Relaties
alle pijlers
Mijn minnares gaat vreemd!
donderdag 13 november 2008 om 15:12
Een probleempje waarmee ik als man hier vast geen volle zalen trek, zal ik maar zeggen.
Wat is het geval?
Ik heb twee maanden geleden mijn gezin verlaten, na een tijd lang aarzelen, om verder te gaan met mijn grote liefde, een vrouw die ik een jaar geleden leerde kennen. We hebben ook zo lang al iets, en nu dus (eindelijk) openlijk.
Maar, twee weken geleden kwam ik er per toeval achter dat zij in diezelfde periode vijf maanden lang een relatie had met een andere man, en vervolgens met weer een andere man twee maanden lang. Ik wist uiteraard van niets, zij beweerde destijds deze mannen slechts "als gewoon vriend" te kennen. Inmiddels is mij ook duidelijk geworden dat die andere mannen ook niets wisten van mij, of van elkaar.
Dus, is dit een mooi koekje van eigen deeg voor mij? Die grap zie ik er ook wel van in, maar zij beweert, en dat begrijp ik ergens ook wel weer, dat ze het deed omdat ik steeds mijn vrouw niet verliet en zij mij toch niet kwijt wilde, omdat ik *echt* haar grote liefde ben.
En dat laatste zou best eens zo kunnen zijn, denk ik. Probleem is, ik vind haar geweldig, maar dit verhaal klinkt natuurlijk niet zo heel erg goed en oprecht voor iemand die telkens heeft lopen beweren dat ik haar Grote Liefde ben, en dat andere mannen haar niet interesseren....
Dus, ben ik een grote sufferd als ik hiermee verder ga?
Wat is het geval?
Ik heb twee maanden geleden mijn gezin verlaten, na een tijd lang aarzelen, om verder te gaan met mijn grote liefde, een vrouw die ik een jaar geleden leerde kennen. We hebben ook zo lang al iets, en nu dus (eindelijk) openlijk.
Maar, twee weken geleden kwam ik er per toeval achter dat zij in diezelfde periode vijf maanden lang een relatie had met een andere man, en vervolgens met weer een andere man twee maanden lang. Ik wist uiteraard van niets, zij beweerde destijds deze mannen slechts "als gewoon vriend" te kennen. Inmiddels is mij ook duidelijk geworden dat die andere mannen ook niets wisten van mij, of van elkaar.
Dus, is dit een mooi koekje van eigen deeg voor mij? Die grap zie ik er ook wel van in, maar zij beweert, en dat begrijp ik ergens ook wel weer, dat ze het deed omdat ik steeds mijn vrouw niet verliet en zij mij toch niet kwijt wilde, omdat ik *echt* haar grote liefde ben.
En dat laatste zou best eens zo kunnen zijn, denk ik. Probleem is, ik vind haar geweldig, maar dit verhaal klinkt natuurlijk niet zo heel erg goed en oprecht voor iemand die telkens heeft lopen beweren dat ik haar Grote Liefde ben, en dat andere mannen haar niet interesseren....
Dus, ben ik een grote sufferd als ik hiermee verder ga?
vrijdag 14 november 2008 om 08:15
vrijdag 14 november 2008 om 09:06
Start allebei een nieuw leven met iemand die "te vertrouwen" is.
Dit zal tussen jullie in blijven staan, een zure appel ....
Jullie zijn allebei vreemdgangers,wie verwijt wie?
Denk in de toekomst na voor je hem uit je broek haalt, het gras is altijd groener aan de overkant.
Pas als je het kwijt bent, weet je wat je had/mist.
Dit zal tussen jullie in blijven staan, een zure appel ....
Jullie zijn allebei vreemdgangers,wie verwijt wie?
Denk in de toekomst na voor je hem uit je broek haalt, het gras is altijd groener aan de overkant.
