Relaties
alle pijlers
Mannen???
zondag 11 oktober 2009 om 12:13
Hoi,
Ik moet even wat kwijt want ik kom er zelf niet meer uit...
Ik heb 5 jaar af en aan een relatie gehad met mijn buurman, een echte relatie werd het nooit omdat hij ''naar mijn idee'' ernstige bindingsangst heeft.
We bleven wel 5 jaar lang om elkaar heen draaien en er was verder ook nooit iemand anders van beide kanten.
Onlangs hebben we het nog 1 maal geprobeerd om een relatie aan te gaan maar dit kwam totaal niet uit de verf en binnen een maand was het weer over.
Nu ben ik wel zo ver dat ik echt verder wil met m'n leven en er helemaal klaar mee ben, het kost alleen maar tijd... maarja hij woont naast me.
We hebben allebei een koophuis dus verhuizen is nou niet meteen een optie.
We hebben ook geen ruzie, we zijn goed uit elkaar gegaan, al weet ik niet wat beter is misschien kun je maar beter flinke ruzie hebben wat het proces vergemakkelijkt.
Voor ons beide is het nu afgesloten en goed maar nog steeds heb ik het gevoel dat ik mij moet verantwoorden naar hem, dit ook omdat hij natuurlijk precies nog ziet waar ik mee bezig ben en wat ik doe...niet in huis dan maar als ik voorbij loop, wanneer ik thuis ben of niet enz...
Nou heb ik sinds korte tijd contact met een andere ex waarmee het al 10 jaar uit is, we blijven elkaar maar opzoeken en hebben nog steeds een enorm sterke band met elkaar.
In de tijd dat ik met hem ging was hij rond de 22 en nog lang zijn wilde haren niet kwijt, het was geen lieverdje zal ik maar zeggen.
Hij deed hele foute dingen en dat is waarom onze relatie toen ten einde is gekomen, wel missen we elkaar nog steeds enorm.
Nu 10 jaar later is hij heel anders, hij is het rechte pad gaan bewandelen heeft enorm veel diploma's gehaald want hij kan heel erg goed leren.
Hij heeft een goed leven en gaat met mij om zoals ik al jaren van een man verlang.
Hij stuurt cadeautjes, kent me door en door,weet altijd precies de goeie snaar te raken en we hebben altijd aan 1 woord genoeg.
Voor ons gevoel horen we gewoon bij elkaar, we hebben allebei in de tussen tijd niemand gevonden met wie we hetzelfde gevoel konden bereiken.
Maar nu vraag ik me dus af is dit verstandig? Zou een mens de dingen van vroeger kunnen vergeten? Kan iemand in 10 jaar echt zo veel veranderen? En daar komt ook nog bij dat ik nog steeds die verantwoording naar mn andere ex voel (buurman).
Met hem heb ik het natuurlijk ook over vroeger gehad en hij zou echt niet begrijppen wat ik nu weer bij hem zou doen...
Ik heb het 1 keer eerder geprobeerd en hij ging volledig flippen.
Nou weet ik dat het mijn leven is en mijn keuzes maar ben gewoon zo bang voor de confrontatie.
Ik voel me opgesloten in mn eigen huis en wil mn leven terug...
Wie heeft hier advies in?
Ik moet even wat kwijt want ik kom er zelf niet meer uit...
Ik heb 5 jaar af en aan een relatie gehad met mijn buurman, een echte relatie werd het nooit omdat hij ''naar mijn idee'' ernstige bindingsangst heeft.
We bleven wel 5 jaar lang om elkaar heen draaien en er was verder ook nooit iemand anders van beide kanten.
Onlangs hebben we het nog 1 maal geprobeerd om een relatie aan te gaan maar dit kwam totaal niet uit de verf en binnen een maand was het weer over.
Nu ben ik wel zo ver dat ik echt verder wil met m'n leven en er helemaal klaar mee ben, het kost alleen maar tijd... maarja hij woont naast me.
