Relaties
alle pijlers
Ik word er zo gek van!
donderdag 18 december 2008 om 20:56
Jaren (mijn leven) een goede relatie met mijn zus gehad. Haar opgevangen in moeilijke tijden, zij was er ook voor mij. Iedere dag even bellen. Gewoon goed dus. En dan... dan krijgt ze een nieuwe vriend en vanaf dat moment wordt de relatie compleet anders. Hij heeft een dermate grote invloed op haar dat hij mij compleet verrot kan schelden waar zij bij staat. Ditzelfde doet hij bij mijn moeder, daar was ze dan weer net niet bij, en bij mijn broer. Reden van het verrot schelden van mij: ik ben nogal vreemde (ehum...) foto's van haar tegengekomen op het internet (tja, als iemand mij verteld dat ze naar een leuk gekostumeerd bal/feest gaan dan ben ik nieuwsgierig en ga ik even kijken. Naief als ik ben had ik niet verwacht dat het een ander gekostumeerd feest was dan ik dacht Ik heb mijn zorgen geuit naar mijn moeder toe omdat er op dat moment al niet meer met mijn zus viel te praten, dit is weer bij mijn zus terecht gekomen waarop dus de scheldkannonade kwam. En weet je, had ik niets gezien, dan hadden mijn ouders het wel via familie gehoord, ze was namelijk gezien in een documentaire op tv over bepaalde feesten.
Vanaf dat moment werd het contact nog minder, zeg maar gerust nihil. Mijn oom overlijdt en ze heeft het lef hem mee te nemen naar de crematie. Mijn vader moest hem zien op de crematie van zijn broer! Hij stond erbij dat ze de kist lieten zakken, een moment waarbij alleen de naaste familieleden thuis hoorden, maar hij stond daar dus ook bij. Tja, hoe stuur je iemand op zo'n moment weg zonder een scene te maken?
Dat is nu al een jaar geleden. Ze geeft aan contact te willen hebben maar doet er niets aan. Mijn moeder moest met spoed worden geopereerd aan een kwaadaardig gezwel, krijgt bestraling etc. Ze komt wel even in het ziekenhuis, maar negeert iedereen die daar is, behalve mijn moeder. En die spanning is natuurlijk niet goed voor iemand die net een bijzonder zware operatie heeft gehad. Na de operatie bleek dat er niet zeker is of alle kankercellen weg waren (lang verhaal) en nu zit ze aan de preventieve chemo, en waar is zus? Nergens... Heeft al weken niets van zich laten horen naar mijn moeder. Ondertussen gaat het "geweldig" met haar jongste dochter. Die vlucht naar mijn ouders of ons als zus haar vriend in huis is. Ze vind het een engerd, wil hem niet zien, de band met haar moeder wordt slechter, meisje voelt zich niet meer op haar gemak in haar eigen huis en mist haar moeder! Ze neemt mijn broer op financiële wijze in de maling, haar broer die altijd voor haar heeft klaar gestaan...
En nu... nu weet ik het gewoon even niet meer. Ik weet niet meer wat ik ermee aan moet. Voel mij redelijk belazerd door zus. Heb het idee dat ik jarenlang voorgelogen ben, dat de band die we hadden toneelspel van haar kant was. Hoe kan je anders zo "bij het grof vuil worden gezet" als ze een nieuwe vriend krijgt? Ben verdrietig, ik mis mijn oude zus. Zeker in de periode rond de operatie van mijn moeder enzo. En ik ben kwaad... Ik weet het dus even niet en vraag mij af of iemand hier tips heeft om hiermee om te gaan, hoe het los te laten etc.
Sorry trouwens voor het hele lange verhaal
Vanaf dat moment werd het contact nog minder, zeg maar gerust nihil. Mijn oom overlijdt en ze heeft het lef hem mee te nemen naar de crematie. Mijn vader moest hem zien op de crematie van zijn broer! Hij stond erbij dat ze de kist lieten zakken, een moment waarbij alleen de naaste familieleden thuis hoorden, maar hij stond daar dus ook bij. Tja, hoe stuur je iemand op zo'n moment weg zonder een scene te maken?
Dat is nu al een jaar geleden. Ze geeft aan contact te willen hebben maar doet er niets aan. Mijn moeder moest met spoed worden geopereerd aan een kwaadaardig gezwel, krijgt bestraling etc. Ze komt wel even in het ziekenhuis, maar negeert iedereen die daar is, behalve mijn moeder. En die spanning is natuurlijk niet goed voor iemand die net een bijzonder zware operatie heeft gehad. Na de operatie bleek dat er niet zeker is of alle kankercellen weg waren (lang verhaal) en nu zit ze aan de preventieve chemo, en waar is zus? Nergens... Heeft al weken niets van zich laten horen naar mijn moeder. Ondertussen gaat het "geweldig" met haar jongste dochter. Die vlucht naar mijn ouders of ons als zus haar vriend in huis is. Ze vind het een engerd, wil hem niet zien, de band met haar moeder wordt slechter, meisje voelt zich niet meer op haar gemak in haar eigen huis en mist haar moeder! Ze neemt mijn broer op financiële wijze in de maling, haar broer die altijd voor haar heeft klaar gestaan...
