Relaties
alle pijlers
Ik word er zo BOOS van!
zaterdag 20 juni 2009 om 23:40
Aaarhg, ik ben zo boos.
Vandaag heb ik de hele dag gewerkt, in de horeca, flink druk geweest.
Normaal gesproken als ik zo'n lange dienst heb, ga ik thuis lekker douchen en luieren/uitrusten.
Maar gisteren dacht ik.. Heee, laat ik morgen nou eens gewoon niet zo saai doen, en tóch 's avonds iets leuks gaan doen met mn vriend. (aangezien hij me dit vaker vraagt én omdat ik het ook gezellig vind)
Krijg ik vandaag op mn werk te horen, dat ik morgen ook de hele dag moet werken. Ik had echt zoiets van: Sh*t.
Maargoed, ik had dit inmiddels al afgesproken met hem dus toen ik thuis kwam ben ik snel onder de douche gesprongen.
3x van outfit gewisseld. (Staat dit wel? Ben ik niet dik? Is dit misschien té? Je kent het wel.)
Snelsnel wat gegeten. Omdat ik toch een beeeetje op tijd klaar wilde zijn.
Hem ondertussen gebeld. Ik zei dat ik thuis was en dat ik hem zou bellen als ik klaar was met verzorgen enz.
Waarop hij zei; Nee ik bel jou wel.
Dat vond ik zelf nogal raar, maar oke. Om half 10 had ik nog niets gehoord, dus ik een smsje gestuurd van
Hee lief, weet je al iets? ik ben al klaar hoor xxx
Na een half uur (!) krijg ik een smsje terug: Ik ben nu in Belgie ik bel je wel als ik weer in **** ben.
Ik zat dus al helemaal klaar in mn leukste outfit en make-up enz.
Te wachten. Op hem. Wachten. Op een telefoontje. Wachten. Wachten. Wachten.
Ik heb nu nog steeds niets gehoord. IK BEN ZO BOOOS!
Ik heb van ellende mn makeup er weer afgehaald en zit nu in mn pyama en met een chagerijnig/verdrietig gezicht achter de pc.
Was hij dan van plan om me om 1 uur snachts te komen ophalen of te bellen of wat dan ook? Hij weet dat ik morgen moet werken.
Hij kan toch op zn minst laten weten als er iets tussen is gekomen ofzo.
Pffffffff, sorry ik moest dit even van me afschrijven.
Ik voel me zo gebruikt, alsof ik alleen maar in de picture kom als het hem uitkomt.
Dit is niet de eerste x.. dit is eigleijk altijd, ik krijg zo de schijt van hem soms! Bahhhhh!
Vandaag heb ik de hele dag gewerkt, in de horeca, flink druk geweest.
Normaal gesproken als ik zo'n lange dienst heb, ga ik thuis lekker douchen en luieren/uitrusten.
Maar gisteren dacht ik.. Heee, laat ik morgen nou eens gewoon niet zo saai doen, en tóch 's avonds iets leuks gaan doen met mn vriend. (aangezien hij me dit vaker vraagt én omdat ik het ook gezellig vind)
Krijg ik vandaag op mn werk te horen, dat ik morgen ook de hele dag moet werken. Ik had echt zoiets van: Sh*t.
Maargoed, ik had dit inmiddels al afgesproken met hem dus toen ik thuis kwam ben ik snel onder de douche gesprongen.
3x van outfit gewisseld. (Staat dit wel? Ben ik niet dik? Is dit misschien té? Je kent het wel.)
Snelsnel wat gegeten. Omdat ik toch een beeeetje op tijd klaar wilde zijn.
Hem ondertussen gebeld. Ik zei dat ik thuis was en dat ik hem zou bellen als ik klaar was met verzorgen enz.
Waarop hij zei; Nee ik bel jou wel.
Dat vond ik zelf nogal raar, maar oke. Om half 10 had ik nog niets gehoord, dus ik een smsje gestuurd van
Hee lief, weet je al iets? ik ben al klaar hoor xxx
Na een half uur (!) krijg ik een smsje terug: Ik ben nu in Belgie ik bel je wel als ik weer in **** ben.
Ik zat dus al helemaal klaar in mn leukste outfit en make-up enz.
Te wachten. Op hem. Wachten. Op een telefoontje. Wachten. Wachten. Wachten.
Ik heb nu nog steeds niets gehoord. IK BEN ZO BOOOS!
Ik heb van ellende mn makeup er weer afgehaald en zit nu in mn pyama en met een chagerijnig/verdrietig gezicht achter de pc.
Was hij dan van plan om me om 1 uur snachts te komen ophalen of te bellen of wat dan ook? Hij weet dat ik morgen moet werken.
Hij kan toch op zn minst laten weten als er iets tussen is gekomen ofzo.
Pffffffff, sorry ik moest dit even van me afschrijven.
Ik voel me zo gebruikt, alsof ik alleen maar in de picture kom als het hem uitkomt.
Dit is niet de eerste x.. dit is eigleijk altijd, ik krijg zo de schijt van hem soms! Bahhhhh!
maandag 22 juni 2009 om 21:09
quote:musiclove schreef op 22 juni 2009 @ 18:39:
Ik zit er echt even doorheen ik heb nog steeds niets van hem gehoord. Ik zit er echt op te wachten en stiekem te hopen dat hij van zich laat horen. Alleen maar om te zien dat hij wel iets om me geeft. Hoe langer ik niets van hem hoor hoe onzekerder ik word, zou ik dan echt helemaal niets voor hem betekenen? Ook als hij wel iets laat horen is dat beslist geen teken dat hij om je geeft. Hij behandelt je namelijk als voetveeg en hij besteedt alleen aandacht aan je als het hem uitkomt en als ie niks beters te doen heeft. Als ik jou was zou ik m'n telefoon uitzetten zodat ie de voicemail krijgt de komende paar dagen. Laat hem maar voelen dat jij het niet meer pikt.
