** LDR deel 13 **

Ik vond bijvoorbeeld het brieven schrijven destijds juist heel fijn aan de ldr. Het is echt iets van hoge pieken, diepe dalen.

Maar nu moet ik voor die man hier in huis wat te eten gaan maken. Dat is een nadeel van een short-distance-relatie.....

(Ik breek maar weer eens in)



Zal ik even opbeuren Spijker? Wij zijn nu bijna 5 jaar samen (vanaf 9 mei 2005). En van die vijf jaar hebben we er ruim anderhalf volledig samen gewerkt en geleefd in Afrika. Daarna ben ik, in januari 2007, terug naar Nederland gegaan met het idee dat ik hem nooit meer zou zien. Ik wilde niet in zijn wereld wonen en hij niet in de mijne. Maar na twee weken Nederland was het telefonisch alweer aan en toen ben ik ook begonnen met hier schrijven.



Daarna volgde bijna tweeënhalf jaar op afstand: hij in Zuidelijk Afrika, soms op onbereikbare plekken, ik in Nederland. In die tijd smsten we ons suf, belde ik eens per drie, vier dagen en zag ik hem eens per half jaar. In de zomer van 2008 is hij hier drie maanden geweest met een toeristenvisum en toen hij terug in Zuid-Afrika was kreeg ik het verlossende bericht: hij wilde wel in Nederland komen wonen!



In mei 2009 was het eindelijk zo ver en nu wonen we sinds negen maanden ruim samen. De afgelopen vijf jaar zijn niet over rozen gegaan, met heel veel gedonder en gedoe, maar altijd kwamen we weer bij elkaar terug. Ook nu hij hier woont zijn er best wat dingen die vies tegenvallen. Maar altijd eindigt het weer met een dikke knuffel.



Afgelopen donderdag is hij voor vier weken terug naar Zuid-Afrika gegaan, even energie opdoen om daarna hier weer volop te kunnen solliciteren, even familie zien, even vissen en zich weer zichzelf voelen, want dat is iets dat hij hier nog steeds moeilijk vindt. Maarrr... hij komt terug! En ik moest afgelopen donderdag plechtig beloven dat ik hem de volgende keer niet meer alleen op vakantie laat gaan.



Intussen loopt de aanvraag voor de eerste verlenging van zijn verblijfsvergunning. Die loopt eind juni af en we hopen hem nu weer voor een jaar te krijgen... spannend dus.



Maar er zijn dus ook LDR-verhalen met positieve en goede afloop!

Ok, Spijker, daar gaat ie dan



Mijn eerste LDR was met een Engelsman. In 2001 was ik met een vriendin op vakantie op Rhodos, in een Engelse enclave. Op stapgebied vooral tenten met house en RnB, allebei dingen waar wij niet zo van hielden. Na veel gezoek in een achterafstraatje een rock cafe gevonden. Wij wat drinken, aan de pooltafel stonden twee erg alternatief uitziende jongens te poolen. In het appartementencomplex waren we al eerder wat jongens tegen gekomen, die kwamen ook langs in dat cafe en bij ons aan tafel zitten. Erg dronken en erg irritant. De twee poolers kwamen erbij zitten en dat was wel gezellig. Zo gezellig dat die andere gasten ervandoor gingen. De twee jongens bleken broers en waren met hun ouders in een superchique resort met 7 zwembaden op vakantie. We spraken af om de volgende avond elkaar weer te zien in het rock cafe. Onderweg maakten mijn vriendin (die thuis een vriend had) en ik (single) grapjes dat ik een van de jongens maar moest versieren, zodat we een dagje naar dat gave complex konden, we zaten namelijk zelf in een absolute bouwval. Een van de twee, M., vond ik ook best leuk. De volgende avond gingen wij voor ons doen erg vroeg (rond 21 uur) richting dat cafe. En ja hoor, daar zaten ze. Achteraf blijkt dat ze daar al vanaf 19 uur zaten en dat de broer van M. al lang weg had willen gaan, "want die twee meiden komen toch niet". M. wilde per se blijven. Gelukkig maar! We hebben opnieuw weer een enorm leuke avond gehad en we werden uitgenodigd om de volgende dag, jawel, naar het resort te komen. Was geweldig, de hele dag daar bij die zwembaden gezeten. 's Avonds konden we zelfs mee eten in het restaurant, want ze hadden halfpension, maar hun ouders gingen zelf uit eten en wij kregen hun "toegangskaartjes" tot het restaurant. Wat een belevenis! Vriendin en ik hadden geen kleren mee, alleen felgekleurde strandjurkjes over de bikini en slippers. De jongens hadden zich wel omgekleed: baggy broeken, keychains, Marilyn Manson shirt etc. En het restaurant bleek rete-chique te zijn. Wat hebben wij gelachen om die verbaasde, afkeurende blikken! Maar achteraf was het natuurlijk ook wel een raar plaatje hoe wij daar met z'n vieren aan kwamen zetten. 's Avonds weer wezen stappen, gezoend, bij een soort kermis een knuffel van M. gekregen. Allemaal leuk. De volgende dag gingen wij weg. We hadden wel nummers uitgewisseld, maar ik hield me steeds voor: tis alleen vakantieliefde. Maar in het vliegtuig naar huis was ik wel errug verdrietig.



