Leugens, leugens, allemaal leugens

Ja, zo gaat dat soms, kan je niet slapen en dan komen de herinneringen en de vragen. Ik had ooit wat met een illegaal en die kon liegen alsof het gedrukt stond. Zonder blikken of blozen, alsof hij niet anders gewend was. Zo kwamen we voor de eerste keer bij mijn ouders en die vroegen aan hem wat voor werk hij deed, zei hij: vuilnisman of zoiets, terwijl hij helemaal geen werk had op dat moment, hij kon gewoon geen werk krijgen ondanks valse papieren, hij ging alle uzb's langs en had af en toe wat, maar nooit langer dan een paar dagen/weken, en ik vond dat hij dat tegen mijn ouders moest zeggen, het zijn notabene mijn ouders, daar kan je heus wel eerlijk tegen zijn, ze komen er op een gegeven moment toch wel achter dat je illegaal bent en dat heb ik ze later wel verteld, maar ik had liever gehad dat ie dat op dat moment had gezegd.



Hoe denken jullie over iemand die constant liegt, ook al zit hij in een moeilijke situatie, ik vind dat geen excuus voor liegen, ik heb in ieder geval een vreselijke hekel aan mensen die liegen, ik vind ze laf en gemeen, want wie de waarheid niet aan kan, is voor mij een coward, een lafaard en zo denk ik er nog steeds over en ik merk dat ik nog steeds zo boos ben op degene die me dit heeft geflikt, omdat ik (bijna) altijd eerlijk ben, ik vind het de meest belangrijke factor in het leven: dat je te vertrouwen bent en ik heb nu het idee dat ik dat kwijt ben door deze aartsleugenaar en aartsbedrieger in huis te nemen. Ik heb het later wel met mijn ouders uitgepraat, dat ik het ook niet wist wat voor een schoft ik in huis had, ik wilde hem helpen. Hij heeft het ook niet gelijk gezegd dat ie illegaal was, maar later ben ik erachter gekomen dat ie alleen maar ging met me omdat hij geen andere keus had.



Zijn toelage was stopgezet en hij zou eigenlijk naar Engeland gaan en toen ontmoette hij mij en hups het was raak, ineens veranderden zijn plannen, allemaal van tevoren bedacht en ik ben er ingestonken.