Relaties
alle pijlers
M'n ouders gaan scheiden
woensdag 5 augustus 2009 om 12:53
Tsja, wat is echte liefde? Of beter gezegd: wat is jouw definitie van echte liefde?
Je ouders zullen vast heel lang oprecht en eerlijk van elkaar gehouden hebben. Dat wil niet zeggen dat ze voor altijd samen willen blijven, dat wil zelfs niet zeggen over dat ze altijd van elkaar zullen blijven houden. Maar misschien ook wel.
Er kunnen zo veel, 'normale' en minder normale dingen binnen een mensenleven gebeuren die ook een enorme invloed op een relatie kunnen hebben... Maar betekent dat, dat mensen geen echte liefde kunnen ervaren?
Edit:
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel erg voor je en ik snap dat je je zo voelt. Maar besef wel dat emoties nu de overhand hebben.
Je ouders zullen vast heel lang oprecht en eerlijk van elkaar gehouden hebben. Dat wil niet zeggen dat ze voor altijd samen willen blijven, dat wil zelfs niet zeggen over dat ze altijd van elkaar zullen blijven houden. Maar misschien ook wel.
Er kunnen zo veel, 'normale' en minder normale dingen binnen een mensenleven gebeuren die ook een enorme invloed op een relatie kunnen hebben... Maar betekent dat, dat mensen geen echte liefde kunnen ervaren?
Edit:
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel erg voor je en ik snap dat je je zo voelt. Maar besef wel dat emoties nu de overhand hebben.
woensdag 5 augustus 2009 om 13:20
quote:HotCherryPoptart schreef op 05 augustus 2009 @ 13:09:
Dat je het vervelend vindt dat je ouders gaan scheiden, kan ik me voorstellen. maar je opneningspost is wel heel dramatisch. Jij bent er kapot van, hun huwelijk blijkt een leugen. Wie gaat er nu eigenlijk scheiden, jij of zij?Dat lijkt me duidelijk: je hebt een beeld van het huwelijk van je ouders. Als ze opeens gaan scheiden ga je alles na van jongs af aan: zou het toen ook al gespeeld hebben, zijn ze alleen bij elkaar gebleven voor mij etc etc. Hoe echt was je gelukkige jeugd. Ik kan me heel goed voorstellen hoe TO zich voelt hoor.
Dat je het vervelend vindt dat je ouders gaan scheiden, kan ik me voorstellen. maar je opneningspost is wel heel dramatisch. Jij bent er kapot van, hun huwelijk blijkt een leugen. Wie gaat er nu eigenlijk scheiden, jij of zij?Dat lijkt me duidelijk: je hebt een beeld van het huwelijk van je ouders. Als ze opeens gaan scheiden ga je alles na van jongs af aan: zou het toen ook al gespeeld hebben, zijn ze alleen bij elkaar gebleven voor mij etc etc. Hoe echt was je gelukkige jeugd. Ik kan me heel goed voorstellen hoe TO zich voelt hoor.
woensdag 5 augustus 2009 om 13:31
woensdag 5 augustus 2009 om 13:32
hai Deidre,
ik snap dat het pijn doet om te horen dat je ouders niet meer genoeg van elkaar houden, maar uiteindelijk is het hun relatie en hun beslissing. Dat het huwelijk een leugen blijkt te zijn, vind ik niet eerlijk tegenover je ouders. Misschien hebben ze er alles aan gedaan om het huwelijk staande te houden.
Natuurlijk doet het jou verdriet, maar wordt niet boos op je ouders, zij hebben zelf ook verdriet, wat er ook is gebeurd.
ik snap dat het pijn doet om te horen dat je ouders niet meer genoeg van elkaar houden, maar uiteindelijk is het hun relatie en hun beslissing. Dat het huwelijk een leugen blijkt te zijn, vind ik niet eerlijk tegenover je ouders. Misschien hebben ze er alles aan gedaan om het huwelijk staande te houden.
