Relaties
alle pijlers
Mijn man wilt niet in relatietherapie, wat moet ik doen?
woensdag 13 mei 2009 om 21:56
Mijn man en ik begrijpen elkaar niet, we luisteren blijkbaar niet naar elkaar wat de laatste tijd voor een hele liefdeloze sfeer zorgt. We hebben hoogstens eens in de maand sex en ik vind dit niet normaal meer, het lijkt zo dood te bloeden terwijl we zo gek op elkaar waren. We hebben twee kindjes en ik vind buiten dat ik heel veel van mijn man houdt en mijn kinderen nooit door een scheiding zou willen gaan (zelf ervaart) we dringend iemand nodig hebben die ons helpt. Mijn man vind dat ik alleen iemand nodig heb en hij ziet geen heil in het praten met iemand die "hem niet kent". Ik weet niet hoe hiermee om te gaan en vraag me af of ik niet gewoon zelf moet gaan praten met iemand, gewoon omdat ik mijn deel wil doen en t niet verder wil laten verslechteren. Ik voel me alleen hierin.
Iemand advies en/of ervaring?
Iemand advies en/of ervaring?
woensdag 13 mei 2009 om 22:11
Je man gebruikt een lul-argument om het niet te doen, nl. dat hij niet met een vreemde over zijn relatie wil praten.
Alsof je er met familie of vrienden over kunt praten.
Natuurlijk niet. Helaas, als hij niet wil, zie ik er weinig in om dan maar zelf te gaan, als er problemen zijn, en die zijn er in ieder huwelijk, dan is het juist fijn om met een onpartijdig persoon erover te praten.
Probeer er nog eens over te praten, op de manier van, vindt hij dat het dan wel goed gaat? Wat zou hij eraan willen doen?
Kortom kaats de bal in zijn veld, hij mag er zich niet zomaar vanaf maken. Als hij toch zo door blijft gaan, kun je hem dan niet eens even flink laten schrikken.....opeens op een dag ben jij verdwenen met de kinderen......leg een briefje op tafel waarin je de naam van een advocaat laat vallen, en zeg dat je de kinderen zelf houdt.
Alsof je er met familie of vrienden over kunt praten.
Natuurlijk niet. Helaas, als hij niet wil, zie ik er weinig in om dan maar zelf te gaan, als er problemen zijn, en die zijn er in ieder huwelijk, dan is het juist fijn om met een onpartijdig persoon erover te praten.
Probeer er nog eens over te praten, op de manier van, vindt hij dat het dan wel goed gaat? Wat zou hij eraan willen doen?
Kortom kaats de bal in zijn veld, hij mag er zich niet zomaar vanaf maken. Als hij toch zo door blijft gaan, kun je hem dan niet eens even flink laten schrikken.....opeens op een dag ben jij verdwenen met de kinderen......leg een briefje op tafel waarin je de naam van een advocaat laat vallen, en zeg dat je de kinderen zelf houdt.
woensdag 13 mei 2009 om 22:26
Vind hij jullie relatie nog wel kwalitatief 100% ? Als hij daar negatief op antwoord, dan vraag ik me af of hij wel verandering wil. Het kan nooit kwaad om eens met iemand te gaan praten om de relatie weer op een hoger niveau te brengen. Dat moeten jullie uiteraard zélf doen, maar met hulp van buitenaf gaat dat doorgaans beter dan zelf aantobben.
donderdag 14 mei 2009 om 00:16
Het heeft ook geen zin om naar therapie te gaan als hij niet wil. Want het eerste wat een therapeut zal vragen is of je man er achter staat en daar wel wil zijn. Als hij niet geholpen wil worden, dan houd het daar ook op.
Dat julli elkaar niet (meer) begrijpen, komt dat opeens uit de lucht vallen of is dat altijd al een beetje zo geweest?
Dat julli elkaar niet (meer) begrijpen, komt dat opeens uit de lucht vallen of is dat altijd al een beetje zo geweest?
donderdag 14 mei 2009 om 12:56
Ik zou in dit geval er ook voor kiezen om alleen in therapie te gaan. Sowieso is het goed om met iemand van gedachten te wisselen (helaas niet je man in dit geval), maar misschien heeft de therapeut tips? En als je aan jezelf werkt, kan het niet anders zijn dat dat jouw gedrag naar hem zal veranderen. Uiteindelijk zal hij daardoor ook anders naar jouw moeten reageren.
Klopt het dat je eigen ouders gescheiden zijn? Toevallig de mijne ook. En hoe moeilijk in het daar mee gehad heb (ik was puber), ik kan nu oprecht zeggen dat ik mijn ouders begrijp en niets meer verwijt. Ik denk dat het voor jouw goed is om over dat stuk van je verleden te praten met iemand. Het klinkt namelijk alsof je het nog niet goed verwerkt hebt. Voor mij was het ook heel moeilijk, maar als ik nu naar mijn ouders kijk en zie dat ze nu beide zoveel gelukkiger zijn, dan ben ik blij dat ze ooit hebben besloten niet voor de kinderen bij elkaar te blijven.
Klopt het dat je eigen ouders gescheiden zijn? Toevallig de mijne ook. En hoe moeilijk in het daar mee gehad heb (ik was puber), ik kan nu oprecht zeggen dat ik mijn ouders begrijp en niets meer verwijt. Ik denk dat het voor jouw goed is om over dat stuk van je verleden te praten met iemand. Het klinkt namelijk alsof je het nog niet goed verwerkt hebt. Voor mij was het ook heel moeilijk, maar als ik nu naar mijn ouders kijk en zie dat ze nu beide zoveel gelukkiger zijn, dan ben ik blij dat ze ooit hebben besloten niet voor de kinderen bij elkaar te blijven.
