Relaties
alle pijlers
Ik zit er even flink doorheen!
zaterdag 2 augustus 2008 om 22:02
zaterdag 2 augustus 2008 om 22:26
zondag 3 augustus 2008 om 17:49
Bedankt voor de knuffels, kan ik vandaag wel gebruiken. Wat de kinderen betreft voelt het voor mij nu heel uitzichtloos. Het was eerder niet echt tot me doorgedrongen dat zij, in de tijd dat ze ergens anders zijn, ook zoveel zouden kunnen veranderen. Ik heb steeds geloofd dat ze, ondanks allerlei hersenspoeling als ik het zo even mag noemen, toch ooit op zoek zouden gaan naar hun moeder in Nederland. Maar nu ben ik daar niet meer zo zeker van..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 4 augustus 2008 om 10:35
Eigenlijk heb ik geen hoop meer. Mijn leven als moeder is voorbij, zo voelt het. Al zouden ze nu dadelijk voor de deur staan, ik zou niet weten hoe ik het weer zou moeten oppakken. En met elke dag die voorbijgaat voel ik me minder moeder. Ik leef al zo lang zonder kinderen. En toch kan het me tot mijn tenen raken als ik echt durf te voelen dat zoiets wezenlijks van jezelf gewoon helemaal weg is, in alle opzichten gewoon weg is. Spoorloos weg.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 4 augustus 2008 om 14:51
Ach lieve Elmervrouw . Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar ik probeer het toch maar. Misschien is het goed om die gedachten te accepteren. En het jezelf niet te verwijten maar er zoveel mogelijk vrede mee te vinden. Met ergens het besef dat als ze op een dag terugkomen, de deur voor hen openstaat. Hoe dan ook. Dat zie je dan wel weer.
Jij kunt hier niets aan doen, dat schuldgevoel moet je niet gaan dragen. Dat het zo gelopen is, is gewoon afschuwelijk. Geen enkel mens zou zo zijn of haar kinderen mogen verliezen. Diegenen die dat veroorzaken, die dragen die schuld. Niet jij omdat je dit niet hebt voorzien. Zo sta je niet in een relatie en dat is ook logisch. Ontneem jezelf niet het recht om als een mens te handelen en te denken.
Jij kunt hier niets aan doen, dat schuldgevoel moet je niet gaan dragen. Dat het zo gelopen is, is gewoon afschuwelijk. Geen enkel mens zou zo zijn of haar kinderen mogen verliezen. Diegenen die dat veroorzaken, die dragen die schuld. Niet jij omdat je dit niet hebt voorzien. Zo sta je niet in een relatie en dat is ook logisch. Ontneem jezelf niet het recht om als een mens te handelen en te denken.
maandag 4 augustus 2008 om 22:33
Wijze woorden feliciaatje!
Ook een knuf van mij....weet werkelijk niet wat ik kan zeggen. Ik vind het echt vreselijk voor je....onvoorstelbaar...en zo erg verdrietig.
Dit verdient niemand... dit had niet mogen gebeuren. En het is zeker niet jouw schuld. Het is zo onrechtvaardig dat je nooit meer iets hebt gehoord. Dat je echt never meer wat hebt vernomen. Gewoon onmenselijk.
Je hebt gekozen voor liefde....dat heeft een mens nodig. Net als voedsel en zuurstof. Dat het niet werkte met je ex is niet jou schuld. Daarna heb je weer gekozen voor liefde en ik vind dat je dat jezelf absoluut niet kwalijk hoeft te nemen.
Ik vind die ex van jou een ongelovelijk klootzak! Een onmens dat hij dit zo heeft gedaan..En dan hou ik me nog in.
Misschien is het juist wel goed om eens na te gaan,wellicht in therapie , waar je schuldgevoel vandaan komt en hoe dat er precies voor jou uitziet te onderzoeken. Dus dat je die denkwijze kunt uitspreken met een therapeut en het dan kunt ombuigen?? Ik weet het niet hoor dit komt zo in me op, juist omdat het schuldgevoel en de pijn die daaruit voort komt toch aanwezig is. Wegdrukken is ook niet te doen denk ik.
