Relaties
alle pijlers
Leunen op je volwassen ouders
dinsdag 15 september 2020 18:50
Ik las net een boeiend artikel in de Volkskrant dat de dertigers van nu zwaarder leunen op hun ouders dan vroeger. En dat is ook wat ik zie in mijn omgeving. Dat heeft als (misschien wel logisch) gevolg dat er m.i. meer wordt verwacht qua onderdeel uitmaken van het gezin. Denk aan vakanties, feestdagen enzovoort. Hier het artikel: https://www.volkskrant.nl/de-gids/hulp- ... ~bfad3cc1/
Hoe zit dat bij jullie en wat vinden jullie ervan? Om TO af te laten trappen. Geen financiële hulp bij aankoop huis en geen structurele oppas. Wel af en toe weekendjes logeren, hulp bij klussen en de grootouders storten per maand in totaal €75 op de studierekening van de kinderen. Voor mijn gevoel de ideale verhouding maar dat kan voor iedereen anders liggen. Ik merk wel dat grenzen bewaken lastiger ligt. Iedere feestdag worden we wel verwacht en het besef dat ook wij een gezin zijn lijkt soms niet doorgedrongen.
Hoe zit dat bij jullie en wat vinden jullie ervan? Om TO af te laten trappen. Geen financiële hulp bij aankoop huis en geen structurele oppas. Wel af en toe weekendjes logeren, hulp bij klussen en de grootouders storten per maand in totaal €75 op de studierekening van de kinderen. Voor mijn gevoel de ideale verhouding maar dat kan voor iedereen anders liggen. Ik merk wel dat grenzen bewaken lastiger ligt. Iedere feestdag worden we wel verwacht en het besef dat ook wij een gezin zijn lijkt soms niet doorgedrongen.
frettie wijzigde dit bericht op 15-09-2020 18:55
0.20% gewijzigd
dinsdag 15 september 2020 21:06
Als iedereen blij is, is iedereen blij. Pas wanneer je zaken verwacht en ze gebeuren niet en je bent daar enorm boos om, of wanneer je doodop bent en financieel leeg en je nog steeds denkt dat je je kind moet helpen, dan is het een beetje vervelend allemaal.
Ik vind het ook echt allemaal heel afhankelijk van de situatie: is het leunen als je een alleenstaande ouder ontlast? Of is dat normaal?
Ik vind het ook echt allemaal heel afhankelijk van de situatie: is het leunen als je een alleenstaande ouder ontlast? Of is dat normaal?
dinsdag 15 september 2020 21:09
Schoonouders bieden regelmatig financiële hulp aan, wat netjes wordt afgewezen. Heb altijd geleerd eigen broek op te houden. We hebben het ook niet nodig.
Ouders bieden het niet aan en al zouden ze dat doen zou ik ook vriendelijk weigeren.
Er wordt niet door hen gespaard voor mijn kinderen en er wordt niet opgepast.
Ouders bieden het niet aan en al zouden ze dat doen zou ik ook vriendelijk weigeren.
Er wordt niet door hen gespaard voor mijn kinderen en er wordt niet opgepast.
dinsdag 15 september 2020 21:11
Er is sowieso niets mis met leunen meestal.Betty_Slocombe schreef: ↑15-09-2020 21:06Als iedereen blij is, is iedereen blij. Pas wanneer je zaken verwacht en ze gebeuren niet en je bent daar enorm boos om, of wanneer je doodop bent en financieel leeg en je nog steeds denkt dat je je kind moet helpen, dan is het een beetje vervelend allemaal.
Ik vind het ook echt allemaal heel afhankelijk van de situatie: is het leunen als je een alleenstaande ouder ontlast? Of is dat normaal?
dinsdag 15 september 2020 21:13
Alhoewel mijn ouders zeker vermogend zijn...
- Geen financiele ondersteuning bij studie
- Geen bijdrage voor rijbewijs (okay, de eerste les was een gift)
- Toen ik op mezelf ging wonen kreeg ik de oude wasmachine mee (die kapot ging)
- Daarna nooit hulp gehad met verhuizen of klussen
- Nooit financiele hulp bij aankoop van woning of auto
- Geen spaarrekening voor de kinderen
- Na het overlijden van mijn moeder, kreeg ze nog diverse erfenissen en giften. Die zijn naar mijn vader gegaan: pas sinds 3 jaar krijg ik ze.
