Relaties
alle pijlers
** Longdistance relationships deel 11 **
vrijdag 26 september 2008 om 23:03
En daar gaan we weer! Met of zonder longdistance
Isiss: getrouwd met R. uit Marokko. Is in BE gaan wonen om hem makkelijker deze kant op te krijgen. 2,5 jaar longdistance relatie gehad.Speeseend: relatie met J. uit Duitsland. Druk aan de studie. J komt vaak deze kant op of Spees gaat naar Duitsland.Cadi: helaas ook nog steeds legaal. Hij woont in Turkije, ook samen een kindje. De bedoeling is dat hij hierheen komt hij is ook net geslaagd voor zijn examen.Fille: longdistance relatie met Berliner (we hebben toch best nog veel legalen hier hoor). Hij woont in Duitsland. Toekomst waar en hoe nog onbekend. Misschien gaat fille naar Duitsland??Es1450: illegaal hier. Zorgt voor neverending scriptiestories, schoonfamilieverhalen en werkperikelen die heel saai zijn. (haar eigen woorden). Long-distance ervaring met een Panamees, maar ze woont nu samen met een Nederlander!Margaretha: jaren lang gelongdistanced (wat je wel niet allemaal kan met dit woord). Woont en werkt nu in Spanje vlakbij haar vriend.Rianneplaya: Long distance relatie gehad met een Mexicaan. Daar naar toe verhuisd en blijven hangen. Woont en werkt nu in Mexico waar ze geniet van het single leven.La Moon: Geen longdistance meer omdat ze de zon heeft opgezocht. Ze woont nu samen met haar vriend op de Canarische eilanden.Jooles: Heeft een relatie gehad met een Nederlander die in China ging wonen. Het is toen over gegaan (Chinees heeft nu bedacht dat ie terug wilt naar NL, maar met zn nieuwe liefde). Jooles is nog lekker vrijgezellig.Ine: Woonachtig in Tirol met haar zoon van 2. Had een relatie met een NL uit Noord Holland en dus long distance. Relatie is nu over, maar Ine is gezellig blijven hangen!Mezelf nog: findingnemo, relatie gehad met een Belgische Marokkaan en in Marokko gaan wonen. Sinds augustus 2008 mn zooi terug in NL en relatie over. Nu lekker vrijgezel.En beste nieuwe mensen, : wees welkom! Hopelijk kan je het een beetje volgen met deze intro.
Isiss: getrouwd met R. uit Marokko. Is in BE gaan wonen om hem makkelijker deze kant op te krijgen. 2,5 jaar longdistance relatie gehad.Speeseend: relatie met J. uit Duitsland. Druk aan de studie. J komt vaak deze kant op of Spees gaat naar Duitsland.Cadi: helaas ook nog steeds legaal. Hij woont in Turkije, ook samen een kindje. De bedoeling is dat hij hierheen komt hij is ook net geslaagd voor zijn examen.Fille: longdistance relatie met Berliner (we hebben toch best nog veel legalen hier hoor). Hij woont in Duitsland. Toekomst waar en hoe nog onbekend. Misschien gaat fille naar Duitsland??Es1450: illegaal hier. Zorgt voor neverending scriptiestories, schoonfamilieverhalen en werkperikelen die heel saai zijn. (haar eigen woorden). Long-distance ervaring met een Panamees, maar ze woont nu samen met een Nederlander!Margaretha: jaren lang gelongdistanced (wat je wel niet allemaal kan met dit woord). Woont en werkt nu in Spanje vlakbij haar vriend.Rianneplaya: Long distance relatie gehad met een Mexicaan. Daar naar toe verhuisd en blijven hangen. Woont en werkt nu in Mexico waar ze geniet van het single leven.La Moon: Geen longdistance meer omdat ze de zon heeft opgezocht. Ze woont nu samen met haar vriend op de Canarische eilanden.Jooles: Heeft een relatie gehad met een Nederlander die in China ging wonen. Het is toen over gegaan (Chinees heeft nu bedacht dat ie terug wilt naar NL, maar met zn nieuwe liefde). Jooles is nog lekker vrijgezellig.Ine: Woonachtig in Tirol met haar zoon van 2. Had een relatie met een NL uit Noord Holland en dus long distance. Relatie is nu over, maar Ine is gezellig blijven hangen!Mezelf nog: findingnemo, relatie gehad met een Belgische Marokkaan en in Marokko gaan wonen. Sinds augustus 2008 mn zooi terug in NL en relatie over. Nu lekker vrijgezel.En beste nieuwe mensen, : wees welkom! Hopelijk kan je het een beetje volgen met deze intro.
donderdag 4 juni 2009 om 14:28
quote:Ine schreef op 04 juni 2009 @ 14:00:
Hem ken ik al zo lang ik hier woon en hij is gewoon hartstikke leuk. Maar toen zijn vriendin dat zo lief hier aan kwam bieden, vond ik dat ik ook moest stoppen met het sjansen. Dat zou ik niet fair van mezelf vinden en kan ik oprecht niet over mijn hart verkrijgen, terwijl ik ook niet altijd braaf ben of ben geweest..
Dit bevestigd mijn beeld maar weer eens. Als je bang bent dat een vrouw op je man uit is, snel vriendinnen mee worden
Wat vervelend van je gezicht!!!!! Hopelijk is het morgen beter!
Nemo, inderdaad ,wat heerlijk dat je op zulke plekken komt zeg!
Hem ken ik al zo lang ik hier woon en hij is gewoon hartstikke leuk. Maar toen zijn vriendin dat zo lief hier aan kwam bieden, vond ik dat ik ook moest stoppen met het sjansen. Dat zou ik niet fair van mezelf vinden en kan ik oprecht niet over mijn hart verkrijgen, terwijl ik ook niet altijd braaf ben of ben geweest..
Dit bevestigd mijn beeld maar weer eens. Als je bang bent dat een vrouw op je man uit is, snel vriendinnen mee worden
Wat vervelend van je gezicht!!!!! Hopelijk is het morgen beter!
Nemo, inderdaad ,wat heerlijk dat je op zulke plekken komt zeg!
donderdag 4 juni 2009 om 20:48
Marg, je bent niet arm! Je hebt niet zoveel geld als je zou willen maar da's heel wat anders. Als je arm was ging je noch uiteten, noch naar de schoonheidsspecialiste!
Toevallig is er net een programma op tv over mensen met schulden die zeggen dat ze geen geld hebben voor luxe, maar ze hebben paarden, een keuken met alles erop en eraan en ze gaan drie keer per jaar op vakantie. Oh, nu blijkt dat ze niet weet hoeveel er in komt en hoeveel eruit gaat.
Ik bedoel overigens niet dat ik niet begrijp dat het vervelend is om niet veel geld te hebben, maar je doet nog steeds best luxe dingen die je als je echt arm bent echt niet doet. Laat ik zo maar eens de Calvinisme-test op trouw.nl doen. Ik scoor vast 100%.
Iemand nog gestemd vandaag? Ik heb serieus tot in het hokje getwijfeld. Dat is me nog nooit gebeurd!
Oh Ine ik zou dolgraag naar opera of operette gaan. Of ballet. Op één of andere manier doe ik dat nooit terwijl het me super lijkt. Hmm, had ik ook niet het voornemen om vaker naar het theater te gaan?
Nemo, klinkt goed zeg. Wanneer komt de groep? Overmorgen?
Toevallig is er net een programma op tv over mensen met schulden die zeggen dat ze geen geld hebben voor luxe, maar ze hebben paarden, een keuken met alles erop en eraan en ze gaan drie keer per jaar op vakantie. Oh, nu blijkt dat ze niet weet hoeveel er in komt en hoeveel eruit gaat.
Ik bedoel overigens niet dat ik niet begrijp dat het vervelend is om niet veel geld te hebben, maar je doet nog steeds best luxe dingen die je als je echt arm bent echt niet doet. Laat ik zo maar eens de Calvinisme-test op trouw.nl doen. Ik scoor vast 100%.
Iemand nog gestemd vandaag? Ik heb serieus tot in het hokje getwijfeld. Dat is me nog nooit gebeurd!
Oh Ine ik zou dolgraag naar opera of operette gaan. Of ballet. Op één of andere manier doe ik dat nooit terwijl het me super lijkt. Hmm, had ik ook niet het voornemen om vaker naar het theater te gaan?
Nemo, klinkt goed zeg. Wanneer komt de groep? Overmorgen?
donderdag 4 juni 2009 om 21:53
Ja okee ik ben niet arm: vergeleken met échte arme mensen die honger hebben, dat heb ik nooit natuurlijk.
Maar ik verdien 900 euro!
Het ergste is twee dingen voor mij: 1) met mijn bijbaantje verdiende ik in Nederland nog meer, zelfs als ik alleen in de weekenden werkte, gecombineerd met stufi
2) ik heb in die vijf jaar dat ik studeerde steeds mezelf voorgehouden 'als je straks aan het werk bent, dan...'
Ik ben gewoon niet gemaakt voor armoe (eh. overdrachtelijk bedoelde armoe dan ).
Als ik niet één keer per maand uiteten zou gaan, en ook nooit naar de schoonheidsspecialiste of kapper zou gaan enzovoort zou ik misschien wel het dubbele kunnen sparen van nu.
En als ik écht écht écht zuinig zou leven en dus alleen goedkoop vlees zou kopen, en shampoo uit de supermarkt enzovoort dan zou ik misschien wel het driedubbele kunnen sparen: 150 euro.
