Relaties
alle pijlers
Lieve dames, weten jullie raad??? Ik kom er niet meer uit
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:15
Hallo! Ik lees al een tijdje mee, maar heb nooit iets gepost, tot nu.. sorry als het een heel lang verhaal wordt, maar ik hoop dat iemand mij misschen raad kan geven, omdat ik het zelf niet meer zo helder zie.
Ik heb 3 jaar een relatie gehad. We zijn altijd erg gek op elkaar geweest, maar hebben ook veel strubbelingen meegemaakt. Hier zijn we toch altijd weer uitgekomen en zelfs sterker dan daarvoor. Liefde is er altijd geweest. Maar sinds 2 maanden is mijn relatie uit..
De laatste tijd was het rustig tussen ons. Geen ruzies, geen irritaties.. gewoon zoals het hoort te zijn (dacht ik).
Hij begon over samenwonen en zei dat hij dat heel graag met mij wilde, daar was ik heel gelukkig mee, want ik zag mijn toekomst echt met hem. Hij dacht zelfs aan kinderen met mij.
Maar de laatste week deed hij raar, afstandelijk. Hij wilde zo min mogelijk bij me in de buurt zijn leek het wel.
Ik had dat natuurlijk door en sprak hem daarop aan.
Toen zei hij tegen me dat hij 'weer een benauwd gevoel had'.
Kortom, hij had last van 'bindingsangst'.
Ik vroeg aan hem of zijn gevoel voor mij over was, of dat hij misschien iemand anders leuk vond. Hij zweerde dat dit niet zo was. Hij houdt ontzettend veel van mij zegt hij. Ook vroeg ik hem of het kwam doordat we het hadden over samenwonen. Nee, hij dacht dat dat het niet was, omdat hij dat ook graag wilde (???)
Maar op de één of andere manier KON hij het niet.
We hebben elkaar daarna 2 weken niet gesproken. Ik was boos, voelde me best belazerd. Maar na 2 weken kregen we weer contact. We hebben gebeld en veel gepraat. Dit bellen werd dagelijks, en soms uren lang...
En nu zijn we al 2 maanden verder. Maar nog steeds is er niets veranderd. We zien elkaar niet, we bellen en praten alleen.
Hij kan mij niet loslaten en ik vind het ook heel erg moeilijk om hem los te laten. Hij verteld me de liefste dingen. Echt, dingen die elke vrouw wil horen. Dat hij zoveel van me houdt, dat hij zich geen leven zonder mij kan voorstellen, dat hij zo gelukkig(?) was met mij enz enz...
Maar hij zegt dat hij gewoon zo'n angst heeft. Hij is bang dat, mochten we weer bij elkaar komen, hij dit weer krijgt. Hij is bang dat hij mij kwetst. En daarom kan hij geen keuze maken om met mij verder te gaan. Maar hij wil me ook niet loslaten.
Hij heeft geen andere vriendin. Hij is daar naar eigen zeggen niet eens mee bezig. Omdat hij van mij houdt.
En voor mij is het zo pijnlijk.. Elke keer als hij die lieve dingen tegen me zegt heb ik hoop dat het weer goed komt. Dat we er samen aan gaan werken. Maar zodra ik ook maar weer iets te dicht bij kom, door bijvoorbeeld hem te willen zien.. Trekt hij zich net zo hard weer terug. Hij WIL het wel, maar hij KAN het niet zegt hij.. Hij denkt zelf echt dat hij last heeft van bindingsangst. Ik weet het.. het is een term waar veel mee gesmeten wordt, maar het kan zijn dat hij het echt heeft..
Ik probeer geduldig te zijn en hem te begrijpen, maar dat lukt niet altijd. Het is voor mij elke keer weer een teleurstelling als blijkt dat het alleen maar woorden zijn, maar geen daden.. En heb het gevoel dat hij mij aan het lijntje houdt. Hij zegt dat hij dat absoluut niet wil, maar dat hij mij gewoon moet bellen, want hij kan niet helemaal zonder me.. Maar dus ook niet helemaal met mij..
