Ik wil liefde, is dat gek?

Beetje raar om hier een berichtje als man te plaatsen.. maar van andere mannen krijg ik vaak maar Èèn simpel antwoord.. kies voor jezelf.

De situatie . Ik ben al 19jaar getrouwd met een hele lieve vrouw . 2 pubers. Mooi huis ,
Lieve huisdieren.
Al bijna 19 jaar knokt mijn vrouw tegen een depressie. Dat steekt in vlagen weer op.
Nu zijn we in een spiraal geraakt van negatieve dingen.. werk loopt niet, mijn moeder terminaal, kinderen gaan niet fijn etc
Tussen ons liep het ook niet fijn en heb ik voorgesteld om naar relatie therapie te gaan.
Helaas heeft dit niet gewerkt.. o.a. dat ze weer in een piekje zit van de depressie.
Steeds vaker geeft ze nu aan dat ze het niet meer ziet zitten tussen ons.
En haar Psychiater adviseert om geen beslissingen te maken die grote invloed hebben de toekomst van het gezin.
Nu ben ik niet zo’n prater , maar probeer het wel af en toe . Ik heb ook een boek besteld : praten lucht op
Misschien dat mij dat inzichten geeft om toch een goed gesprek te starten
Ze heeft me al eerst gezegd wat haar dwars zit tussen ons, ik heb dat aangegrepen en verbeterd (meer gezin en minder werk) maar het is nog niet goed genoeg. Terwijl ik ook al mijn werk aan het verwaarlozen ben.

Nu was ik laatst op een feestje en zie ik vrouwen hun partner een aai over hun bol geven, een arm om hem heen slaan een knuffel geven.
Dit doe ik wel bij mijn vrouw, maar ontvang het al zo’n 10jaar niet meer.
En daar verlang ik naar.
Daarbij komt nu ook dat ik in die 25jaar dat we met elkaar gaan nooit gevoelens heb gehad voor een ander(ook nooit bedrogen met een ander) maar nu vlinders heb gekregen van iemand die 12jaar jonger is.
Ik weet dat ik geen schijn van kans maak bij haar en vind het ook niet eerlijk tegenover mijn vrouw dus zal ook niets ondernemen, maar dat maakt het wel ingewikkeld.
Eigenlijk wil ik eerlijk zijn en dit aan haar vertellen, maar dan weet ik dat ze niet meer wil dat ik naar mijn hobby gaat waar zij is, maar waar ik ook mijn stress kwijt kan.

Als je elkaar niet meer gelukkig maakt is een oplossing door uit elkaar te gaan, maar deze dagen is dat ook weer een financiële strop. Aan de kinderen kan ik niet merken dat ze er onder lijden. Thuis lijkt alles koek en ei.
Ik weet het gewoon niet meer. Mijn gedachten zijn een rollercoaster.
Ik heb geen (onafhankelijke)goede vriend om zoiets te kunnen bespreken dus daarom gooi ik het hier neer.

Candy schreef: ↑

19-04-2025 22:26

Ik heb even gekeken op welke topics je hebt geantwoord en het is 99% over seks of het niet krijgen en wel willen. Ik denk dat je na al die jaren ook eens aan je eigen menselijke behoeften mag denken en ernaar handelen binnen het redelijke (voor de kinderen).

In die jaren ben ik gek genoeg die seks minder belangrijk gaan vinden
Misschien heeft dat mij weer afgestopt.
die erkenning als partner staat nu even hoger op het lijstje .. en die is er nu niet meer

MyLittlePony schreef: ↑

19-04-2025 15:57

Dat zal best, maar wat weten we precies?

Ik wil niet te veel in details treden omdat ze misschien ook hier mee leest.

Nehal schreef: ↑

19-04-2025 17:45

Als zij steeds oppert de relatie te willen verbreken, denk ik dat ze mentaal allang uitgecheckt is. Jij bent er voor haar geweest door dik en dun wat heel mooi is, maar als je er niets voor terugkrijgt, dan wordt het wel een keer tijd om de balans op te maken.

Dat kan.. en dat gaat ook steeds door mijn hoofd.
De Psy adviseert haar ook om geen ingrijpende beslissingen te nemen.

Dala schreef: ↑

19-04-2025 13:03

Is het probleem niet gewoon dat jij verliefd bent geworden op een ander en er eigenlijk erg naar verlangt om daar iets mee te doen (met en bij haar?)

Op zich vind ik het namelijk niet raar dat er in zo'n lange relatie geen affectie (meer) is. Ook niet raar als het er wél is, die knuffel, aai of welke lichamelijke actie dan ook, maar er zijn genoeg koppels bij wie het net zo gaat.

Die verlangen naar meer dan de kriebels in mijn buik is er niet.
De verlangen Op dat gebied naar mijn eigen vrouw wel.
Het gaat alle kanten op in mijn hoofd

Dala schreef: ↑

19-04-2025 14:41

TO, ik adviseer je trouwens wel om door te blijven gaan met je hobby en dat wat jou een uitlaatklep geeft. Voor mijzelf is het ook heel belangrijk om dingen te blijven ondernemen, er op uit te trekken, musea en concerten te bezoeken etc. Je hebt ten slotte toch ontspanning nodig. Jouw situatie lijkt me wel moeilijk.

