Relaties
alle pijlers
je een beetje de vent voelen in je relatie?
woensdag 20 augustus 2008 om 22:49
Hoi,
tja, ik weet niet goed hoe ik de doelgroep moet vinden die dit misschien herkent, dus maar zo. het is wel iets wat veel in mijn hoofd omgaat de laatste week: ik voel me een beetje de vent in de relatie.
Mijn vriend en ik hebben bijna drie jaar een relatie. Toen we ongeveer een jaar wat hadden kreeg hij een burn-out. Dat is voor mij nogal een omslag geweest, vooral als het gaat om intimiteit. Voor die tijd was hij vaak moe en frustreerde mij dat omdat ik dan seks wilde (tja, ik heb een beetje een cross-over hier haha), maar sinds die burn-out is de zin bij mij eigenlijk wel weg. Hij was moe, hing op de bank, had niet echt werk etc. Nu is-ie wel uit de echte burn-out situatie, maar er zat natuurlijk meer achter en dat zijn terugkerende thema;s. Bijvoorbeeld dat hij zich thuis opgesloten voelt en te weinig vrienden heeft. Dat vindt hij dan ook zelf dus. Dat speelt nu nog steeds. Ook qua werk, ambities enzo is er veel gedoe en onzekerheid. Intussen ben ik zelf steady aan een baan begonnen (eerder studeerde ik nog) en hij is nog niet veel verder. Hij probeert het wel, maar ik weet niet, het schiet niet allemaal zo op. Ik ben nu de voornaamste kostwinner, al is er hoop dat hij binnenkort iets vindt voor iig tijdelijk.
Daarnaast. Ik heb wel eens een beetje van die 'kinderachtige' momentjes. Het punt is echter dat hij voor mijn gevoel dingen daarvan overneemt en blijft zeggen. Bijvoorbeeld verkleinwoorden of een stopwoordje. Ik word er zelf op een gegeven moment moe van en ik vind het niet erg Mannelijk en Aantrekkelijk. Ik denk dat mijn keuze voor de titel van dit topic al wel helderder wordt nu.
Tja, en hij is in bepaalde dingen wat nonchalant/laks. Hij heeft een behoorlijk overgewicht en dat is mij - na de eerste roze brilperiode - meer en meer gaan tegenstaan. Sommige mensen schijnen dat fout te vinden, ikzelf vind dat niet erg vreemd. Daarnaast (of daardoor kan ik beter zeggen) is zijn conditie erg slecht. Ik ben geen sporter en dan ook niet erg fit (al heb ik wel weer plannen het op te pakken), maar zijn conditie is echt beroerd. Maar hij doet er niet echt wat aan (afvallen en/of sporten). Het irritante is dat ik na drie maanden sporten ook weer even ingekakt was (ben nu wel weer iets aan het zoeken), dus als ik er iets over zeg, kaatst hij het weer terug. Beetje flauw. Evenals over het afvallen. Dat gaat in de 'we'-vorm. Nu ja, ik kan misschien een paar kilootjes kwijt, maar heb geen obesitas zoals hij.
Het klinkt nu wel slecht en voor een zeker deel is dat het ook wel, omdat ik merk dat ik qua intimiteit echt minder zin en behoefte hebt. Je denkt nooit in zo'n sleur te belanden dat je elkaar geeneens een kus geeft als je thuiskomt en nu moet ik mijn best doen om dat wel te doen.
Om het even heel direct te zeggen: hij is meer een mietje-achtig persoon dan ik dacht wat betreft sommige aspecten. En blijft in dingen hangen. En ik vraag me enerzijds af of het nog met de burn-out te maken heeft, anderzijds weet ik inmiddels ook dat het al iets van langer is, bijvoorbeeld het veel alleen thuis zijn. Ik ben een beetje bang dat het tijd wordt voor de seksuoloog. Het zou fijn zijn als hij zich in een aantal dingen die ik hier noem meer man toonde.