Pas als je het kwijt bent, weet je wat je had/mist.
vrijdag 14 november 2008 om 09:13
Ik kan me er wel iets bij voorstellen als een minnares uit wanhoop omdat haar geliefde steeds maar niet voor haar kiest met andere mannen in zee gaat.
Wat ik verontrustend vind, is dat de wanhoop wel erg groot moet zijn geweest dat ze het nodig vond om met nog een getrouwde man in zee te gaan.
Is zij in staat om te leren van haar 'fouten'?
Een ezel stoot zich in het algemeen.....
In de liefde is de ratio vaak ver te zoeken.
Belangrijk voor jou is nu: wie wil zij zijn, een vrouw die als zij wanhopig is andere mensen (in dit geval mannen) wil meetrekken in haar val, of een sterke vrouw die dat niet nodig heeft en echt haar eigen plan trekt en in staat is om rekening te houden met de levens en gevoelens van anderen. Het komt me allemaal net iets te egocentrisch over en dat is iets waar jij je best zorgen over mag maken.
Wat ik verontrustend vind, is dat de wanhoop wel erg groot moet zijn geweest dat ze het nodig vond om met nog een getrouwde man in zee te gaan.
Is zij in staat om te leren van haar 'fouten'?
Een ezel stoot zich in het algemeen.....
In de liefde is de ratio vaak ver te zoeken.
Belangrijk voor jou is nu: wie wil zij zijn, een vrouw die als zij wanhopig is andere mensen (in dit geval mannen) wil meetrekken in haar val, of een sterke vrouw die dat niet nodig heeft en echt haar eigen plan trekt en in staat is om rekening te houden met de levens en gevoelens van anderen. Het komt me allemaal net iets te egocentrisch over en dat is iets waar jij je best zorgen over mag maken.
vrijdag 14 november 2008 om 09:41
Eleonora, je legt de vinger op de zere plek. De details weet ik helaas alleen via die anderen. Zij gaf telkens pas toe wanneer ik er al achter was gekomen, terwijl zij daarvoor ontkende zelfs tegen alle schijn in. Geen sterk verhaal dat pleit voor te verwachten eerlijkheid in de toekomst. Overigens ontdekte ik eerst de affaire met de laatste man, en twee weken later (toen me de ogen inmiddels geopend waren) begreep ik dat er met die ander ook iets moest zijn geweest. Uiteraard heb ik haar eerst zelf gevraagd het hele verhaal maar te vertellen, maar vertrouwde het niet (ze beweerde bijvoorbeeld geen sex met hem te hebben gehad, duh!) waarna ik het maar eens ben gaan natrekken. En nog steeds ken ik niet het hele verhaal denk ik.
Afgezien daarvan: Hoe is het contact nu? Desondanks, erg goed zelfs. En als ik dit niet ontdekt had, zou ik nooit iets hebben vermoed. Ik heb nog nooit zo'n verliefde vrouw meegemaakt, of zij kan erg goed toneelspelen (ja ook). Zij wil dit het liefst vergeten en verder, met een gezin, kinderen, the whole nine yards.
En de pijn zit m natuurlijk ook in wat nell schrijft, wie wil zij zijn? Een vrouw die als het leven ooit tegenzit alleen haar eigen reddingsboot vaarklaar maakt. De kernvraag is eigenlijk: Zit haar hart op de juiste plaats?
En ja, het zou heel goed kunnen dat dit teveel is om een relatie op te bouwen.
Afgezien daarvan: Hoe is het contact nu? Desondanks, erg goed zelfs. En als ik dit niet ontdekt had, zou ik nooit iets hebben vermoed. Ik heb nog nooit zo'n verliefde vrouw meegemaakt, of zij kan erg goed toneelspelen (ja ook). Zij wil dit het liefst vergeten en verder, met een gezin, kinderen, the whole nine yards.
En de pijn zit m natuurlijk ook in wat nell schrijft, wie wil zij zijn? Een vrouw die als het leven ooit tegenzit alleen haar eigen reddingsboot vaarklaar maakt. De kernvraag is eigenlijk: Zit haar hart op de juiste plaats?
