Relaties
alle pijlers
Multiculturele relatie
vrijdag 20 maart 2009 om 15:48
Hallo,
Met veel interesse een aantal topics gelezen hier maar ook vastgesteld dat er weinig actuele posts zijn over dit onderwerp. vandaar dat ik een nieuw topic open.
OK, ik zal even kort vertellen waar mijn interesse vandaan komt en wellicht hebben jullie nog handige tips voor me of kunnen jullie me jullie ervaringen vertellen. Ik ben ook wel benieuwd naar de huidige situatie van een antal oude forum leden zoals bv Boubaah.
Ik heb bij een bezoek aan een vriendin 700 km verderop 2 maanden geleden mijn vriend ontmoet. Hij komt uit Soedan en is moslim.
Ik daarentegen Nl, niet gelovig en daarnaast zeer open minded (dacht ik..).
Regelmatig hebben we discussies over geloof, religie, al die regels van de Islam maar we zijn daarnaast stapelverliefd. Jullie raden het al, ik twijfel enorm of onze relatie wel stand gaat houden als we nu al zoveel discussies hebben. Ik kan nl moeilijk leven met het feit dat hij zijn leven leidt aan de hand van de regels ipv zijn gezond verstand (wat ik gewend ben). vandaar mijn interesse hoe het nu met jullie gaat en naar jullie ervaringen. Vooral met gelovige moslim-mannen uit Soedan of andere landen in Afrika
ben benieuwd!!
groetjes, Connect
Met veel interesse een aantal topics gelezen hier maar ook vastgesteld dat er weinig actuele posts zijn over dit onderwerp. vandaar dat ik een nieuw topic open.
OK, ik zal even kort vertellen waar mijn interesse vandaan komt en wellicht hebben jullie nog handige tips voor me of kunnen jullie me jullie ervaringen vertellen. Ik ben ook wel benieuwd naar de huidige situatie van een antal oude forum leden zoals bv Boubaah.
Ik heb bij een bezoek aan een vriendin 700 km verderop 2 maanden geleden mijn vriend ontmoet. Hij komt uit Soedan en is moslim.
Ik daarentegen Nl, niet gelovig en daarnaast zeer open minded (dacht ik..).
Regelmatig hebben we discussies over geloof, religie, al die regels van de Islam maar we zijn daarnaast stapelverliefd. Jullie raden het al, ik twijfel enorm of onze relatie wel stand gaat houden als we nu al zoveel discussies hebben. Ik kan nl moeilijk leven met het feit dat hij zijn leven leidt aan de hand van de regels ipv zijn gezond verstand (wat ik gewend ben). vandaar mijn interesse hoe het nu met jullie gaat en naar jullie ervaringen. Vooral met gelovige moslim-mannen uit Soedan of andere landen in Afrika
ben benieuwd!!
groetjes, Connect
dinsdag 24 maart 2009 om 10:03
quote:fleurtje schreef op 24 maart 2009 @ 09:57:
Ja, ik zie het over het algemeen nog steeds als oprechte interesse ja. Dat ze er cynisch bij lachen is natuurlijk ook maar subjectief.
En zeggen dat mensen geen oprechte interesse hebben omdat ze het anders allang geweten zouden hebben, is ook een beetje kort door de bocht. Veel mensen hebben zich er gewoon nooit mee bezig hoeven houden, en is dat erg?
Een collega zat in dat Turkse vliegtuig dat gecrasht is. Ik vroeg me opeens af hoe dat zit met hoofddoek. In hoeverre moet dan de hoofddoek opgehouden worden als je door dat weiland strompelt. Wat weegt zwaarder etc... En wat zegt de Koran daarover. Kreeg ik ook een normaal antwoord op. Had ik dit allang moeten weten? Was ik met deze vraag niet oprecht? Als ik die indruk bij haar gewekt heb, dan is dat tocht echt dikke vette pech voor haar. Maar ik kreeg niet de indruk dat zij het een rare vraag vond. Zij niet.
Dus als mensen jou uitlachen, vindt jij dat subjectief? Zelfs nog als mensen daarna zeggen, sorry, we zitten je in de zeik te nemen. Goed Fleurtje, ik vind je heel erg eenzijdig denkend. Ik begrijp en ben het met je eens dat er mensen zijn die alles betrekken op hun afkomst en alles erop gooien dat ze gediscrimineerd worden. Helemaal met je eens. Die mensen ken ik ook. Maar geloof me, er zijn gevallen, waarin het echt kwetsend en oneerlijk is. Als je dat blijft ontkennen, dan ben je naar mijn mening niet helemaal eerlijk nu.
Ik ben benieuwd hoe subjectief jij het nog vindt als jou dochter straks gepest wordt. 'Liefje toch, die kinderen pesten jou helemaal niet, dat denk je maar'.
Ja, ik zie het over het algemeen nog steeds als oprechte interesse ja. Dat ze er cynisch bij lachen is natuurlijk ook maar subjectief.
En zeggen dat mensen geen oprechte interesse hebben omdat ze het anders allang geweten zouden hebben, is ook een beetje kort door de bocht. Veel mensen hebben zich er gewoon nooit mee bezig hoeven houden, en is dat erg?
Een collega zat in dat Turkse vliegtuig dat gecrasht is. Ik vroeg me opeens af hoe dat zit met hoofddoek. In hoeverre moet dan de hoofddoek opgehouden worden als je door dat weiland strompelt. Wat weegt zwaarder etc... En wat zegt de Koran daarover. Kreeg ik ook een normaal antwoord op. Had ik dit allang moeten weten? Was ik met deze vraag niet oprecht? Als ik die indruk bij haar gewekt heb, dan is dat tocht echt dikke vette pech voor haar. Maar ik kreeg niet de indruk dat zij het een rare vraag vond. Zij niet.
Dus als mensen jou uitlachen, vindt jij dat subjectief? Zelfs nog als mensen daarna zeggen, sorry, we zitten je in de zeik te nemen. Goed Fleurtje, ik vind je heel erg eenzijdig denkend. Ik begrijp en ben het met je eens dat er mensen zijn die alles betrekken op hun afkomst en alles erop gooien dat ze gediscrimineerd worden. Helemaal met je eens. Die mensen ken ik ook. Maar geloof me, er zijn gevallen, waarin het echt kwetsend en oneerlijk is. Als je dat blijft ontkennen, dan ben je naar mijn mening niet helemaal eerlijk nu.