- In 8 jaar tijd 1x oppas gehad van mijn familie
Vanuit schoonfamilie is het vergelijkbaar, zij het dat die wat minder te makken heeft. Gelukkig daar wel hulp met verhuizen of klussen en een paar incidentele oppasbeurtjes.
Ik hoor / lees hier verhalen van 30-ers die in de watten zijn gelegd door hun ouders. Ik gun het je oprecht en hoop dat ik later als ouder ook zo mijn kinderen kan helpen. Dat is zoals het hoort namelijk.
- Geen financiele ondersteuning bij studie
- Geen bijdrage voor rijbewijs (okay, de eerste les was een gift)
- Toen ik op mezelf ging wonen kreeg ik de oude wasmachine mee (die kapot ging)
- Daarna nooit hulp gehad met verhuizen of klussen
- Nooit financiele hulp bij aankoop van woning of auto
- Geen spaarrekening voor de kinderen
- Na het overlijden van mijn moeder, kreeg ze nog diverse erfenissen en giften. Die zijn naar mijn vader gegaan: pas sinds 3 jaar krijg ik ze.
- In 8 jaar tijd 1x oppas gehad van mijn familie
Vanuit schoonfamilie is het vergelijkbaar, zij het dat die wat minder te makken heeft. Gelukkig daar wel hulp met verhuizen of klussen en een paar incidentele oppasbeurtjes.
Ik hoor / lees hier verhalen van 30-ers die in de watten zijn gelegd door hun ouders. Ik gun het je oprecht en hoop dat ik later als ouder ook zo mijn kinderen kan helpen. Dat is zoals het hoort namelijk.
dinsdag 15 september 2020 21:15
Ik ben nog altijd mijn ouders hun kind. Mijn kinderen zullen, hoe groot en hoe oud ook, ook altijd mijn knulletjes blijven. Die help je, of verwen je. Vind ik dan, he.Betty_Slocombe schreef: ↑15-09-2020 21:06.
Ik vind het ook echt allemaal heel afhankelijk van de situatie: is het leunen als je een alleenstaande ouder ontlast? Of is dat normaal?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 15 september 2020 21:15
Hier een dertiger maar ik leun helemaal niet op mijn ouders. Ze hebben me tot en met mijn studententijd goed (financieel) ondersteunt en daarna was het ook meteen klaar. Ik kreeg al vrij snel een prima baan bij de overheid, had geen hulp nodig bij het kopen van een huis.
Kinderen heb ik niet, maar als ik ze had, zou ik mijn ouders ook echt niet vragen om standaard te komen oppassen of voor hen te sparen. Ik zou het niet eens durven eigenlijk. Ik kan prima voor mezelf zorgen.
Kinderen heb ik niet, maar als ik ze had, zou ik mijn ouders ook echt niet vragen om standaard te komen oppassen of voor hen te sparen. Ik zou het niet eens durven eigenlijk. Ik kan prima voor mezelf zorgen.
dinsdag 15 september 2020 21:16
En mijn ouders hoefden ook niet per se te helpen met de studie. Toen was er nog studiefinanciering. Nu een belachelijk leenstelsel en alleen een kleine basisbeurs bij de MBO. Zelfde voor een aantal andere dingen die gewoon totaal anders zijn.
Dus dat vergelijken met vroeger is sowieso debiel. Al denk ik dat de mensen juist onder die 30 er nog veel slechter vanaf zijn strakjes. En dan snap ik wel dat de rijke babyboomers hun kinderen dus maar zo veel mogelijk gaan helpen.
Dus dat vergelijken met vroeger is sowieso debiel. Al denk ik dat de mensen juist onder die 30 er nog veel slechter vanaf zijn strakjes. En dan snap ik wel dat de rijke babyboomers hun kinderen dus maar zo veel mogelijk gaan helpen.
anoniem_393625 wijzigde dit bericht op 15-09-2020 21:17
8.88% gewijzigd
dinsdag 15 september 2020 21:17
Ik ook.blijfgewoonbianca schreef: ↑15-09-2020 21:15Ik ben nog altijd mijn ouders hun kind. Mijn kinderen zullen, hoe groot en hoe oud ook, ook altijd mijn knulletjes blijven. Die help je, of verwen je. Vind ik dan, he.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 15 september 2020 21:17
Ik ben halverwege de 30, man eind 40. Ik heb mijn beide ouders nog, ouders van man zijn overleden.
Op financieel gebied leunen wij niet op mijn ouders. Altijd geweten dat dat niet ging gebeuren en dat vond ik wel geruststellend (veel gedoe over geld gehoord). Wij redden het heel goed en ik hou niet van geldgedoe of de verwachtingen die soms gepaard gaan met schenkingen oid.
