Relaties
alle pijlers
Loslaten een kwestie van zelf willen?
dinsdag 1 september 2009 om 14:21
Hoi
Ik lees hier veel verhalen over relaties die uit gaan en het loslaten van ex-en.
Ik ben het er wel mee eens dat loslaten een kwestie van willen is.
Alleen wat als je je ex blijft tegen komen door gemeenschappelijke vriendengroep? En dat hij aan geeft wel vrienden te willen blijven?
Ik weet dat het beter is om hem los te laten, maar dat zou veel makkelijker gaan als ik hem nooit meer hoefde te zien.
Het was zijn keuze om het uit te maken. Maar mijn schuld door bepaalde dingen die gebeurd zijn ( geen vreemdgaan ).
Mijn vraag is moet ik doorzetten in het loslaten ?of vrienden blijven?
Ik lees hier veel verhalen over relaties die uit gaan en het loslaten van ex-en.
Ik ben het er wel mee eens dat loslaten een kwestie van willen is.
Alleen wat als je je ex blijft tegen komen door gemeenschappelijke vriendengroep? En dat hij aan geeft wel vrienden te willen blijven?
Ik weet dat het beter is om hem los te laten, maar dat zou veel makkelijker gaan als ik hem nooit meer hoefde te zien.
Het was zijn keuze om het uit te maken. Maar mijn schuld door bepaalde dingen die gebeurd zijn ( geen vreemdgaan ).
Mijn vraag is moet ik doorzetten in het loslaten ?of vrienden blijven?
dinsdag 1 september 2009 om 14:25
Wil je vrienden met m zijn? Ben je al zo ver los?
echte vrienden gunnen elkaar liefdesgeluk, dus als jij oprecht blij voor m zou kunnen zijn wanneer hij een nieuwe vriendin krijgt, dan kun je vrienden zijn. Zolang je eigenlijk stiekem nog hoopt dat t goedkomt en jullie weer een relatie krijgen, is vriendschap zelfkwelling.
Misschien kun je proberen om je ex een tijdje te ontlopen in de vriendengroep.
echte vrienden gunnen elkaar liefdesgeluk, dus als jij oprecht blij voor m zou kunnen zijn wanneer hij een nieuwe vriendin krijgt, dan kun je vrienden zijn. Zolang je eigenlijk stiekem nog hoopt dat t goedkomt en jullie weer een relatie krijgen, is vriendschap zelfkwelling.
Misschien kun je proberen om je ex een tijdje te ontlopen in de vriendengroep.
dinsdag 1 september 2009 om 14:27
dinsdag 1 september 2009 om 14:52
@return_of_kreng. Ik denk dat ik het niet aan zou kunnen als hij een nieuwe vriendin zou krijgen. Dat is wel een goed ijkpunt om te weten of ik vrienden kan zijn. In mijn geval niet dus.
@meds we hebben heel veel meegemaakt, en ik heb me heel erg afhankelijk opgesteld, dwangmatig zelfs. Daar kon hij niet meer tegen.
Daarom vind ik het juist zo moeilijk om hem los te laten. Hij wil wel vrienden blijven, omdat hij wel om me geeft.
Ikzelf weet eigenlijk dat dat niet gaat, en zou dit moeten aangeven. Maar ik wil het nog niet genoeg.
@meds we hebben heel veel meegemaakt, en ik heb me heel erg afhankelijk opgesteld, dwangmatig zelfs. Daar kon hij niet meer tegen.
Daarom vind ik het juist zo moeilijk om hem los te laten. Hij wil wel vrienden blijven, omdat hij wel om me geeft.
Ikzelf weet eigenlijk dat dat niet gaat, en zou dit moeten aangeven. Maar ik wil het nog niet genoeg.
dinsdag 1 september 2009 om 20:36
quote:flower28 schreef op 01 september 2009 @ 14:21:
Hoi
Ik lees hier veel verhalen over relaties die uit gaan en het loslaten van ex-en.
Ik ben het er wel mee eens dat loslaten een kwestie van willen is.
Alleen wat als je je ex blijft tegen komen door gemeenschappelijke vriendengroep? En dat hij aan geeft wel vrienden te willen blijven?
