Relaties
alle pijlers
Mijn vriend is / was een nerd...
vrijdag 26 juni 2009 om 17:32
Beetje stom om hierover een topic te starten misschien maar soms houdt het me bezig...
Mijn vriend (nu 8 maanden aan) is echt bestwel een nerd in sommige dingen. Belabberd gevoel voor kleding, overal kabels en veeeel troep in huis, soms sociaal wat 'onvolwassen', chaotisch... maar zo'n ontzettende lieverd voor mij!
Vroeger was hij ook echt zo'n type dat uitgelachen werd als 'ie op een meisje verliefd was. Wegkroop in boeken of computers en daarna ontzettend aan het feesten is gegaan toen 'ie wat ouder werd.
Ik ben ontzettend blij met hem, we hebben het heel erg leuk, maar soms die gedachte: 'ik heb de nerd van de klas gescoord' zit me dan dwars. Enorm rete-verliefd ben ik niet constant. Vaak van die momenten dat hij me aangenaam verrast met hoe hij is, wat hij doet of wat hij zegt, maar dan zie ik 'm weer stuntelen met het een of ander en dan denk ik: sjezus, je bent écht nog steeds een beetje de klasse-sukkel. En toch, of misschien juist daardoor, voel ik me heel erg mezelf bij hem. Hoef niet tegen een populairder iemand op te boksen, hoef me niet leuker voor te doen dan ik ben.
Hij is ook zo blij met mij... heeft het al over samenwonen en kinderen krijgen over een tijdje (ok, we hebben wel een beetje de leeftijd, net boven de 30 allebei), maar dan denk ik weleens: misschien wil 'ie dat alleen maar zo graag omdat 'ie nou eindelijk eens een 'normaal' meisje heeft. (hij had hiervoor nogal wat vreemde, geschifte of gewoon 'aparte' meisjes als vriendinnetje) en ik ben (volgens hem) veel normaler en gezonder en lekkerder in mijn vel...
En ik... sja... ik weet het allemaal soms niet.
Ik heb al vaker relaties gehad met jongens die vroeger het buitenbeentje waren. Blijkbaar is dat iets in mij. Maar waarom? Ik ben zelf niet zo'n buitenbeentje, eerder middenmoot zeg maar, maar ik wilde vroeger nooooooit met de sukkel van de klas (hoewel ik het presteerde altijd juist van hen liefdesbrieven te krijgen) en nou heb ik er al 3 op een rij gehad (lange relaties) en nu dus weer!
Vind ik hem dan alleen maar leuk omdat hij mij zo leuk vind, zo lief is, me die fijne aandacht geeft?
Kijk, je zou zeggen: je bent gelukkig, wat zeur je dan?
Maar ik kan het idee soms niet loslaten dat ik 'later als ik groot ben' eens een het 'alfamannetje' wil scoren. Heb best aandacht van 'dat soort' mannen (om maar even te generaliseren), maar durf het nooit aan. Word verlegen, onzeker etc... en dan ben ik niet meer mij. En dat voelt kut. Dit voelt beter, gemakkelijker, maar mentaal vind ik het soms alsof ik met 'minder' genoegen neem, hoe lief hij ook is. Is dat heel raar om zo te denken?
Sorry voor mijn lange gebrabbel... soms raakt mijn kop wat oververhit van dit soort waardeloos gepieker.
Maar ben toch benieuwd of jullie dit herkennen, wat jullie ervan vinden etc...
En ik moest het gewoon even kwijt.
Mijn vriend (nu 8 maanden aan) is echt bestwel een nerd in sommige dingen. Belabberd gevoel voor kleding, overal kabels en veeeel troep in huis, soms sociaal wat 'onvolwassen', chaotisch... maar zo'n ontzettende lieverd voor mij!
Vroeger was hij ook echt zo'n type dat uitgelachen werd als 'ie op een meisje verliefd was. Wegkroop in boeken of computers en daarna ontzettend aan het feesten is gegaan toen 'ie wat ouder werd.
Ik ben ontzettend blij met hem, we hebben het heel erg leuk, maar soms die gedachte: 'ik heb de nerd van de klas gescoord' zit me dan dwars. Enorm rete-verliefd ben ik niet constant. Vaak van die momenten dat hij me aangenaam verrast met hoe hij is, wat hij doet of wat hij zegt, maar dan zie ik 'm weer stuntelen met het een of ander en dan denk ik: sjezus, je bent écht nog steeds een beetje de klasse-sukkel. En toch, of misschien juist daardoor, voel ik me heel erg mezelf bij hem. Hoef niet tegen een populairder iemand op te boksen, hoef me niet leuker voor te doen dan ik ben.
Hij is ook zo blij met mij... heeft het al over samenwonen en kinderen krijgen over een tijdje (ok, we hebben wel een beetje de leeftijd, net boven de 30 allebei), maar dan denk ik weleens: misschien wil 'ie dat alleen maar zo graag omdat 'ie nou eindelijk eens een 'normaal' meisje heeft. (hij had hiervoor nogal wat vreemde, geschifte of gewoon 'aparte' meisjes als vriendinnetje) en ik ben (volgens hem) veel normaler en gezonder en lekkerder in mijn vel...
En ik... sja... ik weet het allemaal soms niet.
Ik heb al vaker relaties gehad met jongens die vroeger het buitenbeentje waren. Blijkbaar is dat iets in mij. Maar waarom? Ik ben zelf niet zo'n buitenbeentje, eerder middenmoot zeg maar, maar ik wilde vroeger nooooooit met de sukkel van de klas (hoewel ik het presteerde altijd juist van hen liefdesbrieven te krijgen) en nou heb ik er al 3 op een rij gehad (lange relaties) en nu dus weer!
