Relaties
alle pijlers
Moeder met borderline stoornis
dinsdag 18 december 2018 23:17
Hallo allemaal,
Ik ben op dit moment best wel een beetje radeloos om het maar heftig te zeggen, want ik weet oprecht niet meer wat ik met mijn moeder aanmoet. Mijn moeder heeft alle tekens van een persoon met borderline, maar natuurlijk zou ze hier nooit een test voor doen. Het zit zo, ze komt uit Spanje en heeft daarom al een wat heftiger temperament. Ik dacht dat dit normaal was voor een Spaanse moeder, en dat er hier en daar gewoon wat meer geschreeuwt wordt. Het is echter zo dat ik sinds een paar jaar (ik ben nu 17) echt door heb dat dit helemaal niet zo normaal is.
Mijn moeder is erg lief en heeft alles voor me over vaak. Ze geeft veel geld aan me om dingen te kopen, koopt al mijn kleren, geeft me vaak cadeautjes zoals dat ik niet hoef te betalen voor dat ene concert waar ik zo graag heen wou etc. Maar toch voelt dit niet echt, alsof er elk moment iets tegenover staat. Alsof het chantage materiaal is voor later. Mijn moeder heeft namelijk ook een hele andere kant.
Ik voel me vaak onbegrepen, alsof alles wat ik zeg verdraait wordt en als chantage materiaal wordt gebruikt. Ik word door mijn moeder vaak bestempeld als: lui, een meisje die niks voor de familie overheeft en ook niet van haar familie houdt. Het enige wat ik de hele dag doe is op de bank zitten en ik kan niks maar dan ook niks goed doen. Het is echt een grote cirkel, en mijn mijn moeder kan altijd wel iets vinden waarop ze me kan kleineren. Als ik me focus op school verteld ze me dat ik te slordig ben en niks doe in huis. Ik probeer het daarna te verbeteren maar dan vindt ze weer dat ik de klusjes nooit met zin doe en ze niet eens naar me kan kijken omdat ik zo veel negativiteit in haar leven breng.
Thuis durf ik nauwelijks te praten, bang dat ze kan verdraaien wat ik heb gezegd. Ik doe alles fout in haar ogen, dus heb ik me erg van haar afgesloten omdat het me zo intens pijn doet als ik al haar woorden echt tot me zou nemen. Als ze tegen me schreeuwt en me allerlei dingen tegen me zegt zoals “niemand zou ooit zo van je kunnen houden.”, “je brengt deze familie helemaal niks.”, “Ik heb toch alles goed gedaan in het leven? Waarom krijg ik dan zo’n kind.” En de ergste “Als ik had geweten hoe erg jij bent nu, had ik nooit kinderen genomen.” Ik sluit mezelf af in mezelf zodat ik maar vaag hoor wat ze zegt. Het is een vorm van zelfbescherming denk ik dan, maar vaak maakt dat het alleen nog maar erger.
Ik ben het zwarte schaap thuis, omdat altijd alle negativiteit door mij komt. Als mijn moeder begint met schreeuwen, is het door mij. Als mijn moeder niet tegen me wilt praten en me letterlijk uren kan negeren hoe hard ik ook smeek om het goed te maken en dat het mijn schuld is. Het is altijd mijn schuld. Mijn zusje is duidelijk het lievelingetje bij ons thuis, want zij kan wel alles goed doen. “Neem een voorbeeld aan je zusje,” zegt mijn moeder dan. Ik heb het hier ook heel moeilijk mee omdat de lasten niet eerlijk verdeelt wordt.
Ik herken mezelf heel erg in haar terug, en ik daar ben ik zo bang voor. Gelukkig schreeuw ik bijna nooit, heb het temperament niet geërft. Wat ik wel erg zie is dat ik mijn zusje helemaal niet liefdevol behandel, het is alsof er iets tussenzit. Ik voel soms ook dat ik op hele lichte wijzen kan manipuleren, ook al wil ik dat totaal niet. Stemmings wisselingen heb ik niet zo vaak, maar wel een hele grote leegte, alsof ik emoties veel minder heftig voel.
