Relaties
alle pijlers
moeder.... hoe ga ik er mee om?
woensdag 18 maart 2009 om 11:53
Mijn moeder claimt me....Ik word er helemaal dol van. Inmiddels ben ik 33, maar na een telefoongesprek met haar voel ik me weer een kind. En dit maakt me zo ontzettend kwaad. Alleen zeg ik er tegen haar niets over.... durf ik niet.
Ik zou graag eens met wat vrouwen willen praten hoe hiermee om te gaan. Graag zou ik serieus advies willen. Ik ben er al jaren over aan het nadenken en aan het trachten om hier mee om te gaan, maar zelfs een verhuizing van 160 km verder weg heeft niets geholpen. Ben enig kind en mijn moeder is een dominante vrouw met gevoel voor drama.
Ik zou graag eens met wat vrouwen willen praten hoe hiermee om te gaan. Graag zou ik serieus advies willen. Ik ben er al jaren over aan het nadenken en aan het trachten om hier mee om te gaan, maar zelfs een verhuizing van 160 km verder weg heeft niets geholpen. Ben enig kind en mijn moeder is een dominante vrouw met gevoel voor drama.
woensdag 18 maart 2009 om 12:00
Mijn moeder van 59 kreeg laatst met slecht weer te horen van haar moeder dat ze niet weg mocht gaan, omdat het zo glad op de weg was en dat gevaarlijk was.
Mijn moeder heeft heel boos gezegd dat ze een volwassen vrouw is die zelf bepaald hoe haar leven eruit ziet en heeft toen boos opgehangen. Later heeft ze wel teruggebeld om sorrie te zeggen, maar op haar leeftijd gebeurt het nog steeds.
Wees duidelijk en laat niet over je heen lopen!
Mijn moeder heeft heel boos gezegd dat ze een volwassen vrouw is die zelf bepaald hoe haar leven eruit ziet en heeft toen boos opgehangen. Later heeft ze wel teruggebeld om sorrie te zeggen, maar op haar leeftijd gebeurt het nog steeds.
Wees duidelijk en laat niet over je heen lopen!
woensdag 18 maart 2009 om 12:19
Ja, ik vind het eerlijk gezegd een beetje overdreven en cru om heel boos te worden en daarna op te hangen bij een oma die zoiets, uit waarschijnlijk de beste bedoelingen, zegt.
En wel voor zoiets kleins eigenlijk..dat het glad is op de weg.
En wel voor zoiets kleins eigenlijk..dat het glad is op de weg.
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
woensdag 18 maart 2009 om 12:19
woensdag 18 maart 2009 om 12:20
woensdag 18 maart 2009 om 12:26
quote:blijfgewoonbianca schreef op 18 maart 2009 @ 12:06:
Yoyo , ik ken je Oma niet , maar het klinkt toch gewoon héél lief ; dat je je zorgen maakt om je kind van 59 ?
Het is misschien de toon die de muziek maakt
het kan zijn: ik bel je even, want het is glad op de weg en dan heb ik liever dat je niet gaat rijden met de auto want dan ben ik bang dat er wat gebeurt.
Of: Ik bel je nu, want het is glad op de weg en je blijft maar mooi binnen vandaag he! Dat eis ik van je. Je kan al niet goed autorijden en als jij nu op pad gaat dan is het vragen om ongelukken.
Yoyo , ik ken je Oma niet , maar het klinkt toch gewoon héél lief ; dat je je zorgen maakt om je kind van 59 ?
Het is misschien de toon die de muziek maakt
het kan zijn: ik bel je even, want het is glad op de weg en dan heb ik liever dat je niet gaat rijden met de auto want dan ben ik bang dat er wat gebeurt.
Of: Ik bel je nu, want het is glad op de weg en je blijft maar mooi binnen vandaag he! Dat eis ik van je. Je kan al niet goed autorijden en als jij nu op pad gaat dan is het vragen om ongelukken.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 18 maart 2009 om 12:31
Oma is ook echt een schat!
Maar ze is zo extreem overbezorgd dat ze mijn moeder van 59 precies vertelt wat ze wel en niet moet doen. Voor mijn moeder was het dit keer dus even de druppel dat ze op zondagochtend om 9 uur werd opgebeld dat ze niet naar familie in brabant mocht gaan, vanwege een slechte weg.
En dit was geen sporadische situatie.