Ook een knuf van mij....weet werkelijk niet wat ik kan zeggen. Ik vind het echt vreselijk voor je....onvoorstelbaar...en zo erg verdrietig.
Dit verdient niemand... dit had niet mogen gebeuren. En het is zeker niet jouw schuld. Het is zo onrechtvaardig dat je nooit meer iets hebt gehoord. Dat je echt never meer wat hebt vernomen. Gewoon onmenselijk.
Je hebt gekozen voor liefde....dat heeft een mens nodig. Net als voedsel en zuurstof. Dat het niet werkte met je ex is niet jou schuld. Daarna heb je weer gekozen voor liefde en ik vind dat je dat jezelf absoluut niet kwalijk hoeft te nemen.
Ik vind die ex van jou een ongelovelijk klootzak! Een onmens dat hij dit zo heeft gedaan..En dan hou ik me nog in.
Misschien is het juist wel goed om eens na te gaan,wellicht in therapie , waar je schuldgevoel vandaan komt en hoe dat er precies voor jou uitziet te onderzoeken. Dus dat je die denkwijze kunt uitspreken met een therapeut en het dan kunt ombuigen?? Ik weet het niet hoor dit komt zo in me op, juist omdat het schuldgevoel en de pijn die daaruit voort komt toch aanwezig is. Wegdrukken is ook niet te doen denk ik.
dinsdag 5 augustus 2008 om 10:11
Ja, gekozen voor liefde waarheid echtheid, maar het lijkt wel of ik ervoor gestraft word. Geen contact meer met kinderen, met familie. Mijn keuzes maken wel dat ik me erg in mijn eentje voel en toch kan ik niet anders.
Vaak benijd ik mijn man, dat hij zo gemakkelijk in het leven staat, dat hij gewoonweg gelukkig is.
Hoe is het mogelijk, denk ik dan.
Hoe kan dat?
Gewoon gelukkig zijn.
Terwijl hij behalve mij en de hond geen contacten heeft verder, behalve dan binnen zijn werk. Met zijn kinderen ook heel spaarzaam en moeilijk, lang verhaal. Hij is zo anders dan ik.
Ik voel mij eenzaam in dit leven. Alsof ik bij niemand echt mezelf durf te zijn, juist omdat ik zulke intense dingen heb meegemaakt. Voor anderen (en dat is ook wel begrijpelijk) moeilijk en vast ook confronterend. Kun je dan alleen in therapie of veilig-achter-pc op een forum over échte dingen praten?....
Vaak benijd ik mijn man, dat hij zo gemakkelijk in het leven staat, dat hij gewoonweg gelukkig is.
Hoe is het mogelijk, denk ik dan.
Hoe kan dat?
Gewoon gelukkig zijn.
Terwijl hij behalve mij en de hond geen contacten heeft verder, behalve dan binnen zijn werk. Met zijn kinderen ook heel spaarzaam en moeilijk, lang verhaal. Hij is zo anders dan ik.
Ik voel mij eenzaam in dit leven. Alsof ik bij niemand echt mezelf durf te zijn, juist omdat ik zulke intense dingen heb meegemaakt. Voor anderen (en dat is ook wel begrijpelijk) moeilijk en vast ook confronterend. Kun je dan alleen in therapie of veilig-achter-pc op een forum over échte dingen praten?....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 5 augustus 2008 om 10:35
Ik herken het (zoals altijd, als we even oud waren zou ik zeggen dat we vast gescheiden zijn bij onze geboorte ). Het kan, ik heb nu mensen om me heen met wie ik dingen kan delen. Vooral 1 vriendin. En daar ben ik dankbaar voor want daardoor ben ik gaan beseffen dat het minder moeilijk en confronterend is dan ik zelf lang dacht. En dat ik daardoor juist ook weer zoveel plezier kan hebben, omdat ik er helemaal mag zijn.