We hebben allebei een koophuis dus verhuizen is nou niet meteen een optie.
We hebben ook geen ruzie, we zijn goed uit elkaar gegaan, al weet ik niet wat beter is misschien kun je maar beter flinke ruzie hebben wat het proces vergemakkelijkt.
Voor ons beide is het nu afgesloten en goed maar nog steeds heb ik het gevoel dat ik mij moet verantwoorden naar hem, dit ook omdat hij natuurlijk precies nog ziet waar ik mee bezig ben en wat ik doe...niet in huis dan maar als ik voorbij loop, wanneer ik thuis ben of niet enz...
Nou heb ik sinds korte tijd contact met een andere ex waarmee het al 10 jaar uit is, we blijven elkaar maar opzoeken en hebben nog steeds een enorm sterke band met elkaar.
In de tijd dat ik met hem ging was hij rond de 22 en nog lang zijn wilde haren niet kwijt, het was geen lieverdje zal ik maar zeggen.
Hij deed hele foute dingen en dat is waarom onze relatie toen ten einde is gekomen, wel missen we elkaar nog steeds enorm.
Nu 10 jaar later is hij heel anders, hij is het rechte pad gaan bewandelen heeft enorm veel diploma's gehaald want hij kan heel erg goed leren.
Hij heeft een goed leven en gaat met mij om zoals ik al jaren van een man verlang.
Hij stuurt cadeautjes, kent me door en door,weet altijd precies de goeie snaar te raken en we hebben altijd aan 1 woord genoeg.
Voor ons gevoel horen we gewoon bij elkaar, we hebben allebei in de tussen tijd niemand gevonden met wie we hetzelfde gevoel konden bereiken.
Maar nu vraag ik me dus af is dit verstandig? Zou een mens de dingen van vroeger kunnen vergeten? Kan iemand in 10 jaar echt zo veel veranderen? En daar komt ook nog bij dat ik nog steeds die verantwoording naar mn andere ex voel (buurman).
Met hem heb ik het natuurlijk ook over vroeger gehad en hij zou echt niet begrijppen wat ik nu weer bij hem zou doen...
Ik heb het 1 keer eerder geprobeerd en hij ging volledig flippen.
Nou weet ik dat het mijn leven is en mijn keuzes maar ben gewoon zo bang voor de confrontatie.
Ik voel me opgesloten in mn eigen huis en wil mn leven terug...
Wie heeft hier advies in?
zondag 11 oktober 2009 om 12:16
Je ex is je ex, dus wat hij wel of niet begrijpt is zijn probleem. Das 1.
Of iemand in 10 jaar zo kan veranderen... ja, denk het wel. Wel met de leeftijd van 22. Die cadeautjes enz zijn voor mij alles behalve een indicator dat hij goed voor je zou zijn, het diploma op zak en baan zijn belangrijker.
Voor de rest, probeer het- heel voorzichtig- uit. Pas op dat je niet man hobt. Ene bed in, andere bed uit. Das best lekker, maar kan op termijn mss niet zo handig zijn.
Of iemand in 10 jaar zo kan veranderen... ja, denk het wel. Wel met de leeftijd van 22. Die cadeautjes enz zijn voor mij alles behalve een indicator dat hij goed voor je zou zijn, het diploma op zak en baan zijn belangrijker.
Voor de rest, probeer het- heel voorzichtig- uit. Pas op dat je niet man hobt. Ene bed in, andere bed uit. Das best lekker, maar kan op termijn mss niet zo handig zijn.
zondag 11 oktober 2009 om 12:18
Ow ja, je schrijft iets potientieel tegenstellends. Hij is veranderd vs nog nooit heeft iemand toen jou zo weten te raken, aan 1 woord genoeg enz. Als hij echt veranderd is zou het zomaar kunnen dat het niet meer klikt. Daarnaast is het handig ook naar jezelf te kijken in hoeverre JIJ veranderd bent tov je valkuilen van toen.
zondag 11 oktober 2009 om 12:23
Wat jouw buurman van jouw wandel en handel vind doet totaal niet ter zake. Jij mag jouw ding doen, je bent vrij en blij. En áls hij je een keer ergens op aan zou spreken (bv over je "huidige ex/vriend) dan vertel je hem kort en goed dat hij zich niet met jouw zaken moet bemoeien. Kom op zeg, of bemoei jij je ook met zijn zaken??