Ik zit er echt even doorheen ik heb nog steeds niets van hem gehoord. Ik zit er echt op te wachten en stiekem te hopen dat hij van zich laat horen. Alleen maar om te zien dat hij wel iets om me geeft. Hoe langer ik niets van hem hoor hoe onzekerder ik word, zou ik dan echt helemaal niets voor hem betekenen? Ook als hij wel iets laat horen is dat beslist geen teken dat hij om je geeft. Hij behandelt je namelijk als voetveeg en hij besteedt alleen aandacht aan je als het hem uitkomt en als ie niks beters te doen heeft. Als ik jou was zou ik m'n telefoon uitzetten zodat ie de voicemail krijgt de komende paar dagen. Laat hem maar voelen dat jij het niet meer pikt.
maandag 22 juni 2009 om 21:11
quote:return_of_kreng schreef op 22 juni 2009 @ 20:51:
Waarom ie nog bij je is?
omdat ie nooit meer een vrouw zal krijgen die ie zo onder controle heeft.
Hoeren kosten geld, en geen enkele andere vrouw zal huilend en smekend aan de telefoon hangen en is zo op afroep beschikbaar. Elke andere vrouw had m allang aan de kant gezet en hij weet dat. Waarom zou je je deurmat weggooien en met vieze voeten blijven lopen? Dus hij blijft wel, want jij pikt toch alles.Precies, een makkelijke voetveeg waar ie ook af en toe nog 'ns overheen mag.
Waarom ie nog bij je is?
omdat ie nooit meer een vrouw zal krijgen die ie zo onder controle heeft.
Hoeren kosten geld, en geen enkele andere vrouw zal huilend en smekend aan de telefoon hangen en is zo op afroep beschikbaar. Elke andere vrouw had m allang aan de kant gezet en hij weet dat. Waarom zou je je deurmat weggooien en met vieze voeten blijven lopen? Dus hij blijft wel, want jij pikt toch alles.Precies, een makkelijke voetveeg waar ie ook af en toe nog 'ns overheen mag.
maandag 22 juni 2009 om 21:17
Musicje, misschien is dat geen gek idee.
Zet die telefoon uit. Dan kán hij je niet eens spreken, al zou hij willen. Dat geeft je rust. Klinkt gek maar het is echt zo.
Weet je waarom je trouwens blijft hopen?
Omdat je zo af en toe een glimp te zien krijgt van hoe het zou kúnnen zijn. Dat houdt je hongerig naar meer. Je bent gewend om hard te werken voor je liefde en je hebt geen idee hoe je door moet zonder al die noeste arbeid. Het gat waar jij tegenaan kijkt is veel groter dan voor mensen wiens relatie minder energie kost.
Jij hebt jezelf behoorlijk overgeleverd aan je vriend, er is van jouw eigen persoonlijkheid niet zo heel veel meer over op het moment. Je hebt zo veel weggegeven van jezelf en je bent zo voor hem aan het denken en leven dat je je geen raad meer weet als hij er niet is.
Het feit dat je niet meer boos bent maar wanhopig maakt je helaas zwak in plaats van sterk. Terwijl ik me oprecht afvraag; wat is het wat je zo erg zult gaan missen zonder je vriend?
Zet die telefoon uit. Dan kán hij je niet eens spreken, al zou hij willen. Dat geeft je rust. Klinkt gek maar het is echt zo.
Weet je waarom je trouwens blijft hopen?
Omdat je zo af en toe een glimp te zien krijgt van hoe het zou kúnnen zijn. Dat houdt je hongerig naar meer. Je bent gewend om hard te werken voor je liefde en je hebt geen idee hoe je door moet zonder al die noeste arbeid. Het gat waar jij tegenaan kijkt is veel groter dan voor mensen wiens relatie minder energie kost.
Jij hebt jezelf behoorlijk overgeleverd aan je vriend, er is van jouw eigen persoonlijkheid niet zo heel veel meer over op het moment. Je hebt zo veel weggegeven van jezelf en je bent zo voor hem aan het denken en leven dat je je geen raad meer weet als hij er niet is.
Het feit dat je niet meer boos bent maar wanhopig maakt je helaas zwak in plaats van sterk. Terwijl ik me oprecht afvraag; wat is het wat je zo erg zult gaan missen zonder je vriend?
maandag 22 juni 2009 om 21:20
maandag 22 juni 2009 om 21:36
Mijn telefoon staat aan omdat ik meteen wil weten als die eventueel belt. Wat ik niet denk. Maargoed, als hij belt ga ik niet opnemen (dit heb ik me voorgenomen)
Wat ik mis?
Ik mis iemand die lief voor me is, iemand die me vasthoud en vooral iemand waarbij ik mezelf kan zijn. Soms dan.
Soms kan ik niet mezelf bij hem zijn omdat ik dan probeer om bij hem in de smaak te vallen, dan probeer ik te zijn wat hij wilt dat ik ben. En te reageren zoals hij wilt dat ik reageer.
Bijv. laatst had hij ruzie met zn moeder. Hij tierde tegen haar, echt, hij was heel erg boos. Zo schreeuwd hij soms ook wel eens tegen mij, dus ik vond het echt zielig voor zijn moeder. (Zij durft ook niets terug te zeggen)
Daarna zei hij tegen mij: "Ja, is toch ook niet normaal, hoe ze doet"
Nu had ze ook wel een beetje iets doms gedaan, maar dat gaf hem absoluut niet het recht om zo tegen haar te schreeuwen.
