Relaties
alle pijlers
moeder
maandag 28 april 2008 om 15:14
Ik wou even mijn hart luchten.
Binnenkort is het weer moederdag. Andere jaren heb ik er niet zo veel moeite mee gehad. Dit jaar toch anders. Niet omdat mijn moeder niet meer leeft, want dat is niet zo. Het is wel zo dat ik al 6 jaar geen contact meer met mijn moeder heb. Dat komt omdat ze nooit zo blij met mij was. Toen ik nog een kind was stond ze bv nooit op om brood te smeren, mij naar school te brengen. Ik deed alles zelf en liep zelf alleen naar school. Mijn moeder stond pas om 10.30 uur of zo op. Ze was altijd negatief over mij. Zei dat ze me liever niet gewild had, dat ik maar een slome was. Dat er niks in mij zat. Dat ze de honden belangrijker vond. Dat het een feest was voor haar toen ik op kamers ging wonen. Dat ze me had gemaakt en me ook weer zou breken. Dat soort dingen. Geen leuke dingen dus. o.a. daarom is het contact verbroken.
Ik mis mijn moeder niet, maar wel een moeder.
Binnenkort gaan we op kraamvisite bij mijn schoonzusje. Ik zie er een beetje tegenop. Dan zie ik daar een kindje met een moeder die blij met haar kindje is. Dan denk ik toch automatisch aan mijn moeder. Hoe ontzettend niet blij ze met mij was. Verder durf ik zelf niet zo aan kinderen te beginnen ivm een pestverleden van 10 jaar.
Mijn schoonmoeder zei laatst dat als wij kinderen zouden krijgen dat ze mij wel bij zou staan, maar dat het niet hetzelfde zou zijn als bij haar eigen dochter. Dat kwetst mij dan weer. Want wie is er dan voor mij als ik een kindje zou krijgen?
Momenteel zie ik overal moeders met kinderen op straat. Ik word er een beetje verdrietig van allemaal.
Binnenkort is het weer moederdag. Andere jaren heb ik er niet zo veel moeite mee gehad. Dit jaar toch anders. Niet omdat mijn moeder niet meer leeft, want dat is niet zo. Het is wel zo dat ik al 6 jaar geen contact meer met mijn moeder heb. Dat komt omdat ze nooit zo blij met mij was. Toen ik nog een kind was stond ze bv nooit op om brood te smeren, mij naar school te brengen. Ik deed alles zelf en liep zelf alleen naar school. Mijn moeder stond pas om 10.30 uur of zo op. Ze was altijd negatief over mij. Zei dat ze me liever niet gewild had, dat ik maar een slome was. Dat er niks in mij zat. Dat ze de honden belangrijker vond. Dat het een feest was voor haar toen ik op kamers ging wonen. Dat ze me had gemaakt en me ook weer zou breken. Dat soort dingen. Geen leuke dingen dus. o.a. daarom is het contact verbroken.
Ik mis mijn moeder niet, maar wel een moeder.
Binnenkort gaan we op kraamvisite bij mijn schoonzusje. Ik zie er een beetje tegenop. Dan zie ik daar een kindje met een moeder die blij met haar kindje is. Dan denk ik toch automatisch aan mijn moeder. Hoe ontzettend niet blij ze met mij was. Verder durf ik zelf niet zo aan kinderen te beginnen ivm een pestverleden van 10 jaar.
Mijn schoonmoeder zei laatst dat als wij kinderen zouden krijgen dat ze mij wel bij zou staan, maar dat het niet hetzelfde zou zijn als bij haar eigen dochter. Dat kwetst mij dan weer. Want wie is er dan voor mij als ik een kindje zou krijgen?
Momenteel zie ik overal moeders met kinderen op straat. Ik word er een beetje verdrietig van allemaal.
maandag 28 april 2008 om 15:29
Ja, dat is allemaal erg verdrietig en ik kan me voorstellen dat je je daar erg ongelukkig onder voelt. Die opmerking van je schoonmoeder was misschien niet zo leuk, maar wel waar: het is anders als het je eigen dochter is.
Dus wie is er dan voor jou als jij een kindje krijgt? Nou, jij bent er voor jou. En je man is er voor jou. Als de mensen die het moeten er niet voor je zijn, kies je zelf mensen uit die er voor je zijn, te beginnen met jezelf.
Dus wie is er dan voor jou als jij een kindje krijgt? Nou, jij bent er voor jou. En je man is er voor jou. Als de mensen die het moeten er niet voor je zijn, kies je zelf mensen uit die er voor je zijn, te beginnen met jezelf.
maandag 28 april 2008 om 15:30
Wel ontzettend lief van je schoonmoeder. Ik denk niet dat ze het kwetsend bedoelde, dat het anders zou zijn. Het is gewoon anders. Haar eigen dochter kent ze beter, langer en tegenoverhaar heeft ze waarschijnlijk veel minder gène.
Het is heel erg dat je moeder er niet voor je was, maar ga ook niet alle andere moeder-dochter relaties verheerlijken. Veel dochters zouden graag hun moeder soms achter het behang plakken. En andersom ook waarschijnlijk.
Wat betreft het aan kinderen beginnen, dat hoeft niet hoor. Je hoeft niet aan kinderen te beginnen als je niet wil. Als je wel kinderen wil moet je het gewoon doen. Daar heb je echt geen moeder bij nodig. Je geeft een moeder die je niet wilde hebben wel heel veel macht door ook nog eens geen kinderen te willen omdat zij jou niet wilde. (rammelende zin, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel)
Als jij een kind krijgt is dat omdat je het heel graag wil.