Wel passen mijn ouders beiden een middag op. Mijn moeder hebben we wel zelf gevraagd en die wilde heel graag. Toen mijn vader er lucht van kreeg ‘eiste’ hij zijn eigen dag op (zijn gewoon nog samen). Willen ze absoluut geen geld voor. Doen we soms toch, zorgen voor wat grotere cadeaus (wij kunnen het missen) en als we uit eten gaan, betalen wij altijd. Ik hou niet zo van koken, dus we eten vaak buiten de deur:)
Wat ons allemaal betreft een goede balans, wat we ook regelmatig bespreken.
Mijn man helpt mijn vader met klussen en andersom ook. Niet om te leunen, want mijn man is echt de betere klusser, maar wel voor de gezelligheid/motivatie/samen klussen. Mijn moeder rest zich prima met computers etc. Mijn vader niet, die wil daar graag hulp bij, maar niet van mijn moeder.
Mijn navelstreng is echt prima doorgeknipt, maar wij zijn wel echt familiemensen. Ook mijn zussen zien we heel regelmatig. Mijn man vindt in mijn ouders het familiegevoel dat hij al vanaf zijn 36ste mist, wij vinden gezelligheid bij elkaar. We eten dan ook 4-5 avonden per week bij elkaar. Niet om te leunen, want de ene keer kook ik, de andere keer mijn moeder, vaak ook samen.
We hebben eerder al gekeken voor een soort kangoeroewoning. Moeilijk om betaalbaar in de Randstad te realiseren, maar dat is toch ons doel: samen met mijn ouders op een stuk grond wonen, beiden eigen huis en voorzieningen, maar wel de mogelijkheid tot mantelzorg (mocht dat in de toekomst nodig zijn).
Op financieel gebied leunen wij niet op mijn ouders. Altijd geweten dat dat niet ging gebeuren en dat vond ik wel geruststellend (veel gedoe over geld gehoord). Wij redden het heel goed en ik hou niet van geldgedoe of de verwachtingen die soms gepaard gaan met schenkingen oid.
Wel passen mijn ouders beiden een middag op. Mijn moeder hebben we wel zelf gevraagd en die wilde heel graag. Toen mijn vader er lucht van kreeg ‘eiste’ hij zijn eigen dag op (zijn gewoon nog samen). Willen ze absoluut geen geld voor. Doen we soms toch, zorgen voor wat grotere cadeaus (wij kunnen het missen) en als we uit eten gaan, betalen wij altijd. Ik hou niet zo van koken, dus we eten vaak buiten de deur:)
Wat ons allemaal betreft een goede balans, wat we ook regelmatig bespreken.
Mijn man helpt mijn vader met klussen en andersom ook. Niet om te leunen, want mijn man is echt de betere klusser, maar wel voor de gezelligheid/motivatie/samen klussen. Mijn moeder rest zich prima met computers etc. Mijn vader niet, die wil daar graag hulp bij, maar niet van mijn moeder.
Mijn navelstreng is echt prima doorgeknipt, maar wij zijn wel echt familiemensen. Ook mijn zussen zien we heel regelmatig. Mijn man vindt in mijn ouders het familiegevoel dat hij al vanaf zijn 36ste mist, wij vinden gezelligheid bij elkaar. We eten dan ook 4-5 avonden per week bij elkaar. Niet om te leunen, want de ene keer kook ik, de andere keer mijn moeder, vaak ook samen.
We hebben eerder al gekeken voor een soort kangoeroewoning. Moeilijk om betaalbaar in de Randstad te realiseren, maar dat is toch ons doel: samen met mijn ouders op een stuk grond wonen, beiden eigen huis en voorzieningen, maar wel de mogelijkheid tot mantelzorg (mocht dat in de toekomst nodig zijn).
vitamined wijzigde dit bericht op 15-09-2020 21:20
0.24% gewijzigd
dinsdag 15 september 2020 21:19
Helemaal nooit? Waarom niet dan?Mina81 schreef: ↑15-09-2020 21:09Schoonouders bieden regelmatig financiële hulp aan, wat netjes wordt afgewezen. Heb altijd geleerd eigen broek op te houden. We hebben het ook niet nodig.
Ouders bieden het niet aan en al zouden ze dat doen zou ik ook vriendelijk weigeren.