En nu... nu weet ik het gewoon even niet meer. Ik weet niet meer wat ik ermee aan moet. Voel mij redelijk belazerd door zus. Heb het idee dat ik jarenlang voorgelogen ben, dat de band die we hadden toneelspel van haar kant was. Hoe kan je anders zo "bij het grof vuil worden gezet" als ze een nieuwe vriend krijgt? Ben verdrietig, ik mis mijn oude zus. Zeker in de periode rond de operatie van mijn moeder enzo. En ik ben kwaad... Ik weet het dus even niet en vraag mij af of iemand hier tips heeft om hiermee om te gaan, hoe het los te laten etc.
Sorry trouwens voor het hele lange verhaal
donderdag 18 december 2008 om 21:25
zo te horen zit je zus in een relatie die niet goed voor haar is.
het haar buitensluiten van haar familie is een beproefd middel om een vrouw te isoleren en dus afhankelijk van hem te maken.
waarschijnlijk voelt zij zich ook heel naar maar denkt zij dat hij de enige op deze hele wereld is die haar op dit moment gelukkig kan maken, want je zus is gescheiden, heeft een kind en is dus al vaker teleurgesteld in de liefde..
het feit dat hij mee was op de crematie geeft al aan dat hij weinig invoelend is, elk gezond mens weet dat je dan niet op je plek bent, je bent immers een vreemde..
haar dochter ziet ook dat deze man geen positieve sfeer brent thuis dus vlucht ze elders..
ik zou proberen om langzaam en voorzichtig je zus haar vertrouwen terug te winnen, want dat is ze waarschijnlijk verloren in jullie door toedoen van hem..
probeer of je erdoorheen kunt prikken, want waarschijnlijk speelt ze mooi weer en zegt ze je dat ze gelukkig is..
als ze zich een beetje opensteld probeer haar dan uit die isolatie te haleln, misschien gaan dan haar ogen open en kiest ze voor een leukere man..
ik denk dat "ermee omgaan"en "loslaten" geen verstandige keus is, ik denk dat ze je hulp goed kan gebruiken, het is tenslotte je zus..
dit is zoals ik het zou doen en ik kan het mis hebben maar ik hoop dat je er iets aan hebt..
het haar buitensluiten van haar familie is een beproefd middel om een vrouw te isoleren en dus afhankelijk van hem te maken.
waarschijnlijk voelt zij zich ook heel naar maar denkt zij dat hij de enige op deze hele wereld is die haar op dit moment gelukkig kan maken, want je zus is gescheiden, heeft een kind en is dus al vaker teleurgesteld in de liefde..
het feit dat hij mee was op de crematie geeft al aan dat hij weinig invoelend is, elk gezond mens weet dat je dan niet op je plek bent, je bent immers een vreemde..
haar dochter ziet ook dat deze man geen positieve sfeer brent thuis dus vlucht ze elders..
ik zou proberen om langzaam en voorzichtig je zus haar vertrouwen terug te winnen, want dat is ze waarschijnlijk verloren in jullie door toedoen van hem..
probeer of je erdoorheen kunt prikken, want waarschijnlijk speelt ze mooi weer en zegt ze je dat ze gelukkig is..
als ze zich een beetje opensteld probeer haar dan uit die isolatie te haleln, misschien gaan dan haar ogen open en kiest ze voor een leukere man..
ik denk dat "ermee omgaan"en "loslaten" geen verstandige keus is, ik denk dat ze je hulp goed kan gebruiken, het is tenslotte je zus..
dit is zoals ik het zou doen en ik kan het mis hebben maar ik hoop dat je er iets aan hebt..
donderdag 18 december 2008 om 21:36
Als ik mijn zus vertel dat ik wel eens naar de parenclub ga en zij vertelt dat aan mijn moeder, dan kan ze ook een scheldkannonade verwachten.
Wie zegt dat jouw zus ongelukkig is met nieuwe partner en nieuwe leven, als ze op TV komt met kinky feesten en er geen bezwaar tegen heeft dat haar foto's op internet staan , dan zal ze toch niet zooo ongelukkig zijn? Het is wel een tikkie onhandig dat ze dat niet zelf tegen je moeder heeft vertelt, omdat de kans idd groot was dat die er achter zou komen, maar had je echt niet met je zus kunnen praten voor je je moeder hiermee lastig viel?
OOk wat betreft die crematie: Hij is haar partner, hoezo is dat "het lef hebben". Als een famililid van mij overlijdt vind ik het fijn als mijn partnerr er is om me te troosten en te steunen. Mijn vriend was bij de begrafenis van mijn oma. Had jij je man/vriend bij je bij die crematie? en waarom moet je zus haar prtner dan thuislaten? Omdat ze andere sexuele voorkeuren hebben dan jij?
Aangezien jij in haar ogen d aanstichtster bent kan ik me voorstellen dat zuslief zich niet meer zo prettig voelt bij jou. Zij zou hier ook een topic kunnen openen: Mijn familie accepteert mijn partner niet en stookt mijn kinderentegen hem op. dat is mss de andere kant van het verhaal.