Oftewel: geen zak Plus dat het leven dan ook gewoon écht niet leuk zou zijn. Ik vind het nou met zo weinig geld al maar zo-zo. Dat komt misschien ook voor een groot deel omdat ik in Nederland veel meer zou verdienen en veel gemakkelijker en luxe zou kunnen leven. Oh ik zou ook weer op kamers kunnen gaan, maarja ook dat is nou echt iets waarvan ik een paar jaar heb gedacht: 'als ik maar klaar ben met studeren, dan...'
Nu kom ik elke maand eigenlijk net of net niet uit, en dat is dan grote uitgaven niet meegeteld. Ik ben ook nog vrienden aan het proberen te maken.
Deze maand is mijn vriend jarig. Mijn ouders huwelijksfeest. We hebben geld naar Cuba gestuurd.
Nouja. Zelfs al zou ik 1200 euro verdienen (ook geen zak dus) dan nog zou dat al een ont-zet-ten-de verademing zijn, omdat ik dan gewoon een paar honderd euro 'over heb', die ik kan sparen, gebruiken voor grote / onverwachte uitgaven enz. Daarnaast, mijn vriend heeft geen ouders die hem financieel kunnen steunen, geen ib-groep, niets. Hij is zelf heel werklustig en werkt nu ook, maar ik vind dat best wel iets wat onbewust toch op je drukt. Ik zou zo graag die financiele zekerheid hebben, van, ja, ga maar studeren, dat kan en daar komen we wel uit qua geld. Het is niet zo dat hij geld van mij verwacht ofzo, maar ik kan je wel vertellen dat ik na zes jaar samen voor hem net zo voel als voor mezelf en dat ik dat best wel stressvol vind. Ik wil niet van dag tot dag leven.
Toen hij hier naartoe kwam gingen we samen, we hadden toen het adres van een bilaterale organisatie waar we heel hoopvol naartoe gingen, die tips ed. konden geven (net zoals Nederlandse verenigingen in het buitenland zeg maar). Toen we begonnen over woonruimte, waar we zouden kunnen zoeken, kwam die meneer met 'herbergen'. Waar je een bed kan krijgen voor een nacht. Waar zwervers en junkies slapen.
Eerlijk gezegd zit ik nu ik het opschrijf er weer van te janken. ik vond dat zó erg, dan heb je huis en haard achtergelaten en kom je met één koffer naar een nieuw land en dan is dit je voorland. Ik dacht toen: over mijn lijk. Mijn vriend heeft zelf altijd heel hard gewerkt en het meeste zelf voor elkaar gekregen, maar dit zal ik nooit vergeten. Dat is dus de plek waar je terecht komt als je het zelf niet meer redt om wat voor reden dan ook. En dat wil ik ten alle tijden voorkomen. Ik heb tijdens mijn studententijd ook heel hard gewerkt en we hebben het geld goed gebruikt, en natuurlijk ging ik ook weleens stappen en maakte dan 50 euro op, en mijn ouders zullen ook altijd bijspringen mocht het nodig zijn, vanzelfsprekend ook voor mijn vriend, maar dit is wel een soort druk die ik eigenlijk altijd onbewust voel.
En natuurlijk red ik het wel en natuurlijk is het niets vergeleken met mensen met echte armoede, maar ik vind het best wel een grote teleurstelling, dat het nou na al die jaren studie en bikkelen nóg niet zo ver is.
Maar ik ga niet bij de pakken neerzitten hoor, ik denk juist dat het ook goed is om pissig te zijn, dan kom je verder!
Maar ik verdien 900 euro!
Het ergste is twee dingen voor mij: 1) met mijn bijbaantje verdiende ik in Nederland nog meer, zelfs als ik alleen in de weekenden werkte, gecombineerd met stufi
2) ik heb in die vijf jaar dat ik studeerde steeds mezelf voorgehouden 'als je straks aan het werk bent, dan...'
Ik ben gewoon niet gemaakt voor armoe (eh. overdrachtelijk bedoelde armoe dan ).
Als ik niet één keer per maand uiteten zou gaan, en ook nooit naar de schoonheidsspecialiste of kapper zou gaan enzovoort zou ik misschien wel het dubbele kunnen sparen van nu.
En als ik écht écht écht zuinig zou leven en dus alleen goedkoop vlees zou kopen, en shampoo uit de supermarkt enzovoort dan zou ik misschien wel het driedubbele kunnen sparen: 150 euro.
Oftewel: geen zak Plus dat het leven dan ook gewoon écht niet leuk zou zijn. Ik vind het nou met zo weinig geld al maar zo-zo. Dat komt misschien ook voor een groot deel omdat ik in Nederland veel meer zou verdienen en veel gemakkelijker en luxe zou kunnen leven. Oh ik zou ook weer op kamers kunnen gaan, maarja ook dat is nou echt iets waarvan ik een paar jaar heb gedacht: 'als ik maar klaar ben met studeren, dan...'
Nu kom ik elke maand eigenlijk net of net niet uit, en dat is dan grote uitgaven niet meegeteld. Ik ben ook nog vrienden aan het proberen te maken.
Deze maand is mijn vriend jarig. Mijn ouders huwelijksfeest. We hebben geld naar Cuba gestuurd.
Nouja. Zelfs al zou ik 1200 euro verdienen (ook geen zak dus) dan nog zou dat al een ont-zet-ten-de verademing zijn, omdat ik dan gewoon een paar honderd euro 'over heb', die ik kan sparen, gebruiken voor grote / onverwachte uitgaven enz. Daarnaast, mijn vriend heeft geen ouders die hem financieel kunnen steunen, geen ib-groep, niets. Hij is zelf heel werklustig en werkt nu ook, maar ik vind dat best wel iets wat onbewust toch op je drukt. Ik zou zo graag die financiele zekerheid hebben, van, ja, ga maar studeren, dat kan en daar komen we wel uit qua geld. Het is niet zo dat hij geld van mij verwacht ofzo, maar ik kan je wel vertellen dat ik na zes jaar samen voor hem net zo voel als voor mezelf en dat ik dat best wel stressvol vind. Ik wil niet van dag tot dag leven.
Toen hij hier naartoe kwam gingen we samen, we hadden toen het adres van een bilaterale organisatie waar we heel hoopvol naartoe gingen, die tips ed. konden geven (net zoals Nederlandse verenigingen in het buitenland zeg maar). Toen we begonnen over woonruimte, waar we zouden kunnen zoeken, kwam die meneer met 'herbergen'. Waar je een bed kan krijgen voor een nacht. Waar zwervers en junkies slapen.
Eerlijk gezegd zit ik nu ik het opschrijf er weer van te janken. ik vond dat zó erg, dan heb je huis en haard achtergelaten en kom je met één koffer naar een nieuw land en dan is dit je voorland. Ik dacht toen: over mijn lijk. Mijn vriend heeft zelf altijd heel hard gewerkt en het meeste zelf voor elkaar gekregen, maar dit zal ik nooit vergeten. Dat is dus de plek waar je terecht komt als je het zelf niet meer redt om wat voor reden dan ook. En dat wil ik ten alle tijden voorkomen. Ik heb tijdens mijn studententijd ook heel hard gewerkt en we hebben het geld goed gebruikt, en natuurlijk ging ik ook weleens stappen en maakte dan 50 euro op, en mijn ouders zullen ook altijd bijspringen mocht het nodig zijn, vanzelfsprekend ook voor mijn vriend, maar dit is wel een soort druk die ik eigenlijk altijd onbewust voel.
En natuurlijk red ik het wel en natuurlijk is het niets vergeleken met mensen met echte armoede, maar ik vind het best wel een grote teleurstelling, dat het nou na al die jaren studie en bikkelen nóg niet zo ver is.
Maar ik ga niet bij de pakken neerzitten hoor, ik denk juist dat het ook goed is om pissig te zijn, dan kom je verder!
donderdag 4 juni 2009 om 22:29
Ik snap dat je die druk voelt en 900 euro is ook niet veel. Maar als je dingen zegt als '1200 euro is geen zak' dan vind ik dat nogal tegenstrijdig. Het is alsof je vrachtwagens met geld verwacht direct na je afstuderen. Als mensen om je heen zeggen dat 1200 euro in Spanje een reëel salaris is voor mensen die net van de universiteit komen, moet je dan niet jouw beeld bijstellen? Of in ieder geval accepteren dat zolang je in Spanje woont, je de komende jaren niet heel veel meer gaat verdienen dan die 1200 euro? Ik vind je soms heel verongelijkt klinken terwijl je wel genoeg luxe dingen kan doen.
donderdag 4 juni 2009 om 22:31
Ik had een heel epistel, maar die drol heb ik ingeslikt, Marg. Maar mocht je er open voor staan, dan heur ik het wel.
Ja, ik ben gaan stemmen, al was het alleen maar als tegenWildersstem.
Ik hou ook erg van het theater. Maar ja, in een volgende levensepisode weer kansen daarvoor.
Ben momenteel met Kjongen musea aan het aflopen. Ook erg leuk. Bij het rijskmuseum voor oudheden hebben we een mp3tje gehuurd waarbij hij een rondleiding kreeg in zijn oren. Volgende keer doe ik dat ook.
Vanaf september is hij gratis in de rijksmusea dus dat schept weer meer kansen.
Mijn meneer wordt een beetje cookoo. Van wachten, van eenzaamheid, van het zich steeds meer realiseren dat vandaag nooit meer terug komt.
Das best wel jammer.
Ja, ik ben gaan stemmen, al was het alleen maar als tegenWildersstem.
Ik hou ook erg van het theater. Maar ja, in een volgende levensepisode weer kansen daarvoor.