Twee weken later. M. zou met een aantal vrienden gaan "backpacken door Europa", oa ook naar A'dam. Hij zou ook kijken of ie langs zou komen. Plotseling kreeg ik een telefoontje: we zijn in Brussel en gaan over een paar dagen naar A'dam. Maar ik wil je zien. Ik wil nu al komen, dan komt de rest later. Dus een paar uur later stond ie in m'n studentenkamer in Utrecht. Opnieuw weer een geweldige tijd gehad, ook met z'n vrienden, die ivm het slechte weer en overstroomde campings ook maar bij ons in het studentenhuis kwamen slapen. En sindsdien was het "aan". Ik heb hem toen 2,5 jaar lang zo'n beetje om de drie weken gezien (lang leven Eurolines, retourtje destijds ¤ 30, goed te doen voor een student). Elkaars ouders ontmoet. Tussendoor heb ik nog een tijdje in Engeland gestudeerd. Plannen gemaakt voor de toekomst. Ik zou na mijn studie naar Engeland verkassen. Wilde toch al naar Ierland, dus dacht: tussenstop in Engeland kan prima. In 2003 op mijn verjaardag waren zijn ouders toevallig een weekendje in A'dam. En werden prompt uitgenodigd door mijn ouders om te komen eten. Dus met z'n zessen gegeten op mijn verjaardag. De dag ervoor groot feest bij mij thuis (met M.). Tijdens het ontbijt hadden we het over mijn aanstaande verhuizing naar Engeland. Ik kreeg het opeens een beetje moeilijk. Iedereen achter laten. Niet weten of ik een baan zou krijgen. Etc. Hij legde een arm om me heen en zei: met z'n tweeën kunnen we alles aan. Het komt goed. Na dat weekend had ik m weggebracht naar Schiphol. Bij het afscheid: ik hou van je, we zien elkaar over 3 weken (ik had al een ticket).



Een week later. M. belt: Ik weet niet meer of ik met je verder wil. Jij leunt te veel op mij. Ik weet het allemaal niet meer. Misschien even een weekje geen contact. Ik was kapot. Maar hoopte dat we het 2 weken later, als ik in Engeland was, zouden kunnen uitpraten. Had wel voor de zekerheid een vriend daar gebeld met het verzoek of, mocht het de eerste avond uitmonden in ruzie of zo, ik dan bij hem mocht slapen.



De dag voordat ik zou vliegen. M. belt: ik heb nagedacht, je hoeft niet meer te komen. Het is voorbij.



