Liefdesverdriet!

@ Flyleaf, ik bedoel dit niet verkeerd hoor maar is het niet een beetje raar dat jij je gevoelens niet mag tonen omdat hij daar geen zin in heeft of niet tegen kan? Dat jij dan maar alles in moet slikken? Je hoort toch juist elkaar te steunen en er voor elkaar te zijn?



Hier gaat het vreselijk K U T!!!

De boosheid die ik gister voelde is gedeeltelijk weg, voel nu weer veel meer verdriet en vooral omdat ik hem had gesmst over nog 1 ding wat hier van hem lag en vervolgens telefoon van zijn moeder kreeg. Hij had gezegd dat zij mij maar moest bellen en het op moest lossen. Hoe kinderachtig kan je zijn? Ik heb gezegd dat hij het zelf maar op moet lossen. Dat hij vorige week hier stond te huilen omdat hij zoveel van mij en kindje houd en nu mag zijn moeder het oplossen? Echt niet te geloven dit! Ik wil hem nu zo graag bellen of smsen en het kost me echt vreselijk veel moeite om dat niet te doen. Gatverdamme zeg hoe kan ik nog van zo iemand houden? Hoe kan dit me nu nog zo ontzettend veel pijn doen? Waar is mijn boze gevoel gebleven?

diay: wat naar dat hij ze moeder het laat oplossen. Hoe kinderachtig is dat?? En hoe onbegrijpelijk dat hij opeens zo van houding is verandert!! Logisch dat je echt een klap krijgt!



Echt belachelijk!

Ja ik snap dit echt niet hoor Sloopthard. Hij wilde zo graag vrienden blijven maar hoe hij gister ineens deed. Echt niet normaal.. en dan nu.. dit.. Hoe kan iemand eerst zo huilen en weet ik veel wat allemaal omdat ie zo graag vrienden wil blijven en me vervolgens zo hard laten vallen. Dan ook nog is alles door zijn moeder op laten lossen. En hoe kan ik weer zo van slag zijn? Ik zou toch een keer klaar moeten zijn??

dat is idd erg zwak van hem.

zegt wel genoeg over hem, niet?

het is ook een keer klaar, met het verdriet. Maar dat je nu pijn hebt betekent ook dat het echt een speciale relatie was, met echte gevoelens. Dat je daar toe in staat bent, is ook iets moois. Dat je nu verdriet hebt, daar moet je doorheen het wordt steeds beter, Elke keer komt het moment dat je er over heen komst dichterbij!

@ Girlie, zegt zeker genoeg over hem. Daarom weet ik ook dat ik voor hem niks meer waard ben maar dat is juist wat zo vreselijk veel pijn doet. Ik dacht dat hij me niet kon los laten maar hij bewijst nu het tegendeel.



@ Sloopthard, ik weet zeker dat het een speciale relatie was. Zo veel liefde heb ik nog nooit voor een man gehad. Ik ben ook nog nooit zo lang bezig geweest om een relatie te verwerken. Voor mij was het heel bijzonder, voor hem blijkbaar niet en dat doet pijn. Ik merk ook wel dat ik sterker ben hoor. In het begin was ik dagen lang aan het huilen en dat is niet meer. Zoals nu wel even tranen hoor, maar ja kindje ligt net op bed, het is stil in huis en dan heb ik toch meer tijd om over alles na te denken denk ik. Voor mij waren dit echte gevoelens. Iets wat je zou moeten hebben bij de ware, jammer dat dat niet wederzijds was. Ik weet dat ik er over heen ga komen maar ik hoop zo dat dat snel komt. Dat ik is een keer klaar ben!



Hoe is het met jullie nu?

@Diay: sorry, breek even in hier hoor. Maar kan het ook zijn dat hij het juist via je moeder doet om het te KUNNEN loslaten? Denk niet dat je niks meer waard bent voor hem. Misschien lukt het hem juist niet om het los telaten als hij je steeds spreekt. Is dat een mogelijkheid?

Probeer niet jezelf in je gevoel naar beneden te halen door te zeggen dat hij jou en jullie relatie niets waard vindt. Hij huilt niet voor het theater toch? Dus zal echt wel iets betekenen.

Sterkte hoor!

diay: die keer gaat vast gauw komen. Ik merk elke keer dat je steeds eens stukje sterker bent! dus hou dat vol!