Ik ben benieuwd hoe subjectief jij het nog vindt als jou dochter straks gepest wordt. 'Liefje toch, die kinderen pesten jou helemaal niet, dat denk je maar'.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:05
Mijn ouders vonden onze relatie wel ok en het Turk zijn wa sgeen issue, toen kwam 11-9.
En daarmee ook de vragen en de vragen en de vragen.
En de veroordelingen, waarom doen jullie moslims dat nou zo en waarom etc.......
Die vragen voelen als een veroordeling alsof je een fout iemand ben.
Mijn kleine neefje zei laatst in bijzijn van ons gezin.
Alle Turken zijn moslims en dus vies en terrorist, behalve jullie dan hoor.
Nou ik kan je vertellen dat dat echt niet leuk is en hoe leg je dit soort uitspraken uit aan je kinderen.
En daarmee ook de vragen en de vragen en de vragen.
En de veroordelingen, waarom doen jullie moslims dat nou zo en waarom etc.......
Die vragen voelen als een veroordeling alsof je een fout iemand ben.
Mijn kleine neefje zei laatst in bijzijn van ons gezin.
Alle Turken zijn moslims en dus vies en terrorist, behalve jullie dan hoor.
Nou ik kan je vertellen dat dat echt niet leuk is en hoe leg je dit soort uitspraken uit aan je kinderen.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:06
quote:fleurtje schreef op 24 maart 2009 @ 10:00:
[...]
Al die dingen kun je toch met humor pareren? Ik begin nu te denken dat het niks met de afkomst van je vriend te maken heeft, dat je sowieso misschien snel lichtgeraakt bent...Ik hou zelf erg veel van grappen maken en kan om bijna alles lachen. Mensen raken mij niet snel, want ben zelf adrem genoeg om een lekkere opmerking terug te maken. Dat je het nu gooit op dat ik lichtgeraakt bent zegt voor mij genoeg over jou manier van discussieren. Volgens mij gaat het hier niet om elkaar te bestempelen, maar gaat het om een discussie voeren.
[...]
Al die dingen kun je toch met humor pareren? Ik begin nu te denken dat het niks met de afkomst van je vriend te maken heeft, dat je sowieso misschien snel lichtgeraakt bent...Ik hou zelf erg veel van grappen maken en kan om bijna alles lachen. Mensen raken mij niet snel, want ben zelf adrem genoeg om een lekkere opmerking terug te maken. Dat je het nu gooit op dat ik lichtgeraakt bent zegt voor mij genoeg over jou manier van discussieren. Volgens mij gaat het hier niet om elkaar te bestempelen, maar gaat het om een discussie voeren.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:07
@fleurtje: als je jouw collega vragen stel over haar hoofddoek is dat inderdaad interesse. Als mijn collega's mij evenwel vragen stellen over mijn niet bestaande hoofddoek, is dat wel raar en irritant. Waarom zou ik een hoofddoek gaan dragen enkel omdat ik getrouwd ben met een Turkse man, waarover ik al verteld heb dat hij niet gelovig is. In zijn familie was zijn grootmoeder van moeders kan de laatste met een hoofddoekje. Vaders kant komt uit Griekenland, dus dat is sowieso een ander verhaal. Mensen weten vaak niet waar ze het over hebben en kletsen maar wat.
En ja in mijn huis gewoon varkensvlees en alcohol. Daar heeft mijn man nl. geen problemen mee. Dat bestaat ook nog.
En ja in mijn huis gewoon varkensvlees en alcohol. Daar heeft mijn man nl. geen problemen mee. Dat bestaat ook nog.
if we all light up, we can scare away the dark...
dinsdag 24 maart 2009 om 10:09
quote:meldmisdaadanoniem schreef op 24 maart 2009 @ 10:05:
hahah, ik ben juist blij als ze burkini grapjes maken, en stomme vragen stellen. Alles beter dan het onderwerp " dood te zwijgen" alsof ie gewoon niet bestaat. Vind ik een stuk pijnlijker....Ik kan er ook om lachen..dat absoluut, en dat heb ik ook gedaan. Totdat het tot vervelend aan toe werd gedaan. Er werd over niets anders meer gesproken, over niets anders meer grappen gemaakt, het werden letterlijk pesterijen. Een jaar lang gepest worden door je eigen familie is niet leuk. Maar goed, sommige mensen hier kunnen zich dat niet voorstellen.
hahah, ik ben juist blij als ze burkini grapjes maken, en stomme vragen stellen. Alles beter dan het onderwerp " dood te zwijgen" alsof ie gewoon niet bestaat. Vind ik een stuk pijnlijker....Ik kan er ook om lachen..dat absoluut, en dat heb ik ook gedaan. Totdat het tot vervelend aan toe werd gedaan. Er werd over niets anders meer gesproken, over niets anders meer grappen gemaakt, het werden letterlijk pesterijen. Een jaar lang gepest worden door je eigen familie is niet leuk. Maar goed, sommige mensen hier kunnen zich dat niet voorstellen.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:10
quote:Wiebenik81 schreef op 24 maart 2009 @ 09:12:
Dat niet alle Moslim-mannen slecht zijn, daar sluit ik me bij aan Sunshine-s. Ik heb zelf een relatie met een Moslim.
Wel kan ik zeggen dat ik het niet altijd makkelijk vind om een relatie met hem te hebben en dat komt puur door hoe hij is opgevoed. Van huis uit is hij gewend dat hij niets hoefde te doen, zijn moeder en zusjes deden alles voor hem. Dit maakt dat hij dit van mij ook verwacht. Hij heeft ook nog nooit alleen op zichzelf gewoond. De eerste tijd, verblind door liefde deed ik dit ook allemaal zonder moeite. Na verloop van tijd ben ik gaan aangeven dat hij ook zijn handjes wel eens kan laten wapperen. Dat zijn moeder alles deed, prima! Maar zij werkte dan ook niet. Ik werk zelf full-time, dus hoezo moet alles thuis ook nog eens op mijn bordje komen?? Dit heeft me veel discussies gekost en ook veel tijd omdat hij simpelweg ECHT NIET weet hoe alles moet. Hij kan letterlijk geen knakworst opwarmen. Weet dus ook niet dat de bereiding op het etiket beschreven staat. Tja, als alles je 28 jaar lang uit handen is genomen, ben je wat dat gedeelte betreft nog net een klein kind.