Ben momenteel met Kjongen musea aan het aflopen. Ook erg leuk. Bij het rijskmuseum voor oudheden hebben we een mp3tje gehuurd waarbij hij een rondleiding kreeg in zijn oren. Volgende keer doe ik dat ook.
Vanaf september is hij gratis in de rijksmusea dus dat schept weer meer kansen.
Mijn meneer wordt een beetje cookoo. Van wachten, van eenzaamheid, van het zich steeds meer realiseren dat vandaag nooit meer terug komt.
Das best wel jammer.
donderdag 4 juni 2009 om 22:39
Ine, als Kman in Nederland is gaan we vaak naar Italie bedenk ik zo. Daar heeft hij nl een aantal jaar gewoond en wil ons alles graag laten zien. Ik vermoed dat jij best wel op de route ligt.
Maar voorlopig gaat het geld op aan ticket naar hem, en kom ik niet langs, maar ga ik over je hoofd heen.
Isiss mijn smaak is inderdaad die zwarte met broche. Maar heb voorlopig weer genoeg uitgegeven.
Nemo, ik vind je stoer. In Maleisie de stoute schoenen aan, goed man!
Ook stoer natuurlijk Jooles met 45km fietsen, TRRP met die auto (jaaaaaaaaaaaaa doen!) en dat Spees d'r scriptie klaar is (is dit de eerste? wat bedoel je daarmee?)
Maar voorlopig gaat het geld op aan ticket naar hem, en kom ik niet langs, maar ga ik over je hoofd heen.
Isiss mijn smaak is inderdaad die zwarte met broche. Maar heb voorlopig weer genoeg uitgegeven.
Nemo, ik vind je stoer. In Maleisie de stoute schoenen aan, goed man!
Ook stoer natuurlijk Jooles met 45km fietsen, TRRP met die auto (jaaaaaaaaaaaaa doen!) en dat Spees d'r scriptie klaar is (is dit de eerste? wat bedoel je daarmee?)
donderdag 4 juni 2009 om 22:48
Ja, dat realiseer ik me ook wel, ik maak me geen illusies over dat ze me nu bv. opeens 1800 ofzo aan zouden bieden, maar ik moest er wel even aan wennen. Gemiddeld startsalaris voor afgestudeerden aan 'mijn' uni (in Nederland) is 2350 euro weet ik, dus toen ik hoorde over 1000 stond ik wel even met mijn oren te klapperen. Toen ik dat in Nederland tegen mensen vertelde schrok niemand, iedereen zei 'Nouwwwwww Margaretha, dat heb je dénk ik niet goed begrepen' Prijzen zijn ongeveer gelijk aan Nederland trouwens, qua wonen, eten en dat soort dingen, alleen diensten zijn behoorlijk wat goedkoper.
En het spijt me, maar ik vind 1200 euro geen goed salaris, en ook geen goed startsalaris. Als ik fulltime aan de bak zou zijn gegaan bij mijn bijbaantje zou ik zelfs daarboven uitkomen. Het zou wel een salaris zijn waarvan ik weer rustig uit ga ademen omdat het mij iets meer financiële armslag biedt.
Jammer dat ik verongelijkt overkom. Ik zie mezelf in elk geval niet als een verwend nest (anders was ik überhaupt al wel teruggegaan ), en als ik nu zo over kom klopt dat volgens mij niet met de werkelijkheid, maar ik vind het ook niet zo erg. Ik weet van mezelf dat ik ook best in staat ben tot relativeren en ik geniet erg van een hoop dingen hier (waar ik volgens mij ook best wel vaak over schrijf), maar tegelijkertijd geloof ik dat wanneer je iemand bent die zegt 'hey, 1200 euro, super man dat ze mij dat willen geven zeg' je ook nooit hoger uit zal komen. Net zoals ik denk dat als je iemand bent die de oplossing probeert te zoeken in nog minder uitgeven, je andere resultaten zal behalen dan iemand die de oplossing zoekt in meer verdienen. Ik heb ondertussen zeg maar de afgelopen anderhalf jaar met héél veel mensen gepraat over werken, geld verdienen, levensstandaard, enzovoort, en het is me opgevallen dat de self made (wo)men zich niet conformeren, en meer willen en ook vinden dat ze dat verdienen. Dat heeft mij best wel in het idee bevestigd dat het helemaal niet aso, verwend of bitchy is om te zeggen, joh, ik mik hoger dan dit. (en dat kan in mijn ogen best samengaan met: ik dank god ondertussen op mijn blote knietjes dat ik geboren ben in Europa, geen honger heb, gezond ben, en zelfs geld heb om naar anderen te sturen die het minder getroffen hebben, maar dat is voor mij volgens mij zo'n basale levenshouding dat ik daar weer helemaal niets over schrijf, want dat gevoel is altijd wel aanwezig, ook op ontevreden of verongelijkte momenten). Het is in elk geval wel iets waar ik erg veel mee bezig ben deze dagen, en vandaar dat ik er ook veel over geschreven heb.
Kjong, nee, als het lullig is, dan laat maar zitten alsjeblieft. En dat is het laatste wat ik erover zeg want ik zal jullie niet verder vervelen met geldperikelen.
En het spijt me, maar ik vind 1200 euro geen goed salaris, en ook geen goed startsalaris. Als ik fulltime aan de bak zou zijn gegaan bij mijn bijbaantje zou ik zelfs daarboven uitkomen. Het zou wel een salaris zijn waarvan ik weer rustig uit ga ademen omdat het mij iets meer financiële armslag biedt.
Jammer dat ik verongelijkt overkom. Ik zie mezelf in elk geval niet als een verwend nest (anders was ik überhaupt al wel teruggegaan ), en als ik nu zo over kom klopt dat volgens mij niet met de werkelijkheid, maar ik vind het ook niet zo erg. Ik weet van mezelf dat ik ook best in staat ben tot relativeren en ik geniet erg van een hoop dingen hier (waar ik volgens mij ook best wel vaak over schrijf), maar tegelijkertijd geloof ik dat wanneer je iemand bent die zegt 'hey, 1200 euro, super man dat ze mij dat willen geven zeg' je ook nooit hoger uit zal komen. Net zoals ik denk dat als je iemand bent die de oplossing probeert te zoeken in nog minder uitgeven, je andere resultaten zal behalen dan iemand die de oplossing zoekt in meer verdienen. Ik heb ondertussen zeg maar de afgelopen anderhalf jaar met héél veel mensen gepraat over werken, geld verdienen, levensstandaard, enzovoort, en het is me opgevallen dat de self made (wo)men zich niet conformeren, en meer willen en ook vinden dat ze dat verdienen. Dat heeft mij best wel in het idee bevestigd dat het helemaal niet aso, verwend of bitchy is om te zeggen, joh, ik mik hoger dan dit. (en dat kan in mijn ogen best samengaan met: ik dank god ondertussen op mijn blote knietjes dat ik geboren ben in Europa, geen honger heb, gezond ben, en zelfs geld heb om naar anderen te sturen die het minder getroffen hebben, maar dat is voor mij volgens mij zo'n basale levenshouding dat ik daar weer helemaal niets over schrijf, want dat gevoel is altijd wel aanwezig, ook op ontevreden of verongelijkte momenten). Het is in elk geval wel iets waar ik erg veel mee bezig ben deze dagen, en vandaar dat ik er ook veel over geschreven heb.
Kjong, nee, als het lullig is, dan laat maar zitten alsjeblieft. En dat is het laatste wat ik erover zeg want ik zal jullie niet verder vervelen met geldperikelen.
donderdag 4 juni 2009 om 22:56
quote:rianneplaya schreef op 03 juni 2009 @ 15:31:
Nog een poging voor het plaatje
[afbeelding]
Ik hoop dat het plaatje nog 'n keer komt. Ik reed vanmorgen naar mijn werk en dacht holy shit. TRPR d'r auto helemaal vergeten. Ik zeg ook DOEN! Jezus wat 'n gave bak is dat zeg. Als je hier bent zou ik 'm zo van je willen overnemen. Dat is echt 'n droomauto. Hebben ze er daar veel van? Kost dat? Minder naar dat leuke tentje gaan waar je laatst foto's van had geplaatst en je hebt 'm zo!
Zo, helemaal speciaal voor jou, 1 stuk!
Nog een poging voor het plaatje
[afbeelding]
Ik hoop dat het plaatje nog 'n keer komt. Ik reed vanmorgen naar mijn werk en dacht holy shit. TRPR d'r auto helemaal vergeten. Ik zeg ook DOEN! Jezus wat 'n gave bak is dat zeg. Als je hier bent zou ik 'm zo van je willen overnemen. Dat is echt 'n droomauto. Hebben ze er daar veel van? Kost dat? Minder naar dat leuke tentje gaan waar je laatst foto's van had geplaatst en je hebt 'm zo!
Zo, helemaal speciaal voor jou, 1 stuk!
donderdag 4 juni 2009 om 23:08
quote:fille schreef op 04 juni 2009 @ 20:48:
Toevallig is er net een programma op tv over mensen met schulden die zeggen dat ze geen geld hebben voor luxe, maar ze hebben paarden, een keuken met alles erop en eraan en ze gaan drie keer per jaar op vakantie. Oh, nu blijkt dat ze niet weet hoeveel er in komt en hoeveel eruit gaat.
He, toevallig heb ik het ook gezien. Vorige week zapte ik toevallig voorbij, 'Dubbeltje op z'n kant' heet het.
Heb je gezien hoeveel inkomen ze hadden per maand? Bijna 5000 euro!!! En ze hadden 45000 euro schuld. En idd alles luxe en mooi en tiptop in orde, maar nee.. ze deden geen gekke dingen :S.