@ kleintjecool, thank you! Misschien heb je wel gelijk. Misschien kan hij alleen op deze manier los laten. Maar aan de andere kant denk ik dan waarom liet hij me dan niet gewoon met rust toen ik vorige week al zei dat het beter was geen contact te hebben. Waarom moet het nu op zo'n rot manier?? 2 jaar lang gelukkig zijn samen en ruzie en niks meer van elkaar laten horen? Ik snap dat niet, ik ben zo niet. Ik wil alles netjes afsluiten maar misschien is dit wel zijn manier.. Misschien moet ik dan ook maar eens echt los laten??



Dank je Sloopthard, ik voel me ook wel steeds langer sterk. De momenten dat het goed gaat worden steeds langer. Alleen val ik elke keer weer terug. Zal er vast bij horen maar ik wil er nu na 2 maanden echt wel klaar mee zijn. Ik wil niet volgende week op de dag dat wij officieel met elkaar "verkering" kregen de hele dag zitten huilen en zo.. Ik mag na 2 maanden toch wel een keer klaar zijn?

Heb hem trouwens wel een sms gestuurd. Redelijk normaal. Niet uitgescholden of zo haha maar krijg natuurlijk geen reactie. Dat is dus wat ik niet begrijp. Hoe kan je iemand waarvan je zegt zoveel te houden dan zo negeren? Ik kan dat niet hoor..

Ik denk dat je gewoon heel even moet proberen uit beeld te blijven en elkaar de ruimte geven om het los te laten. Er is nu geen ruimte en dat is de reden denk ik waarom hij zijn moeder het heeft laten regelen. Probeer ook de gedachte los te laten dat het iets heeft te maken met de manier waarop en óf hij van je houdt. Want dat is wel zo. Mannen en vrouwen zijn nou eenmaal anders in die dingen. En vraag jezelf ook af met welke intentie je een sms stuurt? Blijkbaar verwacht je toch antwoord maar het is uit... toch? En ik ben ook niet zo van niks laten horen maar ja....

Ik ben het wel met KC eens.. Hij zal dit wel doen uit zelfbescherming. Ben zelf ook niet van het niets laten horen. maar misschien is dit voor hem de enige manier om het los te laten. Maar gecombineerd met hoe hij het uit heeft gemaakt. Denk ik dat hij toch wel een beetje rare karaktertrekjes heeft. Dus hij is niet de ware voor je! Als je dat zo bij iemand kan doen!

Bedankt voor jullie lieve berichtjes, krijg er echt meer inzicht door en voel me wat minder aan de kant gesmeten omdat ik nu begin te begrijpen dat hij ook gewoon door moet en dat het eigenlijk niks met onze relatie te maken heeft. Dat was in mijn ogen echt en puur.

Jullie hebben echt gelijk! De intentie van mijn sms was ook om de reactie. Kreeg ik net wel uitiendelijk maar echt alleen over zijn spullen. Meer niet. Is dus heel duidelijk dat hij los heeft gelaten en dat moet ik nu dus ook doen. Dacht dat ik er al aardig mee bezig was maar valt nu zwaar tegen. Die karaktertrekjes, ja pff wat kan ik er over zeggen. Gister was echt mijn eerste gedachte: pff wat ben ik blij dat ik daar vanaf ben. Maar het gevoel van houden van wint elke keer weer. Het is zo sterk! Na 2 maanden is dat nog niks minder. Zegt dat dan dat ik niet los kan laten? Of dat de liefde echt diep zat?

ik denk het wel.

dat de liefde nog zo diep zit dat je nog niet kunt loslaten.

vind het aan de ene kant een beetje eng om te lezen, iemand laat je los.. is niet meer met je bezig.. heeft de relatie opgegeven.

is iets wat ikzelf nu ook doe, maar de woorden zijn zo kil en een beetje eng.

sorry

@ Girlie, zo voelt het voor mij ook hoor. Heel koud, eng en kil. Ik had echt niet verwacht dat hij zou los laten maar hij doet het nu echt en dat voelt zo koud en kil.. zo vreselijk! Maar ja ik probeer er niet te lang bij stil te staan want ik moet toch echt verder. Als jij zelf los laat is het minder eng toch? Is volgens mij minder eng voor de persoon die als eerste los laat of zie ik dit verkeerd?

als je de eerste keuze hebt om los te laten is het minder eng.

voor degene die achter blijft en dus eigenlijk gedwongen word om los te laten is het veel erger, tenminste lijkt mij.

ik laat ook wel los, maar ik heb de touwen in handen zeg maar. ik heb als eerste los gelaten. en ik heb andere redenen om los te laten, redenen die voor mij doorslag gevend zijn om ermee op te houden. die redenen ervaart hij niet zo erg als ik.



dus voor jou is het erger als voor hem, omdat jij het eigenlijk moet doen. je kunt het wel niet doen, maar dat helpt je geen steek verder, dus moet je wel om verder te komen.



maar wat ik nog wou zeggen is dat het mij super erg lijkt om te accepteren dat de ander de relatie heeft opgegeven, jou niet meer ziet zitten, terwijl dat eerst wel nog zo was.

lijkt me vreselijk.

