na 32 jaar eenzaamheid... advies nodig

Dat idee van 'in één keer raak' lijkt mij de zekerste strategie om tot je honderdste maagd te blijven... Gewoon géén strategie

Beste WitteOrchidee,

Een vriendin van mij heeft hetzelfde, bij haar is het er ook nooit van gekomen. Ze is heel leuk en ziet er prima uit en had altijd genoeg aanspraak van de mannen. Maar de laatste jaren lijkt ze er zich een beetje voor af te sluiten. We hebben altijd veel grapjes gemaakt over haar vrijgezelle status en ik hoop niet dat we hierdoor bang hebben gemaakt

Bij haar is , denk ik, het probleem dat ze het te veel analyseerd, ze creeert haar eigen probleem. Want in feite is er natuurlijk helemaal geen probleem! Wie zegt dat je voordat je 15e gezoend moet hebben en voor je 16e ontmaagd moet zijn ( Ik noem maar wat) ?



Mijn beste advies is er niet meer over te piekeren en alles gewoon laten gebeuren. Je bent niet iemand die nog nooit gezoend heeft, je bent iemand die verliefd is en daar moet je naar handelen. Als je echt heel gespannen bent, wil idd een wijntje nog wel eens helpen. Maar niet teveel! Anders wordt het zo'n geslobber

En trouwens, zolang het maar niet lomp is; Iedereen kan zoenen!! Maak je daar maar niet druk over.

quote:pinkcrow schreef op 06 september 2009 @ 17:23:

Beste WitteOrchidee,

Een vriendin van mij heeft hetzelfde, bij haar is het er ook nooit van gekomen. Ze is heel leuk en ziet er prima uit en had altijd genoeg aanspraak van de mannen. Maar de laatste jaren lijkt ze er zich een beetje voor af te sluiten. We hebben altijd veel grapjes gemaakt over haar vrijgezelle status en ik hoop niet dat we hierdoor bang hebben gemaakt

Bij haar is , denk ik, het probleem dat ze het te veel analyseerd, ze creeert haar eigen probleem. Want in feite is er natuurlijk helemaal geen probleem! Wie zegt dat je voordat je 15e gezoend moet hebben en voor je 16e ontmaagd moet zijn ( Ik noem maar wat) ?



Mijn beste advies is er niet meer over te piekeren en alles gewoon laten gebeuren. Je bent niet iemand die nog nooit gezoend heeft, je bent iemand die verliefd is en daar moet je naar handelen. Als je echt heel gespannen bent, wil idd een wijntje nog wel eens helpen. Maar niet teveel! Anders wordt het zo'n geslobber

En trouwens, zolang het maar niet lomp is; Iedereen kan zoenen!! Maak je daar maar niet druk over.



Hahaha, maar slobberen kan ook heel lekker en intens zijn



Om wat remmingen weg te nemen is alcohol altijd wel een goed middel. Tuurlijk zitten daar kanttekeningen bij; niet op het niveau dat je bijna moet kotsen en ook niet op het niveau dat je jezelf compleet belachelijk maakt natuurlijk. Maar ls je gewoon met z;n tweetjes bij een van jullie thuis zijn kan het heel gezellig en ontspannen worden van een paar glaasjes...

Waarom denk je dat witteorchidee? Ik heb daar niks over verteld tot ik ontmaagd was, daarna hoefde ik het ook niet meer te zeggen. Bij mijn eerste kus net hetzelfde, alleen heeft die jongen het helemaal nooit geweten (we hadden geen echte relatie, alleen een soort uit de hand gelopen vriendschap).

Dus je blijft erbij dat je eerste relatie meteen een serieuze moet zijn? Ik hoop dat het lukt, want je verkleint je kansen wel erg... Een serieuze relatie kan ook altijd nadat je eerst wat geëxperimenteerd hebt, nee? Gewoon iets heel lichtvoetigs...

Ik zeg niet dat het niet kan op een andere manier, maar mensen van tegenwoordig zijn meestal niet erg happig op een relatie die van in het begin al een beetje beladen is.

quote:witteorchidee schreef op 06 september 2009 @ 18:34:

[...]

ik kan me voorstellen dat als ik ooit een serieuze relatie heb, deze man zal vragen hoe het zit met mijn relatie - en seksuele ervaring...

Ik denk dat je niet alleen jezelf te serieus neemt (bedoel ik niet onaardig) maar overschat je ook de eerste keer situatie. Bij mijn eerste keer vertelde ik de man in kwestie dat het mijn eerste keer was en hij nam het voor kennisgeving aan (later, nog voor de daad zei hij gekscherend dat hij mij niet geloofde en ik was daar bijna ontdaan over, totdat ik door had dat hij er luchtig over deed om mij uit mijn "schaamtegevoel" te halen). We hebben het er niet meer over gehad noch is het een issue geweest en was mijn eerste keer ervaring heel fijn en comfortabel.