Natuurlijk doet het jou verdriet, maar wordt niet boos op je ouders, zij hebben zelf ook verdriet, wat er ook is gebeurd.
woensdag 5 augustus 2009 om 13:32
quote:nlies schreef op 05 augustus 2009 @ 13:31:
Het probleem is dat TO een basis ziet wegvallen, kan me er wel iets bij voorstellen. Hoop voor TO en voor de ouders dat ouders elkaar nog willen zien zodat de ellende van:als de een op mn verjaardag komt ,komt de andere niet, aan haar voorbij gaat.Inderdaad, basis, rolmodellen, haar visie van haar jeugd. Het stort even in. Niet onoverkoombaar maar ik ga me heel goed voorstellen dat ze toch wel erg van slag is, hoor.
Het probleem is dat TO een basis ziet wegvallen, kan me er wel iets bij voorstellen. Hoop voor TO en voor de ouders dat ouders elkaar nog willen zien zodat de ellende van:als de een op mn verjaardag komt ,komt de andere niet, aan haar voorbij gaat.Inderdaad, basis, rolmodellen, haar visie van haar jeugd. Het stort even in. Niet onoverkoombaar maar ik ga me heel goed voorstellen dat ze toch wel erg van slag is, hoor.
woensdag 5 augustus 2009 om 13:38
quote:Zwieber schreef op 05 augustus 2009 @ 13:32:
[...]
Inderdaad, basis, rolmodellen, haar visie van haar jeugd. Het stort even in. Niet onoverkoombaar maar ik ga me heel goed voorstellen dat ze toch wel erg van slag is, hoor.
Nou inderdaad.
Zoals hier over een scheiding gepraat wordt vind ik behoorlijk typisch. "Ach, je ouders gaan na lang uit elkaar? Joh, boeiuh"
Mijn ouders zijn gescheiden en dat heeft er (mede) voor gezorgd dat ik niet meer geloof in "liefde voor altijd", maar in "liefde voor het moment". Of dat erg is weet ik niet, wel dat het iets veranderd heeft.
[...]
Inderdaad, basis, rolmodellen, haar visie van haar jeugd. Het stort even in. Niet onoverkoombaar maar ik ga me heel goed voorstellen dat ze toch wel erg van slag is, hoor.
Nou inderdaad.
Zoals hier over een scheiding gepraat wordt vind ik behoorlijk typisch. "Ach, je ouders gaan na lang uit elkaar? Joh, boeiuh"
Mijn ouders zijn gescheiden en dat heeft er (mede) voor gezorgd dat ik niet meer geloof in "liefde voor altijd", maar in "liefde voor het moment". Of dat erg is weet ik niet, wel dat het iets veranderd heeft.
woensdag 5 augustus 2009 om 13:43
woensdag 5 augustus 2009 om 13:52
Hoi Deirdre, eerst een
Mijn ouders zjn ook gescheiden, toen ik 28 was en dat hakte er behoorlijk in. Juist omdat ze al 35 jaar bij elkaar waren verwachtte ik dat niet. Ik dacht dat ze elkaar en hun problemen ondertussen wel hadden geaccepteerd, maar het ging niet meer. Ik vond de reactie van mijn omgeving best moeilijk: mensen vonden het raar dat ik er zoveel moeite mee had omdat ik al volwassen was. Maar ik kan je vertellen dat dat niets uitmaakt, al sta je al op eigen benen, de scheiding van je ouders is evengoed heel ingrijpend en verdrietig. Ik hoop dat je goed met je ouders kan praten, heb je nog broers of zussen? veel liefs
Mijn ouders zjn ook gescheiden, toen ik 28 was en dat hakte er behoorlijk in. Juist omdat ze al 35 jaar bij elkaar waren verwachtte ik dat niet. Ik dacht dat ze elkaar en hun problemen ondertussen wel hadden geaccepteerd, maar het ging niet meer. Ik vond de reactie van mijn omgeving best moeilijk: mensen vonden het raar dat ik er zoveel moeite mee had omdat ik al volwassen was. Maar ik kan je vertellen dat dat niets uitmaakt, al sta je al op eigen benen, de scheiding van je ouders is evengoed heel ingrijpend en verdrietig. Ik hoop dat je goed met je ouders kan praten, heb je nog broers of zussen? veel liefs
woensdag 5 augustus 2009 om 13:55
Ik denk dat TO het nieuws nog niet zo lang geleden heeft gehoord en dit gewoon haar eerste reactie is. Best wel begrijpelijk natuurlijk. Want dat tegenwoordig zoveel mensen scheiden, betekent niet dat het niet ingrijpend meer is. Ook niet als je wat ouder bent.