Verder wordt ik absoluut niet onderdrukt. Kan alles dragen wat ik wil, ga nog gewoon uit (al vind ie dit niet altijd leuk), weekendjes weg met vriendinnen etc etc.
Om aan te sluiten bij anderen die hierboven geschreven hebben: ook mijn verhaal zou ook een Nederlandse man kunnen betreffen.....
Gisteren heb ik hier het één en ander geschreven. Mijn man hoefde ook thuis bij zijn moeder (in Marokko) niets te doen, sterker nog hij mocht helemaal niet in de keuken komen!! Hij is opgegroeid in Marokko met 5 zussen en 3 broers.
Als wij op vakantie zijn naar Marokko mag hij echt niet in de keuken komen. Ik denk dat mijn man wel een uitzondering is, want HIJ staat bijna elke avond in de keuken om te koken, waarom? omdat hij koken leuk vindt en hij vindt dat onze 2 kinderen en ik gezond moet eten. Mijn man heeft koken geleerd in NL. (hij is 20 jaar geleden naar NL. gekomen. Hij sprak geen
woord nederlands, hij had geen baan, hij woonde eerst bij zijn tante en is later op kamers gegaan.
Ik heb er bewondering voor wat hij allemaal in nederland heeft bereikt. Voor ons hollanders is alles zo gewoon.
Mijn man heeft altijd gewerkt, spreekt nederlands, heeft zijn A-B-C zwemdiploma gehaald, ja echt!!!, wat in NL ook zo gewoon is want bijna elk kind gaat op zwemles, en hij heeft zijn rijbewijs gehaald. Ja, ik ben trots op mijn man!!!
Dat niet alle Moslim-mannen slecht zijn, daar sluit ik me bij aan Sunshine-s. Ik heb zelf een relatie met een Moslim.
Wel kan ik zeggen dat ik het niet altijd makkelijk vind om een relatie met hem te hebben en dat komt puur door hoe hij is opgevoed. Van huis uit is hij gewend dat hij niets hoefde te doen, zijn moeder en zusjes deden alles voor hem. Dit maakt dat hij dit van mij ook verwacht. Hij heeft ook nog nooit alleen op zichzelf gewoond. De eerste tijd, verblind door liefde deed ik dit ook allemaal zonder moeite. Na verloop van tijd ben ik gaan aangeven dat hij ook zijn handjes wel eens kan laten wapperen. Dat zijn moeder alles deed, prima! Maar zij werkte dan ook niet. Ik werk zelf full-time, dus hoezo moet alles thuis ook nog eens op mijn bordje komen?? Dit heeft me veel discussies gekost en ook veel tijd omdat hij simpelweg ECHT NIET weet hoe alles moet. Hij kan letterlijk geen knakworst opwarmen. Weet dus ook niet dat de bereiding op het etiket beschreven staat. Tja, als alles je 28 jaar lang uit handen is genomen, ben je wat dat gedeelte betreft nog net een klein kind.
Verder wordt ik absoluut niet onderdrukt. Kan alles dragen wat ik wil, ga nog gewoon uit (al vind ie dit niet altijd leuk), weekendjes weg met vriendinnen etc etc.
Om aan te sluiten bij anderen die hierboven geschreven hebben: ook mijn verhaal zou ook een Nederlandse man kunnen betreffen.....
Gisteren heb ik hier het één en ander geschreven. Mijn man hoefde ook thuis bij zijn moeder (in Marokko) niets te doen, sterker nog hij mocht helemaal niet in de keuken komen!! Hij is opgegroeid in Marokko met 5 zussen en 3 broers.
Als wij op vakantie zijn naar Marokko mag hij echt niet in de keuken komen. Ik denk dat mijn man wel een uitzondering is, want HIJ staat bijna elke avond in de keuken om te koken, waarom? omdat hij koken leuk vindt en hij vindt dat onze 2 kinderen en ik gezond moet eten. Mijn man heeft koken geleerd in NL. (hij is 20 jaar geleden naar NL. gekomen. Hij sprak geen
woord nederlands, hij had geen baan, hij woonde eerst bij zijn tante en is later op kamers gegaan.
Ik heb er bewondering voor wat hij allemaal in nederland heeft bereikt. Voor ons hollanders is alles zo gewoon.
Mijn man heeft altijd gewerkt, spreekt nederlands, heeft zijn A-B-C zwemdiploma gehaald, ja echt!!!, wat in NL ook zo gewoon is want bijna elk kind gaat op zwemles, en hij heeft zijn rijbewijs gehaald. Ja, ik ben trots op mijn man!!!
I do not stop when I am tired, I stop when I am done
dinsdag 24 maart 2009 om 10:13
Wow wat gaat het hier hard. En oude bekenden melden zich (halloooo!!) leuk. Ik ben zeer onderdanig naar mijn werkgever toe, dus ik beperk me even tot een direct antwoord op Connect quote:Connect schreef op 22 maart 2009 @ 22:58:
[...]Dat is nu precies wat ik ben aan het uitzoeken voor mezelf: kan ik hem in zijn waarde laten waar hij in gelooft of ga ik niet de hele tijd zijn standpunten over de Koran zitten bediscussieren. Ik ben nl wel iemand die het moeilijk vindt dat hij dus van die hypocriete gedachten heeft over bv de Ramadan periode.
Goed dat je hierover nadenkt. Als je hem niet in zijn waarde kan laten, dan gaan jullie het niet redden in deze relatie. Dat is geen schande, je mij mag voor jezelf concluderen dat samenleven met een moslim niets voor je is. Daarnaast kun je nog heel open minded zijn.
quote:Aan de andere kant legt hij mij niks op. Hij heeft het nooit uit zichzelf over de Islam en probeert mij ook niet te overtuigen van iets.
Voorwaarde nummer 1 denk ik. Blijf er alert op. Mijn man laat zich wel eens ontvallen dat het toch wel heel jammer is dat ik geen moslim ben. Ik maak daar geen drama van, ga me niet keihard zitten verdedigen, maar ben wel steeds duidelijk dat deze keuze een gepasseerd station voor me is en dat het aan hem is om te accepteren dat hij met een vrouw leeft die niet moslim is (net als dat ik moet accepteren dat hij dat wel is).
quote:Waar ik dus bang voor ben is dat die begripvolle man straks alles gaat terugdraaien en heel star gat worden in zijn opvattingen. dat als ik met een dikke buik zit en zijn ouders roepen dat t kind perse moslim moet worden, mij hetzelfde als Elmervrouw staat te gebeuren. dat hij, zodra we samenwonen ineens wel verwacht dat ik alleen de huisvrouw speel..
