Relaties
alle pijlers
Leren makkelijker contacten te maken
zondag 29 juni 2008 om 16:55
Hi!
Soms lijkt het of de hele wereld makkelijk contacten met andere mensen legt, behalve ik....
Ik heb het gevoel dat ik vaak niet weet wat ik moet zeggen, of dat wat ik te zeggen heb, niet interessant is. Ik heb weing tot geen vrienden... mede hierdoor. Bij andere mensen lijkt het automatisch te gaan. Ik heb het bij onbekende mensen, maar ook bij kennissen en collega's e.d. Ik sla vaak dicht. Hoe kan ik dit veranderen? Hoe weet ik waar ik over moet praten, wat ik moet zeggen?
Mijn vriend en ik hebben problemen, waar we aan werken. Graag wil ik een weekendje weg plannen, hem lijkt dat ook erg leuk. Maar dan maakt hij wel een opmerking van "Dan moet je wel wat te vertellen hebben!" Dan word ik meteen weer erg onzeker, dacht dat we altijd goed konden praten (bij hem voel ik me wel op m'n gemak, dan gaat het makkelijker). Ik vond het een k*topmerking, omdat hij ook weet dat ik daar mee zit. Hij wil niet dat we dan een heel weekend bij elkaar zijn, zonder dat we interessante gespreksonderwerpen hebben. Hij heeft wel zijn excuses aangeboden voor die opmerking. Hij vindt dat hijzelf wel interssante onderwerpen aandraagt (over bv. actualiteiten e.d.), maar dan weet ik er weer te weinig vanaf of heb er geen duidelijke mening over. Waar praten andere stellen over? Waar zouden we over kunnen praten, intressante onderwerpen met enig diepgang....?
Graag wil ik leren wat makkelijker te praten en contacten te leggen, maar hoe???
Het klinkt allemaal kinderachtig/kinderlijk, maar voor mij is dit een serieus probleem, dus ik hoop op goede, serieuze en praktische tips!
Soms lijkt het of de hele wereld makkelijk contacten met andere mensen legt, behalve ik....
Ik heb het gevoel dat ik vaak niet weet wat ik moet zeggen, of dat wat ik te zeggen heb, niet interessant is. Ik heb weing tot geen vrienden... mede hierdoor. Bij andere mensen lijkt het automatisch te gaan. Ik heb het bij onbekende mensen, maar ook bij kennissen en collega's e.d. Ik sla vaak dicht. Hoe kan ik dit veranderen? Hoe weet ik waar ik over moet praten, wat ik moet zeggen?
Mijn vriend en ik hebben problemen, waar we aan werken. Graag wil ik een weekendje weg plannen, hem lijkt dat ook erg leuk. Maar dan maakt hij wel een opmerking van "Dan moet je wel wat te vertellen hebben!" Dan word ik meteen weer erg onzeker, dacht dat we altijd goed konden praten (bij hem voel ik me wel op m'n gemak, dan gaat het makkelijker). Ik vond het een k*topmerking, omdat hij ook weet dat ik daar mee zit. Hij wil niet dat we dan een heel weekend bij elkaar zijn, zonder dat we interessante gespreksonderwerpen hebben. Hij heeft wel zijn excuses aangeboden voor die opmerking. Hij vindt dat hijzelf wel interssante onderwerpen aandraagt (over bv. actualiteiten e.d.), maar dan weet ik er weer te weinig vanaf of heb er geen duidelijke mening over. Waar praten andere stellen over? Waar zouden we over kunnen praten, intressante onderwerpen met enig diepgang....?
Graag wil ik leren wat makkelijker te praten en contacten te leggen, maar hoe???
Het klinkt allemaal kinderachtig/kinderlijk, maar voor mij is dit een serieus probleem, dus ik hoop op goede, serieuze en praktische tips!
anoniem_59829 wijzigde dit bericht op 29-06-2008 16:57
Reden: kleine aanvulling
Reden: kleine aanvulling
% gewijzigd
zondag 29 juni 2008 om 17:02
Ik denk dat jouw vriend het je nogal ongemakkelijk maakt. Op commando gezellig doen is de meeste mensen niet gegeven, en gewoon jezelf zijn is kennelijk niet goed genoeg. Zou het wel moeten zijn. Je kunt hem mogelijk vragen waarom hij een relatie met jou heeft als hij je in zulke basale dingen kennelijk al tekort vindt schieten.
Wat houdt jóu bezig, wat tolt er allemaal rond in je kop? Dat zouden gespreksonderwerpen kunnen zijn. Je gaat er zelf van uit dat die onderwerpen niet interessant zijn maar wellicht vindt je gesprekspartner ze een prima onderwerp om over te bomen. Als je het aandurft -ik ben ook zo iemand die haar binnenwereld lekker binnen houdt-
Wat houdt jóu bezig, wat tolt er allemaal rond in je kop? Dat zouden gespreksonderwerpen kunnen zijn. Je gaat er zelf van uit dat die onderwerpen niet interessant zijn maar wellicht vindt je gesprekspartner ze een prima onderwerp om over te bomen. Als je het aandurft -ik ben ook zo iemand die haar binnenwereld lekker binnen houdt-
zondag 29 juni 2008 om 17:29
quote:Zamirah schreef op 29 juni 2008 @ 17:07:
Contacten beginnen met interesse in de ander tonen. Dus niet gelijk over jezelf praten, maar vraag de ander wat hem/haar bezighoudt. Richt je op de ander, niet op jezelf.
Als je oprecht geïnteresseerd bent in de ander, gaat het vanzelf.Bedankt voor je reactie! Ik kan best een gesprek beginnen met: "hoe het je, war kom je vandaan, wat voor werk doe je??" en dan daarop vervolgvragen stellen, maar dan ben ik op een gegeven moment "uitgeluld", dan weet ik niets meer te vragen, is mijn hoofd leeg, dan begin ik te denken "zeg nou wat", en dan lukt het helemaal niet meer..... Betekent dat, dat ik niet oprecht genoeg geinteresseerd ben? Ik heb jaren met pubers gewerkt (huiswerkbegeleiding), ik vond het altijd heel erg leuk om met ze te kletsen, waar waren ze mee bezig e.d. Dat lukte ook altijd goed, en ik merkte dat zij dat ook wel leuk vonden, soms kwamen ze me na het weekend spontaan vertellen wat ze hadden meegemaakt. Maar nu lijkt het niet meer te lukken....
Contacten beginnen met interesse in de ander tonen. Dus niet gelijk over jezelf praten, maar vraag de ander wat hem/haar bezighoudt. Richt je op de ander, niet op jezelf.