Ik heb m nooit meer gezien. Heb m wel nog een brief gestuurd en kreeg een hele lange, hele eerlijke en hele emotionele brief terug. Dat het toch vooral aan hem lag. Hij was er niet klaar voor, dat ik naar Engeland zou komen, een te grote stap nog. En er was ook een ander meisje dat interesse toonde en hij was geïnteresseerd. Voor het eerst in 2,5 jaar. Dat was voor hem een teken dat het met ons niet goed zat. En hij heeft me niet laten komen om het face-to-face uit te maken omdat hij bang was dat ie dat niet zou kunnen. Dat ie me dan eigenlijk toch nog te leuk zou vinden. Jammer. Ik had m graag nog een keer gezien. Voor mij was het toen heel moeilijk te beseffen want de laatste keer dat ik m zag was zo intens geweest. Het heeft me dan ook héél lang gekost voordat ik het af kon sluiten. Nadeel van een LDR... hij is trouwens echt mijn eerste grote liefde geweest. De eerste waarvan ik niet dacht: ach dit is leuk voor nu, maar gaat weer voorbij, maar waar ik echt een toekomst mee zag.

En dan nog het Chinees-verhaal, de LDR waarmee ik op dit mooie forum terecht ben gekomen



Ik heb twee jaar in Ierland gewoond. Daar heb ik op m'n werk een Nederlander leren kennen (de "Chinees", waarom hij zo heet, wordt later duidelijk ) Eerst kon ik m niet uitstaan. We hadden continu strubbelingen en woordenwisselingen. Dat veranderde langzaamaan en we begonnen het juist wel gezellig met elkaar te krijgen. Platonisch, welteverstaan. Dat is meteen aan het begin duidelijk gemaakt. Ik vond dat onze karakters niet pasten, hij zei domweg dat ie mij als vrouw niet aantrekkelijk vond (en bedankt; mannen... ) Dus dat was opgelost. We zijn vaker dingen samen gaan doen, zoals uit eten, bioscoop, uitstapjes in Ierland. Ondertussen was ik bezig om terug naar NL te gaan en hij om naar China (was in eerste instantie Japan, maar dat bleek onmogelijk) te gaan, zijn grote droom: Engelse les geven in China. (vandaar dus: de Chinees)



Doordat we privé veel met elkaar omgingen, kreeg ik een heel andere kant van hem te zien. En ja, natuurlijk, ik werd verliefd op m. Maar ja, we hadden al duidelijk afgesproken dat t nóóit iets ging worden, dus ik hield m'n mond. Hij was erg bezig met daten. Op een gegeven moment had ie weer een meisje op msn, die de zaterdag erop wel met m uit wilde, maar "dan niet als date" en nog meer moeilijk gedoe. Dat vertelde hij tijdens de lunch. Dat ie er eigenlijk al geen zin meer in had. En toen plotseling: wat doe jij eigenlijk zaterdag, Jooles? Ehm, niks. Ok, ga je dan met mij mee uit? Dan dump ik die muts en weet ik tenminste zeker dat ik een leuke zaterdagavond heb.

Nou, toen was het bij mij helemaal raak. Die zaterdag heb ik me helemaal opgedirkt. Decolleté, hakken etc, ipv gympen, spijkerbroek, t-shirt. Maar hij zag niks. Het viel m niet op. De week erna hebben we een gesprek gehad. Waarbij we afspraken dat we de resterende tijd in Ierland leuk zouden maken met z'n tweeën en dan kijken wat er van kwam. Maar what happens in Dublin, stays in Dublin. Dus het volgende weekend weer uit. En zoenen. We zagen elkaar eigenlijk iedere dag, bleven bij elkaar slapen en hadden het leuk. En ik werd steeds verliefder. En hij op een gegeven moment ook...hij zei: ik ben nog nooit met een meisje samen geweest, waar ik 100% mezelf kon zijn.



