Relaties
alle pijlers
na 32 jaar eenzaamheid... advies nodig
maandag 31 augustus 2009 om 21:24
hallo iedereen, ik lees hier al een tijdje mee en het wordt nu toch eens tijd voor mijn eerste post.
zoals de titel doet vermoeden, ben ik al 32 jaar een happy single, al wordt die happy met de jaren iets minder.
Als ik zeg 'single' bedoel ik dus echt wel single. Ik heb nog nooit een vriendje gehad, nog nooit gezoend, enz... Als een jongen ook maar enigszins interesse in me toonde, klapte ik volledig dicht. Een reden voor mijn pure en maagdelijke status ken ik niet
. Ik vind mezelf niet lelijk, niet dom, heb nooit iets traumatisch meegemaakt. Het is me gewoon overkomen...
Om iets aan deze situatie te veranderen, heb ik me een tijdje geleden op een datingsite ingeschreven.
Na een paar mislukte dates heb ik een paar weken een superdate gehad met een topkerel, hier zijn al twee dates op gevolgd. De man in kwestie steekt ook niet onder stoelen of banken dat hij geïnteresseerd in me is.
Het probleem is dat ik voel dat ik weer volledig aan het dichtklappen ben. De voorbije dates is er nog niets fysieks gebeurd. De laatste keer wou hij echt zoenen, maar ik wou/durfde niet. Ik zag dat hij dat niet begreep. Wat wil je dan ook, ik ben 32 jaar.
Ondanks dit voorval wil hij nog eens daten, maar IK DURF NIET MEER. Ik heb nog nooit gezoend en ik vrees dat ik er niet echt talent voor heb. Ook heb ik enorm veel angst om hem te moeten bekennen dat ik 0 relatie-ervaring heb. Ik weet niet hoe hij met deze "bekentenis" zal omgaan. ik weet niet of onze band sterk genoeg is om het te overleven, zeg maar.
Ik kan hem ook geen maanden aan het lijntje houden. Ik vrees dat hij toch wel snel zal afhaken als er nu niet snel wordt gezoend etc...
Ik word gek van mezelf. Ik zet mezelf op een datingsite, ontmoet een kerel die ik op alle gebieden geweldig vindt, en nu voel ik weer de drang om hard weg te lopen.
Hoe vind ik de moed om verder te gaan?
Zijn er mensen die zich herkennen in dit verhaal ? Wat vinden jullie dat ik moet doen. Zo snel mogelijk zeggen dat ik niet veel ervaring heb in de liefde en daarom soms dichtklap. Of dit nog even verzwijgen met het risico dat mijn onervarenheid pijnlijk duidelijk zal worden...
Dank om mijn verhaal te lezen. Ik moest het even kwijt. Ik weet dat het nogal puberaal kan overkomen, maar ik heb dan ook echt geen ervaring met dergelijke zaken.
Moesten hier mensen zitten die ooit in dezelfde situatie hebben gezeten, hoor ik het graag.
zoals de titel doet vermoeden, ben ik al 32 jaar een happy single, al wordt die happy met de jaren iets minder.
Als ik zeg 'single' bedoel ik dus echt wel single. Ik heb nog nooit een vriendje gehad, nog nooit gezoend, enz... Als een jongen ook maar enigszins interesse in me toonde, klapte ik volledig dicht. Een reden voor mijn pure en maagdelijke status ken ik niet
. Ik vind mezelf niet lelijk, niet dom, heb nooit iets traumatisch meegemaakt. Het is me gewoon overkomen...Om iets aan deze situatie te veranderen, heb ik me een tijdje geleden op een datingsite ingeschreven.
Na een paar mislukte dates heb ik een paar weken een superdate gehad met een topkerel, hier zijn al twee dates op gevolgd. De man in kwestie steekt ook niet onder stoelen of banken dat hij geïnteresseerd in me is.
Het probleem is dat ik voel dat ik weer volledig aan het dichtklappen ben. De voorbije dates is er nog niets fysieks gebeurd. De laatste keer wou hij echt zoenen, maar ik wou/durfde niet. Ik zag dat hij dat niet begreep. Wat wil je dan ook, ik ben 32 jaar.
Ondanks dit voorval wil hij nog eens daten, maar IK DURF NIET MEER. Ik heb nog nooit gezoend en ik vrees dat ik er niet echt talent voor heb. Ook heb ik enorm veel angst om hem te moeten bekennen dat ik 0 relatie-ervaring heb. Ik weet niet hoe hij met deze "bekentenis" zal omgaan. ik weet niet of onze band sterk genoeg is om het te overleven, zeg maar.