Als je oprecht geïnteresseerd bent in de ander, gaat het vanzelf.Bedankt voor je reactie! Ik kan best een gesprek beginnen met: "hoe het je, war kom je vandaan, wat voor werk doe je??" en dan daarop vervolgvragen stellen, maar dan ben ik op een gegeven moment "uitgeluld", dan weet ik niets meer te vragen, is mijn hoofd leeg, dan begin ik te denken "zeg nou wat", en dan lukt het helemaal niet meer..... Betekent dat, dat ik niet oprecht genoeg geinteresseerd ben? Ik heb jaren met pubers gewerkt (huiswerkbegeleiding), ik vond het altijd heel erg leuk om met ze te kletsen, waar waren ze mee bezig e.d. Dat lukte ook altijd goed, en ik merkte dat zij dat ook wel leuk vonden, soms kwamen ze me na het weekend spontaan vertellen wat ze hadden meegemaakt. Maar nu lijkt het niet meer te lukken....
zondag 29 juni 2008 om 17:52
quote:mamzelle schreef op 29 juni 2008 @ 17:02:
Ik denk dat jouw vriend het je nogal ongemakkelijk maakt. Op commando gezellig doen is de meeste mensen niet gegeven, en gewoon jezelf zijn is kennelijk niet goed genoeg. Zou het wel moeten zijn. Je kunt hem mogelijk vragen waarom hij een relatie met jou heeft als hij je in zulke basale dingen kennelijk al tekort vindt schieten.
Wat houdt jóu bezig, wat tolt er allemaal rond in je kop? Dat zouden gespreksonderwerpen kunnen zijn. Je gaat er zelf van uit dat die onderwerpen niet interessant zijn maar wellicht vindt je gesprekspartner ze een prima onderwerp om over te bomen. Als je het aandurft -ik ben ook zo iemand die haar binnenwereld lekker binnen houdt-
Mijn vriend zal het niet verkeerd bedoelen, denk ik. We zijn net een maand samen wezen backpacken, dus toen zaten we ook continue bij elkaar. Meestal hadden we wel wat om over te praten, maar ik vind het ook niet nodig om altijd maar wat te zeggen; het is toch ook heerlijk om samen in stilte te genieten op een bounty-strandje van het prachtige uitzicht???
Maar dat soort opmerkingen maakt me wel extra onzeker. Als we dan een weekendje weggaan, dan maak ik me dan zorgen over dat ik wel wat te vertellen moet hebben.
Het is waar dat we voor sociale contacten (bijna) alleen van zijn kennissen afhankelijk zijn, omdat ik geen vrienden heb. Ik begrijp dat dat best wel frusterend voor hem kan zijn. Ik baal er ook steeds meer van, dat ik niet wat meer contacten heb, dat ik niet spontaan 's avonds iemand kan bellen om bv. ff te kletsen of thee drinken.
Ik heb nu via internet contact met 2 meiden uit de stad waar ik woon. Tot nu toe heb ik daar alleen mee gemaild, dan kan ik ook wat langer nadenken over wat ik wil vragen/vertellen, dus dat is een stuk makkelijker. Maar het is wel de bdoeling dat we een keer wat gaan afspreken, daar kan ik me nu dan al druk over maken (wat moet ik dan zeggen, want face-to-face kun je niet eerst even nadenken over wat je wil zeggen/vragen/antwoorden, ik wil wel een goede indruk maken enz.). ik heb ooit een keer iets afgesproken met een ander meisje via internet, toen sloeg ik helemaal dicht, van haar heb ik dan ook nooit meer iets gehoord, ook niet echt bevorderlijk voor m'n zelfvertrouwen.
Wat houdt me bezig.... nu vooral de problemen met mijn vriend en hoe we daaraan kunnen werken, ook niet echt een onderwerp waar je vrolijk van wordt, of elke avond over wil praten.....
Ik denk dat jouw vriend het je nogal ongemakkelijk maakt. Op commando gezellig doen is de meeste mensen niet gegeven, en gewoon jezelf zijn is kennelijk niet goed genoeg. Zou het wel moeten zijn. Je kunt hem mogelijk vragen waarom hij een relatie met jou heeft als hij je in zulke basale dingen kennelijk al tekort vindt schieten.
Wat houdt jóu bezig, wat tolt er allemaal rond in je kop? Dat zouden gespreksonderwerpen kunnen zijn. Je gaat er zelf van uit dat die onderwerpen niet interessant zijn maar wellicht vindt je gesprekspartner ze een prima onderwerp om over te bomen. Als je het aandurft -ik ben ook zo iemand die haar binnenwereld lekker binnen houdt-
Mijn vriend zal het niet verkeerd bedoelen, denk ik. We zijn net een maand samen wezen backpacken, dus toen zaten we ook continue bij elkaar. Meestal hadden we wel wat om over te praten, maar ik vind het ook niet nodig om altijd maar wat te zeggen; het is toch ook heerlijk om samen in stilte te genieten op een bounty-strandje van het prachtige uitzicht???
Maar dat soort opmerkingen maakt me wel extra onzeker. Als we dan een weekendje weggaan, dan maak ik me dan zorgen over dat ik wel wat te vertellen moet hebben.
Het is waar dat we voor sociale contacten (bijna) alleen van zijn kennissen afhankelijk zijn, omdat ik geen vrienden heb. Ik begrijp dat dat best wel frusterend voor hem kan zijn. Ik baal er ook steeds meer van, dat ik niet wat meer contacten heb, dat ik niet spontaan 's avonds iemand kan bellen om bv. ff te kletsen of thee drinken.
Ik heb nu via internet contact met 2 meiden uit de stad waar ik woon. Tot nu toe heb ik daar alleen mee gemaild, dan kan ik ook wat langer nadenken over wat ik wil vragen/vertellen, dus dat is een stuk makkelijker. Maar het is wel de bdoeling dat we een keer wat gaan afspreken, daar kan ik me nu dan al druk over maken (wat moet ik dan zeggen, want face-to-face kun je niet eerst even nadenken over wat je wil zeggen/vragen/antwoorden, ik wil wel een goede indruk maken enz.). ik heb ooit een keer iets afgesproken met een ander meisje via internet, toen sloeg ik helemaal dicht, van haar heb ik dan ook nooit meer iets gehoord, ook niet echt bevorderlijk voor m'n zelfvertrouwen.
Wat houdt me bezig.... nu vooral de problemen met mijn vriend en hoe we daaraan kunnen werken, ook niet echt een onderwerp waar je vrolijk van wordt, of elke avond over wil praten.....
zondag 29 juni 2008 om 19:04
quote:Malaysiagirl schreef op 29 juni 2008 @ 16:55:
Hi!
Soms lijkt het of de hele wereld makkelijk contacten met andere mensen legt, behalve ik....
lijkt is idd het juiste woord. Je moet eens weten hoeveel mensen dit moeilijk vinden! Zelfs mijn stoere vriend die spontaan gaat speechen bij diners en makkelijk lijkt te praten met iedereen gaf aan mij toe dat hij hier ook niet blaakt van het zelfvertrouwen.