Marg, bedankt voor je boekentip trouwens! Was ik helemaal vergeten om te zeggen.
En wat betreft je geld.. zolang je idd nog steeds leuke/luxe dingen kunt doen, is het nog niet heel dramatisch. Het wordt anders als je moet kiezen of je een brood of een stukje vlees gaat kopen, omdat beide niet meer kan.
Maar ik snap je gevoel wel. Lonen liggen hier ook lager dan in NL, stukken lager. Ben je trouwens nog aan het kijken naar ander werk? Zijn er meer/andere mogelijkheden?
Kjong, dan zwaai ik vanaf de berg in mijn achtertuun!
Maar klopt, ik lig wel aardig op de route. Het is een klein stukkie extra.
Toevallig is er net een programma op tv over mensen met schulden die zeggen dat ze geen geld hebben voor luxe, maar ze hebben paarden, een keuken met alles erop en eraan en ze gaan drie keer per jaar op vakantie. Oh, nu blijkt dat ze niet weet hoeveel er in komt en hoeveel eruit gaat.
He, toevallig heb ik het ook gezien. Vorige week zapte ik toevallig voorbij, 'Dubbeltje op z'n kant' heet het.
Heb je gezien hoeveel inkomen ze hadden per maand? Bijna 5000 euro!!! En ze hadden 45000 euro schuld. En idd alles luxe en mooi en tiptop in orde, maar nee.. ze deden geen gekke dingen :S.
Marg, bedankt voor je boekentip trouwens! Was ik helemaal vergeten om te zeggen.
En wat betreft je geld.. zolang je idd nog steeds leuke/luxe dingen kunt doen, is het nog niet heel dramatisch. Het wordt anders als je moet kiezen of je een brood of een stukje vlees gaat kopen, omdat beide niet meer kan.
Maar ik snap je gevoel wel. Lonen liggen hier ook lager dan in NL, stukken lager. Ben je trouwens nog aan het kijken naar ander werk? Zijn er meer/andere mogelijkheden?
Kjong, dan zwaai ik vanaf de berg in mijn achtertuun!
Maar klopt, ik lig wel aardig op de route. Het is een klein stukkie extra.
donderdag 4 juni 2009 om 23:49
Ine, dit weekend ga ik me er in verdiepen. Het scheelt in ieder geval wel 'n hoop met Turkije. Daar ben ik minimaal al 1500 kwijt alleen aan de tickets voor ons 3-en. En dan moet je nog huisvesting en eten. En nee, ik ga me niet weer in de schulden steken. Al diverse keren gedaan en ik trek dat gewoon niet meer. Ben blij dat ik het elke maand redt en wil dat gewoon zo houden, hoe graag ik ook bij hem zou willen zijn maar mijn eerste verantwoording is natuurlijk de kindjes en ik pieker er niet over om weer in het stadium te komen, zal ik brood kopen òf vlees. Dus dan is het jammer voor die man die op mij wacht maar die moet maar geduld hebben. Komt tijd komt raad.
Fieje, nee dat topic ga ik niet samenvatten, gewoon te gek voor woorden.
Nemo, ik vind je stoer, zeker als je ook nog je hardloopschoenen aantrekt als je de berg op gaat.
Mensenkinderen, wat is het weer ineens koud. Ik was zoooo gewend al aan dat lekkere weer en nu ineens weer kippenvel, doe maar weer snel die zon.
Komende twee dagen ben ik lekker aan het feestvieren. Twee bruiloften! Ben erg benieuwd hoe ze het gaan doen. Zal zeker anders worden dan de mijne
Fieje, nee dat topic ga ik niet samenvatten, gewoon te gek voor woorden.
Nemo, ik vind je stoer, zeker als je ook nog je hardloopschoenen aantrekt als je de berg op gaat.
Mensenkinderen, wat is het weer ineens koud. Ik was zoooo gewend al aan dat lekkere weer en nu ineens weer kippenvel, doe maar weer snel die zon.
Komende twee dagen ben ik lekker aan het feestvieren. Twee bruiloften! Ben erg benieuwd hoe ze het gaan doen. Zal zeker anders worden dan de mijne
vrijdag 5 juni 2009 om 00:12
Nee hoor, het was niet lullig. Het was een oorvijg.
Als je mijn kind was geweest had ik je nl geknepen na zulk soort opmerkingen:
Ik ben ook nog vrienden aan het proberen te maken (kosten vrienden geld?)
opgevallen dat de self made (wo)men zich niet conformeren etc (welke selfmade women gooi jij in je referentiekader?)
of
50 euro is geen zak sparen ( 5 tot 10 procent sparen is heel netjes, en een baan hebben in zg kredietcrisis ook.)
Maar goed, daar hoef ik geen antwoord op.
Want 'als je straks na die studie aan het werk bent, dan...'
...sta je nog maar aan de wieg.
Al die mensen die meer verdienen, heb je dezelfde ambities als hen? Heb je dezelfde relaties als hen? Woon je in hetzelfde land als hen?
Ik dacht het ook niet.
Hou dan op met vergelijken, en kijk naar je eigen stukje.
Deze baan was een bewuste keus. Je haalde er meer uit dan geld, want het was de eerste baan die redelijk in je gewilde werkveld lag. En anders zat je nog je nagels te lakken bij schreeuwbaasje.
Ik zeg niet dat het misschien na je bewezen te hebben geen tijd is voor opslag, of voor verder kijken, of ambitieus zijn, maar de onvrede (ontevredenheid) vind ik wel heel erg snel toeslaan.
En het is niet dat ik niet begrijp dat het knaagt als je op je geld moet letten, maar als (de hoeveelheid) geld (en uiterlijk) zo de boventoon voeren, misschien moet je dan je focus bijstellen.
Alles is maar tijdelijk, en alles is maar betrekkelijk.
En je staat nog maar aan het begin.
Als je mijn kind was geweest had ik je nl geknepen na zulk soort opmerkingen:
Ik ben ook nog vrienden aan het proberen te maken (kosten vrienden geld?)
opgevallen dat de self made (wo)men zich niet conformeren etc (welke selfmade women gooi jij in je referentiekader?)
of
50 euro is geen zak sparen ( 5 tot 10 procent sparen is heel netjes, en een baan hebben in zg kredietcrisis ook.)
Maar goed, daar hoef ik geen antwoord op.
Want 'als je straks na die studie aan het werk bent, dan...'
...sta je nog maar aan de wieg.
Al die mensen die meer verdienen, heb je dezelfde ambities als hen? Heb je dezelfde relaties als hen? Woon je in hetzelfde land als hen?
Ik dacht het ook niet.
Hou dan op met vergelijken, en kijk naar je eigen stukje.
Deze baan was een bewuste keus. Je haalde er meer uit dan geld, want het was de eerste baan die redelijk in je gewilde werkveld lag. En anders zat je nog je nagels te lakken bij schreeuwbaasje.
Ik zeg niet dat het misschien na je bewezen te hebben geen tijd is voor opslag, of voor verder kijken, of ambitieus zijn, maar de onvrede (ontevredenheid) vind ik wel heel erg snel toeslaan.
En het is niet dat ik niet begrijp dat het knaagt als je op je geld moet letten, maar als (de hoeveelheid) geld (en uiterlijk) zo de boventoon voeren, misschien moet je dan je focus bijstellen.
Alles is maar tijdelijk, en alles is maar betrekkelijk.
En je staat nog maar aan het begin.
vrijdag 5 juni 2009 om 05:28
Margh, vind het jammer dat je schrijft dat je nu niks meer wilt melden over geldperikelen alleen omdat wij anders reageren dan jij zou willen (althans, zo komt het op mij over). Iedereen hier weet heus wel dat jij niet elke thuis zit te balen van je geld. En dat dat heus niet is waar elke dag bij jou om draait, ,maar dan mogen ze het er toch niet mee eens zijn? Ik weet niet wat Kjong en Cadi sparen, als er uberhaupt geld over blijft om te sparen als alleenstaande ouder of wat er hier op ons topic voor de rest verdiend wordt, maar ik denk niet dat jij de enige bent met minder geld. En jij kan 50 euro per maand weinig vinden een ander zou een gat in de lucht springen om dat te kunnen sparen. Daar ligt de gevoeligheid. Zelf verdien ik hetzelfde of minder dan jij. Nu heb ik natuurlijk een geweldige baan en kies ik daar zelf voor, maar de maand in het hotel leverde 758 euro op en toen was ik super blij (moet er wel bij zeggen da ti huursubsidie krijg en zorgtoeslag, heb je zoiets ook in Spanje?)
Nou ja, je zal er nu wel je buik vol van hebben, maar dit kwam toch in me op toen ik alles las om nog even te zeggen.
Ik heb vannacht 13 uur en een kwartier geslapen... Nu zou je zeggen: lekker kind, je had het het nodig. Maar ik had express mn ogen open gehouden tot 21u gisteren om op het ritme van hier te komen, maar nu zal je zien dat ik vannacht klaar wakker lig omdat ik juist te veel geslapen heb Nu ff snel onder de douche want moet over een half uur op kantoor staan. Alles printen, vouchers halen, tickes halen en weetikwatallemaalnogniet. Hopelijk komt er dan een soort duidelijkheid in mijn reis wat tot nu toe is het 1 grote brei van afzienklimmenwandelen(enge)beestenverschillendesoortenvervoerbasicoerwoudwaterenz
Nou ja, je zal er nu wel je buik vol van hebben, maar dit kwam toch in me op toen ik alles las om nog even te zeggen.