Ik weet dat het beter is om hem los te laten, maar dat zou veel makkelijker gaan als ik hem nooit meer hoefde te zien.
Het was zijn keuze om het uit te maken. Maar mijn schuld door bepaalde dingen die gebeurd zijn ( geen vreemdgaan ).
Mijn vraag is moet ik doorzetten in het loslaten ?of vrienden blijven?Hoezo vrienden blijven? Jullie zijn nu toch geen vrienden van elkaar? Jullie zijn exen en hebben kennelijk nog niet eens een normale manier om oppervlakkig contact goed te houden, laat staan dat jullie vrienden zijn.
Hoi
Ik lees hier veel verhalen over relaties die uit gaan en het loslaten van ex-en.
Ik ben het er wel mee eens dat loslaten een kwestie van willen is.
Alleen wat als je je ex blijft tegen komen door gemeenschappelijke vriendengroep? En dat hij aan geeft wel vrienden te willen blijven?
Ik weet dat het beter is om hem los te laten, maar dat zou veel makkelijker gaan als ik hem nooit meer hoefde te zien.
Het was zijn keuze om het uit te maken. Maar mijn schuld door bepaalde dingen die gebeurd zijn ( geen vreemdgaan ).
Mijn vraag is moet ik doorzetten in het loslaten ?of vrienden blijven?Hoezo vrienden blijven? Jullie zijn nu toch geen vrienden van elkaar? Jullie zijn exen en hebben kennelijk nog niet eens een normale manier om oppervlakkig contact goed te houden, laat staan dat jullie vrienden zijn.
woensdag 2 september 2009 om 00:59
dinsdag 8 september 2009 om 11:39
Hoi Flower!
Laat hem los. Geen vrienden. Hij heeft gekozen voor een eigen weg! Dat vriendenverhaal is een bullshitverhaal om zijn schuldgevoelens te verminderen. Wees sterk!! Ook ik zal geen vrienden zijn met ex. Ook hij wil vrienden zijn, ook hij heeft besloten te gaan. Hij kan mijn rug op met vrienden zijn. En huilen dat 'ie dat nog zoo erg vindt dat ik uit zijn leven ben en daarom vrienden wil blijven.'
Ik heb ook geworsteld met die vraag of we vrienden kunnen blijven. Mijn antwoord is NEE. We waren ooit geliefden en nu exen. Er is geen tussenweg.
Laat hem los. Geen vrienden. Hij heeft gekozen voor een eigen weg! Dat vriendenverhaal is een bullshitverhaal om zijn schuldgevoelens te verminderen. Wees sterk!! Ook ik zal geen vrienden zijn met ex. Ook hij wil vrienden zijn, ook hij heeft besloten te gaan. Hij kan mijn rug op met vrienden zijn. En huilen dat 'ie dat nog zoo erg vindt dat ik uit zijn leven ben en daarom vrienden wil blijven.'
Ik heb ook geworsteld met die vraag of we vrienden kunnen blijven. Mijn antwoord is NEE. We waren ooit geliefden en nu exen. Er is geen tussenweg.
dinsdag 8 september 2009 om 12:06
Hoi Flower,
hah aklinkt bekend. loslaten is heel erg moeilijk, en ik begrijp je volkomen....
of jullie al dan niet vrienden kunnen blijven hangt af van d emanier waarop jullie uitelkaar zijn gegaan, en of jullie elkaar al kenden en vrienden waren voordat jullie een relatie kregen.
Ik zelf ben met al mijn exen, op 1 na, nog steeds goeie vrienden. Maar met diegene waar ik geen vrienden meer ben,(en nee, dames, het gaat niet om die jongen uit mijn eigen topic.) is de relatie uit gegaan omdat we elkaar echt begonnen te haten. Voordat ik een relatie met hem kreeg, kende ik hem pas een maand, dus er was al geen vriendschap.
hah aklinkt bekend. loslaten is heel erg moeilijk, en ik begrijp je volkomen....
of jullie al dan niet vrienden kunnen blijven hangt af van d emanier waarop jullie uitelkaar zijn gegaan, en of jullie elkaar al kenden en vrienden waren voordat jullie een relatie kregen.