Maar toen kwam de dag dat ik vertrok. Twee dagen voordat hij vertrok. De laatste nacht bij hem geslapen. Hij moest vroeg de deur uit voor een vaccinatie voor China, maar zou niet op tijd terug zijn om me uit te zwaaien als de taxi me kwam halen. Dus afscheid, huilen en ik in m'n up in z'n appartement. Plotseling gaat de deurbel. Ik snapte er niks van, dacht dat de taxi te vroeg was. Was hij het. Hijgend. Ik heb het nog gehaald, je bent nog niet weg! Ik zat in de bus en ik had zo'n pijn, hier (wijzend op z'n hart) dat heb ik nog nooit gehad. Ik moest je nog even zien. Laten we wel contact houden en kijken hoe het gaat.



Terug in NL veel gemaild, gechat, gebeld. Hij onregelmatige werkuren, ook in het weekend. Klote-tijdsverschil. Maar veel kwam wel van mijn kant. Ik zou in het voorjaar naar China gaan om m op te zoeken, ticket geboekt en alles. Dan zouden we bespreken hoe het verder moest. Begin zomer zouden zijn ouders ivm huwelijksdag naar Spanje gaan, hij zou daarvoor naar NL komen en ouders hadden gevraagd of ik meeging. Ik was terughoudend, laten we mijn bezoek in China afwachten. Hij heeft toch doorgedramd en zo was ook voor mij van alles geboekt. Na een tijdje zat ik ivm werk in een enorme dip. En het bellen met hem werd er niet fijner op. Op een gegeven moment hing ik op en wilde ik eigenlijk helemaal niet meer naar China, had het idee dat ie mij aan het lijntje hield of zo. De volgende dag heb ik hem weer gebeld. Wat zijn jouw plannen, welke opties heb jij bedacht? Wat bleek? Voor hem 3 opties: ik voorgoed naar China, zat er dus niet in. Hij terug naar NL, zat er dus niet in. Er in het voorjaar en begin zomer samen een leuke tijd van maken en het dan uitmaken. Dat was zijn optie. Terwijl ik al helemaal had bedacht dat ik wel met m meewilde naar Japan (daar was ie ondertussen weer mee bezig, moest ie een bepaalde cursus voor doen). Dan kon die eerst naar NL komen, z'n cursus doen, wij konden kijken of het werkte met z'n tweeën en dan zou ik met m meegaan. Hij hoorde het aan, wilde er over denken. Na 5 minuten zegt ie: nee, dat doe ik niet. Ik kom niet terug naar NL. Toen was het voor mij over. Zegt ie nog: kom je dan niet meer naar China volgende maan? Nee, lul, wat denk je zelf?! Maar goed. Daarna wel nog contact gehad, waarbij hij heel boos werd omdat zijn vader nu boos was dat hij die reis naar Spanje had geboekt, terwijl het nu uit was. Dat was volgens Chinees mijn fout. Met ruzie op gehangen en niet meer gesproken. Vreselijk. Wéér een relatie, die niet echt af was.



Begin zomer heb ik weer contact gezocht. Ik wist dat ie kort in NL zou zijn voor die reis naar Spanje. Gemaild dat ik m wilde zien om het uit te praten en het af te sluiten. Na veel vieren en vijven afgesproken, hij had toen ook een verontschuldigingsmail gestuurd.. Toen ik m ophaalde van het station, kreeg ik een zoen op m'n mond. Doodzenuwachtig was ik. En wat was het raar toen hij op mijn balkon zat. Veel gepraat. Ook uitgepraat. Weer verontschuldigingen van zijn kant over zijn gedrag. En tijdens het eten weer gezoend, samen in bed beland. Hem de volgende dag naar Schiphol gebracht, waar hij tegen mij zei: ik ben gewoon niet verliefd genoeg op je om mijn toekomstdromen om te gooien. Nog een tijdje contact gehad via mail en telefoon. Totdat hij vertelde dat ie een nieuwe (Iraanse) vriendin heeft. Dat kon ik blijkbaar niet aan en heb toen contact afgebroken. Ondertussen is hij met haar getrouwd. En heeft hij zich tot de Islam bekeerd. En wil hij met haar terug naar NL.



