Relaties
alle pijlers
Jong zijn en relaties.
donderdag 5 november 2009 om 17:55
Lieve allemaal,
Vandaag bezoek ik voor het eerst dit forum. Eigenlijk opzoek naar antwoorden op alle vragen die in mijn hoofd spelen. Ondanks het feit dat een irreële gedachte is om met één site-bezoek mijn hoofd 'leeg' te maken, wilde ik graag mijn verhaal kwijt. De reden hiervoor is dat ik er eigenlijk zelf moeilijk uitkom. Wanneer ik met problemen zit ga ik doorgaans naar mijn vriendinnen, maar ik merk dat het voor hen lastig is om over dit onderwerp te praten, omdat ze nog geen lange relatie hebben gehad.
Goed, mijn verhaal. Ik ben een meisje van 21, woon sinds ruim een jaar samen met m'n vriendje waar ik bijna 5 jaar een relatie mee heb. Ik was net 17 toen we wat kregen. Mijn vriendje is 10 jaar ouder dan ik, maar daar merk ik eigenlijk weinig van. Hij is in zijn doen en laten vaak nog erg jong, terwijl ik juist wat 'serieuzer' ben. We komen elkaar dus halverwege de 20 wel ergens tegen .
Onze relatie is eigenlijk altijd heel fijn geweest. Vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten zijn we amper zonder elkaar geweest. Een typisch geval van opposites-attracks, want waar ik graag urenlang over dingen zou willen filosoferen, is hij snel uitgekeken enz. Toch hebben we het - zoals ik net al zei - prima samen.
Het lastige punt ligt alleen bij het feit dat ik sinds een tijdje twijfel aan het uberhaupt hebben van een relatie. Ik merk dat ik de laatste tijd erg zelfstandig ben geworden. Toen ik net een relatie met m'n vriendje kreeg, was ik erg onzeker en ging ik door een moeilijke tijd. Hij heeft me daar echt onwijs bovenop geholpen met alle zekerheid die hij mij gaf. Dat heeft me ontzettend goed gedaan en mede door hem ben ik op het punt waar ik nu ben; bijna klaar met mijn HBO-opleiding, tevreden met mezelf, lekker in m'n vel, genoeg vrienden en vriendinnen enzovoorts.
Door deze zekerheid en het feit dat ik onafhankelijk van hem ben gaan functioneren, merk ik 'opeens' dat er heel erg veel meer dingen zijn in de wereld, dan het hebben van een relatie. Ik vind het soms erg vervelend om rekening met iemand te moeten houden en 'verantwoording' moet afleggen over de dingen die ik heb gedaan. Nu is mijn vriendje juist iemand die me heel erg vrij laat in mijn ontwikkeling, omdat hij zich realiseert dat ik met dingen bezig ben waar hij al jaren geleden mee bezig is geweest, maar toch voelt het voor mij anders.
Nu wil het feit dat ik afgelopen zaterdag een man ben tegengekomen die me heel erg aan het denken heeft gezet. Hij was doortastend, gaf me ontzettend veel aandacht en liet duidelijk merken dat hij me wel zag zitten. Ik was erg gevleid en heb in een meer dan aangeschoten bui, mijn nummer gegeven. Mijn vriendje was er de gehele tijd bij, maar we laten elkaar vrij in het flirten met anderen. Vreemdgaan in de zin van zoeken of seks is echter niet de bedoeling en dat is dan ook niet gebeurt.
De volgende dag had ik eigenlijk verwacht dat mister X wel uit mijn gedachten zou zijn, maar dat is hij tot op heden nog niet. En hij heeft al contact met me opgenomen om te vragen of ik met 'm af wil spreken. Als ik naar mijn gevoel luister, zou ik meteen naar 'm toe fietsen. Echter, als ik naar m'n verstand luister, schreeuwt het om nee. Het gaat namelijk niet om deze leuke man, maar om het feit dat ik er sinds een tijd een stemmetje in mijn hoofd zit dat aangeeft dat ik het heel erg lastig vind om mezelf los te zien van mijn huidige vriendje. Ondanks de vrijheid die ik van hem krijg. Ik weet alleen niet hoe het is om uberhaupt het bed te delen met iemand anders, om uit te gaan zonder na te hoeven denken, met vriendinnen af te kunnen spreken zonder dat ik rekening houd met zijn werktijden enz enz. Nu ik dit schrijf, realiseer ik me ook erg goed dat het iets is in mijzelf en niet in mijn vriendje, maar ik kan de gedachten allemaal zo moeilijk op één rijtje krijgen.