Ik zelf ben met al mijn exen, op 1 na, nog steeds goeie vrienden. Maar met diegene waar ik geen vrienden meer ben,(en nee, dames, het gaat niet om die jongen uit mijn eigen topic.) is de relatie uit gegaan omdat we elkaar echt begonnen te haten. Voordat ik een relatie met hem kreeg, kende ik hem pas een maand, dus er was al geen vriendschap.
dinsdag 8 september 2009 om 14:40
zoals je zelf aangeeft is loslaten een kwestie van ook durven en willen loslaten. Het idee dat je geen geliefden meer bent en nooit meer zal zijn kan een enge gedachte zijn. Je geeft iets op wat je eigenlijk niet op wilt geven nog. Toch is het soms noodzakelijk om datgene op te geven wat je eigenlijk wilt omdat het niet anders kan. Hij heeft besloten dat het over is en datgene wat jij graag nog wilt is dus niet mogelijk. De beste manier is denk ik even afstand te nemen van elkaar zoals hier al wordt gezegd van wat meer afspreken met andere vrienden of apart van hem. En wanneer jij zelf denkt dat je het aan kan hem te zien zonder meer te willen dan kan je kijken of vriendschap er idd voor jullie in zit . Tenminste zo zie ik het.
Ik weet het het is een lastige tijd die periode dat je iemand los MOET laten maar helaas is dat soms noodzakelijk. Sterkte!
Ik weet het het is een lastige tijd die periode dat je iemand los MOET laten maar helaas is dat soms noodzakelijk. Sterkte!
dinsdag 8 september 2009 om 20:04
@hoipippilangkous nee loslaten heeft niks te maken met elkaar tegenkomen in theorie toch heb ik geleerd in de praktijk dat het loslaten makkelijker gaat als je elkaar niet regelmatig ziet.
@opnieuwleven, ja dat MOETEN is echt zwaar *****!!! Ben ik het helemaal mee eens! Het is heel zwaar geen contact te hebben maar wel contact blijven zoeken of hebben maakt het het nog moeilijker om iemand los te laten. Helaas maak ik het op dit moment ook mee en ik ben elke dag in strijd met mezelf om hem niet te bellen, mailen of op te zoeken... Ik merk wel dat ik het ietsje meer los kan laten nu ik hem niet meer zie en ik ook weet dat als ik hem wil zien ik degene moet zijn die contact op moet nemen... Jij nog tips om iemand echt los te laten?
@opnieuwleven, ja dat MOETEN is echt zwaar *****!!! Ben ik het helemaal mee eens! Het is heel zwaar geen contact te hebben maar wel contact blijven zoeken of hebben maakt het het nog moeilijker om iemand los te laten. Helaas maak ik het op dit moment ook mee en ik ben elke dag in strijd met mezelf om hem niet te bellen, mailen of op te zoeken... Ik merk wel dat ik het ietsje meer los kan laten nu ik hem niet meer zie en ik ook weet dat als ik hem wil zien ik degene moet zijn die contact op moet nemen... Jij nog tips om iemand echt los te laten?
dinsdag 8 september 2009 om 20:55
dinsdag 8 september 2009 om 21:04
Ja lisset. Probeer het eens door dingen te doen omdat je ze leuk vindt om te doen. Niet om niet aan hem te denken, want dan ben je nog krampachtig bezig met vasthouden.
Loslaten is ook; je aandacht op iets anders richten, je aandacht richten op dingen waar je wel blij van wordt, en je eigen leven leuker maken. Zonder die ander.
Loslaten is ook; je aandacht op iets anders richten, je aandacht richten op dingen waar je wel blij van wordt, en je eigen leven leuker maken. Zonder die ander.
dinsdag 8 september 2009 om 21:12
Ik vind "vrienden blijven" altijd zo`n raar begrip. Eerst ben je verliefd, deel je het bed en je leven met elkaar ... dan wil 1 weg en 2 blijft huilend achter maar dan moet je wel "vrienden blijven". Ik heb het nooit gedaan, nooit gewild. het werkt gewoon niet.