Wat ik niet begrijp. Mensen met bindingsangst, kunnen die uberhaupt wel een langere relatie met iemand aangaan? Ik bedoel, wij gaan al 3 jaar met elkaar, en daarvoor heeft hij ook lange relaties gehad. Hij zegt dat hij hier bij elke vriendin last van heeft gehad, maar bij mij minder..
Nooit heb ik het idee gehad dat hij zich niet kan binden, omdat hij altijd over de toekomst met mij praatte. Daarom kan ik het soms zo moeilijk begrijpen, en vraag ik me af of dit gewoon een smoes is. Maarja, hij heeft de kans nu om mij los te laten. Om lekker te feesten of wat dan ook maar. Maar dat doet hij allemaal niet, hij is ook heel erg verdrietig zegt ie.
Ik heb hem ook gezeg: Het maakt niet uit wat je kiest, ookal wil je voorgoed uit elkaar gaan, maar maak alsjeblieft een keuze! We kunnen niet maanden zo doorgaan. Maar hij kan echt geen keuze maken..
Ik weet wel dat ik hier niet lang mee door kan gaan, want ik heb toch het gevoel dat het op niets uitloopt. Ondanks dat ik heel veel van hem houdt.
Wat voor idee hebben jullie hierbij? Is het een geval van Run Forrest Run of valt zoiets te overwinnen?
Want ik wil het gewoon niet te snel opgeven. Dat doen mensen tegenwoordig, maar ik wil dat niet te snel, omdat ik weet hoe fijn we het kunnen hebben samen.
Is er hier iemand die iets soortgelijkt heeft meegemaakt?
Heel erg bedankt
Ik heb 3 jaar een relatie gehad. We zijn altijd erg gek op elkaar geweest, maar hebben ook veel strubbelingen meegemaakt. Hier zijn we toch altijd weer uitgekomen en zelfs sterker dan daarvoor. Liefde is er altijd geweest. Maar sinds 2 maanden is mijn relatie uit..
De laatste tijd was het rustig tussen ons. Geen ruzies, geen irritaties.. gewoon zoals het hoort te zijn (dacht ik).
Hij begon over samenwonen en zei dat hij dat heel graag met mij wilde, daar was ik heel gelukkig mee, want ik zag mijn toekomst echt met hem. Hij dacht zelfs aan kinderen met mij.
Maar de laatste week deed hij raar, afstandelijk. Hij wilde zo min mogelijk bij me in de buurt zijn leek het wel.
Ik had dat natuurlijk door en sprak hem daarop aan.
Toen zei hij tegen me dat hij 'weer een benauwd gevoel had'.
Kortom, hij had last van 'bindingsangst'.
Ik vroeg aan hem of zijn gevoel voor mij over was, of dat hij misschien iemand anders leuk vond. Hij zweerde dat dit niet zo was. Hij houdt ontzettend veel van mij zegt hij. Ook vroeg ik hem of het kwam doordat we het hadden over samenwonen. Nee, hij dacht dat dat het niet was, omdat hij dat ook graag wilde (???)
Maar op de één of andere manier KON hij het niet.
We hebben elkaar daarna 2 weken niet gesproken. Ik was boos, voelde me best belazerd. Maar na 2 weken kregen we weer contact. We hebben gebeld en veel gepraat. Dit bellen werd dagelijks, en soms uren lang...
En nu zijn we al 2 maanden verder. Maar nog steeds is er niets veranderd. We zien elkaar niet, we bellen en praten alleen.
Hij kan mij niet loslaten en ik vind het ook heel erg moeilijk om hem los te laten. Hij verteld me de liefste dingen. Echt, dingen die elke vrouw wil horen. Dat hij zoveel van me houdt, dat hij zich geen leven zonder mij kan voorstellen, dat hij zo gelukkig(?) was met mij enz enz...
Maar hij zegt dat hij gewoon zo'n angst heeft. Hij is bang dat, mochten we weer bij elkaar komen, hij dit weer krijgt. Hij is bang dat hij mij kwetst. En daarom kan hij geen keuze maken om met mij verder te gaan. Maar hij wil me ook niet loslaten.