Het is heel erg dat je moeder er niet voor je was, maar ga ook niet alle andere moeder-dochter relaties verheerlijken. Veel dochters zouden graag hun moeder soms achter het behang plakken. En andersom ook waarschijnlijk.
Wat betreft het aan kinderen beginnen, dat hoeft niet hoor. Je hoeft niet aan kinderen te beginnen als je niet wil. Als je wel kinderen wil moet je het gewoon doen. Daar heb je echt geen moeder bij nodig. Je geeft een moeder die je niet wilde hebben wel heel veel macht door ook nog eens geen kinderen te willen omdat zij jou niet wilde. (rammelende zin, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel)
Als jij een kind krijgt is dat omdat je het heel graag wil.
maandag 28 april 2008 om 15:31
En het feit dat je ziet dat het wel anders kan is al helemaal geen troost ook, he?
Ik kan me echt voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Toch hoef jij jezelf dit niet aan te rekenen. Ik weet dat het een dooddoener eerste klas is, maar jij hebt niet om het leven gevraagd; maar nu wel het beste ervan gemaakt. Ik denk wel dat het belangrijk is dat hiermee voor jezelf probeert in het reine te komen omdat je het anders zo moeilijk zult krijgen als je moeders in je (nabije) omgeving gaat meemaken. En wees vooral van jezelf overtuigd, je zult zelf een heel andere moeder zijn en jouw kindje zal zeer zeker gewenst zijn. Maar probeer hierbij hulp te zoeken omdat je zeker wat knauwen in je leven te pakken hebt gekregen.
maandag 28 april 2008 om 15:37
Dat ik niet aan kinderen durf te beginnen heeft meer met mijn pestverleden te maken dan met mijn moeder. Ik denk wel dat ik een andere moeder zou zijn dan zij. Ik zou zulke dingen niet tegen mijn kindje zeggen.
De laatste paar nachten droom ik over zwangerschappen. Soms zijn mensen die ik ken in mijn dromen zwanger en soms ikzelf. Beetje raar.
De laatste paar nachten droom ik over zwangerschappen. Soms zijn mensen die ik ken in mijn dromen zwanger en soms ikzelf. Beetje raar.
maandag 28 april 2008 om 15:39
quote:elske schreef op 28 april 2008 @ 15:37:
Dat ik niet aan kinderen durf te beginnen heeft meer met mijn pestverleden te maken dan met mijn moeder. Dat herken ik wel. Ik vond kind zijn, ook door gepest worden, helemaal niet leuk. Vind het dan ook een raar idee om iemand anders een jeugd aan te doen door een kind te krijgen.
Dat ik niet aan kinderen durf te beginnen heeft meer met mijn pestverleden te maken dan met mijn moeder. Dat herken ik wel. Ik vond kind zijn, ook door gepest worden, helemaal niet leuk. Vind het dan ook een raar idee om iemand anders een jeugd aan te doen door een kind te krijgen.
maandag 28 april 2008 om 15:44
het kan toch dat jij door de thuissituatie al een beetje onzeker was en daardoor een makkelijk pestslachtoffer. Als jij zelf moeder bent en jij geeft al je liefde aan je kindje dat jouw kindje daardoor genoeg zelfvertrouwen heeft om nooit last te krijgen pesterijen. Jij kan het helemaal anders doen dan je moeder.
Verder een hele dikke want als je dit hebt moeten meemaken als kind dat is verschrikkelijk!
Verder een hele dikke want als je dit hebt moeten meemaken als kind dat is verschrikkelijk!
Stressed is just desserts spelled backwards
maandag 28 april 2008 om 16:58
Een dikke
Je schoonmoeder kan je heus wel met heel veel dingen helpen. Ik denk dat ze die opmerking ook niet zo heeft bedoeld, ze wilde vast niet kwetsen.
Misschien zou je eens op papier kunen zetten wat jij zou willen doen als je een moeder wordt. Wat zou je anders willen doen dan je eigen moeder? Of wat lijkt je leuk om te doen als moeder?
En je hebt inderdaad geen moeder nodig om zwanger te worden en een kindje te krijgen. Volgens mij heb je een goede relatie met je partner en genoeg vrienden en schoonfamilie om te heen.
Je schoonmoeder kan je heus wel met heel veel dingen helpen. Ik denk dat ze die opmerking ook niet zo heeft bedoeld, ze wilde vast niet kwetsen.
Misschien zou je eens op papier kunen zetten wat jij zou willen doen als je een moeder wordt. Wat zou je anders willen doen dan je eigen moeder? Of wat lijkt je leuk om te doen als moeder?
En je hebt inderdaad geen moeder nodig om zwanger te worden en een kindje te krijgen. Volgens mij heb je een goede relatie met je partner en genoeg vrienden en schoonfamilie om te heen.
maandag 28 april 2008 om 17:04
De vrouw die jou gebaard heeft verdient de titel moeder niet. Wat ongelofelijk laf en kleinzielig om een kind zo te behandelen. Ik word er helemaal kwaad van.
Weet je, het feit dat je een schoonmoeder hebt, betekent dus dat je een relatie hebt. Wat die vrouw niet heeft vernield, is je vermogen lief te hebben en je te binden aan iemand. Daar verdien je een staande ovatie voor, want dat is knap.
En mochten vandaag of morgen de eierstokken gaan kriebelen; dat komt vast wel goed meid. Je schoonmoeder wil je bij staan, en zelf sta jij ook sterk in het leven. Je kunt zeggen van niet, door je pest-verleden, maar kijk eens even waar je nu al bent?