Ik heb vannacht 13 uur en een kwartier geslapen... Nu zou je zeggen: lekker kind, je had het het nodig. Maar ik had express mn ogen open gehouden tot 21u gisteren om op het ritme van hier te komen, maar nu zal je zien dat ik vannacht klaar wakker lig omdat ik juist te veel geslapen heb Nu ff snel onder de douche want moet over een half uur op kantoor staan. Alles printen, vouchers halen, tickes halen en weetikwatallemaalnogniet. Hopelijk komt er dan een soort duidelijkheid in mijn reis wat tot nu toe is het 1 grote brei van afzienklimmenwandelen(enge)beestenverschillendesoortenvervoerbasicoerwoudwaterenz
vrijdag 5 juni 2009 om 11:10
Net kennisgemaakt met de agent en de eerste dagen van het programma doorgenomen Op dag 2 gaan we naar Bako Nationaal Park waar je vele dieren kan zien, maar ook prachtige stranden hebt.
Er zijn verschillende routes mogelijk om te lopen (lokale gids gaat niet mee dus we kijken er alvast naar) en het leukste is wel om te eindigen op 1 of ander mooi wit strandje waar je lekker kan zwemmen. Very nice zegt de gids, just watch out for crocodiles
Echt waar, dit wordt nog wat
Er zijn verschillende routes mogelijk om te lopen (lokale gids gaat niet mee dus we kijken er alvast naar) en het leukste is wel om te eindigen op 1 of ander mooi wit strandje waar je lekker kan zwemmen. Very nice zegt de gids, just watch out for crocodiles
Echt waar, dit wordt nog wat
vrijdag 5 juni 2009 om 11:29
Alvast sorry voor de lange post maar ik kan hetzelfde niet korter zeggen.
Oh nee hoor Nemo, dat is het niet. Niet dat ik nu in een hoekje zit te mokken ofzo hoor. Ik merk alleen dat het anders opgepakt wordt dan ik bedoel, en dat zal wel aan mijn eigen manier van schrijven liggen, dus er nog veel meer over schrijven is vrij zinloos merk ik dan. Het is niet dat ik reacties krijg waar ik geïrriteerd van raak, maar reacties waarin ik mezelf niet echt herken en waar ik ook niet zo heel veel mee kan.
Het gaat mij namelijk juist niet om absolute aantallen (en om uiterlijk....? Ik weet niet wat daar mee bedoeld wordt en ik wil het eerlijk gezegd ook niet weten), maar om het gevoel wat erbij hoort, van financiële onzekerheid, van dag tot dag, van op het moment nog geen geld hebben voor mijn vriends studie. De boventoon voert het in mijn leven ook niet, alleen misschien de laatste paar dagen omdat mijn salaris al een week te laat is en ik nu al een week nog 6,00 euro heb, en dat niet uit durf te geven, en nogmaals met de neus op de feiten gedrukt word daardoor. En omdat ik er hier veel over heb geschreven (ook reacties op reacties).
Het gaat (voor mij) ook om de stap die ik gezet heb, en kijk, dat je als student weinig hebt heb ik altijd logisch gevonden, (hoewel ik het dus nooit zo beleefd heb als 'als ik geen geld meer heb moet ik een week brood met pindakaas eten', maar 'als ik geen geld meer heb en mijn vriend vindt niet gauw werk staat hij op straat') maar ik dacht dat ik nu (een jaar na mijn afstuderen inmiddels) wel de eerste stappen had kunnen zetten op weg naar financiële zekerheid en financiële onafhankelijkheid, en voor mezelf verzekeren dat ik niet het typische immigrantenleven hoef te leven, en dat dat (nog) niet zo gemakkelijk gaat als ik verwacht had vind ik best wel jammer.
Ik had misschien gedacht dat anderen dat gevoel zouden herkennen, maar waarschijnlijk is wat jij zegt waar, dat anderen ook minder of weinig verdienen of nog minder overhouden en vinden dat ik niet zo moet zeuren. Ik vind het jammer dat daar de nadruk op ligt terwijl ik zelf juist liever altijd de andere kant op wil denken. Ik vind het heel inspirerend om naar verhalen van mensen te luisteren die ook in zo'n situatie gezeten hebben en wat zij gedaan hebben om eruit te komen, om vooruit te komen, dat bedoelde ik oa. En ook om met mensen te praten die in eenzelfde situatie zitten en bezig zijn eruit te komen. Je moet daarvoor natuurlijk wel geïrriteerd zijn over je eigen situatie (denk ik) en ik vind het prettig met zulke mensen te praten. Het gaat helemaal tegen mijn aard in om te denken 'dit is het en leer er maar mee leven'. Maar ik weet niet waarom ik dit nou allemaal weer type want ik kan het op één of andere manier toch niet overbrengen .
En nog één keer voor de duidelijkheid. Ik ben me er natúúrlijk van bewust dat er mensen zijn die het véél minder hebben dan ik, zoals gezegd sturen wij bv. ook geld van Cuba terwijl we weinig inkomen hebben (onthou nog steeds dat mijn vriends inkomen de afgelopen maanden nul was) enzovoort.
Om je vraag te beantwoorden, nee ik krijg verder geen subsidies of wat dan ook en ik val in de hoogste belastingcategorie (want geen gezin).
En ik weet natuurlijk ook dat mijn hele leven nu een direct gevolg is van mijn eigen keuzes.
Als dingen niet gaan zoals ik het graag zou willen, en het is een belangrijk iets voor mij (zoals financiële zekerheid) dan zeg ik niet zo snel 'okee zo is het nou eenmaal'. Ik probeer dan andere oplossingen te zoeken. In dit geval heb ik duidelijk dat ik mijn baan wil houden omdat het zelfs als ik geen opslag krijg in het hele jaar een goede investering is in mijn toekomst, want ik doe veel werkervaring op en dat betaalt zich hopelijk wel in een volgende baan uit. Ik wil ook in Spanje blijven vanwege mijn relatie. Dat betekent voor mij niet dat ik dan dus maar moet accepteren dat het zus of zo is, dat is voor mij slechts een uitgangspunt.
Ik zou er een baantje bij kunnen zoeken bv. in de horeca (heb ik over nagedacht, sta ik wel voor open, maar geen serieus werk van gemaakt want er is 20% werkeloosheid hier, mocht ik via via de kans krijgen doe ik het), ik zou afgebakende klussen kunnen doen (ben ik mee bezig, ik heb vandaag een afspraak over een vertaling die ik ga doen), ik zou kunnen proberen een bedrijfje op te zetten wat met relatief weinig inspanning toch inkomen genereert (denk bv. bol.com dat is hét perfecte voorbeeld, ik heb er wel over gelezen, heb ook een hoop colleges van Haas Business School - van de Universiteit van Berkeley online bekeken). Misschien zijn er nog meer oplossingen, ik probeer creatief en buiten de box te denken. Ik weet dat ik die moeite niet neem (onbewust eigenlijk) als ik de situatie wel prima vind, dus wil ik mezelf liever niet vertellen dat het eigenlijk een heel prima situatie is. Volg je het nog?
En ik denk dat er wel mogelijkheden zijn, ik moet ze alleen vinden. Toen ik hier naartoe verhuisde verklaarde iedereen me voor gek want er was een grote werkeloosheid (een van de hoogste van Spanje), er waren bijna geen bedrijven die iets deden in mijn vakgebied, iedereen trok juist naar Madrid en Barcelona enzovoort, ik hoefde het niet eens te proberen hoor, want 'dit is spanje' en 'zo is het nou eenmaal in spanje'. Ik ben toch gegaan met in mijn hoofd het idee dat ik binnen een jaar alles op de rit wilde hebben. Het heeft me een halfjaar gekost maar ik heb nu een superleuke baan, supergoed voor mijn ontwikkeling, supergoed voor mijn cv, en ook één van de betere van mijn klasgenoten van de master. Dus ik bedoel maar. Het heeft me wel een halfjaar gekost (en een stuk of 200 sollicitatiebrieven, een hoop netwerkgesprekken, een aantal sollicitatiegesprekken, inschrijving op jobsites en bijhouden, iedereen aanspreken en op iedereen afstappen, nabellen, mensen proberen te spreken, mensen brutaalweg gevraagd of ze me konden helpen, ik heb zelfs contact gehad met Brussel), maar het is me wél gelukt, ook al zei iedereen dat dat gewoon niet ging (in spanje). Nu zegt overigens iedereen 'ja logisch, met een bul op zak kom je overal aan de bak'. Vandaar dat ik me niet al te veel meer aantrek van commentaar en advies.
Oh nee hoor Nemo, dat is het niet. Niet dat ik nu in een hoekje zit te mokken ofzo hoor. Ik merk alleen dat het anders opgepakt wordt dan ik bedoel, en dat zal wel aan mijn eigen manier van schrijven liggen, dus er nog veel meer over schrijven is vrij zinloos merk ik dan. Het is niet dat ik reacties krijg waar ik geïrriteerd van raak, maar reacties waarin ik mezelf niet echt herken en waar ik ook niet zo heel veel mee kan.
Het gaat mij namelijk juist niet om absolute aantallen (en om uiterlijk....? Ik weet niet wat daar mee bedoeld wordt en ik wil het eerlijk gezegd ook niet weten), maar om het gevoel wat erbij hoort, van financiële onzekerheid, van dag tot dag, van op het moment nog geen geld hebben voor mijn vriends studie. De boventoon voert het in mijn leven ook niet, alleen misschien de laatste paar dagen omdat mijn salaris al een week te laat is en ik nu al een week nog 6,00 euro heb, en dat niet uit durf te geven, en nogmaals met de neus op de feiten gedrukt word daardoor. En omdat ik er hier veel over heb geschreven (ook reacties op reacties).
