
Man, 28 en misschien eerste vriendin
zaterdag 1 november 2008 om 21:43
Een kleine twee maanden geleden heb ik op een feestje een meisje ontmoet, we hebben een tijdje gezellig met elkaar gesproken en op een gegeven moment hadden we een discussie over iets waarover we allebei dachten gelijk te hebben. Om uit te kunnen vinden wie gelijk had hebben we e-mailadressen uitgewisseld en zo zijn we met elkaar in contact gebleven. Al snel werden de mails langer en langer, mailden we bijna dagelijks met elkaar en hadden we het over heel veel onderwerpen. Vervolgens met elkaar gaan ‘praten’ op msn en ook daar klikte het weer erg goed en we hebben echt uren met elkaar gepraat. Omdat dat zo goed klikte hebben we besloten om elkaar maar weer eens te zien. De eerste date heeft twee weken geleden plaatsgehad en ook dit ging erg goed. Inmiddels een tweede date en ook die was geslaagd We kunnen met elkaar praten, lachen, we ontdekken steeds meer overeenkomsten en het is duidelijk dat we elkaar echt heel erg leuk vinden. Dat blijkt op de dates, maar ook uit de mailtjes en de SMS’jes die we naar elkaar sturen.
Je zou dus verwachten dat er al wat gebeurd is tussen ons, maar dat is niet zo. Ik heb er over nagedacht hoe dat komt en ik denk dat we beiden het initiatief niet durven nemen. Zij verwacht denk ik dat ik dat doe en ik wil dat ook heel graag, maar op de een of andere manier durf ik niet en ik weet ook niet zo goed hoe ik dat moet doen. De reden daarvoor is dat ik inmiddels 28 ben, maar nog nooit een vriendin heb gehad, maagd ben en zelfs nog nooit gezoend heb. Hoe dat zo gekomen is, is moeilijk te zeggen, maar ik denk dat het een combinatie van pas later echt interesse in meisjes gekregen hebben, lang voornamelijk in mannenwerelden vertoefd en ik word bovendien niet snel verliefd en als ik dat niet ben dan hoeft het voor mij niet. Daar komt bij dat ik moeite hebt om contacten te leggen en sociaal gezien niet altijd even handig ben, al wordt dat naarmate ik ouder word veel beter en het is ook niet heel extreem. Het doet er ook niet echt meer toe hoe het zo ver gekomen is, het is nu eenmaal zo en ik kan het toch niet meer terugdraaien.
Ik wil echter niet dat mijn onervarenheid me nu het er eindelijk op lijkt dat ik eindelijk misschien een vriendin ga krijgen (natuurlijk is het nog erg vroeg omdat te zeggen, maar de voortekenen zien er heel goed uit) dat in de weg staat. Ik merk dat dit wel het geval is en ik vraag me af hoe ik dit aan moet pakken. Misschien is het wel het beste om haar te vertellen hoe het zit, maar ik ben bang dat dit haar afschrikt omdat het bepaald niet normaal is dat een 28-jarige jongen nog helemaal groen is. Dus ik vraag me af of dat wel slim is en sowieso vraag ik me af hoe vrouwen tegen die groenheid aankijken: is het een reden om niet aan een relatie te beginnen, of maakt het niet uit? Ik heb besloten er in ieder geval niet over te liegen en als ze ernaar vraagt dan zeg ik het eerlijk, maar ik wil er ergens niet over beginnen omdat ik het dan juist benadruk en dat lijkt me niet slim. Een andere optie is om de stoute schoenen aan te trekken en gewoon het initiatief te nemen op de volgende date, maar ik ben bang dat ik dan weer niet durf, maar ja, hoe zorg ik er voor dat ik het wel durf?
Hier komt nog bij dat ik hier ergens heel onzeker over ben en me niet kan voorstellen dat zo’n leuke, mooie meid mij leuk kan vinden. Dat klinkt alsof ik een soort minderwaardigheidscomplex heb, maar dat is niet zo, want op zich ben ik heel tevreden over mezelf: ik vind dat ik er best goed uitzie, ik ben goed verzorgd en gekleed, redelijk goede baan etc. en ik ben, al zeg ik het zelf, best een aardige vent. Maar toch ben ik op dit gebied heel onzeker en dat komt voor een groot deel door die onervarenheid. Eigenlijk ben ik wat dit betreft in zekere zin nog een 16-jarige puber met alle onzekerheden die daarbij horen, hoe stom het ook klinkt.
Kortom: ik heb jullie advies nodig. Moet ik het haar ‘gewoon’ zeggen? Hoe kijken jullie tegen die onervarenheid aan, is het iets om op af te knappen? Hoe moet ik het initiatief nemen? En wat kan ik aan die onzekerheid doen? Een heel aantal vragen dus, maar hopelijk kunnen jullie me een stukje op we helpen .
Je zou dus verwachten dat er al wat gebeurd is tussen ons, maar dat is niet zo. Ik heb er over nagedacht hoe dat komt en ik denk dat we beiden het initiatief niet durven nemen. Zij verwacht denk ik dat ik dat doe en ik wil dat ook heel graag, maar op de een of andere manier durf ik niet en ik weet ook niet zo goed hoe ik dat moet doen. De reden daarvoor is dat ik inmiddels 28 ben, maar nog nooit een vriendin heb gehad, maagd ben en zelfs nog nooit gezoend heb. Hoe dat zo gekomen is, is moeilijk te zeggen, maar ik denk dat het een combinatie van pas later echt interesse in meisjes gekregen hebben, lang voornamelijk in mannenwerelden vertoefd en ik word bovendien niet snel verliefd en als ik dat niet ben dan hoeft het voor mij niet. Daar komt bij dat ik moeite hebt om contacten te leggen en sociaal gezien niet altijd even handig ben, al wordt dat naarmate ik ouder word veel beter en het is ook niet heel extreem. Het doet er ook niet echt meer toe hoe het zo ver gekomen is, het is nu eenmaal zo en ik kan het toch niet meer terugdraaien.