Weet je, het feit dat je een schoonmoeder hebt, betekent dus dat je een relatie hebt. Wat die vrouw niet heeft vernield, is je vermogen lief te hebben en je te binden aan iemand. Daar verdien je een staande ovatie voor, want dat is knap.
En mochten vandaag of morgen de eierstokken gaan kriebelen; dat komt vast wel goed meid. Je schoonmoeder wil je bij staan, en zelf sta jij ook sterk in het leven. Je kunt zeggen van niet, door je pest-verleden, maar kijk eens even waar je nu al bent?
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 28 april 2008 om 18:42
Ha Elske, ik denk dat jij een hele goede moeder zou zijn, alleen al omdat je erover nadenkt wat je voor je kind wil.
Wat Maleficent ook al zei, jij kan het helemaal anders doen. Dan heeft jouw kindje wel een "geborgen nest" waar veel liefde is en dan zal het ook veel meer zelfvertrouwen hebben.
Misschien heb je er (n)iets aan, maar ik ben vroeger ook gepest, ook naar gehad thuis, maar mijn kinderen zijn nooit gepest. Ze blaken allebei van het zelfvertrouwen en staan heel ontspannen in het leven. Dus laat je niet wijsmaken dat wat jou overkomen is ook met je kind(eren) zal gebeuren.
Heel veel sterkte.
Wat Maleficent ook al zei, jij kan het helemaal anders doen. Dan heeft jouw kindje wel een "geborgen nest" waar veel liefde is en dan zal het ook veel meer zelfvertrouwen hebben.
Misschien heb je er (n)iets aan, maar ik ben vroeger ook gepest, ook naar gehad thuis, maar mijn kinderen zijn nooit gepest. Ze blaken allebei van het zelfvertrouwen en staan heel ontspannen in het leven. Dus laat je niet wijsmaken dat wat jou overkomen is ook met je kind(eren) zal gebeuren.
Heel veel sterkte.
dinsdag 29 april 2008 om 22:26
Elske Ja, rot, zo'n moeder waar je niks aan hebt. Heb zelf ook geen contact meer met mijn moeder. Soortgelijk type.
Ik vind het ook wel eens moeilijk, als ik bij anderen die 'vanzelfsprekende' band zie. Gemakkelijk met elkaar omgaan, in je waarde gelaten worden, ruimte voor je eigen leven... En gewoon een leuke oma die zonder spanningen op bezoek kan komen of oppassen. Jammer dat dat bij ons niet kon.
Ik wilde vroeger ook beslist geen dochter, was als de dood om ook in zo'n verknipte relatie te belanden met mijn eigen kind. Toen ik wat meer afstand kon nemen veranderde dat, ik bedacht dat ik mijn moeder niet ben en dus de keuze heb om het op mijn eigen manier te doen. Jaren later, toen ik zwanger was, wilde ik juist erg graag een meisje. En dat heb ik nog gekregen ook
Het is wel zo, dat de dingen die je een beetje van je moeder verwacht als je een kind krijgt, hier op de een of andere manier allemaal binnen onze vriendenkring gewoon gebeuren. De logeerpartijen, uitjes, verwennerij etc.
Na de geboorte van onze dochter heb ik ruim een week niks van mijn moeder gehoord. Maar mijn beste vriendin was er wel.
Wat je zegt over pesten: je hebt van huis uit weinig zelfvertrouwen meegekregen denk ik, daardoor was je waarschijnlijk een makkelijk slachtoffer. En als je moeder je daar dan ook nog niet mee helpt wordt het alleen maar erger.
Jij kunt (en dat zul je ook vast doen) je kind een heel andere start geven. Juist omdat je je daar van bewust bent. En je hebt kans gezien om je los te maken van dat nare verleden, dat kan alleen als je sterk bent en geloof in jezelf hebt.
Ik vind het ook wel eens moeilijk, als ik bij anderen die 'vanzelfsprekende' band zie. Gemakkelijk met elkaar omgaan, in je waarde gelaten worden, ruimte voor je eigen leven... En gewoon een leuke oma die zonder spanningen op bezoek kan komen of oppassen. Jammer dat dat bij ons niet kon.
Ik wilde vroeger ook beslist geen dochter, was als de dood om ook in zo'n verknipte relatie te belanden met mijn eigen kind. Toen ik wat meer afstand kon nemen veranderde dat, ik bedacht dat ik mijn moeder niet ben en dus de keuze heb om het op mijn eigen manier te doen. Jaren later, toen ik zwanger was, wilde ik juist erg graag een meisje. En dat heb ik nog gekregen ook
Het is wel zo, dat de dingen die je een beetje van je moeder verwacht als je een kind krijgt, hier op de een of andere manier allemaal binnen onze vriendenkring gewoon gebeuren. De logeerpartijen, uitjes, verwennerij etc.
Na de geboorte van onze dochter heb ik ruim een week niks van mijn moeder gehoord. Maar mijn beste vriendin was er wel.
Wat je zegt over pesten: je hebt van huis uit weinig zelfvertrouwen meegekregen denk ik, daardoor was je waarschijnlijk een makkelijk slachtoffer. En als je moeder je daar dan ook nog niet mee helpt wordt het alleen maar erger.
Jij kunt (en dat zul je ook vast doen) je kind een heel andere start geven. Juist omdat je je daar van bewust bent. En je hebt kans gezien om je los te maken van dat nare verleden, dat kan alleen als je sterk bent en geloof in jezelf hebt.
woensdag 30 april 2008 om 09:57
Ow Elske, wat een verdriet. Een moeder mis je zeg je. Ja dat snap ik meteen. En je vader? Is die nog in beeld? Of heb ik iets gemist, in dat geval, sorry.