Vind ik hem dan alleen maar leuk omdat hij mij zo leuk vind, zo lief is, me die fijne aandacht geeft?
Kijk, je zou zeggen: je bent gelukkig, wat zeur je dan?
Maar ik kan het idee soms niet loslaten dat ik 'later als ik groot ben' eens een het 'alfamannetje' wil scoren. Heb best aandacht van 'dat soort' mannen (om maar even te generaliseren), maar durf het nooit aan. Word verlegen, onzeker etc... en dan ben ik niet meer mij. En dat voelt kut. Dit voelt beter, gemakkelijker, maar mentaal vind ik het soms alsof ik met 'minder' genoegen neem, hoe lief hij ook is. Is dat heel raar om zo te denken?
Sorry voor mijn lange gebrabbel... soms raakt mijn kop wat oververhit van dit soort waardeloos gepieker.
Maar ben toch benieuwd of jullie dit herkennen, wat jullie ervan vinden etc...
En ik moest het gewoon even kwijt.
vrijdag 26 juni 2009 om 19:51
Dito hier, een jongen die me opviel net omdat hij in de kroeg met een boek in de hoek van de bank zat, met 15 lawaaierige vrienden om hem heen... Vol van Playstation, kan zo enthousiast worden dat de nieuwste Iphone er weer aankomt en zit uren op internet op sites waar ik denk 'wat doe je nou in hemelsnaam??'. Wij zijn vorige maand getrouwd, na 4 jaar verkering en ik kan me geen betere partner voorstellen: hij is enorm lief voor onze 2 katten, kan zich een leven met mij en onze (eventuele) kinderen zonder moeite voorstellen en laat mij en mijn onzekerheden zonder problemen dagenlang rondrazen zonder te zeuren dat ik moeilijk doe. Als iemand die ook haar portie Hugo Boss-model typjes als vriend gehad heeft, die er oh-zo-goed uitzien, maar waar geen toekomstplannen mee te bespreken viel, kan ik je alleen maar aanraden blij te zijn met de lieve, geweldige vriend die jou en je onzekerheden er voor lief bijneemt (net als bij mij!). Op lange termijn zijn dit de relaties die volgens mij blijven duren...
vrijdag 26 juni 2009 om 20:12
Humm heeft je gedachtegang niks te maken, dat je je beeld over de toekomst aan het aanpassen bent naar een beeld waarin je vriend voorkomt? Een beeld van je toekomstige man wat je misschien al jaren hebt en dat veranderen kost tijd en wat hersenspinsels?
Wat Descartes (ongeveer) zei:
Om ergens absoluut zeker van te zijn, moet je eerst aan alles twijfelen.
Wat Descartes (ongeveer) zei:
Om ergens absoluut zeker van te zijn, moet je eerst aan alles twijfelen.
vrijdag 26 juni 2009 om 21:05
vrijdag 26 juni 2009 om 21:11
quote:Pompiedoe schreef op 26 juni 2009 @ 20:12:
Wat Descartes (ongeveer) zei:
Om ergens absoluut zeker van te zijn, moet je eerst aan alles twijfelen.
Wat een prachtige quote in deze situatie!
Mozzarella, ik herken het wel een beetje. Als ik een nieuwe man ontmoet ben ik wel eens bang dat anderen hem niet leuk genoeg vinden. Dat is bij jou ook het geval? (Maar mijn mannen blijven niet hangen, of ze zijn niet leuk, dus als je hem leuk vindt en hij vindt jou leuk zoals je bent, dan ben je toch de rijkste vrouw op aarde?)
Maar zet zijn plussen en minnen eens op een rijtje, kijk waar je op uitkomt!
Het is ook best wel eng. Je bent niet meet 18 en start een relatie zonder erover na te denken waar je uitkomt. Je bent nu 30+ en dan wordt een relatie al snel een stukje serieuzer.
Wat denk je zelf? Zie je jezelf over een paar jaar nog steeds samen met hem?
Wat Descartes (ongeveer) zei:
Om ergens absoluut zeker van te zijn, moet je eerst aan alles twijfelen.
Wat een prachtige quote in deze situatie!
Mozzarella, ik herken het wel een beetje. Als ik een nieuwe man ontmoet ben ik wel eens bang dat anderen hem niet leuk genoeg vinden. Dat is bij jou ook het geval? (Maar mijn mannen blijven niet hangen, of ze zijn niet leuk, dus als je hem leuk vindt en hij vindt jou leuk zoals je bent, dan ben je toch de rijkste vrouw op aarde?)
Maar zet zijn plussen en minnen eens op een rijtje, kijk waar je op uitkomt!
Het is ook best wel eng. Je bent niet meet 18 en start een relatie zonder erover na te denken waar je uitkomt. Je bent nu 30+ en dan wordt een relatie al snel een stukje serieuzer.
Wat denk je zelf? Zie je jezelf over een paar jaar nog steeds samen met hem?
vrijdag 26 juni 2009 om 22:18
quote:Mozzarella schreef op 26 juni 2009 @ 17:32:
Sorry voor mijn lange gebrabbel... soms raakt mijn kop wat oververhit van dit soort waardeloos gepieker.
Ik zeg altijd maar: houd je hoofd koel. Of je doet de deur van de diepvries open, en houd je hoofd daarin.
Sorry... maar soms ben ik melig, want de zomervakantie is in zicht, en dan ben ik in een zonnige stemming.
Ik zal zo wat serieuzer reageren.
Sorry voor mijn lange gebrabbel... soms raakt mijn kop wat oververhit van dit soort waardeloos gepieker.
