Relaties
alle pijlers
Introverte mensen leren kennen
woensdag 7 augustus 2019 10:59
Je leest tegenwoordig best vaak dat er zoveel eenzame mensen zijn. Ik kan mezelf daar ook wel onder scharen, ook al heb ik een gezin en werk... ik heb geen vrienden, hoogstens wat vrienden via mijn vriend die ik eigenlijk alleen zie omdat mijn vriend mijn vriend is. Ik ben introvert en ben wel graag op mezelf, maar daarnaast verlang ik ook wel naar verbinding. Ik ben vrij passief in initiatief nemen. En ik denk ook nog dat ik uit straal dat ik met rust gelaten wil worden. Dan gebeurt er op dat vlak ook niet zo veel natuurlijk. Dit komt ook voort uit angst. Dat inzicht heb ik inmiddels en is iets waarin ik stappen te maken heb.
Een paar jaar geleden was er een website waar we onze persoonlijke verhalen posten... en waar mensen dan vervolgens op reageerden. Bijna zoals het Viva-forum maar dit was een klein besloten clubje en de verhalen waren zo persoonlijk dat je elkaar na jaren wel goed gaat kennen. Ik zat elke avond wel op die site en ik had zoveel aan die mensen en zij aan mij. Ik vond het een fijne manier van contact hebben en ik vond het ook niet moeilijk om mezelf open te stellen, daar waar ik dat IRL dus wel lastig vind.
De site is helaas opgeheven en er is nog even geprobeerd elders verder te gaan, maar het was het niet meer hetzelfde en de vervolgsite is uiteindelijk een stille dood gestorven. Ik zoek nog steeds naar iets anders waarbij ik me kan aansluiten, maar dat heb ik nooit meer gevonden... Misschien kent iemand hier iets met een soortgelijke opzet?
Een paar jaar geleden was er een website waar we onze persoonlijke verhalen posten... en waar mensen dan vervolgens op reageerden. Bijna zoals het Viva-forum maar dit was een klein besloten clubje en de verhalen waren zo persoonlijk dat je elkaar na jaren wel goed gaat kennen. Ik zat elke avond wel op die site en ik had zoveel aan die mensen en zij aan mij. Ik vond het een fijne manier van contact hebben en ik vond het ook niet moeilijk om mezelf open te stellen, daar waar ik dat IRL dus wel lastig vind.
De site is helaas opgeheven en er is nog even geprobeerd elders verder te gaan, maar het was het niet meer hetzelfde en de vervolgsite is uiteindelijk een stille dood gestorven. Ik zoek nog steeds naar iets anders waarbij ik me kan aansluiten, maar dat heb ik nooit meer gevonden... Misschien kent iemand hier iets met een soortgelijke opzet?
woensdag 7 augustus 2019 16:34
RoseMexicali schreef: ↑07-08-2019 15:48Het gevoel herken ik wel, dat je afhankelijk bent, omdat je genoeg hebt aan maar een paar mensen, en als die wegvallen...
Ik ben voor deze relatie acht jaar alleen geweest en weet dat mocht mijn vriend uit mijn leven verdwijnen, ik het opnieuw red. Dat ik veel met hem samen doe en het meest met hem deel, vind ik dan ook niet erg. In geniet er juist van.
Ik heb zelf een lange relatie gehad waarna ik in een gat viel. Op zich redde ik het toen redelijk, al voelde ik me bij vlagen eenzaam en had ik nooit dat fijne vrijdagmiddaggevoel van uitzien naar het weekend... Ik zorgde dat ik een afspraak had per weekend en dat was voor mij voldoende. Dat kon ook iets zijn zoals wandelen met onbekenden (kon je je online voor inschrijven). Naar dat soort dingen zou ik dan teruggrijpen, mocht het ooit zo ver komen... Maar ik sta er nú – in een relatie – niet echt open voor, terwijl ik eigenlijk vind dat ik dat wel moet zijn. Ook omdat mijn vriend het best zorgelijk vindt dat ik zo op hem leun.
woensdag 7 augustus 2019 16:48
Dat leunen herken ik dan weer niet, waarom ervaren jullie dat zo?
Ik knuffel wel heel graag met mijn partner maar ik ben zo dol op mijn eigen gezelschap dat ik het prima vind om alleen te zijn....
(jaiks, ik klink steeds enger)
Het helpt als je heel handig wordt in het selecteren van je media en dus bewust bepaalde dingen gaat mijden die je dat rotgevoel bezorgen. Ik volg niks wat met populair zijn te maken heeft, geen dunne influencers in mooie jurkjes met ijs alleen voor de foto en dinnetjes op festivals. Ik wil ook niet weten wat het mooiste meisje van de klas van vroeger nu doet met haar leven. Ik kijk vooral naar schattige fuzzy beestjes en kunst en landschap fotografie en lekker eten. Als ik daar iets grappigs of bijzonders tussen tegenkom stuur ik dat door en dan weet diegene weer even dat ik aan haar dacht. Daar hoef je volgens mij dus niet dagelijks uren appcontact voor te hebben. Mijn vriendinnen zijn er niet als dagbesteding, en andersom ik dus ook niet.