Dat gevoel van het moeten verbergen, dat maakt contacten soms moeilijk. Want de ander pikt ergens op dat je niet jezelf laat zien. En dan rijst de vraag: waarom niet? Vertrouwt ze me niet? Dat zijn vrij onbewuste signalen maar het gaat toch heen en weer in contacten. Je kunt niet alles delen met iedereen maar durf er toch ook op te vertrouwen dat er mensen zijn die je echt graag helemaal zien. Dat is zo, dat weet ik zeker.
Dikke en mocht je ooit in Rotterdam zijn, uitnodiging voor een kop koffie staat .
Dat gevoel van het moeten verbergen, dat maakt contacten soms moeilijk. Want de ander pikt ergens op dat je niet jezelf laat zien. En dan rijst de vraag: waarom niet? Vertrouwt ze me niet? Dat zijn vrij onbewuste signalen maar het gaat toch heen en weer in contacten. Je kunt niet alles delen met iedereen maar durf er toch ook op te vertrouwen dat er mensen zijn die je echt graag helemaal zien. Dat is zo, dat weet ik zeker.
Dikke en mocht je ooit in Rotterdam zijn, uitnodiging voor een kop koffie staat .
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:05
Grrrr, iets mis met pc, al dagenlang; er komt een andere maar die is er nog niet; geen internet ook, wat een gedoe!!
En ik mis zo erg mijn lijntjes naar buiten toe, merk ik.
Ik zit nu in de bieb, maar daar lopen allemaal mensen rond en ik kan dus niet zo vrijuit schrijven. Hoop dat het thuis allemaal gauw weer in orde is. Voordeel van niet op vakantie gaan: dan heb je geld voor een nieuwe pc.
Nadenkertje, wat je daar zegt (tweede alinea). Zou ik dat echt doen? Merken mensen dat? Verberg ik mezelf toch nog steeds? Ja, schaamte, denk ik; over vroeger, en over mijn naïeviteit later. Zoiets.
Zouden er echt mensen zijn die me helemaal graag zien, ik weet het niet. Ik heb toch het gevoel, eerlijk gezegd, dat ze terugschrikken voor de heftige thema's in mijn leven. Of dénk ik dat maar?
En ik mis zo erg mijn lijntjes naar buiten toe, merk ik.
Ik zit nu in de bieb, maar daar lopen allemaal mensen rond en ik kan dus niet zo vrijuit schrijven. Hoop dat het thuis allemaal gauw weer in orde is. Voordeel van niet op vakantie gaan: dan heb je geld voor een nieuwe pc.
Nadenkertje, wat je daar zegt (tweede alinea). Zou ik dat echt doen? Merken mensen dat? Verberg ik mezelf toch nog steeds? Ja, schaamte, denk ik; over vroeger, en over mijn naïeviteit later. Zoiets.
Zouden er echt mensen zijn die me helemaal graag zien, ik weet het niet. Ik heb toch het gevoel, eerlijk gezegd, dat ze terugschrikken voor de heftige thema's in mijn leven. Of dénk ik dat maar?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 8 augustus 2008 om 11:40
He vervelend die computer ellende! Ik hoop dat het snel opgelost is.
Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken en ik weet nu dat ik het heel lang aannam. En door mijn rare oncomfortabele houding als ik 's wat vertelde, gingen mensen raar terugdoen. Dan weten ze al helemaal niet hoe ze moeten reageren want wat jij nodig hebt is geheel onduidelijk .
Er zijn weinig mensen die ik echt dingen laat zien. Veel contacten lenen zich daar simpelweg niet voor. Maar ik ben gaan begrijpen bij wie het wel kan en daar maak ik nu blij "misbruik" van. Want het is fijn om mensen in je leven te hebben die graag alles weten waar je mee rondloopt. Da's een stukje wederzijdse liefde, ik doe het net zo graag terug naar anderen toe.
Er zijn genoeg mensen die mij wel veel vertellen maar bij wie ik voorzichtig ben. Omdat zij er al snel een "wee jou" verhaal van maken en dat wil ik dus juist niet. De mensen met wie ik graag praat zijn nuchter, houden van me en kennen me. En weten dus ook dat ik het vooral fijn vind als ze me zotussendoor een schouder bieden maar meer nog, om me te laten praten en me te helpen relativeren of me confronteren met waar ik de fout in ga qua gedachtengang.