Maar op dat moment gaf ik hem gelijk, omdat hij anders boos op mij zou worden.
Maar van de andere kant is het gewoon dat hij me wel het beste begrijpt van iedereen. Als hij dus in een lieve bui is om het zo maar te noemen. Dit komt ook vaak voor, en hij is er dan echt voor me. Dan heb ik aan hem veel meer als aan mijn vriendinnen ofzo.. Want hun kennen mij niet. Niet echt, ze kennen mij als een vrolijk meisje, dat ben ik ook wel, maar ze kennen mijn verleden niet. Waardoor ik mij soms onbegrepen voel. Ik stel me er ook niet voor open, omdat ik bang ben dat zij met andere ogen naar mij gaan kijken (negatief)
Ik denk inderdaad dat ik dat het ergste zal missen. Dat er dan niemand meer is die me begrijpt. En dat ik mijn maatje kwijt ben.
Wat ik mis?
Ik mis iemand die lief voor me is, iemand die me vasthoud en vooral iemand waarbij ik mezelf kan zijn. Soms dan.
Soms kan ik niet mezelf bij hem zijn omdat ik dan probeer om bij hem in de smaak te vallen, dan probeer ik te zijn wat hij wilt dat ik ben. En te reageren zoals hij wilt dat ik reageer.
Bijv. laatst had hij ruzie met zn moeder. Hij tierde tegen haar, echt, hij was heel erg boos. Zo schreeuwd hij soms ook wel eens tegen mij, dus ik vond het echt zielig voor zijn moeder. (Zij durft ook niets terug te zeggen)
Daarna zei hij tegen mij: "Ja, is toch ook niet normaal, hoe ze doet"
Nu had ze ook wel een beetje iets doms gedaan, maar dat gaf hem absoluut niet het recht om zo tegen haar te schreeuwen.
Maar op dat moment gaf ik hem gelijk, omdat hij anders boos op mij zou worden.
Maar van de andere kant is het gewoon dat hij me wel het beste begrijpt van iedereen. Als hij dus in een lieve bui is om het zo maar te noemen. Dit komt ook vaak voor, en hij is er dan echt voor me. Dan heb ik aan hem veel meer als aan mijn vriendinnen ofzo.. Want hun kennen mij niet. Niet echt, ze kennen mij als een vrolijk meisje, dat ben ik ook wel, maar ze kennen mijn verleden niet. Waardoor ik mij soms onbegrepen voel. Ik stel me er ook niet voor open, omdat ik bang ben dat zij met andere ogen naar mij gaan kijken (negatief)
Ik denk inderdaad dat ik dat het ergste zal missen. Dat er dan niemand meer is die me begrijpt. En dat ik mijn maatje kwijt ben.
maandag 22 juni 2009 om 21:41
Musiclove, is het misschien een goed idee om met een van je (beste) vriendinnen juist wel over je verleden te praten? Ik ben er zeker van dat ze in ieder geval naar je willen luisteren en begrijpen dat je het er moeilijk mee hebt enzo. Op die manier voel jij je vast minder vaak onbegrepen door hun, en kom je automatisch al makkelijker los van je 'leuke' vriend. Dit is geen maatje voor jou hoor, als hij ook zo bot, lomp en onaardig doet. En dat doen je vriendinnen vast niet!
maandag 22 juni 2009 om 21:44
quote:eleonora schreef op 22 juni 2009 @ 21:17:
Musicje, misschien is dat geen gek idee.
Zet die telefoon uit. Dan kán hij je niet eens spreken, al zou hij willen. Dat geeft je rust. Klinkt gek maar het is echt zo.
Weet je waarom je trouwens blijft hopen?
Omdat je zo af en toe een glimp te zien krijgt van hoe het zou kúnnen zijn. Dat houdt je hongerig naar meer. Je bent gewend om hard te werken voor je liefde en je hebt geen idee hoe je door moet zonder al die noeste arbeid. Het gat waar jij tegenaan kijkt is veel groter dan voor mensen wiens relatie minder energie kost.
Jij hebt jezelf behoorlijk overgeleverd aan je vriend, er is van jouw eigen persoonlijkheid niet zo heel veel meer over op het moment. Je hebt zo veel weggegeven van jezelf en je bent zo voor hem aan het denken en leven dat je je geen raad meer weet als hij er niet is.
Het feit dat je niet meer boos bent maar wanhopig maakt je helaas zwak in plaats van sterk. Terwijl ik me oprecht afvraag; wat is het wat je zo erg zult gaan missen zonder je vriend?Dit advies had ik moeten krijgen toen ik vast zat in mijn vorige relatie.
Musicje, misschien is dat geen gek idee.
Zet die telefoon uit. Dan kán hij je niet eens spreken, al zou hij willen. Dat geeft je rust. Klinkt gek maar het is echt zo.
Weet je waarom je trouwens blijft hopen?
Omdat je zo af en toe een glimp te zien krijgt van hoe het zou kúnnen zijn. Dat houdt je hongerig naar meer. Je bent gewend om hard te werken voor je liefde en je hebt geen idee hoe je door moet zonder al die noeste arbeid. Het gat waar jij tegenaan kijkt is veel groter dan voor mensen wiens relatie minder energie kost.
Jij hebt jezelf behoorlijk overgeleverd aan je vriend, er is van jouw eigen persoonlijkheid niet zo heel veel meer over op het moment. Je hebt zo veel weggegeven van jezelf en je bent zo voor hem aan het denken en leven dat je je geen raad meer weet als hij er niet is.
