Relaties
alle pijlers
Mijn hart luchten...
donderdag 18 oktober 2018 18:06
Hoi,
Ik zou graag even mijn hart willen luchen en jullie neutrale visie willen horen.
Ik ben inmiddels 2 jaar samen met mijn partner. Wij zijn kort geleden zwanger geraakt, ongepland. Maar wel zeer gewenst.
Tussen mij en mijn partner botst het echter wel +/- rond die tijd. Ook wel eens eerder wat struggels hoor.
Ik ben zelf iemand die totaal niet knuffelig aangelegd is, iets dat mijn partner wel moeilijk vindt. En ergens snap ik dit ook wel... Hij toont veel intimiteit naar mij en ik knuffel hem zelden en alles wat daar bij hoort. Niet omdat ik niet genoeg van hem hou want dat doe ik ziels veel. Maar meer omdat dit niet in mijn aard zit? Of ik te druk in mijn hoofd ben dit soms "vergeet". Ik ben nogal verslaafd aan mijn smartphone, zoals de jeugd tegenwoordig is haha. Dit irriteert hem echt omdat ik geen tijd voor hem zou hebben daardoor.
Ik erger me echter aan zijn houding. Hij commandeerd me, onbewust, enorm... Hij is erg opruimerig en door mijn zwangerschap kan ik weinig in het huishouden doen omdat ik me ellendig voel. Dit accepteert hij niet, althans hij houdt er geen rekening mee.
Ik voel me soms door hem echt als een hond behandeld en dit doet me echt pijn. Wanneer ik dit aangeef, krijg ik als reactie dat ik geen liefde naar hem toon etc etc en dat hij daarom zo doet terwijl het bij mij anders om ligt.
Er komt geen vrolijkheid van hem meer af.
Ik sta nogal met de rug tegen de muur en weet het niet meer..
Ik zou graag even mijn hart willen luchen en jullie neutrale visie willen horen.
Ik ben inmiddels 2 jaar samen met mijn partner. Wij zijn kort geleden zwanger geraakt, ongepland. Maar wel zeer gewenst.
Tussen mij en mijn partner botst het echter wel +/- rond die tijd. Ook wel eens eerder wat struggels hoor.
Ik ben zelf iemand die totaal niet knuffelig aangelegd is, iets dat mijn partner wel moeilijk vindt. En ergens snap ik dit ook wel... Hij toont veel intimiteit naar mij en ik knuffel hem zelden en alles wat daar bij hoort. Niet omdat ik niet genoeg van hem hou want dat doe ik ziels veel. Maar meer omdat dit niet in mijn aard zit? Of ik te druk in mijn hoofd ben dit soms "vergeet". Ik ben nogal verslaafd aan mijn smartphone, zoals de jeugd tegenwoordig is haha. Dit irriteert hem echt omdat ik geen tijd voor hem zou hebben daardoor.
Ik erger me echter aan zijn houding. Hij commandeerd me, onbewust, enorm... Hij is erg opruimerig en door mijn zwangerschap kan ik weinig in het huishouden doen omdat ik me ellendig voel. Dit accepteert hij niet, althans hij houdt er geen rekening mee.
Ik voel me soms door hem echt als een hond behandeld en dit doet me echt pijn. Wanneer ik dit aangeef, krijg ik als reactie dat ik geen liefde naar hem toon etc etc en dat hij daarom zo doet terwijl het bij mij anders om ligt.
Er komt geen vrolijkheid van hem meer af.
Ik sta nogal met de rug tegen de muur en weet het niet meer..
donderdag 18 oktober 2018 19:47
Je kan wel neuken. Dan kan je toch ook knuffelen?Anoniempje- schreef: ↑18-10-2018 19:18Denk beiden... Ik geef hem te weinig en hij eist teveel van me terwijl ik zo niet ben. Ik kan geen liefde tonen aan iemand die me als een hond behandeld thuis. Ik heb daar geen zin in als hij me als een hond commandeerd de hele dag door. Dan kan ik toch niet knuffelen? Verder doet het me gewoon pijn dat ie geen rekening houdt met mij en dat ik zwanger ben. Ik moet maar doorgaan doorgaan doorgaan...
donderdag 18 oktober 2018 19:55
Fantastische start voor je kind dan want die begint al in een kut situatie met ouders die elkaar t leven zuur maken.Anoniempje- schreef: ↑18-10-2018 19:21Een gebroken gezin? Wie zegt dat wij uit elkaar willen gaan. Wij houden evengoed van elkaar hoor... alleen weet ik niet hoe we dit op gaan lossen samen.