Die reageren ook nooit raar of overtrokken. Een stukje oordeelloosheid. En tegelijkertijd betrokkenheid. Zijn er niet veel maar diegenen die wel zo zijn, die koester ik. En ik weet zeker dat jij ook zulke mensen om je heen hebt. Het is een stukje aftasten, of het prettig voelt om er met diegene over te praten.
Maar neem nooit zomaar aan dat een ander niet geinteresseerd zal zijn, dat is een restant van onze jeugd denk ik. En daar maak je jezelf onnodig eenzaam mee .
Ik kan alleen uit eigen ervaring spreken en ik weet nu dat ik het heel lang aannam. En door mijn rare oncomfortabele houding als ik 's wat vertelde, gingen mensen raar terugdoen. Dan weten ze al helemaal niet hoe ze moeten reageren want wat jij nodig hebt is geheel onduidelijk .
Er zijn weinig mensen die ik echt dingen laat zien. Veel contacten lenen zich daar simpelweg niet voor. Maar ik ben gaan begrijpen bij wie het wel kan en daar maak ik nu blij "misbruik" van. Want het is fijn om mensen in je leven te hebben die graag alles weten waar je mee rondloopt. Da's een stukje wederzijdse liefde, ik doe het net zo graag terug naar anderen toe.
Er zijn genoeg mensen die mij wel veel vertellen maar bij wie ik voorzichtig ben. Omdat zij er al snel een "wee jou" verhaal van maken en dat wil ik dus juist niet. De mensen met wie ik graag praat zijn nuchter, houden van me en kennen me. En weten dus ook dat ik het vooral fijn vind als ze me zotussendoor een schouder bieden maar meer nog, om me te laten praten en me te helpen relativeren of me confronteren met waar ik de fout in ga qua gedachtengang.
Die reageren ook nooit raar of overtrokken. Een stukje oordeelloosheid. En tegelijkertijd betrokkenheid. Zijn er niet veel maar diegenen die wel zo zijn, die koester ik. En ik weet zeker dat jij ook zulke mensen om je heen hebt. Het is een stukje aftasten, of het prettig voelt om er met diegene over te praten.
Maar neem nooit zomaar aan dat een ander niet geinteresseerd zal zijn, dat is een restant van onze jeugd denk ik. En daar maak je jezelf onnodig eenzaam mee .
zaterdag 9 augustus 2008 om 18:04
Computerellende is gelukkig opgelost; sterker nog: we zijn erop vooruitgegaan
Echt, ik heb niet veel mensen om me heen, bij wie dat kan. Eén hele goede vriendin, en mijn man. Dan houdt het al gauw op. En zelfs bij hen ben ik nog bang (maar dat is echt iets van mezelf, dat idee krijg ik niet van hun) dat het teveel is, dat ze er niet tegen kunnen, dat ik lastig ben. Vooral dat ik lastig ben.
Dat zit echt tussen mijn eigen oren.
Eigenlijk kan ik nog steeds niet echt geloven dat het voor iemand echt wezenlijk verschil uitmaakt dat ik er ben
Echt, ik heb niet veel mensen om me heen, bij wie dat kan. Eén hele goede vriendin, en mijn man. Dan houdt het al gauw op. En zelfs bij hen ben ik nog bang (maar dat is echt iets van mezelf, dat idee krijg ik niet van hun) dat het teveel is, dat ze er niet tegen kunnen, dat ik lastig ben. Vooral dat ik lastig ben.
Dat zit echt tussen mijn eigen oren.
Eigenlijk kan ik nog steeds niet echt geloven dat het voor iemand echt wezenlijk verschil uitmaakt dat ik er ben
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 9 augustus 2008 om 18:14
Ik begrijp je heel goed. Ten eerste is het echt niet waar, er zijn mensen voor wie het wel degelijk verschil uitmaakt (ik zou je al missen hier, laat staan de mensen om je heen . En ten tweede, doet het er iets toe? Ik heb dat losgelaten. Het belangrijkste is nu dat het er voor mij toe doet dat ik er ben. Al komt er niemand op mijn begrafenis, hopelijk ooit, ik heb geleefd.