Ik knuffel wel heel graag met mijn partner maar ik ben zo dol op mijn eigen gezelschap dat ik het prima vind om alleen te zijn....
(jaiks, ik klink steeds enger)
Het helpt als je heel handig wordt in het selecteren van je media en dus bewust bepaalde dingen gaat mijden die je dat rotgevoel bezorgen. Ik volg niks wat met populair zijn te maken heeft, geen dunne influencers in mooie jurkjes met ijs alleen voor de foto en dinnetjes op festivals. Ik wil ook niet weten wat het mooiste meisje van de klas van vroeger nu doet met haar leven. Ik kijk vooral naar schattige fuzzy beestjes en kunst en landschap fotografie en lekker eten. Als ik daar iets grappigs of bijzonders tussen tegenkom stuur ik dat door en dan weet diegene weer even dat ik aan haar dacht. Daar hoef je volgens mij dus niet dagelijks uren appcontact voor te hebben. Mijn vriendinnen zijn er niet als dagbesteding, en andersom ik dus ook niet.
Lorem Ipsum
woensdag 7 augustus 2019 17:03
turquasi schreef: ↑07-08-2019 16:48Dat leunen herken ik dan weer niet, waarom ervaren jullie dat zo?
Ik knuffel wel heel graag met mijn partner maar ik ben zo dol op mijn eigen gezelschap dat ik het prima vind om alleen te zijn....
(jaiks, ik klink steeds enger)
Het helpt als je heel handig wordt in het selecteren van je media en dus bewust bepaalde dingen gaat mijden die je dat rotgevoel bezorgen. Ik volg niks wat met populair zijn te maken heeft, geen dunne influencers in mooie jurkjes met ijs alleen voor de foto en dinnetjes op festivals. Ik wil ook niet weten wat het mooiste meisje van de klas van vroeger nu doet met haar leven. Ik kijk vooral naar schattige fuzzy beestjes en kunst en landschap fotografie en lekker eten. Als ik daar iets grappigs of bijzonders tussen tegenkom stuur ik dat door en dan weet diegene weer even dat ik aan haar dacht. Daar hoef je volgens mij dus niet dagelijks uren appcontact voor te hebben. Mijn vriendinnen zijn er niet als dagbesteding, en andersom ik dus ook niet.
Hm. Mijn vriend vindt het moeilijk dat ik op hem leun, ja, hij ziet dat inderdaad zo. Ik zelf minder, ik ben gewoon het liefst bij hem, bij hem kan ik helemaal mezelf zijn. Juist omdat hij druk is en ik soms – ja, dat is niet handig – wel eens uitspreek dat ik het niet leuk vind dat hij weggaat (bijvoorbeeld weekend weg met vrienden, dus niet alleen maar een avondje... of soms wel, dan een aantal dingen achter elkaar). Het heeft geen eens zin om uit te spreken want het gebeurt toch en ik bereik er alleen maar mee dat hij niet lekker zit... ik moet daar dus mee stoppen, maar dat is dan m'n gevoel, wat opspeelt. Ik vind de balans ook wel lastig omdat we zo verschillend zijn. Maar los daarvan zijn we best een goeie match.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen hoe je dat doet met die social media... maar dan moet je eigenlijk al vriendinnen hebben (die dat ook zo doen)... Het zou awkward zijn als ik daar nu opeens mee ga beginnen, haha. Ooit heb ik wel eens een tijdschrift en een lief kaartje bij iemand in de bus gedaan, toen ik las op social media dat ze niet zo lekker in haar vel zat. Dat werd wel bijzonder gevonden. Zo makkelijk is het dus... maar goed, dat heeft natuurlijk alles te maken met 'gezien worden'.
woensdag 7 augustus 2019 17:09
Ik ervaar het zelf niet zo, maar herken de gedachte. Dat was voorheen mijn motivatie om toch bij een vriendinnenclub te horen of af te spreken met iemand (terwijl ik er echt geen zin in had). Nu steeds meer comfortabel met mijn natuur.
Scheelt ook dat mijn vriend niet vindt dat ik op hem leun. Accepteert je vriend dat jij hierin anders bent dan jou TO?
woensdag 7 augustus 2019 18:14
Ja, mijn vriend accepteert het dat ik anders ben. Maar hij vindt het wel lastig. Zeker omdat zijn vrienden mij zien als een zeur. Dat krijg je als je een aantal keer moet vertellen dat ik niet mee ben omdat ik het te druk vind, omdat ik moe ben of gewoon geen zin heb. En zelf vindt hij het ook wel jammer om alleen te moeten, soms. Maar hij ziet ook hoeveel energie het me kost om me staande te houden in zo'n setting.