Ik kan hem ook geen maanden aan het lijntje houden. Ik vrees dat hij toch wel snel zal afhaken als er nu niet snel wordt gezoend etc...
Ik word gek van mezelf. Ik zet mezelf op een datingsite, ontmoet een kerel die ik op alle gebieden geweldig vindt, en nu voel ik weer de drang om hard weg te lopen.
Hoe vind ik de moed om verder te gaan?
Zijn er mensen die zich herkennen in dit verhaal ? Wat vinden jullie dat ik moet doen. Zo snel mogelijk zeggen dat ik niet veel ervaring heb in de liefde en daarom soms dichtklap. Of dit nog even verzwijgen met het risico dat mijn onervarenheid pijnlijk duidelijk zal worden...
Dank om mijn verhaal te lezen. Ik moest het even kwijt. Ik weet dat het nogal puberaal kan overkomen, maar ik heb dan ook echt geen ervaring met dergelijke zaken.
Moesten hier mensen zitten die ooit in dezelfde situatie hebben gezeten, hoor ik het graag
.
zondag 6 september 2009 om 20:10
quote:witteorchidee schreef op 06 september 2009 @ 19:55:
[...]
als deze vraag aan mij is gericht : NEEN.
ik heb ook nooit mannelijke vrienden gehad, trouwens...
Hahaha ik herken veel van je verhaal maar mannelijke vrienden heb ik al vanaf de creché
Ik ben zelf alleen maar op onbereikbare mannen verliefd geweest, echt dat ik er meer dan een jaar ziek van was.
Tot ik me af ben gaan vragen of ik dan wel ooit op een bereikbaar iemand kan vallen.......
In ieder geval: als je verliefd bent nu, dan zou ik er als ik jou was heel veel plezier aan beleven.
[...]
als deze vraag aan mij is gericht : NEEN
.ik heb ook nooit mannelijke vrienden gehad, trouwens...
Hahaha ik herken veel van je verhaal maar mannelijke vrienden heb ik al vanaf de creché
Ik ben zelf alleen maar op onbereikbare mannen verliefd geweest, echt dat ik er meer dan een jaar ziek van was.
Tot ik me af ben gaan vragen of ik dan wel ooit op een bereikbaar iemand kan vallen.......
In ieder geval: als je verliefd bent nu, dan zou ik er als ik jou was heel veel plezier aan beleven.
zondag 6 september 2009 om 20:12
zondag 6 september 2009 om 20:16
quote:marleen321 schreef op 06 september 2009 @ 20:12:
En waren er dan nooit mannen die geïnteresseerd waren in jou of werd je gewoon niet verliefd op hen?
Je argumenten om iets te voelen voor je internetvriend klinken best wel ok hoor (voor het geval je denkt dat je hier alleen afgekraakt wordt )ow jawel, er zijn in al die jaren wel mannen geweest die geïnteresseerd waren, maar die vond ik stuk voor stuk niets.
En waren er dan nooit mannen die geïnteresseerd waren in jou of werd je gewoon niet verliefd op hen?
Je argumenten om iets te voelen voor je internetvriend klinken best wel ok hoor (voor het geval je denkt dat je hier alleen afgekraakt wordt )ow jawel, er zijn in al die jaren wel mannen geweest die geïnteresseerd waren, maar die vond ik stuk voor stuk niets.
zondag 6 september 2009 om 20:19
@ Witteorchidee:
Vervelend dat het zo gelopen is!
Wat ik me bedacht: in wezen weet je natuurlijk niet zeker dat je gebrek aan relatie-ervaring de reden is dat hij geen contact opneemt.
En misschien moet je ook maar zo denken: als een man niet kan omgaan met jouw gebrek aan relatie-ervaring, is hij ook geen goede man voor jou. En al helemaal niet om de eerste keer seks mee te hebben!
Ik begrijp overigens heel goed dat je ervan in de put zit hoor. Dat zou ik waarschijnlijk ook zitten, als dit me overkwam.
Dit is toch een beetje je grote angst als zijnde "oudere maagd".
Mijn hele post is dus eigenlijk ook om mezelf een beetje een hart onder de riem te steken....
Vervelend dat het zo gelopen is!
Wat ik me bedacht: in wezen weet je natuurlijk niet zeker dat je gebrek aan relatie-ervaring de reden is dat hij geen contact opneemt.
En misschien moet je ook maar zo denken: als een man niet kan omgaan met jouw gebrek aan relatie-ervaring, is hij ook geen goede man voor jou. En al helemaal niet om de eerste keer seks mee te hebben!