Ik zeg altijd maar: houd je hoofd koel. Of je doet de deur van de diepvries open, en houd je hoofd daarin.
Sorry... maar soms ben ik melig, want de zomervakantie is in zicht, en dan ben ik in een zonnige stemming.
Ik zal zo wat serieuzer reageren.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 26 juni 2009 om 22:27
Mozzarella, Geniet van je relatie meis. Mijn 1ste man was een niet nerd (om even in jouw 'termen" te blijven)maar ook geen alfa, 2e man was een echte alfa en dat heb ik geweten... Ik wil niet generaliseren maar dat wil ik echt nooit meer. Mijn huidige vriend is ook geen alfa en ik heb nog nooit zo'n liefdevolle, stabiele, en gelijkwaardige relatie gehad. Wat heel belangrijk is...Ik mag, nee moet, mezelf zijn en dat is zo waardevol in een relatie.
Als je jong bent wil je idd niet met iemand die onopvallend, stil en saai is maar dat is nu toch niet meer van belang.
Kom op meis... Word volwassen en geniet ervan dat hij voor jou gaat en op handen draagt.
Wat ik me afvraag... Was jij wel altijd het populaire meisje in de klas.. Wat betekend middenmoot in jouw ogen. Ben je dan beter, slechter dan de anderen....
Ikke niet en deed er ook geen moeite voor om populair te worden.
Ik had toen en nu nog steeds zoiets van.. Ik ben zoals ik ben met mijn goede maar ook minder goede dingen. Ik mag er zijn...
Een stukje zelfreflectie is nooit weg en je kunt dan aan je minder goede punten werken en voor jou geldt dat je hieraan kunt werken...
Jij moet je er niks van aantrekken wat anderen zeggen of denken. JIJ moet gelukkig worden... gun jezelf dat ook...
Als je jong bent wil je idd niet met iemand die onopvallend, stil en saai is maar dat is nu toch niet meer van belang.
Kom op meis... Word volwassen en geniet ervan dat hij voor jou gaat en op handen draagt.
Wat ik me afvraag... Was jij wel altijd het populaire meisje in de klas.. Wat betekend middenmoot in jouw ogen. Ben je dan beter, slechter dan de anderen....
Ikke niet en deed er ook geen moeite voor om populair te worden.
Ik had toen en nu nog steeds zoiets van.. Ik ben zoals ik ben met mijn goede maar ook minder goede dingen. Ik mag er zijn...
Een stukje zelfreflectie is nooit weg en je kunt dan aan je minder goede punten werken en voor jou geldt dat je hieraan kunt werken...
Jij moet je er niks van aantrekken wat anderen zeggen of denken. JIJ moet gelukkig worden... gun jezelf dat ook...
vrijdag 26 juni 2009 om 23:17
quote:Mozzarella schreef op 26 juni 2009 @ 17:32:
Beetje stom om hierover een topic te starten misschien maar soms houdt het me bezig...
Mijn vriend (nu 8 maanden aan) is echt bestwel een nerd in sommige dingen.
Maar ik kan het idee soms niet loslaten dat ik 'later als ik groot ben' eens een het 'alfamannetje' wil scoren.Eh...alfamannetjes láten zich niet scoren. Die jagen zelf en zijn dus voor een vrouw die zelf ballen heeft niet zo interessant.
Beetje stom om hierover een topic te starten misschien maar soms houdt het me bezig...
Mijn vriend (nu 8 maanden aan) is echt bestwel een nerd in sommige dingen.
Maar ik kan het idee soms niet loslaten dat ik 'later als ik groot ben' eens een het 'alfamannetje' wil scoren.Eh...alfamannetjes láten zich niet scoren. Die jagen zelf en zijn dus voor een vrouw die zelf ballen heeft niet zo interessant.
vrijdag 26 juni 2009 om 23:22
quote:Mozzarella schreef op 26 juni 2009 @ 18:17:
dan denk ik ineens weer aan hoe ik dat vroeger voor me zag... wat ik allemaal wilde, wat ik nog wenste voor 'als ik groot was'. En nu BEN ik eigenlijk al groot. Het is al 'later'. Dus blijkbaar krijg ik daar van die 'wordt dit het dan' gedachten van...
Zie mijn ondertitel!En verder: ik herken wel een stuk van je verhaal; het stuntelige, soms echt niet weten wat ie met iets aanmoet. Mijn vriend past(e)ook wel ietwat in de categorie en nu merk ik wel dat hij me soms graag wil helpen, maar echt niet weet wat ie moet/kan doen. En dan staat ie wel een beetje te stuntelen. Verder is het echt een schat en is hij het echt helemaal, maar bij zulke situaties voel ik me een beetje een moeder die aan het uitleggen is wat ie nu kan gaan doen als we in de tuin bezig zijn ofzo...
Ach, het is een schat
dan denk ik ineens weer aan hoe ik dat vroeger voor me zag... wat ik allemaal wilde, wat ik nog wenste voor 'als ik groot was'. En nu BEN ik eigenlijk al groot. Het is al 'later'. Dus blijkbaar krijg ik daar van die 'wordt dit het dan' gedachten van...
Zie mijn ondertitel!En verder: ik herken wel een stuk van je verhaal; het stuntelige, soms echt niet weten wat ie met iets aanmoet. Mijn vriend past(e)ook wel ietwat in de categorie en nu merk ik wel dat hij me soms graag wil helpen, maar echt niet weet wat ie moet/kan doen. En dan staat ie wel een beetje te stuntelen. Verder is het echt een schat en is hij het echt helemaal, maar bij zulke situaties voel ik me een beetje een moeder die aan het uitleggen is wat ie nu kan gaan doen als we in de tuin bezig zijn ofzo...
