Relaties
alle pijlers
Man vreemdgegaan
vrijdag 7 januari 2022 om 01:44
Hé, ik kom er net achter dat mijn vriend, 25 jaar samen, is vreemd gegaan met z’n beste vriendin. Poeh…. Ze flikflooien al een jaar lang, zij is in een ingewikkelde scheiding en ik ben net helemaal uit m’n plaat gegaan in het vakantiepark waar we nu zitten. Blijkbaar gee gemeenschap, Wel andere zaken. Vriend toont berouw in een slachtofferrol en ik word daar heel erg boos van. We hebben twee kids en in merk dat ik zo boos ben nu, dat ik even niet weet wat ik nu wil in de toekomst…
donderdag 13 januari 2022 om 15:13
Jazeker
DingDong is well hung
donderdag 13 januari 2022 om 23:09
Als je inhoudelijk reageert dan kan daar weer op gereageerd worden. Zeg je nu tegen mij sarcastisch bedankt voor de 'feedback? Ik moet je bericht even paar keer lezen.. nou ja, sterkte in ieder geval met je situatie.... echt heel rot voor je. Hopelijk heb je toch nog wat aan reacties die geplaatst worden...Minootje26 schreef: ↑13-01-2022 22:23Dat heb ik wel zeker gedaan, bedankt weer voor de “feedback”….
vrijdag 14 januari 2022 om 07:49
Wij hebben door scha en schande geleerd hoe mannen zijn. Het is triest, want inderdaad bestaat ongeveer vijftig procent van de wereldbevolking uit mannen. Maar wat ik schreef is gewoon de waarheid. Toch iemand hier die dat inziet.
En nee, ik heb helemaal geen hulp nodig. Sinds ik de mannen zoveel mogelijk uit mijn leven geweerd heb en voor een relatie met een vrouw koos ben ik gelukkiger dan ooit.
vrijdag 14 januari 2022 om 08:05
Minootje, het is een heel nare situatie en daar wens ik je ook heel veel sterkte mee.Minootje26 schreef: ↑13-01-2022 20:33Laten we aub bij het onderwerp houden, daar heb ik net wat meer aan….
Zorg goed voor jezelf en neem de tijd om een voorlopige beslissing maken wat jij wil.
Een relatie van 25 jaar en twee kinderen samen dat is naar mijn mening niet iets waar je aan de kant zet voor een misstap. Iedereen kan fouten maken.
Als terugkijkt en je hebt 25 mooie jaren samen gehad (met best af en toe een dip ) en je partner heeft oprecht spijt, is het dan niet de moeite waard om ervoor te knokken dat je weer fijn samen kunt.
Ik lees hier zoveel dat vertrouwen NOOIT mee terugkomt, ik betwijfel dat, er zal misschien een litteken overblijven maar is dat zo erg?
Oh en er zijn echt leuke mannen! En zelfs leuke mannen kunnen een vergissing begaan.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
woensdag 27 april 2022 om 19:23
Een aantal maanden verder… we zijn nog bij elkaar en het gaat best goed. Ik ben nog steeds wel de sterkste en zorg dat alles doordraait. Hij is niet meer aan t werk en ik moet hem bijstaan in het aanvragen van UWV en hulp van GGZ ivm burn-out klachten. Ik kan dat ook allemaal wel aan, maar denk soms wel bij mezelf hoe kan ik dit? Wanneer klap ik in elkaar? Of ben ik zo en kan ik dit gewoon hebben/aan? We gaan aankomende week ook weer op vakantie en hebben zelfs een nieuwe auto gekocht. Niks aan t handje lijkt t…
We hebben ook gesprekken bij een relatiecoach en daar wordt eigenlijk alle schuld door hemzelf en de coach bij hem gelegd.het gaat er dan over dat hij zoveel prikkels nodig heeft en die niet kwijt kon dat het onvermijdelijk was dat dit zou gebeuren. Ik ben behoorlijk kritisch op mezelf en denk dan dat dit nogal makkelijk klinkt. Maar allebei geven ze aan dat ik hier geen invloed op had kunnen hebben…. Lastig vind ik
We hebben ook gesprekken bij een relatiecoach en daar wordt eigenlijk alle schuld door hemzelf en de coach bij hem gelegd.het gaat er dan over dat hij zoveel prikkels nodig heeft en die niet kwijt kon dat het onvermijdelijk was dat dit zou gebeuren. Ik ben behoorlijk kritisch op mezelf en denk dan dat dit nogal makkelijk klinkt. Maar allebei geven ze aan dat ik hier geen invloed op had kunnen hebben…. Lastig vind ik
woensdag 27 april 2022 om 19:33
Het was dus zijn schuld maar eigenlijk kon hij er dus niks aan doen. Want die prikkels he? En nu heeft hij ook geen werk meer en burnout klachten moet jij hem met van alles helpen. Hij is dus het slachtoffer in dit verhaal.