Ik heb dus ook vaker in de positie gestaan waar in ik degene was die de touwtjes in handen had en ik los liet. Dat vond ik ook veel minder zwaar en dan was ik na een paar weken toch echt wel weer de oude, maar nu.. Zoals je zegt doet het vreselijk veel pijn om te weten dat iemand niet met je verder wil. Dat iemand je echt los laat. Dat terwijl hij vorige week nog zo graag in mijn leven wilde blijven omdat hij niet los kon laten. Omdat hij bang was dat hij mijn kindje niet meer zou kunnen zien. Nu krijg ik echt het gevoel dat het hem niet meer boeit. Dat is pijnlijk!! Maar ik geloof wel dat hij echt van mij gehouden heeft. Alleen blijkbaar was ik niet de ware voor hem.. kan ik ook niks aan doen. Ik heb mijn best gedaan en had zelfs nog meer voor hem willen vechten. Voor hem was het genoeg, klaar, denk ik. Ik heb weer een beetje dat wisselende gevoel nu. Het ene moment voel ik rust, het andere moment weer totale paniek dat ik hem nooit meer zal vasthouden, hij mij nooit meer schat of lieverd zal noemen. Ik nooit meer naast hem wakker zal worden. Pff gelukkig heb ik mijn kindje nog die me er door heen sleept. Hoop dat jullie allemaal een beetje kunnen slapen!



Knuffel

ik hoop dat jij kan slapen

hij zal ook wel van je gehouden hebben en ik denk dat hij dat ergens ook nog wel doet.

het stopt toch niet meteen?

je hebt idd je best gedaan, meer kan je niet doen. het is gewoon shit als iemand het niet meer wilt.

dan kun je nog zoveel willen vechten, het heeft geen nut meer.

dat is echt balen, je moet iets opgeven wat je eigenlijk niet wilt opgeven.



sterkte ermee diay, ik denk aan je.

Hoi meiden! Allereerst wil ik laten weten dat ik druk bezig ben met de Yahoogroep. Hij is al gemaakt, alleen moet ik nu nog emails naar jullie zien te versturen. Ik heb Suus en Diay hier als vrienden bij mijn profiel staan, maar het lukt me niet om een berichtje te vesturen... Als iemand mij verder kan helpen... Graag!



@Flyleaf: meis, onze verhalen komen wel erg overeen hè?! Jij morgen een afspraak... Ik weet hoe je je nu voelt, herken het maar al te goed. Hopelijk kun jij net zo rustig blijven als ik vrijdag. Suc6 alvast!



@Diay: wat een toestand! Ik ben het wel met KC eens: waarschijnlijk reageert hij zo, omdat hij ook zoveel moeite moet doen om afstand te nemen. Aan de andere kant: het blijft een man, je weet het nooit.... Ik hoop dat je kindje er niet veel van mee krijgt en dat je je snel weer een stuk sterker voelt.



@Broc: hoe was full monty? Ik heb gisteren nog een paar keer aan je gedacht... lees verder en je weet het!!



Ben gisteren dus wel naar vriendje geweest om te eten, daarna naar de verjaardag en ben bij hem blijven slapen (Broc haar woorden in mijn achterhoofd: "Ik zou alleen naar huis gaan!")

Op de verjaardag ook nog ff met Broc in mijn hoofd gezeten ("Vermijd gevoelige vragen") Vragen niet gehad, maar vriend vond het wel nodig om een keer ff duidelijk te zeggen dat wij alletwee ons eigen huis hebben. Leuk!!

Ik heb me wel onafhankelijk opgesteld op de verjaardag. Kende er niet zoveel mensen en dan ben ik normaal gesproken geneigd snel in zijn buurt te blijven. Maar nu heb ik met onbekenden gepraat en probeerde me, los van hem, te vermaken. Hij kwam op een gegeven moment zelf naar mij toe... Dat voelde goed.