Ach, het is een schat
zaterdag 27 juni 2009 om 00:01
quote:Haley schreef op 26 juni 2009 @ 17:59:
Nerds zijn juist leuk! Ik ga even heel erg generaliseren hier maar dat is omdat ik jou weer even op zijn kostbare kanten wil wijzen!
Nerds zijn oprecht, hebben zelden een verborgen agenda. Ze zijn zichzelf en veel minder bezig met of ze wel de goede (dure) spullen/merken hebben in andersmans ogen. Ze zijn lief, zachtaardig voor hun omgeving (jou, kinderen, dieren). Ze manipuleren niet want daar denken ze te rechtlijnig voor. En ze weten veel van computers, mobiele telefoons, digitale televisie en draadloze netwerken, erg handig!
En dat wil jij inruilen voor een egoïstisch, playerig alphamannetje waar je alleen maar onzeker van wordt? Ben jij gek!Mwah, weet niet hoor, om ook even lekker te generaliseren , heb een relatie gehad met een ''alfamannetje'' en (daarna) met (geen technische maar) intellectuele ('beschaafde') ''nerd' gehad. Kwam helaas uiteindelijk ongeveer op hetzelfde neer, mannen die goed kunnen lullen, maar poetsen ho maar; beide ZO'N ego; zich emotioneel niet open opstellen; van zelfreflectie nog nooit hebben gehoord; (dus) slecht kunnen samenwerken en uiteraard ligt het (dus) altijd aan anderen. V-r-e-s-e-l-i-j-k.
Nerds zijn juist leuk! Ik ga even heel erg generaliseren hier maar dat is omdat ik jou weer even op zijn kostbare kanten wil wijzen!
Nerds zijn oprecht, hebben zelden een verborgen agenda. Ze zijn zichzelf en veel minder bezig met of ze wel de goede (dure) spullen/merken hebben in andersmans ogen. Ze zijn lief, zachtaardig voor hun omgeving (jou, kinderen, dieren). Ze manipuleren niet want daar denken ze te rechtlijnig voor. En ze weten veel van computers, mobiele telefoons, digitale televisie en draadloze netwerken, erg handig!
En dat wil jij inruilen voor een egoïstisch, playerig alphamannetje waar je alleen maar onzeker van wordt? Ben jij gek!Mwah, weet niet hoor, om ook even lekker te generaliseren , heb een relatie gehad met een ''alfamannetje'' en (daarna) met (geen technische maar) intellectuele ('beschaafde') ''nerd' gehad. Kwam helaas uiteindelijk ongeveer op hetzelfde neer, mannen die goed kunnen lullen, maar poetsen ho maar; beide ZO'N ego; zich emotioneel niet open opstellen; van zelfreflectie nog nooit hebben gehoord; (dus) slecht kunnen samenwerken en uiteraard ligt het (dus) altijd aan anderen. V-r-e-s-e-l-i-j-k.
zaterdag 27 juni 2009 om 00:29
zaterdag 27 juni 2009 om 00:49
Mijn vriendin is een nerd, en het alfavrouwtje
En ik heb nog nooit iemand zo gepasioneerd horen praten over enen,nullen,bits en bites. Zn nerd die alle sociale contacten gewoon vergeet maar mij daar voor heeft, zn nerd die tegen mij praat over de laatste software en programma's alsof ik haar collega zou zijn, zn nerd die 3 avonden in de week de pc van vrienden aan het formateren is omdat ze van allerlei troep binnen hebben getrokken...En ik hou van dr....juist omdat ze die nerd is en gelukkig niet zo standaard en 13 in een dozijn...
En ik heb nog nooit iemand zo gepasioneerd horen praten over enen,nullen,bits en bites. Zn nerd die alle sociale contacten gewoon vergeet maar mij daar voor heeft, zn nerd die tegen mij praat over de laatste software en programma's alsof ik haar collega zou zijn, zn nerd die 3 avonden in de week de pc van vrienden aan het formateren is omdat ze van allerlei troep binnen hebben getrokken...En ik hou van dr....juist omdat ze die nerd is en gelukkig niet zo standaard en 13 in een dozijn...
zaterdag 27 juni 2009 om 01:34
Lastig dat jullie zo vallen over mijn omschrijvingen als 'alfamannetje' en middenmoot enzo. Ik kies misschien wat onhandige termen, waarmee ik dan veel meer wil zeggen, maar niet te lang wil uitwijden, dus dan denk ik het met 1 woord wel ongeveer te vatten, wat niet altijd precies is wat ik bedoel. Met 'middenmoot' bedoel ik voor mezelf dat ik niet bij de populaire meisjes hoorde, maar ook niet bij de nerds. (ja, ik blijf maar even in middelbare school termen). Ik had zowel vriendinnen bij de populaire mensen als bij de nerds. Dus zal er een beetje tussenin, kon met veel mensen goed opschieten.
Feit blijft dat ik me misschien teveel zorgen maak over wat anderen vinden.
En het is soms ook wel moeilijk hoor, als je vriendinnen je vriendje zitten af te kraken, of zijn huis, of zijn vrienden, of zijn manier van doen...
Tis inderdaad zo raar om met 30+ een verse relatie te hebben... het wordt al snel serieuzer zonder dat je elkaar eigenlijk langzaamaan hebt leren kennen.
Hiervoor heb ik een relatie van 7 jaar gehad, en dan groei je samen zeg maar een beetje in het idee... nu plons je ineens met iemand in het diepe lijkt wel.
