Relaties
alle pijlers
midlifecrisis vader: hoe moet ik hiermee omgaan?
dinsdag 14 april 2009 om 14:40
ik zit al een tijdje met dingen, en niemand in mijn omgeving zegt me hoe of wat te doen. En eerlijk gezegd weet ik het zelf ook niet..
Mijn ouders zijn nu 3 jaar gescheiden en leiden elk een eigen leven. De relatie met mijn moeder is erg goed. De relatie tussen mij en mijn vader een stuk minder.. en das echt van de laatste tijd. Ik heb het idee dat hij dingen achterhoudt. als ik hem bel lijkt het net alsof ik altijd ongelegen bel. bovendien is hij van een hoogopgeleide man met veel vrienden veranderd in een aleenstaande man met maar 2 hobby's: zijn (te) jonge scharrel (20 jaar verschil, zou mn zus kunnen zijn) en zijn biertjes.. Naar mijn idee is hij nogal afgegleden, en ik kan niks anders doen dan toekijken. de personen die hem een keer kritisch beoordelen zijn daarna geen vrienden meer. Hij wijst ze gewoon de deur! En wie ben ik als dochter om hem de les te lezen, het hoort eigenlijk andersom te zijn! Ik maakte me de laatste tijd echt zorgen om hem, en dat bleek niet geheel onterecht: hij belde me 4 weken trg op om te zeggen dat hij een hypotheek achterstand heeft van €600,- en dat daarom zijn huis per executie wordt verkocht. ook zou hij onder curatele moeten staan. Volgens mij kan dat helemaal niet met een schuld die zo laag is!!
Nu weet ik niet wat ik hiermee moet... ik ben echt een piekeraar, dus de hele situatie doet me niet veel goeds. nadat hij alles hat verteld heeft hij een week lang zijn telefoon uitgehad. ook was hij thuis niet te bereiken en op zijn werk ziekgemeld. ik dacht echt dat ie zichzelf wat had aangedaan. Na een week belde hij op, met als reactie: ow.. uhm ja, ik had mijn telefoon uitstaan! Toen heb ik hem verteld wat me dwarszat, en hij wist niks meer uit te brengen.. Een week later is er nog niet veel gebeurd, het sukkelt maar een beetje door..
Het contact verbreken vind te heftig, maar hoe moet ik hiermee omgaan? heeft iemand tips? Bedankt voor het luisterend oog
Mijn ouders zijn nu 3 jaar gescheiden en leiden elk een eigen leven. De relatie met mijn moeder is erg goed. De relatie tussen mij en mijn vader een stuk minder.. en das echt van de laatste tijd. Ik heb het idee dat hij dingen achterhoudt. als ik hem bel lijkt het net alsof ik altijd ongelegen bel. bovendien is hij van een hoogopgeleide man met veel vrienden veranderd in een aleenstaande man met maar 2 hobby's: zijn (te) jonge scharrel (20 jaar verschil, zou mn zus kunnen zijn) en zijn biertjes.. Naar mijn idee is hij nogal afgegleden, en ik kan niks anders doen dan toekijken. de personen die hem een keer kritisch beoordelen zijn daarna geen vrienden meer. Hij wijst ze gewoon de deur! En wie ben ik als dochter om hem de les te lezen, het hoort eigenlijk andersom te zijn! Ik maakte me de laatste tijd echt zorgen om hem, en dat bleek niet geheel onterecht: hij belde me 4 weken trg op om te zeggen dat hij een hypotheek achterstand heeft van €600,- en dat daarom zijn huis per executie wordt verkocht. ook zou hij onder curatele moeten staan. Volgens mij kan dat helemaal niet met een schuld die zo laag is!!
Nu weet ik niet wat ik hiermee moet... ik ben echt een piekeraar, dus de hele situatie doet me niet veel goeds. nadat hij alles hat verteld heeft hij een week lang zijn telefoon uitgehad. ook was hij thuis niet te bereiken en op zijn werk ziekgemeld. ik dacht echt dat ie zichzelf wat had aangedaan. Na een week belde hij op, met als reactie: ow.. uhm ja, ik had mijn telefoon uitstaan! Toen heb ik hem verteld wat me dwarszat, en hij wist niks meer uit te brengen.. Een week later is er nog niet veel gebeurd, het sukkelt maar een beetje door..