Eerst moet de pijn, de emotie eraf. En als je elkaar dan na 2 jaar tegenkomt en je staat er allebei het zelfde in, en je vind elkaar nog aardig en je hebt raakvlakken, ja dan vind ik het wat anders.
'Maar vlak na een relatie vind ik vriendenblijven een vreemd substituut.
Eerst moet de pijn, de emotie eraf. En als je elkaar dan na 2 jaar tegenkomt en je staat er allebei het zelfde in, en je vind elkaar nog aardig en je hebt raakvlakken, ja dan vind ik het wat anders.
'Maar vlak na een relatie vind ik vriendenblijven een vreemd substituut.
dinsdag 8 september 2009 om 21:48
quote:Madhe schreef op 08 september 2009 @ 21:04:
Ja lisset. Probeer het eens door dingen te doen omdat je ze leuk vindt om te doen. Niet om niet aan hem te denken, want dan ben je nog krampachtig bezig met vasthouden.
Loslaten is ook; je aandacht op iets anders richten, je aandacht richten op dingen waar je wel blij van wordt, en je eigen leven leuker maken. Zonder die ander.
Mooi gezegd Madhe! Denk dat je exact de kern te pakken hebt.
Ook eens met Haasje en het 'vrienden blijven' verhaal.
Mijn ex heeft 3,5 maand geleden onze relatie beeindigt. En ik vind het loslaten echt heel moeilijk en lastig. Denk nog dagelijks aan hem, mis hem elke dag en voel me (nog) erg verdrietig.
Geen contact werkt voor mij het allerbeste, ik heb afstand nodig om los van hem te raken. We hebben elkaar 2 weken geleden gezien, op zijn initiatief, hij wilde uitleg geven. Heftig en emotioneel voor mij. Dit weekend liepen we elkaar zomaar tegen het lijf. Ik vind dat moeilijk, raak ervan in verwarring, denk dingen te zien die er niet zijn en krijg opnieuw hetzelfde gevoel als toen het net uitging.
Heb me erbij neergelegd dat het een proces is waar ik schijnbaar tijd voor nodig heb en ook tijd voor wil nemen om het goed af te sluiten en écht los te laten. Ik probeer dat zoveel mogelijk door te doen wat Madhe ook zegt EN door geen contact te hebben.
Ja lisset. Probeer het eens door dingen te doen omdat je ze leuk vindt om te doen. Niet om niet aan hem te denken, want dan ben je nog krampachtig bezig met vasthouden.
Loslaten is ook; je aandacht op iets anders richten, je aandacht richten op dingen waar je wel blij van wordt, en je eigen leven leuker maken. Zonder die ander.
Mooi gezegd Madhe! Denk dat je exact de kern te pakken hebt.
Ook eens met Haasje en het 'vrienden blijven' verhaal.
Mijn ex heeft 3,5 maand geleden onze relatie beeindigt. En ik vind het loslaten echt heel moeilijk en lastig. Denk nog dagelijks aan hem, mis hem elke dag en voel me (nog) erg verdrietig.
Geen contact werkt voor mij het allerbeste, ik heb afstand nodig om los van hem te raken. We hebben elkaar 2 weken geleden gezien, op zijn initiatief, hij wilde uitleg geven. Heftig en emotioneel voor mij. Dit weekend liepen we elkaar zomaar tegen het lijf. Ik vind dat moeilijk, raak ervan in verwarring, denk dingen te zien die er niet zijn en krijg opnieuw hetzelfde gevoel als toen het net uitging.
Heb me erbij neergelegd dat het een proces is waar ik schijnbaar tijd voor nodig heb en ook tijd voor wil nemen om het goed af te sluiten en écht los te laten. Ik probeer dat zoveel mogelijk door te doen wat Madhe ook zegt EN door geen contact te hebben.
dinsdag 8 september 2009 om 22:12
Ook ik vind los laten heel moeilijk.
Wat ik al heel wat van mezelf vind is dat ik al 3,5 weken geen contact heb gezocht.
Ik denk nog vaak aan hem, voel me nog steeds vaak rot.
Maar ik probeer me toch te focussen op andere dingen.