Tijdens het gesprek eerder die avond (bij hem thuis), werd wel heel duidelijk dat meneer totaal niet weet wat hij wil. Hij weet gewoon niet hoe hij de toekomst ziet. Ik begrijp daar niets van. 6 maanden lang hebben we het fijn gehad... hij dacht dat dát was wat hij wilde... En na één kleine tegenslag is die knop om en weet hij het niet meer.

Hij wil er samen met mij achter komen wat hij nou wil... Ik heb er 3 jaar over gedaan om duidelijkheid te krijgen en heb geen zin om weer 3 jaar te wachten op een beetje zicht op een toekomst. Heb dan ook gezegd dat ik geen energie ga steken in iets, wat misschien uitdraait op niets. Ik trek dat niet meer... Wil snel duidelijkheid! Je weet toch zelf wel wat je wilt? Of dat haalbaar is, is een tweede...



In de loop van de ochtend ben ik weg gegaan en de rest van de dag mijn eigen gang gegaan. Ook vanavond, hoewel hij nog wel smste of hij langs zou komen of niet. Heb zelf de boot afgehouden. Had er gewoon ook ff geen zin in. We zouden niet meteen weer doorgaan, zoals het was... En bovendien: laat hem maar ff nadenken...



Later is er weer wat onduidelijkheid ontstaan om een onbenullig iets en kreeg ik verwijten naar mijn hoofd. Om niets.... Heb hem toen meteen gebeld. Niet over sms!!!!! Maar hij gaf zijn ongelijk hierin (ga ff niet op de details in) niet toe, geen excuus... niks. Terwijl hij er zo duidelijk naast zat! Ik word daar zo moe van! Heb het gelukkig naast me neergelegd. Ik zit niet fout... Zoek het uit!



Kortom: volop verwarring in het hoofdje van CL.

Ik weet nóg niet waar ik aan toe ben en ik merk dat ik nog steeds afstand houd.

wat goed van je dat je de boot heb afgehouden.

laat hem idd maar nadenken, zonder jou.

goed van je dat je hebt aangegeven nier meer je energie erin te willen steken.

wie weet is het een eye-opener.



heb je er spijt van dat je bij hem bent blijven slapen?

Nee, ik heb totaal geen spijt. Het is ook niet uit tussen ons... Maar ik wil nu gewoon duidelijk weten waar ik aan toe ben. Ik wil hem daar graag bij helpen. Als we elkaar niet zien, het niet proberen, kunnen we ook niet ontdekken of de dingen die we anders zouden willen, ook echt lukken. Maar ik ga niet meer uit mezelf vragen of hij komt en uitzichtloos zitten wachten..

Heb voor komend weekend wel een weekendje weg geregeld. Gevraagd of hij en zijn kids ook mee zouden willen. Hij wil dat wel... ik moet aangeven of ik dat wil! Aan de ene kant is het misschien een goede test: kijken of we het weekend met zijn allen doorkomen. Aan de andere kant is het ook lekker om me alleen op mijn kids te focussen... Ben nog in dubio. Hij begrijp dat wel... Ben eigenlijk wel heel benieuwd wat jullie hiervan vinden?

ik weet het niet.

hoelang is de situatie al zo?



ik denk dat hij de ruimte moet krijgen om te bedenken wat hij nou wil. een weekend weg kan misschien helpen.

als het goed gaat, kan hij zich misschien beseffen of beter bedenken wat hij wil. het kan een goede test zijn, maar aan de andere kant is het weer een moment opname. en een weekend weg is altijd anders dan het gewone dagelijkse leven.

Voor hem is er zo'n 4 weken geleden al iets veranderd, maar de duidelijke ommekeer ontstond 3 weken geleden! Dat had wel iets met het samenzijn met de kids te maken, dus wat dat betreft zou het ook 'een goede test' kunnen zijn! En mss geeft het wat ontspanning in een andere omgeving?!

Maar na zijn idiote houding van vanavond twijfel ik helemaal weer.

Hey dames. Wat ontzettend veel berichtjes en bij voorbaat excuses als ik straks iemand vergeet, maar bereid je dus maar voor op een mega lange post.



Eerst maar even het ego gedeelte, hebben we dat vast gehad. Full monty was geweldig!! Heb zo ontzettend hard gelachen. Waren met 8 dames. Eerst veel te veel gegeten en toen allemaal netjes in jurkje en hakken naar full monty. Vriendin die hier was heeft mn haar opgestoken en voelde me great! Heb ook echt veel aan haar woorden gehad en echt heel fijn om iemand met ook ex drama te kunnen bellen en verhalen uit te wisselen. Net als op dit forum toch wel fijn als iemand ongeveer in dezelfde situatie zit en begrijpt dat je er nog mee bezig bent 2 maanden erna. En ze vond mijn theorie dat je pas echt over iemand heen bent als je alle dagen van het jaar zonder hem hebt doorgebracht wel een goede. Ook zij was bang dat ze er nu wel eens klaar mee moest zijn en baalde dat dat niet zo was. Fijn al die herkenning!