Ik zou dit ook wel lastig vinden ja. Iemand geeft je een schop en dan moet je z'n voet verbinden want die doet zo'n pijn nu.
Ik zou dit ook wel lastig vinden ja. Iemand geeft je een schop en dan moet je z'n voet verbinden want die doet zo'n pijn nu.
For whom the bell tolls
woensdag 27 april 2022 om 20:14
Ja, dat benoem je goed. Het gekke alleen is dat ik dat zelf niet zo ervaar. Ik sta er bij en ik kijk ernaar. Vandaar dat ik me afvraag hoe en of ik hier zelf nog echt iets bij ga voelen.
Ik ben echt wel op avonden boos geweest. Voor zover het kan met twee kinderen in huis die echt wel wat meekrijgen.
Zit ik in de survival modus? Of ben ik zo vlak. Ik weet t niet en hoop op ervaringen van jullie…
Ik ben echt wel op avonden boos geweest. Voor zover het kan met twee kinderen in huis die echt wel wat meekrijgen.
Zit ik in de survival modus? Of ben ik zo vlak. Ik weet t niet en hoop op ervaringen van jullie…
woensdag 27 april 2022 om 20:22
Nou ja, het zal wel makkelijker worden denk ik zo. Mijn ervaring is dat de pijn slijt en de dagelijkse sleur weer terugkomt. Zoals vroeger wordt het niet meer maar wat er terugkomt kan best de moeite waard zijn. Cijfer jezelf vooral niet weg zou ik zeggen, maak plezier met je kinderen en je vriendinnen. Maak wat moois van je leven. Als je man daar een deel van wil uitmaken moet hij zelf maar eens wat stappen gaan zetten. Met z'n prikkels.Minootje26 schreef: ↑27-04-2022 20:14Ja, dat benoem je goed. Het gekke alleen is dat ik dat zelf niet zo ervaar. Ik sta er bij en ik kijk ernaar. Vandaar dat ik me afvraag hoe en of ik hier zelf nog echt iets bij ga voelen.
Ik ben echt wel op avonden boos geweest. Voor zover het kan met twee kinderen in huis die echt wel wat meekrijgen.
Zit ik in de survival modus? Of ben ik zo vlak. Ik weet t niet en hoop op ervaringen van jullie…
For whom the bell tolls
woensdag 27 april 2022 om 21:13
Ik had het niet beter kunnen zeggen dan Tutje. Wat heeft die vent het onwijs getroffen met jou. Heeft het vreemdgaan voor hem ook echte consequenties gehad, anders dan dat hij zo zielig is?
Makkelijk wel hoor: helemaal zijn schuld, maar toch niet, dus jij mag niet boos zijn want hij is siehiehielug.
Makkelijk wel hoor: helemaal zijn schuld, maar toch niet, dus jij mag niet boos zijn want hij is siehiehielug.
donderdag 28 april 2022 om 09:27
Ik denk dat: ik sta erbij en ik kijk erna, jouw manier van jezelf beschermen is. Zodat je niet teveel emoties en gevoelens hoeft te voelen die je nu niet voelen wil.
De reden die je jezelf daarvoor geeft zijn je kinderen.
Realiseer je wel dat je nu alles binnenhoudt en dat je steeds wat verder van jezelf af komt te staan. Dat wil zeggen: je steeds moeilijker bij je gevoel en emoties over alle dingen, niet alleen deze betreffende situatie, kunt komen.
Ik raad je aan een psycholoog/therapeut voor jezelf te zoeken. En daar alles eruit te gooien wat je dwarszit.
De reden die je jezelf daarvoor geeft zijn je kinderen.