Natuurlijk kan een vos in 10 jaar zijn streken verliezen. Als "het gevoel" er nog steeds zit, probeer je het toch gewoon weer?
Doe het voorzichtig aan en hou je voelsprietjes voorlopig nog even omhoog!
Natuurlijk kan een vos in 10 jaar zijn streken verliezen. Als "het gevoel" er nog steeds zit, probeer je het toch gewoon weer?
Doe het voorzichtig aan en hou je voelsprietjes voorlopig nog even omhoog!
zondag 11 oktober 2009 om 12:27
quote:Valentin_81_ schreef op 11 oktober 2009 @ 12:13:
Voor ons beide is het nu afgesloten en goed maar nog steeds heb ik het gevoel dat ik mij moet verantwoorden naar hem, dit ook omdat hij natuurlijk precies nog ziet waar ik mee bezig ben en wat ik doe...niet in huis dan maar als ik voorbij loop, wanneer ik thuis ben of niet enz...
Nou heb ik sinds korte tijd contact met een andere ex waarmee het al 10 jaar uit is, we blijven elkaar maar opzoeken en hebben nog steeds een enorm sterke band met elkaar.
In de tijd dat ik met hem ging was hij rond de 22 en nog lang zijn wilde haren niet kwijt, het was geen lieverdje zal ik maar zeggen.
Hij deed hele foute dingen en dat is waarom onze relatie toen ten einde is gekomen, wel missen we elkaar nog steeds enorm.
Nu 10 jaar later is hij heel anders, hij is het rechte pad gaan bewandelen heeft enorm veel diploma's gehaald want hij kan heel erg goed leren.
Hij heeft een goed leven en gaat met mij om zoals ik al jaren van een man verlang.
Hij stuurt cadeautjes, kent me door en door,weet altijd precies de goeie snaar te raken en we hebben altijd aan 1 woord genoeg.
Voor ons gevoel horen we gewoon bij elkaar, we hebben allebei in de tussen tijd niemand gevonden met wie we hetzelfde gevoel konden bereiken.
Ik voel me opgesloten in mn eigen huis en wil mn leven terug...
Wie heeft hier advies in?
De buurman laten voor wat het is. Punt, over en uit. Jullie hebben het geprobeerd en het is niet gelukt. Jij hebt geen verantwoording naar hem af te leggen, dat jij vindt dat je dat wel moet is iets wat jij jezelf wijsmaakt.
Nu, de ex. Ja, iemand kan veranderen, van kwaad naar goed maar ook omgekeerd (en alles daar tussenin). Er zijn mensen die meer dan 20 jaar een relatie met elkaar hebben gehad, waarbij de een of de ander "het plotseling niet meer ziet zitten" en uit de relatie stapt. Degene die achterblijft, is verbijsterd en vraagt zich af wie de man/vrouw nu is in tegenstelling tot de man/vrouw die zij voor meer dan 20 jaar dacht te kennen.
Ik zou niet meteen in een relatie storten met je ex, maar neem het dag voor dag en zie het aan. Breng tijd met elkaar door en communiceer (praten en luisteren).
Voor ons beide is het nu afgesloten en goed maar nog steeds heb ik het gevoel dat ik mij moet verantwoorden naar hem, dit ook omdat hij natuurlijk precies nog ziet waar ik mee bezig ben en wat ik doe...niet in huis dan maar als ik voorbij loop, wanneer ik thuis ben of niet enz...
