Relaties
alle pijlers
Mijn vriend is / was een nerd...
vrijdag 26 juni 2009 om 17:32
Beetje stom om hierover een topic te starten misschien maar soms houdt het me bezig...
Mijn vriend (nu 8 maanden aan) is echt bestwel een nerd in sommige dingen. Belabberd gevoel voor kleding, overal kabels en veeeel troep in huis, soms sociaal wat 'onvolwassen', chaotisch... maar zo'n ontzettende lieverd voor mij!
Vroeger was hij ook echt zo'n type dat uitgelachen werd als 'ie op een meisje verliefd was. Wegkroop in boeken of computers en daarna ontzettend aan het feesten is gegaan toen 'ie wat ouder werd.
Ik ben ontzettend blij met hem, we hebben het heel erg leuk, maar soms die gedachte: 'ik heb de nerd van de klas gescoord' zit me dan dwars. Enorm rete-verliefd ben ik niet constant. Vaak van die momenten dat hij me aangenaam verrast met hoe hij is, wat hij doet of wat hij zegt, maar dan zie ik 'm weer stuntelen met het een of ander en dan denk ik: sjezus, je bent écht nog steeds een beetje de klasse-sukkel. En toch, of misschien juist daardoor, voel ik me heel erg mezelf bij hem. Hoef niet tegen een populairder iemand op te boksen, hoef me niet leuker voor te doen dan ik ben.
Hij is ook zo blij met mij... heeft het al over samenwonen en kinderen krijgen over een tijdje (ok, we hebben wel een beetje de leeftijd, net boven de 30 allebei), maar dan denk ik weleens: misschien wil 'ie dat alleen maar zo graag omdat 'ie nou eindelijk eens een 'normaal' meisje heeft. (hij had hiervoor nogal wat vreemde, geschifte of gewoon 'aparte' meisjes als vriendinnetje) en ik ben (volgens hem) veel normaler en gezonder en lekkerder in mijn vel...
En ik... sja... ik weet het allemaal soms niet.
Ik heb al vaker relaties gehad met jongens die vroeger het buitenbeentje waren. Blijkbaar is dat iets in mij. Maar waarom? Ik ben zelf niet zo'n buitenbeentje, eerder middenmoot zeg maar, maar ik wilde vroeger nooooooit met de sukkel van de klas (hoewel ik het presteerde altijd juist van hen liefdesbrieven te krijgen) en nou heb ik er al 3 op een rij gehad (lange relaties) en nu dus weer!
Vind ik hem dan alleen maar leuk omdat hij mij zo leuk vind, zo lief is, me die fijne aandacht geeft?
Kijk, je zou zeggen: je bent gelukkig, wat zeur je dan?
Maar ik kan het idee soms niet loslaten dat ik 'later als ik groot ben' eens een het 'alfamannetje' wil scoren. Heb best aandacht van 'dat soort' mannen (om maar even te generaliseren), maar durf het nooit aan. Word verlegen, onzeker etc... en dan ben ik niet meer mij. En dat voelt kut. Dit voelt beter, gemakkelijker, maar mentaal vind ik het soms alsof ik met 'minder' genoegen neem, hoe lief hij ook is. Is dat heel raar om zo te denken?
Sorry voor mijn lange gebrabbel... soms raakt mijn kop wat oververhit van dit soort waardeloos gepieker.
Maar ben toch benieuwd of jullie dit herkennen, wat jullie ervan vinden etc...
En ik moest het gewoon even kwijt.
Mijn vriend (nu 8 maanden aan) is echt bestwel een nerd in sommige dingen. Belabberd gevoel voor kleding, overal kabels en veeeel troep in huis, soms sociaal wat 'onvolwassen', chaotisch... maar zo'n ontzettende lieverd voor mij!
Vroeger was hij ook echt zo'n type dat uitgelachen werd als 'ie op een meisje verliefd was. Wegkroop in boeken of computers en daarna ontzettend aan het feesten is gegaan toen 'ie wat ouder werd.
Ik ben ontzettend blij met hem, we hebben het heel erg leuk, maar soms die gedachte: 'ik heb de nerd van de klas gescoord' zit me dan dwars. Enorm rete-verliefd ben ik niet constant. Vaak van die momenten dat hij me aangenaam verrast met hoe hij is, wat hij doet of wat hij zegt, maar dan zie ik 'm weer stuntelen met het een of ander en dan denk ik: sjezus, je bent écht nog steeds een beetje de klasse-sukkel. En toch, of misschien juist daardoor, voel ik me heel erg mezelf bij hem. Hoef niet tegen een populairder iemand op te boksen, hoef me niet leuker voor te doen dan ik ben.
Hij is ook zo blij met mij... heeft het al over samenwonen en kinderen krijgen over een tijdje (ok, we hebben wel een beetje de leeftijd, net boven de 30 allebei), maar dan denk ik weleens: misschien wil 'ie dat alleen maar zo graag omdat 'ie nou eindelijk eens een 'normaal' meisje heeft. (hij had hiervoor nogal wat vreemde, geschifte of gewoon 'aparte' meisjes als vriendinnetje) en ik ben (volgens hem) veel normaler en gezonder en lekkerder in mijn vel...
En ik... sja... ik weet het allemaal soms niet.
Ik heb al vaker relaties gehad met jongens die vroeger het buitenbeentje waren. Blijkbaar is dat iets in mij. Maar waarom? Ik ben zelf niet zo'n buitenbeentje, eerder middenmoot zeg maar, maar ik wilde vroeger nooooooit met de sukkel van de klas (hoewel ik het presteerde altijd juist van hen liefdesbrieven te krijgen) en nou heb ik er al 3 op een rij gehad (lange relaties) en nu dus weer!