Mijn waarde wordt niet langer bepaald door anderen. Die bepaal ik en die is niet goed of slecht maar neutraal, het is wat het is. Maar het is meer dan genoeg, het is alles wat ik nodig heb.
Ik hou van het leven en het leven houdt van mij. Omdat leven gewoon van leven houdt. Geen waarde oordeel, ik ben er dus mag ik er zijn.
Het is gek hoe simpel dat voelt. En hoe vredig.
Mijn waarde wordt niet langer bepaald door anderen. Die bepaal ik en die is niet goed of slecht maar neutraal, het is wat het is. Maar het is meer dan genoeg, het is alles wat ik nodig heb.
Ik hou van het leven en het leven houdt van mij. Omdat leven gewoon van leven houdt. Geen waarde oordeel, ik ben er dus mag ik er zijn.
Het is gek hoe simpel dat voelt. En hoe vredig.
zaterdag 9 augustus 2008 om 23:41
quote:Feliciaatje schreef op 09 augustus 2008 @ 18:14:
Mijn waarde wordt niet langer bepaald door anderen. Die bepaal ik en die is niet goed of slecht maar neutraal, het is wat het is. Maar het is meer dan genoeg, het is alles wat ik nodig heb.
Ik hou van het leven en het leven houdt van mij. Omdat leven gewoon van leven houdt. Geen waarde oordeel, ik ben er dus mag ik er zijn.
Het is gek hoe simpel dat voelt. En hoe vredig.
Lijkt me heerlijk om dat te kunnen voelen.
Ik voel het niet. Zoek nog steeds allerlei waardering en erkenning door anderen. Het is niet genoeg, wat ik mezelf geef.
Erg om me dat te realiseren.
Een wankele basis... alsof ik nog steeds millimeter voor millimeter mijn plek hier aan het terugveroveren ben.
Mijn waarde wordt niet langer bepaald door anderen. Die bepaal ik en die is niet goed of slecht maar neutraal, het is wat het is. Maar het is meer dan genoeg, het is alles wat ik nodig heb.
Ik hou van het leven en het leven houdt van mij. Omdat leven gewoon van leven houdt. Geen waarde oordeel, ik ben er dus mag ik er zijn.
Het is gek hoe simpel dat voelt. En hoe vredig.
Lijkt me heerlijk om dat te kunnen voelen.
Ik voel het niet. Zoek nog steeds allerlei waardering en erkenning door anderen. Het is niet genoeg, wat ik mezelf geef.
Erg om me dat te realiseren.
Een wankele basis... alsof ik nog steeds millimeter voor millimeter mijn plek hier aan het terugveroveren ben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 9 augustus 2008 om 23:42
quote:Feliciaatje schreef op 09 augustus 2008 @ 18:14:
Mijn waarde wordt niet langer bepaald door anderen. Die bepaal ik en die is niet goed of slecht maar neutraal, het is wat het is. Maar het is meer dan genoeg, het is alles wat ik nodig heb.Hoe heb je dat bereikt, als ik vragen mag?
Mijn waarde wordt niet langer bepaald door anderen. Die bepaal ik en die is niet goed of slecht maar neutraal, het is wat het is. Maar het is meer dan genoeg, het is alles wat ik nodig heb.Hoe heb je dat bereikt, als ik vragen mag?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 10 augustus 2008 om 13:13
Geweldig mens!!!! die sara kroos!!!!!
Ik heb Zoetgevooisd nooit gezien maar ik ben wel naar Bries geweest..
Ik heb die cd ook helemaal goed..en erg herkenbaar. Vooral op het laatst zat ik met een brok in mijn keel.
Echt de moeite waard op te kijken...( weet niet of deze voorstelling al op dvd uit is).
Ik heb Zoetgevooisd nooit gezien maar ik ben wel naar Bries geweest..
Ik heb die cd ook helemaal goed..en erg herkenbaar. Vooral op het laatst zat ik met een brok in mijn keel.