En een moeder met een angststoornis, zou geen kind mogen krijgen? Meestal krijg je dit door zaken in je verleden...
donderdag 18 oktober 2018 19:57
donderdag 18 oktober 2018 20:01
Als mijn partner aan haar telefoon geplakt zit (en dat nog grappig vindt ook) en er nooit eens spontaan een knuffel of kus vanaf kan terwijl dat wel mijn verlangen is, zou ik ook niet heel aardig, leuk en lief blijven.
Zou me namelijk als een hond behandeld voelen....
Zou me namelijk als een hond behandeld voelen....
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
donderdag 18 oktober 2018 20:03
TO zit toch zoveel op haar telefoon, ze kunnen beter appen, gezellig naast elkaar op de bank.
donderdag 18 oktober 2018 20:10
Jij verwacht dat hij rekening met jou houdt, maar wat zou er gebeuren als je rekening met hem hield? Op mij kom je namelijk over alsof het om jou moet draaien. In een relatie draait het om beiden. Dus ga eens aan tafel en praat met elkaar.Anoniempje- schreef: ↑18-10-2018 19:18Denk beiden... Ik geef hem te weinig en hij eist teveel van me terwijl ik zo niet ben. Ik kan geen liefde tonen aan iemand die me als een hond behandeld thuis. Ik heb daar geen zin in als hij me als een hond commandeerd de hele dag door. Dan kan ik toch niet knuffelen? Verder doet het me gewoon pijn dat ie geen rekening houdt met mij en dat ik zwanger ben. Ik moet maar doorgaan doorgaan doorgaan...
Iemand die de hele dag met de telefoon bezig is zou ik ook niet trekken. Hier gaan de telefoons gewoon aan de kant als we samen zijn.
En wat betreft je angststoornis, waar die ook vandaan komt, jij bent degene die daar iets aan kan doen.
donderdag 18 oktober 2018 20:26
Hey TO.
Ik ben net als jij jong moeder geworden (22 jaar). Ik heb ook een pittige angststoornis gehad (heel lang gewoon mee rondgelopen en uiteindelijk begin zwangerschap hulp voor gezocht, want het kon niet langer zo). Mijn vriend en ik zijn nog korter bij elkaar dan jullie en wij werden ook onverwachts zwanger. Een onverwachte zwangerschap is absoluut niet niets, zeker niet als je pas bij elkaar bent. Ik had ontzettend veel irritante kwaaltjes en werd overal hartstikke gek van, tot grote frustratie van mijn partner. Er was niets aan de hand met mij lichamelijk buiten de ongemakjes van de zwangerschap die uiteindelijk gewoon ophielden. Maar ik dacht mezelf heel erg ziek. Tot halverwege zwangerschap zag onze relatie er een beetje uit zoals jij het nu uitlegt. Niet omdat we niet genoeg om elkaar gaven, maar omdat ik "gek" werd. Ik wilde niet knuffelen, voelde me onbegrepen, juist door hem. Doordat therapie me heel goed geholpen heeft met spoed tijdens zwangerschap is het na een paar maanden (die tijd heb je nog wel even namelijk) 360 graden omgedraaid. Mijn partner en ik konden weer communiceren zonder erfenissen. Ik zou het er met hem over hebben om zoiets ook samen te doen.
Wat die verslaving betreft, onze meid is nu 3 maanden,doordat ze nu goed slaapt s'avonds heb ik pas weer een beetje tijd voor relaxen en andere dingen. Vanaf het moment dat hij/zij er is, heb je geen tijd meer om die verslaving te voeden. Beter nog, je zal er geen zin in hebben. Ik ga er niet vanuit dat je straks tijdens het voeden alsnog je telefoon erbij trekt xd.