Helaas, je hebt geen garantie dat hij niet verandert. Dat heb je nooit. Het gaat om vertrouwen en dat moet groeien. Of niet. Je hebt alle recht om te beslissen dat je de uitdagingen die deze relatie met zich meebrengt niet aan wilt gaan. Overigens zit er naar mijn mening nog een heel groot gat tussen je kind als moslim opvoeden en hem/haar ontvoeren naar het vaderland. Het gaat erom of je man het idee heeft dat er als moslim prima te leven valt in het land waar hij nu woont. Mijn man heeft zijn weg wat dat betreft wel gevonden, dus ik voel die dreiging niet.
quote:Ook weten zijn ouders nog van niks en dat gaat voorlopig denk ik ook nog niet gebeuren. In Soedan is men nl heel streng en worden dit soort relaties niet geaccepteerd. Hij heeft letterlijk gezegd dat hij wacht op een goed moment om het te vertellen want "hier praat men niet zo snel over".
In mijn mans cultuur wordt sowieso niet over een relatie gepraat als er nog geen huwelijk op handen is. Dus zo vreemd vind ik dat niet. Mijn man heeft destijds wel enthousiast met zijn zus over mij gebeld, maar ik kwam pas "in de familie" toen duidelijk werd dat we gingen trouwen. Daarvoor was ik het meisje dat af en toe de telefoon opnam. Ofwel: men wist dat ik bestond, maar er werd niet over gepraat, totdat de relatie officieel was. Nu hoor ik er helemaal bij.
quote:Dus ook de rol van de ouders vind ik eng. Wie zegt niet dat als zijn ouders het er niet mee eens zijn, hij hun gehoorzamt? Maar dat is iets wat ik nog een beetje moet uitzoeken.
Inderdaad. De invloed van ouders (en oudere broers, ooms etc.) is waarschijnlijk groter dan wij gewend zijn. Maar je hebt natuurlijk individuele verschillen. Mijn man laat zich niet sturen (keerzijde: ook niet door mij, helaas ) en maakt heel duidelijk dat hij zijn eigen keuzes maakt. Dat kan hij ook relatief makkelijk, omdat hij op afstand zit. Ik moet erbij zeggen dat zijn vader is overleden. Hij heeft oudere halfbroers die menen authoriteit over hem te hebben, maar daar trekt hij zich zo weinig mogelijk van aan.
quote:Maar goed, omdat je zovaak hoort dat er in het begin vanalles rooskleuriger wordt voorgesteld, ben ik wel bang ja. Herken je dat?Ik herken het niet. Mijn man is niet strenger geworden dan hij zich in het begin voordeed. En ook mijn ("strenge") ex was achteraf gezien vanaf het begin al duidelijk over zijn verwachtingen naar mij toe.
[...]Dat is nu precies wat ik ben aan het uitzoeken voor mezelf: kan ik hem in zijn waarde laten waar hij in gelooft of ga ik niet de hele tijd zijn standpunten over de Koran zitten bediscussieren. Ik ben nl wel iemand die het moeilijk vindt dat hij dus van die hypocriete gedachten heeft over bv de Ramadan periode.
Goed dat je hierover nadenkt. Als je hem niet in zijn waarde kan laten, dan gaan jullie het niet redden in deze relatie. Dat is geen schande, je mij mag voor jezelf concluderen dat samenleven met een moslim niets voor je is. Daarnaast kun je nog heel open minded zijn.
quote:Aan de andere kant legt hij mij niks op. Hij heeft het nooit uit zichzelf over de Islam en probeert mij ook niet te overtuigen van iets.
Voorwaarde nummer 1 denk ik. Blijf er alert op. Mijn man laat zich wel eens ontvallen dat het toch wel heel jammer is dat ik geen moslim ben. Ik maak daar geen drama van, ga me niet keihard zitten verdedigen, maar ben wel steeds duidelijk dat deze keuze een gepasseerd station voor me is en dat het aan hem is om te accepteren dat hij met een vrouw leeft die niet moslim is (net als dat ik moet accepteren dat hij dat wel is).
quote:Waar ik dus bang voor ben is dat die begripvolle man straks alles gaat terugdraaien en heel star gat worden in zijn opvattingen. dat als ik met een dikke buik zit en zijn ouders roepen dat t kind perse moslim moet worden, mij hetzelfde als Elmervrouw staat te gebeuren. dat hij, zodra we samenwonen ineens wel verwacht dat ik alleen de huisvrouw speel..
Helaas, je hebt geen garantie dat hij niet verandert. Dat heb je nooit. Het gaat om vertrouwen en dat moet groeien. Of niet. Je hebt alle recht om te beslissen dat je de uitdagingen die deze relatie met zich meebrengt niet aan wilt gaan. Overigens zit er naar mijn mening nog een heel groot gat tussen je kind als moslim opvoeden en hem/haar ontvoeren naar het vaderland. Het gaat erom of je man het idee heeft dat er als moslim prima te leven valt in het land waar hij nu woont. Mijn man heeft zijn weg wat dat betreft wel gevonden, dus ik voel die dreiging niet.
quote:Ook weten zijn ouders nog van niks en dat gaat voorlopig denk ik ook nog niet gebeuren. In Soedan is men nl heel streng en worden dit soort relaties niet geaccepteerd. Hij heeft letterlijk gezegd dat hij wacht op een goed moment om het te vertellen want "hier praat men niet zo snel over".
In mijn mans cultuur wordt sowieso niet over een relatie gepraat als er nog geen huwelijk op handen is. Dus zo vreemd vind ik dat niet. Mijn man heeft destijds wel enthousiast met zijn zus over mij gebeld, maar ik kwam pas "in de familie" toen duidelijk werd dat we gingen trouwen. Daarvoor was ik het meisje dat af en toe de telefoon opnam. Ofwel: men wist dat ik bestond, maar er werd niet over gepraat, totdat de relatie officieel was. Nu hoor ik er helemaal bij.
quote:Dus ook de rol van de ouders vind ik eng. Wie zegt niet dat als zijn ouders het er niet mee eens zijn, hij hun gehoorzamt? Maar dat is iets wat ik nog een beetje moet uitzoeken.