Hij vindt dat hijzelf wel interssante onderwerpen aandraagt (over bv. actualiteiten e.d.),
boring! Welke vrouw wil er nou over actualiteiten praten (behalve de scheiding van Madonna etc..) Dat is vaak een manneding... schaam je niet dat je niet weet wat voor plannen de minister van Sociale Zaken nu weer bedacht heeft.
Waar praten andere stellen over?
Wij praten over dingen die we meemaken, zoals een mooie reis bijvoorbeeld. Over Ugly Betty wat we samen keken. Over mensen waar we heen gaan, onze vrienden, kinderen. Ons werk, over onze studie vroeger. Wij praten wel veel over actualiteit, maar dat is omdat we het beiden leuk vinden. Ik ken heel veel vriendinnen die dat absoluut niet interessant vinden.
En soms zeggen we lekker helemaal niets.....
Graag wil ik leren wat makkelijker te praten en contacten te leggen, maar hoe???
Je zet al een goede stap, ook als je zegt dat je al met internetvriendinnen af wilt spreken. En dat soort dingen gaat echt niet in een keer. Je moet jezelf wel de ruimte gunnen.
Het klinkt allemaal kinderachtig/kinderlijk, maar voor mij is dit een serieus probleem, dus ik hoop op goede, serieuze en praktische tips!Het klinkt helemaal niet kinderachtig
Hi!
Soms lijkt het of de hele wereld makkelijk contacten met andere mensen legt, behalve ik....
lijkt is idd het juiste woord. Je moet eens weten hoeveel mensen dit moeilijk vinden! Zelfs mijn stoere vriend die spontaan gaat speechen bij diners en makkelijk lijkt te praten met iedereen gaf aan mij toe dat hij hier ook niet blaakt van het zelfvertrouwen.
Hij vindt dat hijzelf wel interssante onderwerpen aandraagt (over bv. actualiteiten e.d.),
boring! Welke vrouw wil er nou over actualiteiten praten (behalve de scheiding van Madonna etc..) Dat is vaak een manneding... schaam je niet dat je niet weet wat voor plannen de minister van Sociale Zaken nu weer bedacht heeft.
Waar praten andere stellen over?
Wij praten over dingen die we meemaken, zoals een mooie reis bijvoorbeeld. Over Ugly Betty wat we samen keken. Over mensen waar we heen gaan, onze vrienden, kinderen. Ons werk, over onze studie vroeger. Wij praten wel veel over actualiteit, maar dat is omdat we het beiden leuk vinden. Ik ken heel veel vriendinnen die dat absoluut niet interessant vinden.
En soms zeggen we lekker helemaal niets.....
Graag wil ik leren wat makkelijker te praten en contacten te leggen, maar hoe???
Je zet al een goede stap, ook als je zegt dat je al met internetvriendinnen af wilt spreken. En dat soort dingen gaat echt niet in een keer. Je moet jezelf wel de ruimte gunnen.
Het klinkt allemaal kinderachtig/kinderlijk, maar voor mij is dit een serieus probleem, dus ik hoop op goede, serieuze en praktische tips!Het klinkt helemaal niet kinderachtig
zondag 29 juni 2008 om 19:15
quote:Malaysiagirl schreef op 29 juni 2008 @ 17:52:
[...]
Wat houdt me bezig.... nu vooral de problemen met mijn vriend en hoe we daaraan kunnen werken, ook niet echt een onderwerp waar je vrolijk van wordt, of elke avond over wil praten.....
Heb je hem wel eens verteld wat je hier nu opschrijft, dat je moeite hebt met social talk en het aangaan van contacten? Dat je op zijn tijd wel van een stilte moment houdt -en waarschijnlijk veel vaker dan hij-?
Het kan heel verhelderend voor beide partijen zijn als je dit open durft te breken. Voor hem om door te krijgen dat niet iedereen zo in elkaar steekt als hij, of om door te krijgen wat voor tegennatuurlijks hij van je verlangt, voor jou om te leren jezelf bloot te geven, hardop uitspreken wat je hier opschrijft is best eng.
Verder in het algemeen, denk ik dat je moet beginnen met accepteren dat je een stille bent. Desnoods dit aangeven aan je nieuwe vriendinnen -dat je bang bent dat je stilvalt, dat je op een gegeven moment even niet meer weet waarover te praten-
Je hebt nog kans dat ze dit bij zichzelf herkennen ook en dan heb je veel minder reden om zenuwachtig te zijn over het contact.
Wapen jezelf in het eerste gesprek met een flink aantal onderwerpen zoals je werk, je vrije tijd, je vriend, je interesses, en, zoals Zamirah al zei: interesse tonen. De meeste mensen praten zelf graag. Dan is jouw taak al grotendeels klaar met geïnteresseerde vragen te stellen. En uiteraard geïnteresseerde vragen te beantwoorden.
[...]
Wat houdt me bezig.... nu vooral de problemen met mijn vriend en hoe we daaraan kunnen werken, ook niet echt een onderwerp waar je vrolijk van wordt, of elke avond over wil praten.....
Heb je hem wel eens verteld wat je hier nu opschrijft, dat je moeite hebt met social talk en het aangaan van contacten? Dat je op zijn tijd wel van een stilte moment houdt -en waarschijnlijk veel vaker dan hij-?
Het kan heel verhelderend voor beide partijen zijn als je dit open durft te breken. Voor hem om door te krijgen dat niet iedereen zo in elkaar steekt als hij, of om door te krijgen wat voor tegennatuurlijks hij van je verlangt, voor jou om te leren jezelf bloot te geven, hardop uitspreken wat je hier opschrijft is best eng.
Verder in het algemeen, denk ik dat je moet beginnen met accepteren dat je een stille bent. Desnoods dit aangeven aan je nieuwe vriendinnen -dat je bang bent dat je stilvalt, dat je op een gegeven moment even niet meer weet waarover te praten-
Je hebt nog kans dat ze dit bij zichzelf herkennen ook en dan heb je veel minder reden om zenuwachtig te zijn over het contact.
Wapen jezelf in het eerste gesprek met een flink aantal onderwerpen zoals je werk, je vrije tijd, je vriend, je interesses, en, zoals Zamirah al zei: interesse tonen. De meeste mensen praten zelf graag. Dan is jouw taak al grotendeels klaar met geïnteresseerde vragen te stellen. En uiteraard geïnteresseerde vragen te beantwoorden.
zondag 29 juni 2008 om 19:21
quote:Malaysiagirl schreef op 29 juni 2008 @ 17:29:
[...]
Bedankt voor je reactie! Ik kan best een gesprek beginnen met: "hoe het je, war kom je vandaan, wat voor werk doe je??" en dan daarop vervolgvragen stellen, maar dan ben ik op een gegeven moment "uitgeluld", dan weet ik niets meer te vragen, is mijn hoofd leeg, dan begin ik te denken "zeg nou wat", ....
