Moet ik ervoor gaan, of laten voor wat het is!

Sinds Augustus 08 heb ik veel contact met een oude schoolvriend. Ik kwam hem tegen op een feestje en hij vroeg naar mn telefoonnummer maar beloofde niet dat hij zou bellen. 2 dgn daarna belde hij en sindsdien hebben we veel vooral telefonisch contact.



In oktober belde hij een keer om te zeggen dat hij veel aan me denkt en dat hij ons contact erg gezellig vindt (had maar 2 keer met hem afgesproken). Hij zei, met veel moeite eigenlijk, dat hij mij wel leuk vind alleen vond hij het idee vreemd omdat hij me nooit op die manier gezien heeft. Ik zei dat ik dat ook had, dus: dat ik veel aan hem denk maar dat ik het ook wel een gek idee vond.



De periode daarna twijvelde ik vaak aan of hij mij echt leuk vond omdat hij niet altijd even veel aandacht aan mij besteede en soms als ik hem belde hij niet terug belde. Hij had het erg druk met werk en studie.



3 weken geleden was het heel extreem en een hele week heb ik maar heel kortaf op zn berichtjes gereageerd waardoor hij me op een avond belde om zn verontschuldigingen dat hij weing van zich liet horen. Ondertussen geeft hij mij wel weer de aandacht waarbij ik denlk dat hij mij wel leuk vind.



Wat mij betreft kunnen we een stapje verder maken (ik vind hem echt leuk) maar op de een of andere manier komt dat er niet van, vind ik. Hij zoekt soms wel wat meer toenadering maar dan doe ik alsof ik het niet begrijp. Aan de andere kant geef ik wel aan dat ik zn gezeldschap leuk vind. Heb hem bijvoorbeeld net gebeld om wat af te spreken. Jammer genoeg heeft hij al een afspraak met zn neef. Dus dan wordt het misschien pas weer volgende week, we werken en studeren beide en wonen niet om de hoek van elkaar,



Maar ik word ongeduldig en ben bang dat als we gewoon blijven bellen en af en toe wat afspreken dat het uiteindelijk gaat verwateren....



Moet ik er met hem over praten? Heeft iemand een goede tip?

Hee Dames, dank voor jullie reaktie. Ik denk dat ik me toch in hem heb vergist. Ik heb hem ondertussen gebeld en gezegd dat ik hem leuk vind. Na erover gepraat te hebben kan ik concluderen dat het niet wederzijds is. In zijn eigen woorden: hij vindt het erg leuk om met mij te praten, kan met me lachen en voelt zich op een bepaalde manier wel aangetrokken tot me, maar wil geen verwachtingen scheppen.



Hij begon over het feit dat hij veel werkt en anytime voor zn werk beschikbaar moet zijn. Dat is de rede dat hij vrijgezel is. Maar dat lijkt mij alleen maar een excuus. Hij zegt momenten te hebben waarbij hij behoefte heeft aan gezeldschap maar het is tegenover mij niet eerlijk als hij alleen op die momenten contact opzoekt. Daar ben ik het zeker mee eens.



Zelf denk ik, en dat heb ik ook tegen hem gezegd: als hij er zo over denkt, vind hij mij toch niet zo leuk. Dat heeft hij niet ontkent. Dus daar mijn antwoord.

Ik ben een beetje verdrietig, maar zeker wel blij met de duidelijkheid



En idd, hij komt wispelturig over, en achteraf had ik het kunnen weten, de ene keer hel vaak bellen en graag willen afspreken. Afgelopen zondag heeft hij bij mij gegeten en hij vond het zo gezellig, nog voor het nieuwe jaar moesten we afspreken. Ik kon alleen niet. En sinds oudjaar kreeg ik weer twijvels omdat zn enthousiasme weg was. Maar hij heeft vandaag zelf gezegd dat hij zn tijd wil besteden aan zn werk, dus lijkt het me duidelijk