Inderdaad. De invloed van ouders (en oudere broers, ooms etc.) is waarschijnlijk groter dan wij gewend zijn. Maar je hebt natuurlijk individuele verschillen. Mijn man laat zich niet sturen (keerzijde: ook niet door mij, helaas ) en maakt heel duidelijk dat hij zijn eigen keuzes maakt. Dat kan hij ook relatief makkelijk, omdat hij op afstand zit. Ik moet erbij zeggen dat zijn vader is overleden. Hij heeft oudere halfbroers die menen authoriteit over hem te hebben, maar daar trekt hij zich zo weinig mogelijk van aan.
quote:Maar goed, omdat je zovaak hoort dat er in het begin vanalles rooskleuriger wordt voorgesteld, ben ik wel bang ja. Herken je dat?Ik herken het niet. Mijn man is niet strenger geworden dan hij zich in het begin voordeed. En ook mijn ("strenge") ex was achteraf gezien vanaf het begin al duidelijk over zijn verwachtingen naar mij toe.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:16
Hier staat de rose altijd koel en de hond ligt op man zijn schoot (wat ik liever niet heb aan gezien het een kalf word) en man is hoogopgeleid, werkt bij een int. bank als leidinggevende maar daar is de voertaal Engels.
Hij wil graag bij een NLse bank werken om zijn ervaring te verbreden en dan gaat het sollicitatiegesprek over het hebben van twee paspoorten (discussie) en of ik nog een echte kaaskop ben.
Er wordt niks gevraagd over zijn ervaring en werkwijze ed.
Dit soort dingen zijn gewoon niet leuk, kan je licht geraakt noemen maar als je dit dagelijks meemaakt wordt je misschie wat lichtgeraakter.
Hij wil graag bij een NLse bank werken om zijn ervaring te verbreden en dan gaat het sollicitatiegesprek over het hebben van twee paspoorten (discussie) en of ik nog een echte kaaskop ben.
Er wordt niks gevraagd over zijn ervaring en werkwijze ed.
Dit soort dingen zijn gewoon niet leuk, kan je licht geraakt noemen maar als je dit dagelijks meemaakt wordt je misschie wat lichtgeraakter.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:17
quote:Mother2009 schreef op 24 maart 2009 @ 10:10:
[...]
Gisteren heb ik hier het één en ander geschreven. Mijn man hoefde ook thuis bij zijn moeder (in Marokko) niets te doen, sterker nog hij mocht helemaal niet in de keuken komen!! Hij is opgegroeid in Marokko met 5 zussen en 3 broers.
Als wij op vakantie zijn naar Marokko mag hij echt niet in de keuken komen. Ik denk dat mijn man wel een uitzondering is, want HIJ staat bijna elke avond in de keuken om te koken, waarom? omdat hij koken leuk vindt en hij vindt dat onze 2 kinderen en ik gezond moet eten. Mijn man heeft koken geleerd in NL. (hij is 20 jaar geleden naar NL. gekomen. Hij sprak geen
woord nederlands, hij had geen baan, hij woonde eerst bij zijn tante en is later op kamers gegaan.
Ik heb er bewondering voor wat hij allemaal in nederland heeft bereikt. Voor ons hollanders is alles zo gewoon.
Mijn man heeft altijd gewerkt, spreekt nederlands, heeft zijn A-B-C zwemdiploma gehaald, ja echt!!!, wat in NL ook zo gewoon is want bijna elk kind gaat op zwemles, en hij heeft zijn rijbewijs gehaald. Ja, ik ben trots op mijn man!!!
Kan jouw man niet een keertje met mijn man gaan praten wat betreft dat koken?
Fijn dat je zo trots op hem bent, lekker toch? Is inderdaad niet altijd makkelijk als je uit een heel andere 'wereld' komt. Goed dat hij zijn kansen heeft gepakt. Er zijn er genoeg die ze laten liggen en dat is echt zonde.
[...]
Gisteren heb ik hier het één en ander geschreven. Mijn man hoefde ook thuis bij zijn moeder (in Marokko) niets te doen, sterker nog hij mocht helemaal niet in de keuken komen!! Hij is opgegroeid in Marokko met 5 zussen en 3 broers.
Als wij op vakantie zijn naar Marokko mag hij echt niet in de keuken komen. Ik denk dat mijn man wel een uitzondering is, want HIJ staat bijna elke avond in de keuken om te koken, waarom? omdat hij koken leuk vindt en hij vindt dat onze 2 kinderen en ik gezond moet eten. Mijn man heeft koken geleerd in NL. (hij is 20 jaar geleden naar NL. gekomen. Hij sprak geen
woord nederlands, hij had geen baan, hij woonde eerst bij zijn tante en is later op kamers gegaan.
Ik heb er bewondering voor wat hij allemaal in nederland heeft bereikt. Voor ons hollanders is alles zo gewoon.
Mijn man heeft altijd gewerkt, spreekt nederlands, heeft zijn A-B-C zwemdiploma gehaald, ja echt!!!, wat in NL ook zo gewoon is want bijna elk kind gaat op zwemles, en hij heeft zijn rijbewijs gehaald. Ja, ik ben trots op mijn man!!!
Kan jouw man niet een keertje met mijn man gaan praten wat betreft dat koken?
Fijn dat je zo trots op hem bent, lekker toch? Is inderdaad niet altijd makkelijk als je uit een heel andere 'wereld' komt. Goed dat hij zijn kansen heeft gepakt. Er zijn er genoeg die ze laten liggen en dat is echt zonde.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:18
dinsdag 24 maart 2009 om 10:19
quote:tatlitatli schreef op 24 maart 2009 @ 10:18:
Of de opmerking tegen mijn man, 28 jaar in Turkije gewoond, 8 maanden in Nederland (maar spreekt al bijna vloeiend Nederlands, drinkt bier, zit op voetbal etc.): "Ja maar jij bent geen echte Turk".
Geen echte Turk? Is dat een compliment ofzo?Ja, hihi die is echt herkenbaar, ja maar jij bent anders, jaja .
Of de opmerking tegen mijn man, 28 jaar in Turkije gewoond, 8 maanden in Nederland (maar spreekt al bijna vloeiend Nederlands, drinkt bier, zit op voetbal etc.): "Ja maar jij bent geen echte Turk".