@vogelbekdier en (sloopthard??) en Diay. Sorry dat ik jullie over 1 kam scheer, maar kreeg het idee dat jullie er vooral moeite mee hadden hoe de ex het handelt... En ik doe met jullie mee!! Vind het nog steeds rete oneerlijk, kinderachtig, laf en voel heleboel onmacht omdat hij de weg kiest om maar heel zielig te doen en mij de schuld te geven. Vind het nog steeds echt heel jammer dat hij nu doet alsof hij zolang zo gekwetst heeft rondgelopen en ik zoon boeman ben. Terwijl ik volgens mij meer gepikt heb en naast me neergelegd heb, maar goed het is geen wedstrijdje... Maar probeer te zeggen dat ik het echt snap, maar je kan er alleen zo weinig mee. Iedereen doet het inderdaad op een verschillende manier. Kijk alleen maar al naar de vrouwen op dit forum. Sommige hebben goed contact, sommige ruzie, sommige totaal geen contact enz. En hier "kennen'' we elkaar allemaal een beetje dus praten we veel van die acties die we doen goed.

Sorry als het lullig overkomt, maar bedoel dat we allemaal wel kunnen begrijpen als 1 van ons boos een mailtje stuurt en boos toch nog even die ex belt. We snappen de onmacht en ookal weten we ergens dat het niet verstandig was, we snappen het van elkaar wel.

Maar bekijk dat eens van de mannenkant. Wat als er nu een nieuw verhaal op dit topic zou komen van bijvoorbeeld de ex van vogelbekdier: Mijn ex heeft een boze mail gestuurd naar mn nieuwe vriendin!! Hoe kan ze dat nou doen.

Dan zouden we ook hier zeggen dat echt niet kan enzo... En de mannenkant van Diay: Ik weet echt niet wat ik wil en heb geen tijd om het uit te zoeken. Ex blijft maar contact zoeken en wist het even niet meer. Heb mam laten bellen, laf ik weet het, maar kon het zelf even niet aan.

Dan zouden we hier allemaal reageren met: oh neem de tijd voor jezelf. Vond je moeder vast niet erg, die wil er ook voor je zijn.

Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat een verhaal 2 kanten heeft. Wat die exen allemaal doen is allemaal ook om er mee om te gaan. En ja sommige exen zijn echt onbegrijpelijk en dom bezig en word je knettergek van die wispelturigheid, maar hij weet het zelf waarschijnlijk allemaal niet. Sorry, sorry, sorry als het harder overkomt als het bedoeld is... Ben ik goed in namelijk.



En nogmaals wat ik heel nuttig vond van mijn gesprek met mijn vriendin is dat mijn vriendje nooit meer terug komt. Hij is nu echt mn ex en het oude vertrouwde vriendje van vroeger komt nooit meer terug. Zelfs al zou je weer opnieuw beginnen en word het weer je vriend, hij is nooit meer dezelfde persoon als in het begin. Daarvoor is er teveel gebeurd. En ik moet afscheid nemen van die leuke versie van hem en die geweldige herinneringen die daar aan vast zitten. Maar de versie die hij nu is en de manier hoe hij kiest ermee om te gaan is niet de versie die mijn aandacht nog waard is. En ik denk dat dat voor veel van jullie exen ook zo geldt. Jullie willen de vriend van de toptijden voor je deur hebben staan, maar die is er niet meer, dus dan is het telkens alleen maar extra teleurstelling als je hem niet meer lijkt te herkennen in zn kilte...

Ok toch maar even in 2 delen, want computer begint rare geluiden te maken en ben ik straks alles kwijt...



@Flyleaf. Ik snap eigenlijk ook niet zo goed waarom je niet emotioneel mag worden. Je verdient toch antwoorden? Hij is toch niet alleen in deze relatie? Lijkt wel alsof hij denkt dat jij wel op zal springen als hij er eindelijk eens een keertje uit is. Kies alsjeblieft voor jezelf. Van deze onzekerheid word je alleen maar knettergek. En het feit dat hij je wegwuift als je verdrietig bent ipv verdrietig worden dat hij je gekwetst heeft vind ik erg vreemd. Jij verdient een gelijkwaardige relatie waar er OOK rekening gehouden wordt met jouw gevoelens.



