Relaties
alle pijlers
Minnaressen deel 36
zondag 26 augustus 2007 om 05:27
He, wat kut Deurtje! Maar ik kan daar geen oordeel over vellen, als jij zo graag geen contact meer wilt, en toch zwak wordt.....dan is er toch veel meer aan de hand dan een verloren GM? Misschien voel jij je behoorlijk verloren zonder hem? Lieve Deurtje, deze man heeft jouw verloochent, flikker hem uit je systeem.....hij verdient het niet eens om in jouw gedachten te zijn.
zondag 26 augustus 2007 om 09:00
Jachenka ik neem je woorden ook graag in me op.Mijn zus zei het me ook al v/d week,en al eerder en eerder en eerder.Er is idd. meer aan de hand wanneer je zo'n vent niet los kan laten.
Ik ga morgen voor m'n 1rste gesprek.Kreeg 2 week terug weer te horen hoe erg hij het wel niet vond alles wat er was gebeurd etc. en hij wenst me het allerbeste en een vent die wel voor me gaat.Als klap op de vuurpijl zei hij ik zou bij m'n ex horen.Daar mach-te ik goed mee.Nouja zeg wat heeft dat er mee van doen.En de dag komt dat ik weer met ex zou zijn.HUH?Ik ben niet voor niets 7 jr. weg bij hem.Felle discussie volgde.Verdomme hij is het die contact en alsmaar probeert schoon schip te maken voor ZICHZELF.Opdat hij zich iig. goed voelt.Dát bedoel ik met het eerdere stukje van me als hij zich maarniet bezwaarlijk voelt en iedereen te vriend kan houden en hem niets te blaimen valt.Waar gata dit over eigenlijksHeeft er iemand te blaimen?Voor mij niet.Waarom dan toch weer me aanspreken en er vooral bijzeggen zie dit niet als aansporing tot contact willen, maar moet dit aan je kwijt.Gosh.
Ik ga morgen voor m'n 1rste gesprek.Kreeg 2 week terug weer te horen hoe erg hij het wel niet vond alles wat er was gebeurd etc. en hij wenst me het allerbeste en een vent die wel voor me gaat.Als klap op de vuurpijl zei hij ik zou bij m'n ex horen.Daar mach-te ik goed mee.Nouja zeg wat heeft dat er mee van doen.En de dag komt dat ik weer met ex zou zijn.HUH?Ik ben niet voor niets 7 jr. weg bij hem.Felle discussie volgde.Verdomme hij is het die contact en alsmaar probeert schoon schip te maken voor ZICHZELF.Opdat hij zich iig. goed voelt.Dát bedoel ik met het eerdere stukje van me als hij zich maarniet bezwaarlijk voelt en iedereen te vriend kan houden en hem niets te blaimen valt.Waar gata dit over eigenlijksHeeft er iemand te blaimen?Voor mij niet.Waarom dan toch weer me aanspreken en er vooral bijzeggen zie dit niet als aansporing tot contact willen, maar moet dit aan je kwijt.Gosh.
zondag 26 augustus 2007 om 09:26
Dibbes mooi gezegt.
Dit kan alleen maar kold turkey of in woede.Met woede zal het altijd blijven woekeren.Daar heb ik nu last van.Klootzak waarom laat hij me niet met rust ipv. wederom voor de tigste keer nadat het over en uit is contact zoeken opdat hij zich klote voelt en zichzelf wil witwassen.En ik sla optilt zoals iedere keer dan.Donder op,ik zou niet zijn wie ik was hij heeft zich grof vergist.Neehoor,ik ga niet mee in zijn straatje.En dat pikt hij dan vervolgens niet.En zo gaat het round en round.En ik word kwaad en zal en moet het rechtzetten opdat een vent die verdomme mij opzocht omdat thuis het vlammetje gedoofd was.Hij geborgenheid bij mij vond blablabla.En dan ben ik niet wie hij dacht dat ik ben?Tijdens zo een discussie zoent hij me ook nog,ik heb je zo lief,hierom ben ik voor je gevallen!Aaarggghhh.Hou toch op.
Een andere zus van me zit in hetzelfde pakket.reageert idem als mij,er mogen zijn,niet for granted worden genomen.Hebben net een verhuizing achter zich en kan geen kant op want hij heeft haar jaren terug opgevangen en nu zit ze daar hij stuurt haar niet weg,(want ,let op!!dat kan dat tegen hem gebruikt,ja zo 'spelen zulks mannen.Met voor bedachte rade! In alles.).Zij kan nergens heen en dat weet deze sukkel.Alles doet ze voor hem,en hij?Vreet geen flikker uit,lonkt naar andere vrouwen en mijn zus staat er bij en kijkt er naar en slaat op tilt en hij?Blijft de kalmte himself.Niet moeilijk doen,geen dingen zien die er niet zijn etcetc.KILLIING zulke kerels die allemans vriend zijn en zo goedlachs en vol humor zitten.Een masker is dat want bij zichzelf te rade gaan ho maar.Nee wij zijn het die moeilijk die hysterisch zijn en doen.
En zij zien niet dat wij alleen maar een stuk waardering vragen en niet for granted genomen willen worden.En wij zijn zo stom die 'missie' aan te gaan.Is het stom om gelijkwaardighed te vragen?Is het stom op te komen voor je positie in zo een relatie?Ja wanneer het tot niets leidt en maar doorgaat wel jah.Tegen beter weten in.Maarjah hij stuurt ons ook niet de laan uit toch?Dus?Zal er vast wel genoeg zijn denken we dan.Nee dat is er niet,niet genoeg althans,deze mannen zijn zo ingetogen met zichzelf en voor hun eigen zijn ze zich van geen kwaad bewust.En nogmaals,wij trachten hun in te laten zien dat dat geen liefde is voor jou maar liefde voor zichzelf.Deze mannen zijn ook geschaadt tot en met.In feite zijn ze als ons,kunnen niet losklaten,raken grip kwijt.En zien hun eigen perceptie en luisteren niet.Luisteren alleen naar hunzelf.Ik kreeg zelfs weer de hele ratteplan aan te horen,ik ben zijn lief,zijn alles waar hij voor leeft nog, hoe veel hij van me houdt en ik altijd in zijn hart zal zitten,voor altijd.Wat heb ik aan zulks woorden als er toch geen toekomst heeft.Wat een vernedering eigenlijk een vent die dat maar blijft zeggen én getrouwd blijft.Ik zou het hebben te zien als een gave.Nouja ik heb wel andere gaves om voor open te staan.Zegt hij daarop,wat is het nut dan geweest van onze liefde?Wat is het nut van mijn liefde voor je?Ik zeg nou daar heb je het nu.Idd. wat is het nut van zijn liefde voor mij?Als hij toch gewoon zijn andere leven nastreeft.Zo heb ik het niet te zien.Nee hoe dan?
Sorry voor de lange lap.Ik ben een en al woede want hij wil zichzelf schoonpraten opdat hij fijn verder kan met zijn leven.BLÉH.
En waarom ik dit allemaal laat gebeuren?Al die jaren al?Ik voel me niet belangrijk,ik word niet gezien/gehoord.Van huis uit al niet,bij ex al niet en wederom bij GM niet.En ik pik het,ik kies er zelf voor om zo met mij om te laten gaan.Beter iets dan niets.Het wrange is wel dat GM me meteen doorhad en het anders zou aanpakken met mij.Hij zou me laten zien dat ik er WEL mag zijn Ware het niet tot op zekere hoogte.Er zaten voorwaarden aan.GM's voorwaarden waar ik in mee ging.Tegen beter weten in het komt goed.En hoe harder ik dacht het komt goed,hij meent het echt.Hoe slechter het werd.Ik had de hoofdrol in miijn eigen B-film.Ik bleef mezelf volharden in de veronderstelling dat het goed zou komen.Dat het niet uitmaakt dat ik in de wacht word gezet want straks word ik daarvoor beloond.Toch?How low could I go.