Maar ze is zo extreem overbezorgd dat ze mijn moeder van 59 precies vertelt wat ze wel en niet moet doen. Voor mijn moeder was het dit keer dus even de druppel dat ze op zondagochtend om 9 uur werd opgebeld dat ze niet naar familie in brabant mocht gaan, vanwege een slechte weg.
En dit was geen sporadische situatie.
woensdag 18 maart 2009 om 12:32
quote:acissej schreef op 18 maart 2009 @ 12:22:
Ik bedoel met die kans, dat ik als kind zijnde al een paradoxale relatie met haar had.
Zij was het kind en ik de moeder.... hebben jullie hem nog?
Ja, die begrijp ik heel goed.
Dat gaat echt een heel stuk verder dan het voorbeeld van yoyo ed. dat is idd lief. Hoe irritant ook, misschien, bij tijd en wijle.
De relatie zoals jij die beschrijft klinkt niet gezond.
Ik bedoel met die kans, dat ik als kind zijnde al een paradoxale relatie met haar had.
Zij was het kind en ik de moeder.... hebben jullie hem nog?
Ja, die begrijp ik heel goed.
Dat gaat echt een heel stuk verder dan het voorbeeld van yoyo ed. dat is idd lief. Hoe irritant ook, misschien, bij tijd en wijle.
De relatie zoals jij die beschrijft klinkt niet gezond.
Computer says nooooo
woensdag 18 maart 2009 om 12:35
Zoals ik het lees, manipuleert jouw moeder.
Mijn ervaring is, dat dat heel moeilijk mee om te gaan is. Moeilijk te leren, moeilijk om vol te houden ook.
Het gemakkelijkst wat ik voor mezelf uiteindelijk kon doen is zelf er heel hard aan werken afscheid te nemen van het idee dat je moeder je moeder moet zijn... Althans, het beeld wat doorgaans van een moeder wordt geschetst.
En dat is heel moeilijk. Maar je moeder pogen te veranderen, is helemaal onmogelijk.
Mijn ervaring is, dat dat heel moeilijk mee om te gaan is. Moeilijk te leren, moeilijk om vol te houden ook.
Het gemakkelijkst wat ik voor mezelf uiteindelijk kon doen is zelf er heel hard aan werken afscheid te nemen van het idee dat je moeder je moeder moet zijn... Althans, het beeld wat doorgaans van een moeder wordt geschetst.
En dat is heel moeilijk. Maar je moeder pogen te veranderen, is helemaal onmogelijk.
Computer says nooooo
woensdag 18 maart 2009 om 12:44
Nummerherkenning en maar 1 keer per week opnemen? Bij mij was het niet zo extreem maar ik merkte ook dat ik gewoon bepaalde dingen niet meer moest zeggen/ vertellen. Als we twijfelden over de aankoop van een huis; niet meer zeggen. Nadenken over een mooie reis? Niet meer delen, want het was toch allemaal niks. Waarschijnlijk ben je het ook gewend dat je moeder haar mening moet geven en zal dit best wel even wennen zijn...
Misschien kun je meer voorbeelden geven?
Misschien kun je meer voorbeelden geven?
woensdag 18 maart 2009 om 12:45
Ik herken het van een vriendin en haar moeder. Niet eenvoudig hè, de vriendin worstelt er ook nog altijd mee. Misschien moet je als eerste stap erkennen dat je moeder eerder een negatieve dan een positieve kracht is in je leven en je erbij neerleggen dat jij haar niet zult kunnen veranderen. Dat kan ze alleen zelf.
En dan de schade beperken voor jezelf. Eens duidelijk de zaken benoemen die je dwars zitten en aangeven waar vanaf nu je grenzen liggen. Grote kans dat ze er niets van begrijpt en zich direct in de slachtofferrol wentelt (waar heeft ze zo'n gemene en ondankbare dochter aan te danken?) of gewoon totaal negeert wat jij hebt gezegd. Dat is haar keuze, verwacht niet dat ze je opeens zal begrijpen. Maar houd vervolgens wel voet bij stuk: tot hier en niet verder.
Het zal de relatie met je moeder waarschijnlijk niet verbeteren maar de kwaliteit van jouw leven wel.
Sterkte ermee!