Hij heeft geen andere vriendin. Hij is daar naar eigen zeggen niet eens mee bezig. Omdat hij van mij houdt.
En voor mij is het zo pijnlijk.. Elke keer als hij die lieve dingen tegen me zegt heb ik hoop dat het weer goed komt. Dat we er samen aan gaan werken. Maar zodra ik ook maar weer iets te dicht bij kom, door bijvoorbeeld hem te willen zien.. Trekt hij zich net zo hard weer terug. Hij WIL het wel, maar hij KAN het niet zegt hij.. Hij denkt zelf echt dat hij last heeft van bindingsangst. Ik weet het.. het is een term waar veel mee gesmeten wordt, maar het kan zijn dat hij het echt heeft..
Ik probeer geduldig te zijn en hem te begrijpen, maar dat lukt niet altijd. Het is voor mij elke keer weer een teleurstelling als blijkt dat het alleen maar woorden zijn, maar geen daden.. En heb het gevoel dat hij mij aan het lijntje houdt. Hij zegt dat hij dat absoluut niet wil, maar dat hij mij gewoon moet bellen, want hij kan niet helemaal zonder me.. Maar dus ook niet helemaal met mij..
Wat ik niet begrijp. Mensen met bindingsangst, kunnen die uberhaupt wel een langere relatie met iemand aangaan? Ik bedoel, wij gaan al 3 jaar met elkaar, en daarvoor heeft hij ook lange relaties gehad. Hij zegt dat hij hier bij elke vriendin last van heeft gehad, maar bij mij minder..
Nooit heb ik het idee gehad dat hij zich niet kan binden, omdat hij altijd over de toekomst met mij praatte. Daarom kan ik het soms zo moeilijk begrijpen, en vraag ik me af of dit gewoon een smoes is. Maarja, hij heeft de kans nu om mij los te laten. Om lekker te feesten of wat dan ook maar. Maar dat doet hij allemaal niet, hij is ook heel erg verdrietig zegt ie.
Ik heb hem ook gezeg: Het maakt niet uit wat je kiest, ookal wil je voorgoed uit elkaar gaan, maar maak alsjeblieft een keuze! We kunnen niet maanden zo doorgaan. Maar hij kan echt geen keuze maken..
Ik weet wel dat ik hier niet lang mee door kan gaan, want ik heb toch het gevoel dat het op niets uitloopt. Ondanks dat ik heel veel van hem houdt.
Wat voor idee hebben jullie hierbij? Is het een geval van Run Forrest Run of valt zoiets te overwinnen?
Want ik wil het gewoon niet te snel opgeven. Dat doen mensen tegenwoordig, maar ik wil dat niet te snel, omdat ik weet hoe fijn we het kunnen hebben samen.
Is er hier iemand die iets soortgelijkt heeft meegemaakt?
Heel erg bedankt
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:30
Ben het met Yasmijn eens.
Alleen wegwezen klinkt alsof je met een heel raar persoon te maken hebt.
Dat is natuurlijk niet zo, hij zal ongetwijfeld van je houden en het wel willen maar niet kunnen. (ik snap dat gevoel van bindingsangst ook niet echt eerlijk gezegt)..
Maar als hij de keuze niet maakt, moet jij het inderdaad doen.
Zoals je zelf al zegt, je kan geen maanden zo door blijven gaan.
Het is ook een beetje een kwestie van graag of niet hoor..
Alleen wegwezen klinkt alsof je met een heel raar persoon te maken hebt.
Dat is natuurlijk niet zo, hij zal ongetwijfeld van je houden en het wel willen maar niet kunnen. (ik snap dat gevoel van bindingsangst ook niet echt eerlijk gezegt)..
Maar als hij de keuze niet maakt, moet jij het inderdaad doen.
Zoals je zelf al zegt, je kan geen maanden zo door blijven gaan.
Het is ook een beetje een kwestie van graag of niet hoor..
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:31
Weer zo'n nietszeggende topictitel. Als je wil dat mensen erop klikken, kan je beter even duidelijk aangeven waar het om gaat.