Het is inderdaad de sociale norm om veel vrienden te hebben. En het heeft ook een bepaalde status: jij bent kennelijk leuk om mee om te gaan. Geen vrienden hebben is toch een beetje sneu, er worden wel grapjes over gemaakt op mijn werk bijvoorbeeld en ik ga er lekker in mee (en denk stiekem, je moest eens weten dat ik inderdaad geen vrienden heb). Schaam ik me dan toch wel voor. Naarmate ik ouder word, is het wel minder... ik denk tegelijkertijd dat je die vriendschappen ook allemaal moet onderhouden. Maar nu is het wel heel schraal. Ik heb één vriendin van de middelbare die ik 2x per jaar zie. De mensen van yoga en de leesclub zie ik daarbuiten niet. En verder heb ik zelf niemand.
Het is inderdaad de sociale norm om veel vrienden te hebben. En het heeft ook een bepaalde status: jij bent kennelijk leuk om mee om te gaan. Geen vrienden hebben is toch een beetje sneu, er worden wel grapjes over gemaakt op mijn werk bijvoorbeeld en ik ga er lekker in mee (en denk stiekem, je moest eens weten dat ik inderdaad geen vrienden heb). Schaam ik me dan toch wel voor. Naarmate ik ouder word, is het wel minder... ik denk tegelijkertijd dat je die vriendschappen ook allemaal moet onderhouden. Maar nu is het wel heel schraal. Ik heb één vriendin van de middelbare die ik 2x per jaar zie. De mensen van yoga en de leesclub zie ik daarbuiten niet. En verder heb ik zelf niemand.
woensdag 7 augustus 2019 18:35
Nee hoor, voor mij klink je heel herkenbaar. Ik heb me weleens afgevraagd of ik vriendinnen wil omdat dat sociaal zo hoort of omdat ik het echt leuk vind. Ik denk dat het toch het laatste is, al heb ik geen behoefte aan wekelijks contact. Ik heb veel tijd voor mezelf nodig, maar zo af en toe vind ik het wel leuk om te kletsen met iemand anders dan mijn collega's, mijn moeder of mijn vriend. Mijn vriend is trouwens ook erg op zichzelf. Hij heeft geen vrienden en vindt dat prima.
TO, toevallig heb ik een paar weken geleden een topic geopend over hoe je afspreekt met mensen die je beter wil leren kennen. De uitkomst was eigenlijk: gewoon doen. Maar dat klinkt makkelijker dan het is
Je schrijft ergens dat je geen type bent om zomaar te vragen of iemand koffie komt drinken. Waarom zou je dat niet vragen? Zou je het leuk als jij op zo'n moment wordt gevraagd? Ja? Dan is de kans groot dat de ander het ook leuk vindt.En in het kader van "gewoon doen": als je het leuk vindt om contact met me op te nemen, stuur een berichtje
(en als je dat niet wil, geen probleem, even goede vrienden).
woensdag 7 augustus 2019 20:35
Eens. Even een paar schetsen:vivautrecht85 schreef: ↑07-08-2019 12:11Het valt me op dat veel mensen hier introvert gelijkstellen aan verlegenheid, een stil muisje zijn. Dat is echt wat anders.
Een introvert laadt op door op zichzelf te zijn, een extravert door mensen op te zoeken, en dan zijn er allerhande gradaties. Een introvert denkt voordat hij praat, een extravert denkt al pratende, in interactie. Een introvert heeft eigen (denk)ruimte nodig, een extravert prikkels.
woensdag 7 augustus 2019 20:46
Maar je vriend hoeft toch geen verklaring te geven dat je niet mee bent? Geen zin of het is te druk kan als een oordeel worden opgevat.
Ken je het boek over introversie van Liesbeth Smit? 'Ik moet nog even kijken of ik kan'. Misschien kan dat ook helpen er wat luchtiger naar te kijken, want ik krijg het gevoel dat je het wat zwaar maakt en als dat zo is kan ik me wel een beetje indenken dat je vriend het ervaart als leunen. Zeker als je ook al meermaals hebt geuit dat je het niet leuk vindt als hij weggaat. Hij heeft dat nodig als extravert en dat zegt helemaal niks over jou en of hij wel genoeg aan je heeft.
Ken je het boek over introversie van Liesbeth Smit? 'Ik moet nog even kijken of ik kan'. Misschien kan dat ook helpen er wat luchtiger naar te kijken, want ik krijg het gevoel dat je het wat zwaar maakt en als dat zo is kan ik me wel een beetje indenken dat je vriend het ervaart als leunen. Zeker als je ook al meermaals hebt geuit dat je het niet leuk vindt als hij weggaat. Hij heeft dat nodig als extravert en dat zegt helemaal niks over jou en of hij wel genoeg aan je heeft.
woensdag 7 augustus 2019 20:49
Hmm, dit is wel duidelijke feedback van hem.vivinnetje schreef: ↑07-08-2019 18:14Ja, mijn vriend accepteert het dat ik anders ben. Maar hij vindt het wel lastig. Zeker omdat zijn vrienden mij zien als een zeur. Dat krijg je als je een aantal keer moet vertellen dat ik niet mee ben omdat ik het te druk vind, omdat ik moe ben of gewoon geen zin heb. En zelf vindt hij het ook wel jammer om alleen te moeten, soms. Maar hij ziet ook hoeveel energie het me kost om me staande te houden in zo'n setting.