En ja, het zou heel goed kunnen dat dit teveel is om een relatie op te bouwen.
vrijdag 14 november 2008 om 09:59
sunny,
je schrijft
Of had jij je vrouw en kinderen niet verlaten als je wist dat zij kan liegen alsof het gedrukt staat?
Dat is maar zeer de vraag ja. Mijn verliefdheid is uiteraard ook gebaseerd op het idee dat zij zo vol overgave en hartstocht voor mij ging, ondanks de lastige situatie voor haar. Blijkt t net even anders te liggen. Overigens ben ik nog steeds gek op haar, wat je dom mag noemen of onvoorstelbaar, maar dat is er nog steeds. Speelt mee, dat ik zeker weet dat zij niets raars zou hebben gedaan als ik eerder voor haar had gekozen.
En toch ruist daar iets in het struikgewas..
je schrijft
Of had jij je vrouw en kinderen niet verlaten als je wist dat zij kan liegen alsof het gedrukt staat?
Dat is maar zeer de vraag ja. Mijn verliefdheid is uiteraard ook gebaseerd op het idee dat zij zo vol overgave en hartstocht voor mij ging, ondanks de lastige situatie voor haar. Blijkt t net even anders te liggen. Overigens ben ik nog steeds gek op haar, wat je dom mag noemen of onvoorstelbaar, maar dat is er nog steeds. Speelt mee, dat ik zeker weet dat zij niets raars zou hebben gedaan als ik eerder voor haar had gekozen.
En toch ruist daar iets in het struikgewas..
vrijdag 14 november 2008 om 10:04
Ik moet zeggen dat ik het vrij wonderlijk vind dat het contact zo goed is. Ben je van nature een laconiek persoon of is het allemaal nog niet zo tot je doorgedrongen?
Je zou natuurlijk kunnen stellen dat je elkaar als minnaars, waarbij een van de twee nog getrouwd is, niets kunt verwijten. Maar jij was in de veronderstelling dat je de enige was voor haar en dat jij getrouwd was wist zij ook en dat weerhield haar niet van om een relatie met je te beginnen. In dat opzicht waren jullie dus in ieder geval tegen elkaar eerlijk. Jij dan. Maar zij niet. En hoewel ze niets ontkent, moet je er wel via anderen achterkomen hoe het zit allemaal.
Lijkt mij geen basis om een relatie op door te zetten. Het fundament is namelijk echt bagger en dat gaat zich hoe dan ook wreken want hoe kun je haar ooit nog vertrouwen? Als zij over vijf jaar ineens heel vaak de hond uit gaat laten met een buurman, dan ga jij je op je kop krabben en je zorgen maken. Dat zou ik nu al doen als ik jou was. Maar wat ik zeg, misschien ben je een heel laconiek mens......
Je zou natuurlijk kunnen stellen dat je elkaar als minnaars, waarbij een van de twee nog getrouwd is, niets kunt verwijten. Maar jij was in de veronderstelling dat je de enige was voor haar en dat jij getrouwd was wist zij ook en dat weerhield haar niet van om een relatie met je te beginnen. In dat opzicht waren jullie dus in ieder geval tegen elkaar eerlijk. Jij dan. Maar zij niet. En hoewel ze niets ontkent, moet je er wel via anderen achterkomen hoe het zit allemaal.
Lijkt mij geen basis om een relatie op door te zetten. Het fundament is namelijk echt bagger en dat gaat zich hoe dan ook wreken want hoe kun je haar ooit nog vertrouwen? Als zij over vijf jaar ineens heel vaak de hond uit gaat laten met een buurman, dan ga jij je op je kop krabben en je zorgen maken. Dat zou ik nu al doen als ik jou was. Maar wat ik zeg, misschien ben je een heel laconiek mens......
vrijdag 14 november 2008 om 10:15
vrijdag 14 november 2008 om 10:21
eleonora,
Als zij over vijf jaar ineens heel vaak de hond uit gaat laten met een buurman, dan ga jij je op je kop krabben en je zorgen maken. Dat zou ik nu al doen als ik jou was.