Je schoonmoeder zal het vast niet rot bedoelen, dat ben ik met de andere forumsters eens, het onderwerp ligt bij jou alleen heel gevoelig en daarom doet het zo zeer. Het voelt als een afwijzing he? Je wil als mens gewoon zo graag iets betekenen voor een ander. Het liefst wil je bij een paar mensen het meeste betekenen en dat mis jij op moedergebied.
Reken maar dat jij je eigen kind daarin juist altijd op de eerste plaats zal zetten. Jouw kind zal nooit het idee hebben dat hij/zij er niet toe doet. In tegendeel zelfs, daar ben ik van overtuigd.
Je schoonmoeder zal het vast niet rot bedoelen, dat ben ik met de andere forumsters eens, het onderwerp ligt bij jou alleen heel gevoelig en daarom doet het zo zeer. Het voelt als een afwijzing he? Je wil als mens gewoon zo graag iets betekenen voor een ander. Het liefst wil je bij een paar mensen het meeste betekenen en dat mis jij op moedergebied.
Reken maar dat jij je eigen kind daarin juist altijd op de eerste plaats zal zetten. Jouw kind zal nooit het idee hebben dat hij/zij er niet toe doet. In tegendeel zelfs, daar ben ik van overtuigd.
woensdag 30 april 2008 om 10:16
quote:eleonora schreef op 30 april 2008 @ 09:57:
Reken maar dat jij je eigen kind daarin juist altijd op de eerste plaats zal zetten. Jouw kind zal nooit het idee hebben dat hij/zij er niet toe doet. In tegendeel zelfs, daar ben ik van overtuigd.
Ik ook.
Kan me alleen maar aansluiten bij wat eerder hier al gezegd is. Juist met zo'n moeder heb jij het voorbeeld meegekregen van hoe jij het zelf niet wilt doen, want je weet maar al te goed hoe het voelt. En dat bewustzijn maakt dat je al heel anders het moederschap instapt. Zeker weten.
(Zelf heb ik ook geen contact meer met mijn moeder, maar het blijft een heel pijnlijk punt. Het contact is altijd moeilijk geweest, ik wilde zelfs heel lang geen kinderen, vanwege mijn eigen 'nest'. En toen ik tijdens de eerste zwangerschap wist dat het een meisje was, heb ik zo gehuild om ''wat ik haar aandeed'.. Maar ik weet wél dat ik het vanaf het allereerste begin heel anders heb aangepakt dan mijn moeder!!)
Reken maar dat jij je eigen kind daarin juist altijd op de eerste plaats zal zetten. Jouw kind zal nooit het idee hebben dat hij/zij er niet toe doet. In tegendeel zelfs, daar ben ik van overtuigd.
Ik ook.
Kan me alleen maar aansluiten bij wat eerder hier al gezegd is. Juist met zo'n moeder heb jij het voorbeeld meegekregen van hoe jij het zelf niet wilt doen, want je weet maar al te goed hoe het voelt. En dat bewustzijn maakt dat je al heel anders het moederschap instapt. Zeker weten.
(Zelf heb ik ook geen contact meer met mijn moeder, maar het blijft een heel pijnlijk punt. Het contact is altijd moeilijk geweest, ik wilde zelfs heel lang geen kinderen, vanwege mijn eigen 'nest'. En toen ik tijdens de eerste zwangerschap wist dat het een meisje was, heb ik zo gehuild om ''wat ik haar aandeed'.. Maar ik weet wél dat ik het vanaf het allereerste begin heel anders heb aangepakt dan mijn moeder!!)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 10 mei 2008 om 11:11
Ik ben pas sinds kort het verband gaan zien tussen pesten op school en mijn moeder. Ik zag het als iets aparts: ik werd gepest op school en daarnaast had ik een moeder die mij niet goed behandelde. Het pesten begon toen ik ongeveer 6 jaar was. Van daarvoor heb ik geen herinneringen. Het kan best zijn dat mijn moeder voor die tijd ook zo tegen mij deed. Misschiein dat ik daardoor al minder zelfvertrouwen had en daardoor slachtoffer werd van pesterijen. Het zou best kunnen.
Inmiddels denk ik ook dat ik, als ik een kindje zou krijgen, nooit zo met hem/haar om zou gaan. Ik zou nooit de dingen zeggen die mijn moeder tegen mij zei. En ik zou het kindje leren dat het ook dingen terug mag zeggen/doen als andere kinderen iets vervelends zeggen/doen. Maar ik denk wel dat het altijd een gevoelig onderwerp zou blijven.
Morgen is het weer moederdag. Eigenlijk het eerste jaar dat ik er moeite mee heb. Mijn schoonzusje heeft een kindje gekregen en dat heeft denk ik veel dingen naar boven gehaald. Als ik haar dan zie hoe blij ze met haar kindje is dan denk ik aan mijn eigen moeder en dan word ik erg verdrietig. Ik zie haar morgen ook weer en ik ben dan toch bang dat ik moet huilen enzo. Dus ik weet ook niet of ik wel moet gaan. Zo'n jankerd als ik elke keer dat is ook niet alles.