Er wordt niet door hen gespaard voor mijn kinderen en er wordt niet opgepast.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 15 september 2020 21:19
dignity schreef: ↑15-09-2020 21:15Hier een dertiger maar ik leun helemaal niet op mijn ouders. Ze hebben me tot en met mijn studententijd goed (financieel) ondersteunt en daarna was het ook meteen klaar. Ik kreeg al vrij snel een prima baan bij de overheid, had geen hulp nodig bij het kopen van een huis.
Kinderen heb ik niet, maar als ik ze had, zou ik mijn ouders ook echt niet vragen om standaard te komen oppassen of voor hen te sparen. Ik zou het niet eens durven eigenlijk. Ik kan prima voor mezelf zorgen.
Mijn moeder was gastouder voor kinderen van anderen, die vond het ontzettend leuk om dat ook voor haar kleinkinderen te doen. Hoefde ik niet te vragen.
Ik heb twee zussen. Mijn ene zus werd thuisblijfmoeder, en mijn andere zus woont op anderhalf uur rijden. Mijn kinderen waren dus haar enige kans.
dinsdag 15 september 2020 21:20
O, en de grootouders hier dragen niet bij aan MIJN kinderen, maar aan hun kleinkinderen. Op verschillende manieren, en waarschijnlijk ook met verschillende motivatie. De een omdat hij/zij vindt dat het zo hoort, de ander omdat hij/zij daar blij van wordt. Maar allemaal uit liefde.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 15 september 2020 21:24
Kennis van mij werkt 3 dagen, kinderen zijn 4 dagen bij opa en oma (allebei de kanten 2 dagen), opa 1 brengt ze alle 5 de dagen naar school en past ook op de hond 3 dagen per week (bij opa in huis), ze eten 2x per week bij opa en oma, bij allebei de kanten 1x per week. Haar moeder maakt 1 ochtend per week het huis voor haar schoon .. zelfs in het weekend zijn de kinderen een middag bij opa en oma zodat zij en haar vriend wegkunnen. En dan ook nog weleens savonds, dan blijven de kinderen slapen bij opa en oma da's makkelijker met naar school brengen.
En soms klaagt ze dat haar ouders te weinig voor hun doen. Want zij heeft het druk en moeders wilde de was niet doen.
Ik zou me kapotschamen....
En soms klaagt ze dat haar ouders te weinig voor hun doen. Want zij heeft het druk en moeders wilde de was niet doen.
Ik zou me kapotschamen....
dinsdag 15 september 2020 21:25
Gescheiden ouders hier. Studie deels betaald, 1e auto gekregen, grote cadeaus bij zwangerschappen, schenking en lening voor een verbouwing en mijn moeder heeft jarenlang een dag in de week opgepast. Bij aankoop huis heeft mijn vader een dure nieuwe voordeur betaald. Dus ja, ik leunde zeker op beide ouders. Nu niet meer. Kinderen in de puberleeftijd en geen geld nodig. Al zou ik tegen een nieuwe aflossingsvrije lening (ik betaal alleen rente) geen nee zeggen. Zou graag nog wat meer verbouwen, maar doordat man zelfstandige is met zeer onregelmatig inkomen, durf ik een hypotheekophoging die afgelost moet worden, niet aan. Maar goed, ik wil mijn moeder niet weer om een lening vragen.
Andersom leunt mijn moeder voor alles wat met apparaten en technologie heeft te maken op mij. Ik draaf wekelijks haar kant uit vanwege haar knoppenangst en weigering te lezen wat haar telefoon/computer/tv haar vertelt. Ik zucht over zoveel onwil en geveinsde domheid, maar kom wel zonder dat gezucht te laten blijken, want ze heeft echt veel voor ons gedaan.
Mijn vader leun ik helemaal niet meer op. De vrijwillig aangeboden studiebetalingen en 1e auto werden me zo vaak voor de voeten gegooid dat ik op een gegeven moment besloten heb niks meer aan te nemen. Ik was er blij mee, heb tig keer bedankt maar pas er voor tot in lengte der dagen dankbaar te moeten zijn voor zelf aangeboden hulp en cadeaus. 20 jaar later nog willen dat ik maandelijks benoem dat hij deels mijn studie heeft betaald werd wat irritant.
Financieel heb ik het zeker minder dan mijn babyboomer ouders. Dus de financiële bijdragen die met name mijn moeder kan doen, zal ik, tenzij zij dood gaat, ik zelf niet kunnen doen richting mijn kinderen. Andere steun in de vorm van oppassen zien we dan wel weer. Dat vind ik nog een beetje een ver van mijn bed show.