Verder, gefeliciteerd met je zwangerschap en hou je hoofd alsjeblieft rustig. Je moet je echt geen zorgen gaan maken elke keer als ze huilt straks, want je lijkt me ontzettend bezorgd. Wat goed is, maar té is nooit goed.
Verstand op 0, mocht er echt iets zijn waar je je zorgen over moet maken laat je lichaam en straks de baby dat écht wel merken.
Genieten nu! Met z'n tweeën, want straks heb je het druk ^^.
Ik ben net als jij jong moeder geworden (22 jaar). Ik heb ook een pittige angststoornis gehad (heel lang gewoon mee rondgelopen en uiteindelijk begin zwangerschap hulp voor gezocht, want het kon niet langer zo). Mijn vriend en ik zijn nog korter bij elkaar dan jullie en wij werden ook onverwachts zwanger. Een onverwachte zwangerschap is absoluut niet niets, zeker niet als je pas bij elkaar bent. Ik had ontzettend veel irritante kwaaltjes en werd overal hartstikke gek van, tot grote frustratie van mijn partner. Er was niets aan de hand met mij lichamelijk buiten de ongemakjes van de zwangerschap die uiteindelijk gewoon ophielden. Maar ik dacht mezelf heel erg ziek. Tot halverwege zwangerschap zag onze relatie er een beetje uit zoals jij het nu uitlegt. Niet omdat we niet genoeg om elkaar gaven, maar omdat ik "gek" werd. Ik wilde niet knuffelen, voelde me onbegrepen, juist door hem. Doordat therapie me heel goed geholpen heeft met spoed tijdens zwangerschap is het na een paar maanden (die tijd heb je nog wel even namelijk) 360 graden omgedraaid. Mijn partner en ik konden weer communiceren zonder erfenissen. Ik zou het er met hem over hebben om zoiets ook samen te doen.
Wat die verslaving betreft, onze meid is nu 3 maanden,doordat ze nu goed slaapt s'avonds heb ik pas weer een beetje tijd voor relaxen en andere dingen. Vanaf het moment dat hij/zij er is, heb je geen tijd meer om die verslaving te voeden. Beter nog, je zal er geen zin in hebben. Ik ga er niet vanuit dat je straks tijdens het voeden alsnog je telefoon erbij trekt xd.
Verder, gefeliciteerd met je zwangerschap en hou je hoofd alsjeblieft rustig. Je moet je echt geen zorgen gaan maken elke keer als ze huilt straks, want je lijkt me ontzettend bezorgd. Wat goed is, maar té is nooit goed.
Verstand op 0, mocht er echt iets zijn waar je je zorgen over moet maken laat je lichaam en straks de baby dat écht wel merken.
Genieten nu! Met z'n tweeën, want straks heb je het druk ^^.
anoniem_64e9013a2b3d9 wijzigde dit bericht op 18-10-2018 20:32
Reden: Hoofd werkt absoluut niet toe behoren
Reden: Hoofd werkt absoluut niet toe behoren
0.25% gewijzigd
donderdag 18 oktober 2018 20:45
Als je partner de ganse dag aan haar telefoon geplakt zit is dat ook ontzettend irritant en onvolwassen. En aangezien je een baby gaat krijgen, wordt het tijd om je volwassen te gaan gedragen. Dus hup, telefoon aan de kant en ga praten. Door dat soort vluchtige communicatie (smartphone/social media) is het aangaan van stabiele, langdurige relaties lastig en moeizaam geworden. Aangezien jullie baby straks alle aandacht nodig heeft, kun je nu al vast oefenen. Ga leuke dingen met elkaar doen, geef elkaar échte aandacht. En stel gewoon een schermtijd voor jezelf in. Eventueel met behulp van een app.
donderdag 18 oktober 2018 20:47
Om een relatie te laten slagen heb je 2 mensen nodig. Uit je openigspost blijkt dat je man je spuugzat begint te worden.Anoniempje- schreef: ↑18-10-2018 19:21Een gebroken gezin? Wie zegt dat wij uit elkaar willen gaan. Wij houden evengoed van elkaar hoor... alleen weet ik niet hoe we dit op gaan lossen samen.