Ik wil echter niet dat mijn onervarenheid me nu het er eindelijk op lijkt dat ik eindelijk misschien een vriendin ga krijgen (natuurlijk is het nog erg vroeg omdat te zeggen, maar de voortekenen zien er heel goed uit) dat in de weg staat. Ik merk dat dit wel het geval is en ik vraag me af hoe ik dit aan moet pakken. Misschien is het wel het beste om haar te vertellen hoe het zit, maar ik ben bang dat dit haar afschrikt omdat het bepaald niet normaal is dat een 28-jarige jongen nog helemaal groen is. Dus ik vraag me af of dat wel slim is en sowieso vraag ik me af hoe vrouwen tegen die groenheid aankijken: is het een reden om niet aan een relatie te beginnen, of maakt het niet uit? Ik heb besloten er in ieder geval niet over te liegen en als ze ernaar vraagt dan zeg ik het eerlijk, maar ik wil er ergens niet over beginnen omdat ik het dan juist benadruk en dat lijkt me niet slim. Een andere optie is om de stoute schoenen aan te trekken en gewoon het initiatief te nemen op de volgende date, maar ik ben bang dat ik dan weer niet durf, maar ja, hoe zorg ik er voor dat ik het wel durf?
Hier komt nog bij dat ik hier ergens heel onzeker over ben en me niet kan voorstellen dat zo’n leuke, mooie meid mij leuk kan vinden. Dat klinkt alsof ik een soort minderwaardigheidscomplex heb, maar dat is niet zo, want op zich ben ik heel tevreden over mezelf: ik vind dat ik er best goed uitzie, ik ben goed verzorgd en gekleed, redelijk goede baan etc. en ik ben, al zeg ik het zelf, best een aardige vent. Maar toch ben ik op dit gebied heel onzeker en dat komt voor een groot deel door die onervarenheid. Eigenlijk ben ik wat dit betreft in zekere zin nog een 16-jarige puber met alle onzekerheden die daarbij horen, hoe stom het ook klinkt.
Kortom: ik heb jullie advies nodig. Moet ik het haar ‘gewoon’ zeggen? Hoe kijken jullie tegen die onervarenheid aan, is het iets om op af te knappen? Hoe moet ik het initiatief nemen? En wat kan ik aan die onzekerheid doen? Een heel aantal vragen dus, maar hopelijk kunnen jullie me een stukje op we helpen .

zondag 16 november 2008 om 10:12
Misschien is het een optie om je eens in te schrijven op een dating site, gewoon om wat meer ervaring in het daten te krijgen, zonder dat je nou persé naar een relatie op zoek bent. Ik heb het zelf ook altijd erg moeilijk gevonden om aan een vriend te komen; ik ben niet iemand die zomaar op iemand afstapt. Maar omdat ik - ik was toen 23 - wel nou eens een keertje toe was aan een relatie, heb ik ergens een oproepje gezet, en ben gewoon een tijdje gaan daten met allerlei mannen, alleen dates - geen seks; het was al lastig genoeg. Daar is geen relatie uit gekomen, maar het werd voor mij wel een stuk duidelijker wat ik wel en niet wilde in een partner, en het was ook gewoon heel erg leerzaam.
zondag 16 november 2008 om 14:43
[quote]Thomas_More schreef op 15 november 2008 @ 18:14:
Dank voor jullie reacties.
Natuurlijk hebben jullie gelijk en het kan zeker nog goedkomen in de toekomst. Misschien snel, maar voor hetzelfde geld duurt het nog jaren en da zou toch wel heel jammer zijn. Ik heb nu al het idee dat ik heel wat gemist heb wat dit betreft, maar dat is nu eenmaal zo en valt niet meer te veranderen.
En ergens is er inderdaad de angstdat het niet meer goed zal komen. Dat komt denk ik doordat praktisch iedereen om mij heen heel makkelijk relaties lijkt te krijgen en ik zo ongeveer de enige lijk te zijn die dat maar niet lukt. Dan ga je toch aan jezelf twijfelen, hoewel dat natuurlijk niet moet. Hoe dan ook moet ik nu gewoon doorgaan en dan maar hopen dat het binnenkort wel zo mag zijn.[/quote]
Gewoon wachten op zo'n lieve Viva-MILF, komt alles goed!
Dank voor jullie reacties.
Natuurlijk hebben jullie gelijk en het kan zeker nog goedkomen in de toekomst. Misschien snel, maar voor hetzelfde geld duurt het nog jaren en da zou toch wel heel jammer zijn. Ik heb nu al het idee dat ik heel wat gemist heb wat dit betreft, maar dat is nu eenmaal zo en valt niet meer te veranderen.
En ergens is er inderdaad de angstdat het niet meer goed zal komen. Dat komt denk ik doordat praktisch iedereen om mij heen heel makkelijk relaties lijkt te krijgen en ik zo ongeveer de enige lijk te zijn die dat maar niet lukt. Dan ga je toch aan jezelf twijfelen, hoewel dat natuurlijk niet moet. Hoe dan ook moet ik nu gewoon doorgaan en dan maar hopen dat het binnenkort wel zo mag zijn.[/quote]
Gewoon wachten op zo'n lieve Viva-MILF, komt alles goed!