Als je je zus terug wilt, helpt het mss om je excuses aan te biedenb voor het inlichten van je moeder over die foto's, en uitleggen dat je noagl geschrokken bent. Misschien helpt het om te proberen haar partnerkeuze en har andere keuzes proberen te respecteren ipv haar aan de schandpaal te nagelen.
Wie zegt dat jouw zus ongelukkig is met nieuwe partner en nieuwe leven, als ze op TV komt met kinky feesten en er geen bezwaar tegen heeft dat haar foto's op internet staan , dan zal ze toch niet zooo ongelukkig zijn? Het is wel een tikkie onhandig dat ze dat niet zelf tegen je moeder heeft vertelt, omdat de kans idd groot was dat die er achter zou komen, maar had je echt niet met je zus kunnen praten voor je je moeder hiermee lastig viel?
OOk wat betreft die crematie: Hij is haar partner, hoezo is dat "het lef hebben". Als een famililid van mij overlijdt vind ik het fijn als mijn partnerr er is om me te troosten en te steunen. Mijn vriend was bij de begrafenis van mijn oma. Had jij je man/vriend bij je bij die crematie? en waarom moet je zus haar prtner dan thuislaten? Omdat ze andere sexuele voorkeuren hebben dan jij?
Aangezien jij in haar ogen d aanstichtster bent kan ik me voorstellen dat zuslief zich niet meer zo prettig voelt bij jou. Zij zou hier ook een topic kunnen openen: Mijn familie accepteert mijn partner niet en stookt mijn kinderentegen hem op. dat is mss de andere kant van het verhaal.
Als je je zus terug wilt, helpt het mss om je excuses aan te biedenb voor het inlichten van je moeder over die foto's, en uitleggen dat je noagl geschrokken bent. Misschien helpt het om te proberen haar partnerkeuze en har andere keuzes proberen te respecteren ipv haar aan de schandpaal te nagelen.
donderdag 18 december 2008 om 21:38
Precies, laat de boosheid varen. Doe alsof alles koek en ei is, nodig HUN uit met Kerst. Neem hem op in je kring en zorg dat jij en je zus weer vrienden worden.
Dat is de basis, dat je zus mogelijk weer voor zichzelf gaat kiezen.
Zij kan nu ook niet met jou praten, tenminste niet wanneer jij zo boos bent.
Met honing bereik je meer dan met azijn.
Dat is de basis, dat je zus mogelijk weer voor zichzelf gaat kiezen.
Zij kan nu ook niet met jou praten, tenminste niet wanneer jij zo boos bent.
Met honing bereik je meer dan met azijn.
donderdag 18 december 2008 om 21:45
Mavis, klinkt goed wat je zegt! Van jou ook Courage, en Gardening Angel, thanx
Loslaten bedoelde ik meer in de zin van, hoe laat ik de boosheid en het verdriet los. Ik kan haar niet loslaten, want ze is mijn zus, maar... Er is zo ontzettend veel gebeurd, ze heeft mij ook veel pijn gedaan. Dat moet ik natuurlijk ook loslaten, snap ik ook wel, maar weet nog niet zo goed hoe. Ik moet ook geen oude koeien uit de sloot halen, maar toch... Dit alles speelt nu al ruim twee jaar en wat we ook proberen, er zit geen enkele verbetering in. Mijn moeder heeft goede gesprekken met haar gehad, maar dat draait op niets uit. Ik heb geprobeerd met haar te praten en krijg dan beloftes, maar er gebeurd niets. Ik krijg ineens out of the blue een sms met de vraag of het te vroeg is om eens af te spreken, reageer daar op dat het goed is, noem een tijd, plaats etc en hoor vervolgens helemaal niets meer. Waar moet ik beginnen want gezellig koffie met haar drinken is er niet meer bij. Er is iets fundamenteels kapot gemaakt en hoe maak je dat weer heel? Hoe begin je het contact weer te herstellen als je zelfs twijfelt of je een kerstkaart moet sturen? Pppfff irritant dit hoor... Als je mij drie jaar geleden had gevraagd of het ooit zou uitpakken dat ik mijn zus niet meer zou spreken, dan had ik je voor gek verklaard
Maar misschien is juist die kerstkaart wel een idee!! Ik kan daar natuurlijk één of andere tekst op zetten "Een heel gelukkig 2009, een nieuw jaar, een nieuw start voor een hernieuwde relatie" ofzoiets???
