Kapot van liefdesverdriet

If you're not a priority, don't be an option.



En je komt hier wel overheen, heus. En dan ga je ontdekken hoe leuk het leven is als je het leeft zoals JIJ dat leuk vindt! Als je weet hoe jouw leven er leuk uit ziet, wat daar voor nodig is, dan kom je ook heus weer iemand tegen. En dan zul je de balans weten te bewaren tussen zijn leuke leven en jouw leuke leven.



Komt goed, maar ga geen energie meer steken in je ex als hij dat ook niet in jou doet. Want dan blijf je in dit kringetje ronddraaien.

even doorbijten het gaat echt over

quote:Jennifer12 schreef op 15 maart 2010 @ 23:31:

Ik weet niet hoe ik hier overheen kom..

Ik wilde alles met hem doen, trouwen, kindjes krijgen, zag het helemaal zitten met hem..



Nou, je bent al hard op weg om over hem heen te komen. Chapeau!

Komt wel goed hoor, huil effe lekker uit. Je verdriet slijt echt.

Eerst maar even een knuffel

Liefdesverdriet SUCKS!!!



MAAR (en opletten nu hoor) het gaat over!



Wat ik zo van jullie lees is dat jullie relatie helemaal niet zo vreselijk perfect was.

Wees eens heel eerlijk, je wilt toch niet trouwen met een man die vreemd gaat als jij op vakantie bent?

Je wilt toch geen kindjes van een man die je bedriegt en vervolgens glashard in je gezicht staat te liegen?



Dat zijn dingen die je wilt met iemand die je kan vertrouwen.

Jaloers zijn in een relatie is niet goed, je eigen leven op een zijspoor zetten voor de ander is ook niet goed.

maar het verwijt wat hij naar je maakt dat je TE jaloers bent rammelt natuurlijk aan alle kanten



Hij heeft zelf namelijk keer op keer bewezen dat hij gewoon niet te vertrouwen is, en ja dan ga je als partner domme dingen doen.



Meisje, ergens in die relatie ben je jezelf verloren.



Huil uit, eet kilo's chocolade, heb verdriet en als de ergste randjes er een beetje vanaf zijn ga je eens goed nadenken wat JIJ nou belangrijk vind in een relatie



Ik geef je op een briefje dat dat NIET de eigenschappen zijn die jij bij je ex tegen bent gekomen!

Jeetje meis, ik weet precies hoe je je voelt! Elke ochtend word je wakker met de realisatie dat je hem kwijt bent. Een golf van misselijkheid en verdriet!



Maar als ik het zo lees... dan ben je inderdaad beter af ZONDER hem! Je bent veel te goed voor hem geweest en hij nam alles wat je voor hem deed voor lief. Hij ging notabene vreemd door sex te hebben met een andere meid! BAH!



Nee lieve meid! Je verdient (kots, ja dat zal je nog vaak krijgen te horen, maar het is waar!) echt een lieve man, die je waardeert en net zoveel voor jou doet als jij voor hem! Je verdriet maakt je misschien nu zwak waardoor je alleen aan hem kan denken. Maar er is echt een man voor jou die jou ge-wel-dig vind en je niet zoveel verdriet zal (willen) doen.



Heel veel sterkte!!!!! Je komt er doorheen, geloof me!

Heel naar voor je. Maar als ik het zo lees verdient hij je inderdaad niet!



Ik zou wel serieus gaan investeren in je eigenwaarde. Het is niet goed dat je jezelf zo aan de kant zet om goedkeuring van hem te krijgen.



Je kunt je therapie misschien beter op jezelf richten. Hij is niet te vertrouwen als ik je verhaal lees, maar je therapie is gericht op minder jaloers zijn. Is dat wel terecht?

Verschrikkelijk je verdriet. Maar het wordt minder en gaat over. Lijkt nu nog niet te overzien maar als je straks elke keer weer een beetje meer je eigen leven lijdt en jezelf wordt gaat het beter. Zo te lezen woonde je samen met een super egoist. Je verdietn beter en zal in de toekomst beter krijgen en hiervan leren. Al lijkt dat nog mijlenver weg.

Dikke knuffel en heel veel sterkte.

Jeetje, wat heb jij veel gegeven in deze relatie. Je wilde het echt goed doen. En dan doet het extra veel pijn als al je moeite niet 'loont'. Je hebt ervoor geknokt, maar nu moet je knokken voor jezelf.