Verder: wegwezen idd. Hoe zou dit in hemelsnaam weer goed moeten komen? Hij komt niet terug, want dat zou een stap terug zijn, ook voor jou. Probeer je erbij neer te leggen.
Verder: wegwezen idd. Hoe zou dit in hemelsnaam weer goed moeten komen? Hij komt niet terug, want dat zou een stap terug zijn, ook voor jou. Probeer je erbij neer te leggen.
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:34
Hoe weet je dat hij niet aan het feesten e.d. is, als jullie elkaar niet meer zien? Hij kan dat wel zeggen natuurlijk, maar hij zegt wel meer dingen blijkbaar.....
Een mening is als een erectie. Je hebt er zo een, maar dan moet je hem nog staande zien te houden. Anders wordt het al snel slap gelul...
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:39
Je wilt niet te snel opgeven?
Das lief van je, maar hoe lang wil je hier nog mee doorgaan dan?
Want hier wordt jij per saldo niet gelukkiger van hoor.
Tis vreselijk triest voor je ex(?) dat hij niet kan kiezen en dat hij misschien wel bindingsangst heeft maar wat hij nu doet is van ZIJN probleem JOUW probleem maken.
EN jij laat dat toe.
Jij laat je bespelen door mijn mooie woorden die elke vrouw wil horen.
Maar met woorden maak je geen stabiele relatie, dat zijn de daden die het hem doen.
Dus als hij geen keuze maakt (en dat doet hij niet, door te zeggen dat hij je niet kan laten gaan, maar ook geen relatie wil) zal jij de keuze moeten maken.
Dit is niet goed voor JOU
Hier ga JIJ uiteindelijk kapot aan, want elke keer hoop je op iets en elke keer wordt die hoop de grond weer ingeboord.
Wat ik zou doen.....de relatie verbreken, zeggen dat je geen contact wil.
Om voor jezelf een stuk rust te creëren, en ja dat gaat samen met een hoop verdriet, en om aan hem duidelijk te maken dat je niet met je laat sollen
Want wat hij nu doet is je gebruiken als een soort jojo
wel.....niet.....wel....niet
Dar moet je niet willen meis!
Das lief van je, maar hoe lang wil je hier nog mee doorgaan dan?
Want hier wordt jij per saldo niet gelukkiger van hoor.
Tis vreselijk triest voor je ex(?) dat hij niet kan kiezen en dat hij misschien wel bindingsangst heeft maar wat hij nu doet is van ZIJN probleem JOUW probleem maken.
EN jij laat dat toe.
Jij laat je bespelen door mijn mooie woorden die elke vrouw wil horen.
Maar met woorden maak je geen stabiele relatie, dat zijn de daden die het hem doen.
Dus als hij geen keuze maakt (en dat doet hij niet, door te zeggen dat hij je niet kan laten gaan, maar ook geen relatie wil) zal jij de keuze moeten maken.
Dit is niet goed voor JOU
Hier ga JIJ uiteindelijk kapot aan, want elke keer hoop je op iets en elke keer wordt die hoop de grond weer ingeboord.
Wat ik zou doen.....de relatie verbreken, zeggen dat je geen contact wil.
Om voor jezelf een stuk rust te creëren, en ja dat gaat samen met een hoop verdriet, en om aan hem duidelijk te maken dat je niet met je laat sollen
Want wat hij nu doet is je gebruiken als een soort jojo
wel.....niet.....wel....niet
Dar moet je niet willen meis!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:39
Of hij het nou niet kan op niet wil, jullie zijn in elk geval niet samen op een manier die goed voor jou is. Kies voor jezelf en kijk heel realistisch of hij je (nu al drie maanden lang) iets bied dat voor jou goed is, waar jij gelukkig van word ook in de toekomst. Ik denk van niet. Ik denk dus dat je de bal uit zijn handen moet pakken. Jij bent namelijk die bal en nu kan hij er mee stuiteren en dat doet zeer!
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:41
Hij kan er wel een heel (lang) drama van maken, maar bottom line is dat hij niet voor je kiest. En jou ook nog al die tijd in onzekerheid laat. Dit kost jullie beiden bakken met energie.