Nou heb ik sinds korte tijd contact met een andere ex waarmee het al 10 jaar uit is, we blijven elkaar maar opzoeken en hebben nog steeds een enorm sterke band met elkaar.
In de tijd dat ik met hem ging was hij rond de 22 en nog lang zijn wilde haren niet kwijt, het was geen lieverdje zal ik maar zeggen.
Hij deed hele foute dingen en dat is waarom onze relatie toen ten einde is gekomen, wel missen we elkaar nog steeds enorm.
Nu 10 jaar later is hij heel anders, hij is het rechte pad gaan bewandelen heeft enorm veel diploma's gehaald want hij kan heel erg goed leren.
Hij heeft een goed leven en gaat met mij om zoals ik al jaren van een man verlang.
Hij stuurt cadeautjes, kent me door en door,weet altijd precies de goeie snaar te raken en we hebben altijd aan 1 woord genoeg.
Voor ons gevoel horen we gewoon bij elkaar, we hebben allebei in de tussen tijd niemand gevonden met wie we hetzelfde gevoel konden bereiken.
Ik voel me opgesloten in mn eigen huis en wil mn leven terug...
Wie heeft hier advies in?
De buurman laten voor wat het is. Punt, over en uit. Jullie hebben het geprobeerd en het is niet gelukt. Jij hebt geen verantwoording naar hem af te leggen, dat jij vindt dat je dat wel moet is iets wat jij jezelf wijsmaakt.
Nu, de ex. Ja, iemand kan veranderen, van kwaad naar goed maar ook omgekeerd (en alles daar tussenin). Er zijn mensen die meer dan 20 jaar een relatie met elkaar hebben gehad, waarbij de een of de ander "het plotseling niet meer ziet zitten" en uit de relatie stapt. Degene die achterblijft, is verbijsterd en vraagt zich af wie de man/vrouw nu is in tegenstelling tot de man/vrouw die zij voor meer dan 20 jaar dacht te kennen.
Ik zou niet meteen in een relatie storten met je ex, maar neem het dag voor dag en zie het aan. Breng tijd met elkaar door en communiceer (praten en luisteren).
zondag 11 oktober 2009 om 12:43
Ja dat klopt allemaal, dat gevoel heb ik ook heel sterk,mijn buurman heeft nergens meer iets mee te maken alleen jammer dat ik er van die hartkloppingen van krijg...of ik het nou wil of niet.
Ik stort me zeker niet van de ene relatie in de andere, met buurman was het al maanden over we hebben het alleen onlangs nog eens geprobeerd...(misschien ook wel zodat we het daarna echt goed konden afsluiten) dat sloeg ook helemaal nergens op.
Met mn andere ex ben ik heel erg voorzichtig, ik hou het al zeker een jaar of twee af en dat accepteerd hij ook.
Wel zegt hij, ik geef je alle tijd van de wereld, ik snap ook dat je dat nodig hebt. Maar hij laat duidelijk zien dat hij voor me gaat. Nu 2 jaar geleden, over 5 jaar hij wacht op me want zoals hij zegt; ik vind toch nooit meer iemand met wie het zo klikt.
We zijn in de goede zin naar elkaar toegegroeid, het gaat ook zeker niet om spullen of geld daar geef ik helemaal niets om.
Maar dat gevoel, die snaar die hij bij mij raakt.... Ik weet hoe moeilijk dat te vinden is.
19 nov. heeft hij iets voor mij geregeld waar ik niets van af mag weten, echt super lief ik hou van verassingen vooral als het uit een man zelf komt.
Maar krijg er wel de zenuwen van, wat gaat ie doen? Gaat iemand dat merken? brrrr....hoe leuk het misschien ook is.
Hij weet dat ik hem nog niet ''live'' wil zien omdat ik bang ben dat dan helemaal het hek van de dam is, daar heeft hij ook respect voor.
Maar ik wil zo graag vanuit mezelf keuzes maken...wil ik dit wel og wil ik dit niet? En niet, ohhh wat zullen anderen wel niet denken?