Klinkt ook heel erg eenzijdig. Waar was de ander en zijn vragen in dit gesprek? Ben je ingegaan op de antwoorden door iets over jezelf te vertellen? Hebben jij en je potentiele nieuwe vriendinnen een stevige gezamenlijke interesse?
Kun je nagaan waar het in zat dat het met de pubers wél goed ging?
[...]
Bedankt voor je reactie! Ik kan best een gesprek beginnen met: "hoe het je, war kom je vandaan, wat voor werk doe je??" en dan daarop vervolgvragen stellen, maar dan ben ik op een gegeven moment "uitgeluld", dan weet ik niets meer te vragen, is mijn hoofd leeg, dan begin ik te denken "zeg nou wat", ....
Klinkt ook heel erg eenzijdig. Waar was de ander en zijn vragen in dit gesprek? Ben je ingegaan op de antwoorden door iets over jezelf te vertellen? Hebben jij en je potentiele nieuwe vriendinnen een stevige gezamenlijke interesse?
Kun je nagaan waar het in zat dat het met de pubers wél goed ging?
zondag 29 juni 2008 om 19:58
Dit is voor mij heel herkenbaar, Ik dacht (denk) ook heel vaak dat andere mensen leuker, gezelliger, interessanter en vooral mooier zijn dan ik. Maar ik ben er wel achter gekomen dat dit vooral tussen mijn oren zat. Het probleem bij mij was vooral onzekerheid, op dit moment gaat het veel beter omdat ik bedacht heb "Ik ben ik".
Kan het zo zijn dat onzekerheid bij jou ook een rol speelt? Als dit zo is hoop ik dat je dit stap voor stap kunt overwinnen zodat het maken van contact vanzelf beter gaat.
Kan het zo zijn dat onzekerheid bij jou ook een rol speelt? Als dit zo is hoop ik dat je dit stap voor stap kunt overwinnen zodat het maken van contact vanzelf beter gaat.
zondag 29 juni 2008 om 20:05
quote:Malaysiagirl schreef op 29 juni 2008 @ 16:55:
Mijn vriend en ik hebben problemen, waar we aan werken. Graag wil ik een weekendje weg plannen, hem lijkt dat ook erg leuk. Maar dan maakt hij wel een opmerking van "Dan moet je wel wat te vertellen hebben!" Dan word ik meteen weer erg onzeker, dacht dat we altijd goed konden praten (bij hem voel ik me wel op m'n gemak, dan gaat het makkelijker). Ik vond het een k*topmerking, omdat hij ook weet dat ik daar mee zit.
Wat een hork!!
Mijn vriend en ik hebben problemen, waar we aan werken. Graag wil ik een weekendje weg plannen, hem lijkt dat ook erg leuk. Maar dan maakt hij wel een opmerking van "Dan moet je wel wat te vertellen hebben!" Dan word ik meteen weer erg onzeker, dacht dat we altijd goed konden praten (bij hem voel ik me wel op m'n gemak, dan gaat het makkelijker). Ik vond het een k*topmerking, omdat hij ook weet dat ik daar mee zit.
Wat een hork!!
zondag 29 juni 2008 om 20:29
hmm, waar je het over kunt hebben... even gejat uit het levenskunstspel (www.kwaliteitenspel.nl)
wat is een belangrijk ritueel in jouw leven?
wanneer heb jij je in jouw leven rijk gevoeld?
wat is het mooiste geschenk dat men jou kan geven?
welk muziekinstrument zou jij willen zijn?
wat wil jij zeker nog leren?
wat zou jij graag willen veranderen in de wereld?
wat wil jij graag nog eens beleven in jouw leven?
wat zou jij doen als je onzichtbaar kon worden?
wat is jouw levensmotto?
hoe zou jouw beste vriend(in) jou typeren?
welk compliment dat jij hebt gekregen betekent veel voor jou?
waarvoor ben jij jouw moeder dankbaar?
waar vergeet jij de tijd bij?
waarover praat jij graag?
wat gaat jou gemakkelijk af?
wat zou jij doen als je geen partner en/of kinderen zou hebben?
hoe kan een ander het gemakkelijkst contact met jou krijgen?
welke kans heb jij laten liggen?
wat is 'vrijheid' voor jou?
wat was een belangrijk keerpunt in jouw leven?
wat is het beste advies dat jij ooit gekregen hebt?
wat zijn jouw hobby's?
wat deed je als kind graag dat jij nu niet meer doet?
stel dat over jou een boek geschreven wordt, welke titel zou dan passend zijn?
wat heb je in jouw leven dat je gelukkig maakt of waar je dankbaar voor bent?
welke gebeurtenis heeft grote indruk op jou gemaakt?
zou jij een partner en/of kinderen willen hebben?
als je kon toveren, wat zou jij dan aan jezelf veranderen?
waaraan ben jij het meest gehecht?
naar welke televisieprogramma's kijk jij graag?
hoe wil jij na jouw dood worden herdacht?
op welke manier ontspan jij je?
wat zou jij doen als je veel geld had?
op welke plek bij jou thuis breng jij graag tijd door?
waar ben jij trots op van jezelf?
welk ander beroep zou jij een tijd willen uitoefenen?
welke onderwerpen maken jou boos?
wat wil jij later nog eens gaan doen?
waar geef jij graag geld aan uit?
in welke omgeving zou jij het liefst willen wonen?
als je kunt kiezen, ben jij dan het liefst bezig met natuur, dingen, mensen of gegevens?
wat wilde jij worden als klein kind?
van welke gemaakte keuze heb jij spijt?
waar heb jij jezelf tot nu toe het meest mee verrast?
met wat voor sort voorwerpen omring jij je graag thuis en/of op jouw werk?
wat loopt als een rode draad door jouw leven?
wat is het brutaalste dat jij ooit hebt gedacht of gedaan?
met welke woorden laat jouw 'thuis' zich het beste omschrijven?
met wat voor soort mensen ben jij graag samen?
wie zou jij graag nog eens ontmoeten? (kan ook een overleden persoon zijn)
wanneer en waar voel jij je het prettigst in jouw vel?
welke onderwerpen maken jou blij?
waarvoor ben jij jouw vader dankbaar?
wat is het waardevolste wat jij bezit?
waar kun jij van genieten?
waar verheug jij je op dit moment het meeste op?
stel dat jij een dag iemand anders mag zijn, wie zou jij dan wel willen zijn?
wat is de meest verstrekkende keuze die jij in jouw leven hebt gemaakt?
welk gevoel zou jij graag meer willen ervaren?
wanneer heeft jouw intuïtie jou geholpen?
welke onderwerpen in de krant lees jij altijd?
waarover zou jij een film willen maken?
welk dier zou jij willen zijn?
stel dat je een eigen bedrijf mag beginnen, waar zou jij dan voor kiezen?
verder... blijf hangen in de peuter/kleuter fase... waarom? waarom? waarom?
wat is een belangrijk ritueel in jouw leven?