Echt de moeite waard op te kijken...( weet niet of deze voorstelling al op dvd uit is).
zondag 10 augustus 2008 om 13:22
Fijn!
En hoe ik dat voor elkaar heb gekregen... hmm. Ik weet het zelf niet eens haha. Ik weet wel dat ik het zat was. Dat mijn positie altijd vragend was: mag ik er zijn? Echt? Weet je het heel zeker? Je kent me nou wel een beetje, weet je heel zeker dat je mij in je leven wil?
En op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik anderen daar geen plezier mee doe. Ik vroeg nooit veel om bevestiging dus niet dat ik hun met mijn interne conversatie vermoeide. En toch vond ik het niet eerlijk van mijzelf en naar mijzelf toe. Ik merkte dat ik mijzelf zo ontzettend tekort deed door zo naar mezelf te kijken. En anderen omdat ik hun waardering onderschatte en hun vermogen lekker zelf te bepalen wie ze in hun leven willen hebben en waarom.
Die verantwoordelijkheid laat ik nu bij een ander. En daar hoort hij ook. Ik leef mijn leven, ik doe wat ik wil doen (in alle redelijkheid natuurlijk ), ik geef anderen wat ik oprecht wil geven. En zij hebben het recht te reageren zoals zij willen. Ik wil niet langer goed genoeg bevonden worden, ik ben er en dus ben ik goed genoeg. Als een ander niets van mij wil, moet diegene dat zelf weten. Ik wil ook niet vrienden zijn met iedereen. Dat is niet zo persoonlijk, iedereen mag voorkeuren hebben.
Dus nu, als iemand niet veel met me kan, ben ik benieuwd waarom. Er kan iets te leren zijn of het is gewoon zoals het is. Hoe dan ook, het meerendeel van de ervaring is positief. En als een ander me graag mag, leuk, dan kunnen we samen genieten van het leven. Maar het betekent niet langer dat ik geaccepteerd ben door die persoon maar gewoon dat we elkaar mogen.
Dat haalt het hele probleem van erkenning en afwijzing eruit. En dat is ergens die neutraliteit vinden in jezelf. Niet langer als een toeschouwer buiten jezelf staan en je identificeren met de mogelijke motivaties van anderen om je wel of niet aardig te vinden. Maar gewoon graag in jezelf leven, met jezelf leven. En de rest van de wereld mag denken wat hij wil, jij houdt van jezelf.
Ik ervaar heus nog weleens bumps in the road maar ik merk dat de afgelopen jaren dit besef steeds sterker is geworden en ook steeds vanzelfsprekender.
En hoe ik dat voor elkaar heb gekregen... hmm. Ik weet het zelf niet eens haha. Ik weet wel dat ik het zat was. Dat mijn positie altijd vragend was: mag ik er zijn? Echt? Weet je het heel zeker? Je kent me nou wel een beetje, weet je heel zeker dat je mij in je leven wil?
En op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik anderen daar geen plezier mee doe. Ik vroeg nooit veel om bevestiging dus niet dat ik hun met mijn interne conversatie vermoeide. En toch vond ik het niet eerlijk van mijzelf en naar mijzelf toe. Ik merkte dat ik mijzelf zo ontzettend tekort deed door zo naar mezelf te kijken. En anderen omdat ik hun waardering onderschatte en hun vermogen lekker zelf te bepalen wie ze in hun leven willen hebben en waarom.
Die verantwoordelijkheid laat ik nu bij een ander. En daar hoort hij ook. Ik leef mijn leven, ik doe wat ik wil doen (in alle redelijkheid natuurlijk ), ik geef anderen wat ik oprecht wil geven. En zij hebben het recht te reageren zoals zij willen. Ik wil niet langer goed genoeg bevonden worden, ik ben er en dus ben ik goed genoeg. Als een ander niets van mij wil, moet diegene dat zelf weten. Ik wil ook niet vrienden zijn met iedereen. Dat is niet zo persoonlijk, iedereen mag voorkeuren hebben.