Achteraf denk ik dat het zo het beste is geweest. Ik heb er geen spijt van, maar ben op de een of andere manier ook errug blij dat ik hem niet gevolgd ben naar China, Japan of waar dan ook, want volgens mij was dit nooit iets geworden.

Poeh, wat een lappen tekst



En wat mensen er tussen door... Spijker, ik geef Etosha gelijk: de verhalen van Es, Nemo en mij zijn niet de verhalen waar je je aan op moet hangen, want het gaat in andere gevallen (denk aan Etosha, Isiss, LaMoon, Cadi, Kjong) wél goed.

Vervelend dat sommige meiden hun LDR's niet zo zijn verlopen als verwacht Ik lees ze niet teveel hoor! want ik zit er midden in!



Ik heb bij ons het gevoel dat het helemaal goed gaat komen trouwens En ik hoop dat ik hier over een paar jaar een mooi verhaal neer kan zetten als ik daar woon, en hoe ik terug kijk op de LDR tijd:)

Mooi om weer zulke verhalen te lezen. Dat van Es was voor mij eigenlijk ook nog best 'nieuw'.



Wilde even kwijt dat er in de AK huizennieuws staat

Tjeeee Jooles, eerst een reactie op je eerste verhaal: ik wéd dat je toen Kjong nog niet kende. Want hoe is het mogelijk dat je een ticket had en niet ging?! Godallejezus, dat niemand je bij kop en kont heeft gepakt en op dat vliegtuig heeft gezet!

Misschien met hindsight wel beter dat je niet ging, maar tjeeeeee...

Es, wat waren jullie jóng! Bassist en ik hebben ook beloofd dat we elkaar brieven gaan schrijven, echt van die papieren. Wat een goed idee om briefpapier te kopen en dat gewoon bij je te hebben.



man oh man wat een verhaal; jaren van elkaar ergens tegen komen en weer afscheid nemen...

Ow, in jouw chinees herken ik wel dingen van Bassist... In ieder geval het idee dat er tot nu toe meer van mijn kant komt. Hoewel hij het wel was die na een maand stilte belde dat hij me niet kon vergeten. Maar verder..

Of misschien stel ik me nu aan, kijk ik nu scheef, want hij doet wel degelijk ook veel moeite voor mij, investeert ook in mij. Maar hij is zo (bewust) afhoudend en onzeker.



Wat een verhalen overigens. Zijn jullie je er van bewust dat het allemaal zulke prachtige, bijzondere verhalen zijn? Ik zit bijna te denken: we zouden er een project van moeten maken. Dan kom ik jullie interviewen en probeer ik er verhalen van te schrijven en maken we een boek

Maar goed, ik heb wel vaker wilde plannen



Het zijn prachtige, bijzondere verhalen. Wat dit me ook brengt, hoe dit ook afloopt, (want kennelijk geloof ik nog steeds niet blind in 'lang en gelukkig') ik ga altijd blij zijn om de dingen die me dit heeft opgeleverd: bijzondere ervaringen en mensen die me mooie, speciale verhalen vertellen!

Tja, met het eerste verhaal: het was niet eens in me opgekomen om wel te gaan. Het was uit, klaar. Misschien zou ik het nu idd wel anders doen.



Wat betreft dat boek: helemaal geen wilde plannen, hoor, daar hebben we het al een keer over gehad. Daar zou ik aan beginnen, in duoproject met Fille. En voor de verfilming van het boek hebben we ook al de juiste acteurs uitgekozen

Ja, die verfilming daar was ik bij ja, dat is niet zo heel lang geleden

Nu roepen mensen in het andere topic tegen me: maak er chicklit van! En ik denk: alle verhalen zijn zo geweldig, er zouden inderdaad boeken van moeten komen. Maar jij en Fille gaan het boek dus al schrijven? En hoe lang gaan jullie daar nog mee wachten dan?

quote:es1450 schreef op 06 maart 2010 @ 18:36:

De wereld is te groot om nooit afscheid hoeven te nemen, maar te klein om elkaar nooit meer tegen te komen.