Inmiddels denk ik ook dat ik, als ik een kindje zou krijgen, nooit zo met hem/haar om zou gaan. Ik zou nooit de dingen zeggen die mijn moeder tegen mij zei. En ik zou het kindje leren dat het ook dingen terug mag zeggen/doen als andere kinderen iets vervelends zeggen/doen. Maar ik denk wel dat het altijd een gevoelig onderwerp zou blijven.
Morgen is het weer moederdag. Eigenlijk het eerste jaar dat ik er moeite mee heb. Mijn schoonzusje heeft een kindje gekregen en dat heeft denk ik veel dingen naar boven gehaald. Als ik haar dan zie hoe blij ze met haar kindje is dan denk ik aan mijn eigen moeder en dan word ik erg verdrietig. Ik zie haar morgen ook weer en ik ben dan toch bang dat ik moet huilen enzo. Dus ik weet ook niet of ik wel moet gaan. Zo'n jankerd als ik elke keer dat is ook niet alles.
zaterdag 10 mei 2008 om 14:28
Hoi Elske,
Ik heb al jarenlang geen contact meer met mijn moeder. Al vanaf mijn 16e, en ik ben nu 40. Ik heb haar heel af en toe nog eens ontmoet, bijv. bij een bruiloft of een begrafenis, en heb in tussenliggende jaren ook nog wel een paar keer geprobeerd een soort van contact met haar op te bouwen maar het gaat niet en nu laat ik het hierbij. Het geeft ook wel een soort van rust zo.
Neemt niet weg dat ik natuurlijk heel graag een lieve moeder had gehad, maar het zit er niet in. Je kunt andere mensen nu eenmaal niet veranderen.
Verder heb ik om deze reden vroeger ook altijd geroepen dat ik zelf geen kinderen wilde, diep in mijn hart was ik nl. bang dat ik op mijn eigen moeder zou lijken. Maar ik ben inmiddels al jarenlang moeder van 2 kinderen, een zoon en een dochter, en ik ben stapelgek met allebei. Dus die angst was onterecht, mijn kinderen zijn het beste wat me ooit is overkomen.
Wat ik wel jammer vindt is dat mijn kinderen toevallig dit weekend bij hun vader zijn, en dus niet bij mij (ik ben alleenstaand ouder).
Dat vind ik eigenlijk nog erger dan niet naar mijn eigen moeder toe kunnen.
Maar we hebben dit nu eenmaal zo geregeld met de weekenden en het valt toevallig zo uit en dus laat ik dat maar zo. Ik ga niet alles overhoop gooien vanwege een moederdag.
Nou ja, wat wil ik hier eigenlijk mee zeggen..
Kop op, er zijn meer mensen die geen moederdag vieren morgen, terwijl ze wel een moeder hebben of zijn..
Zie het maar als een dag bedacht door de commercie, het is verder een dag als alle andere hoor!
Ik heb al jarenlang geen contact meer met mijn moeder. Al vanaf mijn 16e, en ik ben nu 40. Ik heb haar heel af en toe nog eens ontmoet, bijv. bij een bruiloft of een begrafenis, en heb in tussenliggende jaren ook nog wel een paar keer geprobeerd een soort van contact met haar op te bouwen maar het gaat niet en nu laat ik het hierbij. Het geeft ook wel een soort van rust zo.
Neemt niet weg dat ik natuurlijk heel graag een lieve moeder had gehad, maar het zit er niet in. Je kunt andere mensen nu eenmaal niet veranderen.
Verder heb ik om deze reden vroeger ook altijd geroepen dat ik zelf geen kinderen wilde, diep in mijn hart was ik nl. bang dat ik op mijn eigen moeder zou lijken. Maar ik ben inmiddels al jarenlang moeder van 2 kinderen, een zoon en een dochter, en ik ben stapelgek met allebei. Dus die angst was onterecht, mijn kinderen zijn het beste wat me ooit is overkomen.
Wat ik wel jammer vindt is dat mijn kinderen toevallig dit weekend bij hun vader zijn, en dus niet bij mij (ik ben alleenstaand ouder).
Dat vind ik eigenlijk nog erger dan niet naar mijn eigen moeder toe kunnen.
Maar we hebben dit nu eenmaal zo geregeld met de weekenden en het valt toevallig zo uit en dus laat ik dat maar zo. Ik ga niet alles overhoop gooien vanwege een moederdag.
Nou ja, wat wil ik hier eigenlijk mee zeggen..
Kop op, er zijn meer mensen die geen moederdag vieren morgen, terwijl ze wel een moeder hebben of zijn..
Zie het maar als een dag bedacht door de commercie, het is verder een dag als alle andere hoor!
zaterdag 10 mei 2008 om 14:47
Mijn moeder, die ook nooit een moeder voor ons was, is inmiddels overleden en ik denk dat ik daarom makkelijker praten heb: ik heb niet meer het verlangen dat ze misschien toch ooit eens er voor mij zou gaan zijn. Dat had ik altijd ergens onbewust in mijn achterhoofd, want een mens houdt nooit op met hopen, maar door haar overlijden kon ik dat afsluiten: ik heb geen moeder gehad en ik zal er ook geen meer krijgen. Treurig, maar het is niet anders.
Ik heb het dus kunnen afsluiten en dat hele moederdag doet me niks meer. Inderdaad een dag ingesteld door de commercie waar enorm veel mensen helemaal niks mee hebben. Ik sta er totaal niet meer bij stil. Dingen die ik van een moeder nodig gehad zou hebben, zoek ik nu in mezelf of bij andere mensen. Het bij mijn moeder zoeken is gewoon eenvoudigweg geen optie meer. En dat maakt het voor mij makkelijker. Een vriendin van me heeft ook zo'n moeder, maar die leeft nog, en die vriendin heeft het er veel moeilijker mee. Omdat je dan onbewust een sprankje hoop houdt. Omdat je misschien schuldgevoelens hebt en denkt dat je het anders moet doen. Ze heeft het nog niet afgesloten, logisch.
