Relaties
alle pijlers
In tweestijd door stiefkinderen
zondag 8 december 2019 01:12
Beste allemaal,
Sorry dit word een lang verhaal maar;
Ik zit al een tijd in een moeilijke tweestrijd, ik heb nu 2.5 jaar een relatie met een man waar ik ontzettend verliefd op ben. Onze relatie is super fijn en we zitten over bijna alles op 1 lijn, ik heb echt het gevoel dat dit mijn soulmate is!
Ik ben een stuk jongen dan hij is, ik ben namenlijk 20 en hij 37, dit is een behoorlijk leeftijdsverschil, dat weet ik, maar we merken er weinig van!
Sinds kort wonen we samen en het gaat super goed tussen ons. Alleen er is 1 best groot ding waar ik heel veel moeite mee heb.
Hij heeft 2 dochters uit een vorige relatie, waar ik ontzettend veel moeite mee heb. (5 en 11). Ik ben niet bepaald een kindermens en nou zijn dit ook nog eens stikverwende kinderen die voor niks dankbaar zijn en om alles zeuren. Begrijp me niet verkeerd, ze hebben zeker ook hun goede kanten maar het is gewoon te veel voor mij.
Ik doe altijd ontzettend mijn best voor ze en ze merken ook niet dat ik ze niet leuk vind gelukkig. Met mijn vriend kan ik hier goed over praten, hij is het met me eens en doet erg zijn best maar zijn ex is precies hetzelfde en ze zijn daar veel meer, dus het is bijna onmogelijk af te leren. Ik zit in een ontzettende tweestijd want ik doe zo erg mijn best om het van me af te zetten en te accepteren maar het lukt me gewoon niet. Elke keer als ze zijn geweest heb ik er zelfs buikpijn van. Ik hoop dat het misschien met mijn leeftijd te maken heeft dat ik het nu zo moeilijk te accepteren vind en over een (paar) jaar over heen kom, want ik hou zo erg van hem dat ik het een bijna onverdraagzaame gedachte vind om bij hem weg te gaan, maar ook om met zijn kinderen te dealen, ik weet dat er 2 opties zijn, namenlijk het accepteren of weg gaan, maar ik vind het allebij te moeilijk, heeft iemand advies? Of een vergelijkbare situatie? Alle hulp is welkom! (Graag niet te hard oordelen)
Alvast bedankt!
Sorry dit word een lang verhaal maar;
Ik zit al een tijd in een moeilijke tweestrijd, ik heb nu 2.5 jaar een relatie met een man waar ik ontzettend verliefd op ben. Onze relatie is super fijn en we zitten over bijna alles op 1 lijn, ik heb echt het gevoel dat dit mijn soulmate is!
Ik ben een stuk jongen dan hij is, ik ben namenlijk 20 en hij 37, dit is een behoorlijk leeftijdsverschil, dat weet ik, maar we merken er weinig van!
Sinds kort wonen we samen en het gaat super goed tussen ons. Alleen er is 1 best groot ding waar ik heel veel moeite mee heb.
Hij heeft 2 dochters uit een vorige relatie, waar ik ontzettend veel moeite mee heb. (5 en 11). Ik ben niet bepaald een kindermens en nou zijn dit ook nog eens stikverwende kinderen die voor niks dankbaar zijn en om alles zeuren. Begrijp me niet verkeerd, ze hebben zeker ook hun goede kanten maar het is gewoon te veel voor mij.
Ik doe altijd ontzettend mijn best voor ze en ze merken ook niet dat ik ze niet leuk vind gelukkig. Met mijn vriend kan ik hier goed over praten, hij is het met me eens en doet erg zijn best maar zijn ex is precies hetzelfde en ze zijn daar veel meer, dus het is bijna onmogelijk af te leren. Ik zit in een ontzettende tweestijd want ik doe zo erg mijn best om het van me af te zetten en te accepteren maar het lukt me gewoon niet. Elke keer als ze zijn geweest heb ik er zelfs buikpijn van. Ik hoop dat het misschien met mijn leeftijd te maken heeft dat ik het nu zo moeilijk te accepteren vind en over een (paar) jaar over heen kom, want ik hou zo erg van hem dat ik het een bijna onverdraagzaame gedachte vind om bij hem weg te gaan, maar ook om met zijn kinderen te dealen, ik weet dat er 2 opties zijn, namenlijk het accepteren of weg gaan, maar ik vind het allebij te moeilijk, heeft iemand advies? Of een vergelijkbare situatie? Alle hulp is welkom! (Graag niet te hard oordelen)
Alvast bedankt!