Daaruit gelijk de conclusie trekken dat 'ware liefde' niet bestaat vind ik wat kort door de bocht. Want ze heeft vast wel mensen gekend die lang samen waren en uit elkaar zijn gegaan, maar nu het haar ouders betreft is het opeens bepalend voor haar gedachte over 'ware liefde'.
En idd, je hele mooie gedachten bij een huwelijk en liefde voor altijd etc stort even in. En daarnaast is het natuurlijk gewoon heel ingrijpend, want het betreft wel jouw ouders en je hebt het gevoel dat jouw basis zomaar wegvalt.
En dat is best wel naar, ook als je al ouder bent.
Mijn ouders zijn 'tijdelijk' uit elkaar gegaan toen ik 11 was (niet gescheiden, maar wel apart gaan wonen, dus dat voelde voor mij hetzelfde). Na 3 jaar hebben ze het toch weer geprobeerd en dat ook 6 jaar volgehouden. Daarna zijn ze alsnog gescheiden (na ruim 30 jaar huwelijk). Ik vond het de 2e keer eigenlijk erger. De eerste keer was ik 11 en vond ik het vooral heel erg naar dat ze niet meer samen waren en ik nu bij 1 van beiden moest wonen en de ander alleen in het weekend zag etc etc.
Toen ik 21 was, maakte ik alles veel bewuster mee, ook het geruzie en het getouwtrek om de financiele afwikkeling. Daarbij was de mededeling van mijn moeder 'dat ze voor mij teruggekomen was' ook niet echt bevorderlijk. Dat alles heeft ervoor gezorgd dat ik ook een tijdje niet meer zo in liefde geloofde en ervan overtuigd was dat ik nooit ging trouwen.
Gelukkig ging dat vlot over toen ik manlief leerde kennen en we zijn inmiddels getrouwd (tot ieders grote verbazing, want manlief heeft altijd geroepen dat hij nooit ging trouwen ). Mijn ouders praten gelukkig wel gewoon met elkaar, maar het geeft bij dat soort gelegenheden altijd wel een iets mindere sfeer. Maar goed, er hebben binnen mijn familie meerdere mensen zo'n halve sluipende ruzie met elkaar en met verjaardagen komen ze ook nooit allemaal tegelijk. Maar die dag moest men zich maar aan ons aanpassen.
Daaruit gelijk de conclusie trekken dat 'ware liefde' niet bestaat vind ik wat kort door de bocht. Want ze heeft vast wel mensen gekend die lang samen waren en uit elkaar zijn gegaan, maar nu het haar ouders betreft is het opeens bepalend voor haar gedachte over 'ware liefde'.
En idd, je hele mooie gedachten bij een huwelijk en liefde voor altijd etc stort even in. En daarnaast is het natuurlijk gewoon heel ingrijpend, want het betreft wel jouw ouders en je hebt het gevoel dat jouw basis zomaar wegvalt.
En dat is best wel naar, ook als je al ouder bent.
Mijn ouders zijn 'tijdelijk' uit elkaar gegaan toen ik 11 was (niet gescheiden, maar wel apart gaan wonen, dus dat voelde voor mij hetzelfde). Na 3 jaar hebben ze het toch weer geprobeerd en dat ook 6 jaar volgehouden. Daarna zijn ze alsnog gescheiden (na ruim 30 jaar huwelijk). Ik vond het de 2e keer eigenlijk erger. De eerste keer was ik 11 en vond ik het vooral heel erg naar dat ze niet meer samen waren en ik nu bij 1 van beiden moest wonen en de ander alleen in het weekend zag etc etc.