Zijn er mensen die dit herkennen zodat we wat ervaringen kunnen uitwisselen? Ik ben daarnaast ook nieuwsgierig naar ervaringen met de seksuoloog van mensen die in een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten. Is het een idee dat ik eerst eens een keer alleen met zo iemand ga praten zodat ik vrijuit kan spreken?
tja, ik weet niet goed hoe ik de doelgroep moet vinden die dit misschien herkent, dus maar zo. het is wel iets wat veel in mijn hoofd omgaat de laatste week: ik voel me een beetje de vent in de relatie.
Mijn vriend en ik hebben bijna drie jaar een relatie. Toen we ongeveer een jaar wat hadden kreeg hij een burn-out. Dat is voor mij nogal een omslag geweest, vooral als het gaat om intimiteit. Voor die tijd was hij vaak moe en frustreerde mij dat omdat ik dan seks wilde (tja, ik heb een beetje een cross-over hier haha), maar sinds die burn-out is de zin bij mij eigenlijk wel weg. Hij was moe, hing op de bank, had niet echt werk etc. Nu is-ie wel uit de echte burn-out situatie, maar er zat natuurlijk meer achter en dat zijn terugkerende thema;s. Bijvoorbeeld dat hij zich thuis opgesloten voelt en te weinig vrienden heeft. Dat vindt hij dan ook zelf dus. Dat speelt nu nog steeds. Ook qua werk, ambities enzo is er veel gedoe en onzekerheid. Intussen ben ik zelf steady aan een baan begonnen (eerder studeerde ik nog) en hij is nog niet veel verder. Hij probeert het wel, maar ik weet niet, het schiet niet allemaal zo op. Ik ben nu de voornaamste kostwinner, al is er hoop dat hij binnenkort iets vindt voor iig tijdelijk.
Daarnaast. Ik heb wel eens een beetje van die 'kinderachtige' momentjes. Het punt is echter dat hij voor mijn gevoel dingen daarvan overneemt en blijft zeggen. Bijvoorbeeld verkleinwoorden of een stopwoordje. Ik word er zelf op een gegeven moment moe van en ik vind het niet erg Mannelijk en Aantrekkelijk. Ik denk dat mijn keuze voor de titel van dit topic al wel helderder wordt nu.
Tja, en hij is in bepaalde dingen wat nonchalant/laks. Hij heeft een behoorlijk overgewicht en dat is mij - na de eerste roze brilperiode - meer en meer gaan tegenstaan. Sommige mensen schijnen dat fout te vinden, ikzelf vind dat niet erg vreemd. Daarnaast (of daardoor kan ik beter zeggen) is zijn conditie erg slecht. Ik ben geen sporter en dan ook niet erg fit (al heb ik wel weer plannen het op te pakken), maar zijn conditie is echt beroerd. Maar hij doet er niet echt wat aan (afvallen en/of sporten). Het irritante is dat ik na drie maanden sporten ook weer even ingekakt was (ben nu wel weer iets aan het zoeken), dus als ik er iets over zeg, kaatst hij het weer terug. Beetje flauw. Evenals over het afvallen. Dat gaat in de 'we'-vorm. Nu ja, ik kan misschien een paar kilootjes kwijt, maar heb geen obesitas zoals hij.
Het klinkt nu wel slecht en voor een zeker deel is dat het ook wel, omdat ik merk dat ik qua intimiteit echt minder zin en behoefte hebt. Je denkt nooit in zo'n sleur te belanden dat je elkaar geeneens een kus geeft als je thuiskomt en nu moet ik mijn best doen om dat wel te doen.
Om het even heel direct te zeggen: hij is meer een mietje-achtig persoon dan ik dacht wat betreft sommige aspecten. En blijft in dingen hangen. En ik vraag me enerzijds af of het nog met de burn-out te maken heeft, anderzijds weet ik inmiddels ook dat het al iets van langer is, bijvoorbeeld het veel alleen thuis zijn. Ik ben een beetje bang dat het tijd wordt voor de seksuoloog. Het zou fijn zijn als hij zich in een aantal dingen die ik hier noem meer man toonde.