Herkent iemand dit ook? En heeft iemand tips om hier mee om te kunnen gaan?
Bedankt alvast
Ik ben op dit moment best wel een beetje radeloos om het maar heftig te zeggen, want ik weet oprecht niet meer wat ik met mijn moeder aanmoet. Mijn moeder heeft alle tekens van een persoon met borderline, maar natuurlijk zou ze hier nooit een test voor doen. Het zit zo, ze komt uit Spanje en heeft daarom al een wat heftiger temperament. Ik dacht dat dit normaal was voor een Spaanse moeder, en dat er hier en daar gewoon wat meer geschreeuwt wordt. Het is echter zo dat ik sinds een paar jaar (ik ben nu 17) echt door heb dat dit helemaal niet zo normaal is.
Mijn moeder is erg lief en heeft alles voor me over vaak. Ze geeft veel geld aan me om dingen te kopen, koopt al mijn kleren, geeft me vaak cadeautjes zoals dat ik niet hoef te betalen voor dat ene concert waar ik zo graag heen wou etc. Maar toch voelt dit niet echt, alsof er elk moment iets tegenover staat. Alsof het chantage materiaal is voor later. Mijn moeder heeft namelijk ook een hele andere kant.
Ik voel me vaak onbegrepen, alsof alles wat ik zeg verdraait wordt en als chantage materiaal wordt gebruikt. Ik word door mijn moeder vaak bestempeld als: lui, een meisje die niks voor de familie overheeft en ook niet van haar familie houdt. Het enige wat ik de hele dag doe is op de bank zitten en ik kan niks maar dan ook niks goed doen. Het is echt een grote cirkel, en mijn mijn moeder kan altijd wel iets vinden waarop ze me kan kleineren. Als ik me focus op school verteld ze me dat ik te slordig ben en niks doe in huis. Ik probeer het daarna te verbeteren maar dan vindt ze weer dat ik de klusjes nooit met zin doe en ze niet eens naar me kan kijken omdat ik zo veel negativiteit in haar leven breng.
Thuis durf ik nauwelijks te praten, bang dat ze kan verdraaien wat ik heb gezegd. Ik doe alles fout in haar ogen, dus heb ik me erg van haar afgesloten omdat het me zo intens pijn doet als ik al haar woorden echt tot me zou nemen. Als ze tegen me schreeuwt en me allerlei dingen tegen me zegt zoals “niemand zou ooit zo van je kunnen houden.”, “je brengt deze familie helemaal niks.”, “Ik heb toch alles goed gedaan in het leven? Waarom krijg ik dan zo’n kind.” En de ergste “Als ik had geweten hoe erg jij bent nu, had ik nooit kinderen genomen.” Ik sluit mezelf af in mezelf zodat ik maar vaag hoor wat ze zegt. Het is een vorm van zelfbescherming denk ik dan, maar vaak maakt dat het alleen nog maar erger.
Ik ben het zwarte schaap thuis, omdat altijd alle negativiteit door mij komt. Als mijn moeder begint met schreeuwen, is het door mij. Als mijn moeder niet tegen me wilt praten en me letterlijk uren kan negeren hoe hard ik ook smeek om het goed te maken en dat het mijn schuld is. Het is altijd mijn schuld. Mijn zusje is duidelijk het lievelingetje bij ons thuis, want zij kan wel alles goed doen. “Neem een voorbeeld aan je zusje,” zegt mijn moeder dan. Ik heb het hier ook heel moeilijk mee omdat de lasten niet eerlijk verdeelt wordt.