Alsnog vraag ik me wel af of de oplossing dan zit in een vriendschap. Ik ga even iets over mezelf zeggen, misschien dat het op jou totaal niet van toepassing is hoor.
Ik ben ook introvert en vrij snel overladen. Als ik een relatie heb kan ik ook nog eens heel afhankelijk en inschikkelijk worden, en dat wordt inderdaad als beklemmend ervaren.
Bij mij heeft dat meer met een gebrek aan zelfvertrouwen/eigenwaarde te maken dan met mijn vrijetijdsinvulling. Als mijn vriend lekker wat leuks gaat doen, voel ik me in de steek gelaten en word ik geconfronteerd met een leegte in mezelf. Als ik diep naar binnen kijk, voel ik me dan zelfs aan de kant gezet. Dat is een ultieme relatiekiller, ik weet wel waardoor het zo gekomen is maar ik moet daar echt wat aan doen.
De heilige graal heb ik niet. Ik heb ook geen vrienden. Wel heb ik sinds kort wat nieuwe hobby's waar ik zowaar heel enthousiast over ben. Het zijn hele solitaire hobby's, gitaar spelen en leren programmeren
maar als ik me lekker zit te vermaken of ik vertel enthousiast over wat ik nu weer geleerd of ontdekt heb, dan zie ik mijn vriend gewoon daarvan genieten! Dat ik het zo naar mijn zin heb en echt iets voor mezelf doe, vindt hij geweldig en het geeft hem ook de ruimte om zijn ding te doen zonder schuldgevoel. Ik kan nu ook echt uitkijken om weer verder te gaan met waar ik gebleven was met deze dingen, dus dan is mijn focus alweer anders dan alleen maar op de relatie. Ik ben er zelf ook merkbaar van opgefleurd dat ik gewoon heuse introverte passies heb gevonden.
Ik heb me jarenlang geprobeerd te gedragen zoals het sociaal gezien "normaal" is met vrienden en sociale activiteiten, maar ik ben ook gewoon een beetje apart, altijd al geweest.
Nouja lang verhaal, misschien heb je er wat aan.
woensdag 7 augustus 2019 21:23
Nou... er wordt toch altijd wel naar gevraagd. Nou ja, inmiddels wel steeds minder, dat is waar. 'Hee, is Vivinnetje er niet?' Dan kun je het gewoon houden bij 'Nee', maar dat zien ze zelf ook wel. Meestal wordt toch wel verwacht dat je dan een goeie reden hebt om niet aanwezig te zijn op hun gezellige feestjes...
woensdag 7 augustus 2019 21:31
Wow, hier herken ik zeker wel wat in, als ik heel eerlijk ben naar mezelf. Die link heb ik alleen nooit gelegd!Avage schreef: ↑07-08-2019 20:49Bij mij heeft dat meer met een gebrek aan zelfvertrouwen/eigenwaarde te maken dan met mijn vrijetijdsinvulling. Als mijn vriend lekker wat leuks gaat doen, voel ik me in de steek gelaten en word ik geconfronteerd met een leegte in mezelf. Als ik diep naar binnen kijk, voel ik me dan zelfs aan de kant gezet. Dat is een ultieme relatiekiller, ik weet wel waardoor het zo gekomen is maar ik moet daar echt wat aan doen.
Avage schreef: ↑07-08-2019 20:49De heilige graal heb ik niet. Ik heb ook geen vrienden. Wel heb ik sinds kort wat nieuwe hobby's waar ik zowaar heel enthousiast over ben. Het zijn hele solitaire hobby's, gitaar spelen en leren programmeren
Dat ik het zo naar mijn zin heb en echt iets voor mezelf doe, vindt hij geweldig en het geeft hem ook de ruimte om zijn ding te doen zonder schuldgevoel. Ik kan nu ook echt uitkijken om weer verder te gaan met waar ik gebleven was met deze dingen, dus dan is mijn focus alweer anders dan alleen maar op de relatie. Ik ben er zelf ook merkbaar van opgefleurd dat ik gewoon heuse introverte passies heb gevonden.
Ik heb me jarenlang geprobeerd te gedragen zoals het sociaal gezien "normaal" is met vrienden en sociale activiteiten, maar ik ben ook gewoon een beetje apart, altijd al geweest.
Nouja lang verhaal, misschien heb je er wat aan.