Loslaten bedoelde ik meer in de zin van, hoe laat ik de boosheid en het verdriet los. Ik kan haar niet loslaten, want ze is mijn zus, maar... Er is zo ontzettend veel gebeurd, ze heeft mij ook veel pijn gedaan. Dat moet ik natuurlijk ook loslaten, snap ik ook wel, maar weet nog niet zo goed hoe. Ik moet ook geen oude koeien uit de sloot halen, maar toch... Dit alles speelt nu al ruim twee jaar en wat we ook proberen, er zit geen enkele verbetering in. Mijn moeder heeft goede gesprekken met haar gehad, maar dat draait op niets uit. Ik heb geprobeerd met haar te praten en krijg dan beloftes, maar er gebeurd niets. Ik krijg ineens out of the blue een sms met de vraag of het te vroeg is om eens af te spreken, reageer daar op dat het goed is, noem een tijd, plaats etc en hoor vervolgens helemaal niets meer. Waar moet ik beginnen want gezellig koffie met haar drinken is er niet meer bij. Er is iets fundamenteels kapot gemaakt en hoe maak je dat weer heel? Hoe begin je het contact weer te herstellen als je zelfs twijfelt of je een kerstkaart moet sturen? Pppfff irritant dit hoor... Als je mij drie jaar geleden had gevraagd of het ooit zou uitpakken dat ik mijn zus niet meer zou spreken, dan had ik je voor gek verklaard
Maar misschien is juist die kerstkaart wel een idee!! Ik kan daar natuurlijk één of andere tekst op zetten "Een heel gelukkig 2009, een nieuw jaar, een nieuw start voor een hernieuwde relatie" ofzoiets???
donderdag 18 december 2008 om 21:48
Het is uit je stuk moeilijk op te maken of je zus geen contact meer wil omdat ze zich niet geaccepteerd voelt of omdat haar nieuwe partner haar buitensluit van haar familie.
In beide gevallen lijkt het me belangrijk dat je zus weet en gelooft dat ze altijd je zus zal zijn, dat je achter haar keuzes staat -ook als je je er zelf niks bij voor kan stellen-.
Dan kan ze als ze te afhankelijk is van haar partner blijven voelen dat er evt een weg uit is, en als ze oprecht tevreden is met haar partner maar ze weet dat hun relatie geaccepteerd wordt dan kan ze ook makkelijker contact opnemen.
Ik ga zelf ook naar kinky feesten, zoek een Dominante partner, en wil daar dingen mee doen die m'n moeder niet wil weten. Mijn familie weet het wel -kon ff niet anders- en accepteren me. Zoals ik ben. Vinden me zo gek als een deur, maar zolang het mijn keuze is, staan ze achter me. Daar ben ik blij om. Kan jij vertellen -als je het nog objectief kan zien- of het komt omdat ze niet geaccepteerd is door jullie of dat het komt omdat hij haar niet laat?
Dat ze naar de begravenis van oom gaat lijkt dat hij haar niet weg wil houden van de familie, en idd ik zou ook graag mijn partner bij me hebben op een begravenis.
En de dochter, ik vond het ook moeilijk toen mijn moeder een nieuwe relatie kreeg toen ik tiener was. Ben daarom jong uit huis gegaan. Maar dat was gewoon een goeie vent, maar wel in mijn huis zeg maar.
Nou ja, ik bedoel dus in het kort -er zijn twee kanten-
sterkte zowiezo, kerst is misschien een goede timing om te laten zien dat je contact wil aanhalen
In beide gevallen lijkt het me belangrijk dat je zus weet en gelooft dat ze altijd je zus zal zijn, dat je achter haar keuzes staat -ook als je je er zelf niks bij voor kan stellen-.
Dan kan ze als ze te afhankelijk is van haar partner blijven voelen dat er evt een weg uit is, en als ze oprecht tevreden is met haar partner maar ze weet dat hun relatie geaccepteerd wordt dan kan ze ook makkelijker contact opnemen.
Ik ga zelf ook naar kinky feesten, zoek een Dominante partner, en wil daar dingen mee doen die m'n moeder niet wil weten. Mijn familie weet het wel -kon ff niet anders- en accepteren me. Zoals ik ben. Vinden me zo gek als een deur, maar zolang het mijn keuze is, staan ze achter me. Daar ben ik blij om. Kan jij vertellen -als je het nog objectief kan zien- of het komt omdat ze niet geaccepteerd is door jullie of dat het komt omdat hij haar niet laat?
Dat ze naar de begravenis van oom gaat lijkt dat hij haar niet weg wil houden van de familie, en idd ik zou ook graag mijn partner bij me hebben op een begravenis.
En de dochter, ik vond het ook moeilijk toen mijn moeder een nieuwe relatie kreeg toen ik tiener was. Ben daarom jong uit huis gegaan. Maar dat was gewoon een goeie vent, maar wel in mijn huis zeg maar.
Nou ja, ik bedoel dus in het kort -er zijn twee kanten-
sterkte zowiezo, kerst is misschien een goede timing om te laten zien dat je contact wil aanhalen
donderdag 18 december 2008 om 21:55
ik denk dat topicstarter wel een idee heeft hoe de vork in de steel zit, ze moet dan gewoon even naar binnen kijken, zien of zij de aanstichtster is en aan de hand daarvan stappen ondernemen.
het feit dat het kind niet graag thuis is vind ik verontrustend..hoe jalours een kind ook kan en mag zijn, in een gezonde situatie is het kind dan toch nog het liefst bij de moeder.
ook het feit dat er ordinaire scheldpartijen zijn vind ik niet spreken van een goede inborst van zjin kant..een beetje respect moet er bewaard blijven toch?
het feit dat het kind niet graag thuis is vind ik verontrustend..hoe jalours een kind ook kan en mag zijn, in een gezonde situatie is het kind dan toch nog het liefst bij de moeder.
ook het feit dat er ordinaire scheldpartijen zijn vind ik niet spreken van een goede inborst van zjin kant..een beetje respect moet er bewaard blijven toch?
donderdag 18 december 2008 om 21:58
Return of the kreng: Ik heb mijn excuses aangeboden hoor Heb het haar helemaal uitgelegd, en ze begreep dat ook. En nee, ik kon dat niet tegen zus zeggen aangezien de relatie op dat moment al erg slecht liep en ik niets meer kon zeggen wat bij haar ook maar enigzins op kritiek kon lijken.