Het feit dat ik dit hele verhaal van me af heb kunnen schrijven geeft al een fijn gevoel, maar ik ben ook erg benieuwd of dit voor sommige van jullie herkenbaar is of wat jullie er eigenlijk van vinden. Zou graag reacties krijgen, dus chroom niet
Vandaag bezoek ik voor het eerst dit forum. Eigenlijk opzoek naar antwoorden op alle vragen die in mijn hoofd spelen. Ondanks het feit dat een irreële gedachte is om met één site-bezoek mijn hoofd 'leeg' te maken, wilde ik graag mijn verhaal kwijt. De reden hiervoor is dat ik er eigenlijk zelf moeilijk uitkom. Wanneer ik met problemen zit ga ik doorgaans naar mijn vriendinnen, maar ik merk dat het voor hen lastig is om over dit onderwerp te praten, omdat ze nog geen lange relatie hebben gehad.
Goed, mijn verhaal. Ik ben een meisje van 21, woon sinds ruim een jaar samen met m'n vriendje waar ik bijna 5 jaar een relatie mee heb. Ik was net 17 toen we wat kregen. Mijn vriendje is 10 jaar ouder dan ik, maar daar merk ik eigenlijk weinig van. Hij is in zijn doen en laten vaak nog erg jong, terwijl ik juist wat 'serieuzer' ben. We komen elkaar dus halverwege de 20 wel ergens tegen .
Onze relatie is eigenlijk altijd heel fijn geweest. Vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten zijn we amper zonder elkaar geweest. Een typisch geval van opposites-attracks, want waar ik graag urenlang over dingen zou willen filosoferen, is hij snel uitgekeken enz. Toch hebben we het - zoals ik net al zei - prima samen.
Het lastige punt ligt alleen bij het feit dat ik sinds een tijdje twijfel aan het uberhaupt hebben van een relatie. Ik merk dat ik de laatste tijd erg zelfstandig ben geworden. Toen ik net een relatie met m'n vriendje kreeg, was ik erg onzeker en ging ik door een moeilijke tijd. Hij heeft me daar echt onwijs bovenop geholpen met alle zekerheid die hij mij gaf. Dat heeft me ontzettend goed gedaan en mede door hem ben ik op het punt waar ik nu ben; bijna klaar met mijn HBO-opleiding, tevreden met mezelf, lekker in m'n vel, genoeg vrienden en vriendinnen enzovoorts.
Door deze zekerheid en het feit dat ik onafhankelijk van hem ben gaan functioneren, merk ik 'opeens' dat er heel erg veel meer dingen zijn in de wereld, dan het hebben van een relatie. Ik vind het soms erg vervelend om rekening met iemand te moeten houden en 'verantwoording' moet afleggen over de dingen die ik heb gedaan. Nu is mijn vriendje juist iemand die me heel erg vrij laat in mijn ontwikkeling, omdat hij zich realiseert dat ik met dingen bezig ben waar hij al jaren geleden mee bezig is geweest, maar toch voelt het voor mij anders.
Nu wil het feit dat ik afgelopen zaterdag een man ben tegengekomen die me heel erg aan het denken heeft gezet. Hij was doortastend, gaf me ontzettend veel aandacht en liet duidelijk merken dat hij me wel zag zitten. Ik was erg gevleid en heb in een meer dan aangeschoten bui, mijn nummer gegeven. Mijn vriendje was er de gehele tijd bij, maar we laten elkaar vrij in het flirten met anderen. Vreemdgaan in de zin van zoeken of seks is echter niet de bedoeling en dat is dan ook niet gebeurt.
De volgende dag had ik eigenlijk verwacht dat mister X wel uit mijn gedachten zou zijn, maar dat is hij tot op heden nog niet. En hij heeft al contact met me opgenomen om te vragen of ik met 'm af wil spreken. Als ik naar mijn gevoel luister, zou ik meteen naar 'm toe fietsen. Echter, als ik naar m'n verstand luister, schreeuwt het om nee. Het gaat namelijk niet om deze leuke man, maar om het feit dat ik er sinds een tijd een stemmetje in mijn hoofd zit dat aangeeft dat ik het heel erg lastig vind om mezelf los te zien van mijn huidige vriendje. Ondanks de vrijheid die ik van hem krijg. Ik weet alleen niet hoe het is om uberhaupt het bed te delen met iemand anders, om uit te gaan zonder na te hoeven denken, met vriendinnen af te kunnen spreken zonder dat ik rekening houd met zijn werktijden enz enz. Nu ik dit schrijf, realiseer ik me ook erg goed dat het iets is in mijzelf en niet in mijn vriendje, maar ik kan de gedachten allemaal zo moeilijk op één rijtje krijgen.
Het feit dat ik dit hele verhaal van me af heb kunnen schrijven geeft al een fijn gevoel, maar ik ben ook erg benieuwd of dit voor sommige van jullie herkenbaar is of wat jullie er eigenlijk van vinden. Zou graag reacties krijgen, dus chroom niet
donderdag 5 november 2009 om 18:18
Praat met je vriend!!!! Wil je nou echt een goeie relatie laten schieten voor iets wat eventueel wel misschien een klein beetje beter kan worden???