wanneer heb jij je in jouw leven rijk gevoeld?
wat is het mooiste geschenk dat men jou kan geven?
welk muziekinstrument zou jij willen zijn?
wat wil jij zeker nog leren?
wat zou jij graag willen veranderen in de wereld?
wat wil jij graag nog eens beleven in jouw leven?
wat zou jij doen als je onzichtbaar kon worden?
wat is jouw levensmotto?
hoe zou jouw beste vriend(in) jou typeren?
welk compliment dat jij hebt gekregen betekent veel voor jou?
waarvoor ben jij jouw moeder dankbaar?
waar vergeet jij de tijd bij?
waarover praat jij graag?
wat gaat jou gemakkelijk af?
wat zou jij doen als je geen partner en/of kinderen zou hebben?
hoe kan een ander het gemakkelijkst contact met jou krijgen?
welke kans heb jij laten liggen?
wat is 'vrijheid' voor jou?
wat was een belangrijk keerpunt in jouw leven?
wat is het beste advies dat jij ooit gekregen hebt?
wat zijn jouw hobby's?
wat deed je als kind graag dat jij nu niet meer doet?
stel dat over jou een boek geschreven wordt, welke titel zou dan passend zijn?
wat heb je in jouw leven dat je gelukkig maakt of waar je dankbaar voor bent?
welke gebeurtenis heeft grote indruk op jou gemaakt?
zou jij een partner en/of kinderen willen hebben?
als je kon toveren, wat zou jij dan aan jezelf veranderen?
waaraan ben jij het meest gehecht?
naar welke televisieprogramma's kijk jij graag?
hoe wil jij na jouw dood worden herdacht?
op welke manier ontspan jij je?
wat zou jij doen als je veel geld had?
op welke plek bij jou thuis breng jij graag tijd door?
waar ben jij trots op van jezelf?
welk ander beroep zou jij een tijd willen uitoefenen?
welke onderwerpen maken jou boos?
wat wil jij later nog eens gaan doen?
waar geef jij graag geld aan uit?
in welke omgeving zou jij het liefst willen wonen?
als je kunt kiezen, ben jij dan het liefst bezig met natuur, dingen, mensen of gegevens?
wat wilde jij worden als klein kind?
van welke gemaakte keuze heb jij spijt?
waar heb jij jezelf tot nu toe het meest mee verrast?
met wat voor sort voorwerpen omring jij je graag thuis en/of op jouw werk?
wat loopt als een rode draad door jouw leven?
wat is het brutaalste dat jij ooit hebt gedacht of gedaan?
met welke woorden laat jouw 'thuis' zich het beste omschrijven?
met wat voor soort mensen ben jij graag samen?
wie zou jij graag nog eens ontmoeten? (kan ook een overleden persoon zijn)
wanneer en waar voel jij je het prettigst in jouw vel?
welke onderwerpen maken jou blij?
waarvoor ben jij jouw vader dankbaar?
wat is het waardevolste wat jij bezit?
waar kun jij van genieten?
waar verheug jij je op dit moment het meeste op?
stel dat jij een dag iemand anders mag zijn, wie zou jij dan wel willen zijn?
wat is de meest verstrekkende keuze die jij in jouw leven hebt gemaakt?
welk gevoel zou jij graag meer willen ervaren?
wanneer heeft jouw intuïtie jou geholpen?
welke onderwerpen in de krant lees jij altijd?
waarover zou jij een film willen maken?
welk dier zou jij willen zijn?
stel dat je een eigen bedrijf mag beginnen, waar zou jij dan voor kiezen?
verder... blijf hangen in de peuter/kleuter fase... waarom? waarom? waarom?
zondag 29 juni 2008 om 20:49
quote:coldsister schreef op 29 juni 2008 @ 20:29:
verder... blijf hangen in de peuter/kleuter fase... waarom? waarom? waarom?
Yep dat werkt hier ook .
Wat ik heb gemerkt MG is dat ik me moest leren "overgeven" aan gesprekken. De interesse was er altijd wel maar ik was zo onzeker en daar word je vanzelf paranoide van als je niet oppast haha. Elke keer denken: o jee wat denken ze nu van me? enz.
Uit je eigen hoofd, hop dat andere hoofd in. Durf gekke vragen te stellen, wees onbehoorlijk nieuwsgierig, als iemand antwoord geeft op een vraag duik er dieper in. Het is ontzettend leuk als je je angst en onzekerheid opzij durft te zetten en gaat genieten van gesprekken en mensen beter leren kennen.
En vooral niet teveel piekeren over jezelf, of je raar, stom, onzinnig, bemoeizuchtig enz overkomt. Je merkt vanzelf wanneer je gevoelig gebied betreedt of iemand zegt het zelf en dan doe je een stapje terug en pakt iets anders op wat er ook ligt.
Conversatie kan heel speels en leuk zijn, echt . Had ik een aantal jaar geleden ook niet kunnen denken en nu is het eigenlijk nooit meer een probleem.
verder... blijf hangen in de peuter/kleuter fase... waarom? waarom? waarom?
Yep dat werkt hier ook .
Wat ik heb gemerkt MG is dat ik me moest leren "overgeven" aan gesprekken. De interesse was er altijd wel maar ik was zo onzeker en daar word je vanzelf paranoide van als je niet oppast haha. Elke keer denken: o jee wat denken ze nu van me? enz.
Uit je eigen hoofd, hop dat andere hoofd in. Durf gekke vragen te stellen, wees onbehoorlijk nieuwsgierig, als iemand antwoord geeft op een vraag duik er dieper in. Het is ontzettend leuk als je je angst en onzekerheid opzij durft te zetten en gaat genieten van gesprekken en mensen beter leren kennen.
En vooral niet teveel piekeren over jezelf, of je raar, stom, onzinnig, bemoeizuchtig enz overkomt. Je merkt vanzelf wanneer je gevoelig gebied betreedt of iemand zegt het zelf en dan doe je een stapje terug en pakt iets anders op wat er ook ligt.
Conversatie kan heel speels en leuk zijn, echt . Had ik een aantal jaar geleden ook niet kunnen denken en nu is het eigenlijk nooit meer een probleem.
zondag 29 juni 2008 om 20:51
Hi Liselotte!
Bedankt voor je reactie!
Ik weet ook wel dat er meer mensen zullen zijn met hetzelfde probleem. Maar er wordt natuurlijk niet openlijk over gesproken.
Mijn vriend maakt heel makkelijk contact, is ook veel aan het netwerken voor z'n werk. Hij vindt dat ik heel makkelijk die meiden van internet een keer kan uitnodigen om te komen eten.
Dat vind ik een te grote stap: ik heb ze nog nooit ontmoet en dan meteen al hier thuis uitnodigen om te komen eten, en dan is mijn vriend er natuurlijk ook bij (want hij is ook wel benieuwd en nieuwsgierig wat voor meiden het zijn), en dan gaat hij natuurlijk weer letten op of ik wel genoeg zeg en enthousiast genoeg ben. Maar dat begrijpt hij niet, omdat hij zelf heel erg makkelijk praat met onbekende mensen.