Dit kan alleen maar kold turkey of in woede.Met woede zal het altijd blijven woekeren.Daar heb ik nu last van.Klootzak waarom laat hij me niet met rust ipv. wederom voor de tigste keer nadat het over en uit is contact zoeken opdat hij zich klote voelt en zichzelf wil witwassen.En ik sla optilt zoals iedere keer dan.Donder op,ik zou niet zijn wie ik was hij heeft zich grof vergist.Neehoor,ik ga niet mee in zijn straatje.En dat pikt hij dan vervolgens niet.En zo gaat het round en round.En ik word kwaad en zal en moet het rechtzetten opdat een vent die verdomme mij opzocht omdat thuis het vlammetje gedoofd was.Hij geborgenheid bij mij vond blablabla.En dan ben ik niet wie hij dacht dat ik ben?Tijdens zo een discussie zoent hij me ook nog,ik heb je zo lief,hierom ben ik voor je gevallen!Aaarggghhh.Hou toch op.
Een andere zus van me zit in hetzelfde pakket.reageert idem als mij,er mogen zijn,niet for granted worden genomen.Hebben net een verhuizing achter zich en kan geen kant op want hij heeft haar jaren terug opgevangen en nu zit ze daar hij stuurt haar niet weg,(want ,let op!!dat kan dat tegen hem gebruikt,ja zo 'spelen zulks mannen.Met voor bedachte rade! In alles.).Zij kan nergens heen en dat weet deze sukkel.Alles doet ze voor hem,en hij?Vreet geen flikker uit,lonkt naar andere vrouwen en mijn zus staat er bij en kijkt er naar en slaat op tilt en hij?Blijft de kalmte himself.Niet moeilijk doen,geen dingen zien die er niet zijn etcetc.KILLIING zulke kerels die allemans vriend zijn en zo goedlachs en vol humor zitten.Een masker is dat want bij zichzelf te rade gaan ho maar.Nee wij zijn het die moeilijk die hysterisch zijn en doen.
En zij zien niet dat wij alleen maar een stuk waardering vragen en niet for granted genomen willen worden.En wij zijn zo stom die 'missie' aan te gaan.Is het stom om gelijkwaardighed te vragen?Is het stom op te komen voor je positie in zo een relatie?Ja wanneer het tot niets leidt en maar doorgaat wel jah.Tegen beter weten in.Maarjah hij stuurt ons ook niet de laan uit toch?Dus?Zal er vast wel genoeg zijn denken we dan.Nee dat is er niet,niet genoeg althans,deze mannen zijn zo ingetogen met zichzelf en voor hun eigen zijn ze zich van geen kwaad bewust.En nogmaals,wij trachten hun in te laten zien dat dat geen liefde is voor jou maar liefde voor zichzelf.Deze mannen zijn ook geschaadt tot en met.In feite zijn ze als ons,kunnen niet losklaten,raken grip kwijt.En zien hun eigen perceptie en luisteren niet.Luisteren alleen naar hunzelf.Ik kreeg zelfs weer de hele ratteplan aan te horen,ik ben zijn lief,zijn alles waar hij voor leeft nog, hoe veel hij van me houdt en ik altijd in zijn hart zal zitten,voor altijd.Wat heb ik aan zulks woorden als er toch geen toekomst heeft.Wat een vernedering eigenlijk een vent die dat maar blijft zeggen én getrouwd blijft.Ik zou het hebben te zien als een gave.Nouja ik heb wel andere gaves om voor open te staan.Zegt hij daarop,wat is het nut dan geweest van onze liefde?Wat is het nut van mijn liefde voor je?Ik zeg nou daar heb je het nu.Idd. wat is het nut van zijn liefde voor mij?Als hij toch gewoon zijn andere leven nastreeft.Zo heb ik het niet te zien.Nee hoe dan?
Sorry voor de lange lap.Ik ben een en al woede want hij wil zichzelf schoonpraten opdat hij fijn verder kan met zijn leven.BLÉH.
En waarom ik dit allemaal laat gebeuren?Al die jaren al?Ik voel me niet belangrijk,ik word niet gezien/gehoord.Van huis uit al niet,bij ex al niet en wederom bij GM niet.En ik pik het,ik kies er zelf voor om zo met mij om te laten gaan.Beter iets dan niets.Het wrange is wel dat GM me meteen doorhad en het anders zou aanpakken met mij.Hij zou me laten zien dat ik er WEL mag zijn Ware het niet tot op zekere hoogte.Er zaten voorwaarden aan.GM's voorwaarden waar ik in mee ging.Tegen beter weten in het komt goed.En hoe harder ik dacht het komt goed,hij meent het echt.Hoe slechter het werd.Ik had de hoofdrol in miijn eigen B-film.Ik bleef mezelf volharden in de veronderstelling dat het goed zou komen.Dat het niet uitmaakt dat ik in de wacht word gezet want straks word ik daarvoor beloond.Toch?How low could I go.
zondag 26 augustus 2007 om 11:18
Lieve face
zoveel herkenning weer
ik voel je pijn, je kwaadheid, je machteloosheid, je twijfel, je angsten
het niet gezien en gehoord worden
de hele mikmak
iedere keer weer verbaas ik me erover hoe gelijk wij denken, voelen en reageren
ik kan de smileys op dit nieuwe forum even niet vinden (ben ik dom?) maar je krijgt een HELE DIKKE KNUFFEL van Spelly
x
take care meis
zoveel herkenning weer
ik voel je pijn, je kwaadheid, je machteloosheid, je twijfel, je angsten
het niet gezien en gehoord worden
de hele mikmak
iedere keer weer verbaas ik me erover hoe gelijk wij denken, voelen en reageren
ik kan de smileys op dit nieuwe forum even niet vinden (ben ik dom?) maar je krijgt een HELE DIKKE KNUFFEL van Spelly
x
take care meis
zondag 26 augustus 2007 om 11:45
[fgcolor=#000000]En waarom ik dit allemaal laat gebeuren?Al die jaren al?Ik voel me niet belangrijk,ik word niet gezien/gehoord.Van huis uit al niet,bij ex al niet en wederom bij GM niet.[/fgcolor]
Lieve face, met deze 2 zinnen heb je alles gezegd denk ik. Je voelt je niet gezien en gehoord. En onbewust zoek je deze situaties terug. Waarom? Omdat je dit kent, beter dan welke situatie dan ook. Omdat je wél belangrijk wil zijn en je juist in deze situaties (waarin iemand je eigenlijk deels afwijst) wil bewijzen dat je het waard bent. Je gaat het gevecht aan wat je vroeger thuis niet aan kon gaan, je wil bewijzen tegenover mensen die jou niet het gevoel geven dat je het 100% waard bent, dat je dat wel bent.
Hoe moeilijk is het om afstand te nemen van iets/ iemand terwijl je het gevoel hebt dat je meer dan dat niet waard bent? Dat je deze keer vast wel iemand ervan kan overtuigen dat je het waard bent en dat voor deze ene keer iemand wel 100% voor je zal kiezen. Het bewijzen dat je het waard bent doe je omdat je van iemand anders die bevestiging nodig hebt, zoals vroeger. Maar het feit dat je die niet krijgt maakt je onzeker en sloopt je.Wat leidt tot nog meer onzekerheid en zoeken naar bevestiging. En zo is de cirkel weer rond. De liefde en acceptatie die jij van deze man wil heeft niet veel met hem te maken, maar alles met jezelf. Jij geeft hem namelijk wat jezelf zo graag wil. Volledige liefde, overgave, alles wat maar in je macht ligt, want stel je voor dat jij weer niet goed genoeg bent...De liefde aan hem is exact wat jij zelf nodig hebt en wil ontvangen.
Of zit ik hier heel erg naast?
Zo ja, mijn excuses hiervoor!