Dat is inderdaad zo. Ze heeft bijvoorbeeld werk waarbij ze veel contact heeft met andere mannen, en veel weg is, overnacht in hotels, etc. En ze houdt wel van de aandacht so to speak. Voorheen boeide dat me totaal niet, nu heb ik meer reserves. En ja ik ben vrij laconiek, maar er zijn natuurlijk voor mij ook grenzen. Het sop moet de kool wel waard zijn uiteindelijk.
Als zij over vijf jaar ineens heel vaak de hond uit gaat laten met een buurman, dan ga jij je op je kop krabben en je zorgen maken. Dat zou ik nu al doen als ik jou was.
Dat is inderdaad zo. Ze heeft bijvoorbeeld werk waarbij ze veel contact heeft met andere mannen, en veel weg is, overnacht in hotels, etc. En ze houdt wel van de aandacht so to speak. Voorheen boeide dat me totaal niet, nu heb ik meer reserves. En ja ik ben vrij laconiek, maar er zijn natuurlijk voor mij ook grenzen. Het sop moet de kool wel waard zijn uiteindelijk.
vrijdag 14 november 2008 om 10:24
quote:stupide schreef op 14 november 2008 @ 10:15:
Lieve Eleonora,
Ik breek ff in op dit topic.....sorry voor dat.....Maar ik wil graag even zeggen wat een enorm respect ik heb voor de vele wijze woorden van jou......op alle topics waar jij raadt geeft en mensen aan het denken zet.....Echt, petje af....
En weer wegwezen hier.....Wat een lieve posting, dank je wel Stu(pide), waarom die naam trouwens? Je bent vast niet stom.
Lieve Eleonora,
Ik breek ff in op dit topic.....sorry voor dat.....Maar ik wil graag even zeggen wat een enorm respect ik heb voor de vele wijze woorden van jou......op alle topics waar jij raadt geeft en mensen aan het denken zet.....Echt, petje af....
En weer wegwezen hier.....Wat een lieve posting, dank je wel Stu(pide), waarom die naam trouwens? Je bent vast niet stom.
vrijdag 14 november 2008 om 10:32
quote:DeBigamist schreef op 14 november 2008 @ 10:21:
eleonora,
Als zij over vijf jaar ineens heel vaak de hond uit gaat laten met een buurman, dan ga jij je op je kop krabben en je zorgen maken. Dat zou ik nu al doen als ik jou was.
Dat is inderdaad zo. Ze heeft bijvoorbeeld werk waarbij ze veel contact heeft met andere mannen, en veel weg is, overnacht in hotels, etc. En ze houdt wel van de aandacht so to speak. Voorheen boeide dat me totaal niet, nu heb ik meer reserves. En ja ik ben vrij laconiek, maar er zijn natuurlijk voor mij ook grenzen. Het sop moet de kool wel waard zijn uiteindelijk.
Snap ik. Maar je grens ligt best een eind weg als ik het zo lees. Want de relatie tussen jou en haar is nog in volle gang als ik het goed begrijp?
Niet dat ik vind dat je het uit moet maken of zo hoor, want dat moet je natuurlijk zelf weten. Ik denk alleen dat leugens waar je zelf achter moet komen, na wat jullie samen hadden en waarvan jij dacht dat het exclusief was, een hele moeilijke uitgangspositie is voor een toekomst. Want hoe lullig ook, de basis is scheef, hoe leuk ze ook ongetwijfeld is, er zijn dingen gebeurt waaruit nu blijkt dat ze je vertrouwen niet waard is en vertrouwen is niet makkelijk te herstellen.
Mijn ex ging vreemd en hoe lang ik ook nog bij hem bleef nadat hij me belazerde voor de eerste keer (althans, de eerste keer dat ik er achter kwam), het vertrouwen is nooit hersteld. Opnieuw beginnen kan niet met dezelfde persoon, en vertrouwen is wel een basisding. Althans, voor mij dan.