Echt, het gaat over. Liefdesverdriet is heel pijnlijk, en echt een proces met pieken en dalen. Kost tijd. Meer tijd dan je zou willen, maar echt... het gaat slijten.

Probeer jezelf niet naar beneden te halen door te gaan smeken. Je kan beter vooruit kijken naar een toekomst voor jezelf, en misschien over een tijdje wel met iemand anders waarbij je niet constant je best hoeft te doen om in de smaak te vallen. En voor nu: Nu kun je alles doen wat jij wilt. Met vrienden/dinnen uitgaan wanneer jij wilt, eten wat jij wilt, aantrekken wat jij wilt. Je wilt hem ook, en dat gevoel mag er zijn, kun je toch niet wegmaken, dat gemis, maar probeer er niet in verzwolgen te worden. Zoek andere dingen, nieuwe dingen, al zijn ze nog zo klein zoals bijv. een cd kopen die je nog niet had toen je samen met hem was. Of op een sport / club gaan.

Zoek en doe bewust iets echt voor jezelf.



Verlies jezelf niet.

Je kunt het.

Goh, herkenbaar verhaal.



Klinkt bijna als een verslaving, maar ik kan je uit ervaring vertellen dat wanneer je echt afstand hebt genomen je jezelf wel voor je kop kunt slaan dat je het zover hebt laten komen.



Kop op meid, het is nu een klote tijd en dat zal misschien ook nog wel even duren. Maar in the end ben je echt beter af (ook al heb je hier nu even helemaal niets aan...)

Ha Jennifer,



Eddie zegt, het lijkt wel een verslaving. Sterker nog; Het ís een verslaving.



Aan drama en ellende raak je verslaafd binnen een relatie, zeker als je er erg hard voor moet werken, dan krijg je het idee dat de momenten dat het goed gaat, je beloning zijn.



Het is vaak lastiger te breken met iemand die helemaal niet goed voor je is, dan met iemand die dat wel is.

Op zich is dat psychologisch wel te verklaren.



Werk je ergens keihard voor, offer je dingen op, dan verwacht je daar iets voor terug, dat krijg je soms, niet helemaal maar genoeg om je gretig te houden.



Je wil het beter doen, nog beter en hij ook, want het is niet genoeg wat je doet, dus offer je nog meer op, in de hoop dat het dan goed genoeg is. Intussen vernederd hij je door met andere vrouwen te rotzooien (op allerlei manieren) maar jij zit inmiddels in een soort van wedstrijd gevangen en denkt dat hij onmisbaar is in je leven.



Daarbij ben je inmiddels zo overtuigd van het feit dat het (deels) aan jou ligt, zijn gedrag, dat je alleen maar harder je best gaat doen, ook als hij de boel besodemietert, want dat zal dan ook wel jouw schuld zijn.



En zo raak je verslaafd en blijf je hopen op die ultieme beloning. Je grenzen zijn vervaagd, die zijn nergens meer te bekennen en je hebt geen idee meer hoe je zonder die man, die je zo kapot maakte (en wat jij toeliet, waar je aan meewerkte zelfs) moet leven.



Veel praten.

Met een professional bijvoorbeeld.

Laat je eens uit de doeken doen hoe dat kan, dat je de hand die je (bij wijze van spreken) slaat wilt kussen en dat je die hand mist als hij er niet meer is om je te slaan.

Je bent niet de enige vrouw die radeloos is van verdriet om iemand die slechts rokende puinhopen achterlaat in je leven meid.



Praat er veel over en probeer inzicht te krijgen in waar het misging, leer daar ontzettend veel van en onthoud dat liefde, werkelijke liefde, geen pijn doet. Voor echte liefde hoef je niet te lijden. Maak daar je mantra van.

Het enige wat je nu kan blijven doen is blijven ademen en doorgaan zonder hem nog op te zoeken.

Hij houdt niet van je.

Dus hou jij maar wel flink veel van jezelf.



Sterkte en een knuf voor jou

quote:Jennifer12 schreef op 15 maart 2010 @ 23:31:

Hai hai,



Dit weekend is mijn relatie van 2,5 jaar uitgegaan..

Ik voel me verschrikkelijk en het enige wat ik doe is huilen..

We woonden samen in zijn huis en heb gister het grootste gedeelte van mijn spullen gepakt..