Zijn er mensen die dit herkennen zodat we wat ervaringen kunnen uitwisselen? Ik ben daarnaast ook nieuwsgierig naar ervaringen met de seksuoloog van mensen die in een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten. Is het een idee dat ik eerst eens een keer alleen met zo iemand ga praten zodat ik vrijuit kan spreken?
woensdag 20 augustus 2008 om 23:03
Volgens mij vind je hem gewoon niet meer zo leuk. En zeker niet meer aantrekkelijk. Daar kan geen sextherapie tegen op.
Het is geen vrouwelijke man, maar het is een man die geen peper in zijn reet heeft. Gaat volgens mij ook niet veranderen als dat al jaren zo is. Je zegt zelf dat je het pas bent gaan zien toen de roze bril af was.
Het is geen vrouwelijke man, maar het is een man die geen peper in zijn reet heeft. Gaat volgens mij ook niet veranderen als dat al jaren zo is. Je zegt zelf dat je het pas bent gaan zien toen de roze bril af was.
woensdag 20 augustus 2008 om 23:05
Wat ik niet begrijp: waarom in vredesnaam een seksuoloog? Waarom niet gewoon dumpen?
Klinkt botter dan ik bedoel, maar waarom zou je een relatie willen met iemand die je mieterig, obees, lui, laks en irritant vindt? Klinkt mij als trekken aan een dood paard in de oren, de hemel valt heus niet op je hoofd als je het gewoon uitmaakt, hoor.
Klinkt botter dan ik bedoel, maar waarom zou je een relatie willen met iemand die je mieterig, obees, lui, laks en irritant vindt? Klinkt mij als trekken aan een dood paard in de oren, de hemel valt heus niet op je hoofd als je het gewoon uitmaakt, hoor.
Am Yisrael Chai!
woensdag 20 augustus 2008 om 23:17
Je kan natuurlijk eisen vragen of hij zich helemaal wil veranderen qua uiterlijk en karakter en het dan nog even aan zien , maar hou je dan nog steeds niet écht ( meer ) van hem kleurt ie dan nog niet bij het behang dan zou het voor beiden beter zijn ermee te stoppen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 20 augustus 2008 om 23:55
Ja een perfecte man of vrouw bestaat niet, maar ook al is die roze bril af dan nog moet je wel warm kunnen lopen voor elkaar. Dat gevoel heb ik niet als ik je verhaal zo lees. Je reactie is echter niet raar, ook niet dat je er nu eigenlijk pas mee komt. Dat heet volgens mij in de sleur raken. Je moest eens weten hoeveel dit voorkomt in relaties! Enige tip die ik je kan geven (als dat nog niet te laat is). Ga niet naar een seksuoloog maar leg dit voor aan hem. Sex is namelijk geen medicijn voor dit soort problemen. Vertel hem dat zijn gedrag en uiterlijk je tegenzit en dat je er niets aan vind zo (uiteraard wel wat subtieler). Kijken of je daar samen aan kan werken. Ik denk ook dat hij hierbij begeleiding nodig heeft, lijkt me wat vastgeroest persoon. Gaat dat niet werken kan je beter beide je eigen weg kiezen. Want soms kan je beter gezond zijn en alleen dan ziek met iemand anders.
donderdag 21 augustus 2008 om 00:29
quote:wuiles schreef op 20 augustus 2008 @ 22:52:
Het hangt op de bank te somberen, is financieel afhankelijk, te dik, zeurt en heeft geen zin in seks. Moet inderdaad wel een vrouw (-elijke man) zijn. Héle scherpe analyse.