Het feit dat je niet meer boos bent maar wanhopig maakt je helaas zwak in plaats van sterk. Terwijl ik me oprecht afvraag; wat is het wat je zo erg zult gaan missen zonder je vriend?Dit advies had ik moeten krijgen toen ik vast zat in mijn vorige relatie.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 22 juni 2009 om 21:47
Je vriendinnen kennen je niet echt omdat jij jezelf nooit hebt durven laten zien.
misschien daar eens beginnen? vertel je vriendinnen eens hoe je vriend je behandeld. Als hij je weer laat zitten, vertel ze dan gwwoon dat je de hele avond zat te wachten nast de telefoon en hij liever ging pokeren. je nare geschiedenis komt misschien ooit wel, maar begin eens met het delen van je heden met je vriendinnen.
misschien daar eens beginnen? vertel je vriendinnen eens hoe je vriend je behandeld. Als hij je weer laat zitten, vertel ze dan gwwoon dat je de hele avond zat te wachten nast de telefoon en hij liever ging pokeren. je nare geschiedenis komt misschien ooit wel, maar begin eens met het delen van je heden met je vriendinnen.
maandag 22 juni 2009 om 21:50
Ik heb ooit geprobeerd om tegen een vriendin iets te vertellen over mijn verleden.
Het is niet dat ik er alles ineens uitgooide maar ik begon gewoon af en toe wat te vertellen. Als ik alleen zijn naam noemde werd er gereageerd met: "Weetje, daar moet je helemaal niet meer aan denken. F*ck die jongen, ga verder met je leven. Ik wil er niks over horen, vanaf bestaat hij gewoon niet meer. Geweest is geweest."
Dit heeft mij er altijd van weerhouden om ooit nog iets erover te vertellen. Daar zit toch ook niemand echt op te wachten denk ik. Ik zeg mijn vriendinnen wel vaker dat mijn ex een **** is, en het mijn leven heeft veranderd. Maar zij weten niet van de mishandeling en al helemaal niet van de verkrachting.
Ik denk niet dat ik dit ooit tegen iemand kan vertellen. Ik schaam me al om het woord te typen tegenover jullie dus laat staan tegenover meiden die ik goed ken.
Het is niet dat ik er alles ineens uitgooide maar ik begon gewoon af en toe wat te vertellen. Als ik alleen zijn naam noemde werd er gereageerd met: "Weetje, daar moet je helemaal niet meer aan denken. F*ck die jongen, ga verder met je leven. Ik wil er niks over horen, vanaf bestaat hij gewoon niet meer. Geweest is geweest."
Dit heeft mij er altijd van weerhouden om ooit nog iets erover te vertellen. Daar zit toch ook niemand echt op te wachten denk ik. Ik zeg mijn vriendinnen wel vaker dat mijn ex een **** is, en het mijn leven heeft veranderd. Maar zij weten niet van de mishandeling en al helemaal niet van de verkrachting.
Ik denk niet dat ik dit ooit tegen iemand kan vertellen. Ik schaam me al om het woord te typen tegenover jullie dus laat staan tegenover meiden die ik goed ken.
maandag 22 juni 2009 om 21:55
Hoe het nu gaat tussen mij en vriend weet iedereen maar al te goed. Ik ben enkele vriendinnen verloren, ze hebben me gezegd bij hem weg te gaan, maar ik heb dit niet gedaan.
1 vriendin kan ik alles wel bij kwijt (over vriend, niet verleden), zij heeft het ook meegemaakt, ze luisterd en begrijpt me wel, maar echt goede raad heeft ze ook niet. Ze is wel een van de enige die niet meteen roept: "Maakt dat je daar weg komt!" zonder mijn verhaal aan te luisteren.
Ze denkt het vast wel, maar ze weet uit ervaring dat dat niet helpt.
Verder zijn er nog wat meiden die ik ken omdat hun een relatie hebben met vrienden van mijn vriend. Maar tegen hun ga ik ook niets vertellen omdat hun mijn vriend allemaal kennen, en ik wil hem ook niet zwartmaken. Dat voelt een beetje als steuken.
1 vriendin kan ik alles wel bij kwijt (over vriend, niet verleden), zij heeft het ook meegemaakt, ze luisterd en begrijpt me wel, maar echt goede raad heeft ze ook niet. Ze is wel een van de enige die niet meteen roept: "Maakt dat je daar weg komt!" zonder mijn verhaal aan te luisteren.
Ze denkt het vast wel, maar ze weet uit ervaring dat dat niet helpt.
Verder zijn er nog wat meiden die ik ken omdat hun een relatie hebben met vrienden van mijn vriend. Maar tegen hun ga ik ook niets vertellen omdat hun mijn vriend allemaal kennen, en ik wil hem ook niet zwartmaken. Dat voelt een beetje als steuken.
maandag 22 juni 2009 om 22:11
Ik vraag het toch nog maar eens. Hoe oud zijn jullie?
Ik vind het van jouw vriendin niet erg aardig dat ze niet naar je verhaal wil luisteren. Heb je tegen die vriendin gezegd dat het je veel moeite kost om haar dit te vertellen en dat je hier echt heel graag over wil praten?
Meid, ik heb het gevoel een beetje dat je bij je vriend blijft omdat je verder niet zoveel vrienden hebt. Klopt dat?
Ik vind het van jouw vriendin niet erg aardig dat ze niet naar je verhaal wil luisteren. Heb je tegen die vriendin gezegd dat het je veel moeite kost om haar dit te vertellen en dat je hier echt heel graag over wil praten?
Meid, ik heb het gevoel een beetje dat je bij je vriend blijft omdat je verder niet zoveel vrienden hebt. Klopt dat?
maandag 22 juni 2009 om 22:20
Zij is 24, hij 25
Ik word eigenlijk best verdrietig als ik je verhaal lees Music.