@CL. Wat is jouw ex een ontzettende wispelturige twijfelkont zeg. Lijkt wel alsof hij doodsbang is voor verandering. Hij is wel blij hoe het nu gaat en is bang dat verandering en voorwaarts gaan iets negatiefs betekend. Dat de veilige weg is om het zo allemaal te houden, want dan hoeft hij ook niet bang te zijn om in kuilen te lopen. Is zijn vorige breuk ofzo helemaal uit het niets gekomen ofzo? Klinkt alsof hij nu bang is om zichzelf helemaal te geven, want dan word hij misschien weer gekwetst. Zo komt het op mij over in ieder geval.

En over dat weekendje... Tsja weer een gevalletje van positieve kanten tegen de negatieve afwegen... Girlie heeft wel gelijk dat het een momentopname is en dat alles misschien meteen weer terugvalt in het oude zodra de normale werkweek begint.. Maar kan ook de boost zijn de je nodig hebt. Maar vrees dat als er inderdaad iets dieper ligt onder zijn twijfels dat 1 weekendje geen verschil gaat maken. Ik zou je beslissing baseren op je kids. Zouden die het leuk vinden als hij er is of zuigt hij teveel tijd en energie van je dat ze dat liever niet hebben. Kinderen hebben namelijk belachelijk veel door en een weekend met een constant spanningsveld tussen mam en het vriendje lijkt me niet prettig. En ook hier laat hij weer de beslissing van jou afhangen. Hij kan dus geen knopen doorhakken en beslissingen maken. Zolang andere zijn leven voor hem indelen, kan hij dat de schuld geven als er iets fout gaat en nooit zichzelf. Lekker makkelijk. Kan zijn dat ik het allemaal iets teveel kort door de bocht zie, want is stuk makkelijker lullen van achter een computerscherm... Wel cool om te horen dat ik zelfs op die verjaardag nog een stemmetje in je achterhoofd was. Egoboostje voor mij! En als je ooit wil mailen, let me know! ]



Alle dames een hele dikke Weekend weer overleefd!!

Hey Brocoli, fijn dat je het zo leuk gehad hebt zeg! Als je dan je haar anders hebt en je hebt een leuk jurkje aan voel je je volgens mij toch even heel anders of niet? Ik heb gelukkig ook wel 1 vriendin die nog niet zo lang vrijgezel is alleen heeft zij de relatie verbroken en was zij er al echt klaar mee dus is toch anders. Maar is toch fijn als je je verhaal bij iemand kwijt kan die er op dat moment ook in zit.



Wat je zegt vind ik helemaal niet hard over komen. Het geeft me juist een heel ander inzicht. Normaal wist ik heel goed zijn kant van het verhaal te bekijken, na ruzie's of zo maar daar heb ik nu helemaal niet aan gedacht. Het berichtje van KC liet me ook al even na denken en nu jij dit zo schrijft denk ik ja, misschien kan hij het gewoon even niet aan en laat hij het daarom zijn moeder oplossen. Ik vraag me alleen af of hij geen spijt heeft van de dingen die hij gezegd heeft zaterdagavond. Er zijn aardig wat boze smsjes heen en weer gegaan waarin we beide dingen hebben gezegd in boosheid maar ik kan toch wel zeggen dat ik geen dingen heb gezegd om hem expres te kwetsen. Natuurlijk wel boze dingen maar niet echt gemene dingen of zo. Hij wel. Maar goed waarschijnlijk zal ik daar nooit antwoord op krijgen. Kreeg gisteravond een smsje of hij zijn laatste spullen vanavond op mag halen. Heb gezegd dat dat goed is. Weet alleen niet of ik dan zijn spullen voor de deur moet zetten net voor hij komt of dat ik hem binnen moet laten komen. Jullie een idee?



@ CL, ik heb geen idee wat je zou moeten doen. Ik denk dat ik wel zou gaan. Alleen zou ik dan wel bang zijn dat het weekendje erg leuk zal zijn en je daarna weer terugvalt in het "gewone" leven. Maar ik denk dat je moet doen wat jou het beste gevoel geeft. Het is en blijft moeilijk maar ik denk wel dat je uiteindelijk zelf moet beslissen van hoe nu verder. Als je op hem gaat zitten wachten heb je misschien straks alsnog een klap. Dat had ik wel iig. Succes!!