Relaties
alle pijlers
muurtjes....
dinsdag 21 juli 2009 om 21:23
Hi allemaal,
Ik lees (en heb zelf ook gepost!) zo vaak verhalen over vooral beginnende relatie's waar regelmatig issue's zijn die te maken hebben met onzekerheid en wantrouwen, zoals: Moet ik nou bellen? Moet ik nu maar even afstand nemen? Ik heb het gevoel dat er iets niet klopt!? Waarom zit hij nog op datingsite's? enz. enz.
En de antwoorden die je krijgt, zijn nooit eensluidend.......
(Om gek van te worden! ) Maarja...het juiste antwoord kan ook niet gegeven worden waarschijnlijk.
Ik vind het zelf vreselijk ingewikkeld om de juiste balans te vinden tussen mezelf openstellen (muur weg) en mezelf beschermen (heel verstandig die muur maar eens even laten staan voordat ik wéér een nare ervaring opdoe!)
En nu komt het: maar als IK die muur laat staan, kan het voor die ander overkomen alsof ik er niet volledig voor wil gaan.
De ander kan als reactie daarop ook de nodige afstand nemen, want die kijkt wel link uit: die wil ook niet voor de zoveelste keer weer gekwetst worden!.....ik kan die afstand als bewijs zien: zie je wel dat ik het goed had!! (he's just not that into me!)
Maar als ik mijn muurtje te snel laat zakken, kan dat op die ander weer overkomen als claimerig, bezitterig en/of te hard van stapel lopen.
Dus balans zien te vinden....stapje voor stapje muurtje laten zakken....pffff! Maar ik vind dat moeilijk!
Even ter info: ik laat mijn muurtje altijd té snel zakken. tja....
En hoe meer relatie's je achter de rug hebt, hoe voorzichtiger de meeste mensen worden, lijkt het wel?
Of komt er toch een keer iemand op je pad waarbij je allebei 1 keer...boem! die muur zonder aarzelen in laat storten?
Of is dat een utopie?
Grtz.
D.
Ik lees (en heb zelf ook gepost!) zo vaak verhalen over vooral beginnende relatie's waar regelmatig issue's zijn die te maken hebben met onzekerheid en wantrouwen, zoals: Moet ik nou bellen? Moet ik nu maar even afstand nemen? Ik heb het gevoel dat er iets niet klopt!? Waarom zit hij nog op datingsite's? enz. enz.
En de antwoorden die je krijgt, zijn nooit eensluidend.......
(Om gek van te worden! ) Maarja...het juiste antwoord kan ook niet gegeven worden waarschijnlijk.
Ik vind het zelf vreselijk ingewikkeld om de juiste balans te vinden tussen mezelf openstellen (muur weg) en mezelf beschermen (heel verstandig die muur maar eens even laten staan voordat ik wéér een nare ervaring opdoe!)
En nu komt het: maar als IK die muur laat staan, kan het voor die ander overkomen alsof ik er niet volledig voor wil gaan.
De ander kan als reactie daarop ook de nodige afstand nemen, want die kijkt wel link uit: die wil ook niet voor de zoveelste keer weer gekwetst worden!.....ik kan die afstand als bewijs zien: zie je wel dat ik het goed had!! (he's just not that into me!)
Maar als ik mijn muurtje te snel laat zakken, kan dat op die ander weer overkomen als claimerig, bezitterig en/of te hard van stapel lopen.
Dus balans zien te vinden....stapje voor stapje muurtje laten zakken....pffff! Maar ik vind dat moeilijk!
Even ter info: ik laat mijn muurtje altijd té snel zakken. tja....
En hoe meer relatie's je achter de rug hebt, hoe voorzichtiger de meeste mensen worden, lijkt het wel?
Of komt er toch een keer iemand op je pad waarbij je allebei 1 keer...boem! die muur zonder aarzelen in laat storten?
Of is dat een utopie?
Grtz.
D.
dinsdag 21 juli 2009 om 21:36
Ik heb jarenlang de muur om mij heen laten staan. Probeer hem af te breken, maar hij verdween niet. Gek werd ik ervan, en telkens liep ik tegen hetzelfde aan.
Maar ja, er komt een keer iemand voorbij waarbij je muur ineens instort! Althans, het is mij gebeurd...heel, heel soms heb ik nog de behoefte om de muur weer op te bouwen, maar dat is zelden, en dat ligt dan aan mezelf.
Ik denk dus dat het geen utopie is. Moet ik er wel bij zeggen dat ik de laatste 1,5 jaar veel aan mezelf gewerkt hebt, een stuk lekkerder in mn vel zit en dus ook geen muur meer nodig heb. Ik ben mezelf geworden, en dat is het allerbelangrijkste en het mooiste dat ik geleerd heb...en dat heeft geresulteerd in een mooie liefde!
