Leugens, leugens, allemaal leugens

Ja, zo gaat dat soms, kan je niet slapen en dan komen de herinneringen en de vragen. Ik had ooit wat met een illegaal en die kon liegen alsof het gedrukt stond. Zonder blikken of blozen, alsof hij niet anders gewend was. Zo kwamen we voor de eerste keer bij mijn ouders en die vroegen aan hem wat voor werk hij deed, zei hij: vuilnisman of zoiets, terwijl hij helemaal geen werk had op dat moment, hij kon gewoon geen werk krijgen ondanks valse papieren, hij ging alle uzb's langs en had af en toe wat, maar nooit langer dan een paar dagen/weken, en ik vond dat hij dat tegen mijn ouders moest zeggen, het zijn notabene mijn ouders, daar kan je heus wel eerlijk tegen zijn, ze komen er op een gegeven moment toch wel achter dat je illegaal bent en dat heb ik ze later wel verteld, maar ik had liever gehad dat ie dat op dat moment had gezegd.



Hoe denken jullie over iemand die constant liegt, ook al zit hij in een moeilijke situatie, ik vind dat geen excuus voor liegen, ik heb in ieder geval een vreselijke hekel aan mensen die liegen, ik vind ze laf en gemeen, want wie de waarheid niet aan kan, is voor mij een coward, een lafaard en zo denk ik er nog steeds over en ik merk dat ik nog steeds zo boos ben op degene die me dit heeft geflikt, omdat ik (bijna) altijd eerlijk ben, ik vind het de meest belangrijke factor in het leven: dat je te vertrouwen bent en ik heb nu het idee dat ik dat kwijt ben door deze aartsleugenaar en aartsbedrieger in huis te nemen. Ik heb het later wel met mijn ouders uitgepraat, dat ik het ook niet wist wat voor een schoft ik in huis had, ik wilde hem helpen. Hij heeft het ook niet gelijk gezegd dat ie illegaal was, maar later ben ik erachter gekomen dat ie alleen maar ging met me omdat hij geen andere keus had.



Zijn toelage was stopgezet en hij zou eigenlijk naar Engeland gaan en toen ontmoette hij mij en hups het was raak, ineens veranderden zijn plannen, allemaal van tevoren bedacht en ik ben er ingestonken.

Mijn hele leven was toendertijd een leugen en dat begon natuurlijk door hem in huis op te nemen, dat is al stiekem en helaas bestaat er geen wet die het opnemen van illegalen verbiedt, maar ik wilde dat die er was, dan was ik er tenminste nooit aan begonnen, want ik moest hem verborgen houden voor de arm der wet, de politie, dat is 1. Als die erachter kwam dat hij illegaal was, dan moest ie het land uit, echt wel en dat gaf me elke dag de zenuwen, echt, ik was zo onzeker en angstig dat ik hem kwijt zou raken en daar ben ik zo overspannen van geworden op een gegeven moment, want zo heeft een relatie geen zin, er is geen toekomst, maar ja dat wilde ik niet weten, ik wilde doorzetten en er voor hem zijn, waarom weet ik nog steeds niet, maar zo was ik toen, ik wierp me op als beschermengel, want ik vond hem zielig, zo kwam ie over ook.



Na een paar dagen kwam ie al bij me wonen en ik vond het nog goed ook, spannend, zo veel ervaring had ik niet met mannen, ik stond al een tijdje droog, dus kom maar op en dat illegaal zijn nam ik op de koop toe, lekker spannend. Iedereen om me heen had een relatie en ik nu lekker ook, want ik had altijd gedacht dat ik alleen over zou blijven omdat ik de 4 jaar daarvoor in een kerk had doorgebracht, een sekte en ik moest mijn vent daar zoeken en dat heb ik dus al die 4 jaar gedaan en helaas niets gevonden en daar word je echt moe van, dat verzeker ik je, dus het illegaaltje kwam me eigenlijk wel goed uit, om iedereen te laten zien dat ik wel degelijk in staat was een relatie aan te gaan.