Wat zit een menselijk brein toch moeilijk in elkaar....
Ik stort me zeker niet van de ene relatie in de andere, met buurman was het al maanden over we hebben het alleen onlangs nog eens geprobeerd...(misschien ook wel zodat we het daarna echt goed konden afsluiten) dat sloeg ook helemaal nergens op.
Met mn andere ex ben ik heel erg voorzichtig, ik hou het al zeker een jaar of twee af en dat accepteerd hij ook.
Wel zegt hij, ik geef je alle tijd van de wereld, ik snap ook dat je dat nodig hebt. Maar hij laat duidelijk zien dat hij voor me gaat. Nu 2 jaar geleden, over 5 jaar hij wacht op me want zoals hij zegt; ik vind toch nooit meer iemand met wie het zo klikt.
We zijn in de goede zin naar elkaar toegegroeid, het gaat ook zeker niet om spullen of geld daar geef ik helemaal niets om.
Maar dat gevoel, die snaar die hij bij mij raakt.... Ik weet hoe moeilijk dat te vinden is.
19 nov. heeft hij iets voor mij geregeld waar ik niets van af mag weten, echt super lief ik hou van verassingen vooral als het uit een man zelf komt.
Maar krijg er wel de zenuwen van, wat gaat ie doen? Gaat iemand dat merken? brrrr....hoe leuk het misschien ook is.
Hij weet dat ik hem nog niet ''live'' wil zien omdat ik bang ben dat dan helemaal het hek van de dam is, daar heeft hij ook respect voor.
Maar ik wil zo graag vanuit mezelf keuzes maken...wil ik dit wel og wil ik dit niet? En niet, ohhh wat zullen anderen wel niet denken?
Wat zit een menselijk brein toch moeilijk in elkaar....
zondag 11 oktober 2009 om 12:53
quote:Valentin_81_ schreef op 11 oktober 2009 @ 12:43:
Wat zit een menselijk brein toch moeilijk in elkaar....Helemaal niet, maar jouw "probleem" is dat je teveel denkt . Go with the flow. Blijf op vriendschappelijke basis omgaan met je buurman maar neem tegelijkertijd ook wat afstand, in ieder geval totdat je het gevoel van hartkloppingen kwijt bent. Ik ben geen expert maar ik denk dat die hartkloppingen komt omdat je nu op eigen benen staan. Ik bedoel emotioneel en mentaal gezien. Dat is eng. En dat mag. En dat gaat ook wel weer over. Ik denk dat je je prima hanteert ten op zichten van je ex. Je bent eerlijk en hij geeft je de ruimte. Spannend, een verrassing die hij voor je in petto heeft! Laat het lekker over je heen komen en laat je hoofd niet op hol brengen. Geniet, met beide voeten op de grond maar geniet!!
Wat zit een menselijk brein toch moeilijk in elkaar....Helemaal niet, maar jouw "probleem" is dat je teveel denkt . Go with the flow. Blijf op vriendschappelijke basis omgaan met je buurman maar neem tegelijkertijd ook wat afstand, in ieder geval totdat je het gevoel van hartkloppingen kwijt bent. Ik ben geen expert maar ik denk dat die hartkloppingen komt omdat je nu op eigen benen staan. Ik bedoel emotioneel en mentaal gezien. Dat is eng. En dat mag. En dat gaat ook wel weer over. Ik denk dat je je prima hanteert ten op zichten van je ex. Je bent eerlijk en hij geeft je de ruimte. Spannend, een verrassing die hij voor je in petto heeft! Laat het lekker over je heen komen en laat je hoofd niet op hol brengen. Geniet, met beide voeten op de grond maar geniet!!
zondag 11 oktober 2009 om 13:00
Oorbelletjes, een dagje naar een kuuroord dat soort dingen... Maar dat zie ik als bijkomstigheid. Hij probeert me vooral te laten ontspannen.
En wat fijn die reacties en meningen vanuit een ander oogpunt!!!