Sjeuzus, inderdaad zeg! Ik dacht dat ik de neiging had om een tikje negatief vrouwbeeld te hebben soms, maar TO is de koning(in)!
Kun je ook nog iets vertellen wat wél leuk aan 'm is?
Maar aan de andere kant: Het lijkt me afschuwelijk om een burn-out te hebben, en eigenlijk net zo afschuwelijk om met iemand samen te wonen die een burn-out heeft, dus ik kan me wel voorstellen dat je een beetje klaar bent met al het futloze, al is dat verre van politiek correct. Maar onderzoek dan vooral goed of je nog wel echt gek op 'm bent en samen wilt blijven, en ga niet zoeken naar leuke theorietjes of metaforen die het allemaal nog een beetje verdoezelen...
Het hangt op de bank te somberen, is financieel afhankelijk, te dik, zeurt en heeft geen zin in seks. Moet inderdaad wel een vrouw (-elijke man) zijn. Héle scherpe analyse.
Sjeuzus, inderdaad zeg! Ik dacht dat ik de neiging had om een tikje negatief vrouwbeeld te hebben soms, maar TO is de koning(in)!
Kun je ook nog iets vertellen wat wél leuk aan 'm is?
Maar aan de andere kant: Het lijkt me afschuwelijk om een burn-out te hebben, en eigenlijk net zo afschuwelijk om met iemand samen te wonen die een burn-out heeft, dus ik kan me wel voorstellen dat je een beetje klaar bent met al het futloze, al is dat verre van politiek correct. Maar onderzoek dan vooral goed of je nog wel echt gek op 'm bent en samen wilt blijven, en ga niet zoeken naar leuke theorietjes of metaforen die het allemaal nog een beetje verdoezelen...
donderdag 21 augustus 2008 om 06:33
Ik werd aangetrokken door de titel, maar bij het lezen van je bericht weet ik niet zo goed meer wat ik moet in dit topic...
Wat ik wel apart vind is dat jij en je vriend beseffen dat hij een aantal problemen heeft en daar niet uit weet te komen, maar jij alleen een seksuoloog overweegt terwijl een therapeut/ psychiater/ psycholoog/ maatschappelijk werker me veel toepasselijker lijkt.
Wat ik wel apart vind is dat jij en je vriend beseffen dat hij een aantal problemen heeft en daar niet uit weet te komen, maar jij alleen een seksuoloog overweegt terwijl een therapeut/ psychiater/ psycholoog/ maatschappelijk werker me veel toepasselijker lijkt.
donderdag 21 augustus 2008 om 08:49
quote:Spammie schreef op 21 augustus 2008 @ 06:33:
Ik werd aangetrokken door de titel, maar bij het lezen van je bericht weet ik niet zo goed meer wat ik moet in dit topic...
Wat ik wel apart vind is dat jij en je vriend beseffen dat hij een aantal problemen heeft en daar niet uit weet te komen, maar jij alleen een seksuoloog overweegt terwijl een therapeut/ psychiater/ psycholoog/ maatschappelijk werker me veel toepasselijker lijkt.
dat was precies mijn gedachte toen ik het bericht zat te lezen...
een seksuoloog lijkt mij totaal geen oplossing, als hij beter in zijn vel zit en weer ondernemender wordt... dan vind je hem misschien ook weer aantrekkelijker en dan komt het met de sex ook wel goed...
maar ik vraag me net als anderen ook wel af, is hij wel de juiste man voor je?
Ik werd aangetrokken door de titel, maar bij het lezen van je bericht weet ik niet zo goed meer wat ik moet in dit topic...