Nouja, wat ik eigenlijk wil zeggen: laat het je niet teveel verdriet doen, dit lijkt me iets waar je in je leven al heel veel verdriet om hebt gehad en dat verdiende je al helemaal niet. Dus gun jezelf nu geluk en zoek dat bij jezelf en bij de mensen om je heen. Richt je niet op je moeder en op moederdag, laat dat zoveel mogelijk langs je heen glijden. Laat het je niet raken. Het is een dag die voor heel veel mensen helemaal niks voorstelt, of juist een verdrietige dag is voor ze. Het idee dat echt niet alle andere mensen hier een happyhappyjoyjoy-dag bij beleven is misschien een troost voor je. Ik hoop dat het een troost voor je is. Je verdient het niet je zo verdrietig te voelen.
Ik heb het dus kunnen afsluiten en dat hele moederdag doet me niks meer. Inderdaad een dag ingesteld door de commercie waar enorm veel mensen helemaal niks mee hebben. Ik sta er totaal niet meer bij stil. Dingen die ik van een moeder nodig gehad zou hebben, zoek ik nu in mezelf of bij andere mensen. Het bij mijn moeder zoeken is gewoon eenvoudigweg geen optie meer. En dat maakt het voor mij makkelijker. Een vriendin van me heeft ook zo'n moeder, maar die leeft nog, en die vriendin heeft het er veel moeilijker mee. Omdat je dan onbewust een sprankje hoop houdt. Omdat je misschien schuldgevoelens hebt en denkt dat je het anders moet doen. Ze heeft het nog niet afgesloten, logisch.
Nouja, wat ik eigenlijk wil zeggen: laat het je niet teveel verdriet doen, dit lijkt me iets waar je in je leven al heel veel verdriet om hebt gehad en dat verdiende je al helemaal niet. Dus gun jezelf nu geluk en zoek dat bij jezelf en bij de mensen om je heen. Richt je niet op je moeder en op moederdag, laat dat zoveel mogelijk langs je heen glijden. Laat het je niet raken. Het is een dag die voor heel veel mensen helemaal niks voorstelt, of juist een verdrietige dag is voor ze. Het idee dat echt niet alle andere mensen hier een happyhappyjoyjoy-dag bij beleven is misschien een troost voor je. Ik hoop dat het een troost voor je is. Je verdient het niet je zo verdrietig te voelen.
zondag 11 mei 2008 om 14:30
Ik snap dat het super vervelend voor je is. Ik vind het zelf vooral vervelend dat je op een hoop onbegrip van de buitenwereld stuit als je verteld geen contact te hebben met je ouders.
Ik zelf heb mijn ouders nu 3 jaar niet gezien of gesproken. Mijn ouders hebben vroeger dan wel goed voor me gezorgd, ze hebben alleen net als ik cruciale fouten gemaakt. Op de momenten waarop het moest, waren ze er niet voor me, en ik heb nooit een excuus gehad voor de dingen die ze vroeger gezegd en gedaan hebben, terwijl ik wel inzie dat ik ook mijn fouten heb gemaakt, en heb ze daarvoor ook excuses hebben gehad van mij. Tevens ben ik inmiddels volwassen, veranderd, maar ze blijven me als vroeger behandelen, proberen controle op me uit te oefenen en dergelijke. 3 jaar geleden gingen ze met ruzie de deur uit, en het laatste dat mijn vader zei; "we bellen"
Dat telefoontje moet ik nu nog krijgen.
Omdat ik zag dat mijn ouders mij in sommige opzichten zo hebben veranderd, ben ik er helemaal mee gekapt. Ik kan die teleurstelling dat het steeds misloopt niet meer hebben, dus ik laat het hier bij, en eerlijk gezegd bevalt me dat heel goed.
Maar ik heb ook idd een soort gemis van een moeder. Ik wil ook gewoon, net als zoveel anderen, mijn moeder kunnen bellen met de vraag hoe je een gerecht maakt. Haar advies kunnen vragen in lastige situaties. Ik wil leuke dingen met haar doen en delen. Maar niet met mijn eigen moeder, daar kan dat niet mee, maar ik mis het wel.
Ik zelf heb mijn ouders nu 3 jaar niet gezien of gesproken. Mijn ouders hebben vroeger dan wel goed voor me gezorgd, ze hebben alleen net als ik cruciale fouten gemaakt. Op de momenten waarop het moest, waren ze er niet voor me, en ik heb nooit een excuus gehad voor de dingen die ze vroeger gezegd en gedaan hebben, terwijl ik wel inzie dat ik ook mijn fouten heb gemaakt, en heb ze daarvoor ook excuses hebben gehad van mij. Tevens ben ik inmiddels volwassen, veranderd, maar ze blijven me als vroeger behandelen, proberen controle op me uit te oefenen en dergelijke. 3 jaar geleden gingen ze met ruzie de deur uit, en het laatste dat mijn vader zei; "we bellen"
Dat telefoontje moet ik nu nog krijgen.
Omdat ik zag dat mijn ouders mij in sommige opzichten zo hebben veranderd, ben ik er helemaal mee gekapt. Ik kan die teleurstelling dat het steeds misloopt niet meer hebben, dus ik laat het hier bij, en eerlijk gezegd bevalt me dat heel goed.