Dikke knuffel! Betty
Lieve face, met deze 2 zinnen heb je alles gezegd denk ik. Je voelt je niet gezien en gehoord. En onbewust zoek je deze situaties terug. Waarom? Omdat je dit kent, beter dan welke situatie dan ook. Omdat je wél belangrijk wil zijn en je juist in deze situaties (waarin iemand je eigenlijk deels afwijst) wil bewijzen dat je het waard bent. Je gaat het gevecht aan wat je vroeger thuis niet aan kon gaan, je wil bewijzen tegenover mensen die jou niet het gevoel geven dat je het 100% waard bent, dat je dat wel bent.
Hoe moeilijk is het om afstand te nemen van iets/ iemand terwijl je het gevoel hebt dat je meer dan dat niet waard bent? Dat je deze keer vast wel iemand ervan kan overtuigen dat je het waard bent en dat voor deze ene keer iemand wel 100% voor je zal kiezen. Het bewijzen dat je het waard bent doe je omdat je van iemand anders die bevestiging nodig hebt, zoals vroeger. Maar het feit dat je die niet krijgt maakt je onzeker en sloopt je.Wat leidt tot nog meer onzekerheid en zoeken naar bevestiging. En zo is de cirkel weer rond. De liefde en acceptatie die jij van deze man wil heeft niet veel met hem te maken, maar alles met jezelf. Jij geeft hem namelijk wat jezelf zo graag wil. Volledige liefde, overgave, alles wat maar in je macht ligt, want stel je voor dat jij weer niet goed genoeg bent...De liefde aan hem is exact wat jij zelf nodig hebt en wil ontvangen.
Of zit ik hier heel erg naast?
Zo ja, mijn excuses hiervoor!
Dikke knuffel! Betty
zondag 26 augustus 2007 om 11:53
Betty je zit er niet naast.Het is exact zo jij zegt.
Het kromme is wel in deze dat ik dus ook nog eens personen uitkies die exact hetzelfde voelen dezelfde situatie herkenen en hetzelfde willen/doen.Zelf veel liefde willen het dus geven maar daadwerkelijk niet komen tot de kern.Zichzelf.Hoewel ex zich volledig distancieerde van al wat ik aan liefde gaf.Hij dat té laat inzag en het toen voor mij op was.En bij GM ik genoegen nam met de 2de plaats hoe hard hij ook riep dat ik op de 1rtse stond.Waarmee hij eigenlijk te kennen geeft/gaf dat hij niet op de 1rste plaats staat thuis.For granted genomen word ook dus.
Thnx voor je knuffel.Knuffel terug,
Het kromme is wel in deze dat ik dus ook nog eens personen uitkies die exact hetzelfde voelen dezelfde situatie herkenen en hetzelfde willen/doen.Zelf veel liefde willen het dus geven maar daadwerkelijk niet komen tot de kern.Zichzelf.Hoewel ex zich volledig distancieerde van al wat ik aan liefde gaf.Hij dat té laat inzag en het toen voor mij op was.En bij GM ik genoegen nam met de 2de plaats hoe hard hij ook riep dat ik op de 1rtse stond.Waarmee hij eigenlijk te kennen geeft/gaf dat hij niet op de 1rste plaats staat thuis.For granted genomen word ook dus.
Thnx voor je knuffel.Knuffel terug,
zondag 26 augustus 2007 om 12:59
'Robin Norwood over relatieverslaving, genezing en hulpverlening bij relatieverslaving' (15 bladzijden) Robin Norwood heeft heel uitgesproken ideeën over hulpverlening bij relatieverslaving. Dit Word-document is een samenstelling van stukken tekst, vnl. uit haar tweede boek, waarin ze deze ideeën uiteenzet.
Phoewwww herken veel in haar stukken.Relatieverslaving gaat het over.Lukt me niet om de site hier ten toon te stellen.Dus ff zoeken zelf op google oid.
Jeetje wat een confrontatie.
Phoewwww herken veel in haar stukken.Relatieverslaving gaat het over.Lukt me niet om de site hier ten toon te stellen.Dus ff zoeken zelf op google oid.
Jeetje wat een confrontatie.
zondag 26 augustus 2007 om 13:09
Even een stuk eruit gepikt van de site van Robin Norwood.Jeetje! voor mezelf wederom.
De pijn toelaten en ondergaan, en de werkelijke oorzaken ervan onder ogen zien
2/214 De redenen voor veel mensen om in therapie te gaan zijn voor een deel dezelfde als waarom zij een verslaving ontwikkelen: om de ondraaglijke pijn die naar boven wil komen niet te hoeven ondergaan. Wij hopen dat we door hulp te zoeken bij een therapeut deze pijn kunnen wegnemen, omzeilen of op zijn minst verminderen. Feitelijk mogen we het als een grote zegen beschouwen als een therapeut - of wie dan ook - ons helpt inzien dat deze pijn ons een les van onschatbare waarde heeft te leren, om ons vervolgens te helpen de moed te vinden die nodig is om deze pijn te ondergaan en de oorzaken daarvan onder ogen te zien. Dit gebeurt volgens mij het beste vanuit de persoonlijke ervaring van de therapeut, mede door zijn of haar persoonlijke voorbeeld.
Emotionele pijn ontstaat als we niet bij machte zijn (geweest) iets van onszelf of de situatie waarin we leven eerlijk onder ogen te zien. We zien het als te bedreigend, overweldigend of beschamend om het te kunnen verdragen. Dit gevoel dwingt ons te proberen te voorkomen dat ons geheim aan de dag komt, waardoor de pijn aanhoudt en dieper wordt. Totdat we uiteindelijk, misschien omdat we geen andere keus meer hebben, bereid zijn de confrontatie ermee aan te gaan.
Waarachtige verandering en groei vereisen dat we ons overgeven aan die pijn, en aan alle lessen die ze ons te leren heeft. Vaak moeten wij onze dierbaarste denkbeelden over onze identiteit, onze gezinsachtergrond, onze huidige omstandigheden of zelfs de eigenlijke essentie van wat wij menen te zijn opgeven, willen we ons kostbare zelf, dat diep onder ons uiterlijke imago en onze innerlijke leugens bedolven ligt, terugwinnen. Slechts weinigen onder ons zullen zo'n folterende ervaring verwelkomen, hoe ingrijpend de transformerende uitwerking ook zou kunnen zijn. Dus blijven we op zoek naar een uitweg uit onze pijn, in plaats van op zoek te gaan naar de weg erdoorheen die we werkelijk nodig hebben.
De pijn toelaten en ondergaan, en de werkelijke oorzaken ervan onder ogen zien
2/214 De redenen voor veel mensen om in therapie te gaan zijn voor een deel dezelfde als waarom zij een verslaving ontwikkelen: om de ondraaglijke pijn die naar boven wil komen niet te hoeven ondergaan. Wij hopen dat we door hulp te zoeken bij een therapeut deze pijn kunnen wegnemen, omzeilen of op zijn minst verminderen. Feitelijk mogen we het als een grote zegen beschouwen als een therapeut - of wie dan ook - ons helpt inzien dat deze pijn ons een les van onschatbare waarde heeft te leren, om ons vervolgens te helpen de moed te vinden die nodig is om deze pijn te ondergaan en de oorzaken daarvan onder ogen te zien. Dit gebeurt volgens mij het beste vanuit de persoonlijke ervaring van de therapeut, mede door zijn of haar persoonlijke voorbeeld.
Emotionele pijn ontstaat als we niet bij machte zijn (geweest) iets van onszelf of de situatie waarin we leven eerlijk onder ogen te zien. We zien het als te bedreigend, overweldigend of beschamend om het te kunnen verdragen. Dit gevoel dwingt ons te proberen te voorkomen dat ons geheim aan de dag komt, waardoor de pijn aanhoudt en dieper wordt. Totdat we uiteindelijk, misschien omdat we geen andere keus meer hebben, bereid zijn de confrontatie ermee aan te gaan.