Het kan dus....veel succes!
Maar ja, er komt een keer iemand voorbij waarbij je muur ineens instort! Althans, het is mij gebeurd...heel, heel soms heb ik nog de behoefte om de muur weer op te bouwen, maar dat is zelden, en dat ligt dan aan mezelf.
Ik denk dus dat het geen utopie is. Moet ik er wel bij zeggen dat ik de laatste 1,5 jaar veel aan mezelf gewerkt hebt, een stuk lekkerder in mn vel zit en dus ook geen muur meer nodig heb. Ik ben mezelf geworden, en dat is het allerbelangrijkste en het mooiste dat ik geleerd heb...en dat heeft geresulteerd in een mooie liefde!
Het kan dus....veel succes!
dinsdag 21 juli 2009 om 21:47
Hallo,
Heel herkenbaar, ik top met hetzelfde. Maar het is wat MissPeace zegt, je kan je muur ook steentje voor steentje afbreken, maar dat vind ik dan weer makkelijker gezegd dan gedaan.
Heb een korte "relatie" achter de rug waarbij ik mijn muur heb laten zakken, toen ben ik weer in de steek gelaten en ben weer pijn gedaan, dan komt de vraag in mij op: "was dit het waard, kan ik niet beter mijn muur laten staan".
Het blijft een lastig iets, als er mensen zijn met tips, graag.
Liefs
Heel herkenbaar, ik top met hetzelfde. Maar het is wat MissPeace zegt, je kan je muur ook steentje voor steentje afbreken, maar dat vind ik dan weer makkelijker gezegd dan gedaan.
Heb een korte "relatie" achter de rug waarbij ik mijn muur heb laten zakken, toen ben ik weer in de steek gelaten en ben weer pijn gedaan, dan komt de vraag in mij op: "was dit het waard, kan ik niet beter mijn muur laten staan".
Het blijft een lastig iets, als er mensen zijn met tips, graag.
Liefs
dinsdag 21 juli 2009 om 21:47
Heel herkenbaar. Ik heb altijd een muurtje om me heen gehad. Dat was een stuk veiliger. Tot er 3 jaar geleden iemand was die zich niet door dat muurtje af liet schrikken en er steeds een stukje vanaf kon breken, met een beetje hulp van mezelf. Echter na 1,5 jaar had ik teveel het muurtje laten zakken en ging die persoon weg. Daar sta je dan zonder bescherming om je heen. Hij kwam na 8 maanden wel terug, maar de muur was weer opgebouwd en deze keer durfde ik hem niet helemaal weg te houden. Hij ook niet dus 5 maanden later kwam daar ook weer een einde aan.
Heb er nog steeds moeite mee dus ik denk dat de volgende een nog dikkere muur voor zich krijgt. Ergens is dat ook niet eerlijk, niet voor die ander en ook niet voor jezelf. Hoelagirl, wat je beschrijft van jezelf geworden zijn klinkt heel erg fijn. Veel te veel mensen stoppen zichzelf weg. Ik ook.
Maar we gaan er ook wel komen ^__^!
Heb er nog steeds moeite mee dus ik denk dat de volgende een nog dikkere muur voor zich krijgt. Ergens is dat ook niet eerlijk, niet voor die ander en ook niet voor jezelf. Hoelagirl, wat je beschrijft van jezelf geworden zijn klinkt heel erg fijn. Veel te veel mensen stoppen zichzelf weg. Ik ook.
Maar we gaan er ook wel komen ^__^!
dinsdag 21 juli 2009 om 21:59
Ik weet alles van die muurtjes, maar wil je er echt vanaf dan moet je leren van jezelf te houden ( ben ik ook nog mee bezig) en een zelfstandig mens worden die ook overeind blijft als het om je heen mis gaat.
Als je weet dat je in elk geval op jezelf kunt rekenen en dat je het in je eentje ook kan redden, ben je minder kwetsbaar.
Als je weet dat je in elk geval op jezelf kunt rekenen en dat je het in je eentje ook kan redden, ben je minder kwetsbaar.
dinsdag 21 juli 2009 om 22:01
Even een actueel voorbeeld dan:
Heb een hele leuke vent leren kennen.
Gisteravond sms gestuurd of hij zin had om te komen eten?
Lief sms-je terug dat dat niet ging lukken, maar dat we elkaar snel zouden zien! Vandaag zomaar een sms van hem: kus, schatje!
Vanavond niet durven uitnodigen....wel sms-je gestuurd dat ik aan hem denk! En meteen weer 1 terug: ik ook aan jou, lieverd!