Beter dan het in jezelf te blijven herhalen en oplossingen bedenken.
Bedankt voor de steun!!!
En wat fijn die reacties en meningen vanuit een ander oogpunt!!!
Beter dan het in jezelf te blijven herhalen en oplossingen bedenken.
Bedankt voor de steun!!!
zondag 11 oktober 2009 om 13:05
Het lijkt me onwaarschijnlijk dat iemand geheel onbaatzuchtig cadeautjes blijft sturen en bereid is jarenlang te wachten tot die ander voor zijn charmes gevallen is. Je schrijft zelf: "Nu 2 jaar geleden, over 5 jaar hij wacht op me want zoals hij zegt; ik vind toch nooit meer iemand met wie het zo klikt."
Ik zou dat nogal benauwend vinden. Ben je inmiddels murw geraakt door zijn niet aflatende aandacht en zie je in hem een manier om van de buurman af te komen of vind je hem nu daadwerkelijk aantrekkelijk?
Ik zou dat nogal benauwend vinden. Ben je inmiddels murw geraakt door zijn niet aflatende aandacht en zie je in hem een manier om van de buurman af te komen of vind je hem nu daadwerkelijk aantrekkelijk?
zondag 11 oktober 2009 om 13:15
quote:wuiles schreef op 11 oktober 2009 @ 13:05:
Het lijkt me onwaarschijnlijk dat iemand geheel onbaatzuchtig cadeautjes blijft sturen en bereid is jarenlang te wachten tot die ander voor zijn charmes gevallen is. Je schrijft zelf: "Nu 2 jaar geleden, over 5 jaar hij wacht op me want zoals hij zegt; ik vind toch nooit meer iemand met wie het zo klikt."
Ik zou dat nogal benauwend vinden. Ben je inmiddels murw geraakt door zijn niet aflatende aandacht en zie je in hem een manier om van de buurman af te komen of vind je hem nu daadwerkelijk aantrekkelijk?Valentin_81_ - doe mij (en vooral jezelf) een groot plezier en negeer de ultra nuchtere en vaak zure opvattingen van wuiles ten op zichten van de liefde in het algemeen. Echt wuiles, kun je het misschien ook nog weleens opbrengen om iemand anders hun situatie positief dan wel met opbouwende kritiek te benaderen? Dit is trouwens een retorische vraag.
Het lijkt me onwaarschijnlijk dat iemand geheel onbaatzuchtig cadeautjes blijft sturen en bereid is jarenlang te wachten tot die ander voor zijn charmes gevallen is. Je schrijft zelf: "Nu 2 jaar geleden, over 5 jaar hij wacht op me want zoals hij zegt; ik vind toch nooit meer iemand met wie het zo klikt."
Ik zou dat nogal benauwend vinden. Ben je inmiddels murw geraakt door zijn niet aflatende aandacht en zie je in hem een manier om van de buurman af te komen of vind je hem nu daadwerkelijk aantrekkelijk?Valentin_81_ - doe mij (en vooral jezelf) een groot plezier en negeer de ultra nuchtere en vaak zure opvattingen van wuiles ten op zichten van de liefde in het algemeen. Echt wuiles, kun je het misschien ook nog weleens opbrengen om iemand anders hun situatie positief dan wel met opbouwende kritiek te benaderen? Dit is trouwens een retorische vraag.
zondag 11 oktober 2009 om 13:15
Ik vind het niet benauwend want hij laat me juist heel vrij in mn eigen keuzes.Als ik voor een ander zou kiezen, even goede vrienden. Ik weet ook dat dit klopt want hij heeft me met rust gelaten toen ik met buurman omging.
Ik zie dit ook niet als een manier om van buurman af te komen want het zou in alle opzichten beter zijn als ik gewoon even alleen zou blijven, maarja liefde is nou eenmaal niet tegen te houden... en zijn aantrekkingskracht voelt voor mij heel sterk, ik heb het alleen heellang niet onder ogen willen zien.