Realiseer je wel dat je nu alles binnenhoudt en dat je steeds wat verder van jezelf af komt te staan. Dat wil zeggen: je steeds moeilijker bij je gevoel en emoties over alle dingen, niet alleen deze betreffende situatie, kunt komen.
Ik raad je aan een psycholoog/therapeut voor jezelf te zoeken. En daar alles eruit te gooien wat je dwarszit.
donderdag 28 april 2022 om 09:51
donderdag 28 april 2022 om 10:27
Hij neemt de schuld helemaal niet op zich, het is een slappe zak maar TO wil per se dat werkt.Noekie-Noek schreef: ↑27-04-2022 23:26Oke hij neemt de schuld op zich...... maar kan er eigenmijk niks aan doen want behoefte aan prikkels...
Wat als de sleur er weer in zit? Wanneer heeft hij weer de behoefte om door een andere vrouw geprikkeld te wirden?
Echt zonde van haar tijd en energie deze man.
donderdag 28 april 2022 om 11:20
Hey meid,
Ik herken veel van wat je zegt.. Ik kwam er in dezelfde periode als jij achter dat mijn partner zijn affaire (die ik in oktober voor het eerst ontdekte) had voortgezet.
Wij zijn daarna nog in therapie gegaan, maar bij ons is de therapie inmiddels stopgezet omdat we steeds in pad-stelling terecht bleven komen, ondanks dat we beiden graag wilden dat het weer goed zou komen/beter zou willen.
Ook mijn man blijft zich voor gevoel steeds als slachtoffer gedragen van zijn eigen onvermogen. Waarbij steeds gesteld wordt dat hij mijn 'zorg' nodig heeft om er voor mij te kunnen zijn en te veranderen.
Mij heeft dit inmiddels zo ver opgebroken dat ik vorige week het definitieve besluit heb genomen om te gaan scheiden. Ondanks dat dit niet is wat het liefst van binnen zou willen. Dit besluit was voor mijzelf nodig om te voorkomen dat ik er echt aan onderdoor ga en mezelf en mijn behoeften echt teveel ga wegcijferen. Verstandelijk weet ik namelijk dat ik meer waard ben/verdien dan dit.
Ik vind het onwijs moeilijk voor de kids, omdat zij het meest de dupe zijn van deze situatie. Tegelijkertijd weet ik dat ik niet in mijn eentje een heel huwelijk kan redden, maar dat hiervoor motivatie en veranderingsbereidheid en mogelijkheden van beiden nodig is.
Ik heb geconcludeerd dat dit in mijn relatie niet genoeg aanwezig is.
Nu een grote rollercoaster die hopelijk binnen een paar maanden ten einde is en dat ik eigenlijk rust krijg in mijn hoofd.
Het gevoel van een soort uit staan zoals ik uit jouw verhaal opmaak herken ik. Je steeds groot houden voor de kinderen, familie, blijven functioneren op alle gebieden en eigenlijk vrij weinig emoties voelen is ook bij mij zo..
Ik denk dat dit inderdaad een soort overlevingsmechanisme is, dus zal na de scheiding een manier moeten vinden en tijd moeten nemen om alles wat er is gebeurd goed te verwerken.
Ik gun je heel erg dat jouw man wel in staat is om de focus te leggen op jou en jou de zorg/aandacht/extra bevestiging te geven die jij nodig hebt om te herstellen van alles wat er gebeurd is. Want dat is wel wat je verdient en mag verwachten van je partner. En probeer je alsjeblieft niet schuldig te voelen als je uiteindelijk op een punt komt waarbij het gewoon niet meer (goed) genoeg is voor jou.
Ik herken veel van wat je zegt.. Ik kwam er in dezelfde periode als jij achter dat mijn partner zijn affaire (die ik in oktober voor het eerst ontdekte) had voortgezet.
Wij zijn daarna nog in therapie gegaan, maar bij ons is de therapie inmiddels stopgezet omdat we steeds in pad-stelling terecht bleven komen, ondanks dat we beiden graag wilden dat het weer goed zou komen/beter zou willen.
Ook mijn man blijft zich voor gevoel steeds als slachtoffer gedragen van zijn eigen onvermogen. Waarbij steeds gesteld wordt dat hij mijn 'zorg' nodig heeft om er voor mij te kunnen zijn en te veranderen.