Schoonouders zijn arm en krijgen al jaren steun op allerhande vlakken van hun vier kinderen en hun volwassen kleinkinderen. Schoonvader heeft nog wel voor mijn zoon de babykamer getimmerd (kast en commode), maar daarna kon hij dat niet meer en draaide de steun echt volledig naar hen.
Andersom leunt mijn moeder voor alles wat met apparaten en technologie heeft te maken op mij. Ik draaf wekelijks haar kant uit vanwege haar knoppenangst en weigering te lezen wat haar telefoon/computer/tv haar vertelt. Ik zucht over zoveel onwil en geveinsde domheid, maar kom wel zonder dat gezucht te laten blijken, want ze heeft echt veel voor ons gedaan.
Mijn vader leun ik helemaal niet meer op. De vrijwillig aangeboden studiebetalingen en 1e auto werden me zo vaak voor de voeten gegooid dat ik op een gegeven moment besloten heb niks meer aan te nemen. Ik was er blij mee, heb tig keer bedankt maar pas er voor tot in lengte der dagen dankbaar te moeten zijn voor zelf aangeboden hulp en cadeaus. 20 jaar later nog willen dat ik maandelijks benoem dat hij deels mijn studie heeft betaald werd wat irritant.
Financieel heb ik het zeker minder dan mijn babyboomer ouders. Dus de financiële bijdragen die met name mijn moeder kan doen, zal ik, tenzij zij dood gaat, ik zelf niet kunnen doen richting mijn kinderen. Andere steun in de vorm van oppassen zien we dan wel weer. Dat vind ik nog een beetje een ver van mijn bed show.
Schoonouders zijn arm en krijgen al jaren steun op allerhande vlakken van hun vier kinderen en hun volwassen kleinkinderen. Schoonvader heeft nog wel voor mijn zoon de babykamer getimmerd (kast en commode), maar daarna kon hij dat niet meer en draaide de steun echt volledig naar hen.
dinsdag 15 september 2020 21:25
Mijn ouders hebben mij altijd ondersteund als dat nodig was maar niet met financiele middelen. Ik kreeg wel klushulp (nieuwe keuken plaatsen) met verhuizen bv en ik heb tijdelijk na verbreken van relatie weer bij ze gewoond (2 mnd) tot ik mijn eigen huisje had. Ze hebben me zo opgevoed dat ik het zelfstandig kan redden in de wereld en me niet afhankelijk hoef op te stellen. Daar ben ik wel blij om, ik kan mijn eigen broek op houden. Ik heb werk, ik kan mezelf redden met normale klussen, doe mijn eigen belasting en weet de wegen te bewandelen bij problemen.
dinsdag 15 september 2020 21:26
In het “ ergste “ geval zou zoiets een optie kunnen zijnvitamined schreef: ↑15-09-2020 21:17.
We hebben eerder al gekeken voor een soort kangoeroewoning. Moeilijk om betaalbaar in de Randstad te realiseren, maar dat is toch ons doel: samen met mijn ouders op een stuk grond wonen, beiden eigen huis en voorzieningen, maar wel de mogelijkheid tot mantelzorg (mocht dat in de toekomst nodig zijn).
https://www.verbouwkosten.com/mantelzorgwoning-tuin/
Maar dit is natuurlijk veel idealer
https://www.rd.nl/meer-rd/samenleving/w ... -1.1629844
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 15 september 2020 21:27
dinsdag 15 september 2020 21:27
Het is ook een kwestie van perspectief, financiën, karakter, tijd en allerlei andere omstandigheden. Ik zal het anders doen dan mijn ouder en dat is ook prima verder.
Uiteindelijk koop ik er geen flikker voor dat ik altijd alles zelf heb moeten doen, behalve dan dat ik in dit soort topics dat kan zeggen. Mijn dochters zullen dat niet kunnen zeggen later. Dat is ruk wanneer ze ooit in dit soort topics willen meeschrijven, maar voor de rest van hun leven is het toch leuker, denk ik zo.
Uiteindelijk koop ik er geen flikker voor dat ik altijd alles zelf heb moeten doen, behalve dan dat ik in dit soort topics dat kan zeggen. Mijn dochters zullen dat niet kunnen zeggen later. Dat is ruk wanneer ze ooit in dit soort topics willen meeschrijven, maar voor de rest van hun leven is het toch leuker, denk ik zo.
dinsdag 15 september 2020 21:28
Ik heb 6 maanden bij mijn ouders gewoond toen ik tussen 2 huizen in zat en ernstig ziek werd waardoor fysiek niet in staat was om snel te verhuizen. Ze passen ook structureel op, op het kindje van mijn zus nu nog maar 1 middag in de week. Ik eet ook regelmatig, 1x per 2 weken bij mijn ouders. Toen ik in de 30 was heb ik een jaar studie 50/50 (post ..) betaalt waarbij 50% van mijn ouders kwam.