Ik herken mezelf heel erg in haar terug, en ik daar ben ik zo bang voor. Gelukkig schreeuw ik bijna nooit, heb het temperament niet geërft. Wat ik wel erg zie is dat ik mijn zusje helemaal niet liefdevol behandel, het is alsof er iets tussenzit. Ik voel soms ook dat ik op hele lichte wijzen kan manipuleren, ook al wil ik dat totaal niet. Stemmings wisselingen heb ik niet zo vaak, maar wel een hele grote leegte, alsof ik emoties veel minder heftig voel.
Herkent iemand dit ook? En heeft iemand tips om hier mee om te kunnen gaan?
Bedankt alvast
dinsdag 18 december 2018 23:25
Herkenbaar al besefte ik pas dat mijn moeder borderline (trekken) heeft toen ik al lang het huis uit was.
Ik heb me thuis nooit veilig gevoeld, het was altijd maar afwachten wat voor stemming mijn moeder had. En die kon ineens omslaan.
Wel verwennen met materiële zaken zoals bij jou, maar als ik dan iets deed wat haar niet zinde was ik ondankbaar want ze had ook dat en dat en dat voor me gekocht..
Hoe ga je er mee om? Goede vraag, ik weet het nog steeds niet.
Ik heb me thuis nooit veilig gevoeld, het was altijd maar afwachten wat voor stemming mijn moeder had. En die kon ineens omslaan.
Wel verwennen met materiële zaken zoals bij jou, maar als ik dan iets deed wat haar niet zinde was ik ondankbaar want ze had ook dat en dat en dat voor me gekocht..
Hoe ga je er mee om? Goede vraag, ik weet het nog steeds niet.
woensdag 19 december 2018 05:44
Je verhaal raakt me, je hebt het mooi/duidelijk verwoord.
Hoe is de band met je vader en zusje?
En hoe reageren zij in situaties als je moeder zo uitvalt (naar jou)?
Heb je vrienden waarmee je kunt praten of waarmee je gewoon leuke dingen doet? Zodat je ook even uit die thuis sfeer bent.
Verder zou ik je adviseren om professionele hulp te zoeken. Je hoeft dit niet alleen te doen. Met deze hulp kun je verwerken wat er allemaal gebeurt (is) en leren hoe jij hiermee om kunt gaan. Want op jezelf wonen is zeker goed, maar het lost je problemen met je moeder niet op. Als zij echt borderline heeft, zal ze zo manipulatief blijven.
Sterkte!
Hoe is de band met je vader en zusje?
En hoe reageren zij in situaties als je moeder zo uitvalt (naar jou)?
Heb je vrienden waarmee je kunt praten of waarmee je gewoon leuke dingen doet? Zodat je ook even uit die thuis sfeer bent.
Verder zou ik je adviseren om professionele hulp te zoeken. Je hoeft dit niet alleen te doen. Met deze hulp kun je verwerken wat er allemaal gebeurt (is) en leren hoe jij hiermee om kunt gaan. Want op jezelf wonen is zeker goed, maar het lost je problemen met je moeder niet op. Als zij echt borderline heeft, zal ze zo manipulatief blijven.
Sterkte!
woensdag 19 december 2018 08:03
De band met mijn zusje en vader zijn wel goed, maar als mijn moeder weer over de rooie is, is het wel altijd mijn schuld. Dan krijg ik vaak blikken van mijn vader, teleurgesteld dat ik het avondeten weer heb verpest. Als mijn moeder dan wegstormt uit de keuken bijv. Krijg ik vaak een opmerking van: “moest je dit weer doen?” En “waarom kan je je nooit stil houden?” Het is gewoon altijd dat de schuld op mij geschoven wordt.
Met het op mezelf wonen, ik wil dat wel graag, maar ik weet inderdaad dat dat het probleem niet echt zal oplossen. Ik ben eerder bang dat ik dan nooit meer terug kom naar mijn moeder, en dat wil ik eigenlijk zo lang mogelijk vermijden.