Waarachtige verandering en groei vereisen dat we ons overgeven aan die pijn, en aan alle lessen die ze ons te leren heeft. Vaak moeten wij onze dierbaarste denkbeelden over onze identiteit, onze gezinsachtergrond, onze huidige omstandigheden of zelfs de eigenlijke essentie van wat wij menen te zijn opgeven, willen we ons kostbare zelf, dat diep onder ons uiterlijke imago en onze innerlijke leugens bedolven ligt, terugwinnen. Slechts weinigen onder ons zullen zo'n folterende ervaring verwelkomen, hoe ingrijpend de transformerende uitwerking ook zou kunnen zijn. Dus blijven we op zoek naar een uitweg uit onze pijn, in plaats van op zoek te gaan naar de weg erdoorheen die we werkelijk nodig hebben.
zondag 26 augustus 2007 om 13:30
Hallo allemaal, ben alweer een paar dagen terug van een heerlijike vakantie met mijn bona-gezin. Heb genoten zoals je hoort te genieten. Lekker alles de boel de boel laten en doen waar je zin in hebt. Hoe bevrijdend om je horloge af te doen en niet meer te leven bij een klok.
Even voor de duidelijkheid hoor, zo'n bona gezin kent ook tijdens de vakantie goedkope halvarine-momenten, maar het is ook een kunst daar mee om te gaan, we leren nog steeds bij. Vergis je niet trouwens, jullie lijken voor ons bona-vrouwen stoere vrijgevochten vrouwen, die van niks en niemand afhankelijk zijn. Enne daar zijn wij bona-vrouwen wel eens jaloers op.
Terug hier lees ik even bij. Mara en wereldmeid, lekker verliefd op een single-man. Harstikke fijn.
Deurtje heeft hefige weken achter de rug. want het zal zwaar voor je zijn geweest. Heb jij contact gezocht of hij? Neem jezelf niet teveel kwalijk he, vallen en weer opstaan, net als een dieet, 1x zondigen hoeft geen einde van je dieet te zijn.
Face, you've got mail.
Even voor de duidelijkheid hoor, zo'n bona gezin kent ook tijdens de vakantie goedkope halvarine-momenten, maar het is ook een kunst daar mee om te gaan, we leren nog steeds bij. Vergis je niet trouwens, jullie lijken voor ons bona-vrouwen stoere vrijgevochten vrouwen, die van niks en niemand afhankelijk zijn. Enne daar zijn wij bona-vrouwen wel eens jaloers op.
Terug hier lees ik even bij. Mara en wereldmeid, lekker verliefd op een single-man. Harstikke fijn.
Deurtje heeft hefige weken achter de rug. want het zal zwaar voor je zijn geweest. Heb jij contact gezocht of hij? Neem jezelf niet teveel kwalijk he, vallen en weer opstaan, net als een dieet, 1x zondigen hoeft geen einde van je dieet te zijn.
Face, you've got mail.
zondag 26 augustus 2007 om 17:39
zondag 26 augustus 2007 om 18:55
Hoi Betty,
Tsja het is al heel lang helder voor mij eraan werken hoe het anders kan voor me is het dilemma.Of nouja dilemma,eigenwijs,denken ik ben er maar niet heus dus.Idd. vertrouwd,voelt gek genoeg veilig,niet beter weten etc.
Ik heb zoveel voor ogen.Morgen ga ik voor de 2de maal voor gesprekken waar ik ruim 2jr. geleden mee gestopt ben.Toen was de reden hoe stop ik deze relatie.Nu is het gestopt hoe accepteer ik dat zodat ik het los kan laten.Me niet minder hoef te voelen omdat ik wederom niet goed genoeg blijk.Mijn denkwereld dus,mijn leefwijze.Daar verandering in aanbrengen.Accepteren en vooral inzien dat iets bij voorbaat niet goed voor me zal zijn en daar daadwerkelijk ook achterstaan en vooral aangeven.Niet mijn grenzen verleggen alsmaar om genoegen te nemen met kruimels.Al word het als een heel brood voorgeschoteld zoals GM dus.Ik gehoor heb te geven aan de alarmbellen en niet doorgaan tot het uiterste.En overtuigen netzo lang door gaan daarin om maar er te mogen zijn,gezien en gehoord te worden.
Vraagje, ben je iemand van de oude garde of een nieuwkomer?
Tsja het is al heel lang helder voor mij eraan werken hoe het anders kan voor me is het dilemma.Of nouja dilemma,eigenwijs,denken ik ben er maar niet heus dus.Idd. vertrouwd,voelt gek genoeg veilig,niet beter weten etc.
Ik heb zoveel voor ogen.Morgen ga ik voor de 2de maal voor gesprekken waar ik ruim 2jr. geleden mee gestopt ben.Toen was de reden hoe stop ik deze relatie.Nu is het gestopt hoe accepteer ik dat zodat ik het los kan laten.Me niet minder hoef te voelen omdat ik wederom niet goed genoeg blijk.Mijn denkwereld dus,mijn leefwijze.Daar verandering in aanbrengen.Accepteren en vooral inzien dat iets bij voorbaat niet goed voor me zal zijn en daar daadwerkelijk ook achterstaan en vooral aangeven.Niet mijn grenzen verleggen alsmaar om genoegen te nemen met kruimels.Al word het als een heel brood voorgeschoteld zoals GM dus.Ik gehoor heb te geven aan de alarmbellen en niet doorgaan tot het uiterste.En overtuigen netzo lang door gaan daarin om maar er te mogen zijn,gezien en gehoord te worden.
Vraagje, ben je iemand van de oude garde of een nieuwkomer?
maandag 27 augustus 2007 om 18:37
Face, ook ik herken de boosheid die ik gevoeld heb, en ja, hoe langer je ergens mee doorgaat/door bent gegaan, hoe moeilijker het is om daar van los te komen. De boosheid over de leugens, de lambal excuses die werden gemaakt (geen beloftes over weggaan o.id. hoor, dat niet), en ik haalde ze elke keer onderuit. Dat vond ik te vermoeiend worden, kon mijn energie wel beter gebruiken.
Ook de momenten dat wanneer ik een antwoord gaf wat hem niet aanstond, hij in de negeermodus ging, altijd nadat ik een leugen had ontdekt. En ik dus wilde uitleggen dat zijn uitleg nergens op sloeg. En ik begreep ook wel, dat als hij thuis al niet eerlijk kon zijn, waarom dan wel tegen mij?
Op een bepaald moment bedacht ik, Dibbes, je bent gek, spendeer er geen tijd en energie meer aan. Heb het zonder iets te laten weten gestopt, geen mail, geen sms, geen msn (de keer daarvoor had ik dat nl. wel gedaan, soort van afscheidsmail). Gewoon alles van hem verwijderd. Hij kan mij alleen nog bellen (sms van hem is geblokkeerd nl. )maar hem kennende doet ie dat niet.
Waarom ik het dan toch ook heb laten doorsudderen? Genegenheid voor de man, kan het niet helpen of anders omschrijven. Dat zal op een rare manier ook zo blijven, maar geen contact meer. Ik werd er nl. zelf naar mijn omgeving ook niet leuker op. En familie en vrienden zijn me toch echt wel wat meer waard. Met een paar hele goede vriendinnen heb ik het erover kunnen hebben, gelukkig, want dit in je eentje oplossen/verwerken lukt niet altijd.
En mezelf heb ik ook een goede schop onder mijn kont verkocht. De eerstvolgende man bij wie iets niet klopt in zijn verhaal is voor mij exit.
Face, ik vind het een goede zet dat je de gesprekken toch weer oppakt. De gesprekken toen hebben wss niet veel baat kunnen hebben omdat je niet 100% achter het stopzetten met GM hebt gestaan. Blijf je heen en weer geslingerd worden. Nu dat wel zo is, heb/krijg je wss betere handvatten/technieken aangereikt om je woede te plaatsen en dit achter je te laten. Dit gaat je echt wel lukken. 1 Stap tegelijk. Patronen zijn lastig te doorbreken, maar jij herkent ze wel bij jezelf, vandaaruit kun je verder.