Zeker wel... Ja, ik heb ook van die eenling-hobby's. Lekker schrijven bijvoorbeeld. Niet dat mijn vriend daar enthousiast van wordt, hij begrijpt het gewoon niet. Hij is vooral blij als ik eens een afspraak heb. Ik denk dan dat het ook wel eens goed is als híj alleen is... (want hij is dus bijna nooit alleen thuis!) maar binnen no-time heeft hij dan ook iets voor zichzelf geregeld. Doet hij niet eens moeite voor, maar hij gaat gewoon alleen maar in op een voorstel wat hem wordt aangedragen. Ik herken wel dat ik er naar uit kan kijken om verder te gaan als hij weer gaat sporten of een uitje heeft met iemand... Idem met een serie die ik volg op Netflix waar hij niks aan vindt.
woensdag 7 augustus 2019 21:33
nerdopviva schreef: ↑07-08-2019 18:35En in het kader van "gewoon doen": als je het leuk vindt om contact met me op te nemen, stuur een berichtje
Ik heb je een pb gestuurd!
woensdag 7 augustus 2019 21:40
Wat leuk! Ik zal snel reageren. Ik ga nu wel slapen en morgen moet ik werken, maar ik probeer zo snel mogelijk een berichtje terug te sturen.
woensdag 7 augustus 2019 22:10
Ja oké, maar ik zou dan gewoon zeggen dat mijn partner niet kan. Maar andere partners zijn er dan wel altijd bij? Of zelf ook onderdeel van de vriendengroep? Als mijn partner een vriendengroep heeft vind ik het leuk om af en toe aan te haken, maar ik zou niet verwachten dat dat elke keer nodig is of gewenst wordt. Maar mensen verschillen. Ik zou sowieso niet alles samen willen doen, ik ga gerust zelf ook een weekend weg met een vriendin of zo.vivinnetje schreef: ↑07-08-2019 21:23Nou... er wordt toch altijd wel naar gevraagd. Nou ja, inmiddels wel steeds minder, dat is waar. 'Hee, is Vivinnetje er niet?' Dan kun je het gewoon houden bij 'Nee', maar dat zien ze zelf ook wel. Meestal wordt toch wel verwacht dat je dan een goeie reden hebt om niet aanwezig te zijn op hun gezellige feestjes...
woensdag 7 augustus 2019 22:21
Ik ben zelf ook introvert
Het vervelende is dat de hele maatschappij is ingericht op extravert zijn.
Extravert is de norm. Hou je niet van drukke feestjes, grote groepen en vrijdagmiddagborrels met collega's dan ben je volgens de norm eigenlijk een beetje raar....
T begint al op de basisschool waar je iets moet vertellen in het kringgesprek. Ik wilde dat toen al niet. En ga je studeren dan moet je meedoen aan een introductieweek, ook compleet ingericht op extraversie. Ik vond het de hel...met een groep onbekenden een beetje "stoer" te moeten doen. Zo ben ik helemaal niet en ik vind het ook niet cool om mezelf klem te zuipen.
Ik heb gelukkig wel een paar goede vriendinnen, maar ik merk ook vaak dat mensen mij wel vreemd vinden. Collegas bijvoorbeeld...of soms ook vrienden omdat ik nooit mee wil naar drukke festivals.
Merk wel dat het ook erger wordt naarmate ik ouder word. Vroeger probeerde ik nog wel mee te doen maar tegenwoordig zonder ik me eerder meer af. Soms ben ik wle eens bang dat ik tegen de tijd dat ik 50 ben, een soort kluizenaar geworden ben
Het vervelende is dat de hele maatschappij is ingericht op extravert zijn.
Extravert is de norm. Hou je niet van drukke feestjes, grote groepen en vrijdagmiddagborrels met collega's dan ben je volgens de norm eigenlijk een beetje raar....
T begint al op de basisschool waar je iets moet vertellen in het kringgesprek. Ik wilde dat toen al niet. En ga je studeren dan moet je meedoen aan een introductieweek, ook compleet ingericht op extraversie. Ik vond het de hel...met een groep onbekenden een beetje "stoer" te moeten doen. Zo ben ik helemaal niet en ik vind het ook niet cool om mezelf klem te zuipen.
Ik heb gelukkig wel een paar goede vriendinnen, maar ik merk ook vaak dat mensen mij wel vreemd vinden. Collegas bijvoorbeeld...of soms ook vrienden omdat ik nooit mee wil naar drukke festivals.