Iemand die leuk is en met wie de seks goed is, hoeft natuurlijk niet meteen relatiemateriaal te zijn. Is er ook niet een stuk angst bij, bij jou? Om na een (ongetwijfeld) pijnlijke scheiding, alleen te komen staan, of dat je dit als een afgang ziet voor jezelf?
eleonora,
Als zij over vijf jaar ineens heel vaak de hond uit gaat laten met een buurman, dan ga jij je op je kop krabben en je zorgen maken. Dat zou ik nu al doen als ik jou was.
Dat is inderdaad zo. Ze heeft bijvoorbeeld werk waarbij ze veel contact heeft met andere mannen, en veel weg is, overnacht in hotels, etc. En ze houdt wel van de aandacht so to speak. Voorheen boeide dat me totaal niet, nu heb ik meer reserves. En ja ik ben vrij laconiek, maar er zijn natuurlijk voor mij ook grenzen. Het sop moet de kool wel waard zijn uiteindelijk.
Snap ik. Maar je grens ligt best een eind weg als ik het zo lees. Want de relatie tussen jou en haar is nog in volle gang als ik het goed begrijp?
Niet dat ik vind dat je het uit moet maken of zo hoor, want dat moet je natuurlijk zelf weten. Ik denk alleen dat leugens waar je zelf achter moet komen, na wat jullie samen hadden en waarvan jij dacht dat het exclusief was, een hele moeilijke uitgangspositie is voor een toekomst. Want hoe lullig ook, de basis is scheef, hoe leuk ze ook ongetwijfeld is, er zijn dingen gebeurt waaruit nu blijkt dat ze je vertrouwen niet waard is en vertrouwen is niet makkelijk te herstellen.
Mijn ex ging vreemd en hoe lang ik ook nog bij hem bleef nadat hij me belazerde voor de eerste keer (althans, de eerste keer dat ik er achter kwam), het vertrouwen is nooit hersteld. Opnieuw beginnen kan niet met dezelfde persoon, en vertrouwen is wel een basisding. Althans, voor mij dan.
Iemand die leuk is en met wie de seks goed is, hoeft natuurlijk niet meteen relatiemateriaal te zijn. Is er ook niet een stuk angst bij, bij jou? Om na een (ongetwijfeld) pijnlijke scheiding, alleen te komen staan, of dat je dit als een afgang ziet voor jezelf?
vrijdag 14 november 2008 om 11:07
Nou, ik heb wel heel wat omgegooid in mijn leven (en dat van anderen) om met haar verder te gaan. En ja, het voelt ook wel als afgang, als opgeven van een ingezette koers (opnieuw!) als ik nu weer zou kappen, dus dat speelt wel mee. Ik geef niet snel op.
Maar meer nog speelt mee dat ik met haar een leuker, spannender (dat zeker..) en veelzijdiger leven verwachte dan met mijn vrouw. Omdat zij mijn interesses deelt, en houdt van dezelfde activiteiten (en inderdaad, ook van veel sex). Mijn vrouw kreeg je niet in een boot, op skis, in de bergen, zowiezo buiten, of in bed aan de gang, of op reis naar bestemmingen anders dan waar een groot strand met een luxe hotel was, en leek niet in staat haar eigen leven een spannender richting te willen geven dan die welke ze aanwees met de afstandbediening van de TV.
Het alleen zijn op zich is niet wat me heel erg lijkt, wel om afscheid te nemen van het idee dat ik een mooi leven met haar tegemoet ging..
Maar meer nog speelt mee dat ik met haar een leuker, spannender (dat zeker..) en veelzijdiger leven verwachte dan met mijn vrouw. Omdat zij mijn interesses deelt, en houdt van dezelfde activiteiten (en inderdaad, ook van veel sex). Mijn vrouw kreeg je niet in een boot, op skis, in de bergen, zowiezo buiten, of in bed aan de gang, of op reis naar bestemmingen anders dan waar een groot strand met een luxe hotel was, en leek niet in staat haar eigen leven een spannender richting te willen geven dan die welke ze aanwees met de afstandbediening van de TV.