We proberen wel zo veel mogelijk samen te blijven doen..
ik wil echt mijn best er voor doen om weer tot elkaar te komen.
We maken samen wandelingen. Vanmorgen ook meer gepraat ( nog wel redelijk luchtig)
Ook zij verdient haar eigen “privé “ tijd.. maar dat komt er maar steeds niet van.
Als ik op mijn “hobby” ben vergeet ik even alle ellende om mij heen .

Dala schreef: ↑

21-04-2025 15:58

Waarom komt het daar niet van? Neemt ze er (misschien door de depressie) de tijd niet voor? Of zijn er andere redenen? Want dat is wel echt belangrijk. Hier ligt die balans ook niet gelijk maar ik weet dat mijn partner ontspant van een stil huis, alleen zijn. Iedereen weg, bij voorkeur meer dan 24 uur. Niet altijd haalbaar maar ik probeer daar wel wat in tegemoet te komen.
Goed dat je wel probeert ook dingen samen te blijven doen. Dat is hier lastiger (met zijn twee dan, met de kinderen erbij ondernemen we wel veel).

Lastig hoor, ik besef dat ik makkelijk(er) praten heb omdat ik niet verliefd ben, en ook niet denk dat ik dat nog kan worden, maar ervaar jij verschil in je relatie als je vergelijkt hoe jij je voelt voor en na deze crush?

Nee ik voel geen verschil in onze relatie sinds die verliefdheid.
Voor die verliefdheid waren we al in gesprek met een relatietherapeut.
maar pieker er sindsdien wel meer over.
Ik ben sindsdien meer gaan lopen , en die momenten zijn uitstekende voeding voor piekeren.

yawny schreef: ↑

21-04-2025 13:07

.
Stoppen en starten van AD kan enorm lastig zijn en je hebt het niet altijd door, omdat verschillen niet altijd accuut optreden maar geleidelijk (wat wel accuut optreedt zijn bijwerkingen bij de opbouw en ontwenningsverschijnselen bij de afbouw). Zeker als je steeds terugvalt in depressie is het niet raadzaam om te stoppen wanneer je er wel baat bij hebt. Wat betreft de kilo's is het goed om te kijken of iets verandert in eet- of beweegpatroon of een ander middel of dosering te proberen.

Naast AD, bij zulke langdurige problematiek is therapie die verder kijkt dan de depressie (die kan namelijk (ook) een symptoom zijn en niet (alleen) een bron) naar eigen patronen in denken, voelen en gedrag die depressie in de hand werken, wat je daarmee kan doen en hoe je je leven aan kan passen om het zo goed mogelijk voor jezelf te maken.

Maar je geeft aan dat jullie beiden twijfelen aan de relatie inmiddels. Wat zijn de redenen om niet uit elkaar te gaan? Je hebt namelijk inmiddels ook kans dat jullie het ongeluk bij elkaar in stand houden.

Aan mijn kant wil ik de beslissing niet overhaast nemen. Voor de kinderen met zorg zal zo’n scheiding best wel impact hebben.
Ik heb over een tijdelijke break nagedacht, maar dan zouden om de week moeten kunnen ruilen van woning zodat de zorg over de kinderen eerlijk verdeeld wordt. Om zo’n plekje te huren is er gewoon geen budget.
Om haar om de week bij mijn ouders te laten logeren zie ik niet zitten.


Ze heeft trouwens een ander soort AD gekregen .. èèn die minder heftig is en geen invloed heeft op je gewicht.
Daar gaat ze morgen mee beginnen.

Draaideurforummer schreef: ↑

20-04-2025 08:23

Die vlinders voor een andere vrouw lijken mij eerder een gevolg van een onvervulde verlangens dan van een wens om bij je vrouw weg te gaan. Je zit in een moeilijke situatie TO. Het is goed om voor jezelf te kiezen, maar dat hoeft niet perse hetzelfde te zijn als weggaan bij je vrouw. Ik lees vooral dat je er momenteel doorheen zit. Zoek eerst hulp voor jezelf. Probeer voordat je drastische stappen zet, om op een rijtje te krijgen hoe je de toekomst het liefst zou zien, en of dat haalbaar en realistisch is. Een relatie met een ander zal niet vanzelfsprekend rozengeur en maneschijn zijn met al deze problemen op de achtergrond. Je dan ex-vrouw blijft immers de moeder van je kinderen. Dit zal van een eventuele nieuwe partner veel vragen. Vlucht dus niet in een nieuwe relatie maar creëer eerst voor jezelf (en je kinderen) een stabiele situatie, met of zonder je huidige vrouw.
Veel sterkte gewenst, zo'n beslissing is normaal al niet makkelijk als er kinderen in het spel zijn, maar in jouw situatie lijkt het me nog lastiger.

Dank je.. ik ga me aanmelden voor een gesprek met de praktijkondersteuner.
Ik had niet alle ellende gedeeld om hier enigszins anoniem te blijven , maar het lijkt me ook beter om daar eens over te praten.
Bij vrienden durven we het niet meer.. het wordt gewoon ongeloofwaardig.

In een andere relatie zal ik me niet zo snel storten.. ik wil er alles aan gedaan hebben om nog samen oud te worden.
Trouwens.. bij die anders zal ik geen kans maken.. wat moet ze met zo’n oude kerel