Geen echte Turk? Is dat een compliment ofzo?Ja, hihi die is echt herkenbaar, ja maar jij bent anders, jaja .
dinsdag 24 maart 2009 om 10:21
quote:meldmisdaadanoniem schreef op 24 maart 2009 @ 10:14:
ik snap je heel goed! Maar vooral mijn familie is erg goed om onderwerpen dood te zwijgen, alsof dat wat oplost. Kan ik zo boos om worden, en daar kan ik niets mee.
En als ze dan wat vragen is het inderdaad weer zo'n vooroordeel. Mn ouders hadden echt altijd het idee dat ie nog een vrouw in marokko had zitten. Dus dat ik aankondigde naar marokko te gaan was het eerste wat mam's vroeg: Wilt hij dat je mee gaat, of wil je dat zelf?
Duas maar geantwoord dat hij dat eigenlijk niet wil, aangezien hij dan minder tijd met zn andere vrouw kan doorbrengen.
Mn moeder kan dan ook wel lachen (als een boer met kiespijn), maar zo vermijd ik met een grap een nutteloze ruzieDat lijkt me inderdaad ook een moeilijke situatie. Zwijgen kan echt pijnlijk zijn en heel erg ongemakkelijk voelen. Gaat het nu al beter of nog steeds zo moeizaam? Hoe lang zijn jullie eigenlijk samen?
ik snap je heel goed! Maar vooral mijn familie is erg goed om onderwerpen dood te zwijgen, alsof dat wat oplost. Kan ik zo boos om worden, en daar kan ik niets mee.
En als ze dan wat vragen is het inderdaad weer zo'n vooroordeel. Mn ouders hadden echt altijd het idee dat ie nog een vrouw in marokko had zitten. Dus dat ik aankondigde naar marokko te gaan was het eerste wat mam's vroeg: Wilt hij dat je mee gaat, of wil je dat zelf?
Duas maar geantwoord dat hij dat eigenlijk niet wil, aangezien hij dan minder tijd met zn andere vrouw kan doorbrengen.
Mn moeder kan dan ook wel lachen (als een boer met kiespijn), maar zo vermijd ik met een grap een nutteloze ruzieDat lijkt me inderdaad ook een moeilijke situatie. Zwijgen kan echt pijnlijk zijn en heel erg ongemakkelijk voelen. Gaat het nu al beter of nog steeds zo moeizaam? Hoe lang zijn jullie eigenlijk samen?
dinsdag 24 maart 2009 om 10:22
Gelukkig is mijn man scherp genoeg en zegt dan: "Nee jij kent geen echte Turken, dat is wat anders. Jij kent alleen maar Turken die 30 jaar geleden uit hun dorp in Midden Anatolie hierheen zijn verhuisd en die nog leven volgens de regels van toen en daar."
Hoe dan ook is het vervelend als mensen maar kletsen en niet nadenken. En dat komt helaas maar al te vaak voor.
Hoe dan ook is het vervelend als mensen maar kletsen en niet nadenken. En dat komt helaas maar al te vaak voor.
if we all light up, we can scare away the dark...
dinsdag 24 maart 2009 om 10:23
quote:tatlitatli schreef op 24 maart 2009 @ 10:18:
Of de opmerking tegen mijn man, 28 jaar in Turkije gewoond, 8 maanden in Nederland (maar spreekt al bijna vloeiend Nederlands, drinkt bier, zit op voetbal etc.): "Ja maar jij bent geen echte Turk".
Geen echte Turk? Is dat een compliment ofzo?Ja! De mijne is ook geen echte Marokkaan!! Pff..gelukkig maar, dacht even dat ik wel een echte had.....
Of de opmerking tegen mijn man, 28 jaar in Turkije gewoond, 8 maanden in Nederland (maar spreekt al bijna vloeiend Nederlands, drinkt bier, zit op voetbal etc.): "Ja maar jij bent geen echte Turk".
Geen echte Turk? Is dat een compliment ofzo?Ja! De mijne is ook geen echte Marokkaan!! Pff..gelukkig maar, dacht even dat ik wel een echte had.....
dinsdag 24 maart 2009 om 10:23
De discussie gaat nu de hele andere kant op!
@ Wiebenik: Helemaal mee eens, het is ook echt niet makkelijk altijd en dat heb ik ook nergens gezegd. Ik weet wel dat door heel veel te praten en ook goed te luisteren naar elkaar je wel een eind kan komen. Mijn lief heeft thuis ook echt niets hoeven doen, maar hij weet wel hoe je een WC schoon moet maken, af moet wassen en moet koken etc etc. Dit zijn dingen die in mijn ogen niet meer dan normaal zijn.
Er zijn gelukkig ook nog verhalen die heel positief zijn en dat vind ik alleen maar goed. Natuurlijk moet je echt wel op je tellen passen, en zorgen dat je niet je eigen ik verliest (heb ik ook al vaak geschreven hier). Ik ben dan nog wel geen 30, maar ik ken heel goed mijn eigen grenzen. Ik pas me meer aan dan dat ik in een relatie zou doen met een man die dezelfde cultuur achtergrond heeft dan ik, maar dat doe ik uit liefde. En dat blijf ik doen zolang ik er ook iets voor terug krijg, en dat is nog altijd het geval geweest. Er bestaat geen "alleen ik" in een relatie.
@ Fleurtje: Sorry maar jouw vraag over of ze dan haar hoofddoek wel op moest houden als ze net aan de dood ontsnapt is, dat vind ik zo erg! Hoe haal je zoiets in je hoofd? Hoe kom je er uberhaupt op? Dit is geen aanval ofzo hoor, maar ik vind het zo vreemd dat je stil staat bij zo een vraag...Gelukkig vond zij het niet erg, maar ik had je persoonlijk geruime tijd uit de weg gegaan. Dat vind ik dus echt wel negatieve interesse.
Kijk al het andere kan ik in komen. Maar goed, dat is inderdaad weer een hele andere discussie.
Een multi culti relatie kan heel goed. Je moet alleen natuurlijk wel ook bij elkaar willen zijn en passen. Als je als atheist met een streng radicale moslim bent dan weet je bijna 90% zeker dat het niet kan werken omdat de achtergronden te verschillend zijn.