Daar staat wel tegenover dat ik ook voor hun kook of ze mee uit neem op vrij regelmatige basis. Dit jaar heb ik een familievakantie geregeld en volgend jaar doe ik dat ook. Ik help mijn ouders met administratie en plannen voor de toekomst. Ik geef regelmatig weekendjes weg aan mijn ouders.
Niet dat het ene het ander op heft, maar het is geven en nemen.
Ik heb nog best een makkelijk leven gehad, maar voor veel 20-ers en 30-ers is het leven best duur en ingewikkeld. Ik spaar zelf ook om mijn nichtje wat mee te geven wanneer zij groot is.
Daar staat wel tegenover dat ik ook voor hun kook of ze mee uit neem op vrij regelmatige basis. Dit jaar heb ik een familievakantie geregeld en volgend jaar doe ik dat ook. Ik help mijn ouders met administratie en plannen voor de toekomst. Ik geef regelmatig weekendjes weg aan mijn ouders.
Niet dat het ene het ander op heft, maar het is geven en nemen.
Ik heb nog best een makkelijk leven gehad, maar voor veel 20-ers en 30-ers is het leven best duur en ingewikkeld. Ik spaar zelf ook om mijn nichtje wat mee te geven wanneer zij groot is.
viva-amber wijzigde dit bericht op 15-09-2020 21:31
18.27% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 15 september 2020 21:29
Hier hetzelfde.Betty_Slocombe schreef: ↑15-09-2020 21:27Het is ook een kwestie van perspectief, financiën, karakter, tijd en allerlei andere omstandigheden. Ik zal het anders doen dan mijn ouder en dat is ook prima verder.
Uiteindelijk koop ik er geen flikker voor dat ik altijd alles zelf heb moeten doen, behalve dan dat ik in dit soort topics dat kan zeggen. Mijn dochters zullen dat niet kunnen zeggen later. Dat is ruk wanneer ze ooit in dit soort topics willen meeschrijven, maar voor de rest van hun leven is het toch leuker, denk ik zo.
En ik kan in topics over mantelzorg tikken dat ik er nooit aan ga beginnen. Meer koop ik er niet voor.
anoniem_393625 wijzigde dit bericht op 15-09-2020 21:29
0.50% gewijzigd
dinsdag 15 september 2020 21:29
Misschien is die kennis wel “ niet helemaal goedjes “ en krijgt ze daarom zoveel hulp.Mina81 schreef: ↑15-09-2020 21:24Kennis van mij werkt 3 dagen, kinderen zijn 4 dagen bij opa en oma (allebei de kanten 2 dagen), opa 1 brengt ze alle 5 de dagen naar school en past ook op de hond 3 dagen per week (bij opa in huis), ze eten 2x per week bij opa en oma, bij allebei de kanten 1x per week. Haar moeder maakt 1 ochtend per week het huis voor haar schoon .. zelfs in het weekend zijn de kinderen een middag bij opa en oma zodat zij en haar vriend wegkunnen. En dan ook nog weleens savonds, dan blijven de kinderen slapen bij opa en oma da's makkelijker met naar school brengen.
En soms klaagt ze dat haar ouders te weinig voor hun doen. Want zij heeft het druk en moeders wilde de was niet doen.
Ik zou me kapotschamen....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 15 september 2020 21:29
Mina81 schreef: ↑15-09-2020 21:24Kennis van mij werkt 3 dagen, kinderen zijn 4 dagen bij opa en oma (allebei de kanten 2 dagen), opa 1 brengt ze alle 5 de dagen naar school en past ook op de hond 3 dagen per week (bij opa in huis), ze eten 2x per week bij opa en oma, bij allebei de kanten 1x per week. Haar moeder maakt 1 ochtend per week het huis voor haar schoon .. zelfs in het weekend zijn de kinderen een middag bij opa en oma zodat zij en haar vriend wegkunnen. En dan ook nog weleens savonds, dan blijven de kinderen slapen bij opa en oma da's makkelijker met naar school brengen.
En soms klaagt ze dat haar ouders te weinig voor hun doen. Want zij heeft het druk en moeders wilde de was niet doen.
Ik zou me kapotschamen....
Ik ook!