Met je alles-of-niets-benadering loop je volgens mij meer risico om kinderloos te blijven.

Ik krijg van mezelf het gevoel dat ik dit een beetje te veel op mezelf begin te betrekken, herken goed mijn situatie van vroeger en hoop echt HEEL ERG dat er eindelijk voor jou iets van komt maar in mijn ogen blijf je te erg vasthouden aan een vooropgesteld ideaal. Ik beloof je nu niet meer te zullen posten (want als ik het niet beloof ga ik het al helemaal niet kunnen waarmaken, zo erg dat ik me je situatie aantrek, echt!)

quote:witteorchidee schreef op 06 september 2009 @ 18:48:

[...]

paloma, heb je nu nog een relatie met deze man?



ik kan me voorstellen dat een kerel die niet echt een relatie met me wil het niet veel kan schelen hoeveel relatie-ervaring ik heb.



een vent die het wel serieus meent zal misschien toch wel wat meer uitleg willen over wat er is "misgelopen"in mijn leven, om het zo te zeggen :-sIk denk dat ik alles heb gezegd wat ik kwijt wil. Niet omdat ik niet meer wil vertellen maar omdat ik -oprecht- het idee heb dat jij een te strak omlijnd idee hebt hoe jij denkt en wilt dat het allemaal gaat verlopen. Door mijn verhaal te vertellen zou ik het idee krijgen dat jij dan weer met een ja-maar reactie komt en daar heb ik niet zoveel zin in. Ook dit bedoel ik niet onaardig maar voor mij is het gewoon een te fijne ervaring geweest om dit in het negatieve te gaan betrekken.

Nee, ik wil het er wel over hebben. Ik was er 29, dus niet zo veel jonger dan jij. Bedankt dat je me toch wil horen (Ik vreesde namelijk tegen een muur te praten en ook nog eens erg op je zenuwen te werken).

En hoe het begon... Het begon ermee dat ik nooit met iemand over mijn maagdelijke status sprak. Mijn ouders/zus/beste vriendinnen wisten het natuurlijk wel aangezien ik het nooit over een vriendje hadden gehad. Ik ging door alle stadia waar jij het eerder over hebt gehad: me abnormaal voelen en bijna gedoemd. Wel moet ik erbij zeggen dat ik al van kindsaf een zekere interesse voor seks heb gehad, alleen slaagde ik erin om geïnteresseerde mannen altijd op een afstand te houden. Dat is niet erg moeilijk: gewoon die eruit pikken waarmee een relatie al op voorhand uitgesloten is (bv getrouwde mannen) dan was het niet moeilijk om het platonisch te houden

Op een bepaald moment ben ik me beginnen verdiepen in taoisme en daar is het beginnen kantelen. Een principe daar is 'wu wei', stroom met de stroom, en voor mij is dat een soort toverwoordje geworden (ben nogal een controlefreak).

Toen, kleine onbewuste dingen... Heb bijvoorbeeld een rode ligzetel gekocht voor in de salon. Mijn vriendschappen met mannen werden een beetje intensiever (ik hield ze minder op afstand, haalde eens diep adem als ik bang was en antwoordde dan op een liefdesbrief ipv de man een maand lang te vermijden). Dan de eerste kus waarover ik het in een andere post had: deze jongen had een vriendin (lekker veilig) maar ik wist wel dat hij die al met zoveel anderen had bedrogen dat die kus met mij er niet veel toe zou doen. Toch wou ik met hem niet naar bed. (Hij heeft nooit geweten dat het mijn eerste kus was, noch dat ik maagd was. Gewoon de man laten doen, een heel klein beetje met je tong de omgeving aftasten is meer dan voldoende en dat gebeurt automatisch als je niet verkrampt bent...)

Dan uitgaan met een andere jongen (man eigenlijk) die net gescheiden was en dus ook niet klaar voor een relatie (ook veilig). Een heel oppervlakkige man, ik was zeker ook niet de vrouw van zijn leven maar we voelden ons wel op ons gemak bij elkaar. Na een keer of vijf met hem te zijn uitgeweest, vaak bedenkende, wat ben je toch aan het doen, weer één die je aan het lijntje houdt, zei hij eens: zullen we nog een koffie drinken in je appt? En toen hoorde ik mezelf opeens zeggen, waarom ook niet? Niet dat ik plots dapper was, ik was het gewoon zo MOE van altijd de boot af te houden. Boven -ik heb niet eens koffie- zei hij de magische superoppervlakkige zin: liefde is heus niet zwaar of ernstig, en toen dacht ik, dit is het moment. Ik ben hem toen beginnen uitkleden want ik wou zo gauw mogelijk uit die vreselijke spanning zijn. Hij merkte er blijkbaar niets van dat ik maagd was, behalve dat er op het einde plots een plas bloed bleek te liggen. Hij vertelde me dat hij niet met mij naar bed zou geweest zijn als hij had geweten dat ik nog maagd was, maar dat kon me geen zak schelen omdat ik 1) zo blij was om geen maagd meer te zijn 2) ik niet verliefd op hem was, hem alleen knap en sympathiek vond 3) als-situaties me sowieso niet kunnen schelen.