Dus eenzaamheid leidt je tot rare dingen, dat is mijn conclusie, in het begin lijkt alles spannend en op een gegeven moment wordt het web waar ik in zat, steeds strakker gespannen rondom mij, illegaal wilde verblijfsvergunning, dat zat er dik in en daar was ik wederom goed voor, voor hem de tweede reden om bij mij te blijven. Ik moest werken en hard ook voor jaarcontract, maar dat kwam er helaas niet van en meneer werd boos en ging andere vrouw zoeken met jaarcontract en kwam daarna bij me terug en toen ging ie maar drugs smokkelen en vanuit de gevangenis schreef hij een brief onder een valse naam dat ik een advocaat moest zoeken en hem op moest zoeken.



Nou mooi niet en dat heb ik hem geschreven ook. Ik was al dat gelieg en bedrieg zat, je kan toch niet je hele leven leven als een grote leugen, nou hij dus wel. Hij is zelfs opgenomen geweest in een psych. kliniek en toen heeft hij zijn naam verdraaid, hoe kon ik nog langer leven met een leugenaar? Ik kon er gewoon niet meer tegen, ik raakte er steeds meer in verstrikt en ik was bang dat ik er nooit en te nimmer meer uit zou komen. Hij dacht dmv leugens er te komen, ik weet dat dat niet werkt, je kan even de overheid voor de gek houden, ze komen overal achter hoor. Alleen een dom iemand denkt dat de overheid gek is.



Maar ja, toen het loslaten, dat was geen gemakkelijk proces, toen pas zag ik wat ik al die jaren had moeten doorstaan met die gek. Ik was alleen maar met hem bezig. Omdat je constant leeft met een geheim en ik hem niet wilde verraden, maakte ik ook geen nieuwe vrienden, dat durfde ik niet, ik had immers een geheim, wat ik aan niemand durfde te vertellen en dat geheim werd elke dag zwaarder en zwaarder, totdat ik het zelf niet meer kon dragen en de last me te zwaar werd en ik onder het geheim bezweek en eraan onderdoor ging, want ik was vervreemd van mezelf en van de mensen die me liefhadden, mijn familie, die wist ook niet waar ik mee bezig was, dus ik heb een aantal jaar in een schijnwereld geleefd en dat is echt heel erg eng. De weg naar beneden gaat sneller dan de weg omhoog en zeker toen hij het criminele pad opging, wist ik dat het geen spelletje was, maar pure ernst en ik heb mijn moeder toen alles verteld, maar de angst zat toen al zo diep, hij had al zoveel invloed en macht op mij, dat daar heel erg moeilijk aan te ontkomen was, maar het is me wel gelukt.



Ik heb hulp gezocht en dat was niet makkelijk, want ik moest ook met de billen bloot, waarom ik zo ver was gegaan etc en dan komt er heel wat van je verleden bij kijken. Pijnlijke dingen waarom ik juist voor hem had gekozen etc. Omdat ik een echte relatie niet aankon etc. dan maar een illegaal, ik was bang geworden in het leven, gekwetst ook door die kerk, dat was ook ooit een vreselijke tijd in mijn leven geweest. Daar hebben ze mij geleerd dat echte liefde voorwaarden heeft: een perfect leven en dat deed pijn, erg veel pijn, want dat had ik vroeger ook vaak gehoord, liefde en respect moet je verdienen, dat krijg je niet zomaar voor niks, niets omdat je bent wie je bent.



Ik heb me in ieder geval bij die kerk kapot gelopen, 5 dagen per week om die zgn liefde te verdienen, totdat ik zag dat echte liefde niet verdiend hoeft te worden, dat het gaat om onvoorwaardelijkheid etc. maar dat patroon zette ik dus door in die relatie met die illegaal en dat was koren op zijn molen.