Het gaat (voor mij) ook om de stap die ik gezet heb, en kijk, dat je als student weinig hebt heb ik altijd logisch gevonden, (hoewel ik het dus nooit zo beleefd heb als 'als ik geen geld meer heb moet ik een week brood met pindakaas eten', maar 'als ik geen geld meer heb en mijn vriend vindt niet gauw werk staat hij op straat') maar ik dacht dat ik nu (een jaar na mijn afstuderen inmiddels) wel de eerste stappen had kunnen zetten op weg naar financiële zekerheid en financiële onafhankelijkheid, en voor mezelf verzekeren dat ik niet het typische immigrantenleven hoef te leven, en dat dat (nog) niet zo gemakkelijk gaat als ik verwacht had vind ik best wel jammer.
Ik had misschien gedacht dat anderen dat gevoel zouden herkennen, maar waarschijnlijk is wat jij zegt waar, dat anderen ook minder of weinig verdienen of nog minder overhouden en vinden dat ik niet zo moet zeuren. Ik vind het jammer dat daar de nadruk op ligt terwijl ik zelf juist liever altijd de andere kant op wil denken. Ik vind het heel inspirerend om naar verhalen van mensen te luisteren die ook in zo'n situatie gezeten hebben en wat zij gedaan hebben om eruit te komen, om vooruit te komen, dat bedoelde ik oa. En ook om met mensen te praten die in eenzelfde situatie zitten en bezig zijn eruit te komen. Je moet daarvoor natuurlijk wel geïrriteerd zijn over je eigen situatie (denk ik) en ik vind het prettig met zulke mensen te praten. Het gaat helemaal tegen mijn aard in om te denken 'dit is het en leer er maar mee leven'. Maar ik weet niet waarom ik dit nou allemaal weer type want ik kan het op één of andere manier toch niet overbrengen .
En nog één keer voor de duidelijkheid. Ik ben me er natúúrlijk van bewust dat er mensen zijn die het véél minder hebben dan ik, zoals gezegd sturen wij bv. ook geld van Cuba terwijl we weinig inkomen hebben (onthou nog steeds dat mijn vriends inkomen de afgelopen maanden nul was) enzovoort.
Om je vraag te beantwoorden, nee ik krijg verder geen subsidies of wat dan ook en ik val in de hoogste belastingcategorie (want geen gezin).
En ik weet natuurlijk ook dat mijn hele leven nu een direct gevolg is van mijn eigen keuzes.
Als dingen niet gaan zoals ik het graag zou willen, en het is een belangrijk iets voor mij (zoals financiële zekerheid) dan zeg ik niet zo snel 'okee zo is het nou eenmaal'. Ik probeer dan andere oplossingen te zoeken. In dit geval heb ik duidelijk dat ik mijn baan wil houden omdat het zelfs als ik geen opslag krijg in het hele jaar een goede investering is in mijn toekomst, want ik doe veel werkervaring op en dat betaalt zich hopelijk wel in een volgende baan uit. Ik wil ook in Spanje blijven vanwege mijn relatie. Dat betekent voor mij niet dat ik dan dus maar moet accepteren dat het zus of zo is, dat is voor mij slechts een uitgangspunt.
Ik zou er een baantje bij kunnen zoeken bv. in de horeca (heb ik over nagedacht, sta ik wel voor open, maar geen serieus werk van gemaakt want er is 20% werkeloosheid hier, mocht ik via via de kans krijgen doe ik het), ik zou afgebakende klussen kunnen doen (ben ik mee bezig, ik heb vandaag een afspraak over een vertaling die ik ga doen), ik zou kunnen proberen een bedrijfje op te zetten wat met relatief weinig inspanning toch inkomen genereert (denk bv. bol.com dat is hét perfecte voorbeeld, ik heb er wel over gelezen, heb ook een hoop colleges van Haas Business School - van de Universiteit van Berkeley online bekeken). Misschien zijn er nog meer oplossingen, ik probeer creatief en buiten de box te denken. Ik weet dat ik die moeite niet neem (onbewust eigenlijk) als ik de situatie wel prima vind, dus wil ik mezelf liever niet vertellen dat het eigenlijk een heel prima situatie is. Volg je het nog?
En ik denk dat er wel mogelijkheden zijn, ik moet ze alleen vinden. Toen ik hier naartoe verhuisde verklaarde iedereen me voor gek want er was een grote werkeloosheid (een van de hoogste van Spanje), er waren bijna geen bedrijven die iets deden in mijn vakgebied, iedereen trok juist naar Madrid en Barcelona enzovoort, ik hoefde het niet eens te proberen hoor, want 'dit is spanje' en 'zo is het nou eenmaal in spanje'. Ik ben toch gegaan met in mijn hoofd het idee dat ik binnen een jaar alles op de rit wilde hebben. Het heeft me een halfjaar gekost maar ik heb nu een superleuke baan, supergoed voor mijn ontwikkeling, supergoed voor mijn cv, en ook één van de betere van mijn klasgenoten van de master. Dus ik bedoel maar. Het heeft me wel een halfjaar gekost (en een stuk of 200 sollicitatiebrieven, een hoop netwerkgesprekken, een aantal sollicitatiegesprekken, inschrijving op jobsites en bijhouden, iedereen aanspreken en op iedereen afstappen, nabellen, mensen proberen te spreken, mensen brutaalweg gevraagd of ze me konden helpen, ik heb zelfs contact gehad met Brussel), maar het is me wél gelukt, ook al zei iedereen dat dat gewoon niet ging (in spanje). Nu zegt overigens iedereen 'ja logisch, met een bul op zak kom je overal aan de bak'. Vandaar dat ik me niet al te veel meer aantrek van commentaar en advies.
vrijdag 5 juni 2009 om 11:38
Geld om te sparen? Nee, zou misschien wel ruimte voor zijn maar ik maak keuzes en die vind ik voor nu prima.
Nemo, kijk je als klein visje goed uit voor de crocs?
Ik ben vandaag vrij, kindjes de deur uit geschupt. Ene naar school en de ander bij opa en oma en ik geniet me suf van 'n huis voor mij alleen. Heb net even lekker huis gehouden en opgeruimd en schoongemaakt. Nu staat alle zooi in de kamer van oudste en ga me dit weekend daar maar eens druk maken.
Vanmiddag dè bruiloft. Hoop dat het 'n beetje lekker weer blijft. Ga nu nog even genieten van de rust met lekker muziekje en boekje. Heeeerlijk.
Nemo, kijk je als klein visje goed uit voor de crocs?
Ik ben vandaag vrij, kindjes de deur uit geschupt. Ene naar school en de ander bij opa en oma en ik geniet me suf van 'n huis voor mij alleen. Heb net even lekker huis gehouden en opgeruimd en schoongemaakt. Nu staat alle zooi in de kamer van oudste en ga me dit weekend daar maar eens druk maken.
Vanmiddag dè bruiloft. Hoop dat het 'n beetje lekker weer blijft. Ga nu nog even genieten van de rust met lekker muziekje en boekje. Heeeerlijk.
vrijdag 5 juni 2009 om 13:27
Heeeeerlijk Cadi! Welk boekje staat er op het programma?
Margh, ik vind het fijn dat je reageert zoals je reageert. Had ook anders gekund en dan komen er "ruzies" en daar kan ik op 1 of andere manier slecht tegen op de forum (slechter dan in het "echte" leven).Ik denk dat het komt omdat iedereen de ander adviezen geeft vanuit zijn eigen denk en leefwereld, maar wél met het uitgangspunt het beste voor te hebben met die ander. Soms zijn het adviezen waar je geen hol aan hebt of die hard aankomen of die je helemaal niet wilt horen, maar ik vind nog steeds dat je daarom wel over dingen moet schrijven waar je het over wilt hebben, want daar is uiteindelijk toch zo'n forum voor. Snappie hem nog? Al zjin wij inmiddels een rare ratjetoe van forumvriendinnetjes geworden met het bekvechten wat daarbij hoort
Weet je wat ik vaak heb bij jouw verhalen en volgens mij heb ik dat al eens eerder gezegd.... hmmm nu zit ik na te denken hoe ik het moet omschrijven. Dat weet ik eigenlijk niet eens. Ik maak vaak die vergelijking met Charlotte dat zegt wel al veel. Vaak denk ik ook bij postings van jou: pfff zucht. En niet omdat ik vind dat je stomme dingen zegt of doet of dat ik je raar vind of wat dan ook, maar meer met het idee: ik word er al moe van als ik het alleen al lees Als ik iets wil ga ik er ook altijd voor en tot nu toe (ook in tegenstelling tot wat anderen ervan dachten) is dat altijd gelukt. Alleen maar heel goed en ik zou ook zeker niet bij de pakken neer gaan zitten. Maar jij streeft echt perfectie (in mijn ogen totale perfectie) na op ALLES. Met speciale shampoo voor je haar tot aan de perfecte baan. Dat is alles behalve negatief. Het is alleen maar goed dat je de energie hebt om je in van alles te verdiepen en overal wat van af te weten, maar... Tsja, maar wat? Euh.. ik kan me er niet altijd in verplaatsen En ik denk idd weleens: zo is het toch ook goed...?