Met het op mezelf wonen, ik wil dat wel graag, maar ik weet inderdaad dat dat het probleem niet echt zal oplossen. Ik ben eerder bang dat ik dan nooit meer terug kom naar mijn moeder, en dat wil ik eigenlijk zo lang mogelijk vermijden.
woensdag 19 december 2018 08:20
Wat spijtig dat je niet de moeder hebt die je gewild had. Er is eigenlijk niets aan te doen aangezien iemand niet binnen afzienbare tijd te veranderen is.
Sommigen drukken hun liefde vooral uit in geld en materie waarmee ze de ander de lust ontnemen om hun geld zelf te verdienen, immers, die hebben al alles wat hun hartje begeert, terwijl ze anderzijds niet in staat zijn om zich in te leven in hun kind.
Het verwennen van het kind corrumpeert hun zelfredzaamheid.
Grote kans dat ze denkt dat ze het prima doet; immers ze geeft je toch alles wat je hartje begeert?
Ik denk dat je het beste je huisarts kan raadplegen.
Sommigen drukken hun liefde vooral uit in geld en materie waarmee ze de ander de lust ontnemen om hun geld zelf te verdienen, immers, die hebben al alles wat hun hartje begeert, terwijl ze anderzijds niet in staat zijn om zich in te leven in hun kind.
Het verwennen van het kind corrumpeert hun zelfredzaamheid.
Grote kans dat ze denkt dat ze het prima doet; immers ze geeft je toch alles wat je hartje begeert?
Ik denk dat je het beste je huisarts kan raadplegen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 19 december 2018 08:37
woensdag 19 december 2018 08:51
Hoi, misschien is het fijn voor jou om er met lotgenoten of in begeleiding over te praten.
De Ggz biedt mogelijkheden voor kinderen met ouders met psychische problemen.
Ik weet niet onder welke regio je valt, maar in de regio NH biedt de Ggz dit :
https://www.ggz-nhn.nl/praatgroepvoorkinderen
Je kan je via de site aanmelden, maar ook via je huisarts.
Voor jongeren van 16 tot 25 jaar is het mogelijk de cursus online te volgen. Zij kunnen zichzelf opgeven via de website: www.kopstoring.nl Het gaat om 8 bijeenkomsten, in een gesloten chatbox. Het online-programma biedt hetzelfde als de groepsbijeenkomsten.
Zoek je hulp? https://www.kopstoring.nl/site/Hulp%20en%20advies/
De Ggz biedt mogelijkheden voor kinderen met ouders met psychische problemen.
Ik weet niet onder welke regio je valt, maar in de regio NH biedt de Ggz dit :
https://www.ggz-nhn.nl/praatgroepvoorkinderen
Je kan je via de site aanmelden, maar ook via je huisarts.
Voor jongeren van 16 tot 25 jaar is het mogelijk de cursus online te volgen. Zij kunnen zichzelf opgeven via de website: www.kopstoring.nl Het gaat om 8 bijeenkomsten, in een gesloten chatbox. Het online-programma biedt hetzelfde als de groepsbijeenkomsten.
Zoek je hulp? https://www.kopstoring.nl/site/Hulp%20en%20advies/
anoniem_349789 wijzigde dit bericht op 19-12-2018 08:54
5.10% gewijzigd
woensdag 19 december 2018 08:53
Je moet onderscheid leren maken tussen echt fouten maken en iets niet helemaal volgens andermans zin doen. Een kok kan niet naar alle monden tegelijk koken, maar je kan wel zorgen dat je je fouten minimaliseert zodat anderen daar zo weinig mogelijk last van hebben, gewoon door daar aandacht aan te besteden. Af en toe een onbedoeld foutje is dan niet zo erg, zolang dat niet komt door slordigheid en tekort aan interesse.Dan krijg ik vaak blikken van mijn vader, teleurgesteld dat ik het avondeten weer heb verpest.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 19 december 2018 09:15
muhahaha
sommige duistere figuren?
anyway meid, de volgende keer dat je moeder van tafel stormt door jou en je vader kijkt jou erop aan, vraag hem dan eens wat je anders kunt doen.... misschien leer je er nog iets van en heb je er wat aan. je moeder veranderen gaat hem niet worden namelijk dus focus op hoe je je leven makkelijker kan maken.