Ook de momenten dat wanneer ik een antwoord gaf wat hem niet aanstond, hij in de negeermodus ging, altijd nadat ik een leugen had ontdekt. En ik dus wilde uitleggen dat zijn uitleg nergens op sloeg. En ik begreep ook wel, dat als hij thuis al niet eerlijk kon zijn, waarom dan wel tegen mij?
Op een bepaald moment bedacht ik, Dibbes, je bent gek, spendeer er geen tijd en energie meer aan. Heb het zonder iets te laten weten gestopt, geen mail, geen sms, geen msn (de keer daarvoor had ik dat nl. wel gedaan, soort van afscheidsmail). Gewoon alles van hem verwijderd. Hij kan mij alleen nog bellen (sms van hem is geblokkeerd nl. )maar hem kennende doet ie dat niet.
Waarom ik het dan toch ook heb laten doorsudderen? Genegenheid voor de man, kan het niet helpen of anders omschrijven. Dat zal op een rare manier ook zo blijven, maar geen contact meer. Ik werd er nl. zelf naar mijn omgeving ook niet leuker op. En familie en vrienden zijn me toch echt wel wat meer waard. Met een paar hele goede vriendinnen heb ik het erover kunnen hebben, gelukkig, want dit in je eentje oplossen/verwerken lukt niet altijd.
En mezelf heb ik ook een goede schop onder mijn kont verkocht. De eerstvolgende man bij wie iets niet klopt in zijn verhaal is voor mij exit.
Face, ik vind het een goede zet dat je de gesprekken toch weer oppakt. De gesprekken toen hebben wss niet veel baat kunnen hebben omdat je niet 100% achter het stopzetten met GM hebt gestaan. Blijf je heen en weer geslingerd worden. Nu dat wel zo is, heb/krijg je wss betere handvatten/technieken aangereikt om je woede te plaatsen en dit achter je te laten. Dit gaat je echt wel lukken. 1 Stap tegelijk. Patronen zijn lastig te doorbreken, maar jij herkent ze wel bij jezelf, vandaaruit kun je verder.
dinsdag 28 augustus 2007 om 08:20
Hee Face,
Erg goed dat je erover gaat praten! Zoals je in je (geciteerde) tekst schreef: het zal niet makkelijk zijn om patronen en dieper liggende gevoelens/ gedachten te erkennen en daar ook iets aan te veranderen. Dat is een proces en zal ook wel wat traantjes en vallen en opstaan kosten. Maar je weet inmiddels dat dit patroon je alleen maar meer verdriet en onzekerheid oplevert dus het is wel de moeite waard. En dat onzekerheid/ ellende vertrouwd voelt is heel menselijk. Dat is de situatie die je als kind al kende en dat is dus de situatie waarin je weet hoe je moet handelen. Ondanks dat het je ellende oplevert, je weet waarschijnlijk gewoon niet hoe je je staande moet houden in een situatie die niet zo onzeker is.Misschien gaat het zelfs wel zo ver dat je die onzekerheid dan weer opzoekt omdat je anders geen gevoel meer hebt van "bestaansrecht", omdat juist in andere situaties die onzekerheid nog veel pijnlijker/ ondraaglijker wordt omdat je in die situaties niet weet wat je moet doen?
Ik ben hier niet nieuw, dat wil zeggen, ik lees vaak mee. Ik probeer niet te vaak te reageren omdat ik niet herkenbaar wil zijn en ook omdat ik nogal snel heel veel achter de computer zit en mijn tijd/ aandacht beter op andere dingen kan richten. Ik las jouw reactie en dacht daarin wat dingen van mezelf te herkennen, vandaar dat ik specifiek op jou reageerde.
Hoe gaat het nu met je?
Liefs, Betty
Erg goed dat je erover gaat praten! Zoals je in je (geciteerde) tekst schreef: het zal niet makkelijk zijn om patronen en dieper liggende gevoelens/ gedachten te erkennen en daar ook iets aan te veranderen. Dat is een proces en zal ook wel wat traantjes en vallen en opstaan kosten. Maar je weet inmiddels dat dit patroon je alleen maar meer verdriet en onzekerheid oplevert dus het is wel de moeite waard. En dat onzekerheid/ ellende vertrouwd voelt is heel menselijk. Dat is de situatie die je als kind al kende en dat is dus de situatie waarin je weet hoe je moet handelen. Ondanks dat het je ellende oplevert, je weet waarschijnlijk gewoon niet hoe je je staande moet houden in een situatie die niet zo onzeker is.Misschien gaat het zelfs wel zo ver dat je die onzekerheid dan weer opzoekt omdat je anders geen gevoel meer hebt van "bestaansrecht", omdat juist in andere situaties die onzekerheid nog veel pijnlijker/ ondraaglijker wordt omdat je in die situaties niet weet wat je moet doen?
Ik ben hier niet nieuw, dat wil zeggen, ik lees vaak mee. Ik probeer niet te vaak te reageren omdat ik niet herkenbaar wil zijn en ook omdat ik nogal snel heel veel achter de computer zit en mijn tijd/ aandacht beter op andere dingen kan richten. Ik las jouw reactie en dacht daarin wat dingen van mezelf te herkennen, vandaar dat ik specifiek op jou reageerde.
Hoe gaat het nu met je?
Liefs, Betty
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:58
Hey Betty,
Tsja het is in feite kort maar zeer!! krachtig wat me te doen staat.Mezelf accepteren om wie ik ben wat voor keuzes ik maak,mezelf wel de moeite vinden zonder door anderen een gevoel te krijgen dat ik niet de moeite waard ben.Téveel met de ander bezig zijn en blijven,opdat ik mezelf niet hoef aan ' te pakken'.Idd. iets wat ik alleen maar ken en zulks situaties aankan,weet op te lossen,mee heb leren dealen.Het zou idd. niet bij me passen zou het anders zijn want dan zal ik in een verkeerd jasje terecht komen.Dit ben ik,en ik heb niet mensen die op mijn pad komen er van te overtuigen dat ze fout zijn of niet inzien waar ze mee bezig zijn.Dat is dus de clu van mijn verhaal.Ik ga missies aan welke me energie kosten en uiteindelijk niets opleveren.Ik wil mensen veranderen op wat ze me zeggen maar daadwerkelijk niet doen.(in relaties dus).Heb het zo 19jr. volgehouden met mijn ex.Had ook als reden dat we samen 3 kinderen hebben.Vervolgens kom ik het tegenovergestelde van ex tegen,GM.Die me overlaad met zijn liefde wat ex niet deed of wilde ontvangen van mij.Punt is bij GM, hij zegt van alles maar daadwerkelijk iets doen blijft achterwege.Of staat vooralsnog in de wacht.Tsja dan ga ik dat gevecht aan met mijzelf.Komop dit kan ik best,wachten toch?Maar innerlijk ga ik eraan kapot.Dat is niet mijn idee van onvoorwaardelijk liefhebben.En dan zal en dan moet ik van mijzelf dus hem in laten zien waar hij mee bezig is.Onvervulde taak leg ik mezelf op daarmee.En vervolgens ben ik niet te stoppen,ga netzo lang door terwijl ik weet het zal niet doordringen want GM denkt er anders over en blijft dat doen.
Tsja een soort 'redder' met een onmachtig gevoel.Het frappante is,GM is behoorlijk identiek aan mij vwb. gevoelens en liefde nodig zijn.Hij doet in feite exact wat ik doe,niet bij zichzelf kijken maar geven en geven wat hij zelf ook nodig heeft.Nou 2 vliegen in 1 klap nietwaar.We geven en geven maar daadwerkelijk tot onze eigen kern komen is er niet bij.We (ver)leggen onze eigen behoeften bij de ander.Ik ga ermee in gevecht>want het voelt wel/niet okee.GM laat het bekomen en laat het voor wat het is.Hoe diep hij vanbinnen weet maar ook zegt dat het niet de ideale situatie is.