Overigens, ze heeft mij niet verteld dat ze naar een parenclub oid ging. Zoals ik al zei, er wordt op een verjaardag gezegd dat ze naar zo'n gaaf feest gaan, en ik was dus nieuwsgierig. En ja, ik ben echt naief!
Natuurlijk wil je dat je partner bij de crematie van je oom is! Denk niet dat ik dat niet begrijp! Maar... vóór de crematie heeft hij mij verrot gescholden en diezelfde dag (5 min later) ook mijn moeder. Gezegd dat mijn zus niets meer van haar is, geen dochter meer, hij ervoor zou zorgen dat ze haar dochter en kleinkinderen niet meer te zien krijgt, daar kon ze van op aan etc etc. Dan ben je dus niet meer welkom op een crematie van mijn vader zijn broer! Serieus, dat kan niet! In dat geval ging mijn vader voor!
Ik nagel haar niet aan de schandpaal en haar partner accepteren en respecteren heb ik ook zeer zeker gedaan, een jaar lang, ondanks het feit dat hij rotopmerkingen naar mijn moeder zat te maken (die zus niet hoorde). We hebben allemaal geprobeerd iets goeds met hem op te bouwen, want hij was haar keuze. Maar neem van mij aan, met hem valt niets op te bouwen en nu al helemaal niet meer. Denk je dat er ook maar iets van een excuus vanwege de scheldpartij is gekomen? Nee natuurlijk niet, oh wacht nee dat is niet waar. Na 3 maanden kwam er een briefje. Ik had mij niet zo moeten laten uitlaten, maar jij... En nee, we stoken de kinderen niet op. Het is hun moeder, we zijn alleen een plek waar de jongste zichzelf kan zijn en naar toe kan gaan als hij bij hun thuis is. Een kind tegen de moeder opzetten zou wel erg laag zijn niet waar? Ze kan haar verhaal kwijt en that's it. Het is nog steeds mijn zus, haar kinderen zijn mij zeer dierbaar en die hebben hun moeder nodig.
Ik hoop dat ik zo een beetje aan je heb kunnen uitleggen dat het hier niet draait om een sexuele voorkeur of iets dergelijks en we wel degelijk ons best hebben gedaan. Juist omdat we altijd erg hecht waren (het hele gezin) en we/ik dat dus ook niet kwijt willen. Punt is nu alleen wel dat hij bij niemand meer welkom is, niet alleen door de scheldpartijen van hem, ook door andere acties van hem.
Overigens, ze heeft mij niet verteld dat ze naar een parenclub oid ging. Zoals ik al zei, er wordt op een verjaardag gezegd dat ze naar zo'n gaaf feest gaan, en ik was dus nieuwsgierig. En ja, ik ben echt naief!
Natuurlijk wil je dat je partner bij de crematie van je oom is! Denk niet dat ik dat niet begrijp! Maar... vóór de crematie heeft hij mij verrot gescholden en diezelfde dag (5 min later) ook mijn moeder. Gezegd dat mijn zus niets meer van haar is, geen dochter meer, hij ervoor zou zorgen dat ze haar dochter en kleinkinderen niet meer te zien krijgt, daar kon ze van op aan etc etc. Dan ben je dus niet meer welkom op een crematie van mijn vader zijn broer! Serieus, dat kan niet! In dat geval ging mijn vader voor!
Ik nagel haar niet aan de schandpaal en haar partner accepteren en respecteren heb ik ook zeer zeker gedaan, een jaar lang, ondanks het feit dat hij rotopmerkingen naar mijn moeder zat te maken (die zus niet hoorde). We hebben allemaal geprobeerd iets goeds met hem op te bouwen, want hij was haar keuze. Maar neem van mij aan, met hem valt niets op te bouwen en nu al helemaal niet meer. Denk je dat er ook maar iets van een excuus vanwege de scheldpartij is gekomen? Nee natuurlijk niet, oh wacht nee dat is niet waar. Na 3 maanden kwam er een briefje. Ik had mij niet zo moeten laten uitlaten, maar jij... En nee, we stoken de kinderen niet op. Het is hun moeder, we zijn alleen een plek waar de jongste zichzelf kan zijn en naar toe kan gaan als hij bij hun thuis is. Een kind tegen de moeder opzetten zou wel erg laag zijn niet waar? Ze kan haar verhaal kwijt en that's it. Het is nog steeds mijn zus, haar kinderen zijn mij zeer dierbaar en die hebben hun moeder nodig.