Ik zie dit ook niet als een manier om van buurman af te komen want het zou in alle opzichten beter zijn als ik gewoon even alleen zou blijven, maarja liefde is nou eenmaal niet tegen te houden... en zijn aantrekkingskracht voelt voor mij heel sterk, ik heb het alleen heellang niet onder ogen willen zien.
zondag 11 oktober 2009 om 13:23
zondag 11 oktober 2009 om 13:23
quote:paloma schreef op 11 oktober 2009 @ 13:15:
[...]
Valentin_81_ - doe mij (en vooral jezelf) een groot plezier en negeer de ultra nuchtere en vaak zure opvattingen van wuiles ten op zichten van de liefde in het algemeen. Echt wuiles, kun je het misschien ook nog weleens opbrengen om iemand anders hun situatie positief dan wel met opbouwende kritiek te benaderen? Dit is trouwens een retorische vraag.Ik run geen kliniek voor lange tenen en weiger gezond verstand in te ruilen voor semi-dramatische apekool. Als je niet tegen mijn commentaar kunt dan kun je mijn bijdragen voortaan beter negeren lijkt me.
[...]
Valentin_81_ - doe mij (en vooral jezelf) een groot plezier en negeer de ultra nuchtere en vaak zure opvattingen van wuiles ten op zichten van de liefde in het algemeen. Echt wuiles, kun je het misschien ook nog weleens opbrengen om iemand anders hun situatie positief dan wel met opbouwende kritiek te benaderen? Dit is trouwens een retorische vraag.Ik run geen kliniek voor lange tenen en weiger gezond verstand in te ruilen voor semi-dramatische apekool. Als je niet tegen mijn commentaar kunt dan kun je mijn bijdragen voortaan beter negeren lijkt me.
zondag 11 oktober 2009 om 14:13
quote:Valentin_81_ schreef op 11 oktober 2009 @ 13:23:
Oh en dit moet ik ook even delen...
Hij stuurde me dit gister, vond ik zo lief.
Geluk is als een vlinder.
Hoe meer je er op jaagt,
Hoe verder hij zich van jouw verwijderd.
Maar als je rustig blijft zitten en je aandacht
aan andere dingen besteed,
Komt hij vanzelf op je schouder zitten.Ik vind het lief en het is nog waar ook.
Oh en dit moet ik ook even delen...
Hij stuurde me dit gister, vond ik zo lief.
Geluk is als een vlinder.
Hoe meer je er op jaagt,
Hoe verder hij zich van jouw verwijderd.
Maar als je rustig blijft zitten en je aandacht
aan andere dingen besteed,
Komt hij vanzelf op je schouder zitten.Ik vind het lief en het is nog waar ook.
zondag 11 oktober 2009 om 14:18
quote:wuiles schreef op 11 oktober 2009 @ 13:23:
[...]
Als je niet tegen mijn commentaar kunt dan kun je mijn bijdragen voortaan beter negeren lijkt me.Aangezien jouw commentaar op het gebied van liefde en relatie vaak negatief getint en teveel van hetzelfde is, denk ik dat ik dit maar beter kan gaan doen.
[...]
Als je niet tegen mijn commentaar kunt dan kun je mijn bijdragen voortaan beter negeren lijkt me.Aangezien jouw commentaar op het gebied van liefde en relatie vaak negatief getint en teveel van hetzelfde is, denk ik dat ik dit maar beter kan gaan doen.
zondag 11 oktober 2009 om 15:34
Ik weet het niet hoor, maar het komt me allemaal wat veel over, zowel van je buurman als van je andere vlam.
Misschien is het inderdaad verstandig wat meer afstand te nemen en naast je gevoel ook je verstand te gebruiken en het rustig aan te doen.
(dat gedichtje doet me overigens ook niet veel, daar ben ik misschien wat te nuchter voor)
Misschien is het inderdaad verstandig wat meer afstand te nemen en naast je gevoel ook je verstand te gebruiken en het rustig aan te doen.