Wat mij nu te doen staat is het accepteren van mijn gevoel voor deze man en niet meer keihard ertegenin gaan.Me erbij neerleggen en niet meer denken maar hij,maar hij,maar hij.Nee IK.En dat is verdomd moeilijk want zo denk ik dus al tig jaren.Ik heb nu te denken aan wat IK wil en wat ik aankan ipv. verstand tegen gevoel opzetten.Tegen mijn gevoel valt niet te vechten,klaar.Ik leg me erbij neer en dat kost mega moeite.Ik accepteer dat ik gevoelens heb/blijf hebben voor deze man,maar er dus NIETS meer meedoen.Want dat breekt me op.Iedere keer weer.De 'missie' heb ik los te laten.Dat is een flink proces wat niet 123 geklaart is.Maar het zal mij wel rust geven in mijzelf ipv. mezelf te veroordelen alsmaar.Want dat doe ik steeds dus.Ik doe dingen waar ik niet achtersta en veroordeel mezelf daarop én GM veroordeelde ik daarop ook.Terwijl ik het ben die het laat gebeuren,om maar gehoord/gezien te worden.Ik accepteer mezelf niet.Wat is er dan eenvoudiger om een ander daarvan te beschuldigen(wetende dat ik zelf N.B. deels de veroorzaker ben)?Hele taak dus in het vooruitzicht.Maar ik weet waar het dus wringt en dat dat me te doen staat.Het gesprek gister verliep goed,zit wel nog steeds met het waarom hij waarom dit waarom dat.Nou dáárom,omdat dingen nu eenmaal zo lopen.Je gevoel kan je niet ontwijken dat is vechten tegen de bierkaai.Soms loopt iets niet zo je graag zou willen dat het liep hoe goed het ook voelt,als het alsmaar pijn opleverd is het niet goed.
Tsja het is in feite kort maar zeer!! krachtig wat me te doen staat.Mezelf accepteren om wie ik ben wat voor keuzes ik maak,mezelf wel de moeite vinden zonder door anderen een gevoel te krijgen dat ik niet de moeite waard ben.Téveel met de ander bezig zijn en blijven,opdat ik mezelf niet hoef aan ' te pakken'.Idd. iets wat ik alleen maar ken en zulks situaties aankan,weet op te lossen,mee heb leren dealen.Het zou idd. niet bij me passen zou het anders zijn want dan zal ik in een verkeerd jasje terecht komen.Dit ben ik,en ik heb niet mensen die op mijn pad komen er van te overtuigen dat ze fout zijn of niet inzien waar ze mee bezig zijn.Dat is dus de clu van mijn verhaal.Ik ga missies aan welke me energie kosten en uiteindelijk niets opleveren.Ik wil mensen veranderen op wat ze me zeggen maar daadwerkelijk niet doen.(in relaties dus).Heb het zo 19jr. volgehouden met mijn ex.Had ook als reden dat we samen 3 kinderen hebben.Vervolgens kom ik het tegenovergestelde van ex tegen,GM.Die me overlaad met zijn liefde wat ex niet deed of wilde ontvangen van mij.Punt is bij GM, hij zegt van alles maar daadwerkelijk iets doen blijft achterwege.Of staat vooralsnog in de wacht.Tsja dan ga ik dat gevecht aan met mijzelf.Komop dit kan ik best,wachten toch?Maar innerlijk ga ik eraan kapot.Dat is niet mijn idee van onvoorwaardelijk liefhebben.En dan zal en dan moet ik van mijzelf dus hem in laten zien waar hij mee bezig is.Onvervulde taak leg ik mezelf op daarmee.En vervolgens ben ik niet te stoppen,ga netzo lang door terwijl ik weet het zal niet doordringen want GM denkt er anders over en blijft dat doen.
Tsja een soort 'redder' met een onmachtig gevoel.Het frappante is,GM is behoorlijk identiek aan mij vwb. gevoelens en liefde nodig zijn.Hij doet in feite exact wat ik doe,niet bij zichzelf kijken maar geven en geven wat hij zelf ook nodig heeft.Nou 2 vliegen in 1 klap nietwaar.We geven en geven maar daadwerkelijk tot onze eigen kern komen is er niet bij.We (ver)leggen onze eigen behoeften bij de ander.Ik ga ermee in gevecht>want het voelt wel/niet okee.GM laat het bekomen en laat het voor wat het is.Hoe diep hij vanbinnen weet maar ook zegt dat het niet de ideale situatie is.
Wat mij nu te doen staat is het accepteren van mijn gevoel voor deze man en niet meer keihard ertegenin gaan.Me erbij neerleggen en niet meer denken maar hij,maar hij,maar hij.Nee IK.En dat is verdomd moeilijk want zo denk ik dus al tig jaren.Ik heb nu te denken aan wat IK wil en wat ik aankan ipv. verstand tegen gevoel opzetten.Tegen mijn gevoel valt niet te vechten,klaar.Ik leg me erbij neer en dat kost mega moeite.Ik accepteer dat ik gevoelens heb/blijf hebben voor deze man,maar er dus NIETS meer meedoen.Want dat breekt me op.Iedere keer weer.De 'missie' heb ik los te laten.Dat is een flink proces wat niet 123 geklaart is.Maar het zal mij wel rust geven in mijzelf ipv. mezelf te veroordelen alsmaar.Want dat doe ik steeds dus.Ik doe dingen waar ik niet achtersta en veroordeel mezelf daarop én GM veroordeelde ik daarop ook.Terwijl ik het ben die het laat gebeuren,om maar gehoord/gezien te worden.Ik accepteer mezelf niet.Wat is er dan eenvoudiger om een ander daarvan te beschuldigen(wetende dat ik zelf N.B. deels de veroorzaker ben)?Hele taak dus in het vooruitzicht.Maar ik weet waar het dus wringt en dat dat me te doen staat.Het gesprek gister verliep goed,zit wel nog steeds met het waarom hij waarom dit waarom dat.Nou dáárom,omdat dingen nu eenmaal zo lopen.Je gevoel kan je niet ontwijken dat is vechten tegen de bierkaai.Soms loopt iets niet zo je graag zou willen dat het liep hoe goed het ook voelt,als het alsmaar pijn opleverd is het niet goed.
dinsdag 28 augustus 2007 om 19:26
Lieve Face,
Het is wel heel erg veel voor je allemaal he? Ik lees je bericht en zie hoe zwaar en veel het is voor je. Los van alle dingen, zelfs GM, kun je aan 1 ding werken en dat is jouw zelfvertrouwen. Ik vind het heel goed dat je met iemand gaat praten.
Ik heb een vraagje: je zegt in je mail dat je een "redder" bent. Heb je een idee waar dat vandaan komt? Wat/ wie wil je redden? Wat is jouw verantwoordelijkheid (of voelt als jouw verantwoordelijkheid) in bepaalde situaties? Welke situaties zijn dat?
Ik denk dat er een groot verschil is tussen accepteren en je ergens bij neerleggen. Je kan wel accepteren dat de situatie zo is en je je nu zo voelt, maar je legt je er niet bij neer. Volgens mij doe je dat hartstikke goed!
Ga je met een specifieke vraag/ opdracht werken met de psycholoog?
Ik moet nu gaan maar hoop weer van je te lezen.
Liefs, Betty
Het is wel heel erg veel voor je allemaal he? Ik lees je bericht en zie hoe zwaar en veel het is voor je. Los van alle dingen, zelfs GM, kun je aan 1 ding werken en dat is jouw zelfvertrouwen. Ik vind het heel goed dat je met iemand gaat praten.