En dan die twijfel: Dat vindt hij misschien opdringerig als ik dat wel doe? (Of is dit MIJN muur: ik wil niet weer horen dat het niet gaat lukken!?)
Of: nu toon ik niet genoeg interesse/initiatief want hij weet dat ik ook vanavond niets had..... zou hij nou denken dat ik hem niet wil zien?
Dat weet je toch niet waar je nou goed aan doet????
Grtz.
D.
Heb een hele leuke vent leren kennen.
Gisteravond sms gestuurd of hij zin had om te komen eten?
Lief sms-je terug dat dat niet ging lukken, maar dat we elkaar snel zouden zien! Vandaag zomaar een sms van hem: kus, schatje!
Vanavond niet durven uitnodigen....wel sms-je gestuurd dat ik aan hem denk! En meteen weer 1 terug: ik ook aan jou, lieverd!
En dan die twijfel: Dat vindt hij misschien opdringerig als ik dat wel doe? (Of is dit MIJN muur: ik wil niet weer horen dat het niet gaat lukken!?)
Of: nu toon ik niet genoeg interesse/initiatief want hij weet dat ik ook vanavond niets had..... zou hij nou denken dat ik hem niet wil zien?
Dat weet je toch niet waar je nou goed aan doet????
Grtz.
D.
dinsdag 21 juli 2009 om 22:04
Als je je zeker van jezelf voelt en goed in je vel zit, heb je al die muurtjes een stuk minder nodig. Dan kan je open zijn zonder claimerig over te komen en zonder gekwetst te kunnen worden.
(Dit is een beetje simplistisch gezegd en het is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar misschien iets om over na te denken?)
(Dit is een beetje simplistisch gezegd en het is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk, maar misschien iets om over na te denken?)
dinsdag 21 juli 2009 om 22:11
Volgens mij heeft het meer met een vorm van ontspannenheid te maken dan dat je een nieuw persoon meteen het achterste van je tong laat zien, lijkt me logisch dat je dan erg kwetsbaar bent en dat je nog helemaal niet weet wat voor vlees je in de kuip hebt als je iemand nog maar net hebt leren kennen.
Het idee van muurtjes spreekt me niet zo aan, als je niet open staat voor een ander (= wat anders dan je meteen volledig bloot geven) geef je een tegenstrijdig signaal af als je eigenlijk wèl graag n potentiële partner wil leren kennen.
Probeer dr niet teveel mee bezig te zijn, en ook al heb ik een hekel aan mindgames, de Man een beetje op je laten jagen mag dan zeer Viva-onwaardig ongeemancipeerd zijn maar werkt uiteindelijk toch wel om iemand aan de haak te slaan die jou de moeite waard vindt, erg aktief zelf jagen kan wel eens verkeerd geinterpreteerd worden als dat je je op een presenteerblaadje aanbiedt, tja, dan maar het spelletje meespelen hè, je moet toch wat
Ow en it is better to have loved and lost than to have never loved at all ja toch niet dan nou dan...!
Het idee van muurtjes spreekt me niet zo aan, als je niet open staat voor een ander (= wat anders dan je meteen volledig bloot geven) geef je een tegenstrijdig signaal af als je eigenlijk wèl graag n potentiële partner wil leren kennen.
Probeer dr niet teveel mee bezig te zijn, en ook al heb ik een hekel aan mindgames, de Man een beetje op je laten jagen mag dan zeer Viva-onwaardig ongeemancipeerd zijn maar werkt uiteindelijk toch wel om iemand aan de haak te slaan die jou de moeite waard vindt, erg aktief zelf jagen kan wel eens verkeerd geinterpreteerd worden als dat je je op een presenteerblaadje aanbiedt, tja, dan maar het spelletje meespelen hè, je moet toch wat
Ow en it is better to have loved and lost than to have never loved at all ja toch niet dan nou dan...!
woensdag 22 juli 2009 om 07:27
in het hele begin is het helemaal niet erg om nog je muurtje even te laten staan, het is wel irritant als je er onzeker van wordt.
Maar als hij jou ook echt leuk vindt, komt het met het afbreken van het muurtje wel goed..dan heeft ie daar geduld voor!
je vindt hem leuk, en dat heb je hem al laten weten! dat is toch het belangrijkste wat hij nu zou moeten weten van je?
de rest komt wel, als je maar jezelf bent!