We hadden onze ups & Downs, laatste 2 weken 2 x ruzie gehad, waarna hij zei dat ie niet meer kon leven op deze manier..

Ik wilde vechten voor onze relatie..

Iedereen zegt dat ik beter af ben zonder hem, hij respecteerde me niet, smste vaak nog met een ex vriendin, wat wel erg ver ging..

En binnekort zou hij met haar naar een feestje gaan (als vrienden) jaja..



We zijn eerder uit elkaar gegaan, elke keer kwamen we weer bij elkaar en vorig jaar ben ik bij hem ingetrokken..

Vlak ervoor, toen we weerdichter naar elkaar toe groeiden en we het weer wilde proberen, ging ik 2 weken op vakantie..

Elkaar beloofd trouw te zijn, innig contact gehad en toen ik terug kwam keek ik in zijn telefoon en bleek dat ie niet trouw was geweest, terwijl hij me in mijn ogen keek en zei dat ie me trouw was geweest.

Ik las smerige dingen, hij was naar bed geweest met een meisje, ik hem hierop aangesproken en goed over gepraat, hij wilde 100% voor mij gaan, dus ik hem nog een kans gegeven..



Oja tijdens onze 1e relatie had hij me trouwens gedumpt voor een jeugdliefde..

Toen was onze relatie nog niet zo serieus maar goed...



Ben in therapie gegaan om aan mijn zogenaamde jaloers en onzekerheid te werken.. zat elke keer als een opgemaakt poppetje op hem te wachten als ie thuiskwam, we deden leuke dingen, maar alleen maar met zijn familie en zijn vrienden, omdat hij mijn familie '' niet zo gezellig vond''

Als hij boontjes van de AH wilde, pakte ik mijn auto en ging boontjes bij de AH halen voor hem..



De reden dat ie niet meer met mij wilt zijn is omdat ik TE jaloers ben en TE onzeker en dat elke keer weer naar boven komt..

Ik wilde alles goed doen voor hem, ik sprak niet meer met mijn vrienden af, omdat ik bang was dat wanneer hij alleen thuis zou zitten zich zou gaan vervelen en dan contact zou gaan zoeken met zijn ex etc.. Ging zelfs niet meer naar verjaardagen, dan smste ik af met een of ander excuus..

Was altijd bang om iets verkeerds te doen, bang dat hij me weer zou dumpen..



Zelfs toen we 1 jaar een relatie hadden, had hij een weekendje weg met vrienden geboekt.., waarop hij zei: Wij zijn toch elke dag samen?...

Hierna heb ik hem gezegd dat hij mij niet waardeerde en het maar makkelijk vond dat ik lekker zijn huisje poetste en boodschappen deed, zn bloesjes streek en de was deed..

Heb toen mijn spullen gepakt, maar hij smeekte of ik terug wilde komen en dat ie niet zonder me kon... Ik ben teruggegaan.. Dit was in november, hierna ging het goed,we lachten, hadden de grootste lol samen en ja het ging gewoon goed, we waren gelukkig en de 2e vakantie samen geboekt..



Tot 2 weken geleden dus..

En het erge is dat ik hem terug wil, ik wil bij hem zijn..

Ik voel me vreselijk en wil alleen maar terug naar hem..

Ben alleen maar aan het huilen en bang voor de toekomst..

Hebben wel tot nu toe elke dag gebeld en ik zitdan huilend en smekend aan de telefoon en hij zit maar een beetje nonchalant te doen..



Ik weet niet hoe ik hier overheen kom..

Ik wilde alles met hem doen, trouwen, kindjes krijgen, zag het helemaal zitten met hem..



hoi Jennifer,

Heel herkenbaar jouw verhaal. En ik voel jouw pijn.



Maar jij kan hier zeker ook van leren.



Uit jouw verhaal zie ik dat jij veel 's te veel voor die jongen deed. Dat heb ik vroeger ook in mij relatie gedaan. En later begon mij te realiseren dat heel veel geven aan een man meestal averechts werkt.



Hij vroeg jouw toch niet te geven, jij deed dat uit je zelf, toch? Hij vroeg jouw ook niet op hem als opgemaakt poppetje op te wachten, dat was ook jouw eigen beslissing, toch?



Als een meisje dat voor een man doet dan neemt hij aan dat zij het zelf wil. Hij dwingt haar niet om boodschappen voor hem te doen of op hem opgetut te zitten wachten, of verjaardagen overslaan, maar als zij het doet dan denkt hij dat zij het zelf wil.