Ik hoop dat ik zo een beetje aan je heb kunnen uitleggen dat het hier niet draait om een sexuele voorkeur of iets dergelijks en we wel degelijk ons best hebben gedaan. Juist omdat we altijd erg hecht waren (het hele gezin) en we/ik dat dus ook niet kwijt willen. Punt is nu alleen wel dat hij bij niemand meer welkom is, niet alleen door de scheldpartijen van hem, ook door andere acties van hem.
donderdag 18 december 2008 om 22:02
bedankt voor de aanvullende info lago.
't lijkt op een klassiek gevalletje 'asociale botte hork'
Sorry ik had je openingsbericht verkeerd gelezen, ging er van uit dat die feesten etc hoofdreden van de onenigheid waren. Sprak een beetje teveel uit m'n eigen 'angsten' denk ik. (ervaringen van vrienden enzo)
Hopelijk ziet je zus snel dat het idd een nare hork is, en weet ze dan nog dat jullie er zijn en willen zijn voor haar.
sterkte, anne
't lijkt op een klassiek gevalletje 'asociale botte hork'
Sorry ik had je openingsbericht verkeerd gelezen, ging er van uit dat die feesten etc hoofdreden van de onenigheid waren. Sprak een beetje teveel uit m'n eigen 'angsten' denk ik. (ervaringen van vrienden enzo)
Hopelijk ziet je zus snel dat het idd een nare hork is, en weet ze dan nog dat jullie er zijn en willen zijn voor haar.
sterkte, anne
donderdag 18 december 2008 om 22:11
Weer even reageren op jullie hoor En sorry dat ik er iedere keer lange teksten van maak, ben nogal lang van stof geloof ik
Oke, als ik probeer objectief te kijken: kinkyfeesten: Als ze daar gelukkig mee is, prima! Iets wat zij doet hoeft niet mijn ding te zijn.
Dat ik ben geschrokken van de foto's klopt. Had ik het tegen mijn moeder moeten zeggen, nee waarschijnlijk niet. Waarom heb ik dat gedaan? Omdat ik door het gedrag van mijn zus mij behoorlijk zorgde maakte, en niet alleen ik, en dit een soort van druppel was. Zus die dit nog nooit heeft gedaan (en ja dat weet ik zeker) en dan zo op internet staat *shock*! Heb ik mijn excuses gemaakt naar mijn zus? Yep. Manlief heeft haar gebeld, een week na de scheldpartij, om te vragen of het niet handig was om even bij ons langs te komen in het kader van bespreken wat er was gebeurd (staat hier zakelijker dan is gezegd hoor). In dat gesprek heb ik dus ook mijn excuses aangeboden en uitgelegd. Dan is dat klaar toch? Zei ze wel in ieder geval.
Beloftes: ik laat niemand tussen jou (ik dus) en mij (zus) komen. Ik wil niet dat jullie hem nu zien, maar ik heb gewoon normaal contact met jullie. Niet gebeurd, ook niet na contact van mijn kant. En dit is vaker gezegd, maar blijft alleen bij zeggen.
Dat jongste van mijn zus jaloers zou zijn is niet het geval. In het begin van de relatie gaven beide kinderen aan dit niet te willen, moeder had beloofd voorlopig geen man in huis, en toen zat er eentje 5 dagen in de week. Ik heb met beide kinderen gesproken, geef hem een kans, kijk hoe gelukkig je moeder is etc. Oudste is bijgedraaid, jongste niet, en dat gaat dus zover dat ze het huis uitvlucht als hij er is. Ze vindt hem eng. Tja... Ze heeft heel duidelijk gezegd dat het er niet om gaat dat ze een vriend heeft, maar dat ze hem eng vindt.
Ik denk echt dat ze door hem bij ons wordt weggehouden. Dat hij de woorden die hij tegen mijn moeder heeft gezegd waar aan het maken is...
"Edit: spellingsfoutje gewijzigd"
Oke, als ik probeer objectief te kijken: kinkyfeesten: Als ze daar gelukkig mee is, prima! Iets wat zij doet hoeft niet mijn ding te zijn.
Dat ik ben geschrokken van de foto's klopt. Had ik het tegen mijn moeder moeten zeggen, nee waarschijnlijk niet. Waarom heb ik dat gedaan? Omdat ik door het gedrag van mijn zus mij behoorlijk zorgde maakte, en niet alleen ik, en dit een soort van druppel was. Zus die dit nog nooit heeft gedaan (en ja dat weet ik zeker) en dan zo op internet staat *shock*! Heb ik mijn excuses gemaakt naar mijn zus? Yep. Manlief heeft haar gebeld, een week na de scheldpartij, om te vragen of het niet handig was om even bij ons langs te komen in het kader van bespreken wat er was gebeurd (staat hier zakelijker dan is gezegd hoor). In dat gesprek heb ik dus ook mijn excuses aangeboden en uitgelegd. Dan is dat klaar toch? Zei ze wel in ieder geval.
Beloftes: ik laat niemand tussen jou (ik dus) en mij (zus) komen. Ik wil niet dat jullie hem nu zien, maar ik heb gewoon normaal contact met jullie. Niet gebeurd, ook niet na contact van mijn kant. En dit is vaker gezegd, maar blijft alleen bij zeggen.