Ik begrijp overigens heel goed dat je ervan in de put zit hoor. Dat zou ik waarschijnlijk ook zitten, als dit me overkwam.
Dit is toch een beetje je grote angst als zijnde "oudere maagd".
Mijn hele post is dus eigenlijk ook om mezelf een beetje een hart onder de riem te steken....
zondag 6 september 2009 om 20:26
quote:paloma schreef op 06 september 2009 @ 18:44:
[...]
Ik denk dat je niet alleen jezelf te serieus neemt (bedoel ik niet onaardig) maar overschat je ook de eerste keer situatie. Bij mijn eerste keer vertelde ik de man in kwestie dat het mijn eerste keer was en hij nam het voor kennisgeving aan (later, nog voor de daad zei hij gekscherend dat hij mij niet geloofde en ik was daar bijna ontdaan over, totdat ik door had dat hij er luchtig over deed om mij uit mijn "schaamtegevoel" te halen). We hebben het er niet meer over gehad noch is het een issue geweest en was mijn eerste keer ervaring heel fijn en comfortabel.
@ Paloma:
Uit je posts in dit topic blijkt wel hoe mooi en bijzonder je eerste keer is geweest.
Ik vind het voor mezelf hartverwarmend om jouw beschrijvingen erover te lezen.
Ik hoop werkelijk dat mijn eerste keer voor mij ook zo zal zijn.
[...]
Ik denk dat je niet alleen jezelf te serieus neemt (bedoel ik niet onaardig) maar overschat je ook de eerste keer situatie. Bij mijn eerste keer vertelde ik de man in kwestie dat het mijn eerste keer was en hij nam het voor kennisgeving aan (later, nog voor de daad zei hij gekscherend dat hij mij niet geloofde en ik was daar bijna ontdaan over, totdat ik door had dat hij er luchtig over deed om mij uit mijn "schaamtegevoel" te halen). We hebben het er niet meer over gehad noch is het een issue geweest en was mijn eerste keer ervaring heel fijn en comfortabel.
@ Paloma:
Uit je posts in dit topic blijkt wel hoe mooi en bijzonder je eerste keer is geweest.
Ik vind het voor mezelf hartverwarmend om jouw beschrijvingen erover te lezen.
Ik hoop werkelijk dat mijn eerste keer voor mij ook zo zal zijn.
zondag 6 september 2009 om 20:28
Ik had dat ook wel dat ik juist geen interesse had voor de mannen die zich voor mij interesseerden en ofwel vond ik ze onaantrekkelijk ofwel vond ik altijd een hele plausibele reden waarom een relatie onmogelijk was. Het verschil is wel dat ik niet dacht dat het me overkwam, maar dat ik ergens wel voelde dat ik zelf een aandeel had in dat gebeuren. Dat ik het onbewust zo arrangeerde. Ik denk dat het dat is wat me 'gered' heeft: niet wachten tot er vanzelf iets uit de lucht zou vallen waarmee het opgelost raakte, maar proberen uit mijn isolement te komen. Persoonlijk denk ik dat ik héél ongelukkig zou zijn met het idee dat het anderen overkomt en mij niet, en ik gewoon maar moet hopen dat het in orde komt.
Leg het ajb niet te veel bij de man: 'als hij me niet kan aanvaarden zoals ik ben is hij niet de goede' want niemand hoeft je te aanvaarden, je moet zélf een stap zetten. Ik vind wel dat je dat al hebt gedaan witteorchidee met je internetvriend, maar geef het nu niet op en ga gewoon verder op het ingeslagen pad...
Leg het ajb niet te veel bij de man: 'als hij me niet kan aanvaarden zoals ik ben is hij niet de goede' want niemand hoeft je te aanvaarden, je moet zélf een stap zetten. Ik vind wel dat je dat al hebt gedaan witteorchidee met je internetvriend, maar geef het nu niet op en ga gewoon verder op het ingeslagen pad...
maandag 7 september 2009 om 02:47
Witte orchidee: alsz die niet reageerd is hij je echt niet waard!!!
Wel niet leuk natuurlijk dat wanneer je eerlijk bent je zo'n reactie krijgt
Ik begrijp je ook wel hoor als je zegt ik kan niet zomaar met de eerste de beste zoenen,... Moet je niet doen hoor als je jezelf er niet goed bij voelt!
mooie bloemen trouwens
Wel niet leuk natuurlijk dat wanneer je eerlijk bent je zo'n reactie krijgt
Ik begrijp je ook wel hoor als je zegt ik kan niet zomaar met de eerste de beste zoenen,... Moet je niet doen hoor als je jezelf er niet goed bij voelt!
mooie bloemen trouwens