Lorem Ipsum
zondag 24 februari 2019 13:39
Lieve Blackpinkslove,
Dank voor het delen van je verhaal. Ik stuitte erop omdat ik af en toe het internet afstruin voor informatie om om te gaan mijn met mijn moeder. Ik heb vaker dit soort verhalen gelezen, maar deze is echt heel herkenbaar. Ik ben nu 26, maar ik herinner me het echt als de dag van gisteren hoe het was om in haar huis te wonen. Inmiddels heb ik mijn reactie op jouw bericht geschreven, en het is echt heel lang geworden. Ik denk te lang voor hier. Laat me weten als je alles wilt lezen.
Ik kan je wel vast het volgende zeggen:
Je hoeft zelf geen borderline te hebben, de kans blijft immers erg klein, ik heb het waarschijnlijk ook niet, maar mijn jongere zusje heeft het wel. Ik raad je vooral aan om, zoals eerder genoemd, in contact te komen met andere KKOP kinderen. Ik heb dit nooit gedaan, maar denk dat het me veel opwinding en verdriet had gespaard als ik begrepen had dat ’t niet normaal was hoe zij deed en andere ervaringen had gehoord. Neem de afstand die je nodig hebt, en zodra je kunt, als je niet afhankelijk meer van haar bent, stel je grenzen. Het kan heel goed dat jouw zusje ook slachtoffer is van jouw moeders gedrag, maar dat zal ze altijd naar jou verbergen, omdat ze wil laten denken dat jij het probleem bent. Verder kan ik je de raad geven om veel informatie op te zoeken over borderline. Hoe meer je begrijpt, hoe meer je afstand kunt doen van haar gedrag. Bijt nog eventjes door, je kunt bijna het huis uit. En zoek contact met een therapeut. Ik ga zelf over een week voor het eerst in therapie om ermee te dealen. Mijn moeder is nog steeds in mijn leven, en dat heeft nog altijd veel invloed op mij.
Dank voor het delen van je verhaal. Ik stuitte erop omdat ik af en toe het internet afstruin voor informatie om om te gaan mijn met mijn moeder. Ik heb vaker dit soort verhalen gelezen, maar deze is echt heel herkenbaar. Ik ben nu 26, maar ik herinner me het echt als de dag van gisteren hoe het was om in haar huis te wonen. Inmiddels heb ik mijn reactie op jouw bericht geschreven, en het is echt heel lang geworden. Ik denk te lang voor hier. Laat me weten als je alles wilt lezen.
Ik kan je wel vast het volgende zeggen:
Je hoeft zelf geen borderline te hebben, de kans blijft immers erg klein, ik heb het waarschijnlijk ook niet, maar mijn jongere zusje heeft het wel. Ik raad je vooral aan om, zoals eerder genoemd, in contact te komen met andere KKOP kinderen. Ik heb dit nooit gedaan, maar denk dat het me veel opwinding en verdriet had gespaard als ik begrepen had dat ’t niet normaal was hoe zij deed en andere ervaringen had gehoord. Neem de afstand die je nodig hebt, en zodra je kunt, als je niet afhankelijk meer van haar bent, stel je grenzen. Het kan heel goed dat jouw zusje ook slachtoffer is van jouw moeders gedrag, maar dat zal ze altijd naar jou verbergen, omdat ze wil laten denken dat jij het probleem bent. Verder kan ik je de raad geven om veel informatie op te zoeken over borderline. Hoe meer je begrijpt, hoe meer je afstand kunt doen van haar gedrag. Bijt nog eventjes door, je kunt bijna het huis uit. En zoek contact met een therapeut. Ik ga zelf over een week voor het eerst in therapie om ermee te dealen. Mijn moeder is nog steeds in mijn leven, en dat heeft nog altijd veel invloed op mij.