Toen ik 21 was, maakte ik alles veel bewuster mee, ook het geruzie en het getouwtrek om de financiele afwikkeling. Daarbij was de mededeling van mijn moeder 'dat ze voor mij teruggekomen was' ook niet echt bevorderlijk. Dat alles heeft ervoor gezorgd dat ik ook een tijdje niet meer zo in liefde geloofde en ervan overtuigd was dat ik nooit ging trouwen.
Gelukkig ging dat vlot over toen ik manlief leerde kennen en we zijn inmiddels getrouwd (tot ieders grote verbazing, want manlief heeft altijd geroepen dat hij nooit ging trouwen ). Mijn ouders praten gelukkig wel gewoon met elkaar, maar het geeft bij dat soort gelegenheden altijd wel een iets mindere sfeer. Maar goed, er hebben binnen mijn familie meerdere mensen zo'n halve sluipende ruzie met elkaar en met verjaardagen komen ze ook nooit allemaal tegelijk. Maar die dag moest men zich maar aan ons aanpassen.
woensdag 5 augustus 2009 om 20:27
Ummm of ware liefde bestaat. … tja….
Ik denk dat je dat antwoord alleen maar weet als het voor bij is.. als ik aan ware liefde denk, kan ik alleen mijn opa en oma bedenken. Mijn oma is nu al 2 jaar lang een zombie met een hardslag. Omdat haar man overleden is waar ze tig jaar samen mee heeft geleefd. En nu alles alleen moet doen. Iets wat je ze nooit heeft gedaan. En dat lukt dat arme mens voor meter :S
Maar Ik snap heel goed hoe je je voelt.
Mijn ouders zijn geschieden, toen ik 8 was vervolgens heb ze alle 2 een nieuwe partner gevonden. En zijn ze alle 2 weer gescheiden.(toen was ik 16 en 18 was) Vervolgens heeft mijn vader weer een nieuwe/oude partner (weer) gevonden (zijn alle eerste vriendinentje), en
Dat gaat volgens mijn wel goed… Maarja dat dacht ik ook van de vorige relaties.
Mijn moeder heeft nog ongeveer 7/8 jaar een knipperlicht relatie gehad. ( iets wat je alleen maar op de basis school had,(dacht ik))
Dus ik heb ook dikke vraag tekens bij het worden als: ware liefde/ en eeuwige liefde/ Ik blijf altijd bij hem/ haar, ….. ….
Ik ben zelf van mening dat er op elke potje heel veel verschillende dekseltjes passen. Sommige passen is beter als anderen. Maar als ze eenmaal goed op elkaar zitten, dat het toch 1 geheel kan zijn. en heel gelukkig met elkaar.
Maar goed daar heb je nu niks aan
Heel veel sterkte, en ik hoop voor je dat je ouders het netjes oplossen.
Gr, Red_eyes
Ik denk dat je dat antwoord alleen maar weet als het voor bij is.. als ik aan ware liefde denk, kan ik alleen mijn opa en oma bedenken. Mijn oma is nu al 2 jaar lang een zombie met een hardslag. Omdat haar man overleden is waar ze tig jaar samen mee heeft geleefd. En nu alles alleen moet doen. Iets wat je ze nooit heeft gedaan. En dat lukt dat arme mens voor meter :S
Maar Ik snap heel goed hoe je je voelt.
Mijn ouders zijn geschieden, toen ik 8 was vervolgens heb ze alle 2 een nieuwe partner gevonden. En zijn ze alle 2 weer gescheiden.(toen was ik 16 en 18 was) Vervolgens heeft mijn vader weer een nieuwe/oude partner (weer) gevonden (zijn alle eerste vriendinentje), en
Dat gaat volgens mijn wel goed… Maarja dat dacht ik ook van de vorige relaties.