Liever spreek ik eerst een paar keer apart met ze af (als ik die paar keer al haal...), even 's middags thee drinken in de stad of zo, dan hoef je ook niet meteen uren bij elkaar te zitten, en dan ik mezelf eerst een beetje op m'n gemak gaan voelen e.d. voordat ze een keer bij mij thuis komen.
Wij praten ook over werk, vertellen aan het eind van de dag als we weer thuis komen van het werk over wat we meegemaakt hebben,(leuke/vervelende klanten of instanties, grappen die op kantoor uitgehaald zijn, dingen waar je tegenaan loopt, wat je er evt. aan kan doen), over plannen die we voor het weekend willen maken, over onze verre reis, over een tvprogramma dat we allebei gekeken hebben, over vrienden/kennissen. Een beetje hetzelfde als jij....
Ik moet mezelf ook de ruimte gunnen, maar dat is moeilijk. Als ik wil gaan hardlopen wil ik meteen een halve marathon kunnen lopen, als ik ga schilderen, wil meteen een tweede Van Gogh zijn enz. Erg veeleisend voor mezelf; dus als ik contacten wil leggen of wat makkelijker wil praten en niet altijd zo stil zijn, dan moet ik meteen een spraakwaterval zijn, hoe onrealistisch dat ook is (en dat weet ik ook heus wel...)
Bedankt voor je reactie!
Ik weet ook wel dat er meer mensen zullen zijn met hetzelfde probleem. Maar er wordt natuurlijk niet openlijk over gesproken.
Mijn vriend maakt heel makkelijk contact, is ook veel aan het netwerken voor z'n werk. Hij vindt dat ik heel makkelijk die meiden van internet een keer kan uitnodigen om te komen eten.
Dat vind ik een te grote stap: ik heb ze nog nooit ontmoet en dan meteen al hier thuis uitnodigen om te komen eten, en dan is mijn vriend er natuurlijk ook bij (want hij is ook wel benieuwd en nieuwsgierig wat voor meiden het zijn), en dan gaat hij natuurlijk weer letten op of ik wel genoeg zeg en enthousiast genoeg ben. Maar dat begrijpt hij niet, omdat hij zelf heel erg makkelijk praat met onbekende mensen.
Liever spreek ik eerst een paar keer apart met ze af (als ik die paar keer al haal...), even 's middags thee drinken in de stad of zo, dan hoef je ook niet meteen uren bij elkaar te zitten, en dan ik mezelf eerst een beetje op m'n gemak gaan voelen e.d. voordat ze een keer bij mij thuis komen.
Wij praten ook over werk, vertellen aan het eind van de dag als we weer thuis komen van het werk over wat we meegemaakt hebben,(leuke/vervelende klanten of instanties, grappen die op kantoor uitgehaald zijn, dingen waar je tegenaan loopt, wat je er evt. aan kan doen), over plannen die we voor het weekend willen maken, over onze verre reis, over een tvprogramma dat we allebei gekeken hebben, over vrienden/kennissen. Een beetje hetzelfde als jij....
Ik moet mezelf ook de ruimte gunnen, maar dat is moeilijk. Als ik wil gaan hardlopen wil ik meteen een halve marathon kunnen lopen, als ik ga schilderen, wil meteen een tweede Van Gogh zijn enz. Erg veeleisend voor mezelf; dus als ik contacten wil leggen of wat makkelijker wil praten en niet altijd zo stil zijn, dan moet ik meteen een spraakwaterval zijn, hoe onrealistisch dat ook is (en dat weet ik ook heus wel...)
zondag 29 juni 2008 om 21:00
quote:mamzelle schreef op 29 juni 2008 @ 19:21:
[...]
Klinkt ook heel erg eenzijdig. Waar was de ander en zijn vragen in dit gesprek? Ben je ingegaan op de antwoorden door iets over jezelf te vertellen? Hebben jij en je potentiele nieuwe vriendinnen een stevige gezamenlijke interesse?
Kun je nagaan waar het in zat dat het met de pubers wél goed ging?
Ik ga wel in op de antwoorden, maar vetel weinig over mezelf, of doe dat heel kort. Ik denk dat wat ik te vertellen heb niet interessant is voor een ander, mijn eigen onzekerheid dus. Ook denk ik vaak dat ik niet genoeg meemaak om over te vertellen, heb weinig vrienden, dus alles wat ik doe is samen met mijn vriend. Vaak denk ik "wat interesseert het deze mensen dat ik bv. net m'n rijbewijs heb gehaald", als het gesprek over rijlessen gaat enz.
Waarom het met die pubers wel lukte..... Misschien omdat ik ouder was dan zij en dus sowieso meer had meegemaakt, mss omdat ik me op m'n gemak voelde, mss omdat ik merkte dat zij het ook leuk vonden om met mij te kletsen en aan mij dingen te vertellen (niet allemaal natuurlijk, het waren en bleven wel pubers ).
Vaak krijg ik ook te horen dat ik de hele avond zo stil was, als we eens met vrienden/kennissen hebben afgesproken. Dat weet ik dan ook heus zelf wel, dan probeer ik daar de volgende keer meer op te letten, en ja hoor, dan ben ik nog stiller......
[...]
Klinkt ook heel erg eenzijdig. Waar was de ander en zijn vragen in dit gesprek? Ben je ingegaan op de antwoorden door iets over jezelf te vertellen? Hebben jij en je potentiele nieuwe vriendinnen een stevige gezamenlijke interesse?
Kun je nagaan waar het in zat dat het met de pubers wél goed ging?
Ik ga wel in op de antwoorden, maar vetel weinig over mezelf, of doe dat heel kort. Ik denk dat wat ik te vertellen heb niet interessant is voor een ander, mijn eigen onzekerheid dus. Ook denk ik vaak dat ik niet genoeg meemaak om over te vertellen, heb weinig vrienden, dus alles wat ik doe is samen met mijn vriend. Vaak denk ik "wat interesseert het deze mensen dat ik bv. net m'n rijbewijs heb gehaald", als het gesprek over rijlessen gaat enz.
Waarom het met die pubers wel lukte..... Misschien omdat ik ouder was dan zij en dus sowieso meer had meegemaakt, mss omdat ik me op m'n gemak voelde, mss omdat ik merkte dat zij het ook leuk vonden om met mij te kletsen en aan mij dingen te vertellen (niet allemaal natuurlijk, het waren en bleven wel pubers ).