Naar mijn sportclub gaan, naar vrienden toe, werken natuurlijk wat af leidt en gewoon een beetje lief voor jezelf zijn.
En vooral als ik me rot voel er over praten.
De vriendengroep waarin hij zit vermijden zag ik hier genoemd.
Dat is zeker iets wat je moet doen.
Elke keer als ik namelijk weer met die vrienden ben gaat het nog wel vaak over hem.
Dan hoor ik dingen die ik eigenlijk niet wil weten, maar waar ik soms wel om vraag.
Je moet jezelf beschermen en dat houdt voor mij in...
Een wereld zien te vinden waarin hij (even?) niet bestaat.
Hem vermijden.
Soms niet makkelijk, maar blijf het proberen.
Wat betreft vrienden zijn...
Hoe kun je vrienden zijn als de één er kapot van is en de ander allang zijn draai weer heeft gevonden.
Dat werkt gewoon niet.
Ik ben er nog niet over heen.
Dus vrienden zijn is voor mij geen optie.
Ik wens je sterkte.
En hopelijk heb je iets aan de adviezen.
Wat ik al heel wat van mezelf vind is dat ik al 3,5 weken geen contact heb gezocht.
Ik denk nog vaak aan hem, voel me nog steeds vaak rot.
Maar ik probeer me toch te focussen op andere dingen.
Naar mijn sportclub gaan, naar vrienden toe, werken natuurlijk wat af leidt en gewoon een beetje lief voor jezelf zijn.
En vooral als ik me rot voel er over praten.
De vriendengroep waarin hij zit vermijden zag ik hier genoemd.
Dat is zeker iets wat je moet doen.
Elke keer als ik namelijk weer met die vrienden ben gaat het nog wel vaak over hem.
Dan hoor ik dingen die ik eigenlijk niet wil weten, maar waar ik soms wel om vraag.
Je moet jezelf beschermen en dat houdt voor mij in...
Een wereld zien te vinden waarin hij (even?) niet bestaat.
Hem vermijden.
Soms niet makkelijk, maar blijf het proberen.
Wat betreft vrienden zijn...
Hoe kun je vrienden zijn als de één er kapot van is en de ander allang zijn draai weer heeft gevonden.
Dat werkt gewoon niet.
Ik ben er nog niet over heen.
Dus vrienden zijn is voor mij geen optie.
Ik wens je sterkte.
En hopelijk heb je iets aan de adviezen.
dinsdag 8 september 2009 om 23:14
Wat ik ook heb gemerkt is dat als je veel en vaak over hem praat (wat logisch is want veel herinnert je aan hem of iets wat hij heeft gezegd :S) dat het moeilijker is om iemand los te laten omdat hij dan nog in principe je gedachten beheerst. Ik zelf heb er ook nog last van maar ik probeer zo min mogelijk over hem te praten (over wat hij zei of deed oid). Ik merk dat nu ik dit een week heb uitgeprobeerd dat het wel helpt. Hij is nu nog wel in mijn gedachten maar al iets minder. Nu is hij vaak in mijn gedachten als ik alleen ben maar met anderen is dat toch al iets minder geworden omdat ik mezelf dwing er niet teveel over te hebben omdat het niks op schiet.
In mijn geval heeft hij de keuze gemaakt van geen contact en elkaar niet meer zien. Het enige wat ik kan doen is het respecteren en hem proberen te vergeten. Ik zeg niet dat dit voor iedereen helpt maar ja je vroeg tips en dit helpt voor mij dus misschien ook voor jou.
Probeer ook niet op zijn hyves/facebook oid te kijken. Blokkeer hem op je msn dan weet je niet wat hij doet wanneer hij iets doet etc. Dit helpt bij mij vaak wel om afstand te nemen....
In mijn geval heeft hij de keuze gemaakt van geen contact en elkaar niet meer zien. Het enige wat ik kan doen is het respecteren en hem proberen te vergeten. Ik zeg niet dat dit voor iedereen helpt maar ja je vroeg tips en dit helpt voor mij dus misschien ook voor jou.