Ik heb een vraagje: je zegt in je mail dat je een "redder" bent. Heb je een idee waar dat vandaan komt? Wat/ wie wil je redden? Wat is jouw verantwoordelijkheid (of voelt als jouw verantwoordelijkheid) in bepaalde situaties? Welke situaties zijn dat?
Ik denk dat er een groot verschil is tussen accepteren en je ergens bij neerleggen. Je kan wel accepteren dat de situatie zo is en je je nu zo voelt, maar je legt je er niet bij neer. Volgens mij doe je dat hartstikke goed!
Ga je met een specifieke vraag/ opdracht werken met de psycholoog?
Ik moet nu gaan maar hoop weer van je te lezen.
Liefs, Betty
dinsdag 28 augustus 2007 om 23:10
Hoi Benedicte.
Leuk dat je het vraagt.
Hier gaat het wel ok. Nog steeds van gm 1 af (toch nog altijd jammer) en in gm 2 heb ik een sv gevonden.
Leuk voor zo lang ik vrijgezel ben maar meer zal het ook niet worden.
Eigenlijk best relaxed. Ik had nooit van mezelf gedacht dat ik dit ooit zou zeggen trouwens. Ik een sv.
Hoe is het met jou?
En idd, ik vind dit forum ook niet echt je van het.
Leuk dat je het vraagt.
Hier gaat het wel ok. Nog steeds van gm 1 af (toch nog altijd jammer) en in gm 2 heb ik een sv gevonden.
Leuk voor zo lang ik vrijgezel ben maar meer zal het ook niet worden.
Eigenlijk best relaxed. Ik had nooit van mezelf gedacht dat ik dit ooit zou zeggen trouwens. Ik een sv.
Hoe is het met jou?
En idd, ik vind dit forum ook niet echt je van het.
woensdag 29 augustus 2007 om 07:26
Heyhey Betty,
Allemaal heel erg voor mij,mwah het gebeurd en ik laat het gebeuren.En maak het mijzelf daarmee niet makkelijk wat wel zou kunnen.En ik wil alles tegelijk,daar hou ik het op.
Accepteren en bij neerleggen is idd. een verschil.Je zegt ik doe het goed.Ik vind dat ik het allemaal teveel belaad van wat het werkelijk is.Tuurlijk liefde is iets,en ik ben er een ster in om het groter te doen zijn.Dat heeft dus alles te maken met mijzelf.Ik die zelf veel liefde zoek,dit vond bij GM.En hij bij mij.Zo ik al aangaf zijn we op een of andere manier identiek aan elkaar.Vandaar mijn gevoel van 'redder'willen zijn/word.
Redder bedoel ik mee,dat GM dus evenals ik zo enorm op zoek is naar waar hij zelf naar verlangt.Zo vulden we elkaar aan.We beantwoorden elkaars verlangen.Dat is ook liefde alleen het vervulde uiteindelijk niet voor mij wat ik graag zou willen.
Bij mijn ex was dit ook aan de orde alleen met dien verschil hij stond er niet voor open.En ik zag wat hij nodig had maar hij nam niet aan en gaf ook niet terug.GM gaf en nam opdat hij dat thuis miste,ik beantwoorde dat maar wilde meer dan hij me wilde geven.
Hij heeft al de tijd duidelijk aangegeven aan mij,dat hij thuis niet kreeg wat hij zou willen maar dat geen reden zag als weggaan,het zo wilde op lossen.Bij mij,hetgeen hij nog steeds zocht, wel dus had gevonden.Waardoor ik dus de rol van 'redder' op mij nam hem in te laten zien dat het anders kan als hij maar een keus maakte voor zichzelf.Dat deed hij ook,door met mij te zijn maar ook thuis te blijven.Waardoor ik in gevecht ging met mijzelf en hem.Ipv. te denken hij heeft zichzelf te 'redden' in wat hij zo mist.
En dat 'redden' komt voort uit mijzelf.Ik die zelf zoekt en nodig ben wat ik zoveel aan GM geef/gaf.Omdat ik zag dát wat hij mist ik ook mis.en zo aanvulling gaf aan zijn leven en mijzelf daarmee vergat maar ozo herkende.En in feite mezelf teniet deed aan het voldoen van mijn eigen behoeften zo ik nodig ben,zoek.Beetje de kreupele helpt de blinde.Wat uiteindelijk niet zal wereken want beide hebben een 'handicap' om het zo even te noemen.En dat uit zich dus specifiek in een relatie.Ik gaf al aan in een andere post ik zoek ook bewust(onbewust?) zulks lookalikes op die met hetzelfde euvel zitten als mij opdat ik bij de ander tegemoed kan komen in wat ik zelf mis en zo voldoening vind op een of andere manier/bij een ander.Ik ook wel degelijk inzie dat dat niet de manier is om zelf te voldoening uit te halen op lange termijn.Het ook niet iets worden kan op basis daarvan ,voor beide dat besef ik terdege.Het een strijd word met mijzelf,mijn bestaansrecht wil idd. Het uiteindelijk voelt,de conclusie uittrek, ik mag er dus weer niet zijn.Ik krijg/vind niet wat ikzelf uiteindelijk verlang.Ex en nu GM.Voor de rest heb ik daar geen 'last' van.Het is wel een duidelijk patroon in mijn relaties tot nu toe.Soort van surviven in mijn eigen behoeften en genoegen nemen met.Wat zich idd. voordeed van thuis uit en niet beter weten dat dat mijn manier is van functioneren,in het onzekere leven.Je zei al ik zou in de zekere manier niet voldoen en de onzekere manier weer opzoeken uiteindelijk.Dat is m.i. ook aan de orde bij GM hij leeft altijd in zekerheid maar binnenin hem komt daar een gevecht want eigenlijk is hij ook onzeker maar kiest voor het zekere.Dat is zijn keus en daar heb ik hem in te respecteren.Het wrange is daarvan dat hij mij anders zegt dan hij eigenlijk kan/wil zijn dus.Heel tegenstrijdig.Netals mij zijn maar er niet voor uitkomen irl. alleen bij mij/met mij. En thuis weer de rol opnemen die hij altijd al vertolkt.
Ik krijg idd. een opdracht van de psycholoog wat ik in mijn vorige post heb aangegeven.Hoe ga ik losser om met de situatie die is geweest.En niet krampachtig mezelf veroordelen op wat is gebeurd.Lees>het tegenstrijdige,iets doen waar ik niet achtersta en er achteraf spijt van hebben ongeacht fdat ik ervan genoot de ontmoetingen met GM.En zo me dus bij de dingen neer heb te leggen/kan leggen zonder wrang gevoel.Dat is idd. wel zwaar want ik heb per slot van rekening dit zelf instand gehouden om maar te voldoen in mijn verlangen.Dit dus averechts werkt uiteindelijk voor mij in the end.Want ik ga/ging in gevecht met mijzelf en gaf ex de schuld,nu GM de schuld.Terwijl het geen schuld behoeft.Dingen gebeuren en het is voor mij zaak dat ik leer te luisteren naar mijzelf en er vooral naar handel en leer te accepteren dat ik zo ben en dat ik zo met de dingen omga en van daaruit leer trek in hoe ik het voor mijzelf haalbaar maak.Ipv. krampachtig te voldoen aan wat ik wil/zoek/nodig ben.Waardoor ik dus uit mijzelf stap en vervolgens met de ander bezig ga met overtuigen.De strijdbijl neer heb te leggen nu in mijzelf/voor mijzelf.
Allemaal heel erg voor mij,mwah het gebeurd en ik laat het gebeuren.En maak het mijzelf daarmee niet makkelijk wat wel zou kunnen.En ik wil alles tegelijk,daar hou ik het op.