Het contact verbreken vind te heftig, maar hoe moet ik hiermee omgaan? heeft iemand tips? Bedankt voor het luisterend oog
dinsdag 14 april 2009 om 15:13
Je wilt weten hoe je 'hiermee' om kunt gaan. Waarmee? Kun je dat verduidelijken?
Je vertelt diverse dingen over je vader waaruit blijkt dat je vindt dat je vader een leven leidt waarvoor jij weinig waardering kunt opbrengen. Wil je daar mee om leren gaan? Of is het iets anders? Dat je zo piekert bijvoorbeeld?
Je vertelt diverse dingen over je vader waaruit blijkt dat je vindt dat je vader een leven leidt waarvoor jij weinig waardering kunt opbrengen. Wil je daar mee om leren gaan? Of is het iets anders? Dat je zo piekert bijvoorbeeld?
dinsdag 14 april 2009 om 15:26
quote:Omen schreef op 14 april 2009 @ 15:13:
Je wilt weten hoe je 'hiermee' om kunt gaan. Waarmee? Kun je dat verduidelijken?
Je vertelt diverse dingen over je vader waaruit blijkt dat je vindt dat je vader een leven leidt waarvoor jij weinig waardering kunt opbrengen. Wil je daar mee om leren gaan? Of is het iets anders? Dat je zo piekert bijvoorbeeld?Dank je voor je reactie. ik bedoel: hoe kan ik met zo'n vader omgaan. loslaten of juist niet. Of moet ik het contact verbreken? En wat doe ik met dat gepieker?
Je wilt weten hoe je 'hiermee' om kunt gaan. Waarmee? Kun je dat verduidelijken?
Je vertelt diverse dingen over je vader waaruit blijkt dat je vindt dat je vader een leven leidt waarvoor jij weinig waardering kunt opbrengen. Wil je daar mee om leren gaan? Of is het iets anders? Dat je zo piekert bijvoorbeeld?Dank je voor je reactie. ik bedoel: hoe kan ik met zo'n vader omgaan. loslaten of juist niet. Of moet ik het contact verbreken? En wat doe ik met dat gepieker?
dinsdag 14 april 2009 om 15:34
Probeer het los te laten.
Contact verbreken lijkt mij wat al te rigoreus. Het zou kunnen dat dat uiteindelijk voor jou de enige manier is om los te laten.
Stap 1 is verantwoordelijkheid los te laten.
Ik snap dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, maar jij hoeft niet te piekeren over hem.
Je vader is een volwassen mens, en je vader, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn keuzes en hij kan van jou ook niet verwachten dat je zijn problemen oplost. Ookal maak je je zorgen: zijn fianciele handel en wandel is niet jouw zaak. OOk die scharrel: niet jouw zaak. Hij heeft niks te zeggen over jouw partnerkeuze, jij niet over de zijne.
Breng gspreksonderwerpen even terug naar koetjes en kalfjes en hou het contact opppervlakkig als jij moeite hebt met aankijken hoe je vader in jouw ogen "afglijdt". Zijn leven, zijn keuze. Als ie om hulp vraagt kun je m doorverwijzen, maar tot die tijd kun je weinig anders dan zoveel afstand bewaren als jij nodig hebt en af en toe gezellig een hapje daar gaan eten of even bellen.
Contact verbreken lijkt mij wat al te rigoreus. Het zou kunnen dat dat uiteindelijk voor jou de enige manier is om los te laten.
Stap 1 is verantwoordelijkheid los te laten.
Ik snap dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, maar jij hoeft niet te piekeren over hem.
Je vader is een volwassen mens, en je vader, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn keuzes en hij kan van jou ook niet verwachten dat je zijn problemen oplost. Ookal maak je je zorgen: zijn fianciele handel en wandel is niet jouw zaak. OOk die scharrel: niet jouw zaak. Hij heeft niks te zeggen over jouw partnerkeuze, jij niet over de zijne.
Breng gspreksonderwerpen even terug naar koetjes en kalfjes en hou het contact opppervlakkig als jij moeite hebt met aankijken hoe je vader in jouw ogen "afglijdt". Zijn leven, zijn keuze. Als ie om hulp vraagt kun je m doorverwijzen, maar tot die tijd kun je weinig anders dan zoveel afstand bewaren als jij nodig hebt en af en toe gezellig een hapje daar gaan eten of even bellen.
dinsdag 14 april 2009 om 15:41
Kun je uitleggen wat je bedoelt met 'je vader loslaten'? Bedoel je dat je je geen zorgen meer wilt maken om hem? Of bedoel je dat je je niet (meer) met zijn keuzes wilt bemoeien? En waarom overweeg je om het contact met je vader te verbreken? (Is dat als 'straf' voor hem? Of is dat meer uit zelfbehoud, omdat je het niet verdraagt om contact met hem te hebben?)