Sla jezelf even met je kop tegen de muur en wees eerlijk over je gevoel tegenover je vriend! Wordt wakker! Volgens mij mag je ontzettend blij zijn met je huidige relatie.... Denk je dat die nieuwe man in je leven altijd hetzelfde blijft? Kans is groot dat hij een moeilijkere man blijkt te zijn dan je huidige vriend.
Sla jezelf even met je kop tegen de muur en wees eerlijk over je gevoel tegenover je vriend! Wordt wakker! Volgens mij mag je ontzettend blij zijn met je huidige relatie.... Denk je dat die nieuwe man in je leven altijd hetzelfde blijft? Kans is groot dat hij een moeilijkere man blijkt te zijn dan je huidige vriend.
donderdag 5 november 2009 om 18:44
Herkenbaar? Nee.
Wat ik ervan vind? Tsja.. Ik denk dat íedereen, jong of oud, hier ooit mee te maken krijgt.. Iedereen ziet wel eens een man waarvan ze denken: "Mmm.. als ik vrijgezel was had ik het wel geweten!"
Maar op het moment dat mister X in jouw hoofd blijft zitten, vind ik dat niet eerlijk tegenover je vriend. Misschien kun je het met hem erover hebben. Het is niet heel gek dat je dit hebt, omdat je nog jong was toen je iets met hem kreeg. Je mist misschien de spanning van flirten die je hebt gemist tijdens je puberteit. En die spanning zoek je nu op.
Maar wil je dat? Het is moeilijk jou hiermee te helpen. Het is jouw keuze. Je moet voor jezelf nagaan of je, wat S0ezy al zei, een goede relatie wilt laten schieten voor iets wat eventueel misschien een klein beetje beter kan worden........
Wat ik ervan vind? Tsja.. Ik denk dat íedereen, jong of oud, hier ooit mee te maken krijgt.. Iedereen ziet wel eens een man waarvan ze denken: "Mmm.. als ik vrijgezel was had ik het wel geweten!"
Maar op het moment dat mister X in jouw hoofd blijft zitten, vind ik dat niet eerlijk tegenover je vriend. Misschien kun je het met hem erover hebben. Het is niet heel gek dat je dit hebt, omdat je nog jong was toen je iets met hem kreeg. Je mist misschien de spanning van flirten die je hebt gemist tijdens je puberteit. En die spanning zoek je nu op.
Maar wil je dat? Het is moeilijk jou hiermee te helpen. Het is jouw keuze. Je moet voor jezelf nagaan of je, wat S0ezy al zei, een goede relatie wilt laten schieten voor iets wat eventueel misschien een klein beetje beter kan worden........
donderdag 5 november 2009 om 20:28
Tja, er zijn mensen die vroeg een relatie hebben en er zijn mensen die lang single blijven en aanscharrelen. Het voordeel van aanscharrelen is dat je meerdere partners hebt gehad en die kunt vergelijken. Ik kan me voorstellen dat je daar nieuwsgierig naar bent. Het nadeel van scharrelen is dat je ook minder leuke ervaringen kan hebben met mensen en dat veel singles zich vaak eenzaam voelen en behoefte hebben aan een relatie met die ene 'perfecte partner' die ze steeds maar niet vinden.
Als ik het zo hoor heb jij een hele lieve vriend, die je veel vrijheid geeft. Je hebt behoefte aan iets meer vrijheid, maar ik krijg niet het idee dat je je echt benauwd voelt in je relatie. Ik denk dat je inderdaad meer gaat missen dan je nu kunt voelen, als je je vriend verlaat.
Ik ben tussen mijn laatste vriendin en mijn huidige vrouw lang vrijgezel geweest. Ik heb vrijheid moeten inleveren, maar dit weegt niet op tegen de warmte, de liefde en het begrip van mijn huidige partner en de geborgenheid van mijn huidige relatie.
Ik zou je willen adviseren goed na te denken over wat je mist in je huidige situatie en nodig hebt. Volgens mij gaat het niet om meer vrijheid (want dat heb je voldoende) maar om meer spanning en afwisseling.
Als ik het zo hoor heb jij een hele lieve vriend, die je veel vrijheid geeft. Je hebt behoefte aan iets meer vrijheid, maar ik krijg niet het idee dat je je echt benauwd voelt in je relatie. Ik denk dat je inderdaad meer gaat missen dan je nu kunt voelen, als je je vriend verlaat.
Ik ben tussen mijn laatste vriendin en mijn huidige vrouw lang vrijgezel geweest. Ik heb vrijheid moeten inleveren, maar dit weegt niet op tegen de warmte, de liefde en het begrip van mijn huidige partner en de geborgenheid van mijn huidige relatie.
Ik zou je willen adviseren goed na te denken over wat je mist in je huidige situatie en nodig hebt. Volgens mij gaat het niet om meer vrijheid (want dat heb je voldoende) maar om meer spanning en afwisseling.