Wat ik wel apart vind is dat jij en je vriend beseffen dat hij een aantal problemen heeft en daar niet uit weet te komen, maar jij alleen een seksuoloog overweegt terwijl een therapeut/ psychiater/ psycholoog/ maatschappelijk werker me veel toepasselijker lijkt.
dat was precies mijn gedachte toen ik het bericht zat te lezen...
een seksuoloog lijkt mij totaal geen oplossing, als hij beter in zijn vel zit en weer ondernemender wordt... dan vind je hem misschien ook weer aantrekkelijker en dan komt het met de sex ook wel goed...
maar ik vraag me net als anderen ook wel af, is hij wel de juiste man voor je?
donderdag 21 augustus 2008 om 09:49
Je verwijt hem allemaal dingen die je zelf ook doet/hebt. Niet sporten, overgewicht, kinderachtig taalgebruik... kijk je in de spiegel als je hem ziet? Zit dat je dwars?
In ieder geval lijkt de liefde van jouw kant af goed over te zijn. Daar kan geen therapie tegenop.
In ieder geval lijkt de liefde van jouw kant af goed over te zijn. Daar kan geen therapie tegenop.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 21 augustus 2008 om 10:25
donderdag 21 augustus 2008 om 21:22
Haha, ik heb dus de verkeerde titel gekozen. Of in ieder geval mijn gevoel daarin niet goed kunnen verduidelijken. Het is meer dat ik me de 'sterkere' voel, inderdaad is dat misschien een wat vreemd man- en vrouwbeeld van me haha. Ik was even gefrustreerd gisteren, dus heb misschien wat gechargeerd.
Tuurlijk zijn er ook wel goeie dingen. Ik ben zelf even als hij een heel gevoelig persoon. Dat is erg prettig, om elkaar in te begrijpen, al kan het ook lastig zijn omdat je allebei snel overprikkeld raakt. We delen en aantal hobby's. En als het er qua seks van komt gaat dat ook goed. Ik heb wel al een tijdje meer een vriendschappelijk gevoel, en vraag me dan af of de situatie verandert. Hij was burn-out en dan wacht je tot dat over gaat, maar zoals gezegd zit er meer achter. Hij is er wel mee aan het werk, dus ik hoop wel dat er echt wat van komt qua werk en sociale contacten enzo. Hij is zelf ook vaak aan het mopperen/klagen over zo'n situatie en daarin is mijn grens nu wel een beetje bereikt. Ik kan ook in dingen blijven hangen, maar dan schiet het niet op. Ik heb begeleiding bij dit soort thema's (dus uit zijn cirkels komen waar hij zelf ook uit wil, maar wat moeilijk gaat) ook voorgesteld, maar hij wil het alleen in de 'zweefhoek' zoeken, terwijl ik daar soms een beetje het schop-onder-de-kont-idee mis. Hij vindt dat ik dat meer zou moeten doen, maar ik heb daar niet zo'n zin in. Ik kaart dingen aan, maar wil niet zijn moeder of therapeut zijn.
De seksuoloog noemde ik omdat 'm de problematiek vooral zit in het intieme stuk zeg maar. Mijn libido is nogal gekelderd. Ik heb overigens ook plannen om te stoppen met de pil daarom, misschien helpt dat ook, want ik merk dat ik sowieso niet zo met seks bezig ben. Maar goed, dat is dus ook een punt, zoals je zo vaak hoort: ik heb niet zoveel zin, voel druk dat hij wel wil, waardoor het nog minder wordt. Vandaar dus dat idee.
Ik verwacht nog steeds wel verbetering, ik denk dat een baan hem goed zal doen, dus vandaar dat ik niet wegren. We hebben ook goeie momenten. Het is meer dat ik me afvroeg of mensen het herkennen. Partner met burnout enzo. Weet het zelf ook niet zo goed af en toe, gaat zoveel door m'n hoofd. Maar bedankt voor alle reacties!