Ik heb zelf 5,5 jaar in een relatie gezeten die voor mij zeer ongezond was.
Heb inmiddels al weer 2,5 jaar een nieuwe relatie incl kindje, maar met regelmaat komen de gevoelens van toen boven.
Doe het jezelf niet aan, je bent veel meer waard.
(heb eigenlijk zin om je eens even lekker door elkaar te schudden )
Ik word eigenlijk best verdrietig als ik je verhaal lees Music.
Ik heb zelf 5,5 jaar in een relatie gezeten die voor mij zeer ongezond was.
Heb inmiddels al weer 2,5 jaar een nieuwe relatie incl kindje, maar met regelmaat komen de gevoelens van toen boven.
Doe het jezelf niet aan, je bent veel meer waard.
(heb eigenlijk zin om je eens even lekker door elkaar te schudden )
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 22 juni 2009 om 22:33
Chardonnay, het is inderdaad zo dat ik nog maar weinig contact heb met mijn vrienden/vriendinnen sinds dat ik met mijn vriend samen ben. En ik denk dat het is omdat ik gestopt ben met mijn school. Mijn vriendinnen zitten nog samen op school en als ik dan bij ze was, dan voelde ik me echt een beetje buitengesloten, hun hadden het over dingen die op school gebeurd waren en ik kon nergens over meepraten. En omdat hun ook allemaal vaste relaties hebben gekregen is het contact ook duidelijk minder geworden.
Ik ben trouwens geen 24 calvijn, ik weet niet waar je dit gelezen hebt? Misschien verwar je me met iemand anders? (of misschien heb ik dit zelf wel gezegd in het begin ivm herkenning, ik zou het niet weten)
Even alles duidelijk stellen; ik ben 18 en mijn vriend 21.
Trouwens, fijn voor je dat je nu wel een goede relatie hebt
Ik ben trouwens geen 24 calvijn, ik weet niet waar je dit gelezen hebt? Misschien verwar je me met iemand anders? (of misschien heb ik dit zelf wel gezegd in het begin ivm herkenning, ik zou het niet weten)
Even alles duidelijk stellen; ik ben 18 en mijn vriend 21.
Trouwens, fijn voor je dat je nu wel een goede relatie hebt
maandag 22 juni 2009 om 22:42
Musiclove, werk je? Heb je misschien een collega die je in vertrouwen kan nemen? Ik snap dat het heel moeilijk is om iemand in vertrouwen te nemen maar het lijkt me echt heel belangrijk voor je om een ander dan je vriend te hebben op wie je kan terugvallen.
Heb je een zus, moeder, tante, iemand die jouw kan steunen?
Heb je een zus, moeder, tante, iemand die jouw kan steunen?
maandag 22 juni 2009 om 23:12
Ja, ik werk.
De meeste collega's zijn toch wel wat ouder als mij. Maar ik kan het wel goed met ze vinden. Ze weten ook wel af van de huidige situatie met mijn vriend, daar vertrouw ik ze wel in.
En dat moet ook wel, soms heb ik zo'n pestbui omdat ik bijv. ruzie met hem heb. Dan moet ik hun wel íets vertellen anders kunnen ze er ook geen rekening mee houden dat ik gewoon mn dag even niet heb.
Verder heb ik er niet zo' n goede ervaringen mee om zulke dingen op het werk te gaan vertellen. Ik heb een tijdje in een supermarkt gewerkt, en ik dacht dat ik daar wel iemand in vertrouwen kon nemen. Nou, verkeerd gedacht.
Na mijn proeftijd kon ik meteen vertrekken want ja, gezien mijn 'shit' zagen ze het aankomen dat er nog veel problemen met mij gingen komen en ze hadden iemand nodig waar ze op konder rekenen, niet iemand wiens 'shit' ze moesten gaan opruimen, en ze waren een bedrijf, geen opvangcentrum. (hun woorden) NOU BEDANKT.
Mijn ouders weten sinds kort wat er zoal met mij gebeurd is. Mijn vader heeft hier nooit met me over gesproken, hij doet alsof er niks aan de hand is. Mijn moeder wil me helpen. Maar ik zie dat het haar té veel pijn doet. Ik wil haar ook geen verdriet doen dus ik probeer haar een beetje te ontzien.
Ik heb wel een nicht. Ze heeft zelf al van vanaf haar 16e een vriend, en zal nu ongeveer 23 zijn. Haar relatie is ook K U T. Bij alles wat ze mij verteld over haar vriend, heb ik zoiets; Hey, zo gaat het bij ons ook.
Ik denk dat zij een van de enige is die me echt zou begrijpen en willen helpen. Ik ga het ook overwegen om wat meer contact met haar op te nemen.
De meeste collega's zijn toch wel wat ouder als mij. Maar ik kan het wel goed met ze vinden. Ze weten ook wel af van de huidige situatie met mijn vriend, daar vertrouw ik ze wel in.
En dat moet ook wel, soms heb ik zo'n pestbui omdat ik bijv. ruzie met hem heb. Dan moet ik hun wel íets vertellen anders kunnen ze er ook geen rekening mee houden dat ik gewoon mn dag even niet heb.
Verder heb ik er niet zo' n goede ervaringen mee om zulke dingen op het werk te gaan vertellen. Ik heb een tijdje in een supermarkt gewerkt, en ik dacht dat ik daar wel iemand in vertrouwen kon nemen. Nou, verkeerd gedacht.