Ben nu op het punt aanbeland dat ik dit misschien allemaal moet wissen want weet zelf eigenlijk niet wat ik wil zeggen
Nou ja, we houden het maar op de conclusie dat je gewoon lekker moet doorgaan als je zelf blij bent met je leventje en als je beter wilt moet je beter zoeken! En petje af tot nu toe want je flikt het hem daar wel mooi! Dus wederom denk ik: ik kan deze riedel hierboven net zo goed wissen (dat doe ik niet, want heb dit al vaker gedacht en nu staat het er weliswaar raar, maar het staat er )
En dan even totaal wat anders: ik moet genoeg aan de Italiaan denken! Niet zozeer omdat ik hem mis, maar omdat hij me een soort van aandenken heeft meegeven... Niet gaan lachen, maar hier komt ie: omdat zijn geweldig 1 persoonstudentenbed zo kraakte waren we verhuisd naar de grond. De grond met vloerbedekking.... mn rug lag dus open... (waarom voel je geen pijn als je geil bent???) Nemo en wondjes gaan niet samen, tis altijd ellende. De meeste kleine wondjes gaan al ontsteken. Je voelt de bui al hangen: zwaar ontstoken wond op mijn rug! Toen ik hierheen vloog maakte ik me al lichtelijke zorgen, heb bij de apotheek betadine zalf gehaalt, maar ja als er al een korstje op zit... Het ging in elk geval steeds meer pijn doen, erom heen rood en dat soort van korstje zag geel. net voor de spiegel met mn tandenop elkaar korstje eraf gehaald vol met pus, ik zal je details besparen. Nu weer betadine zalf erop en afgedekt met verband (zo stond het op de verpakking) Hopelijk komt er dan binnen nu en 2 dagen een goeie korst op, want mn rugzak dragen is een verschrikking en straks moet ik trekkings doen mét rugzak en dan nog al het zweet en geen fatsoenlijke douche... Ik hoop maar dat het goedkomt!
(pfff Nemo heeft ook weer eens sex, eerst slechte sex en nu dit )
Margh, ik vind het fijn dat je reageert zoals je reageert. Had ook anders gekund en dan komen er "ruzies" en daar kan ik op 1 of andere manier slecht tegen op de forum (slechter dan in het "echte" leven).Ik denk dat het komt omdat iedereen de ander adviezen geeft vanuit zijn eigen denk en leefwereld, maar wél met het uitgangspunt het beste voor te hebben met die ander. Soms zijn het adviezen waar je geen hol aan hebt of die hard aankomen of die je helemaal niet wilt horen, maar ik vind nog steeds dat je daarom wel over dingen moet schrijven waar je het over wilt hebben, want daar is uiteindelijk toch zo'n forum voor. Snappie hem nog? Al zjin wij inmiddels een rare ratjetoe van forumvriendinnetjes geworden met het bekvechten wat daarbij hoort
Weet je wat ik vaak heb bij jouw verhalen en volgens mij heb ik dat al eens eerder gezegd.... hmmm nu zit ik na te denken hoe ik het moet omschrijven. Dat weet ik eigenlijk niet eens. Ik maak vaak die vergelijking met Charlotte dat zegt wel al veel. Vaak denk ik ook bij postings van jou: pfff zucht. En niet omdat ik vind dat je stomme dingen zegt of doet of dat ik je raar vind of wat dan ook, maar meer met het idee: ik word er al moe van als ik het alleen al lees Als ik iets wil ga ik er ook altijd voor en tot nu toe (ook in tegenstelling tot wat anderen ervan dachten) is dat altijd gelukt. Alleen maar heel goed en ik zou ook zeker niet bij de pakken neer gaan zitten. Maar jij streeft echt perfectie (in mijn ogen totale perfectie) na op ALLES. Met speciale shampoo voor je haar tot aan de perfecte baan. Dat is alles behalve negatief. Het is alleen maar goed dat je de energie hebt om je in van alles te verdiepen en overal wat van af te weten, maar... Tsja, maar wat? Euh.. ik kan me er niet altijd in verplaatsen En ik denk idd weleens: zo is het toch ook goed...?
Ben nu op het punt aanbeland dat ik dit misschien allemaal moet wissen want weet zelf eigenlijk niet wat ik wil zeggen
Nou ja, we houden het maar op de conclusie dat je gewoon lekker moet doorgaan als je zelf blij bent met je leventje en als je beter wilt moet je beter zoeken! En petje af tot nu toe want je flikt het hem daar wel mooi! Dus wederom denk ik: ik kan deze riedel hierboven net zo goed wissen (dat doe ik niet, want heb dit al vaker gedacht en nu staat het er weliswaar raar, maar het staat er )
En dan even totaal wat anders: ik moet genoeg aan de Italiaan denken! Niet zozeer omdat ik hem mis, maar omdat hij me een soort van aandenken heeft meegeven... Niet gaan lachen, maar hier komt ie: omdat zijn geweldig 1 persoonstudentenbed zo kraakte waren we verhuisd naar de grond. De grond met vloerbedekking.... mn rug lag dus open... (waarom voel je geen pijn als je geil bent???) Nemo en wondjes gaan niet samen, tis altijd ellende. De meeste kleine wondjes gaan al ontsteken. Je voelt de bui al hangen: zwaar ontstoken wond op mijn rug! Toen ik hierheen vloog maakte ik me al lichtelijke zorgen, heb bij de apotheek betadine zalf gehaalt, maar ja als er al een korstje op zit... Het ging in elk geval steeds meer pijn doen, erom heen rood en dat soort van korstje zag geel. net voor de spiegel met mn tandenop elkaar korstje eraf gehaald vol met pus, ik zal je details besparen. Nu weer betadine zalf erop en afgedekt met verband (zo stond het op de verpakking) Hopelijk komt er dan binnen nu en 2 dagen een goeie korst op, want mn rugzak dragen is een verschrikking en straks moet ik trekkings doen mét rugzak en dan nog al het zweet en geen fatsoenlijke douche... Ik hoop maar dat het goedkomt!
(pfff Nemo heeft ook weer eens sex, eerst slechte sex en nu dit )
vrijdag 5 juni 2009 om 14:13
Ik ben me duidelijk aan het vervelen, nadat ik net gelezen heb hoe je vreemd kan gaan zonder dat je partner er achter komt (ook hier hard gelachen) heb ik ook net het topic: help wc papier kleeft aan mijn schaamlippen vast.
"Koning , keizer , admiraal ........... een vrouw met lippen vol pleepapier hebben ze allemaal ."
ik heb me echt rot gelachen!!! Die dames hier hebben humor hoor, en die plaatjes die voorbij komen Of het nu fake is of niet, het was goed voor mijn buikspieren
"Koning , keizer , admiraal ........... een vrouw met lippen vol pleepapier hebben ze allemaal ."
ik heb me echt rot gelachen!!! Die dames hier hebben humor hoor, en die plaatjes die voorbij komen Of het nu fake is of niet, het was goed voor mijn buikspieren
vrijdag 5 juni 2009 om 14:15
Hahahaha.. Nemo, ik moest heel hard om je lachen! Afgelopen winter heb ik een keer zo mijn knieen opengehaald aop van die verschrikkelijke bedrijfsvloerbedekking, dat spul is haast plastic! Het waren een soort brandwonden geworden, zo kapot! En pijn dat het deed.. toen niet, maar de volgende dag wel! Jee.. en bloeden. Dus pleisters erop. Heeft echt drie weken geduurd voordat ze weer normaal waren..
Als je nu die bethadine gebruikt, komt het wel goed hoor. Dat ontsmet goed en houdt het schoon. Of er zo snel een korts op komt, weet ik (niet meer, mijn verpleegkundig brein is een soort van opgelost door de alcohol ofzo :S).
Klinkt wel heel stoer, jouw reis. Enne.. pas op voor de krokodillen! Hahaha! Dat had je net nodig, zo'n advies.. Fijn om te weten dat er uberhaupt krokodillen wonen!
Wanneer komt je groep?
Cadi, veel plezier! Is het een zuip-je-klem-en-dans-op-de-tafels-bruiloft of een brave-blijf-vooral-op-je-stoel-zitten-met-een-glaasje-cola-bruiloft?
Marg, iedereen heeft recht om te denken over geld hoe zij of hij wil. Jij staat er zo in, iemand anders misschien heel anders. Zelf ben ik verschrikkelijk verwend geweest, heb een heel goed inkomen gehad en had weinig vaste lasten. Daardoor kon ik echt doen wat ik wilde en dan nog had ik geld over om ruim van te sparen.
Dat heb ik nu niet. Integendeel, ik moet nu opletten met wat ik koop/uitgeef en kan niet 50 euro per maand sparen. Dat is oke, maar was wel wennen. Ik weet dat ik terug moet naar NL als ik die oude levenstandaard weer wil, want die zit er hier voor mij niet in, wat ik ook ga doen. Als ik in het ziekenhuis ga werken als verpleegkundige, verdien ik voor 40 uur in de week krap 1200 euro. In NL verdiende ik met 36 uur het dubbele van wat jij nu verdiend.
En hier telt sowieso de achterstand mee van het niet-Oostenrijker zijn. Hoe veel ik ook gestudeerd zou hebben of hoe slim ik ook zou zijn, ik kom altijd achter een Oostenrijker op de voorkeurslijst.
Ik weet niet hoe het in Spanje is, maar ik denk idd dat je het niet met elkaar kunt vergelijken.
Maar ik herken zeker wel je gevoel van rust met financiele zekerheid. Dat mis ik bijna elke dag. Ik zou ook meer kunnen doen om meer inkomen te generen, maar heb er nu eerst voor gekozen het zo te laten. Zoon gaat straks naar de kindergarten, dan wordt het allemaal al anders. Nu is hij de hele dag nog thuis.
Het heeft, denk ik, tijd nodig om vooruit te gaan. Je loon verdubbelt niet van vandaag op morgen, maar in verhouding tot NL begrippen begin je soms lager dan 'normaal' is.