Tuurlijk zijn er ook wel goeie dingen. Ik ben zelf even als hij een heel gevoelig persoon. Dat is erg prettig, om elkaar in te begrijpen, al kan het ook lastig zijn omdat je allebei snel overprikkeld raakt. We delen en aantal hobby's. En als het er qua seks van komt gaat dat ook goed. Ik heb wel al een tijdje meer een vriendschappelijk gevoel, en vraag me dan af of de situatie verandert. Hij was burn-out en dan wacht je tot dat over gaat, maar zoals gezegd zit er meer achter. Hij is er wel mee aan het werk, dus ik hoop wel dat er echt wat van komt qua werk en sociale contacten enzo. Hij is zelf ook vaak aan het mopperen/klagen over zo'n situatie en daarin is mijn grens nu wel een beetje bereikt. Ik kan ook in dingen blijven hangen, maar dan schiet het niet op. Ik heb begeleiding bij dit soort thema's (dus uit zijn cirkels komen waar hij zelf ook uit wil, maar wat moeilijk gaat) ook voorgesteld, maar hij wil het alleen in de 'zweefhoek' zoeken, terwijl ik daar soms een beetje het schop-onder-de-kont-idee mis. Hij vindt dat ik dat meer zou moeten doen, maar ik heb daar niet zo'n zin in. Ik kaart dingen aan, maar wil niet zijn moeder of therapeut zijn.
De seksuoloog noemde ik omdat 'm de problematiek vooral zit in het intieme stuk zeg maar. Mijn libido is nogal gekelderd. Ik heb overigens ook plannen om te stoppen met de pil daarom, misschien helpt dat ook, want ik merk dat ik sowieso niet zo met seks bezig ben. Maar goed, dat is dus ook een punt, zoals je zo vaak hoort: ik heb niet zoveel zin, voel druk dat hij wel wil, waardoor het nog minder wordt. Vandaar dus dat idee.
Ik verwacht nog steeds wel verbetering, ik denk dat een baan hem goed zal doen, dus vandaar dat ik niet wegren. We hebben ook goeie momenten. Het is meer dat ik me afvroeg of mensen het herkennen. Partner met burnout enzo. Weet het zelf ook niet zo goed af en toe, gaat zoveel door m'n hoofd. Maar bedankt voor alle reacties!
donderdag 21 augustus 2008 om 21:26
quote:JungleJulia schreef op 20 augustus 2008 @ 23:55:
Ja een perfecte man of vrouw bestaat niet, maar ook al is die roze bril af dan nog moet je wel warm kunnen lopen voor elkaar. Dat gevoel heb ik niet als ik je verhaal zo lees. Je reactie is echter niet raar, ook niet dat je er nu eigenlijk pas mee komt. Dat heet volgens mij in de sleur raken. Je moest eens weten hoeveel dit voorkomt in relaties! Enige tip die ik je kan geven (als dat nog niet te laat is). Ga niet naar een seksuoloog maar leg dit voor aan hem. Sex is namelijk geen medicijn voor dit soort problemen. Vertel hem dat zijn gedrag en uiterlijk je tegenzit en dat je er niets aan vind zo (uiteraard wel wat subtieler). Kijken of je daar samen aan kan werken. Ik denk ook dat hij hierbij begeleiding nodig heeft, lijkt me wat vastgeroest persoon. Gaat dat niet werken kan je beter beide je eigen weg kiezen. Want soms kan je beter gezond zijn en alleen dan ziek met iemand anders.Ja, is wel een sleurverhaal ook ja. Ik kaart wel dingen aan, maar het is inderdaad dat vastgeroeste waar ik (en hijzelf ook!) tegenaan loopt. Ik denk dus zelf ook dat hij wel wat begeleiding zou kunnen gebruiken. Het zou mij ook wel lucht geven als hij dergelijke dingen ook met anderen bespreekt, of dat nu vrienden zijn of een therapeut maakt dan nog niet eens zoveel uit, al denk ik dat een therapeut door de afstand wel goed een schop onder de kont kan geven. Ik vind zelf niet dat ik steeds degene moet zijn die dat doet, maar daar komt het wel op neer. Z'n vrienden ziet-ie vooralsnog te weinig en zijn ouders zijn schatten, maar daar wat te soft in. Net als ik misschien ook haha: dingen benoemen, maar niet boos worden.