En hoe zou je dit nou het mooist naar het Engels vertalen?

(ik had al aangekondigd dat ik het wilde stelen he? Of pleeg ik dan ernstig inbreuk op auteursrechten?)

The world is too big to never say goodbye, but too small to never see eachother again..



??

Ik heb altijd geroepen dat ik mijn eerste boek voor m'n 30e gepubliceerd wilde hebben...dan heb ik nog 7 maanden de tijd.

Ik las ooit iets inde trant van: als liefde door afstand dood gaat, was het al ziek. Maar dan mooier geformuleerd en in het Frans.

Si l'amour mort de distance, c'était déjà malade. Nee, dat zal 'm niet zijn. Zo goed is m'n frans ook weer niet.



Fieje: nog 'n feestje gevierd?



'Leuk', de andere ldr-verhalen. Afloop wel wat minder, maar bij Es is dat maar goed ook, anders was ze nooit gaan internetdaten.

Jooles, klote van collega. Luister naar je intuïtie, als je 't gevoel hebt dat er iets niet klopt, dan zit dat vaak goed. Maar dat maakt 't niet minder klote. Morgen toevallig tegelijkertijd de deur uitlopen en nog even bij napraten buiten de deur, of is dat not-done op je werk?



Spees, ben je er al achter? Leuke date gehad vandaag?



Ik vind de PVV zelf echt niet kunnen, stem zelf al sinds ik mag stemmen links, maar ik ben toch wel benieuwd waaróm iemand PVV stemt. Als 't er om gaat dat iemand vindt dat Wilders 't meeste doet om de veiligheid op straat te vergroten (bijvoorbeeld), vind ik het 'n ander verhaal dan dat iemand serieus vindt dat moslims inclusief familie om niks 't land uit gezet mogen worden. Of Nederland niet in mogen, alleen omdat ze uit 'n land komen waar 't merendeel moslim is. 'n Marokkaan of Turk is automatisch moslim, net als dat een koe dier een dier koe is.



Ine: ben je toevallig 't laatste weekend van maart weer in 't land? Dat zou leuk zijn.

Is scheiding helemaal definitief geregeld? Last van je schouders gevallen?



Etosha: hoi!!

quote:isiss schreef op 07 maart 2010 @ 21:41:

Si l'amour mort de distance, c'était déjà malade.

Etosha: hoi!!Grappig, ik was net aan het googlen met exact dezelfde zin, maar er komt niets naar voren. Op zich vind ik het wel een mooie gedachte, maar het lukt mij niet het zo te formuleren dat het echt mooi klingt.

Fille, ook dat is een erg mooie, en zó waar!



Zal nog even komen schrijven voor ik naar bed ga. Date is wat mij betreft bij deze echt exit. Het hele Wildersverhaal was geen stoerdoenerij of ondoordachtheid (naja, dat misschien deels wel), Hij had er wel een prachtig mooie (ahum) onderbouwing bij, maar ik kan er echt helemaal niks mee. Denk praktisch het tegenovergestelde, ben het zo met hem over oneens, en kwam hiermee toch eigenlijk wel tot de conclusie dat dit toch wel een superbelangrijk punt voor me is. Nooit zo bij stil gestaan, J. dacht over een hoop dingen "gewoon" hetzelfde, waren het heus weleens oneens, maar niet over hele cruciale zaken..



Ga nu maar eens slapen.. Morgen weer een lange dag!

Dat verwacht je op de een of andere manier ook niet, dat het zo klikt met iemand en dat er dan toch 'n stukje is wat een onoverkomelijk probleem oplevert. Je kunt elkaar er moeilijk in tegemoet komen 'als we verder gaan met elkaar zal ik niet meer denken dat Wilders' ideeën goed zijn'. Wel shit! Maar aan de andere kant 'fijn' dat je er nu al achterkomt, short-distance-daten is wel praktisch dus.