Merk wel dat het ook erger wordt naarmate ik ouder word. Vroeger probeerde ik nog wel mee te doen maar tegenwoordig zonder ik me eerder meer af. Soms ben ik wle eens bang dat ik tegen de tijd dat ik 50 ben, een soort kluizenaar geworden ben
donderdag 8 augustus 2019 08:47
Ik ben nu eindelijk een beetje gewend aan de vriendengroep van mijn vriend, zo'n kliek die elkaar al meer dan tien jaar kent en elke verjaardag viert met elkaar (ik vier mijn verjaardag niet) allemaal lieve mensen die naar je toe komen en vragen stellen en het nog onthouden ook wat je zegt voor de volgende keer om weer op aan te haken. Nou hadden ze ook wel momenten samen waar ik niet tussenkwam maar ik vind een beetje stille observatie niet zo'n probleem. Ik zeg na 3 jaar alleen niet meer tegen mijn vriend dat ik het nog steeds wel spannend vindt om te gaan. Eentje wil trouwens graag gaan winkelen met me en ik heb nul budget en wel beha's nodig dus dat is lastig... nu ben ik bang dat als ik niets verzin om te gaan halen dat ze denkt dat ik haar niet aardig vindt... vind ik wel, maar ik weet niet hoe nu verder. (Of dat ze mij dan daardoor niet meer leuk vindt) Daarom is het inderdaad heel fijn dat de vriendinnen die ik heb, waarvan er dus eentje aan de andere kant van de wereld woont, eigenlijk alles prima vinden. Kun je het ook niet snel fout doen. Is er bij de yoga of leesclub niet iemand die heel rustig is en een beetje afzijdig, dikke kans dat je met een klein beetje meer inzet daar een vriendschap uit kunt slepen. Leen een boek bijvoorbeeld als ze het over een boek heeft dat jullie niet behandelen.Wat schrijf je zelf zoal? Wat ik grappig vond hier is als er een topic was waarbij iedereen meeschreef aan een verhaal door steeds een stukje bij te verzinnen. Aan iemands schrijfstijl kun je goed aflezen of je bij elkaar 'past'.
Lorem Ipsum
donderdag 8 augustus 2019 09:24
Ik kan me voorstellen dat het voor jouw vriend ook helemaal niet leuk is.vivinnetje schreef: ↑07-08-2019 16:34Ik heb zelf een lange relatie gehad waarna ik in een gat viel. Op zich redde ik het toen redelijk, al voelde ik me bij vlagen eenzaam en had ik nooit dat fijne vrijdagmiddaggevoel van uitzien naar het weekend... Ik zorgde dat ik een afspraak had per weekend en dat was voor mij voldoende. Dat kon ook iets zijn zoals wandelen met onbekenden (kon je je online voor inschrijven). Naar dat soort dingen zou ik dan teruggrijpen, mocht het ooit zo ver komen... Maar ik sta er nú – in een relatie – niet echt open voor, terwijl ik eigenlijk vind dat ik dat wel moet zijn. Ook omdat mijn vriend het best zorgelijk vindt dat ik zo op hem leun.
Zit hij gezellig bij zijn vrienden met zijn vriendin die haar mond niet open trekt, niets leuk vindt en alles met hem wil doen.
Dit gaat echt niet werken op den duur
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 8 augustus 2019 11:24
Turquasi, ik ga soms winkelen met een vriendin die zelf een 'missie' heeft, dan hoef ik niet per se ook naar iets op zoek te zijn. Zoek en kijk ik gewoon mee en gaan we daarna een hapje eten of een drankje doen. Misschien is dat een optie, of wordt het dan toch te verleidelijk zelf ook wat te kopen? ![😉]()
Wel leuk. Ik herken dat wel van die vriendengroepen. Ben er dan ergens een beetje jaloers op, vind het vooral fijn om (af en toe) ook in mee te doen, maar soms voel ik me er ook een soort door geïntimideerd bijna.
Ik heb dat ook met schrijfstijl, daarom is qua daten Tinder ook niks voor mij. Hoewel het wel het totaalplaatje, inclusief foto, is, want vaak genoeg gemerkt dat iemand soepel schreef maar minder soepel praatte. Niks mis mee, maar dat vind ik niet relaxed omdat ik dan zelf dominanter word![😆]()
Wel leuk. Ik herken dat wel van die vriendengroepen. Ben er dan ergens een beetje jaloers op, vind het vooral fijn om (af en toe) ook in mee te doen, maar soms voel ik me er ook een soort door geïntimideerd bijna.Ik heb dat ook met schrijfstijl, daarom is qua daten Tinder ook niks voor mij. Hoewel het wel het totaalplaatje, inclusief foto, is, want vaak genoeg gemerkt dat iemand soepel schreef maar minder soepel praatte. Niks mis mee, maar dat vind ik niet relaxed omdat ik dan zelf dominanter word
vrijdag 9 augustus 2019 11:10
Het kan inderdaad lastig zijn om als introvert persoon voornamelijk extraverte mensen in je omgeving te hebben, die van "gezelligheid" houden.
(alsof wij introverten van ongezelligheid houden
; maar dat terzijde)
Dat kan het gevoel geven een vreemde eend te zijn, is mijn eigen ervaring.
Gelukkig heb ik daar tegenwoordig veel minder last van dan in het verleden.