En dan de schade beperken voor jezelf. Eens duidelijk de zaken benoemen die je dwars zitten en aangeven waar vanaf nu je grenzen liggen. Grote kans dat ze er niets van begrijpt en zich direct in de slachtofferrol wentelt (waar heeft ze zo'n gemene en ondankbare dochter aan te danken?) of gewoon totaal negeert wat jij hebt gezegd. Dat is haar keuze, verwacht niet dat ze je opeens zal begrijpen. Maar houd vervolgens wel voet bij stuk: tot hier en niet verder.
Het zal de relatie met je moeder waarschijnlijk niet verbeteren maar de kwaliteit van jouw leven wel.
Sterkte ermee!
mahna mahna tuduuuudududu
woensdag 18 maart 2009 om 13:10
Herkenbaar, om deze reden heb ik van mijn 32ste tot mijn 36ste geen contact gehad met mijn moeder. Ik woon gelukkig niet meer in dezelfde woonplaats. Telefonisch misschien een keer in de drie maanden en ja, vanwege mijn kinderen houd ik het contact aan, die hebben recht op een oma, maar als het om mezelf zou gaan, zou ik echt gekapt zijn. Ik heb het 4 jaar zonder haar gekund, voelde me in die periode "vrij". Geen commentaar meer op dingen, gewoon de dingen kunnen doen zonder bemoeienis, iemand die constant over je schouder meekijkt en overal meningen over heeft. Maar vooral: ik heb nu een eigen leven. Ik ben als kind meer afhankelijk dan onafhankelijk gemaakt door mijn moeder en dat werkt door als het gaat om het nemen van initiatieven. Een echte tussenweg bestaat hier niet, daarom probeer ik toch afstand te houden.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
woensdag 18 maart 2009 om 13:14
Ja ik snap het, ik had ongeveer dezelfde relatie met moeder, dan nog blijf ik bij eerste posting, je zal er toch iets van moeten zeggen...hoe je het ook ziet je moet je los maken als kind of als haar '"moeder" en dat zal niet makkelijk zijn maar zolang jij niks zegt zal er niks veranderen...en jij niet meer op je gevoel laat inspelen is toch ook echt een vorm van volwassen worden..
woensdag 18 maart 2009 om 13:15
Yoyo, krijgt jouw moeder ook de kriebels als ze Marco Borsato hoort zingen: "Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein"
Mensen vinden dat een schattige tekst, ik vind het benauwend.
acissej, geen idee hoe je er mee om moet gaan. Mijn relatie met moeder gaat ook niet echt soepel. Ik probeer me vaak te bedenken hoe mijn moeder vroeger nog wel eens over haar moeder wilde mopperen. En dan denk, dan mag ik het ook.
In mijn ogen blijft ze altijd klein"
Mensen vinden dat een schattige tekst, ik vind het benauwend.
acissej, geen idee hoe je er mee om moet gaan. Mijn relatie met moeder gaat ook niet echt soepel. Ik probeer me vaak te bedenken hoe mijn moeder vroeger nog wel eens over haar moeder wilde mopperen. En dan denk, dan mag ik het ook.
woensdag 18 maart 2009 om 13:22
Owwww, zo herkenbaar....
En het gaat nóóit over !!!
Mijn moeder is ondertussen 91 jaar....En ze belt me nóg met een verwijtende toon op de mobiel als ik niet thuis ben op het moment dat ze me daar wel verwacht...
"En waar ben je dan?"
Ik ga regelmatig boodschappen met haar doen. Bij het inpakken van de boodschappen krijg ik altijd te horen : "zware dingen onderop hoor..." Grrrrrrrrr.
Sterkte ermee....
En het gaat nóóit over !!!
Mijn moeder is ondertussen 91 jaar....En ze belt me nóg met een verwijtende toon op de mobiel als ik niet thuis ben op het moment dat ze me daar wel verwacht...
"En waar ben je dan?"
Ik ga regelmatig boodschappen met haar doen. Bij het inpakken van de boodschappen krijg ik altijd te horen : "zware dingen onderop hoor..." Grrrrrrrrr.
Sterkte ermee....
woensdag 18 maart 2009 om 13:28
quote:beter laat schreef op 18 maart 2009 @ 13:22:
Owwww, zo herkenbaar....
En het gaat nóóit over !!!
Mijn moeder is ondertussen 91 jaar....En ze belt me nóg met een verwijtende toon op de mobiel als ik niet thuis ben op het moment dat ze me daar wel verwacht...
"En waar ben je dan?"