En misschien komt het ook wel, zoals Pompiedoe zei, dat ik mijn toekomstbeeld aan het aanpassen ben... dat het nu nog 'scheef' voelt, omdat het niet klopt met hoe ik het altijd voor me zag. Gewoonweg omdat ik uiteraard niet kon weten wat er komen zou... maar nu moet je ineens bij een kersverse relatie gaan nadenken of je misschien wel oud met iemand wilt worden... da's zo raar...
Shit zeg, ik voel me gewoon naar over mezelf. Dat ik niet gewoon lekker geniet van alles. En ik vraag me af of mijn vriend inderdaad niet beter verdient dan mij. Iemand die niet zo raar of kinderachtig over hem denkt. Die wel zeker weet dat ze met hem oud wil worden, en niet door dit soort vreemde gedachten laat afleiden...
Feit blijft dat ik me misschien teveel zorgen maak over wat anderen vinden.
En het is soms ook wel moeilijk hoor, als je vriendinnen je vriendje zitten af te kraken, of zijn huis, of zijn vrienden, of zijn manier van doen...
Tis inderdaad zo raar om met 30+ een verse relatie te hebben... het wordt al snel serieuzer zonder dat je elkaar eigenlijk langzaamaan hebt leren kennen.
Hiervoor heb ik een relatie van 7 jaar gehad, en dan groei je samen zeg maar een beetje in het idee... nu plons je ineens met iemand in het diepe lijkt wel.
En misschien komt het ook wel, zoals Pompiedoe zei, dat ik mijn toekomstbeeld aan het aanpassen ben... dat het nu nog 'scheef' voelt, omdat het niet klopt met hoe ik het altijd voor me zag. Gewoonweg omdat ik uiteraard niet kon weten wat er komen zou... maar nu moet je ineens bij een kersverse relatie gaan nadenken of je misschien wel oud met iemand wilt worden... da's zo raar...
Shit zeg, ik voel me gewoon naar over mezelf. Dat ik niet gewoon lekker geniet van alles. En ik vraag me af of mijn vriend inderdaad niet beter verdient dan mij. Iemand die niet zo raar of kinderachtig over hem denkt. Die wel zeker weet dat ze met hem oud wil worden, en niet door dit soort vreemde gedachten laat afleiden...
zaterdag 27 juni 2009 om 01:48
Oja, en met 'alfamannetje' bedoel ik eigenlijk niet zo'n testosteronbonk met veel poeha. Denk niet dat ik daar happy mee zou worden. Meer een man waarvan je dan van je omgeving eens enthousiast hoort van 'goh, da's nou een leuke jongen' ipv 'ach, als hij jou maar gelukkig maakt' (en dan medelijdend kijken).
Ik weet het, dit is vast weer een bevestiging dat ik me teveel laat leiden door wat anderen zeggen.
Onzeker mutsje ben ik.
Ik weet het, dit is vast weer een bevestiging dat ik me teveel laat leiden door wat anderen zeggen.
Onzeker mutsje ben ik.
zaterdag 27 juni 2009 om 01:48
dan mag jij je vriendinnen wel eens gaan zeggen dat ze niet zo dom moet lullen over je vriend! en waarom zeggen zij eigenlijk die dingen, komt dat niet omdat je dat ook al denkt/zegt?
en verder vind ik het eerlijk gezegd een beetje gezeur, als je zonodig iemand wil die in jouw ogen mentaal beter bij je past, maak het dan uit met je vriend.
en verder vind ik het eerlijk gezegd een beetje gezeur, als je zonodig iemand wil die in jouw ogen mentaal beter bij je past, maak het dan uit met je vriend.
zaterdag 27 juni 2009 om 01:50
quote:Mozzarella schreef op 27 juni 2009 @ 01:48:
Oja, en met 'alfamannetje' bedoel ik eigenlijk niet zo'n testosteronbonk met veel poeha. Denk niet dat ik daar happy mee zou worden. Meer een man waarvan je dan van je omgeving eens enthousiast hoort van 'goh, da's nou een leuke jongen' ipv 'ach, als hij jou maar gelukkig maakt' (en dan medelijdend kijken).
Ik weet het, dit is vast weer een bevestiging dat ik me teveel laat leiden door wat anderen zeggen.
Onzeker mutsje ben ik.ja idd, wat stom van jouw omgeving, kan mij voorstellen dat je daar onzeker van wordt. Ik zou het niet in mijn hoofd halen omdat tegen vriendinnen te zeggen, kan mij het nou schelen hoe hun vriend er uitziet. maar ik zie wel dat hun partners hun onwijs gelukkig maken en dat is het enige wat telt!
Oja, en met 'alfamannetje' bedoel ik eigenlijk niet zo'n testosteronbonk met veel poeha. Denk niet dat ik daar happy mee zou worden. Meer een man waarvan je dan van je omgeving eens enthousiast hoort van 'goh, da's nou een leuke jongen' ipv 'ach, als hij jou maar gelukkig maakt' (en dan medelijdend kijken).
Ik weet het, dit is vast weer een bevestiging dat ik me teveel laat leiden door wat anderen zeggen.
Onzeker mutsje ben ik.ja idd, wat stom van jouw omgeving, kan mij voorstellen dat je daar onzeker van wordt. Ik zou het niet in mijn hoofd halen omdat tegen vriendinnen te zeggen, kan mij het nou schelen hoe hun vriend er uitziet. maar ik zie wel dat hun partners hun onwijs gelukkig maken en dat is het enige wat telt!
zaterdag 27 juni 2009 om 01:56
quote:Mozzarella schreef op 27 juni 2009 @ 01:34:
En het is soms ook wel moeilijk hoor, als je vriendinnen je vriendje zitten af te kraken, of zijn huis, of zijn vrienden, of zijn manier van doen...Met zulke vriendinnen kan ik me er wel iets bij voorstellen dat je in middelbare school termen blijft hangen.....