Probeer ook niet op zijn hyves/facebook oid te kijken. Blokkeer hem op je msn dan weet je niet wat hij doet wanneer hij iets doet etc. Dit helpt bij mij vaak wel om afstand te nemen....
dinsdag 8 september 2009 om 23:37
Ik heb niet echt tips Jane 
Ik ben verhuisd, zie hem sinds de verhuizing niet meer. Ik denk aan hem, minder dan in het begin en minder dan toen we elkaar nog konden tegenkomen toen ik nog niet verhuisd was. Overal waar ik heen ging meende ik hem te zien..
Tegenwoordig is dit nieuwe bestaan moeilijk! Opnieuwleven is letterlijk mijn nieuwe bestemming. Op de een of andere manier wil ik hem niet meer bellen, want sinds dat het uit is, komt elk contact van mijn kant behalve die ene keer toen we elkaar toevallig tegenkwamen.
Elke keer als hij in mijn gedachten komt denk ik: HIJ IS ER NIET MEER, HIJ IS ER NIET MEER, JE LOOPT/LIEP HIER IN DEZE NIEUWE STAD IN DE REGEN OP ZOEK NAAR WERK. JE VOELT JE ROT, HIJ IS ER NIET MEER VERGEET HEM!!!!!!! En dan huil ik, nu huil ik ook. Maar dat is acceptatie (denk ik). Voor de rest zoek ik niks over hem op internet, het zou me alleen maar pijn doen. Familie en vrienden mogen zijn naam niet meer benoemen in mijn bijzijn. Onze foto's bekijk ik niet, het doet alleen maar pijn.
Morgen is het precies twee md uit.
Wat ik niet kan besturen zijn mijn dromen. Ik kom hem te vaak tegen in mijn dromen. Soms word ik wakker met een levensecht gevoel en soms voel ik de teleurstelling. We komen niet nader tot elkaar in die dromen.. Ook hij wil 1 maand geen contact en daarna 'zou hij wel zien'. Als ik hem een maand uit mijn leven kan houden, zou ik ook na die ene maand de kracht moeten hebben om de telefoon op te pakken indien hij belt. Voor mijn gevoel heeft hij de relatie te snel weggegooid. We hebben urenlang gepraat over hoe we de relatie zagen. We komen op dezelfde punten uit, wat er is mis is gegaan. Voor hem zijn die punten niet te overzien, voor mij wel. Want ik hou van hem. En geloof in de liefde. Hij zegt dat liefde alleen niet genoeg is. Tsjaa het zal wel. Maar de pijn is af en toe onverdraaglijk. Gelukkig huil ik niet meer zooo keihard, hooguit wat tranen. Het gevoel dat we nooit meer samen kunnen zijn, ook al zou hij aangeven dat hij spijt heeft van zijn beslissing..Mijn eerste echte liefde heeft een groot litteken achtergelaten, want liefdesverdriet hev ik nog niet gekend. Heel veel sterkte he Jane en alle anderen.
Ik ben verhuisd, zie hem sinds de verhuizing niet meer. Ik denk aan hem, minder dan in het begin en minder dan toen we elkaar nog konden tegenkomen toen ik nog niet verhuisd was. Overal waar ik heen ging meende ik hem te zien..
Tegenwoordig is dit nieuwe bestaan moeilijk! Opnieuwleven is letterlijk mijn nieuwe bestemming. Op de een of andere manier wil ik hem niet meer bellen, want sinds dat het uit is, komt elk contact van mijn kant behalve die ene keer toen we elkaar toevallig tegenkwamen.
Elke keer als hij in mijn gedachten komt denk ik: HIJ IS ER NIET MEER, HIJ IS ER NIET MEER, JE LOOPT/LIEP HIER IN DEZE NIEUWE STAD IN DE REGEN OP ZOEK NAAR WERK. JE VOELT JE ROT, HIJ IS ER NIET MEER VERGEET HEM!!!!!!! En dan huil ik, nu huil ik ook. Maar dat is acceptatie (denk ik). Voor de rest zoek ik niks over hem op internet, het zou me alleen maar pijn doen. Familie en vrienden mogen zijn naam niet meer benoemen in mijn bijzijn. Onze foto's bekijk ik niet, het doet alleen maar pijn.
Morgen is het precies twee md uit.