Ik vind ons verschil leuk. Het is moeilijk, maar vind het wel leuk. Ik had niet gedacht dat ik ooit zo gelukkig zou kunnen zijn met een man. Ondanks alle vooroordelen ben ik trots op hem, en mijn familie en vrienden ook. Hij is in ieder geval geen luie kak student die zich alleen maar een slag in de rondt zuipt in het studentenhuis, en het leuk vindt om in zijn nakie dronken over straat te paraderen omdat dat zou horen bij een ongroenings ritueel. Nee geef mij mijn Marokkaantje maar, die zielsveel houdt van zijn onderdanige NL vrouwtje
@ Wiebenik: Helemaal mee eens, het is ook echt niet makkelijk altijd en dat heb ik ook nergens gezegd. Ik weet wel dat door heel veel te praten en ook goed te luisteren naar elkaar je wel een eind kan komen. Mijn lief heeft thuis ook echt niets hoeven doen, maar hij weet wel hoe je een WC schoon moet maken, af moet wassen en moet koken etc etc. Dit zijn dingen die in mijn ogen niet meer dan normaal zijn.
Er zijn gelukkig ook nog verhalen die heel positief zijn en dat vind ik alleen maar goed. Natuurlijk moet je echt wel op je tellen passen, en zorgen dat je niet je eigen ik verliest (heb ik ook al vaak geschreven hier). Ik ben dan nog wel geen 30, maar ik ken heel goed mijn eigen grenzen. Ik pas me meer aan dan dat ik in een relatie zou doen met een man die dezelfde cultuur achtergrond heeft dan ik, maar dat doe ik uit liefde. En dat blijf ik doen zolang ik er ook iets voor terug krijg, en dat is nog altijd het geval geweest. Er bestaat geen "alleen ik" in een relatie.
@ Fleurtje: Sorry maar jouw vraag over of ze dan haar hoofddoek wel op moest houden als ze net aan de dood ontsnapt is, dat vind ik zo erg! Hoe haal je zoiets in je hoofd? Hoe kom je er uberhaupt op? Dit is geen aanval ofzo hoor, maar ik vind het zo vreemd dat je stil staat bij zo een vraag...Gelukkig vond zij het niet erg, maar ik had je persoonlijk geruime tijd uit de weg gegaan. Dat vind ik dus echt wel negatieve interesse.
Kijk al het andere kan ik in komen. Maar goed, dat is inderdaad weer een hele andere discussie.
Een multi culti relatie kan heel goed. Je moet alleen natuurlijk wel ook bij elkaar willen zijn en passen. Als je als atheist met een streng radicale moslim bent dan weet je bijna 90% zeker dat het niet kan werken omdat de achtergronden te verschillend zijn.
Ik vind ons verschil leuk. Het is moeilijk, maar vind het wel leuk. Ik had niet gedacht dat ik ooit zo gelukkig zou kunnen zijn met een man. Ondanks alle vooroordelen ben ik trots op hem, en mijn familie en vrienden ook. Hij is in ieder geval geen luie kak student die zich alleen maar een slag in de rondt zuipt in het studentenhuis, en het leuk vindt om in zijn nakie dronken over straat te paraderen omdat dat zou horen bij een ongroenings ritueel. Nee geef mij mijn Marokkaantje maar, die zielsveel houdt van zijn onderdanige NL vrouwtje
dinsdag 24 maart 2009 om 10:26
quote:zusenzo schreef op 24 maart 2009 @ 10:16:
Dit soort dingen zijn gewoon niet leuk, kan je licht geraakt noemen maar als je dit dagelijks meemaakt wordt je misschie wat lichtgeraakter.
Ben het helemaal met je eens...
Is het meisje met het houten been ook lichtgeraakt als ze er boos om wordt dat ze steeds gepest wordt met haar houten been? Of is het dan eigelijk toch wel lullig van de mensen om haar heen?
Dit soort dingen zijn gewoon niet leuk, kan je licht geraakt noemen maar als je dit dagelijks meemaakt wordt je misschie wat lichtgeraakter.
Ben het helemaal met je eens...
Is het meisje met het houten been ook lichtgeraakt als ze er boos om wordt dat ze steeds gepest wordt met haar houten been? Of is het dan eigelijk toch wel lullig van de mensen om haar heen?
dinsdag 24 maart 2009 om 10:27
quote:Wiebenik81 schreef op 24 maart 2009 @ 10:03:
Ik ben benieuwd hoe subjectief jij het nog vindt als jou dochter straks gepest wordt. 'Liefje toch, die kinderen pesten jou helemaal niet, dat denk je maar'.Je kunt het ook zo zien: kind kan altijd gepest worden, heeft afkomst niets mee te maken. En in beide gevallen is dat niet leuk, en in beide gevallen zou ik er wat aan proberen te doen.
Ik ben benieuwd hoe subjectief jij het nog vindt als jou dochter straks gepest wordt. 'Liefje toch, die kinderen pesten jou helemaal niet, dat denk je maar'.Je kunt het ook zo zien: kind kan altijd gepest worden, heeft afkomst niets mee te maken. En in beide gevallen is dat niet leuk, en in beide gevallen zou ik er wat aan proberen te doen.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:28
dinsdag 24 maart 2009 om 10:29
quote:Sunshine_S schreef op 24 maart 2009 @ 10:23:
De discussie gaat nu de hele andere kant op!
@ Wiebenik: Helemaal mee eens, het is ook echt niet makkelijk altijd en dat heb ik ook nergens gezegd. Ik weet wel dat door heel veel te praten en ook goed te luisteren naar elkaar je wel een eind kan komen. Mijn lief heeft thuis ook echt niets hoeven doen, maar hij weet wel hoe je een WC schoon moet maken, af moet wassen en moet koken etc etc. Dit zijn dingen die in mijn ogen niet meer dan normaal zijn.
Er zijn gelukkig ook nog verhalen die heel positief zijn en dat vind ik alleen maar goed. Natuurlijk moet je echt wel op je tellen passen, en zorgen dat je niet je eigen ik verliest (heb ik ook al vaak geschreven hier). Ik ben dan nog wel geen 30, maar ik ken heel goed mijn eigen grenzen. Ik pas me meer aan dan dat ik in een relatie zou doen met een man die dezelfde cultuur achtergrond heeft dan ik, maar dat doe ik uit liefde. En dat blijf ik doen zolang ik er ook iets voor terug krijg, en dat is nog altijd het geval geweest. Er bestaat geen "alleen ik" in een relatie.