Mijn moeder heeft nog ongeveer 7/8 jaar een knipperlicht relatie gehad. ( iets wat je alleen maar op de basis school had,(dacht ik))
Dus ik heb ook dikke vraag tekens bij het worden als: ware liefde/ en eeuwige liefde/ Ik blijf altijd bij hem/ haar, ….. ….
Ik ben zelf van mening dat er op elke potje heel veel verschillende dekseltjes passen. Sommige passen is beter als anderen. Maar als ze eenmaal goed op elkaar zitten, dat het toch 1 geheel kan zijn. en heel gelukkig met elkaar.
Maar goed daar heb je nu niks aan
Heel veel sterkte, en ik hoop voor je dat je ouders het netjes oplossen.
Gr, Red_eyes
woensdag 5 augustus 2009 om 20:34
Tja, ik blijf het een vreemde reactie vinden.
Er kapot van zijn. Het ging blijkbaar niet meer goed, dus gaan ze uit elkaar. Dat haalt toch niet ineens de band met je ouders weg? Alleen hun band samen.
Hun huwelijk was een leugen. Misschien, misschien ook niet. Uit elkaar gegroeid, op elkaar uitgekeken, geen gevoelens meer voor de andere hebben of in ieder geval niet meer genoeg, kan allemaal. Dat neemt niets van waarde weg aan het huwelijkl dat ze hadden.
Ware liefde is een fabel. Wat is ware liefde? Elkaar loslaten kan ook een teken van liefde zijn. Dat je niet meer samen verder wilt, betekent toch niet meteen dat ware liefde niet bestaat. Een mens veranderd en groeit, leert dingen bij, ontdekt nieuwe dingen. Daarin kan je keuze voor een partner veranderen. Doet niet af aan de tijd die je hebt gehad.
betekent niet dat ik niet snap dat het schokkend kan zijn om te horen dat je ouders gaan scheiden. Ik vond alleen de openingspost nogal dramatisch.
Er kapot van zijn. Het ging blijkbaar niet meer goed, dus gaan ze uit elkaar. Dat haalt toch niet ineens de band met je ouders weg? Alleen hun band samen.
Hun huwelijk was een leugen. Misschien, misschien ook niet. Uit elkaar gegroeid, op elkaar uitgekeken, geen gevoelens meer voor de andere hebben of in ieder geval niet meer genoeg, kan allemaal. Dat neemt niets van waarde weg aan het huwelijkl dat ze hadden.
Ware liefde is een fabel. Wat is ware liefde? Elkaar loslaten kan ook een teken van liefde zijn. Dat je niet meer samen verder wilt, betekent toch niet meteen dat ware liefde niet bestaat. Een mens veranderd en groeit, leert dingen bij, ontdekt nieuwe dingen. Daarin kan je keuze voor een partner veranderen. Doet niet af aan de tijd die je hebt gehad.
betekent niet dat ik niet snap dat het schokkend kan zijn om te horen dat je ouders gaan scheiden. Ik vond alleen de openingspost nogal dramatisch.
woensdag 5 augustus 2009 om 22:59
Je kan er wel kapot van zijn zonder dat de relatie met je ouders kapot is. Het is een uitdrukking hoor, Hotcherry.
Deidre, mijn ouders zijn ook gescheiden toen ik 'ouder' was. Ik zag het aankomen (of inmiddels niet meer eigenlijk) dus ik was niet zwaar teleurgesteld in de liefde zoals jij (dat was ik daarvoor al, de scheiding was juist goed denk ik). Ik snap dat je van streek bent. Maar het is ook niet het einde van de wereld. Zoals zovaak heelt tijd alle wonden. En daarnaast:
het huwelijk van je ouders was geen leugen. Ze hebben ooit veel van elkaar gehouden, grote kans dat ze dat nog steeds doen. Maar samen gaat het niet meer. Ik ben ondertussen gewoon blij dat mijn ouders het nu allebei fijn hebben. Mijn vader doet soms wel eens alsof het huwelijk altijd vervelend is geweest maar feit is dat hij heel lang wél gelukkig is geweest en dat hij een set kinderen heeft waar hij veel van houdt en waar hij trots op is. Hartstikke fijn.