Ja een perfecte man of vrouw bestaat niet, maar ook al is die roze bril af dan nog moet je wel warm kunnen lopen voor elkaar. Dat gevoel heb ik niet als ik je verhaal zo lees. Je reactie is echter niet raar, ook niet dat je er nu eigenlijk pas mee komt. Dat heet volgens mij in de sleur raken. Je moest eens weten hoeveel dit voorkomt in relaties! Enige tip die ik je kan geven (als dat nog niet te laat is). Ga niet naar een seksuoloog maar leg dit voor aan hem. Sex is namelijk geen medicijn voor dit soort problemen. Vertel hem dat zijn gedrag en uiterlijk je tegenzit en dat je er niets aan vind zo (uiteraard wel wat subtieler). Kijken of je daar samen aan kan werken. Ik denk ook dat hij hierbij begeleiding nodig heeft, lijkt me wat vastgeroest persoon. Gaat dat niet werken kan je beter beide je eigen weg kiezen. Want soms kan je beter gezond zijn en alleen dan ziek met iemand anders.Ja, is wel een sleurverhaal ook ja. Ik kaart wel dingen aan, maar het is inderdaad dat vastgeroeste waar ik (en hijzelf ook!) tegenaan loopt. Ik denk dus zelf ook dat hij wel wat begeleiding zou kunnen gebruiken. Het zou mij ook wel lucht geven als hij dergelijke dingen ook met anderen bespreekt, of dat nu vrienden zijn of een therapeut maakt dan nog niet eens zoveel uit, al denk ik dat een therapeut door de afstand wel goed een schop onder de kont kan geven. Ik vind zelf niet dat ik steeds degene moet zijn die dat doet, maar daar komt het wel op neer. Z'n vrienden ziet-ie vooralsnog te weinig en zijn ouders zijn schatten, maar daar wat te soft in. Net als ik misschien ook haha: dingen benoemen, maar niet boos worden.
donderdag 21 augustus 2008 om 21:28
quote:Spammie schreef op 21 augustus 2008 @ 06:33:
Ik werd aangetrokken door de titel, maar bij het lezen van je bericht weet ik niet zo goed meer wat ik moet in dit topic...
Wat ik wel apart vind is dat jij en je vriend beseffen dat hij een aantal problemen heeft en daar niet uit weet te komen, maar jij alleen een seksuoloog overweegt terwijl een therapeut/ psychiater/ psycholoog/ maatschappelijk werker me veel toepasselijker lijkt.Ik hoop dat ik inmiddels verduidelijkt heb dat dat wat genuanceerder ligt. Dat stond inderdaad niet in mijn eerste bericht. Maar een therapeut in het reguliere circuit, ik lobby er al een tijdje voor nu en dan, maar daar wil hij niet aan. Da's lastig, want het zou hem mijns inziens kunnen helpen, iets van cognitieve gedragstherapie: concrete handvatten om uit ongewenste cirkels te komen.
Ik werd aangetrokken door de titel, maar bij het lezen van je bericht weet ik niet zo goed meer wat ik moet in dit topic...
Wat ik wel apart vind is dat jij en je vriend beseffen dat hij een aantal problemen heeft en daar niet uit weet te komen, maar jij alleen een seksuoloog overweegt terwijl een therapeut/ psychiater/ psycholoog/ maatschappelijk werker me veel toepasselijker lijkt.Ik hoop dat ik inmiddels verduidelijkt heb dat dat wat genuanceerder ligt. Dat stond inderdaad niet in mijn eerste bericht. Maar een therapeut in het reguliere circuit, ik lobby er al een tijdje voor nu en dan, maar daar wil hij niet aan. Da's lastig, want het zou hem mijns inziens kunnen helpen, iets van cognitieve gedragstherapie: concrete handvatten om uit ongewenste cirkels te komen.