Dat jongste van mijn zus jaloers zou zijn is niet het geval. In het begin van de relatie gaven beide kinderen aan dit niet te willen, moeder had beloofd voorlopig geen man in huis, en toen zat er eentje 5 dagen in de week. Ik heb met beide kinderen gesproken, geef hem een kans, kijk hoe gelukkig je moeder is etc. Oudste is bijgedraaid, jongste niet, en dat gaat dus zover dat ze het huis uitvlucht als hij er is. Ze vindt hem eng. Tja... Ze heeft heel duidelijk gezegd dat het er niet om gaat dat ze een vriend heeft, maar dat ze hem eng vindt.
Ik denk echt dat ze door hem bij ons wordt weggehouden. Dat hij de woorden die hij tegen mijn moeder heeft gezegd waar aan het maken is...
"Edit: spellingsfoutje gewijzigd"
donderdag 18 december 2008 om 22:12
En iedere keer als ik reageer staan er weer nieuwe reacties als ik op "verstuur bericht" klik Sorry als het dus een beetje door elkaar heen loopt.
Na jullie reacties nog een keer te hebben gelezen ga ik morgen een kerstkaart opsturen waar ik een mooie tekst in probeer te schrijven. Ik zeg al de hele tijd dat 2009 een nieuw begin is voor ons allemaal (meerdere zaken die er spelen).
Dan hoort dit er ook bij. Kijken of we een nieuwe start kunnen maken en ik haar ook zover kan krijgen om ook weer contact te krijgen met mijn ouders en uiteindelijk ook weer met mijn broer. Misschien een utopie, misschien wel niet. Who know's....
Na jullie reacties nog een keer te hebben gelezen ga ik morgen een kerstkaart opsturen waar ik een mooie tekst in probeer te schrijven. Ik zeg al de hele tijd dat 2009 een nieuw begin is voor ons allemaal (meerdere zaken die er spelen).
Dan hoort dit er ook bij. Kijken of we een nieuwe start kunnen maken en ik haar ook zover kan krijgen om ook weer contact te krijgen met mijn ouders en uiteindelijk ook weer met mijn broer. Misschien een utopie, misschien wel niet. Who know's....
donderdag 18 december 2008 om 22:46
dat bedoel ik lago, uit je hele openingspost proef ik dit namelijk..
het is niet normaal als er gescholden wordt en daarna weggebleven, en dat je zus niet met jullie sprak is denk ik omdat ze het emotioneel niet aankon, zoveel ellende en problemen in 1 kamer, first things first uit zelfbehoud.
ik heb ook geleefd met meerdere mannen die zich zo aan mij dachten te binden, vandaar dat ik het herken.
uit ervaring weet ik dat als je in zo'n relatie zit je zelf ook contact uit de weg gaat, je wilt immers niet dat de mensen waarvan je zo veel houdt je zo ongelukig zien, het zou hen ook ongelukkig maken...liever blijf je dan weg en laat je vragen onbeantwoord..
als je gelukkig bent deel je dit graag met anderen, je gaat contact niet uit de weg, iedereen mag toch proeven van je roze wolk?
hij heeft een ruzie aangegrepen om haar "legaal"bij jullie weg te houden, jullie waren immers de aanstichter??!
blijf achter haar staan en probeer haar ogen open te laten gaan, dit zal niet makkelijk zijn en er zal een hoop ellende aan vooraf gaan, maar wees er alsjeblieft wel elke keer weer als ze jullie nodig heeft..
het is niet normaal als er gescholden wordt en daarna weggebleven, en dat je zus niet met jullie sprak is denk ik omdat ze het emotioneel niet aankon, zoveel ellende en problemen in 1 kamer, first things first uit zelfbehoud.
ik heb ook geleefd met meerdere mannen die zich zo aan mij dachten te binden, vandaar dat ik het herken.
uit ervaring weet ik dat als je in zo'n relatie zit je zelf ook contact uit de weg gaat, je wilt immers niet dat de mensen waarvan je zo veel houdt je zo ongelukig zien, het zou hen ook ongelukkig maken...liever blijf je dan weg en laat je vragen onbeantwoord..
als je gelukkig bent deel je dit graag met anderen, je gaat contact niet uit de weg, iedereen mag toch proeven van je roze wolk?
hij heeft een ruzie aangegrepen om haar "legaal"bij jullie weg te houden, jullie waren immers de aanstichter??!
blijf achter haar staan en probeer haar ogen open te laten gaan, dit zal niet makkelijk zijn en er zal een hoop ellende aan vooraf gaan, maar wees er alsjeblieft wel elke keer weer als ze jullie nodig heeft..
vrijdag 19 december 2008 om 07:53
Hoe ben jij uit die relaties gestapt Mavis? Hoe kwam je tot het inzicht dat het niet werkte en juist alles kapot maakte wat je ooit lief was? Precies wat jij zegt, als je gelukkig bent wil je dat delen, zorg je er niet voor dat het contact tot een minimum beperkt wordt. Dat vragen wij ons steeds af: hoe kan je gelukkig zijn als je niemand meer spreekt, je familie niet, je vrienden van vroeger niet, maar allerbelangrijkste, dat je eigen kind het huis uit vlucht?