Het alleen zijn op zich is niet wat me heel erg lijkt, wel om afscheid te nemen van het idee dat ik een mooi leven met haar tegemoet ging..
vrijdag 14 november 2008 om 11:19
Ik begrijp nu wat meer van je verhaal. Het vertrouwen is geschaad. En de vraag is: wil je dat beiden herstellen of wil je dat niet. Beiden hebben jullie gelogen naar mensen (of dit nu naar je exvrouw was of zij naar haar andere mannen) wat dat betreft is het weg te strepen tegen elkaar. Vraag alleen is wil je dat wel? Kun je het verleden het verleden laten en beiden besluiten elkaar de kans te geven en met een schone lei te beginnen? Of is er door de leugens teveel kapot gemaakt. Want ik kan me ook zo voorstellen dat zij met andere mannen is gegaan omdat ze niet kon bouwen en vertrouwen op jou. (immers het heeft erg lang geduurd eer je voor haar koos)
Misschien is dit niet de relatie die je wilt en zoekt. Zowel jij als zij zal altijd blijven denken en vragen: kiest hij/ zij echt nu voor mij of houdt je er iemand op na. Die vraag moet je jezelf stellen (en zij ook) Wat verwachten jullie nu van elkaar? En wat hebben jullie elkaar te bieden. Dat er grove fouten zijn gemaakt is iets wat jullie beiden elkaar ook toe moeten geven.
Of jullie praten open en eerlijk naar elkaar toe of jullie besluiten een punt hierachter te zetten en nemen afscheid van elkaar.
Immers er zijn meer vrouwen die dezelfde interesses hebben als jij, en er zijn ook mannen die haar wel zien zitten. Het is maar net waar je beiden voor kiest. Voor elkaar of voor jezelf. Zolang het niet duidelijk is wat je verwacht, en je eerlijk bent naar de ander toe zie ik geen heil in jullie relatie.
Misschien is dit niet de relatie die je wilt en zoekt. Zowel jij als zij zal altijd blijven denken en vragen: kiest hij/ zij echt nu voor mij of houdt je er iemand op na. Die vraag moet je jezelf stellen (en zij ook) Wat verwachten jullie nu van elkaar? En wat hebben jullie elkaar te bieden. Dat er grove fouten zijn gemaakt is iets wat jullie beiden elkaar ook toe moeten geven.
Of jullie praten open en eerlijk naar elkaar toe of jullie besluiten een punt hierachter te zetten en nemen afscheid van elkaar.
Immers er zijn meer vrouwen die dezelfde interesses hebben als jij, en er zijn ook mannen die haar wel zien zitten. Het is maar net waar je beiden voor kiest. Voor elkaar of voor jezelf. Zolang het niet duidelijk is wat je verwacht, en je eerlijk bent naar de ander toe zie ik geen heil in jullie relatie.
vrijdag 14 november 2008 om 11:22
Feit blijft jullie hebben elkaar en de andere betrokkenen (jouw exvrouw en haar mannen) bedrogen. Dat is iets waar niet om heen gegaan kan worden. Of je zet er beiden een dikke streep onder het "verleden" en dan ga je nu samen wat opbouwen. Of je wilt het niet vergeten/ laten rusten en neemt afscheid van elkaar (maar ik herhaal mijzelf .....)
vrijdag 14 november 2008 om 11:34
Op zich kan ik het me voorstellen dat zij in die periode vreemd ging. Ze was niet zeker van jou. Jij had immers ook nog een relatie. Een soort koekje van eigen deeg inderdaad denk ik. Als jullie nu allebei er klaar voor zijn om met elkaar verder te gaan dan zou ik haar wel vragen of ze nu nog steeds vreemd gaat of die plannen heeft, want dan is het gewoon een zootje en zou ik er niet verder mee gaan. Begin met een schone lei lijkt me of ga er niet mee verder.