Maar als hij jou ook echt leuk vindt, komt het met het afbreken van het muurtje wel goed..dan heeft ie daar geduld voor!
je vindt hem leuk, en dat heb je hem al laten weten! dat is toch het belangrijkste wat hij nu zou moeten weten van je?
de rest komt wel, als je maar jezelf bent!
woensdag 22 juli 2009 om 08:56
Ik dacht altijd dat ik een muurtje had. Als er een nieuwe man in mijn leven kwam deed ik erg m'n best om hem vooral niet te dichtbij te laten komen. Athans, dat dacht ik. Ik deed dat door me nogal krampachtig en ingewikkeld op te stellen. Vooral niet te lief voor hem zijn!
Ik heb sinds kort een nieuwe theorie: ik heb helemaal geen muurtje! Mannen kwamen toch recht mijn hart binnen, hoe moeilijk ik het (mezelf) ook maakte.
Mijn nieuwe ding: ik laat maar gewoon zien dat ik geen muurtje heb. Ik laat zien wie ik ben. Ik doe lief als ik lief wil doen, zonder me te bedenken dat hij dan misschien wel te dichtbij komt. Dat komt hij namelijk toch wel!
Ik heb mn theorie nog niet in praktijk gebracht...maar ik heb het gevoel dat dit veel beter voor mij zal zijn!
Ik heb sinds kort een nieuwe theorie: ik heb helemaal geen muurtje! Mannen kwamen toch recht mijn hart binnen, hoe moeilijk ik het (mezelf) ook maakte.
Mijn nieuwe ding: ik laat maar gewoon zien dat ik geen muurtje heb. Ik laat zien wie ik ben. Ik doe lief als ik lief wil doen, zonder me te bedenken dat hij dan misschien wel te dichtbij komt. Dat komt hij namelijk toch wel!
Ik heb mn theorie nog niet in praktijk gebracht...maar ik heb het gevoel dat dit veel beter voor mij zal zijn!
woensdag 22 juli 2009 om 09:20
Dit is echt heel herkenbaar. Ik heb zelf 4 jaren een muurte om me heen gebouwd. Was supervoorzichtig en wilde niet weer teleurgesteld worden. Toen kwam ik iemand tegen, en die gaf wel aan dat hij er moeite mee had dat ik dat muurtje liet staan. Het muurtje is dus langzaam afgebroken bij mij. En precies net als jij...toen het muurtje eenmaal was afgebroken, ging ik ook meteen (voor de ander) heel snel. Dus die balans is voor mij ook heel belangrijk om te vinden. Ik sta nu weer op het punt om muurtjes om me heen te bouwen. Ik ben weer teleurgesteld, maar ik ben bang dat ik dit keer de muurtjes weer te lang ga laten staan......
woensdag 22 juli 2009 om 10:25
Als je terugleest, kun je concluderen dat hoe groot, hoog en dik de muurtjes (ok, muren) ook zijn : als iemand zijn best doet, wordt-ie ALTIJD afgebroken.
Zelf vertaal ik dat als : als iemand kwaad in de zin heeft, lukt het hem zeker wel (heel langzaam, of met een bulldozer) die muur af te breken.
Je zult altijd een risico lopen gekwetst te worden. Als je dat risico wilt uitsluiten, dan zul je nooit meer moeten daten, nooit meer een relatie moeten aangaan. Immers je weet bij het begin van een relatie nooit of je bij elkaar past of niet, daar kom je alleen achter door eraan te beginnen. En ga je dan te snel? Denk je echt dat als je "minder" snel was gegaan, dat het dan uiteindelijk wel had gewerkt? Je bent wie je bent, als je je tempo gaat aanpassen aan de ander, doe je je anders voor en uiteindelijk zal er dan (vaak) toch uitkomen dat je niet bij elkaar past. Als het vanaf het begin af aan goed zit, komt het vanzelf goed en zijn er geen problemen van te snel, of te langzaam of of of, dan zit het gewoon goed.
Zelf vertaal ik dat als : als iemand kwaad in de zin heeft, lukt het hem zeker wel (heel langzaam, of met een bulldozer) die muur af te breken.
Je zult altijd een risico lopen gekwetst te worden. Als je dat risico wilt uitsluiten, dan zul je nooit meer moeten daten, nooit meer een relatie moeten aangaan. Immers je weet bij het begin van een relatie nooit of je bij elkaar past of niet, daar kom je alleen achter door eraan te beginnen. En ga je dan te snel? Denk je echt dat als je "minder" snel was gegaan, dat het dan uiteindelijk wel had gewerkt? Je bent wie je bent, als je je tempo gaat aanpassen aan de ander, doe je je anders voor en uiteindelijk zal er dan (vaak) toch uitkomen dat je niet bij elkaar past. Als het vanaf het begin af aan goed zit, komt het vanzelf goed en zijn er geen problemen van te snel, of te langzaam of of of, dan zit het gewoon goed.