Maar je hebt een baan, een begin, een houvast, een start en van daaruit kom je vanzelf verder. Alleen niet zo snel als je nu misschien zou willen.
Als je nu die bethadine gebruikt, komt het wel goed hoor. Dat ontsmet goed en houdt het schoon. Of er zo snel een korts op komt, weet ik (niet meer, mijn verpleegkundig brein is een soort van opgelost door de alcohol ofzo :S).
Klinkt wel heel stoer, jouw reis. Enne.. pas op voor de krokodillen! Hahaha! Dat had je net nodig, zo'n advies.. Fijn om te weten dat er uberhaupt krokodillen wonen!
Wanneer komt je groep?
Cadi, veel plezier! Is het een zuip-je-klem-en-dans-op-de-tafels-bruiloft of een brave-blijf-vooral-op-je-stoel-zitten-met-een-glaasje-cola-bruiloft?
Marg, iedereen heeft recht om te denken over geld hoe zij of hij wil. Jij staat er zo in, iemand anders misschien heel anders. Zelf ben ik verschrikkelijk verwend geweest, heb een heel goed inkomen gehad en had weinig vaste lasten. Daardoor kon ik echt doen wat ik wilde en dan nog had ik geld over om ruim van te sparen.
Dat heb ik nu niet. Integendeel, ik moet nu opletten met wat ik koop/uitgeef en kan niet 50 euro per maand sparen. Dat is oke, maar was wel wennen. Ik weet dat ik terug moet naar NL als ik die oude levenstandaard weer wil, want die zit er hier voor mij niet in, wat ik ook ga doen. Als ik in het ziekenhuis ga werken als verpleegkundige, verdien ik voor 40 uur in de week krap 1200 euro. In NL verdiende ik met 36 uur het dubbele van wat jij nu verdiend.
En hier telt sowieso de achterstand mee van het niet-Oostenrijker zijn. Hoe veel ik ook gestudeerd zou hebben of hoe slim ik ook zou zijn, ik kom altijd achter een Oostenrijker op de voorkeurslijst.
Ik weet niet hoe het in Spanje is, maar ik denk idd dat je het niet met elkaar kunt vergelijken.
Maar ik herken zeker wel je gevoel van rust met financiele zekerheid. Dat mis ik bijna elke dag. Ik zou ook meer kunnen doen om meer inkomen te generen, maar heb er nu eerst voor gekozen het zo te laten. Zoon gaat straks naar de kindergarten, dan wordt het allemaal al anders. Nu is hij de hele dag nog thuis.
Het heeft, denk ik, tijd nodig om vooruit te gaan. Je loon verdubbelt niet van vandaag op morgen, maar in verhouding tot NL begrippen begin je soms lager dan 'normaal' is.
Maar je hebt een baan, een begin, een houvast, een start en van daaruit kom je vanzelf verder. Alleen niet zo snel als je nu misschien zou willen.
vrijdag 5 juni 2009 om 14:51
quote:Ine schreef op 05 juni 2009 @ 14:15:
Afgelopen winter heb ik een keer zo mijn knieen opengehaald aop van die verschrikkelijke bedrijfsvloerbedekking, dat spul is haast plastic! Het waren een soort brandwonden geworden, zo kapot! En pijn dat het deed.. toen niet, maar de volgende dag wel! Jee.. en bloeden. Dus pleisters erop. Heeft echt drie weken geduurd voordat ze weer normaal waren..
Idd brandwonden zijn het! Dat dacht ik van de mijne ook. Leuk standje als je je knieen hebt open gehaald :steekthaartonguit en grijnst: Was vergeten dat je verpleegkundige was, kan ik in elk geval bij jou aankloppen als het erg écht erg uit gaat zien! Als ik denk aan hoe goor zijn WC was kan ik alleen maar raden wat er allemaal in de vloerbedekking zat *yakkes*. 3 weken... pfff... nou ja, als het dan maar goed komt en het niet blijft ontsteken/ irriteren door de hoge luchtvochtigheid hier. Had al helemaal visioenen van een zwaar ontstoken wond, koorts, ijlen in mijn bed met krokodillen en slangen om mee heen
Afgelopen winter heb ik een keer zo mijn knieen opengehaald aop van die verschrikkelijke bedrijfsvloerbedekking, dat spul is haast plastic! Het waren een soort brandwonden geworden, zo kapot! En pijn dat het deed.. toen niet, maar de volgende dag wel! Jee.. en bloeden. Dus pleisters erop. Heeft echt drie weken geduurd voordat ze weer normaal waren..
Idd brandwonden zijn het! Dat dacht ik van de mijne ook. Leuk standje als je je knieen hebt open gehaald :steekthaartonguit en grijnst: Was vergeten dat je verpleegkundige was, kan ik in elk geval bij jou aankloppen als het erg écht erg uit gaat zien! Als ik denk aan hoe goor zijn WC was kan ik alleen maar raden wat er allemaal in de vloerbedekking zat *yakkes*. 3 weken... pfff... nou ja, als het dan maar goed komt en het niet blijft ontsteken/ irriteren door de hoge luchtvochtigheid hier. Had al helemaal visioenen van een zwaar ontstoken wond, koorts, ijlen in mijn bed met krokodillen en slangen om mee heen
vrijdag 5 juni 2009 om 15:30
Nee, niet bij mij aankloppen hoor! Ik heb ook drie weken met die knieen gelopen, dus zo handig ben ik niet meer. In ieder geval schoonhouden en bethadine is geweldig! Heb je er veel?
Die van mij waren niet ontstoken, maar dat komt wrs door de zuiverende werking van alcohol van binnenuit
.
Het waren bij mij van die oppervlakkige wonden, soort hele diepe schaafwonden en dan erger. Haha.. ik mijn knieen, hij had zijn ellebogen later ook open
. Had jouw Italiaan niets open?
Ojee.. genant dit.. stiekem vond ik ze ook nog wel grappig. Elke keer als ik ze voelde of zag, dacht ik oja.. ik heb seks gehad .
Die van mij waren niet ontstoken, maar dat komt wrs door de zuiverende werking van alcohol van binnenuit
.Het waren bij mij van die oppervlakkige wonden, soort hele diepe schaafwonden en dan erger. Haha.. ik mijn knieen, hij had zijn ellebogen later ook open
. Had jouw Italiaan niets open? Ojee.. genant dit.. stiekem vond ik ze ook nog wel grappig. Elke keer als ik ze voelde of zag, dacht ik oja.. ik heb seks gehad .
vrijdag 5 juni 2009 om 15:44
Ja.. mn Italiaan heeft ook een open elleboog
We stonden ook echt voor lul tijdens het waterskieen toen een vriendin (of eigenlijk een vriendin van een vriendin) riep: heb jij sex gehad op de grond ofzo Nemo?! En ik, die niet kan liegen, had natuurlijk een grijns + een rooie kop wat genoeg zei Italiaan zat er naast, die kroop helemaal weg, toen was ie opeens echt zo 23.. Toen ze later zag dat zijn elleboog open lag zat ze hem daar heel te tijd mee te pesten. En hij later maar zeuren dat ik niet zoveel tegen vriendinnen moest vertellen Maar ik had niks gezegd. Vriendin had hetzelfde een keer gehad dus herkende het meteen
Van betadine heb ik een hele tube, dus dat moet goed komen hoop ik!
vrijdag 5 juni 2009 om 16:08
Nemo en Ine, thanks voor jullie berichtjes. Ik hou er zelf ook niet zo van Nemo, onenigheid en stekeligheden op het forum!
Wat je zegt begrijp ik wel en herken ik ten dele ook wel. Maar niet in de zin van dat ik heel perfectionistisch of faalangstig ben, ik weet ook zeker dat bv. mijn ouders of leraren mij daar absoluut niet in herkennen. Ik vind wel dat als ik besluit iets te ga doen, ik het dan ook goed wil doen. Ik begrijp dat het altijd beter kan en die druk voel ik dan weer helemaal niet (ik lever een paper gewoon in als het goed is, niet als het perfect is, en wat je zegt over die shampoo klopt, als ik het dan toch doe wil ik het ook goed doen, maar ik ga gerust met een vette kop de straat op hoor). Het kost me ook niet echt energie en het zit me ook niet in de weg, dus ik laat het gewoon zo .
Wat vervelend van dat wondje, echt een brandwondje, ik kan het me voorstellen, heb het zelf ook weleens op mijn knieën of schenen gehad, maar niet zo extreem dat het gaat ontsteken enzo. Hopelijk geneest het snel want met die rugzak is inderdaad niet fijn!
Wat je zegt begrijp ik wel en herken ik ten dele ook wel. Maar niet in de zin van dat ik heel perfectionistisch of faalangstig ben, ik weet ook zeker dat bv. mijn ouders of leraren mij daar absoluut niet in herkennen. Ik vind wel dat als ik besluit iets te ga doen, ik het dan ook goed wil doen. Ik begrijp dat het altijd beter kan en die druk voel ik dan weer helemaal niet (ik lever een paper gewoon in als het goed is, niet als het perfect is, en wat je zegt over die shampoo klopt, als ik het dan toch doe wil ik het ook goed doen, maar ik ga gerust met een vette kop de straat op hoor). Het kost me ook niet echt energie en het zit me ook niet in de weg, dus ik laat het gewoon zo .
Wat vervelend van dat wondje, echt een brandwondje, ik kan het me voorstellen, heb het zelf ook weleens op mijn knieën of schenen gehad, maar niet zo extreem dat het gaat ontsteken enzo. Hopelijk geneest het snel want met die rugzak is inderdaad niet fijn!