dinsdag 10 december 2019 14:38
Jouw wereld zou een stuk groter kunnen zijn als je zorgt dat je zelf een goede opleiding doet. In plaats van met een uitgezakte kerel op de bank te gaan zitten mutsen. Je leeftijdsgenoten gaan een half jaar in Australië studeren of werken, terwijl jij - op je twintigste! - met stiefmoederissues zit.Annoniemevrouw schreef: ↑10-12-2019 11:27Ik hoef ook niet volwassen over te komen. Verder zou ik je willen vragen eens proberen verder te denken dan je eigen wereldje, want niet iedereen is het zelfde op alle vlakken, hoezo denk je dat jij zou kunnen bepalen of iemand 100% oke is? Je kan het vinden maar het is zeker geen feit. Dit bedoel ik als oprechte vragen, geen afbranding. Ik vind het namelijk zo jammer dat mensen vaak hun ideeën op gemiddelde afstemmen en daar absoluut niet buiten kijken. Jammer ook omdat je zo de wereld zo klein maakt, terwijl die zo groot is.
Je zou beter in de schoolbanken kunnen zitten in plaats van andermans kinderen te bemoederen.
dinsdag 10 december 2019 15:35
Dat is zeker een punt dat je connectie kan verliezen met leeftijdsgenoten.Sharing schreef: ↑09-12-2019 18:36Een totaal andere situatie, sluit wel aan bij wat consuelabana.. zegt (en wat al vanaf pag. 1 door mijn hoofd speelt):
Op mijn 21ste werkte ik 24/7 in een "kindertehuis" (intern) met de volle overtuiging , illusie, dat ik het voor de kinderen beter kon maken. Hen kon leren wat mijn maatstaven waren "gezellig doen, dankjewel zeggen, douchen", de leiding had andere belangen enz.
Op die leeftijd dacht ik echt dat alles haalbaar was, met liefde.." Eenmaal uit de bubble ontdekte ik hoe de connectie met mijn leeftijdsgenoten er niet was. Zij hadden onbezorgd studie's gevolgd, projecten ontwikkeld, vrienden, huis-, sport-groepen, uitwisseling buitenland. De sores heeft mij een band gegeven met enkele kinderen tot nu toe.
Maar onbevangen met een vriend naar Parijs of Terschelling, go with the flow, de wereld ontdekken, je eigen talenten, dat was zo een andere wereld. Achteraf een gemiste kans. Moraal van het verhaal"blijf focussen op wat jij wilt en kunt". De kinderen hebben er zoveel meer aan als jij het voorbeeld geeft om je vleugels uit te slaan ipv. te cocoonen met papa en je te ergeren aan hen.
Als je een heel ander leven gaat leiden, waar je leeftijdsgenoten pas 5 of 10 jaar later misschien aan gaan beginnen en je zelf niet de ervaringen hebt die je leeftijdsgenoten in die jaren wel hebben kunnen opdoen, dan is het gewoon lastig om dat te verenigen.
Je wereld kan er heel klein van worden.
dinsdag 10 december 2019 15:46
Ik heb niet alle reacties gelezen, wel een paar en niet iedereen even vriendelijk.
Het leeftijdsverschil is nu best groot, maar er zijn meerdere relaties die zo zijn, en dat werkt ook gewoon goed. Wel vind ik ook dat je ook goed voor je eigen toekomst moet werken/leren/studeren.
Maar wat betreft je stiefkinderen, die hebben het al moeilijk genoeg om ouders te hebben die niet meer bij elkaar wonen, en dan heeft papa ook nog een vriendin, dus de hoop op een hereniging is een stuk minder dichterbij.
Wij hebben zelf een samengesteld gezin, en ook ik irriteer me wel eens aan de opvoedingsstijl van zijn ex. Maar iedereen doet het anders. Soms laat ik me erover uit naar mijn vriend en soms is hij het met mij eens en soms ook niet. (andersom is dit ook het geval hoor). Nooit zal ik dit aan zijn kinderen laten merken, die weten niet beter, en ik ga niet hun moeder afvallen, die heeft het al zwaar genoeg met 3 jongens in de pubertijd. Soms praat ik ook wel eens met haar, en vragen we elkaar advies. Ja gelukkig kan dat bij ons.
Maar... Ik bemoei me niet ongevraagd met de opvoeding van hun kinderen.
Wel zeg ik er iets van als ze bijvoorbeeld stampen op de trap.. de zogenaamde huisregels dus.