Mij heeft dit inmiddels zo ver opgebroken dat ik vorige week het definitieve besluit heb genomen om te gaan scheiden. Ondanks dat dit niet is wat het liefst van binnen zou willen. Dit besluit was voor mijzelf nodig om te voorkomen dat ik er echt aan onderdoor ga en mezelf en mijn behoeften echt teveel ga wegcijferen. Verstandelijk weet ik namelijk dat ik meer waard ben/verdien dan dit.
Ik vind het onwijs moeilijk voor de kids, omdat zij het meest de dupe zijn van deze situatie. Tegelijkertijd weet ik dat ik niet in mijn eentje een heel huwelijk kan redden, maar dat hiervoor motivatie en veranderingsbereidheid en mogelijkheden van beiden nodig is.
Ik heb geconcludeerd dat dit in mijn relatie niet genoeg aanwezig is.
Nu een grote rollercoaster die hopelijk binnen een paar maanden ten einde is en dat ik eigenlijk rust krijg in mijn hoofd.
Het gevoel van een soort uit staan zoals ik uit jouw verhaal opmaak herken ik. Je steeds groot houden voor de kinderen, familie, blijven functioneren op alle gebieden en eigenlijk vrij weinig emoties voelen is ook bij mij zo..
Ik denk dat dit inderdaad een soort overlevingsmechanisme is, dus zal na de scheiding een manier moeten vinden en tijd moeten nemen om alles wat er is gebeurd goed te verwerken.
Ik gun je heel erg dat jouw man wel in staat is om de focus te leggen op jou en jou de zorg/aandacht/extra bevestiging te geven die jij nodig hebt om te herstellen van alles wat er gebeurd is. Want dat is wel wat je verdient en mag verwachten van je partner. En probeer je alsjeblieft niet schuldig te voelen als je uiteindelijk op een punt komt waarbij het gewoon niet meer (goed) genoeg is voor jou.
donderdag 28 april 2022 om 11:32
Ik denk dat je in onthechtingsstand staat. Je bent gevoelsmatig niet (meer) zo betrokken bij hem (logisch) en dit gaat er waarschijnlijk toe leiden dat er een punt komt waarop je erachter komt dat je klaar met hem bent.Minootje26 schreef: ↑27-04-2022 20:14Het gekke alleen is dat ik dat zelf niet zo ervaar. Ik sta er bij en ik kijk ernaar. Vandaar dat ik me afvraag hoe en of ik hier zelf nog echt iets bij ga voelen.
Ik ben echt wel op avonden boos geweest. Voor zover het kan met twee kinderen in huis die echt wel wat meekrijgen.
Zit ik in de survival modus? Of ben ik zo vlak. Ik weet t niet en hoop op ervaringen van jullie…
Maar dat punt kan maanden, zo niet jaren, duren. Maar de onthechtte toestand is ingezet. Zo klinkt het voor mij iig.
Je hebt hem leren kennen als iemand die je enorm kan kwetsen en je ziet hem nu op een manier waarop hij groot slachtoffer is van zichzelf en dat betekent zeer waarschijnlijk dat je ergens enorm op hem bent afgeknapt. Alleen moet je dat nog ontdekken.
donderdag 28 april 2022 om 11:39
Ik denk dat je nu absoluut in een survival modus zit. Er moeten immers zaken geregeld worden, en hij kan dat niet en jij wel.Minootje26 schreef: ↑27-04-2022 20:14Ja, dat benoem je goed. Het gekke alleen is dat ik dat zelf niet zo ervaar. Ik sta er bij en ik kijk ernaar. Vandaar dat ik me afvraag hoe en of ik hier zelf nog echt iets bij ga voelen.
Ik ben echt wel op avonden boos geweest. Voor zover het kan met twee kinderen in huis die echt wel wat meekrijgen.
Zit ik in de survival modus? Of ben ik zo vlak. Ik weet t niet en hoop op ervaringen van jullie…
Maar als je hier naar kijkt: wat wil jij met deze man?
Werken aan de relatie?
Of zo door gaan: hij gaat vreemd en jij helpt hem om zichzelf weer op de rit te krijgen?
Maw: is hij nog een gelijkwaardige partner voor je? Verwacht je dat hij dat ooit nog voor jou zal gaan worden?
Heb jij dit geduld en is er nog genoeg liefde tussen jullie?
She was brave and strong and broken, all at once.