Vaak krijg ik ook te horen dat ik de hele avond zo stil was, als we eens met vrienden/kennissen hebben afgesproken. Dat weet ik dan ook heus zelf wel, dan probeer ik daar de volgende keer meer op te letten, en ja hoor, dan ben ik nog stiller......
zondag 29 juni 2008 om 21:02
Hey Malasiagirl,
Ik herinner mij je nog van een eerder topic een hele tijd terug. Toen schreef je al over de problemen tussen jou en je vriend. Je hebt toen heel veel zinnige reacties gehad, vind ik, dat jullie elkaar door wisselwerking niet gelukkig maken, ... Je kreeg toen ook tips om wat meer voor jezelf te zoeken, los van je vriend, ...
Als ik dit nu lees, wat ik jammer vind, vraag ik mij toch wel af of het wel leuk is dat het nu nog steeds zo moeizaam loopt allemaal.
Zie je het zelf nog helemaal goed komen tussen jullie? Is het deze energie waard? Heb je je sinds je laatste topic al beter gevoeld met hem?
Zeg niet dat het jou of zijn fout is, denk gewoon dat jullie niet het beste uit elkaar naar boven halen en de vraag is of dat ooit wel gaat gebeuren... Hoe denk je zelf hierover?
Om nu even op dit topic te reageren: probeer je niet te fel te fixeren op wat je allemaal gaat zeggen tegen iemand, bekijk op dat moment hoe een gesprek loopt en probeer daar op in te pikken. Bvb, de ander vertelt iets over haar werk ofzo, jij vraagt daarop door (hoe lang werk je daar al, wat is precies jouw functie, ...) en vertelt dan hoe dat met jou zit. Dus interesse tonen in wat een ander doet en dan ook zeggen hoe dat met jou zit. Zo hou je een gesprek gaande. Als je op voorhand al tegen jezelf zegt dat het niet gaat lukken ed., dan lukt het meestal ook niet. Probeer daar wat positiever tgo. te staan en oefening baart kunst.
Groetjes
Ik herinner mij je nog van een eerder topic een hele tijd terug. Toen schreef je al over de problemen tussen jou en je vriend. Je hebt toen heel veel zinnige reacties gehad, vind ik, dat jullie elkaar door wisselwerking niet gelukkig maken, ... Je kreeg toen ook tips om wat meer voor jezelf te zoeken, los van je vriend, ...
Als ik dit nu lees, wat ik jammer vind, vraag ik mij toch wel af of het wel leuk is dat het nu nog steeds zo moeizaam loopt allemaal.
Zie je het zelf nog helemaal goed komen tussen jullie? Is het deze energie waard? Heb je je sinds je laatste topic al beter gevoeld met hem?
Zeg niet dat het jou of zijn fout is, denk gewoon dat jullie niet het beste uit elkaar naar boven halen en de vraag is of dat ooit wel gaat gebeuren... Hoe denk je zelf hierover?
Om nu even op dit topic te reageren: probeer je niet te fel te fixeren op wat je allemaal gaat zeggen tegen iemand, bekijk op dat moment hoe een gesprek loopt en probeer daar op in te pikken. Bvb, de ander vertelt iets over haar werk ofzo, jij vraagt daarop door (hoe lang werk je daar al, wat is precies jouw functie, ...) en vertelt dan hoe dat met jou zit. Dus interesse tonen in wat een ander doet en dan ook zeggen hoe dat met jou zit. Zo hou je een gesprek gaande. Als je op voorhand al tegen jezelf zegt dat het niet gaat lukken ed., dan lukt het meestal ook niet. Probeer daar wat positiever tgo. te staan en oefening baart kunst.
Groetjes
zondag 29 juni 2008 om 21:06
quote:san72 schreef op 29 juni 2008 @ 19:58:
Dit is voor mij heel herkenbaar, Ik dacht (denk) ook heel vaak dat andere mensen leuker, gezelliger, interessanter en vooral mooier zijn dan ik. Maar ik ben er wel achter gekomen dat dit vooral tussen mijn oren zat. Het probleem bij mij was vooral onzekerheid, op dit moment gaat het veel beter omdat ik bedacht heb "Ik ben ik".
Kan het zo zijn dat onzekerheid bij jou ook een rol speelt? Als dit zo is hoop ik dat je dit stap voor stap kunt overwinnen zodat het maken van contact vanzelf beter gaat.
Onzekerheid speelt zeker een rol. Ben erg onzeker (altijd al geweest, een verlegen, onzeker meisje). Het zit ook tussen m'n oren, maar hoe krijg ik dat er uit?
Soms ben ik wat losser, dan maak ik me niet druk om wat andere mensen evt. van me zouden kunnen denken, kan ik lekker kletsen, gek doen, wild dansen op een bedrijfsfeestje, dan voel ik me ook een stuk dichter bij mezelf. Diep van binnen ben ik mss wel helemaal niet zo stil/verlegen, weet ik me gewoon geen houding te geven, weet het niet. Misschien is het een kwestie van de controle los durven laten, want ik ben wel een enorme controlfreak en perfectionistisch. Mss dat ik dan meer durf te geven, meer durf te genieten, meer enthousiasme durf te tonen.....
Dit is voor mij heel herkenbaar, Ik dacht (denk) ook heel vaak dat andere mensen leuker, gezelliger, interessanter en vooral mooier zijn dan ik. Maar ik ben er wel achter gekomen dat dit vooral tussen mijn oren zat. Het probleem bij mij was vooral onzekerheid, op dit moment gaat het veel beter omdat ik bedacht heb "Ik ben ik".
Kan het zo zijn dat onzekerheid bij jou ook een rol speelt? Als dit zo is hoop ik dat je dit stap voor stap kunt overwinnen zodat het maken van contact vanzelf beter gaat.
Onzekerheid speelt zeker een rol. Ben erg onzeker (altijd al geweest, een verlegen, onzeker meisje). Het zit ook tussen m'n oren, maar hoe krijg ik dat er uit?
Soms ben ik wat losser, dan maak ik me niet druk om wat andere mensen evt. van me zouden kunnen denken, kan ik lekker kletsen, gek doen, wild dansen op een bedrijfsfeestje, dan voel ik me ook een stuk dichter bij mezelf. Diep van binnen ben ik mss wel helemaal niet zo stil/verlegen, weet ik me gewoon geen houding te geven, weet het niet. Misschien is het een kwestie van de controle los durven laten, want ik ben wel een enorme controlfreak en perfectionistisch. Mss dat ik dan meer durf te geven, meer durf te genieten, meer enthousiasme durf te tonen.....
zondag 29 juni 2008 om 21:09
quote:coldsister schreef op 29 juni 2008 @ 20:29:
hmm, waar je het over kunt hebben... even gejat uit het levenskunstspel (www.kwaliteitenspel.nl)
wat is een belangrijk ritueel in jouw leven?
.......
stel dat je een eigen bedrijf mag beginnen, waar zou jij dan voor kiezen?
verder... blijf hangen in de peuter/kleuter fase... waarom? waarom? waarom?Coldsister, thanks voor deze vragen, zitten wel een aantal interessante bij!
hmm, waar je het over kunt hebben... even gejat uit het levenskunstspel (www.kwaliteitenspel.nl)
wat is een belangrijk ritueel in jouw leven?