En het is soms ook wel moeilijk hoor, als je vriendinnen je vriendje zitten af te kraken, of zijn huis, of zijn vrienden, of zijn manier van doen...Met zulke vriendinnen kan ik me er wel iets bij voorstellen dat je in middelbare school termen blijft hangen.....
zaterdag 27 juni 2009 om 02:08
Benedicte, jij hebt het niet erg getroffen zo te lezen... met zulke ego's...
AliceV hij is juist wel toe aan settelen, ik nog niet zo blijkbaar. Word wel beetje 'opgejaagd' met zijn zekerheid en wens om met mij te settelen en kindjes te krijgen. Hij ziet in mij al helemaal de moeder van zijn kinderen. (ik lijk wel zo'n soort man waar je hier vaak over leest, die dan ineens koudwatervrees krijgt als vrouwen te graag willen, tjonge zeg...... )
En tja, die vrienden... ik ken ze helemaal niet zoals ze nu doen. Zijn toch (dacht ik) redelijk volwassen mensen... maar hoe ze dan ongegeneerd mijn kersverse vriendje zitten af te kraken... was vooral 1 avond dat ze dat heel erg deden (toen hij ze notabene allemaal had uitgenodigd voor een feestje bij hem thuis), al een tijdje geleden, maar heeft me nogal geraakt geloof ik.
En de laatste tijd beginnen vrienden van hem onze relatie ook al af te kraken. Die vinden het maar stom dat 'ie nu zo graag met mij is, en daardoor minder het feestbeest uithangt.
En we zijn echt niet dagelijks het kleffe stel op de bank hoor... doen paar keer per week wat samen, maar vaak ook nog ons eigen gangetje.
AliceV hij is juist wel toe aan settelen, ik nog niet zo blijkbaar. Word wel beetje 'opgejaagd' met zijn zekerheid en wens om met mij te settelen en kindjes te krijgen. Hij ziet in mij al helemaal de moeder van zijn kinderen. (ik lijk wel zo'n soort man waar je hier vaak over leest, die dan ineens koudwatervrees krijgt als vrouwen te graag willen, tjonge zeg...... )
En tja, die vrienden... ik ken ze helemaal niet zoals ze nu doen. Zijn toch (dacht ik) redelijk volwassen mensen... maar hoe ze dan ongegeneerd mijn kersverse vriendje zitten af te kraken... was vooral 1 avond dat ze dat heel erg deden (toen hij ze notabene allemaal had uitgenodigd voor een feestje bij hem thuis), al een tijdje geleden, maar heeft me nogal geraakt geloof ik.
En de laatste tijd beginnen vrienden van hem onze relatie ook al af te kraken. Die vinden het maar stom dat 'ie nu zo graag met mij is, en daardoor minder het feestbeest uithangt.
En we zijn echt niet dagelijks het kleffe stel op de bank hoor... doen paar keer per week wat samen, maar vaak ook nog ons eigen gangetje.
zaterdag 27 juni 2009 om 10:02
Was aan het googelen en op dit forum/topic uitgekomen. De reacties gelezen en toch aangemeld om ook te reageren.
Mozarella, na 8 maanden verkering nog steeds of nu al twijfelen heeft diepere redenen dan "cold feet syndroom," als je diep in je hart kijkt zul je dit ontdekken...
De meeste reacties komen vanuit de hoek van grow up en koester wat je hebt en schijt aan de wereld etc..
Vind dat dit opgaat als iemand zou aangeven haar partner echt leuk te vinden maar een beetje moeite te hebben met wat vind de rest van de wereld.
Ik krijg het idee dat jij je partner best irritant vind maar je hebt moeite met het beetje wat je voor hem voelt...
Volg je het nog?
Uit de reacties lijkt het alsof je je automatisch gelukkig gaat/moet voelen als je vriend/man lief is en allemaal positieve dingen doet en dat het feit dat een vrouw zich goed voelt bij een man die haar goed behandelt de basis is voor gelukkig samenzijn.
Er zijn zat vrouwen die op hun manier gelukkig zijn met mannen waar een andere groep vrouwen met een grote boog omheen zouden lopen. Het gaat erom wat werkt voor jou, ookal is hij superlief en leuk en weet ik het, als jij niet gelukkig bent bij hem dan is het niet eerlijk hem de kans te ontnemen iemand te treffen die wel 300% voor hem gaat. Dan is het egoïstisch om te blijven omdat hij toch zo goed is voor je en masochistisch want je doet ook jezelf te kort.
Voor mij is de basis voor een overwegend gelukkige relatie elkaar woest geil lekker vinden, de állerleukste/-liefste/-mooiste/etc etc. En dat je ondanks elkaars 'schoonheidsfoutjes' het gevoel hebt ervoor te willen/zullen/blijven vechten. Puur omdat je elkaars parasiet bent geworden!
Wat ik je wil meegeven is laat je angsten varen, wees eerlijk naar jezelf, naar hem, naar jullie. Kans is groot dat je over 5 jaar terugkijkt en realiseert dat wat je in 2009 voelde tekenen aan de wand waren. En dan zit je daar met je hypotheek, kids en schuldgevoelens omdat de situatie voorkomen had kunnen worden.
Succes met kiezen, of ervoor gaan en suffer in silence of jouw waarheid onder ogen durven zien.
Mozarella, na 8 maanden verkering nog steeds of nu al twijfelen heeft diepere redenen dan "cold feet syndroom," als je diep in je hart kijkt zul je dit ontdekken...