Ware liefde is een fabel. Nee, niet dus. Nouja, definieer 'ware liefde'. Ik zie ware liefde niet meer als iets dat voor het leven is. Soms is het dat, soms niet. Dat maakt het niet minder 'waar'. Ik ben lang erg sceptisch geweest in de liefde. Eigenlijk nog wel. Maar om nu te doen alsof ware liefde niet bestaat. Nee, het bestaat in allerlei soorten. Maar om ga het alsjeblieft niet afhouden omdat het misschien tijdig is. Liefde is vaak mooi, of het nu kort of lang duurt.
Deidre, mijn ouders zijn ook gescheiden toen ik 'ouder' was. Ik zag het aankomen (of inmiddels niet meer eigenlijk) dus ik was niet zwaar teleurgesteld in de liefde zoals jij (dat was ik daarvoor al, de scheiding was juist goed denk ik). Ik snap dat je van streek bent. Maar het is ook niet het einde van de wereld. Zoals zovaak heelt tijd alle wonden. En daarnaast:
het huwelijk van je ouders was geen leugen. Ze hebben ooit veel van elkaar gehouden, grote kans dat ze dat nog steeds doen. Maar samen gaat het niet meer. Ik ben ondertussen gewoon blij dat mijn ouders het nu allebei fijn hebben. Mijn vader doet soms wel eens alsof het huwelijk altijd vervelend is geweest maar feit is dat hij heel lang wél gelukkig is geweest en dat hij een set kinderen heeft waar hij veel van houdt en waar hij trots op is. Hartstikke fijn.
Ware liefde is een fabel. Nee, niet dus. Nouja, definieer 'ware liefde'. Ik zie ware liefde niet meer als iets dat voor het leven is. Soms is het dat, soms niet. Dat maakt het niet minder 'waar'. Ik ben lang erg sceptisch geweest in de liefde. Eigenlijk nog wel. Maar om nu te doen alsof ware liefde niet bestaat. Nee, het bestaat in allerlei soorten. Maar om ga het alsjeblieft niet afhouden omdat het misschien tijdig is. Liefde is vaak mooi, of het nu kort of lang duurt.
woensdag 5 augustus 2009 om 23:28
Misschien heeft TO het bericht pas net gehoord en kwam het onverwacht. Dan zou ik er ook kapot van zijn.
Mijn ouders liggen op dit moment ook overhoop met elkaar (bijna 30 jaar getrouwd) en het laatste wat ik wil is dat ze uit elkaar gaan. Er was nooit echt slaande ruzie thuis maar nu gaat er toch echt even iets niet goed. Misschien kunnen ze lijmen, misschien niet. Natuurlijk kun je denken dat het beter is voor iedereen als ze apart verder gaan, maar toch wil je daar als kind echt niet aan als het besluit net is genomen of als de situatie niet helemaal goed gaat. Dat komt denk ik daarna pas.
De relatie van mijn ouders was tot voor kort echt een soort 'voorbeeld' van hoe ik oud zou willen worden met een man. Als je dat stuk ziet gaan, begrijp ik best dat het pijn kan doen.
Mijn ouders liggen op dit moment ook overhoop met elkaar (bijna 30 jaar getrouwd) en het laatste wat ik wil is dat ze uit elkaar gaan. Er was nooit echt slaande ruzie thuis maar nu gaat er toch echt even iets niet goed. Misschien kunnen ze lijmen, misschien niet. Natuurlijk kun je denken dat het beter is voor iedereen als ze apart verder gaan, maar toch wil je daar als kind echt niet aan als het besluit net is genomen of als de situatie niet helemaal goed gaat. Dat komt denk ik daarna pas.
De relatie van mijn ouders was tot voor kort echt een soort 'voorbeeld' van hoe ik oud zou willen worden met een man. Als je dat stuk ziet gaan, begrijp ik best dat het pijn kan doen.