En een moeder met een angststoornis, zou geen kind mogen krijgen? Meestal krijg je dit door zaken in je verleden...
Hij vindt dat je niet genoeg knuffelt, hij vindt dat je niet genoeg tijd voor hem vrijmaakt en hij vindt dat je niet genoeg in het huishouden doet.
Jij zegt dat er weinig vrolijkheid van hem af komt. Hij voelt zich dus niet gelukkig meer in de relatie.
En nu is het kind nog niet eens geboren. Na de geboorte heb je nog minder tijd voor gen omdat je ook voor een kind moet zorgen. Na de geboorte heb je nog minder tijd voor het huishouden.
Ik zou maar eens goed gaan overwegen of je het alleenstaande ouderschap wel wil en aankan.
donderdag 18 oktober 2018 21:28
Wil je überhaupt aan een betere relatie werken? Dat iets niet in je aard zit betekent niet dat je het niet kan leren. En die telefoon is gewoon hinderlijk, beetje laf om je verantwoordelijkheid weg te lachen terwijl dit hem echt lijkt te kwetsen. Neem jij de wensen van je vriend net zo serieus als je eigen wensen? Of wil je dat hij zich maar aanpast?
donderdag 18 oktober 2018 21:56
Ik denk dat jullie het niet goed begrijpen. Tuurlijk is mijn gedrag niet goed maar ik vind dat je partner toch wel moet kunnen zien dat als je dood ziek bent ivm je zwamgerschap het huishouden wat op een lager pitje staat. Ik zit tot heden de hele dag over te geven en ben al aantal weken ziek van mijn werk. Het huis poetsen zit er gewoon niet in en ik vind dat je partner daat toch wel begrip voor moet hebben? Mijn vk heeft hem al flimk toegesproken dat ik echt naar mijn lichaam moet luisteren.Mabellineee schreef: ↑18-10-2018 21:28Wil je überhaupt aan een betere relatie werken? Dat iets niet in je aard zit betekent niet dat je het niet kan leren. En die telefoon is gewoon hinderlijk, beetje laf om je verantwoordelijkheid weg te lachen terwijl dit hem echt lijkt te kwetsen. Neem jij de wensen van je vriend net zo serieus als je eigen wensen? Of wil je dat hij zich maar aanpast?
Tis ook niet zo dat ik de hele dag op mijn telefoon zit, maar ik zie mn vriendinnen niet vaak en een vriendin heeft het momenteel erg moeilijk dus ik wil haar ook gewoon de aandacht geven die ze verdiend.
Ik praat mijn gedrag niet goed want ik ben er van overtuigd dat het bij beiden personen wat schort... Maar ik heb geen zin in geknuffel als ik de hele dag gecommandeerd wordt en afgekafferd wordt. Ik heb een darm ziekte en daardoor dagelijks buikpijn en hij vindt dit erg vervelend, tot ergernissen toe. Dan denk ik, ik kan er toch niets aan doen? En zo nog meer dingen. Hij heeft onderhand smetvrees en hij wil dat ik hierin mee ga terwijl ik zo niet ben? Het zijn gewoon veel zaken die zich opstapelen...
Wij willen beiden wel met elkaar verder en houden veel van elkaar..alleen is het nu ingewikkeld..
donderdag 18 oktober 2018 22:17
Ja hij zou wel wat meer rekening mogen houden met je zwangerschap. En niet verwachten dat je net zoveel in huis doet als anders. Maar hij doet het niet en wil het niet.
Jij zou wel wat meer aandacht voor hem mogen hebben maar jij wil dat niet.
En zo blijven jullie naar elkaar wijzen tot de frustraties zo hoog zijn opgelopen dat de relatie alsnog klapt.
Een baby is een katalysator. Het kan een relatie versterken als je al gelukkig was met elkaar maar als er al strubbelingen zijn kan een baby een relatie ook versneld over het randje helpen.
Maak een afspraak met een relatie therapeut en zorg dat je hier uit komt voor de baby wordt geboren.