Andersom is dit ook het geval, opvoeden, daar hebben de kinderen al 2 ouders voor.
Tuurlijk zijn er wel eens irritaties, maar dan ga ik gewoon iets voor mezelf doen.
succes met uitvinden hoe het voor jullie het beste werkt..
Het leeftijdsverschil is nu best groot, maar er zijn meerdere relaties die zo zijn, en dat werkt ook gewoon goed. Wel vind ik ook dat je ook goed voor je eigen toekomst moet werken/leren/studeren.
Maar wat betreft je stiefkinderen, die hebben het al moeilijk genoeg om ouders te hebben die niet meer bij elkaar wonen, en dan heeft papa ook nog een vriendin, dus de hoop op een hereniging is een stuk minder dichterbij.
Wij hebben zelf een samengesteld gezin, en ook ik irriteer me wel eens aan de opvoedingsstijl van zijn ex. Maar iedereen doet het anders. Soms laat ik me erover uit naar mijn vriend en soms is hij het met mij eens en soms ook niet. (andersom is dit ook het geval hoor). Nooit zal ik dit aan zijn kinderen laten merken, die weten niet beter, en ik ga niet hun moeder afvallen, die heeft het al zwaar genoeg met 3 jongens in de pubertijd. Soms praat ik ook wel eens met haar, en vragen we elkaar advies. Ja gelukkig kan dat bij ons.
Maar... Ik bemoei me niet ongevraagd met de opvoeding van hun kinderen.
Wel zeg ik er iets van als ze bijvoorbeeld stampen op de trap.. de zogenaamde huisregels dus.
Andersom is dit ook het geval, opvoeden, daar hebben de kinderen al 2 ouders voor.
Tuurlijk zijn er wel eens irritaties, maar dan ga ik gewoon iets voor mezelf doen.
succes met uitvinden hoe het voor jullie het beste werkt..
dinsdag 10 december 2019 18:28
Ik bedoelde meer dat ouders tot 21 jaar aansprakelijk worden gesteld voor wat de kinderen uit spoken. Dus worden ze niet totaal gezien als mensen die in staat zijn al volledig goede keuzes te maken. Dus zijn ze minderjarig. En tuurlijk mogen kinderen vanaf 16 sex hebben maar dan met een leeftijdgenoot. Volgens mij is iemand van in de 30 gewoon strafbaar om het met een minderjarige te doen. Maar misschien dat het vanaf 18 door de vingers wordt gezien.
Ik kende ook ooit iemand die man was 24 en had een relatie en sex met een 13jarige. Mag ook niet zomaar maar er is nooit aangifte van gedaan. Ik vind het ergens gewoon een vorm van misbruik met iemand die je zoon of dochter had kunnen zijn. Om te zeggen dat dat nergens op slaat vind ik een beetje kort door de bocht. Ik zei al ieder zijn ding maar er zijn kinderen die problemen krijgen later door zulke dingen. Die zich mee laten slepen en spannende dingen doen waar ze nog lang niet aan toe zijn bijvoorbeeld.
Ik kende ook ooit iemand die man was 24 en had een relatie en sex met een 13jarige. Mag ook niet zomaar maar er is nooit aangifte van gedaan. Ik vind het ergens gewoon een vorm van misbruik met iemand die je zoon of dochter had kunnen zijn. Om te zeggen dat dat nergens op slaat vind ik een beetje kort door de bocht. Ik zei al ieder zijn ding maar er zijn kinderen die problemen krijgen later door zulke dingen. Die zich mee laten slepen en spannende dingen doen waar ze nog lang niet aan toe zijn bijvoorbeeld.
dinsdag 10 december 2019 19:43
Allemachtig, schrijf toch niet zulke onzin. Mensen van 18 jaar en ouder zijn meerderjarig. Dat staat gewoon zo in de wet. Het slaat dus nergens op om ze minderjarig te noemen.Selina0102 schreef: ↑10-12-2019 18:28Ik bedoelde meer dat ouders tot 21 jaar aansprakelijk worden gesteld voor wat de kinderen uit spoken. Dus worden ze niet totaal gezien als mensen die in staat zijn al volledig goede keuzes te maken. Dus zijn ze minderjarig.