De meeste reacties komen vanuit de hoek van grow up en koester wat je hebt en schijt aan de wereld etc..
Vind dat dit opgaat als iemand zou aangeven haar partner echt leuk te vinden maar een beetje moeite te hebben met wat vind de rest van de wereld.
Ik krijg het idee dat jij je partner best irritant vind maar je hebt moeite met het beetje wat je voor hem voelt...
Volg je het nog?
Uit de reacties lijkt het alsof je je automatisch gelukkig gaat/moet voelen als je vriend/man lief is en allemaal positieve dingen doet en dat het feit dat een vrouw zich goed voelt bij een man die haar goed behandelt de basis is voor gelukkig samenzijn.
Er zijn zat vrouwen die op hun manier gelukkig zijn met mannen waar een andere groep vrouwen met een grote boog omheen zouden lopen. Het gaat erom wat werkt voor jou, ookal is hij superlief en leuk en weet ik het, als jij niet gelukkig bent bij hem dan is het niet eerlijk hem de kans te ontnemen iemand te treffen die wel 300% voor hem gaat. Dan is het egoïstisch om te blijven omdat hij toch zo goed is voor je en masochistisch want je doet ook jezelf te kort.
Voor mij is de basis voor een overwegend gelukkige relatie elkaar woest geil lekker vinden, de állerleukste/-liefste/-mooiste/etc etc. En dat je ondanks elkaars 'schoonheidsfoutjes' het gevoel hebt ervoor te willen/zullen/blijven vechten. Puur omdat je elkaars parasiet bent geworden!
Wat ik je wil meegeven is laat je angsten varen, wees eerlijk naar jezelf, naar hem, naar jullie. Kans is groot dat je over 5 jaar terugkijkt en realiseert dat wat je in 2009 voelde tekenen aan de wand waren. En dan zit je daar met je hypotheek, kids en schuldgevoelens omdat de situatie voorkomen had kunnen worden.
Succes met kiezen, of ervoor gaan en suffer in silence of jouw waarheid onder ogen durven zien.
zaterdag 27 juni 2009 om 12:43
Nog steeds of nu al twijfelen... sja... het gaat hier met pieken en dalen. En het is niet zo dat ik me niet gelukkig voel bij hem. Juist wel. Ik voel me gewoon mezelf, hij stimuleert me in dingen die ik wil, hij steunt me, is er voor me, accepteert al mijn gezeur en onzekerheden... En dat zijn de dingen waarom ik zo van hem hou.
Maar juist die dingen zijn voor mijn gevoel zo breekbaar... ik denk steeds: wat nou als hij over een jaar ineens wat minder verliefd is en vervolgens alleen maar in zichzelf gekeerd wordt. Niet meer die lieve steunende man is die hij nu is, maar ineens ook een dubbele agenda heeft en mij er voor de handigheid bij heeft (want het huis moet tenslotte schoon, en de kinderen opgevoed). Nu kan 'ie er nog tegen, mijn kwaaltjes, mijn buien, maar misschien heeft 'ie er over een tijdje wel genoeg van. Nu zegt 'ie nog dat we samen het huishouden zullen doen, dat hij er alles aan zal doen om het bijv. in bed geweldig te houden, maar dat zijn vast allemaal mooie woorden die in de praktijk niet uitkomen.
En ja, we hebben het er wel over... dat ik het soms niet weet, maar soms ook heel graag wil... dat ik bang ben dat de leuke dingen die we nu hebben, zullen verdwijnen.
Ik probeer eerlijk tegen hem te zijn (al vermijd ik wel mijn kinderachtige uitlegtermen hoor). Maar ben ook bang dat ik door mijn eerlijkheid juist hem van me af drijf, self fulfilling prophecy enzo...
Is me al eerder gebeurd... nou ja, vorige relatie was neerwaartse spiraal zeg maar. Begon met vertrouwensbreuk door ex, ik kon me er moeilijk overheen zetten, nam gevoelsmatig afstand, waardoor hij alleen maar meer aandacht van andere vrouwen ging zoeken. Ik nog meer afstand daardoor, hij nog meer stiekem doen etc.
Maar toch, ex was iemand die ik bewonderde om al zijn passies, zo bezig zijn met van alles, zoveel willen, kon echt van zijn verhalen genieten, ook omdat de dingen die hij leuk vond, mij ook interesseerden, maar hij behandelde mij niet gelijkwaardig.
Mijn vriend is niet zo passioneel, weet het allemaal niet zo, de dingen die hij leuk vind, vind ik niet zoveel aan (gamen, bier drinken), maar bij hem voel ik me toch gelijkwaardig en mezelf.
Wat is dan belangrijker?
Sorry dat ik weer zoveel lul...
Maar juist die dingen zijn voor mijn gevoel zo breekbaar... ik denk steeds: wat nou als hij over een jaar ineens wat minder verliefd is en vervolgens alleen maar in zichzelf gekeerd wordt. Niet meer die lieve steunende man is die hij nu is, maar ineens ook een dubbele agenda heeft en mij er voor de handigheid bij heeft (want het huis moet tenslotte schoon, en de kinderen opgevoed). Nu kan 'ie er nog tegen, mijn kwaaltjes, mijn buien, maar misschien heeft 'ie er over een tijdje wel genoeg van. Nu zegt 'ie nog dat we samen het huishouden zullen doen, dat hij er alles aan zal doen om het bijv. in bed geweldig te houden, maar dat zijn vast allemaal mooie woorden die in de praktijk niet uitkomen.