.......
stel dat je een eigen bedrijf mag beginnen, waar zou jij dan voor kiezen?
verder... blijf hangen in de peuter/kleuter fase... waarom? waarom? waarom?Coldsister, thanks voor deze vragen, zitten wel een aantal interessante bij!
zondag 29 juni 2008 om 21:32
quote:Feliciaatje schreef op 29 juni 2008 @ 20:49:
[...]
Yep dat werkt hier ook .
Wat ik heb gemerkt MG is dat ik me moest leren "overgeven" aan gesprekken. De interesse was er altijd wel maar ik was zo onzeker en daar word je vanzelf paranoide van als je niet oppast haha. Elke keer denken: o jee wat denken ze nu van me? enz.
Uit je eigen hoofd, hop dat andere hoofd in. Durf gekke vragen te stellen, wees onbehoorlijk nieuwsgierig, als iemand antwoord geeft op een vraag duik er dieper in. Het is ontzettend leuk als je je angst en onzekerheid opzij durft te zetten en gaat genieten van gesprekken en mensen beter leren kennen.
En vooral niet teveel piekeren over jezelf, of je raar, stom, onzinnig, bemoeizuchtig enz overkomt. Je merkt vanzelf wanneer je gevoelig gebied betreedt of iemand zegt het zelf en dan doe je een stapje terug en pakt iets anders op wat er ook ligt.
Conversatie kan heel speels en leuk zijn, echt . Had ik een aantal jaar geleden ook niet kunnen denken en nu is het eigenlijk nooit meer een probleem.
Idd, een kwestie van overgeven, de controle los durven laten. En para word ik er zeker van Elke keer maar weer denken: "wat moet ik zeggen", "zeg nou wat, je bent weeeer zo stil", "ze vinden je stom en willen niet meer met je praten als je zo stil bent en niks zegt, dus trek die bek nou eens open.." enz. Niet erg vriendelijke gedachten voor mezelf ook.
Hoe heb je dat dan concreet aangepakt Feliciaatje, omdat voor jezelf te veranderen?
[...]
Yep dat werkt hier ook .
Wat ik heb gemerkt MG is dat ik me moest leren "overgeven" aan gesprekken. De interesse was er altijd wel maar ik was zo onzeker en daar word je vanzelf paranoide van als je niet oppast haha. Elke keer denken: o jee wat denken ze nu van me? enz.
Uit je eigen hoofd, hop dat andere hoofd in. Durf gekke vragen te stellen, wees onbehoorlijk nieuwsgierig, als iemand antwoord geeft op een vraag duik er dieper in. Het is ontzettend leuk als je je angst en onzekerheid opzij durft te zetten en gaat genieten van gesprekken en mensen beter leren kennen.
En vooral niet teveel piekeren over jezelf, of je raar, stom, onzinnig, bemoeizuchtig enz overkomt. Je merkt vanzelf wanneer je gevoelig gebied betreedt of iemand zegt het zelf en dan doe je een stapje terug en pakt iets anders op wat er ook ligt.
Conversatie kan heel speels en leuk zijn, echt . Had ik een aantal jaar geleden ook niet kunnen denken en nu is het eigenlijk nooit meer een probleem.
Idd, een kwestie van overgeven, de controle los durven laten. En para word ik er zeker van Elke keer maar weer denken: "wat moet ik zeggen", "zeg nou wat, je bent weeeer zo stil", "ze vinden je stom en willen niet meer met je praten als je zo stil bent en niks zegt, dus trek die bek nou eens open.." enz. Niet erg vriendelijke gedachten voor mezelf ook.
Hoe heb je dat dan concreet aangepakt Feliciaatje, omdat voor jezelf te veranderen?
zondag 29 juni 2008 om 21:42
quote:Malaysiagirl schreef op 29 juni 2008 @ 21:06:
[...]
Onzekerheid speelt zeker een rol. Ben erg onzeker (altijd al geweest, een verlegen, onzeker meisje). Het zit ook tussen m'n oren, maar hoe krijg ik dat er uit?
Soms ben ik wat losser, dan maak ik me niet druk om wat andere mensen evt. van me zouden kunnen denken, kan ik lekker kletsen, gek doen, wild dansen op een bedrijfsfeestje, dan voel ik me ook een stuk dichter bij mezelf. Diep van binnen ben ik mss wel helemaal niet zo stil/verlegen, weet ik me gewoon geen houding te geven, weet het niet. Misschien is het een kwestie van de controle los durven laten, want ik ben wel een enorme controlfreak en perfectionistisch. Mss dat ik dan meer durf te geven, meer durf te genieten, meer enthousiasme durf te tonen.....
Het is ook heel moeilijk om die onzekerheid "eruit" te krijgen, maar ik heb gemerkt dat juist een positieve reactie tijdens een feestje of gewoon een gezellige avond in de kroeg mij langzaam maar zeker meer vertrouwen gaf om ook zelf contact te maken met anderen. En hou er ook rekening mee dat niet iedereen hetzelfde is, ik ben van nature ook stil maar dat mag toch! Daarom ben je niet minder leuk,gezellig of mooi.
Door de dingen wat meer los te laten kan je inderdaad wel meer genieten en ben je minder met jezelf bezig, dus sta je ook meer open om een gesprek aan te gaan met andere mensen.
[...]
Onzekerheid speelt zeker een rol. Ben erg onzeker (altijd al geweest, een verlegen, onzeker meisje). Het zit ook tussen m'n oren, maar hoe krijg ik dat er uit?
Soms ben ik wat losser, dan maak ik me niet druk om wat andere mensen evt. van me zouden kunnen denken, kan ik lekker kletsen, gek doen, wild dansen op een bedrijfsfeestje, dan voel ik me ook een stuk dichter bij mezelf. Diep van binnen ben ik mss wel helemaal niet zo stil/verlegen, weet ik me gewoon geen houding te geven, weet het niet. Misschien is het een kwestie van de controle los durven laten, want ik ben wel een enorme controlfreak en perfectionistisch. Mss dat ik dan meer durf te geven, meer durf te genieten, meer enthousiasme durf te tonen.....
Het is ook heel moeilijk om die onzekerheid "eruit" te krijgen, maar ik heb gemerkt dat juist een positieve reactie tijdens een feestje of gewoon een gezellige avond in de kroeg mij langzaam maar zeker meer vertrouwen gaf om ook zelf contact te maken met anderen. En hou er ook rekening mee dat niet iedereen hetzelfde is, ik ben van nature ook stil maar dat mag toch! Daarom ben je niet minder leuk,gezellig of mooi.
Door de dingen wat meer los te laten kan je inderdaad wel meer genieten en ben je minder met jezelf bezig, dus sta je ook meer open om een gesprek aan te gaan met andere mensen.