Dus nu, als iemand niet veel met me kan, ben ik benieuwd waarom. Er kan iets te leren zijn of het is gewoon zoals het is. Hoe dan ook, het meerendeel van de ervaring is positief. En als een ander me graag mag, leuk, dan kunnen we samen genieten van het leven. Maar het betekent niet langer dat ik geaccepteerd ben door die persoon maar gewoon dat we elkaar mogen.
Dat haalt het hele probleem van erkenning en afwijzing eruit. En dat is ergens die neutraliteit vinden in jezelf. Niet langer als een toeschouwer buiten jezelf staan en je identificeren met de mogelijke motivaties van anderen om je wel of niet aardig te vinden. Maar gewoon graag in jezelf leven, met jezelf leven. En de rest van de wereld mag denken wat hij wil, jij houdt van jezelf.
Ik ervaar heus nog weleens bumps in the road maar ik merk dat de afgelopen jaren dit besef steeds sterker is geworden en ook steeds vanzelfsprekender.
maandag 11 augustus 2008 om 09:30
Eigenlijk dus gewoon met jezelf leven, zoals je bent, alles van jezelf erkennen, en uitspreken waar nodig, om het even kort samen te vatten?
Houden van jezelf. Stoppen met veroordelen. Stoppen met jezelf straffen. Stoppen met je bezighouden met gedachten van anderen. Je eigen authenticiteit steeds sterker maken.
Daarom spreekt Sara Kroos mij ontzettend aan in deze tijd van mijn leven. (Zie ook mijn motto.) Die voorstelling 'Zoetgevooisd', dat laat mij als het ware alle hoeken van de kamer zien, ik wil meeschreeuwen, meejanken, het raakt me aan alle kanten. Ze doet wat ik zou willen doen en zegt wat ze te zeggen heeft. En ik hou nog steeds heel veel dingen in. Teveel.
Houden van jezelf. Stoppen met veroordelen. Stoppen met jezelf straffen. Stoppen met je bezighouden met gedachten van anderen. Je eigen authenticiteit steeds sterker maken.
Daarom spreekt Sara Kroos mij ontzettend aan in deze tijd van mijn leven. (Zie ook mijn motto.) Die voorstelling 'Zoetgevooisd', dat laat mij als het ware alle hoeken van de kamer zien, ik wil meeschreeuwen, meejanken, het raakt me aan alle kanten. Ze doet wat ik zou willen doen en zegt wat ze te zeggen heeft. En ik hou nog steeds heel veel dingen in. Teveel.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 27 augustus 2008 om 10:56
Is dat pas voor het eerst gebeurd, nu?
Eens met je dat kinderen vaak niet vragen naar jezelf. Hun aard is om te vertellen over zichzelf.
En zoontje/huisdier is voor hem natuurlijk nog lekker dicht bij zichzelf.
Ben benieuwd hoe hij dit verhaal gaat integreren in zijn leventje, want het is nogal wat. Gaat hem lukken hoor. Maar 't is wel één van die momenten in zijn leven dat hij erachter komt dat leven niet gewoon simpel en voorspelbaar is.
Ik laat mijn kinderen meer dan eens weten dat er ook wel nare dingen gebeuren in het leven en denk dat het gezond is, mits in kindertaal. Minder schrikken als je ouder wordt.
Ik hoop dat je snel, misschien vandaag al weer, na een dagje slapen, deze rit weer aandurft..
Eens met je dat kinderen vaak niet vragen naar jezelf. Hun aard is om te vertellen over zichzelf.
En zoontje/huisdier is voor hem natuurlijk nog lekker dicht bij zichzelf.
Ben benieuwd hoe hij dit verhaal gaat integreren in zijn leventje, want het is nogal wat. Gaat hem lukken hoor. Maar 't is wel één van die momenten in zijn leven dat hij erachter komt dat leven niet gewoon simpel en voorspelbaar is.
Ik laat mijn kinderen meer dan eens weten dat er ook wel nare dingen gebeuren in het leven en denk dat het gezond is, mits in kindertaal. Minder schrikken als je ouder wordt.
Ik hoop dat je snel, misschien vandaag al weer, na een dagje slapen, deze rit weer aandurft..
vrijdag 12 september 2008 om 09:50