donderdag 21 augustus 2008 om 21:31
quote:lillibit schreef op 21 augustus 2008 @ 08:49:
[...]
dat was precies mijn gedachte toen ik het bericht zat te lezen...
een seksuoloog lijkt mij totaal geen oplossing, als hij beter in zijn vel zit en weer ondernemender wordt... dan vind je hem misschien ook weer aantrekkelijker en dan komt het met de sex ook wel goed...
maar ik vraag me net als anderen ook wel af, is hij wel de juiste man voor je?Yep, daar hoop ik op, dat ondernemendere. En wat minder dat hij veel thuis is terwijl ik werk. Dat klinkt fout en is het misschien ook, maar draagt voor mij bij aan het sleurgevoel (en is een van de dingen waarin ik me dan dus 'vent' voelde haha). Maar goed, hij gaat meer aan het werk. Of hij de juiste man is, tja, zou uiteindelijk kunnen van niet, maar ik heb hoop dat hij nu echt dingen gaat doen om eruit te komen.
[...]
dat was precies mijn gedachte toen ik het bericht zat te lezen...
een seksuoloog lijkt mij totaal geen oplossing, als hij beter in zijn vel zit en weer ondernemender wordt... dan vind je hem misschien ook weer aantrekkelijker en dan komt het met de sex ook wel goed...
maar ik vraag me net als anderen ook wel af, is hij wel de juiste man voor je?Yep, daar hoop ik op, dat ondernemendere. En wat minder dat hij veel thuis is terwijl ik werk. Dat klinkt fout en is het misschien ook, maar draagt voor mij bij aan het sleurgevoel (en is een van de dingen waarin ik me dan dus 'vent' voelde haha). Maar goed, hij gaat meer aan het werk. Of hij de juiste man is, tja, zou uiteindelijk kunnen van niet, maar ik heb hoop dat hij nu echt dingen gaat doen om eruit te komen.
donderdag 21 augustus 2008 om 21:34
quote:Poezewoes schreef op 21 augustus 2008 @ 09:49:
Je verwijt hem allemaal dingen die je zelf ook doet/hebt. Niet sporten, overgewicht, kinderachtig taalgebruik... kijk je in de spiegel als je hem ziet? Zit dat je dwars?Ja, dat is ook wel zo, maar deze dingen spelen bij hem dus in het kwadraat. Hij kan een beetje doorslaan en overrompelend zijn in dingen (dat dan weer wel haha). Dus ja, ik gebruik weleens verkleinwoorden, maar hij lijkt dat wel meer te doen. maar goed, daar kun je over twisten, het valt bij een ander veel sneller op. Over het overgewicht valt niet te twisten hoor, ik oog qua figuur redelijk normaal, mogelijk iets aan de stevige kant, hij heeft echt een stevig overgewicht. Maar goed, ja een spiegeleffect speelt in een aantal dingen (niet eens zozeer de hier genoemde zaken) zeker mee.
Je verwijt hem allemaal dingen die je zelf ook doet/hebt. Niet sporten, overgewicht, kinderachtig taalgebruik... kijk je in de spiegel als je hem ziet? Zit dat je dwars?Ja, dat is ook wel zo, maar deze dingen spelen bij hem dus in het kwadraat. Hij kan een beetje doorslaan en overrompelend zijn in dingen (dat dan weer wel haha). Dus ja, ik gebruik weleens verkleinwoorden, maar hij lijkt dat wel meer te doen. maar goed, daar kun je over twisten, het valt bij een ander veel sneller op. Over het overgewicht valt niet te twisten hoor, ik oog qua figuur redelijk normaal, mogelijk iets aan de stevige kant, hij heeft echt een stevig overgewicht. Maar goed, ja een spiegeleffect speelt in een aantal dingen (niet eens zozeer de hier genoemde zaken) zeker mee.