Nogmaals: iemand van 18 is meerderjarig en bepaalt dus gewoon zelf met wie hij of zij seks wil hebben. En iemand van 30 is niet strafbaar als hij of zij seks heeft net iemand vam 16 of ouder, mits het vrijwillig gebeurt.En tuurlijk mogen kinderen vanaf 16 sex hebben maar dan met een leeftijdgenoot. Volgens mij is iemand van in de 30 gewoon strafbaar om het met een minderjarige te doen. Maar misschien dat het vanaf 18 door de vingers wordt gezien.
Dat is natuurlijk totaal niet te vergelijken met seks met een kind van 13, dat is namelijk wél strafbaar.
Het lijkt me verstandig als je hier verder niets meer schrijft, als je toch alleen maar onzin uitkraamt en geen idee hebt hoe het wettelijk zit.
dinsdag 10 december 2019 20:12
Onzin.Selina0102 schreef: ↑10-12-2019 18:28Ik bedoelde meer dat ouders tot 21 jaar aansprakelijk worden gesteld voor wat de kinderen uit spoken. Dus worden ze niet totaal gezien als mensen die in staat zijn al volledig goede keuzes te maken.
18.
dinsdag 10 december 2019 21:00
Selina0102 schreef: ↑10-12-2019 18:28
Ik vind het ergens gewoon een vorm van misbruik met iemand die je zoon of dochter had kunnen zijn. Om te zeggen dat dat nergens op slaat vind ik een beetje kort door de bocht.
Ik vraag me dan af of, wanneer het hun eigen dochter zou zijn, mensen dit wel een goed idee zouden vinden. Waarschijnlijk niet.
Zo.
dinsdag 10 december 2019 22:24
Niet alle reacties gelezen, maar een vriendin zat in dezelfde situatie. Na vier jaar is dat uit gegaan. Hij kon maar niet begrijpen dat zij zijn kinderen niet zo leuk vond als hij. En toen zij een kinderwens had, ging hij tegenstribbelen uit angst dat zijn kinderen dan op de tweede plek zouden komen. Waarvan ik stiekem denk dat zijn zorgen wel terecht waren aangezien zij er echt geen klik mee had. Zij genoot van hun tijd samen en vond dat zijn kinderen die idylle doorbraken. Maar ja, ze waren er nu eenmaal en gingen echt niet zomaar weg.
Op een bepaalde manier snapte ik hem wel. Voor je kinderen doe je alles. En nu, een paar jaar later, zegt vriendin zelf ook: “Ik had er gewoon na zes maanden een punt achter moeten zetten. Te ingewikkeld. Zij kwamen altijd op nummer 1 en het werkte gewoon niet tussen ons. Ik heb te lang gehoopt dat ik ze wel leuk zou vinden of dat het beter zou worden, maar dat was gewoon niet zo.”
Geen optimistisch verhaal dus, maar wel een ervaringsverhaal
Op een bepaalde manier snapte ik hem wel. Voor je kinderen doe je alles. En nu, een paar jaar later, zegt vriendin zelf ook: “Ik had er gewoon na zes maanden een punt achter moeten zetten. Te ingewikkeld. Zij kwamen altijd op nummer 1 en het werkte gewoon niet tussen ons. Ik heb te lang gehoopt dat ik ze wel leuk zou vinden of dat het beter zou worden, maar dat was gewoon niet zo.”
Geen optimistisch verhaal dus, maar wel een ervaringsverhaal
lauraroar wijzigde dit bericht op 11-12-2019 06:22
7.12% gewijzigd
woensdag 11 december 2019 06:58
Odense2 schreef: ↑10-12-2019 14:38Jouw wereld zou een stuk groter kunnen zijn als je zorgt dat je zelf een goede opleiding doet. In plaats van met een uitgezakte kerel op de bank te gaan zitten mutsen. Je leeftijdsgenoten gaan een half jaar in Australië studeren of werken, terwijl jij - op je twintigste! - met stiefmoederissues zit.
Je zou beter in de schoolbanken kunnen zitten in plaats van andermans kinderen te bemoederen.
Hier ben ik bet helemaal mee eens.
woensdag 11 december 2019 08:49
Waar staat dat ze niks doet, waar staat dat ze zich niet ontwikkeld, weer zo'n oordeel die nergens op slaat.
woensdag 11 december 2019 10:50
Ze zei dat ze met een MBO4 opleiding bezig is.ikBedoelHetGoed schreef: ↑11-12-2019 10:43Heb jij werk, TO, of ga je nog naar school?
Ik vind het opvallend hoeveel posts jij wijdt aan de alimentatie die jouw vriend betaalt aan zijn ex en zijn kinderen en ik vraag mij af of je het gevoel hebt dat dat geld is dat ten koste van jou gaat.