Na mijn proeftijd kon ik meteen vertrekken want ja, gezien mijn 'shit' zagen ze het aankomen dat er nog veel problemen met mij gingen komen en ze hadden iemand nodig waar ze op konder rekenen, niet iemand wiens 'shit' ze moesten gaan opruimen, en ze waren een bedrijf, geen opvangcentrum. (hun woorden) NOU BEDANKT.
Mijn ouders weten sinds kort wat er zoal met mij gebeurd is. Mijn vader heeft hier nooit met me over gesproken, hij doet alsof er niks aan de hand is. Mijn moeder wil me helpen. Maar ik zie dat het haar té veel pijn doet. Ik wil haar ook geen verdriet doen dus ik probeer haar een beetje te ontzien.
Ik heb wel een nicht. Ze heeft zelf al van vanaf haar 16e een vriend, en zal nu ongeveer 23 zijn. Haar relatie is ook K U T. Bij alles wat ze mij verteld over haar vriend, heb ik zoiets; Hey, zo gaat het bij ons ook.
Ik denk dat zij een van de enige is die me echt zou begrijpen en willen helpen. Ik ga het ook overwegen om wat meer contact met haar op te nemen.
dinsdag 23 juni 2009 om 00:12
Het hele verhaal met je ex zit diep Musiclover. En dat is ook niet zo gek. Wellicht speelt er nog wel meer, je gaat tenslotte ook niet voor niets naar het Riagg. Wat nu even belangrijk is denk ik (en ik heb ook de wijsheid niet in pacht hoor) is om hoofd van bijzaken te onderscheiden. Je was daar goed mee bezig vanavond door het topic nog een keer door te lezen en de positieve en negatieve punten op te schrijven. Is dat gelukt? En zo ja, kan je voor jezelf ook iets met die lijstjes? Zie je dat de balans weg is? En zie je ook dat dat niets te maken heeft met je ex maar dat dat helemaal van dit vriendje is?
Ik kan me voorstellen dat alles op dit moment als één grote brei in je hoofd rondzingt. En ik kan me ook voorstellen dat je even niet zo goed weet wat je er nu mee wilt. Misschien moet je dat maar even laten bezinken. Even een paar dagen geen contact om te bedenken wat JIJ wilt. Niet wat hij zou willen maar wat JIJ wilt. Wil je op deze voet met hem verder? En zo niet, wat heb je dan nodig om dat te bewerkstelligen. En als je wel met hem verder wilt (wij kunnen allemaal heel makkelijk roepen dat dat stom is en belachelijk maar het is uiteindelijk aan jou), wat heb je dan van hem nodig om het wel leuk te laten zijn. En kan hij je dat dan ook geven. Allemaal vragen die even tijd nodig hebben. Tijd om te bezinken in je hoofd. En die tijd moet je jezelf even gunnen denk ik nu.
Weltrusten in ieder geval en wees lief voor jezelf
Ik kan me voorstellen dat alles op dit moment als één grote brei in je hoofd rondzingt. En ik kan me ook voorstellen dat je even niet zo goed weet wat je er nu mee wilt. Misschien moet je dat maar even laten bezinken. Even een paar dagen geen contact om te bedenken wat JIJ wilt. Niet wat hij zou willen maar wat JIJ wilt. Wil je op deze voet met hem verder? En zo niet, wat heb je dan nodig om dat te bewerkstelligen. En als je wel met hem verder wilt (wij kunnen allemaal heel makkelijk roepen dat dat stom is en belachelijk maar het is uiteindelijk aan jou), wat heb je dan van hem nodig om het wel leuk te laten zijn. En kan hij je dat dan ook geven. Allemaal vragen die even tijd nodig hebben. Tijd om te bezinken in je hoofd. En die tijd moet je jezelf even gunnen denk ik nu.
Weltrusten in ieder geval en wees lief voor jezelf
dinsdag 23 juni 2009 om 08:43
quote:musiclove schreef op 22 juni 2009 @ 21:36:
Mijn telefoon staat aan omdat ik meteen wil weten als die eventueel belt. Wat ik niet denk. Maargoed, als hij belt ga ik niet opnemen (dit heb ik me voorgenomen)
Nee, je wil blijven checken en controleren, zodat je nog dieper in de put kunt zakken als hij niet belt. Waar probeer je jezelf van te overtuigen? Dat hij niet lief voor je is als hij een boos buitje heeft? Dat wist je al. Als je al die energie nu eens zou stoppen in het bedenken wat jij wil dat er anders gaat in jóuw leven en of hij daar nog wel in past, in dat plaatje. Dat is een stuk constructiever dan smachtend en wachtend bij die telefoon blijven zitten. Want nogmaals, als hij dan belt, wat dan? Is het dan weer goed? Deugt hij dan weer? Of wil je gewoon weten of hij nog wel aan je denkt?
quote: Wat ik mis?
Ik mis iemand die lief voor me is, iemand die me vasthoud en vooral iemand waarbij ik mezelf kan zijn. Soms dan.
Hoezo soms dan?
Waarom niet altijd?
Waarom de lat zo laag leggen?
Mag jij niet willen dat je met iemand samen bent die gewoon van jou houdt, niet van je houdt als hij er zin in heeft? Als hij tijd voor je heeft? Als het hem uitkomt, maar gewoon, altijd, omdat je voor hem belangrijk bent?
quote: Soms kan ik niet mezelf bij hem zijn omdat ik dan probeer om bij hem in de smaak te vallen, dan probeer ik te zijn wat hij wilt dat ik ben. En te reageren zoals hij wilt dat ik reageer.