En natuurlijk ben ik er als ze mij nodig heeft, het zal wel even moeite kosten, want je wordt wél zo opzij geschoven ondanks dat het misschien onder invloed van vriend is, het gebeurt wel, snap je wat ik bedoel?
En natuurlijk ben ik er als ze mij nodig heeft, het zal wel even moeite kosten, want je wordt wél zo opzij geschoven ondanks dat het misschien onder invloed van vriend is, het gebeurt wel, snap je wat ik bedoel?
vrijdag 19 december 2008 om 12:21
ik snap wat je bedoelt en daarom heb ik het ook gezegd...mensen hebben mij ook de rug toegekeerd, vonden uiteindelijk dat het allemaal mijn schuld was omdat ik er zelf geen rem opzette, maar dat is veel te kort door de bocht natuurlijk.
mijn ogen gingen langzaam open toen de pijn ondraaglijk werd en als het echt zo is bij je zus als ik denk dan zal het bij haar ook echt rock bottom moeten gaan eer ze beseft dat ze alleen beter af is.
daarom..steun haar, zoek contact, meer kan je niet doen hoe graag je ook zou willen..
mijn ogen gingen langzaam open toen de pijn ondraaglijk werd en als het echt zo is bij je zus als ik denk dan zal het bij haar ook echt rock bottom moeten gaan eer ze beseft dat ze alleen beter af is.
daarom..steun haar, zoek contact, meer kan je niet doen hoe graag je ook zou willen..
vrijdag 19 december 2008 om 14:03
Zo dan ben je door een flink heftige tijd heen gegaan zeg!! Hoe is het afgelopen met de mensen die je de rug toe hebben gekeerd? Heb je daar nog wel iets van gehoord?
De eerste stap heb ik gezet, mooie kaart gekocht, nu nog even de tekst erin en dat gaat'ie op de bus. Ik heb zelfs mijn moeder zover gekregen om dat ook te doen, en dat is heel wat, want zelfs mijn moeder wilde haar handen van haar aftrekken zogezegd. En dat wil voor mijn moeder heel wat zeggen. Ik snap het wel, ze heeft haar diep, diep geraakt... Er is van de zomer een kwaadaardige tumor bij mijn moeder ontdekt, ze moest bestraald worden en daarna een zware operatie ondergaan. Na de operatie bleek dat de snijvlakken schoon waren, maar ze niet met zekerheid konden zeggen of er geen celletjes meer in haar lichaam zaten. Viel niet te onderzoeken. De kans was/is zeer groot dat het snel weer terugkomt. Ze doet nu mee met een studie en krijgt preventief een zware chemokuur. In deze hele tijd heeft ze erg weinig van mijn zus gehoord. Heel weinig... Veel té weinig. We horen wel dat ze snel naar een vriend van hem moet omdat die in het ziekenhuis ligt, maar ze is ondertussen al een week of 7 niet bij mijn ouders geweest. En dat ze het zelfs nu laat afweten doet mijn moeder pijn. Ze dacht dat dit misschien een reden was om weer wat nader tot elkaar te komen, maar helaas... Zelfs zoiets niet.
Ik ga proberen de boosheid naast mij neer te leggen. Ga ook niet praten met haar. Een echt gesprek over alles wat er is gebeurd kan ook wanneer de band enigzins verbeterd is, áls dat lukt natuurlijk.
De eerste stap heb ik gezet, mooie kaart gekocht, nu nog even de tekst erin en dat gaat'ie op de bus. Ik heb zelfs mijn moeder zover gekregen om dat ook te doen, en dat is heel wat, want zelfs mijn moeder wilde haar handen van haar aftrekken zogezegd. En dat wil voor mijn moeder heel wat zeggen. Ik snap het wel, ze heeft haar diep, diep geraakt... Er is van de zomer een kwaadaardige tumor bij mijn moeder ontdekt, ze moest bestraald worden en daarna een zware operatie ondergaan. Na de operatie bleek dat de snijvlakken schoon waren, maar ze niet met zekerheid konden zeggen of er geen celletjes meer in haar lichaam zaten. Viel niet te onderzoeken. De kans was/is zeer groot dat het snel weer terugkomt. Ze doet nu mee met een studie en krijgt preventief een zware chemokuur. In deze hele tijd heeft ze erg weinig van mijn zus gehoord. Heel weinig... Veel té weinig. We horen wel dat ze snel naar een vriend van hem moet omdat die in het ziekenhuis ligt, maar ze is ondertussen al een week of 7 niet bij mijn ouders geweest. En dat ze het zelfs nu laat afweten doet mijn moeder pijn. Ze dacht dat dit misschien een reden was om weer wat nader tot elkaar te komen, maar helaas... Zelfs zoiets niet.
Ik ga proberen de boosheid naast mij neer te leggen. Ga ook niet praten met haar. Een echt gesprek over alles wat er is gebeurd kan ook wanneer de band enigzins verbeterd is, áls dat lukt natuurlijk.
