Moeder

Waar zal ik eens beginnen. Mijn moeder wordt (is) oud en dat begin ik steeds duidelijker te merken. Ze vergeet dingen, ze vertelt alles dubbel, ze claimt mij steeds meer en is ontzettend veeleisend. Ze heeft altijd al een wat moeilijk karakter gehad en dit wordt alleen maar erger. Altijd negatief, altijd beren op de weg zien, altijd slecht praten over anderen.

Tegen mij is ze soms ronduit gemeen als ik niet aan haar verwachtingspatroon van dat moment voldoe. Hou ik een telefoontje of bezoekje kort, dan heb ik nooit tijd voor haar, heb ik een keer geen tijd om een klusje te doen, dan doe ik nooit wat voor haar en daar is ze dan echt fel in en ontstaat er soms de grootste ruzie waarbij ik de gebeten hond ben.

Van vergeetachtigheid, dubbel vertellen enz. is geen sprake in haar ogen, ik ben degene die vergeetachtig is, het ligt allemaal aan mij, haar mankeert niets. Zelfs mijn sociale leven heeft eronder te lijden want ze is ook nog eens heel erg jaloers, al zegt ze zelf van niet.

Ik weet het gewoon allemaal niet meer. Ik ben zo moe van het op m’n tenen lopen om aan haar verwachtingen te voldoen, ieder woord zorgvuldig kiezen om haar niet boos te maken. Ik weet het gewoon echt niet meer.

Was vandaag nog even bij mijn moeder om wat klusjes te doen. Ze ligt nog steeds ziek in bed en heeft besloten te zwijgen tegen mij want het is toch allemaal haar schuld. Het enige wat eruit kwam is dat ik haar weer uitlokte toen ik vroeg of ik iets verkeerd had gedaan en dat mijn partner een klootzak is omdat hij mij die klusjes liet doen. Leuk weer, zo net voor we er een paar dagen tussenuit gaan.

Ik ben ook weggegaan maar wel met een rotgevoel. Niets eens zozeer door haar gedrag maar omdat ze nog steeds ziek is en het eerder slechter dan beter wordt.