Ik ga regelmatig boodschappen met haar doen. Bij het inpakken van de boodschappen krijg ik altijd te horen : "zware dingen onderop hoor..." Grrrrrrrrr.
Sterkte ermee....Ook jouw moeder heeft het Marco Borsato complex, hoe groot je ook mag worden, in haar ogen blijf je altijd klein.
Owwww, zo herkenbaar....
En het gaat nóóit over !!!
Mijn moeder is ondertussen 91 jaar....En ze belt me nóg met een verwijtende toon op de mobiel als ik niet thuis ben op het moment dat ze me daar wel verwacht...
"En waar ben je dan?"
Ik ga regelmatig boodschappen met haar doen. Bij het inpakken van de boodschappen krijg ik altijd te horen : "zware dingen onderop hoor..." Grrrrrrrrr.
Sterkte ermee....Ook jouw moeder heeft het Marco Borsato complex, hoe groot je ook mag worden, in haar ogen blijf je altijd klein.
woensdag 18 maart 2009 om 13:35
quote:absoluteEinstein schreef op 18 maart 2009 @ 13:15:
Yoyo, krijgt jouw moeder ook de kriebels als ze Marco Borsato hoort zingen: "Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein"
Mensen vinden dat een schattige tekst, ik vind het benauwend.
Ik denk niet dat mijn moeder die tekst kent. Het is denk ik wel herkenbaar voor haar. Verder is er niets mis met oma hoor, alleen mijn moeder is der hele leven voor alles bang gemaakt, want alles was gevaarlijk en zelfs nu nog. Als ik oma vertel dat ik op vakantie naar Zuid-Amerika ga dan krijg je alleen te horen: "Gadverdamme! Daar wonen mieren en als die bijten ben je binnen een uur dood"".
"Ja, oma..."
Ik begrijp inmiddels wel dat het bij TO allemaal wat verder gaat...
Yoyo, krijgt jouw moeder ook de kriebels als ze Marco Borsato hoort zingen: "Maar hoe groot ze ook mag zijn
In mijn ogen blijft ze altijd klein"
Mensen vinden dat een schattige tekst, ik vind het benauwend.
Ik denk niet dat mijn moeder die tekst kent. Het is denk ik wel herkenbaar voor haar. Verder is er niets mis met oma hoor, alleen mijn moeder is der hele leven voor alles bang gemaakt, want alles was gevaarlijk en zelfs nu nog. Als ik oma vertel dat ik op vakantie naar Zuid-Amerika ga dan krijg je alleen te horen: "Gadverdamme! Daar wonen mieren en als die bijten ben je binnen een uur dood"".
"Ja, oma..."
Ik begrijp inmiddels wel dat het bij TO allemaal wat verder gaat...
woensdag 18 maart 2009 om 14:03
quote:acissej schreef op 18 maart 2009 @ 12:22:
Ik bedoel met die kans, dat ik als kind zijnde al een paradoxale relatie met haar had.
Zij was het kind en ik de moeder.... hebben jullie hem nog?Ja hoor, helemaal! Ik weet precies wat je bedoelt. Ga maar eens lezen op het topic "Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod", daar zul je vast veel herkenning vinden.
Ik bedoel met die kans, dat ik als kind zijnde al een paradoxale relatie met haar had.
Zij was het kind en ik de moeder.... hebben jullie hem nog?Ja hoor, helemaal! Ik weet precies wat je bedoelt. Ga maar eens lezen op het topic "Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod", daar zul je vast veel herkenning vinden.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 18 maart 2009 om 14:20
acissej, wat je schrijft is zo herkenbaar voor mij. Ik heb ook regelmatig grote problemen met m'n moeder, mede voorkomend uit het feit dat ze mij nog als een kind ziet terwijl ik al 32 ben. Ze verwacht van me dat ik precies doe wat ze zegt en wel meteen en zo niet dan is het bonje. Dan ben ik de slechte dochter die niets voor haar moeder overheeft. Net als jij durf ik er niet echt iets van te zeggen en als ik dan eindelijk moed heb verzameld en toch iets zeg krijg ik te horen dat ik m'n grote mond moet houden. Ik ben ook enig kind en ook mijn moeder is behoorlijk dominant en heeft een groot gevoel voor drama. Alles draait om haar, zij is de zielig door haar dochter verwaarloosde moeder en ik ben de slechterik. Ze gaat daar heel ver in en heeft op dit moment zelfs het contact met mij verbroken.