Jeetje Spees. Kan me wel voorstellen dat het echt een groot punt is. Ik stem zelf ook best links. Als iemand vvd zou stemmen en jijzelf linksig kan ik me nog voorstellen dat je er lekker over discussieert en het gewoon chronisch met elkaar oneens bent, maar de pvv is toch weer een heel ander verhaal.



Isiss, nou volgens mij zit je dichtbij. Heb de zin destijds opgeschreven maar in boekje dat ergens in een verhuisdoos zit die nog niet bij mij thuis is (ik ben al zo op orde).

Ik heb erg leuk feestje gevierd vrijdag (onverwacht tot erg laat) en ben gisteren mee uiteten genomen door vriendinnetjes. Dus helemaal leuk. Alleen mijn moeder liet het vrijdag gewoon afweten. Ik kreeg een kaartje waarop stond dat ze waarschijnlijk niet kwam. Dus daar ben ik gepikeerd over besefte ik vandaag.

Het goede nieuws: ik krijg geld terug van de belasting! Wat dan fijn compenseert dat ik wel veel geld heb uitgegeven de laatste tijd. Ik moet weer even gaan budgeteren en geld lospeuteren waar ik nog geld hoor te krijgen. Lekker declareren. Ik ben daar enorm laks in en dat moet ik niet zijn.



Jooles, doe je verhaal dan 's in de ak. Ik ben benieuwd. Wel jammer dat hij afgezegd heeft en dat je er een naar gevoel bij hebt.

Ik denk trouwens dat als er nog geen manuscript van je bij de uitgever ligt, dat het publiceren voor je dertigste niet gaat lukken. Ik wil niet pissen op je parade ofzo.

Is idd best praktisch dus.. Weet alleen niet of ik dat a.s. vrijdag bij college nog zo praktisch vind.. Maar we zullen zien.



Ik ging slapen geloof ik.. Tot morgen!

Ik ben er trouwens net pas achter gekomen dat ik hier in Almaar op een práchtige partij had kunnen stemmen. De moeder-CAO partij. Hun belangrijkste eis is een nettosalaris van 2500 euro voor iedere moeder. Ik denk dat dat zelfs Isiss over de streep zou trekken om zwanger te worden, niet?

Ik zag die lijst wel staan, maar ik had mij eigenlijk alleen een beetje ingelezen op de ook landelijk bekende partijen, dus niet daarop gestemd. Echt een kans gemist. Want dan hasd ik alleen maar nog zwanger moeten worden en er verder niet meer over na hoeven te denken wat ik moet met mijn leven.....



Redenen om op Wilders te stemmen? Vriends ouders stemmen Wilders. Ik geef toe dat ik nog niet echt geprobeerd heb ze ervan te overtuigen dat dat niets oplost, er valt niet mee te discussieren. Ik weet wel wat de bewegredenen zijn. En dat is niet alle moslims uit Nederland weren. Vriends vader vindt de EU en de gezamelijke munt een slechte zaak en ziet in Wilders een kans om dat ongedaan te maken. Maar angst voor Moslims speelt denk ik ook mee. Niet voor ieder hoofddoekje, maar wel voor radicale moslims die de wereld overnemen en alles en iedereen onderdrukken.

Mede door de discussies hier denk ik toch de laaste tijd of ik niet wat meer de confrontatie met vriends vader aan moet gaan vooral. Maar aan de andere kant. Het is een oude man, die in principe niemand kwaad doet. Hij werkt al 20 jaar niet meer en voelt zich geloof ik eerder verloren in deze wereld van internet en snelle veranderingen waar hij inmiddels niet meer door oud-leerlingen herkend en begroet wordt op straat. Ik heb eigenlijk medelijden met hem.

Zoiets partij was ook ergens anders. Ook in Noord-Holland. Er zitten daar blijkbaar een hoop gefrustreerde moeders. Waren ze ook boos op jeugdzorg?

Nu had ik nog helemaal niet gezegd dat ik het jammer vind voor Spees. Ik zou ook niet met iemand kunnen daten die zo een partij echt serieus neemt. Want dat vind ik echt gek, dat je Wilders serieus kunt nemen.