@ Fleurtje: Sorry maar jouw vraag over of ze dan haar hoofddoek wel op moest houden als ze net aan de dood ontsnapt is, dat vind ik zo erg! Hoe haal je zoiets in je hoofd? Hoe kom je er uberhaupt op? Dit is geen aanval ofzo hoor, maar ik vind het zo vreemd dat je stil staat bij zo een vraag...Gelukkig vond zij het niet erg, maar ik had je persoonlijk geruime tijd uit de weg gegaan. Dat vind ik dus echt wel negatieve interesse.
Kijk al het andere kan ik in komen. Maar goed, dat is inderdaad weer een hele andere discussie.
Een multi culti relatie kan heel goed. Je moet alleen natuurlijk wel ook bij elkaar willen zijn en passen. Als je als atheist met een streng radicale moslim bent dan weet je bijna 90% zeker dat het niet kan werken omdat de achtergronden te verschillend zijn.
Ik vind ons verschil leuk. Het is moeilijk, maar vind het wel leuk. Ik had niet gedacht dat ik ooit zo gelukkig zou kunnen zijn met een man. Ondanks alle vooroordelen ben ik trots op hem, en mijn familie en vrienden ook. Hij is in ieder geval geen luie kak student die zich alleen maar een slag in de rondt zuipt in het studentenhuis, en het leuk vindt om in zijn nakie dronken over straat te paraderen omdat dat zou horen bij een ongroenings ritueel. Nee geef mij mijn Marokkaantje maar, die zielsveel houdt van zijn onderdanige NL vrouwtje Vooral je laatste stukje over de luie kakstudent!!!
De discussie gaat nu de hele andere kant op!
@ Wiebenik: Helemaal mee eens, het is ook echt niet makkelijk altijd en dat heb ik ook nergens gezegd. Ik weet wel dat door heel veel te praten en ook goed te luisteren naar elkaar je wel een eind kan komen. Mijn lief heeft thuis ook echt niets hoeven doen, maar hij weet wel hoe je een WC schoon moet maken, af moet wassen en moet koken etc etc. Dit zijn dingen die in mijn ogen niet meer dan normaal zijn.
Er zijn gelukkig ook nog verhalen die heel positief zijn en dat vind ik alleen maar goed. Natuurlijk moet je echt wel op je tellen passen, en zorgen dat je niet je eigen ik verliest (heb ik ook al vaak geschreven hier). Ik ben dan nog wel geen 30, maar ik ken heel goed mijn eigen grenzen. Ik pas me meer aan dan dat ik in een relatie zou doen met een man die dezelfde cultuur achtergrond heeft dan ik, maar dat doe ik uit liefde. En dat blijf ik doen zolang ik er ook iets voor terug krijg, en dat is nog altijd het geval geweest. Er bestaat geen "alleen ik" in een relatie.
@ Fleurtje: Sorry maar jouw vraag over of ze dan haar hoofddoek wel op moest houden als ze net aan de dood ontsnapt is, dat vind ik zo erg! Hoe haal je zoiets in je hoofd? Hoe kom je er uberhaupt op? Dit is geen aanval ofzo hoor, maar ik vind het zo vreemd dat je stil staat bij zo een vraag...Gelukkig vond zij het niet erg, maar ik had je persoonlijk geruime tijd uit de weg gegaan. Dat vind ik dus echt wel negatieve interesse.
Kijk al het andere kan ik in komen. Maar goed, dat is inderdaad weer een hele andere discussie.
Een multi culti relatie kan heel goed. Je moet alleen natuurlijk wel ook bij elkaar willen zijn en passen. Als je als atheist met een streng radicale moslim bent dan weet je bijna 90% zeker dat het niet kan werken omdat de achtergronden te verschillend zijn.
Ik vind ons verschil leuk. Het is moeilijk, maar vind het wel leuk. Ik had niet gedacht dat ik ooit zo gelukkig zou kunnen zijn met een man. Ondanks alle vooroordelen ben ik trots op hem, en mijn familie en vrienden ook. Hij is in ieder geval geen luie kak student die zich alleen maar een slag in de rondt zuipt in het studentenhuis, en het leuk vindt om in zijn nakie dronken over straat te paraderen omdat dat zou horen bij een ongroenings ritueel. Nee geef mij mijn Marokkaantje maar, die zielsveel houdt van zijn onderdanige NL vrouwtje Vooral je laatste stukje over de luie kakstudent!!!
dinsdag 24 maart 2009 om 10:29
quote:tatlitatli schreef op 24 maart 2009 @ 10:07:
@fleurtje: als je jouw collega vragen stel over haar hoofddoek is dat inderdaad interesse. Als mijn collega's mij evenwel vragen stellen over mijn niet bestaande hoofddoek, is dat wel raar en irritant. Een Nederlandse collega die met een moslim trouwt zou ik ook vragen of ze moslim is geworden en of ze een hoofddoek gaat dragen.
@fleurtje: als je jouw collega vragen stel over haar hoofddoek is dat inderdaad interesse. Als mijn collega's mij evenwel vragen stellen over mijn niet bestaande hoofddoek, is dat wel raar en irritant. Een Nederlandse collega die met een moslim trouwt zou ik ook vragen of ze moslim is geworden en of ze een hoofddoek gaat dragen.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:31
quote:tatlitatli schreef op 24 maart 2009 @ 10:18:
Of de opmerking tegen mijn man, 28 jaar in Turkije gewoond, 8 maanden in Nederland (maar spreekt al bijna vloeiend Nederlands, drinkt bier, zit op voetbal etc.): "Ja maar jij bent geen echte Turk".
Geen echte Turk? Is dat een compliment ofzo?Krijg ik ook zo vaak te horen (maar dan een andere nationaliteit). Kan ik me echt niet druk om maken. Maakt jouw man zich hier druk om, of jij?
Of de opmerking tegen mijn man, 28 jaar in Turkije gewoond, 8 maanden in Nederland (maar spreekt al bijna vloeiend Nederlands, drinkt bier, zit op voetbal etc.): "Ja maar jij bent geen echte Turk".
Geen echte Turk? Is dat een compliment ofzo?Krijg ik ook zo vaak te horen (maar dan een andere nationaliteit). Kan ik me echt niet druk om maken. Maakt jouw man zich hier druk om, of jij?