Wat ik niet kan besturen zijn mijn dromen. Ik kom hem te vaak tegen in mijn dromen. Soms word ik wakker met een levensecht gevoel en soms voel ik de teleurstelling. We komen niet nader tot elkaar in die dromen.. Ook hij wil 1 maand geen contact en daarna 'zou hij wel zien'. Als ik hem een maand uit mijn leven kan houden, zou ik ook na die ene maand de kracht moeten hebben om de telefoon op te pakken indien hij belt. Voor mijn gevoel heeft hij de relatie te snel weggegooid. We hebben urenlang gepraat over hoe we de relatie zagen. We komen op dezelfde punten uit, wat er is mis is gegaan. Voor hem zijn die punten niet te overzien, voor mij wel. Want ik hou van hem. En geloof in de liefde. Hij zegt dat liefde alleen niet genoeg is. Tsjaa het zal wel. Maar de pijn is af en toe onverdraaglijk. Gelukkig huil ik niet meer zooo keihard, hooguit wat tranen. Het gevoel dat we nooit meer samen kunnen zijn, ook al zou hij aangeven dat hij spijt heeft van zijn beslissing..Mijn eerste echte liefde heeft een groot litteken achtergelaten, want liefdesverdriet hev ik nog niet gekend. Heel veel sterkte he Jane en alle anderen.
woensdag 9 september 2009 om 00:48
Het wordt een algemene reactie.
Ik weet zelf ook dat het beste is om helemaal los te laten en als ooit die behoefte is aan vriendschap, dat op te bouwen. Maar eigenlijk moet ik me daar niet mee bezig houden, met dat laatste .
Afgelopen weekend, zag ik hem in de kroeg. Ik ging met een vriendin aan de andere kant staan. Maar toch bleef ik hem in de gaten houden.
Dat houd ik dan zelf in stand. Op een gegeven moment ging hij zelf weg. Ging ik meteen weer denken dat het aan mij lag
ik heb alles gewist, ook van m'n Hyves af gegooid. Maar telefoonnummer weet ik uit m'n hoofd.
De wat als vraag blijft maar in m'n hoofd. De reden dat het uit is, komt doordat ik zo bang was hem kwijt te raken. Ik belde hem heel vaak op. Was bang dat hij niet zo komen. Wilde altijd weten waar hij was. Etc. Dat was hij zo zat, dat hij daarom punt achter gezet heeft.
Wat Madhe zei over loslaten door me te richten op wat ik leuk vind. Dat vind ik juist zo moeilijk doordat ik constant bevestiging van buitenaf nodig heb.
Maar ik weet dat de beste manier is om geen contact en plekken en gezamelijke vrienden- activiteiten te vermijden.
Maar hoe ik dan de aandacht op andere dingen moet richten, weet ik nog niet.
Ik weet zelf ook dat het beste is om helemaal los te laten en als ooit die behoefte is aan vriendschap, dat op te bouwen. Maar eigenlijk moet ik me daar niet mee bezig houden, met dat laatste .
Afgelopen weekend, zag ik hem in de kroeg. Ik ging met een vriendin aan de andere kant staan. Maar toch bleef ik hem in de gaten houden.
Dat houd ik dan zelf in stand. Op een gegeven moment ging hij zelf weg. Ging ik meteen weer denken dat het aan mij lag
ik heb alles gewist, ook van m'n Hyves af gegooid. Maar telefoonnummer weet ik uit m'n hoofd.
De wat als vraag blijft maar in m'n hoofd. De reden dat het uit is, komt doordat ik zo bang was hem kwijt te raken. Ik belde hem heel vaak op. Was bang dat hij niet zo komen. Wilde altijd weten waar hij was. Etc. Dat was hij zo zat, dat hij daarom punt achter gezet heeft.
Wat Madhe zei over loslaten door me te richten op wat ik leuk vind. Dat vind ik juist zo moeilijk doordat ik constant bevestiging van buitenaf nodig heb.
Maar ik weet dat de beste manier is om geen contact en plekken en gezamelijke vrienden- activiteiten te vermijden.
Maar hoe ik dan de aandacht op andere dingen moet richten, weet ik nog niet.