voer eendjes geen oorlog!
vrijdag 14 november 2008 om 12:05
vrijdag 14 november 2008 om 12:11
quote:DeBigamist schreef op 14 november 2008 @ 11:07:
Nou, ik heb wel heel wat omgegooid in mijn leven (en dat van anderen) om met haar verder te gaan. En ja, het voelt ook wel als afgang, als opgeven van een ingezette koers (opnieuw!) als ik nu weer zou kappen, dus dat speelt wel mee. Ik geef niet snel op.
Maar meer nog speelt mee dat ik met haar een leuker, spannender (dat zeker..) en veelzijdiger leven verwachte dan met mijn vrouw. Omdat zij mijn interesses deelt, en houdt van dezelfde activiteiten (en inderdaad, ook van veel sex). Mijn vrouw kreeg je niet in een boot, op skis, in de bergen, zowiezo buiten, of in bed aan de gang, of op reis naar bestemmingen anders dan waar een groot strand met een luxe hotel was, en leek niet in staat haar eigen leven een spannender richting te willen geven dan die welke ze aanwees met de afstandbediening van de TV.
Het alleen zijn op zich is niet wat me heel erg lijkt, wel om afscheid te nemen van het idee dat ik een mooi leven met haar tegemoet ging..
Ok, je ex vrouw is anders dan je minnares en de minnares spreekt meer tot je verbeelding omdat jullie beter bij elkaar passen, als persoon. Maar je minnares is vooral een 'spannende' vrouw begrijp ik. Spannend maar ook onberekenbaar. Dat houdt het wel lang spannend, dat weet ik uit ervaring maar persoonlijk werd ik er uiteindelijk niet gelukkig van. Die spanning kan namelijk al vrij snel te veel worden, als er geen vertrouwensbasis is.
Ben je nou wat verder gekomen met hier te schrijven? Heb je er iets aan?
Ik denk dat je gewoon met je minnares door zal gaan, wat men hier ook schrijft. Dat gevoel heb ik. Je bent er niet klaar voor om haar gedag te zeggen, je zou er voor je gevoel te veel mee verliezen. Ik adviseer je om te proberen niet te veel alleen de korte termijn te bekijken maar ook te bedenken of je op langere termijn kun leven met wat je nu weet. Dat hoeft niet nu, dat moet tijd hebben maar verlies je alarmbellen niet uit het oog. Handen bij de knop, zou ik bijna zeggen
Nou, ik heb wel heel wat omgegooid in mijn leven (en dat van anderen) om met haar verder te gaan. En ja, het voelt ook wel als afgang, als opgeven van een ingezette koers (opnieuw!) als ik nu weer zou kappen, dus dat speelt wel mee. Ik geef niet snel op.
Maar meer nog speelt mee dat ik met haar een leuker, spannender (dat zeker..) en veelzijdiger leven verwachte dan met mijn vrouw. Omdat zij mijn interesses deelt, en houdt van dezelfde activiteiten (en inderdaad, ook van veel sex). Mijn vrouw kreeg je niet in een boot, op skis, in de bergen, zowiezo buiten, of in bed aan de gang, of op reis naar bestemmingen anders dan waar een groot strand met een luxe hotel was, en leek niet in staat haar eigen leven een spannender richting te willen geven dan die welke ze aanwees met de afstandbediening van de TV.
Het alleen zijn op zich is niet wat me heel erg lijkt, wel om afscheid te nemen van het idee dat ik een mooi leven met haar tegemoet ging..
Ok, je ex vrouw is anders dan je minnares en de minnares spreekt meer tot je verbeelding omdat jullie beter bij elkaar passen, als persoon. Maar je minnares is vooral een 'spannende' vrouw begrijp ik. Spannend maar ook onberekenbaar. Dat houdt het wel lang spannend, dat weet ik uit ervaring maar persoonlijk werd ik er uiteindelijk niet gelukkig van. Die spanning kan namelijk al vrij snel te veel worden, als er geen vertrouwensbasis is.