Vind ik hem dan alleen maar leuk omdat hij mij zo leuk vind, zo lief is, me die fijne aandacht geeft?
Kijk, je zou zeggen: je bent gelukkig, wat zeur je dan?
Maar ik kan het idee soms niet loslaten dat ik 'later als ik groot ben' eens een het 'alfamannetje' wil scoren. Heb best aandacht van 'dat soort' mannen (om maar even te generaliseren), maar durf het nooit aan. Word verlegen, onzeker etc... en dan ben ik niet meer mij. En dat voelt kut. Dit voelt beter, gemakkelijker, maar mentaal vind ik het soms alsof ik met 'minder' genoegen neem, hoe lief hij ook is. Is dat heel raar om zo te denken?
Sorry voor mijn lange gebrabbel... soms raakt mijn kop wat oververhit van dit soort waardeloos gepieker.
Maar ben toch benieuwd of jullie dit herkennen, wat jullie ervan vinden etc...
En ik moest het gewoon even kwijt.
zondag 28 juni 2009 om 11:07
Denk dat je goed moet uitzoeken of dit te maken heeft met of je dit kan classificeren als echte liefde of dat het met jouw onzekerheid te maken heeft of dat je te maken hebt met de dertigers dip van is dit alles? Als jij hem echt leuk vindt en echt van hem houdt en jij zelfverzekerd bent over jezelf dan heb je maling aan wat anderen eventueel van hem zouden kunnen vinden.
succes!
succes!
zondag 28 juni 2009 om 11:17
ervoor tekenen wat ze nu heeft idd; ze zegt dat ze gelukkig met hem is, ze hebben al een tijdje met elkaar, dus de chemie zal er dan toch wel zijn? Ik zou in ieder geval niet zonder chemie kunnen.. maar dat lijkt mij eigenlijk ook gewoon logisch in een relatie.quote:renjerot schreef op 28 juni 2009 @ 10:53:
[...]
Heb het er thuis nog over dit topic gehad en eigenlijk is de gelijkwaardigheid er.
Ik-krijg-normaal-alternatieve-meiden man scoort onzekere voor buitenwereld normaal leuk meisje.
Ik-val-normaal-op-foute-mannen vrouw scoort kneus voor buitenwereld ideale schoonzoon.
Cheers!!
Ik bedoel ga me niet vertellen dat hij niet voelt dat jij zo twijfelt en hij komt niet voor zichzelf op. In de zin van je een ultimatum stellen? Nee, geef mij een vent met ballen/ruggengraat.
[...]
Heb het er thuis nog over dit topic gehad en eigenlijk is de gelijkwaardigheid er.
Ik-krijg-normaal-alternatieve-meiden man scoort onzekere voor buitenwereld normaal leuk meisje.
Ik-val-normaal-op-foute-mannen vrouw scoort kneus voor buitenwereld ideale schoonzoon.
Cheers!!
Ik bedoel ga me niet vertellen dat hij niet voelt dat jij zo twijfelt en hij komt niet voor zichzelf op. In de zin van je een ultimatum stellen? Nee, geef mij een vent met ballen/ruggengraat.
zondag 28 juni 2009 om 11:23
Het is iig heel eerlijk, dat je uit hoe je denkt. Naar ons iig, ik weet niet of je het naar hem ook uit.
Als ik me probeer voor te stellen dat ik in jouw schoenen sta komt bij mij naar boven dat je niet gek genoeg bent op hem omdat je er dan volgens mij anders over zou denken. Nerd of niet.. hijs gewoon geweldig. Dat denk ik als ik verliefd ben iig.
Als ik me probeer voor te stellen dat ik in jouw schoenen sta komt bij mij naar boven dat je niet gek genoeg bent op hem omdat je er dan volgens mij anders over zou denken. Nerd of niet.. hijs gewoon geweldig. Dat denk ik als ik verliefd ben iig.
zondag 28 juni 2009 om 11:44
Oh jee, ik raak verslaafd aan dit topic. Neem me voor dit is laatste reactie maar dan moet ik toch weer reageren. Enfin...
Helemaal mee eens met diverse genoemde ingrediënten voor 'goede' liefdesrelatie o.a.:
(sexuele)passie
respect
waardering
acceptatie
Ten eerste is bovengenoemde (niet limitatieve) opsomming toch subjectief. Ieder vult die begrippen anders in. Wat ik als waardering classificeert doet een ander niet en vice versa.
Ten tweede is er een middenweg.Het is geen uitersten van of stumpers of macho's, er is ook een overheersende grijze/midden categorie Lieve sociale mannen die op zijn tijd macho-gedrag vertonen....
TO: Ga eerst eens uitzoeken wat je zelf wilt, evt. met professionele/objectieve hulp want dit forum kan je toch niet helpen.....
Sterkte!
Helemaal mee eens met diverse genoemde ingrediënten voor 'goede' liefdesrelatie o.a.:
(sexuele)passie
respect
waardering
acceptatie
Ten eerste is bovengenoemde (niet limitatieve) opsomming toch subjectief. Ieder vult die begrippen anders in. Wat ik als waardering classificeert doet een ander niet en vice versa.
Ten tweede is er een middenweg.Het is geen uitersten van of stumpers of macho's, er is ook een overheersende grijze/midden categorie Lieve sociale mannen die op zijn tijd macho-gedrag vertonen....
TO: Ga eerst eens uitzoeken wat je zelf wilt, evt. met professionele/objectieve hulp want dit forum kan je toch niet helpen.....
Sterkte!