Accepteren en bij neerleggen is idd. een verschil.Je zegt ik doe het goed.Ik vind dat ik het allemaal teveel belaad van wat het werkelijk is.Tuurlijk liefde is iets,en ik ben er een ster in om het groter te doen zijn.Dat heeft dus alles te maken met mijzelf.Ik die zelf veel liefde zoek,dit vond bij GM.En hij bij mij.Zo ik al aangaf zijn we op een of andere manier identiek aan elkaar.Vandaar mijn gevoel van 'redder'willen zijn/word.
Redder bedoel ik mee,dat GM dus evenals ik zo enorm op zoek is naar waar hij zelf naar verlangt.Zo vulden we elkaar aan.We beantwoorden elkaars verlangen.Dat is ook liefde alleen het vervulde uiteindelijk niet voor mij wat ik graag zou willen.
Bij mijn ex was dit ook aan de orde alleen met dien verschil hij stond er niet voor open.En ik zag wat hij nodig had maar hij nam niet aan en gaf ook niet terug.GM gaf en nam opdat hij dat thuis miste,ik beantwoorde dat maar wilde meer dan hij me wilde geven.
Hij heeft al de tijd duidelijk aangegeven aan mij,dat hij thuis niet kreeg wat hij zou willen maar dat geen reden zag als weggaan,het zo wilde op lossen.Bij mij,hetgeen hij nog steeds zocht, wel dus had gevonden.Waardoor ik dus de rol van 'redder' op mij nam hem in te laten zien dat het anders kan als hij maar een keus maakte voor zichzelf.Dat deed hij ook,door met mij te zijn maar ook thuis te blijven.Waardoor ik in gevecht ging met mijzelf en hem.Ipv. te denken hij heeft zichzelf te 'redden' in wat hij zo mist.
En dat 'redden' komt voort uit mijzelf.Ik die zelf zoekt en nodig ben wat ik zoveel aan GM geef/gaf.Omdat ik zag dát wat hij mist ik ook mis.en zo aanvulling gaf aan zijn leven en mijzelf daarmee vergat maar ozo herkende.En in feite mezelf teniet deed aan het voldoen van mijn eigen behoeften zo ik nodig ben,zoek.Beetje de kreupele helpt de blinde.Wat uiteindelijk niet zal wereken want beide hebben een 'handicap' om het zo even te noemen.En dat uit zich dus specifiek in een relatie.Ik gaf al aan in een andere post ik zoek ook bewust(onbewust?) zulks lookalikes op die met hetzelfde euvel zitten als mij opdat ik bij de ander tegemoed kan komen in wat ik zelf mis en zo voldoening vind op een of andere manier/bij een ander.Ik ook wel degelijk inzie dat dat niet de manier is om zelf te voldoening uit te halen op lange termijn.Het ook niet iets worden kan op basis daarvan ,voor beide dat besef ik terdege.Het een strijd word met mijzelf,mijn bestaansrecht wil idd. Het uiteindelijk voelt,de conclusie uittrek, ik mag er dus weer niet zijn.Ik krijg/vind niet wat ikzelf uiteindelijk verlang.Ex en nu GM.Voor de rest heb ik daar geen 'last' van.Het is wel een duidelijk patroon in mijn relaties tot nu toe.Soort van surviven in mijn eigen behoeften en genoegen nemen met.Wat zich idd. voordeed van thuis uit en niet beter weten dat dat mijn manier is van functioneren,in het onzekere leven.Je zei al ik zou in de zekere manier niet voldoen en de onzekere manier weer opzoeken uiteindelijk.Dat is m.i. ook aan de orde bij GM hij leeft altijd in zekerheid maar binnenin hem komt daar een gevecht want eigenlijk is hij ook onzeker maar kiest voor het zekere.Dat is zijn keus en daar heb ik hem in te respecteren.Het wrange is daarvan dat hij mij anders zegt dan hij eigenlijk kan/wil zijn dus.Heel tegenstrijdig.Netals mij zijn maar er niet voor uitkomen irl. alleen bij mij/met mij. En thuis weer de rol opnemen die hij altijd al vertolkt.
Ik krijg idd. een opdracht van de psycholoog wat ik in mijn vorige post heb aangegeven.Hoe ga ik losser om met de situatie die is geweest.En niet krampachtig mezelf veroordelen op wat is gebeurd.Lees>het tegenstrijdige,iets doen waar ik niet achtersta en er achteraf spijt van hebben ongeacht fdat ik ervan genoot de ontmoetingen met GM.En zo me dus bij de dingen neer heb te leggen/kan leggen zonder wrang gevoel.Dat is idd. wel zwaar want ik heb per slot van rekening dit zelf instand gehouden om maar te voldoen in mijn verlangen.Dit dus averechts werkt uiteindelijk voor mij in the end.Want ik ga/ging in gevecht met mijzelf en gaf ex de schuld,nu GM de schuld.Terwijl het geen schuld behoeft.Dingen gebeuren en het is voor mij zaak dat ik leer te luisteren naar mijzelf en er vooral naar handel en leer te accepteren dat ik zo ben en dat ik zo met de dingen omga en van daaruit leer trek in hoe ik het voor mijzelf haalbaar maak.Ipv. krampachtig te voldoen aan wat ik wil/zoek/nodig ben.Waardoor ik dus uit mijzelf stap en vervolgens met de ander bezig ga met overtuigen.De strijdbijl neer heb te leggen nu in mijzelf/voor mijzelf.
donderdag 30 augustus 2007 om 08:47
quote:SLI schreef op 30 augustus 2007 @ 00:56:
Heej Benedicte, ik gaf toch antwoord.
Ben je een beetje van de wap?
Haaaaaaaaaaaaaaaaa, oeps, eergister de hele tijd ruzie met dat kutforum, dus dacht dat het bericht niet geplaatst was en gisteravond totaal vd wereld door uitwerkende verdoving in mijn bekkie.... ..........of zal ik maar gewoon mijn haarkleur de schuld geven....
Leuk om te horen/lezen dat je het met SV/GM2 naar de zin hebt!
Heej Benedicte, ik gaf toch antwoord.
Ben je een beetje van de wap?
Haaaaaaaaaaaaaaaaa, oeps, eergister de hele tijd ruzie met dat kutforum, dus dacht dat het bericht niet geplaatst was en gisteravond totaal vd wereld door uitwerkende verdoving in mijn bekkie.... ..........of zal ik maar gewoon mijn haarkleur de schuld geven....
Leuk om te horen/lezen dat je het met SV/GM2 naar de zin hebt!
donderdag 30 augustus 2007 om 08:52
quote:benedicte_1975 schreef op 29 augustus 2007 @ 22:26:
Deurtje en SLI, hoe is het met jullie?
Het gaat hier redelijk,ondanks alles mis ik Gm wel,dat is helaas niet zomaar ineens weg.
We hebben sinds die laatste keer helemaal geen contact meer gehad en dat valt me zwaar.
Soms denk ik wel eens,wat mis ik dan??
Is hij het,zijn smsje,telefoontjes en aandacht...of mis ik gewoon "iemand" !!
Het zullen wel de bekende afkick kriebels zijn,een jaar lang elke dag dat contact,de telefoontjes en smsjes vaak op vaste en bekende tijden,iets waar ik toch altijd rekening mee hield.
Nu ineens is er niets meer...of was het al niets..ik weet het niet.
Hoe is het verder met jou Benedicte?
Deurtje en SLI, hoe is het met jullie?
Het gaat hier redelijk,ondanks alles mis ik Gm wel,dat is helaas niet zomaar ineens weg.
We hebben sinds die laatste keer helemaal geen contact meer gehad en dat valt me zwaar.
Soms denk ik wel eens,wat mis ik dan??
Is hij het,zijn smsje,telefoontjes en aandacht...of mis ik gewoon "iemand" !!
Het zullen wel de bekende afkick kriebels zijn,een jaar lang elke dag dat contact,de telefoontjes en smsjes vaak op vaste en bekende tijden,iets waar ik toch altijd rekening mee hield.
Nu ineens is er niets meer...of was het al niets..ik weet het niet.
Hoe is het verder met jou Benedicte?