En het klinkt logisch dat hoe meer je aan de andere geef hoe meer de andere jouw leuk zou vinden of in ieder geval dankbaar zou zijn.



Maar helaas werkt het in geen enkele relatie zo. Er is geen groter afknapper voor een passieve man, als een vrouw die aan hem veel probeert te geven.



Wat ik daar mee bedoel is dat als jij iets met hem heel graag wou gaan doen en hij daar niet veel zin in had, maar jij toch jouw best deen om de leiding te nemen en alles te organiseren (tickets kopen, eten klaar op tijd gemaakt zodat jullie op tijd weg naar een feestje kunnen zodat hij niet veel zorgen heeft, een uitje bedenken etc. ) Dat zijn allemaal dingen waar mannen in het algemeen op afknappen.



Zij vinden een vrouw echt niet aantrekkelijker of leuker als zij dit allemaal regelt tijdens hun passieve humeur.



Jij hebt best kans dat met heel veel voor hem te doen wou jij daar mee te laten zien dat jij voor de relatie wou vechten, maar in de werkelijkheid heb je hem daar mee alleen weggeduwd.



Ik weet het het klinkt misschien bizar, maar mannen in het algemeen hebben heel weinig respect voor een vrouw die voor hun relatie heel druk bezig probeert te zijn, op het moment dat hij (wat betreft de relatie !!) op zijn re.. wil zitten en geen acties wil ondernemen.



Misschien kan je hem nu als jouw leraar zien, een leraar die jouw geleerd heeft dat jij in een romantische relatie aan een man alleen terug wil geven.



Wij vrouwen zijn zo bezig met voor alles en iedereen te zorgen, dat wanneer het op een romantische relatie af komt, wij vaak zijn nog steeds in die patroon zitten die niet helemaal constructief is voor een romantische relatie.



Vaak , wij vrouwen, denken dat als wij alles regelen, want hij arme ding is zo moe, of veel aan hem geven, want hij heeft een dipje, dat wij daar mee een romantische relatie en handje helpen, maar niks is minder waar.



Als een man heel passief wordt een een vrouw aan hem begint veel te geven (in romantische zin ) , dat is wanneer zijn aantrekkingskracht voor haar snel verdwijnt.



Komt allemaal goed, accepteer dat het gegaan is hoe het gegaan is en leer daar van.

ik heb niks toe te voegen ndan al is gezegd.



je zal een keertje omdraaien en denken..

"wat zag ik in die gast!!??"

Lieverd het heeft geen zin om je af te vragen wiens schuld het is.

je krijgt hem er namelijk niet mee terug.

Wat ik denk is dat jullie simpelweg niet het beste in elkaar naar boven haalde.



Neem dat mee, en werk vanuit dat punt verder.

Je verdiend iemand die WEL het beste in je naar boven haalt en bovenal verdien je iemand die je NIET bedriegt!



Je hoeft niet bij hem langst te gaan om te zeggen dat je hem mist.

Dat weet hij wel.

Als je bij hem langsgaat wordt het 1 groot drama.

Jij werpt je aan zijn voeten en smeekt hem om terug te komen



Lieve Jennifer, dat wil je toch niet?

Toch niet echt???



Want stel, STEL dat hij terug zou komen....dan komt hij terug uit medelijden en NIET omdat hij zelf zo vreselijk graag wil

Want als dat zo zou zijn had je hem niet hoeven smeken.



Smeken betekend maar 1 ding

Jezelf ontzettend naar benden halen en echt...je bent meer waard dan dat!



En over dat vrolijk zingen en feesten in de kroeg van hem..

Ga er maar vanuit dat hij dat doet...dan komt de klap zo niet zo vreselijk hard aan



En verder....cold turkey afkicken

Dus geen contact meer, niet meer bellen, niet meer op zijn hyves kijken gewoon door een hele grote dikke zure appel heenbijten...

Lieve Jennifer,



Ik ben het helemaal met Summerdance eens. Verlaag jezelf niet tot smeken. Huil nog even uit, maar pak jezelf daarna weer op en ga leuke dingen ondernemen.

Denk vanaf nu aan jezelf, aan wat jij wilt doen.

Maar doe het stap voor stap.

Je bent veel meer waard dan die jongen!



Hou van hezelf, eet veel chocola (helpt echt) en geniet van het zonnetje!



Succes! x