Maar ik heb ook idd een soort gemis van een moeder. Ik wil ook gewoon, net als zoveel anderen, mijn moeder kunnen bellen met de vraag hoe je een gerecht maakt. Haar advies kunnen vragen in lastige situaties. Ik wil leuke dingen met haar doen en delen. Maar niet met mijn eigen moeder, daar kan dat niet mee, maar ik mis het wel.
maandag 12 mei 2008 om 14:38
44pje; heel herkenbaar wat je schrijft... Ik kan de teleurstelling over het stuklopen ook niet meer hebben. Daarom ben ik er mee gekapt.
Over het missen van een moeder: mijn moeder is nu al een tijdje geleden overleden maar ik heb ook nooit echt een band met haar gekregen doordat ze strontlazarus op de keukenstoel zat en geen boeh of bah zei. Ik vond het ook erg moeilijk om aan kinderen te denken maar ben nu toch moeder van twee kinderen (en hopelijk snel een derde ) en heb gisteren een heerlijke moederdag gehad met de knutselwerkjes die mijn kinderen hebben gemaakt en het croissantje op bed. Ik vind het heel mooi dat ik wel een moeder kan zijn, maar gek genoeg maakt het de relatie met mijn vader wel weer moeilijker omdat hij nare dingen heeft gezegd en niet goed is omgesprongen met bepaalde situaties. Nu ik moeder ben, ben ik juist bozer op hem dan toen ik in die situatie zat. Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn kinderen zo in de steek zou laten.
Ik zou wel graag een moeder willen hebben, maar ik denk dat ik moeder idealiseer. Als ik in mijn vriendenkring kijk, willen veel vriendinnen hun moeder niet elke week om hun heen hebben. Het lijkt me alleen zo makkelijk in sommige situaties en zoals mijn kinderen naar me kijken als ik binnen kom en ik naar hen: dat had ik graag de eerste 28 jaar -toen ik nog geen moeder was- ook gehad. Het is gewoon een soort van verliefdheid die ik ervaar, elke dag weer.
Over het missen van een moeder: mijn moeder is nu al een tijdje geleden overleden maar ik heb ook nooit echt een band met haar gekregen doordat ze strontlazarus op de keukenstoel zat en geen boeh of bah zei. Ik vond het ook erg moeilijk om aan kinderen te denken maar ben nu toch moeder van twee kinderen (en hopelijk snel een derde ) en heb gisteren een heerlijke moederdag gehad met de knutselwerkjes die mijn kinderen hebben gemaakt en het croissantje op bed. Ik vind het heel mooi dat ik wel een moeder kan zijn, maar gek genoeg maakt het de relatie met mijn vader wel weer moeilijker omdat hij nare dingen heeft gezegd en niet goed is omgesprongen met bepaalde situaties. Nu ik moeder ben, ben ik juist bozer op hem dan toen ik in die situatie zat. Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn kinderen zo in de steek zou laten.
Ik zou wel graag een moeder willen hebben, maar ik denk dat ik moeder idealiseer. Als ik in mijn vriendenkring kijk, willen veel vriendinnen hun moeder niet elke week om hun heen hebben. Het lijkt me alleen zo makkelijk in sommige situaties en zoals mijn kinderen naar me kijken als ik binnen kom en ik naar hen: dat had ik graag de eerste 28 jaar -toen ik nog geen moeder was- ook gehad. Het is gewoon een soort van verliefdheid die ik ervaar, elke dag weer.
donderdag 4 september 2008 om 22:57
Ik haal hem weer op.
Vandaag heeft mijn moeder geheel onverwachts na 6 jaar gebeld. Ik was zelf niet thuis, dus heeft mijn vriend met haar gesproken. Ze zei dat ze ons telefoonnummer in de klapper tegenkwam en dat ze wel nieuwsgierig was hoe het met ons gaat en daarom belde. (??)
Ze heeft veel dingen over mij gevraagd, hoe het met mij gaat enzo. Ook heeft ze gezegd dat ze vond dat ik een lief karakter had/heb maar dat onze karakters botsen. En dat ze erg streng tegen mij is geweest maar dat dat wel nodig was af en toe. (ze zei altijd dat ze me liever niet gehad had, dat ze de honden belangrijker vond, dat ze me had gemaakt maar ook weer kon breken, dat soort dingen)
Ze vertelde dat ze heel ziek is (kanker en suikerziekte). Heel erg natuurlijk. Het is wel zo dat ik denk dat mijn moeder het syndroom van munchhausen heeft. 20 jaar geleden riep ze al dat ze kanker had terwijl ze dat helemaal niet had. Toen ging ze ook elke week naar de huisarts, en die zei elke keer dat het tussen de oren zat. Als ze echt ziek is, is dat natuurlijk wel heel erg.
Ik weet niet goed wat ik hiermee moet. Ik weet zelf ook niet zo goed wat ik wil. Ik heb het altijd heel erg gevonden hoe mijn moeder tegen mij deed, en de dingen die ze tegen mij zei. Mijn vriend denkt dat ze echt heel ziek is en misschien wel op sterven ligt en daarom belt.
Ik wou even mijn hart luchten hiermee.
Vandaag heeft mijn moeder geheel onverwachts na 6 jaar gebeld. Ik was zelf niet thuis, dus heeft mijn vriend met haar gesproken. Ze zei dat ze ons telefoonnummer in de klapper tegenkwam en dat ze wel nieuwsgierig was hoe het met ons gaat en daarom belde. (??)