Bijv. laatst had hij ruzie met zn moeder. Hij tierde tegen haar, echt, hij was heel erg boos. Zo schreeuwd hij soms ook wel eens tegen mij, dus ik vond het echt zielig voor zijn moeder. (Zij durft ook niets terug te zeggen)
Daarna zei hij tegen mij: "Ja, is toch ook niet normaal, hoe ze doet"
Nu had ze ook wel een beetje iets doms gedaan, maar dat gaf hem absoluut niet het recht om zo tegen haar te schreeuwen.
Maar op dat moment gaf ik hem gelijk, omdat hij anders boos op mij zou worden.
Het is nog een engerd ook zo te lezen. Zo schreeuwen tegen zijn moeder. Van mij had 'ie een draai om zijn oren gehad, hoe groot die loeris ook zou zijn, ga nou gauw heen, zo te keer gaan. Wie denkt hij wel niet dat hij is? God? En jij gaat hem dan nog bevestigen ook. In plaats van hem aanspreken op zijn gedrag ga jij hem gelijk geven, omdat hij anders boos wordt op jou.
Van nature is het al een mannetje waarschijnlijk, zijn moeder kan niet tegen hem op en jij ook niet. Daar maak je monsters van kerels mee hoor, met dit gedrag. Je geeft hem gelijk terwijl hij dat niet heeft, want hij wil gelijk hebben en als hij dat niet heeft dan schreeuwt hij net zo lang tot hij het krijgt.
Zie je jezelf oud worden met zo iemand?
Zie je zo'n ellendeling als de vader van je kinderen?
quote:Maar van de andere kant is het gewoon dat hij me wel het beste begrijpt van iedereen. Als hij dus in een lieve bui is om het zo maar te noemen. Dit komt ook vaak voor, en hij is er dan echt voor me. Dan heb ik aan hem veel meer als aan mijn vriendinnen ofzo.. Want hun kennen mij niet. Niet echt, ze kennen mij als een vrolijk meisje, dat ben ik ook wel, maar ze kennen mijn verleden niet. Waardoor ik mij soms onbegrepen voel. Ik stel me er ook niet voor open, omdat ik bang ben dat zij met andere ogen naar mij gaan kijken (negatief)
Wat zit je hem nu te verheerlijken?
Hij kent je verleden.....Als je je verleden hier neerzet dan kennen wij het ook. Wedden dat we er hier ook iets zinnigs over te zeggen hebben? Dat is niet voorbehouden aan de tegen zijn moeder tekeer gaande vent hoor. Misschien is dat een leerpuntje voor jou, dat je je eens wat meer open moet gaan stellen naar anderen toe en je niet afhankelijk moet maken van één persoon, zoals die vriend van je, die vervolgens met zijn olifantspoten over je hart heendavert. Nou, lekkere vertrouwenspersoon heb je uitgezocht.
Er zijn betere, fijnere, veiligere, lievere mensen aan wie je je geheimen kunt toevertrouwen.
Wat heb je nu aan het feit dat hij je kent?
Juist. Niks. Jij zit alleen thuis, te huilen en te wanhopen en waar hij uithangt is onbekend.
So much voor die 'leuke kant' van deze man. Voorlopig denk ik dat zijn enige leuke kant, zijn achterkant is, als hij voor altijd uit je leven verdwijnt.
quote: Ik denk inderdaad dat ik dat het ergste zal missen. Dat er dan niemand meer is die me begrijpt. En dat ik mijn maatje kwijt ben.
Schat, hij is je maatje niet.
Waar is je maatje dan nu?
Je maatje is iemand die nu nog geen deel uitmaakt van je leven in ieder geval want je vriend is niet je maatje. Een maatje is iemand waar je op kunt bouwen. Op jouw vriend kun - jij althans - niet bouwen. Ergo, hij is niet je maatje.
Wees nou eerst eens je eigen maatje.
Je bent zó jong nog. Ga nou niet in elkaar klappen van iemand die jou bij het minste geringste in de steek laat.
Ga niet aan zijn been hangen. Laat hem los en genees van deze knul.
Het ziet er allemaal helemaal niet aardig uit wat ik schrijf, dat realiseer ik me maar ik weet geen andere manier om je van je eigen situatie te doordringen.
(f)
Mijn telefoon staat aan omdat ik meteen wil weten als die eventueel belt. Wat ik niet denk. Maargoed, als hij belt ga ik niet opnemen (dit heb ik me voorgenomen)
Nee, je wil blijven checken en controleren, zodat je nog dieper in de put kunt zakken als hij niet belt. Waar probeer je jezelf van te overtuigen? Dat hij niet lief voor je is als hij een boos buitje heeft? Dat wist je al. Als je al die energie nu eens zou stoppen in het bedenken wat jij wil dat er anders gaat in jóuw leven en of hij daar nog wel in past, in dat plaatje. Dat is een stuk constructiever dan smachtend en wachtend bij die telefoon blijven zitten. Want nogmaals, als hij dan belt, wat dan? Is het dan weer goed? Deugt hij dan weer? Of wil je gewoon weten of hij nog wel aan je denkt?
quote: Wat ik mis?
Ik mis iemand die lief voor me is, iemand die me vasthoud en vooral iemand waarbij ik mezelf kan zijn. Soms dan.
Hoezo soms dan?
Waarom niet altijd?
Waarom de lat zo laag leggen?
Mag jij niet willen dat je met iemand samen bent die gewoon van jou houdt, niet van je houdt als hij er zin in heeft? Als hij tijd voor je heeft? Als het hem uitkomt, maar gewoon, altijd, omdat je voor hem belangrijk bent?
quote: Soms kan ik niet mezelf bij hem zijn omdat ik dan probeer om bij hem in de smaak te vallen, dan probeer ik te zijn wat hij wilt dat ik ben. En te reageren zoals hij wilt dat ik reageer.