Jij zou wel wat meer aandacht voor hem mogen hebben maar jij wil dat niet.
En zo blijven jullie naar elkaar wijzen tot de frustraties zo hoog zijn opgelopen dat de relatie alsnog klapt.
Een baby is een katalysator. Het kan een relatie versterken als je al gelukkig was met elkaar maar als er al strubbelingen zijn kan een baby een relatie ook versneld over het randje helpen.
Maak een afspraak met een relatie therapeut en zorg dat je hier uit komt voor de baby wordt geboren.
vrijdag 19 oktober 2018 08:31
vrijdag 19 oktober 2018 08:47
Anoniempje- schreef: ↑18-10-2018 21:56Ik denk dat jullie het niet goed begrijpen. Tuurlijk is mijn gedrag niet goed maar ik vind dat je partner toch wel moet kunnen zien dat als je dood ziek bent ivm je zwamgerschap het huishouden wat op een lager pitje staat. Ik zit tot heden de hele dag over te geven en ben al aantal weken ziek van mijn werk. Het huis poetsen zit er gewoon niet in en ik vind dat je partner daat toch wel begrip voor moet hebben? Mijn vk heeft hem al flimk toegesproken dat ik echt naar mijn lichaam moet luisteren.
Tis ook niet zo dat ik de hele dag op mijn telefoon zit, maar ik zie mn vriendinnen niet vaak en een vriendin heeft het momenteel erg moeilijk dus ik wil haar ook gewoon de aandacht geven die ze verdiend.
Ik praat mijn gedrag niet goed want ik ben er van overtuigd dat het bij beiden personen wat schort... Maar ik heb geen zin in geknuffel als ik de hele dag gecommandeerd wordt en afgekafferd wordt. Ik heb een darm ziekte en daardoor dagelijks buikpijn en hij vindt dit erg vervelend, tot ergernissen toe. Dan denk ik, ik kan er toch niets aan doen? En zo nog meer dingen. Hij heeft onderhand smetvrees en hij wil dat ik hierin mee ga terwijl ik zo niet ben? Het zijn gewoon veel zaken die zich opstapelen...
Wij willen beiden wel met elkaar verder en houden veel van elkaar..alleen is het nu ingewikkeld..
Jullie snappen elkaar niet, hebben geen begrip voor elkaar, doen niet dezelfde dingen, hebben niet dezelfde interesses, kunnen niet met elkaar praten, maken elkaar ongelukkig, doen vervelend tegen elkaar en hebben geen intimiteit.
Maar verder houden jullie veel van elkaar? Dat is dan wel heel veel verder ...
vrijdag 19 oktober 2018 08:52
Tuurlijk heeft dat invloed. Is alleen niet de hoofdreden, het is niet dat als je ontzwangerd bent het allemaal halleluja wordt.Anoniempje- schreef: ↑19-10-2018 08:31Denk je dat het kan komen door de hormonen dat ik me zeer snel aan hem irriteer en licht ontvlambaar ben en gewoon beetje gek van hem wordt?
Dus: ga praten met elkaar, eventueel met een therapeut erbij.
Je hebt alle ingrediënten in huis voor het klappen van een relatie en dan sta je er over tijdje alleen voor.
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
vrijdag 19 oktober 2018 08:59
vrijdag 19 oktober 2018 09:02
14-jarige? Volgens mij zijn wij bij lange na geen 14 meer, hebben we beiden werk en een huis samen...JollyRider schreef: ↑19-10-2018 08:59Opmerkelijk, als 14-jarige met een kutrelatie fijn samen zwanger worden. Nou ja, goed voor de werkgelegenheid bij Jeugdzorg, dat is wel positief
vrijdag 19 oktober 2018 09:07
Oh, je noemde je nogal kinderachtige telefoongedrag normaal voor je leeftijd. De enige leeftijd waarop dat normaal is, is 14. Maar vertel, hoe oud ben je dan wel?Anoniempje- schreef: ↑19-10-2018 09:0214-jarige? Volgens mij zijn wij bij lange na geen 14 meer, hebben we beiden werk en een huis samen...
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