Ik zou hém adviseren hulp te zoeken als hij er echt zo erg mee zit als dat hij zegt.
De vraag is, wil jij een man die niet 100% voor je gaat (of kan gaan)?
Ik zou hém adviseren hulp te zoeken als hij er echt zo erg mee zit als dat hij zegt.
De vraag is, wil jij een man die niet 100% voor je gaat (of kan gaan)?
zaterdag 8 augustus 2009 om 13:50
Waar is hij precies bang voor? Of het is een gevoel van diepliggende onverklaarbaare angst? Ik zou inderdaad ook zeggen dat hij hulp moet zoeken (of misschien doet ie dat al). Dan weet je in elk geval dat ie er wat aan probeert te doen. Want de tijd gaat dit niet oplossen, er moet een beslissing genomen worden en het is niet eerlijk als hij die beslissing aan jou overlaat. Kun je voor jezelf een limiet stellen? Bijvoorbeeld: als hij per 1 oktober nog niet duidelijk is en/of geen hulp heeft gezocht dan nok ik ermee?
zaterdag 8 augustus 2009 om 14:23
Bedankt, zoveel reacties al zo snel..
Sorry voor de misschien misleiden de titel? Daar had niet bij stilgestaan.. maar goed
Nee, natuurlijk wil ik geen man die niet 100% voor me gaat.
Mijn gevoel wordt ook wil minder naar hem toe merk ik. Want tsjah, stel dat het wel weer goed komt. Ik zal altijd het gevoel hebben dat hij het niet ECHT wil. En dat wil ik ook niet natuurlijk.. maar het is gewoon zo verrotte moeilijk om iemand echt compleet los te laten. Hij is gewoon een heel belangrijk deel van mijn leven (geweest). En opeens is mijn toekomstbeeld helemaal veranderd.
Misschien is het makkelijker als je echt kwaad op elkaar bent, maar dat is het nu juist niet. Daarom is het zo moeilijk om een keus te maken. Mijn hart zegt ja, en mijn verstand zegt nee..
En die twee worden steeds heen en weer geslingerd.
Oh en Ayla50 vroeg of ik wel zeker wist of hij niet aan het feesten was.. Ja dat weet ik vrijwel zeker. Ik ga namelijk de laatste 2 maanden weer flink op stap en kom hem nooit tegen. Ook spreek ik hem dagelijks he.
Maar goed, je weet natuurlijk nooit 100% zeker wat hij doet.
En Bianca40, hij weet zelf niet precies waar hij bang voor is. Het is inderdaad een gevoel. Alle mogelijke dingen die door mijn hoofd speelde heb ik hem gevraagd. Maar hij weet echt niet waar het aan ligt...
Sorry voor de misschien misleiden de titel? Daar had niet bij stilgestaan.. maar goed
Nee, natuurlijk wil ik geen man die niet 100% voor me gaat.
Mijn gevoel wordt ook wil minder naar hem toe merk ik. Want tsjah, stel dat het wel weer goed komt. Ik zal altijd het gevoel hebben dat hij het niet ECHT wil. En dat wil ik ook niet natuurlijk.. maar het is gewoon zo verrotte moeilijk om iemand echt compleet los te laten. Hij is gewoon een heel belangrijk deel van mijn leven (geweest). En opeens is mijn toekomstbeeld helemaal veranderd.
Misschien is het makkelijker als je echt kwaad op elkaar bent, maar dat is het nu juist niet. Daarom is het zo moeilijk om een keus te maken. Mijn hart zegt ja, en mijn verstand zegt nee..
En die twee worden steeds heen en weer geslingerd.
Oh en Ayla50 vroeg of ik wel zeker wist of hij niet aan het feesten was.. Ja dat weet ik vrijwel zeker. Ik ga namelijk de laatste 2 maanden weer flink op stap en kom hem nooit tegen. Ook spreek ik hem dagelijks he.
Maar goed, je weet natuurlijk nooit 100% zeker wat hij doet.