Ben je nou wat verder gekomen met hier te schrijven? Heb je er iets aan?
Ik denk dat je gewoon met je minnares door zal gaan, wat men hier ook schrijft. Dat gevoel heb ik. Je bent er niet klaar voor om haar gedag te zeggen, je zou er voor je gevoel te veel mee verliezen. Ik adviseer je om te proberen niet te veel alleen de korte termijn te bekijken maar ook te bedenken of je op langere termijn kun leven met wat je nu weet. Dat hoeft niet nu, dat moet tijd hebben maar verlies je alarmbellen niet uit het oog. Handen bij de knop, zou ik bijna zeggen
vrijdag 14 november 2008 om 12:14
quote:DeBigamist schreef op 14 november 2008 @ 02:00:
broodtrommel,
Waarom? Omdat zij het mij niet vertelde, daarom. Niet de act op zichzelf, het bedrog daar gaat het om, zei de bedrieger..
Beetje dubbel vind je niet? Je hebt immers je eigen vrouw ook bedrogen en belogen. Jouw minnares heeft jou belogen en bedrogen. Ik zie daarom niet in wat nu het verschil is tussen jou en je minnares. Deze relatie of hoe je het wilt noemen is immers gebasseerd op leugens en bedrog wat jullie beiden hebben gemaakt. Tenminste zo zie ik het.
Jij hebt precies hetzelfde bij je vrouw gedaan wat zij bij jou heeft gedaan. Ik zou zeggen niet zeuren en zien waar het schip strand.
broodtrommel,
Waarom? Omdat zij het mij niet vertelde, daarom. Niet de act op zichzelf, het bedrog daar gaat het om, zei de bedrieger..
Beetje dubbel vind je niet? Je hebt immers je eigen vrouw ook bedrogen en belogen. Jouw minnares heeft jou belogen en bedrogen. Ik zie daarom niet in wat nu het verschil is tussen jou en je minnares. Deze relatie of hoe je het wilt noemen is immers gebasseerd op leugens en bedrog wat jullie beiden hebben gemaakt. Tenminste zo zie ik het.
Jij hebt precies hetzelfde bij je vrouw gedaan wat zij bij jou heeft gedaan. Ik zou zeggen niet zeuren en zien waar het schip strand.
vrijdag 14 november 2008 om 12:19
Eleonora (e.a.),
Bedankt voor je reakties! Met name van jou. Voldoende food for thought idd. Vertrouwen is het punt, natuurlijk. Niet eens zo wat andere mannen aangaat, dat zal wel goed komen nu we "samen" zijn. De lange termijn is juist waar ik me zorgen over maak anders schreef ik hier niet, nu is het beslist leuk en spannend genoeg, maar hoe gaat dat als de groene bladeren verkleuren, als het tegenzit? Gemoedsrust is ook een punt, tegenover spanning, en die balans moet wel ok zijn. Zijn wij beiden wel de juiste personen om genoeg om elkaar te geven bij tegespoed, zijn wij niet te egocentrisch.. Nou ja, bedankt voor je denkstof..
Bedankt voor je reakties! Met name van jou. Voldoende food for thought idd. Vertrouwen is het punt, natuurlijk. Niet eens zo wat andere mannen aangaat, dat zal wel goed komen nu we "samen" zijn. De lange termijn is juist waar ik me zorgen over maak anders schreef ik hier niet, nu is het beslist leuk en spannend genoeg, maar hoe gaat dat als de groene bladeren verkleuren, als het tegenzit? Gemoedsrust is ook een punt, tegenover spanning, en die balans moet wel ok zijn. Zijn wij beiden wel de juiste personen om genoeg om elkaar te geven bij tegespoed, zijn wij niet te egocentrisch.. Nou ja, bedankt voor je denkstof..