Bijv. laatst had hij ruzie met zn moeder. Hij tierde tegen haar, echt, hij was heel erg boos. Zo schreeuwd hij soms ook wel eens tegen mij, dus ik vond het echt zielig voor zijn moeder. (Zij durft ook niets terug te zeggen)
Daarna zei hij tegen mij: "Ja, is toch ook niet normaal, hoe ze doet"
Nu had ze ook wel een beetje iets doms gedaan, maar dat gaf hem absoluut niet het recht om zo tegen haar te schreeuwen.
Maar op dat moment gaf ik hem gelijk, omdat hij anders boos op mij zou worden.
Het is nog een engerd ook zo te lezen. Zo schreeuwen tegen zijn moeder. Van mij had 'ie een draai om zijn oren gehad, hoe groot die loeris ook zou zijn, ga nou gauw heen, zo te keer gaan. Wie denkt hij wel niet dat hij is? God? En jij gaat hem dan nog bevestigen ook. In plaats van hem aanspreken op zijn gedrag ga jij hem gelijk geven, omdat hij anders boos wordt op jou.
Van nature is het al een mannetje waarschijnlijk, zijn moeder kan niet tegen hem op en jij ook niet. Daar maak je monsters van kerels mee hoor, met dit gedrag. Je geeft hem gelijk terwijl hij dat niet heeft, want hij wil gelijk hebben en als hij dat niet heeft dan schreeuwt hij net zo lang tot hij het krijgt.
Zie je jezelf oud worden met zo iemand?
Zie je zo'n ellendeling als de vader van je kinderen?
quote:Maar van de andere kant is het gewoon dat hij me wel het beste begrijpt van iedereen. Als hij dus in een lieve bui is om het zo maar te noemen. Dit komt ook vaak voor, en hij is er dan echt voor me. Dan heb ik aan hem veel meer als aan mijn vriendinnen ofzo.. Want hun kennen mij niet. Niet echt, ze kennen mij als een vrolijk meisje, dat ben ik ook wel, maar ze kennen mijn verleden niet. Waardoor ik mij soms onbegrepen voel. Ik stel me er ook niet voor open, omdat ik bang ben dat zij met andere ogen naar mij gaan kijken (negatief)
Wat zit je hem nu te verheerlijken?
Hij kent je verleden.....Als je je verleden hier neerzet dan kennen wij het ook. Wedden dat we er hier ook iets zinnigs over te zeggen hebben? Dat is niet voorbehouden aan de tegen zijn moeder tekeer gaande vent hoor. Misschien is dat een leerpuntje voor jou, dat je je eens wat meer open moet gaan stellen naar anderen toe en je niet afhankelijk moet maken van één persoon, zoals die vriend van je, die vervolgens met zijn olifantspoten over je hart heendavert. Nou, lekkere vertrouwenspersoon heb je uitgezocht.
Er zijn betere, fijnere, veiligere, lievere mensen aan wie je je geheimen kunt toevertrouwen.
Wat heb je nu aan het feit dat hij je kent?
Juist. Niks. Jij zit alleen thuis, te huilen en te wanhopen en waar hij uithangt is onbekend.
So much voor die 'leuke kant' van deze man. Voorlopig denk ik dat zijn enige leuke kant, zijn achterkant is, als hij voor altijd uit je leven verdwijnt.
quote: Ik denk inderdaad dat ik dat het ergste zal missen. Dat er dan niemand meer is die me begrijpt. En dat ik mijn maatje kwijt ben.
Schat, hij is je maatje niet.
Waar is je maatje dan nu?
Je maatje is iemand die nu nog geen deel uitmaakt van je leven in ieder geval want je vriend is niet je maatje. Een maatje is iemand waar je op kunt bouwen. Op jouw vriend kun - jij althans - niet bouwen. Ergo, hij is niet je maatje.
Wees nou eerst eens je eigen maatje.
Je bent zó jong nog. Ga nou niet in elkaar klappen van iemand die jou bij het minste geringste in de steek laat.
Ga niet aan zijn been hangen. Laat hem los en genees van deze knul.
Het ziet er allemaal helemaal niet aardig uit wat ik schrijf, dat realiseer ik me maar ik weet geen andere manier om je van je eigen situatie te doordringen.
(f)
dinsdag 23 juni 2009 om 16:09
quote:musiclove schreef op 22 juni 2009 @ 16:05:
...Vervolgens ben ik weggegaan en heb ik nooit meer contact gezocht en niet meer gereageerd op zijn telefoontjes/smsjes/emails. Ik heb een nieuw nummer genomen en een nieuw mailadres aangemaakt. Ik heb het nooit iemand verteld...
Als je dat nu in dit geval ook eens doet, vóórdat ook deze vriend zich net zo boos maakt om iets onzinnigs? Of ben je juist bang dat iets soortgelijks kan gebeuren, en durf je daarom deze relatie niet te beeindigen?
Veel sterkte meid, ik hoop dat je de kracht vindt om er een punt achter te zetten (die kracht moet je bij jezelf zoeken).
...Vervolgens ben ik weggegaan en heb ik nooit meer contact gezocht en niet meer gereageerd op zijn telefoontjes/smsjes/emails. Ik heb een nieuw nummer genomen en een nieuw mailadres aangemaakt. Ik heb het nooit iemand verteld...
Als je dat nu in dit geval ook eens doet, vóórdat ook deze vriend zich net zo boos maakt om iets onzinnigs? Of ben je juist bang dat iets soortgelijks kan gebeuren, en durf je daarom deze relatie niet te beeindigen?
Veel sterkte meid, ik hoop dat je de kracht vindt om er een punt achter te zetten (die kracht moet je bij jezelf zoeken).