En ja, we hebben het er wel over... dat ik het soms niet weet, maar soms ook heel graag wil... dat ik bang ben dat de leuke dingen die we nu hebben, zullen verdwijnen.
Ik probeer eerlijk tegen hem te zijn (al vermijd ik wel mijn kinderachtige uitlegtermen hoor). Maar ben ook bang dat ik door mijn eerlijkheid juist hem van me af drijf, self fulfilling prophecy enzo...
Is me al eerder gebeurd... nou ja, vorige relatie was neerwaartse spiraal zeg maar. Begon met vertrouwensbreuk door ex, ik kon me er moeilijk overheen zetten, nam gevoelsmatig afstand, waardoor hij alleen maar meer aandacht van andere vrouwen ging zoeken. Ik nog meer afstand daardoor, hij nog meer stiekem doen etc.
Maar toch, ex was iemand die ik bewonderde om al zijn passies, zo bezig zijn met van alles, zoveel willen, kon echt van zijn verhalen genieten, ook omdat de dingen die hij leuk vond, mij ook interesseerden, maar hij behandelde mij niet gelijkwaardig.
Mijn vriend is niet zo passioneel, weet het allemaal niet zo, de dingen die hij leuk vind, vind ik niet zoveel aan (gamen, bier drinken), maar bij hem voel ik me toch gelijkwaardig en mezelf.
Wat is dan belangrijker?
Sorry dat ik weer zoveel lul...
zaterdag 27 juni 2009 om 14:51
had hier ook een nerd, met wie ik samenwoonde..waren 3 erg leuke jaren... helaas heeft het niet gewerkt voor ons.. Nu een geweldige lieve nieuwe vriend, die helaas soms wel wat alfatrekjes heeft, maar.... who cares? Geniet gewoon van wat je nu hebt, en laat je vrienden maar denken.... Ik zou gewoon tekenen voor wat je nu hebt hoor!
Wat belangrijker is? ; een vriend bij wie je jezelf kan voelen, die lief voor je is, en vooral... gelijkwaardigheid. Erg belangrijk.
Wat belangrijker is? ; een vriend bij wie je jezelf kan voelen, die lief voor je is, en vooral... gelijkwaardigheid. Erg belangrijk.
zondag 28 juni 2009 om 10:53
quote:whopper23 schreef op 27 juni 2009 @ 14:51:
had hier ook een nerd, met wie ik samenwoonde..waren 3 erg leuke jaren... helaas heeft het niet gewerkt voor ons.. Nu een geweldige lieve nieuwe vriend, die helaas soms wel wat alfatrekjes heeft, maar.... who cares? Geniet gewoon van wat je nu hebt, en laat je vrienden maar denken.... Ik zou gewoon tekenen voor wat je nu hebt hoor!
Hoezo zou je ervoor tekenen, weet jij veel wat voor gevoel ze erbij heeft. Alsof vrouwen gelijk een relatie moeten aangaan met de eerste de beste man die lief en rustig is en waarbij je je goed voelt. Ik heb genoeg vrienden die lief en rustig zijn en waar ik me goed bij voel. Mannen die volgens de Westerse maatstaven goed zijn voor hun vrouw, maar ik hoef geen relatie met hun. Waarom? Er is meer voor nodig!?! Bijvoorbeeld chemie?!?!
Wat belangrijker is? ; een vriend bij wie je jezelf kan voelen, die lief voor je is, en vooral... gelijkwaardigheid. Erg belangrijk.
Heb het er thuis nog over dit topic gehad en eigenlijk is de gelijkwaardigheid er.
Ik-krijg-normaal-alternatieve-meiden man scoort onzekere voor buitenwereld normaal leuk meisje.
Ik-val-normaal-op-foute-mannen vrouw scoort kneus voor buitenwereld ideale schoonzoon.
Cheers!!
Ik bedoel ga me niet vertellen dat hij niet voelt dat jij zo twijfelt en hij komt niet voor zichzelf op. In de zin van je een ultimatum stellen? Nee, geef mij een vent met ballen/ruggengraat.
had hier ook een nerd, met wie ik samenwoonde..waren 3 erg leuke jaren... helaas heeft het niet gewerkt voor ons.. Nu een geweldige lieve nieuwe vriend, die helaas soms wel wat alfatrekjes heeft, maar.... who cares? Geniet gewoon van wat je nu hebt, en laat je vrienden maar denken.... Ik zou gewoon tekenen voor wat je nu hebt hoor!
Hoezo zou je ervoor tekenen, weet jij veel wat voor gevoel ze erbij heeft. Alsof vrouwen gelijk een relatie moeten aangaan met de eerste de beste man die lief en rustig is en waarbij je je goed voelt. Ik heb genoeg vrienden die lief en rustig zijn en waar ik me goed bij voel. Mannen die volgens de Westerse maatstaven goed zijn voor hun vrouw, maar ik hoef geen relatie met hun. Waarom? Er is meer voor nodig!?! Bijvoorbeeld chemie?!?!
Wat belangrijker is? ; een vriend bij wie je jezelf kan voelen, die lief voor je is, en vooral... gelijkwaardigheid. Erg belangrijk.
Heb het er thuis nog over dit topic gehad en eigenlijk is de gelijkwaardigheid er.
Ik-krijg-normaal-alternatieve-meiden man scoort onzekere voor buitenwereld normaal leuk meisje.
Ik-val-normaal-op-foute-mannen vrouw scoort kneus voor buitenwereld ideale schoonzoon.
Cheers!!
Ik bedoel ga me niet vertellen dat hij niet voelt dat jij zo twijfelt en hij komt niet voor zichzelf op. In de zin van je een ultimatum stellen? Nee, geef mij een vent met ballen/ruggengraat.