(dat gedichtje doet me overigens ook niet veel, daar ben ik misschien wat te nuchter voor)
zondag 11 oktober 2009 om 15:57
Ik vond het ook niets meer of minder dan lief. Ik ben het niet gewend dat mannen nog zo kunnen zijn...
Ik sta misschien juist te veel met beide voeten op de grond, ik zal nooit een inpulsieve actie doen en twijfel altijd over alles. Maar ben er wel van overtuigd als je een waar gevoel over iets hebt dat niet voor niets is.
We bouwen heel rustig een vriendschap op en zien dan wel verder.
Wat mij het meest dwars zit is toch die buurman, ik wil me weer thuis kunnen voelen in mn eigen huis!
Ik heb besloten dat ik het hem van de week ga vertellen...en ja ik hoor de reacties al...maar dat doe ik liever met welke consequenties dan ook, dan dat we de stennis op het moment krijgen dat hij hem ooit gaat tegen komen.
En misschien is het ook wel een goeie manier dat ie mij eindelijk gaat loslaten...
Ik sta misschien juist te veel met beide voeten op de grond, ik zal nooit een inpulsieve actie doen en twijfel altijd over alles. Maar ben er wel van overtuigd als je een waar gevoel over iets hebt dat niet voor niets is.
We bouwen heel rustig een vriendschap op en zien dan wel verder.
Wat mij het meest dwars zit is toch die buurman, ik wil me weer thuis kunnen voelen in mn eigen huis!
Ik heb besloten dat ik het hem van de week ga vertellen...en ja ik hoor de reacties al...maar dat doe ik liever met welke consequenties dan ook, dan dat we de stennis op het moment krijgen dat hij hem ooit gaat tegen komen.
En misschien is het ook wel een goeie manier dat ie mij eindelijk gaat loslaten...
zondag 11 oktober 2009 om 21:19
quote:Valentin_81_ schreef op 11 oktober 2009 @ 20:12:
Waarom ben ik uberhaupt zo bang dat hij boos wordt? De vriendschap voor die ander betekend voor mij meer dan die voor de buurman....Die vraag stelde ik mezelf ook al. Waarom ben je zo bang dat de buurman boos wordt? Gekker nog, waarom zou je überhaupt de buurman nog tekst en uitleg geven over de vriendschap die je voelt voor die andere man? Zeg gewoon hoi en dag tegen de buurman en houd de conversatie neutraal. Betaalt hij je hypotheek, je boodschappen, je auto? Nee, dus je hebt ook geen verantwoording af te leggen laat staan dat je hem uitleg verschuldigd bent.
Waarom ben ik uberhaupt zo bang dat hij boos wordt? De vriendschap voor die ander betekend voor mij meer dan die voor de buurman....Die vraag stelde ik mezelf ook al. Waarom ben je zo bang dat de buurman boos wordt? Gekker nog, waarom zou je überhaupt de buurman nog tekst en uitleg geven over de vriendschap die je voelt voor die andere man? Zeg gewoon hoi en dag tegen de buurman en houd de conversatie neutraal. Betaalt hij je hypotheek, je boodschappen, je auto? Nee, dus je hebt ook geen verantwoording af te leggen laat staan dat je hem uitleg verschuldigd bent.
dinsdag 13 oktober 2009 om 10:30
Heb dat Vlindergedichtje even gegoogled en dat licht echt overal op het internet. Dus voor iemand die 'zo goed leren kan' had hij zelf wel iets mogen bedenken.
( Hoed u voor mensen die gedichten sturen)
Wat heb je nou eigenlijk met de buurman te maken? Het was toch uit of niet? Je bent hem niets schuldig lijkte me.
( Hoed u voor mensen die gedichten sturen)
Wat heb je nou eigenlijk met de buurman te maken? Het was toch uit of niet? Je bent hem niets schuldig lijkte me.