Ik denk dat piekeren veelal voortkomt uit onzekerheid omtrent een bepaalde kwestie. Wanneer je voor jezelf duidelijker weet hoe je in de situatie met je vader wilt staan en daarin keuzes maakt voor jezelf, dan denk ik dat het gepieker minder wordt.
Ik denk dat piekeren veelal voortkomt uit onzekerheid omtrent een bepaalde kwestie. Wanneer je voor jezelf duidelijker weet hoe je in de situatie met je vader wilt staan en daarin keuzes maakt voor jezelf, dan denk ik dat het gepieker minder wordt.
dinsdag 14 april 2009 om 16:23
Dat jouw vader zo leeft is zijn eigen zaak en zijn eigen verantwoording, jij hoeft daar niet over te piekeren, jij hoeft daar niet over te oordelen , jij hoeft daar niets aan te doen, je hoeft alleen maar een dochter te zijn, want het is en blijft altijd nog je vader, hoe dan ook.
En daar heb je er maar eentje van,
En daar heb je er maar eentje van,
dinsdag 14 april 2009 om 16:52
Bedankt voor de reacties. Fijn dat jullie zo met me meedenken. wat ik er niet bij verteld had is dat ik vroeger met mijn vader heel close was. sinds de laatste tijd is dat heel veel minder. Vorig jaar is hij zelfs mijn verjaardag vergeten. Ik bedoel met loslaten dat ik me op de oppervlakte houdt, net zoals Omen zegt. Dat doe ik sinds deze week ook. En dat gaat nu wel goed. Alleen is het heel anders dan het ooit is geweest...
dinsdag 14 april 2009 om 20:23
Wat raar eigenlijk dat je vader begonnen is over een hypotheekschuld. Aan de ene kant wil hij de vrijbuiter zijn, terwijl hij hier toch weer een geheel afhankelijke vader laat zien.
Ik kan me goed voorstellen dat het knap lastig is wanneer je vader zo ineens veranderd is. Mogelijk is het zijn manier om de scheiding te verwerken.
Laat hem zijn gang gaan en probeer afstand te nemen van zijn problemen. Deze zal hij echt zelf op moeten lossen. Probeer een beetje toe te werken naar een andere relatie tussen jou en je vader. Inmiddels ben jij ook kind af. Zijn scheiding en jouw volwassenheid brengt met zich mee dat jullie anders met elkaar om moeten gaan.
Een deel moet daarvan bij jou vandaan komen, het andere van zijn kant. En hij heeft misschien andere dingen aan zijn hoofd dan de relatie met jou. Dit is nu even het grote nadeel van een nieuwe vriendin.
Als jullie altijd al close waren, dan zal dit echt terugkomen. Er is niet echt iets gebeurd wat jullie verstandhouding verstoord heeft. Behalve dan zijn andere manier van in het leven staan.
Misschien gewoon even geduld hebben tot jouw vader weer tevoorschijn komt.
Ik kan me goed voorstellen dat het knap lastig is wanneer je vader zo ineens veranderd is. Mogelijk is het zijn manier om de scheiding te verwerken.
Laat hem zijn gang gaan en probeer afstand te nemen van zijn problemen. Deze zal hij echt zelf op moeten lossen. Probeer een beetje toe te werken naar een andere relatie tussen jou en je vader. Inmiddels ben jij ook kind af. Zijn scheiding en jouw volwassenheid brengt met zich mee dat jullie anders met elkaar om moeten gaan.
Een deel moet daarvan bij jou vandaan komen, het andere van zijn kant. En hij heeft misschien andere dingen aan zijn hoofd dan de relatie met jou. Dit is nu even het grote nadeel van een nieuwe vriendin.
Als jullie altijd al close waren, dan zal dit echt terugkomen. Er is niet echt iets gebeurd wat jullie verstandhouding verstoord heeft. Behalve dan zijn andere manier van in het leven staan.
Misschien gewoon even geduld hebben tot jouw vader weer tevoorschijn komt.