Tegenwoordig heb ik een mix van allerlei typen mensen om mee heen, extravert, introvert en daar tussenin, jong en oud.
En daarnaast heb ik een partner die net als ik vrij introvert is.
Ook heb ik een aantal jaar geleden een ander gedaan op het gebied van training sociale vaardigheden, waarbij ik mensen ontmoet heb die "net zo" zijn als ik.
Dat zijn allemaal dingen die me aan meer zelfvertrouwen hebben geholpen op het gebied van introvert zijn (en ook van verlegen zijn, dat ben ik daarnaast ook).
Uit jouw verhaal begrijp ik dat jij meer omringd wordt door mensen die van een feestje houden, in wie jij je niet erg herkent en met wie je weinig aansluiting hebt, Vivinnetje.
Meer contact met andere introverten lijkt me dan inderdaad goed. Om te ervaren dat je geen saai muisje
bent. En ook om het op jouw manier gezellig te hebben met mensen met wie je aansluiting hebt.
Ik las hierboven volgens mij ergens dat je al wat activiteiten onderneemt om onder de (meer introverte) mensen te komen; yoga en een leesclub.
Zijn daar geen mensen bij die je aardig vindt en met wie je misschien ook eens iets anders kunt afspreken?
Iets van een forum op internet zou ik helaas ook niet weten. Daar heb ik zelf ook weleens naar gezocht.
Er is op dit forum op de psyche-pijler wel een topic over introversie ( Introvert? Schrijf mee! psyche/introvert-schrijf-mee/list_messages/301631 ).
In het verleden keek ik ook weleens op het forum van de VVM (Vereniging voor verlegen mensen); maar volgens mij is daar ook weinig activiteit meer.
(alsof wij introverten van ongezelligheid houden
; maar dat terzijde) Dat kan het gevoel geven een vreemde eend te zijn, is mijn eigen ervaring.
Gelukkig heb ik daar tegenwoordig veel minder last van dan in het verleden.
Tegenwoordig heb ik een mix van allerlei typen mensen om mee heen, extravert, introvert en daar tussenin, jong en oud.
En daarnaast heb ik een partner die net als ik vrij introvert is.
Ook heb ik een aantal jaar geleden een ander gedaan op het gebied van training sociale vaardigheden, waarbij ik mensen ontmoet heb die "net zo" zijn als ik.
Dat zijn allemaal dingen die me aan meer zelfvertrouwen hebben geholpen op het gebied van introvert zijn (en ook van verlegen zijn, dat ben ik daarnaast ook).
Uit jouw verhaal begrijp ik dat jij meer omringd wordt door mensen die van een feestje houden, in wie jij je niet erg herkent en met wie je weinig aansluiting hebt, Vivinnetje.
Meer contact met andere introverten lijkt me dan inderdaad goed. Om te ervaren dat je geen saai muisje
bent. En ook om het op jouw manier gezellig te hebben met mensen met wie je aansluiting hebt.Ik las hierboven volgens mij ergens dat je al wat activiteiten onderneemt om onder de (meer introverte) mensen te komen; yoga en een leesclub.
Zijn daar geen mensen bij die je aardig vindt en met wie je misschien ook eens iets anders kunt afspreken?
Iets van een forum op internet zou ik helaas ook niet weten. Daar heb ik zelf ook weleens naar gezocht.
Er is op dit forum op de psyche-pijler wel een topic over introversie ( Introvert? Schrijf mee! psyche/introvert-schrijf-mee/list_messages/301631 ).
In het verleden keek ik ook weleens op het forum van de VVM (Vereniging voor verlegen mensen); maar volgens mij is daar ook weinig activiteit meer.
dinsdag 13 augustus 2019 09:21
coolpack2 schreef: ↑07-08-2019 22:10Ja oké, maar ik zou dan gewoon zeggen dat mijn partner niet kan. Maar andere partners zijn er dan wel altijd bij? Of zelf ook onderdeel van de vriendengroep? Als mijn partner een vriendengroep heeft vind ik het leuk om af en toe aan te haken, maar ik zou niet verwachten dat dat elke keer nodig is of gewenst wordt. Maar mensen verschillen. Ik zou sowieso niet alles samen willen doen, ik ga gerust zelf ook een weekend weg met een vriendin of zo.