Drie maanden later was het uit wegens incompatibel maar had ik onmiddellijk daarna een heel liefdevolle relatie met alles erop en eraan (handjes vasthouden, aan familie en vrienden voorstellen, toekomstplannen) met een jongen die al een hele tijd verliefd op me was.

Ziezo, wel een lange post voor iemand die net heeft beloofd nooit meer te zullen posten (bloos)

Witteorchidee: ik geloof juist WEL dat het je overkomen is. Toen ik het las deed het me heel erg denken aan een vriendin van me, ik neem het altijd voor haar op als gezamelijke vrienden weer eens bij haar gaan peilen of ze eindelijk al een relatie heeft (26 jaar). Ze zegt zelf dat er helemaal geen reden voor is dat ze nooit een vriend heeft gehad, ze is gewoon toevallig nog nooit verliefd geweest. Waarschijnlijk heb jij ook vaak het gevoel dat je een excuus moet verzinnen of je je moet verantwoorden. Niet doen! Het leven kan toevallig zo lopen en het hoeft helemaal niets met jou te maken te hebben. Heb je alweer contact gehad met je date?

Tja, ik kan dat wel begrijpen. Ik zoen nu ook nog alleen mannen van wie ik houd, maar op dat moment was er maar één ding belangrijk en dat was om van dat obstakel van mijn maagdelijkheid af te zijn (of beter nog, af te zijn van dat beeld dat ik van mezelf had van 'abnormaal wezen'). Ik voelde natuurlijk wél iets voor die man, maar had geen verwachtingen van een bepaalde soort relatie. Zelfs eens je voorbij die kaap bent en een man hebt gekend, is verwachtingen hebben nog een obstakel bij het krijgen van een relatie. Je moet elkaar gewoon leren kennen, en daarvoor moet je je een beetje kunnen laten gaan.

Witte Orchidee,



Ik herken zeker dingen uit je verhaal.

Forummers die hier op reageren doen dat vanuit het idee dat het bij jou vooral gaat om de angst voor het zoenen omdat je daar nog geen ervaring mee hebt.

Dat is wat ik herken van vroeger, toen ik beging 20 was.

Dat is toen overgegaan, kreeg op een gegeven moment verkering, en ben 'overstag' gegaan omdat hij me verzekerde dat hij niet eerder uitgebreid gezoend had (lekker veilig voor mij, en ik vond het zeker lekker).



Nu ben ik alweer jaren alleen en ruim boven de veertig, en het beklemmende gevoel dat ik kreeg van toenadering van mannen is weer helemaal terug.



Wanneer ik een leuke man zie kan ik dus al afknappen op het idee dat ik met hem zou zoenen, laat staan wat er verder nog aan mogelijkheden zijn op een date.



Aan de andere kant denk ik dan wel: als het de juiste is telt dat niet meer zo, bij mijn exman vond ik op dat moment de veiligheid die ik nodig had om me over mijn angst heen te zetten, ook al zal ik op 'mijn leeftijd' geen kandidaat meer treffen die nog nooit heeft gezoend, dan is er wel wat anders wat me vertrouwen geeft.



Dus zolang ik die niet tegenkom, zal het wel geen goeie zijn, waarmee ik niet wil zeggen dat het meteen een blijverd is.....

dus wie weet is dat bij jou met jouw date-man ook wel zo geweest, en bewijst hij zichzelf nu meteen door zijn gedrag naar jou toe.

Zijn er dan nooit mannen die je een beetje leuk vond geïnteresseerd in jou geweest?

Wat maakt die vriend van internet zo anders, dat je hem wel leuk vindt? Of is het in combinatie met het gevoel dat je er op dit moment in je leven klaar voor bent om je op 'relatieterrein' te begeven?

quote:marleen321 schreef op 06 september 2009 @ 17:14:

Dat idee van 'in één keer raak' lijkt mij de zekerste strategie om tot je honderdste maagd te blijven... Gewoon géén strategie



Ik bedoel meer dat (het is geen goeie vergelijking, I know ) ik er niets voor voel om net als mijn leeftijdsgenoten de ene na de andere relatie aan te gaan.

Niet omdat ik zo romantisch ben -integendeel- maar meer omdat ik denk hoop dat ik ook opgewonden raak van een ontmaagding als ik echt iets voor een vent voel (dat hoeft geen liefde te zijn natuurlijk, chemie is belangrijker). Niet ontmaagden om het ontmaagden op zich



En zoenen met een vent waar ik niet zoveel opwinding voor voel, dat lijkt me geen zin hebben.

Dan is het meer tongdraaien zonder enig gevoel