Ze heeft veel dingen over mij gevraagd, hoe het met mij gaat enzo. Ook heeft ze gezegd dat ze vond dat ik een lief karakter had/heb maar dat onze karakters botsen. En dat ze erg streng tegen mij is geweest maar dat dat wel nodig was af en toe. (ze zei altijd dat ze me liever niet gehad had, dat ze de honden belangrijker vond, dat ze me had gemaakt maar ook weer kon breken, dat soort dingen)
Ze vertelde dat ze heel ziek is (kanker en suikerziekte). Heel erg natuurlijk. Het is wel zo dat ik denk dat mijn moeder het syndroom van munchhausen heeft. 20 jaar geleden riep ze al dat ze kanker had terwijl ze dat helemaal niet had. Toen ging ze ook elke week naar de huisarts, en die zei elke keer dat het tussen de oren zat. Als ze echt ziek is, is dat natuurlijk wel heel erg.
Ik weet niet goed wat ik hiermee moet. Ik weet zelf ook niet zo goed wat ik wil. Ik heb het altijd heel erg gevonden hoe mijn moeder tegen mij deed, en de dingen die ze tegen mij zei. Mijn vriend denkt dat ze echt heel ziek is en misschien wel op sterven ligt en daarom belt.
Ik wou even mijn hart luchten hiermee.
donderdag 4 september 2008 om 23:30
Lieve elske
ik stond op het punt te gaan slapen toen ik je berichtje zag. Ik wil je een dikke knuffel geven en snap heel goed dat je nu even niet weet wat je ermee moet. Dat jullie karakters botsen klinkt mij als grote flauwekul in de oren. Jij was een kind en zij is absoluut niet de moeder geweest die ze had moeten zijn. Dit soort strengheid heeft niemand nodig, is ook geen strengheid maar wreedheid. Dat weet je zelf ook.
Miisschien voelt ze zich ook wel ergens schuldig al toont ze geen enkel besef van wat ze je heeft aangedaan. Ze probeert jou (of je karakter) nu een aandeel te geven in de situatie dat absoluut niet terecht is.
Ik denk dat ze aandacht tekort komt. Maar ik begrijp dat het aan je knaagt dat het deze keer misschien echt waar is.
Kun je via via uitzoeken of ze echt heel ziek is? Haar huisarts bellen bijvoorbeeld? Hij heeft geheimhoudingsplicht maar zal je misschien wel iets tussen de regels willen vertellen. Laat je in elk geval niet gek maken.
ik stond op het punt te gaan slapen toen ik je berichtje zag. Ik wil je een dikke knuffel geven en snap heel goed dat je nu even niet weet wat je ermee moet. Dat jullie karakters botsen klinkt mij als grote flauwekul in de oren. Jij was een kind en zij is absoluut niet de moeder geweest die ze had moeten zijn. Dit soort strengheid heeft niemand nodig, is ook geen strengheid maar wreedheid. Dat weet je zelf ook.
Miisschien voelt ze zich ook wel ergens schuldig al toont ze geen enkel besef van wat ze je heeft aangedaan. Ze probeert jou (of je karakter) nu een aandeel te geven in de situatie dat absoluut niet terecht is.
Ik denk dat ze aandacht tekort komt. Maar ik begrijp dat het aan je knaagt dat het deze keer misschien echt waar is.
Kun je via via uitzoeken of ze echt heel ziek is? Haar huisarts bellen bijvoorbeeld? Hij heeft geheimhoudingsplicht maar zal je misschien wel iets tussen de regels willen vertellen. Laat je in elk geval niet gek maken.
.
vrijdag 5 september 2008 om 09:36
Lieve Elske,
Hopelijk heb je een beetje kunnen slapen.
Het berichtje van Impala vind ik wel heel verstandig. Kan je niet op de een of andere manier er achter komen wat er van haar verhaal waar is?
Heb je zelf al bedacht wat je nu wil? Als ze echt ziek is, wil je dan wel contact met haar?
Ik leef hier vanachter mijn computer erg met je mee...
Hopelijk heb je een beetje kunnen slapen.
Het berichtje van Impala vind ik wel heel verstandig. Kan je niet op de een of andere manier er achter komen wat er van haar verhaal waar is?
Heb je zelf al bedacht wat je nu wil? Als ze echt ziek is, wil je dan wel contact met haar?
Ik leef hier vanachter mijn computer erg met je mee...
vrijdag 5 september 2008 om 09:38
Lieve Elske, ongelooflijk pijnlijk en gemeen, die dingen die ze tegen je gezegd heeft in het verleden.
En nu dus helemaal niets, over dat ze misschien toch wel een beetje spijt daarvan heeft? Of dat ze dat toch niet zo lekker heeft aangepakt? Understatement..
Ik kan me helemaal voorstellen dat je hiervan in de war raakt.
Zou ook denken, als Impala: is het niet mogelijk om via-via (misschien andere familieleden) uit te zoeken of ze echt zo ziek is? Zeker omdat je al redenen had om daaraan te twijfelen.
Als ze echt zo ziek is, wat verandert dat voor jou?
En nu dus helemaal niets, over dat ze misschien toch wel een beetje spijt daarvan heeft? Of dat ze dat toch niet zo lekker heeft aangepakt? Understatement..
Ik kan me helemaal voorstellen dat je hiervan in de war raakt.
Zou ook denken, als Impala: is het niet mogelijk om via-via (misschien andere familieleden) uit te zoeken of ze echt zo ziek is? Zeker omdat je al redenen had om daaraan te twijfelen.
Als ze echt zo ziek is, wat verandert dat voor jou?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