Dat is inderdaad wel bijzonder om te zien. En ook pijnlijk. Ook partners van vrienden die later aanhaken (omdat ze zich vanwege de relatie in de vriendenkring mengen) zijn zonder uitzondering meer onderdeel geworden van de vriendengroep, dan ik me voel. Ik denk dat het gevoel vooral in mij zit. En dat ik me daarom ook op een bepaalde manier (afstandelijk) opstel waardoor mensen ook afstand houden. Nou klopt het ook dat ik de meest introverte van iedereen ben. Dus er is niemand die naar mij toe trekt. Dat is wel jammer. Mensen kijken niet raar meer op als ik er niet bij ben, maar ik merk dat ze het niet leuk vinden voor mijn vriend. De eerstvolgende keer dat ze me zien krijg ik daar wel commentaar op. Zeker als ik zeg dat ik niks anders had, maar gewoon thuis was. En dat is het punt denk ik wel, als ik zelf meer introverte vrienden zou hebben waar ik mee afsprak, dan had het alweer anders geweest. Dan had ik gewoon wat anders. Hij wil niet liegen, dus hij zegt dat ik gewoon thuis ben... dat wordt dus echt wel vreemd gevonden.
dinsdag 13 augustus 2019 09:38
turquasi schreef: ↑08-08-2019 08:47Is er bij de yoga of leesclub niet iemand die heel rustig is en een beetje afzijdig, dikke kans dat je met een klein beetje meer inzet daar een vriendschap uit kunt slepen. Leen een boek bijvoorbeeld als ze het over een boek heeft dat jullie niet behandelen.Wat schrijf je zelf zoal? Wat ik grappig vond hier is als er een topic was waarbij iedereen meeschreef aan een verhaal door steeds een stukje bij te verzinnen. Aan iemands schrijfstijl kun je goed aflezen of je bij elkaar 'past'.
Wat het schrijfclubje betreft zou ik misschien initiatief moeten nemen. Wel grappig hoe het gaat, we zijn gezamenlijk gestart maar je merkt nu dat er een paar zijn die onderling ook afspreken. Eentje valt er een beetje buiten omdat ze best vermoeiend is, chaotisch, aanwezig. Dus daar heb ik zelf ook het minst mee, hoewel ze qua leefstijl wel het best bij me past. Maar ik vind dat lastig hoor, de anderen hadden een duidelijke reden: uitnodiging voor een toneelvoorstelling waarvan per toeval duidelijk werd dat het ze allebei aansprak, een hulpvraag waar de ander bij kon helpen als expert, een overeenkomst: beide kleinkinderen in dezelfde leeftijd, dus met de kinderen samen afgesproken in een speeltuin... Buiten het schrijven heb ik dan weinig raakvlakken. Met yoga is het ook lastig, af en toe zie ik wel iets ontstaan... maar het is voor mij abacadabra hoe je dat dan laat ontstaan. Ik kom niet verder dan 'Warm hè' en 'O, wat is het druk deze keer'... De meesten gaan na de les ook snel weer weg.
Ik schrijf overigens gewoon fictie, niks bijzonders... leuk om te doen maar ik verwacht er niet mee door te breken...
dinsdag 13 augustus 2019 09:42
turquasi schreef: ↑08-08-2019 08:47Eentje wil trouwens graag gaan winkelen met me en ik heb nul budget en wel beha's nodig dus dat is lastig... nu ben ik bang dat als ik niets verzin om te gaan halen dat ze denkt dat ik haar niet aardig vindt... vind ik wel, maar ik weet niet hoe nu verder. (Of dat ze mij dan daardoor niet meer leuk vindt).
Ik had vroeger toen ik op school zat nog wel eens dat ik na school of in tussenuren ging winkelen. Dan ontpopte ik mezelf meestal als adviseur, want ik had het ook niet zo breed.
Voelde me daar ook prima onder. Maar bh's zou ik lekker alleen gaan shoppen... Misschien wel samen kijken, alvast de winkels selecteren waar je in je eentje naar terug gaat? Ik weet niet hoe omslachtig dat is... ik woon zelf in de stad, dus dan is het niet teveel moeite om op een ander moment te gaan.
dinsdag 13 augustus 2019 09:45
Kbr12345 schreef: ↑09-08-2019 11:10Ook heb ik een aantal jaar geleden een ander gedaan op het gebied van training sociale vaardigheden, waarbij ik mensen ontmoet heb die "net zo" zijn als ik.
Dat zijn allemaal dingen die me aan meer zelfvertrouwen hebben geholpen op het gebied van introvert zijn (en ook van verlegen zijn, dat ben ik daarnaast ook).
Iets van een forum op internet zou ik helaas ook niet weten. Daar heb ik zelf ook weleens naar gezocht.
Er is op dit forum op de psyche-pijler wel een topic over introversie ( Introvert? Schrijf mee! psyche/introvert-schrijf-mee/list_messages/301631 ).
In het verleden keek ik ook weleens op het forum van de VVM (Vereniging voor verlegen mensen); maar volgens mij is daar ook weinig activiteit meer.
Ik heb ook zo'n assertiviteitstraining gedaan. En ook echt mijn best gedaan om contact te houden... maar het is me niet gelukt. Kwam ook omdat iedereen van ver kwam, helaas. Echt jammer omdat ik wel een connectie voelde, we hebben zoveel persoonlijke dingen gedeeld! Dat gebeurt minder snel in het dagelijks leven...
Het topic 'Introvert? Schrijf mee' wat je noemt ken ik ook... heb er ook wel eens mee geschreven, ik zal weer eens kijken...