En Bianca40, hij weet zelf niet precies waar hij bang voor is. Het is inderdaad een gevoel. Alle mogelijke dingen die door mijn hoofd speelde heb ik hem gevraagd. Maar hij weet echt niet waar het aan ligt...
zaterdag 8 augustus 2009 om 14:38
Ik heb hem ook gezeg: Het maakt niet uit wat je kiest, ookal wil je voorgoed uit elkaar gaan, maar maak alsjeblieft een keuze! We kunnen niet maanden zo doorgaan. Maar hij kan echt geen keuze maken..
Ik weet wel dat ik hier niet lang mee door kan gaan, want ik heb toch het gevoel dat het op niets uitloopt. Ondanks dat ik heel veel van hem houdt
Maar hij heeft toch al een keuze gemaakt? Het is uit. Jullie zien elkaar niet, maar bellen.
Wanneer je echt serieus genomen wil worden door hem dan stel je hem voor de keuze. Hij kiest voor een volwaardige relatie met jou of het contact wordt definitief verbroken.
Hou rekening met het laatste.
Het is voor jou vele malen beter om geen contact te hebben. Dit geeft jou teveel hoop.
Sterkte
Ik weet wel dat ik hier niet lang mee door kan gaan, want ik heb toch het gevoel dat het op niets uitloopt. Ondanks dat ik heel veel van hem houdt
Maar hij heeft toch al een keuze gemaakt? Het is uit. Jullie zien elkaar niet, maar bellen.
Wanneer je echt serieus genomen wil worden door hem dan stel je hem voor de keuze. Hij kiest voor een volwaardige relatie met jou of het contact wordt definitief verbroken.
Hou rekening met het laatste.
Het is voor jou vele malen beter om geen contact te hebben. Dit geeft jou teveel hoop.
Sterkte
zaterdag 8 augustus 2009 om 14:39
Een citaat van iemand hier op het forum (sorry, weet niet meer wie) : If you are not a priority, than don't be an option.
En ondanks dat het lijkt alsof je wel een prioriteit bent...kun je hem wel laten voelen (en jezelf) als je GEEN optie meer bent.
Zet er zelf een punt achter, kijk wat dat met je eigen gevoel doet en daarmee ook met die van hem...
En ondanks dat het lijkt alsof je wel een prioriteit bent...kun je hem wel laten voelen (en jezelf) als je GEEN optie meer bent.
Zet er zelf een punt achter, kijk wat dat met je eigen gevoel doet en daarmee ook met die van hem...
zaterdag 8 augustus 2009 om 14:40
Ik vind de reacties tot nu toe wel wat kort door de bocht.
Ik lees dat er aardig wat goede wil is aan beide kanten, maar dat beide geen idee hebben hoe het probleem aan te pakken, zodat ze toch samen verder kunnen.
Ik denk dat individuele therapie voor hem of relatietherapie voor jullie samen heel goed kan zijn. Dat lijkt mij ook de enige manier voor hem om iets met zijn bindingsangst te doen, dat lost zich namelijk niet vanzelf op. Als hij dit niet wil, dan is het natuurlijk wel een afgelopen zaak want dan zal er niets aan de situatie veranderen.
Als hij dit wel wil en iets met zijn probleem wil doen, dan lijkt mij dat een teken dat niet alleen jij, maar ook hij voor deze relatie wilt vechten. En dan zou ik hem alleen maar steunen hierin!
Ik lees dat er aardig wat goede wil is aan beide kanten, maar dat beide geen idee hebben hoe het probleem aan te pakken, zodat ze toch samen verder kunnen.
Ik denk dat individuele therapie voor hem of relatietherapie voor jullie samen heel goed kan zijn. Dat lijkt mij ook de enige manier voor hem om iets met zijn bindingsangst te doen, dat lost zich namelijk niet vanzelf op. Als hij dit niet wil, dan is het natuurlijk wel een afgelopen zaak want dan zal er niets aan de situatie veranderen.
Als hij dit wel wil en iets met zijn probleem wil doen, dan lijkt mij dat een teken dat niet alleen jij, maar ook hij voor deze relatie wilt vechten. En dan zou ik hem alleen maar steunen hierin!
