Relaties
alle pijlers
na bijna 40 jaar huwelijk wil mijn moeder scheiden
woensdag 6 mei 2009 om 11:45
Ik had aan het begin van het jaar gekscherend geroepen dat 2009 een rampjaar zou worden. En nu lijkt het erop dat die voorspelling uit gaat komen. In ons leven dan. Eerst mijn ontslag. Mijn vader die alcoholist is, een zoontje waarbij de kans groot is dat hij of PDD NOS heeft of het syndroom van Asperger. Hij is nog te jong (5) om een definitieve diagnose te stellen, maar we moesten er ons op voorbereiden dat hij wel een AAS heeft. En dan nu....mijn moeder. Ze wil scheiden. Na bijna 40 jaar huwelijk. Ik weet niet wat ik moet denken. Ik snap het ergens wel. Het is genoeg zo. Mijn vader is altijd al dominant geweest. Niet dat hij ons sloeg, maar hij was altijd heel stellig in zijn mening. Alles wat hij zei en deed was goed, alles wat een ander deed niet. Mijn moeder moest altijd overal alleen naar toe. Hij wilde nooit mee naar tentoonstellingen of theaters en dan nu zijn drankmisbruik. Er is een grens bereikt. Mijn moeder wilde altijd de lieve vrede bewaren, maar ze geeft nu toe dat dat haar grote fout is geweest. Na 40 jaar is ze tot inkeer gekomen. Ze gaat nu tijdelijk bij een tante in huis wonen, want zij kan niet meer met hem onder 1 dak wonen. Hij vertoont agressieve neigingen. Ik vraag me steeds af hoe het zover heeft kunnen komen maar kan geen antwoord verzinnen. Het is heel raar om je eigen familie ineens zo uit elkaar te zien vallen.
woensdag 6 mei 2009 om 13:22
quote:eleonora schreef op 06 mei 2009 @ 13:16:
Hoe gaat je moeder het aanpakken met het vertellen?
Misschien dat er iemand bij is? Gewoon voor de zekerheid?
Of dat ze weg is als ze het vertelt? Om helemaal zeker te zijn dat hij haar niet aan kan vliegen?
Het lijkt me zo moeilijk om hierin mee te denken met je ouders (moeder eigenlijk)....Maar als je moeder bang is (en met recht) dan zou ik haar wel adviseren om het vertellen op een weloverwogen manier te doen en eventueel voor back-up te zorgen in ieder geval.Ik denk inderdaad dat het zo zal gaan. Ze heeft nog niks losgelaten over hoe ze het wil gaan aanpakken, maar haar een beetje inschattende is ze gewoon op een bepaald moment weg.
Hoe gaat je moeder het aanpakken met het vertellen?
Misschien dat er iemand bij is? Gewoon voor de zekerheid?
Of dat ze weg is als ze het vertelt? Om helemaal zeker te zijn dat hij haar niet aan kan vliegen?
Het lijkt me zo moeilijk om hierin mee te denken met je ouders (moeder eigenlijk)....Maar als je moeder bang is (en met recht) dan zou ik haar wel adviseren om het vertellen op een weloverwogen manier te doen en eventueel voor back-up te zorgen in ieder geval.Ik denk inderdaad dat het zo zal gaan. Ze heeft nog niks losgelaten over hoe ze het wil gaan aanpakken, maar haar een beetje inschattende is ze gewoon op een bepaald moment weg.
woensdag 6 mei 2009 om 13:26
quote:Poezewoes schreef op 06 mei 2009 @ 13:18:
Waarom denk je dat, Trainch, denk je dat je moeder veel verzwegen heeft? Wat bedoel je met erger dan jullie kunnen inschatten? Poez, hij vergeet dingen die ik bijv 2 minuten geleden al verteld heb. Hij herhaalt zichzelf, als hij niet drink dan trilt zijn hand zo erg dat hij niet eens meer dingen kan vasthouden. Totdat hij gedronken heeft dan zijn die trillingen weg. Hij eet nauwelijk meer (onder het motto 'ik eet wanneer ik zin heb') Ik denk dat hij al Korsakov heeft. En niet alleen ik. Mijn tantes hebben het ook al gezegd. Onafhankelijk van elkaar. Hij is een paar keer komen te vallen tot bloedens toe. Hij overschat zichzelf zwaar. Mooi voorbeeld: verhaal van mijn ontslagzaak. Hij had geen advocaat nodig gehad and-so-on. Ik ben bang voor de toekomst, want het wachten is nu echt op dat hem iets overkomt of dat hij een ander in de ellende stort met zijn dronken kop.
Waarom denk je dat, Trainch, denk je dat je moeder veel verzwegen heeft? Wat bedoel je met erger dan jullie kunnen inschatten? Poez, hij vergeet dingen die ik bijv 2 minuten geleden al verteld heb. Hij herhaalt zichzelf, als hij niet drink dan trilt zijn hand zo erg dat hij niet eens meer dingen kan vasthouden. Totdat hij gedronken heeft dan zijn die trillingen weg. Hij eet nauwelijk meer (onder het motto 'ik eet wanneer ik zin heb') Ik denk dat hij al Korsakov heeft. En niet alleen ik. Mijn tantes hebben het ook al gezegd. Onafhankelijk van elkaar. Hij is een paar keer komen te vallen tot bloedens toe. Hij overschat zichzelf zwaar. Mooi voorbeeld: verhaal van mijn ontslagzaak. Hij had geen advocaat nodig gehad and-so-on. Ik ben bang voor de toekomst, want het wachten is nu echt op dat hem iets overkomt of dat hij een ander in de ellende stort met zijn dronken kop.
woensdag 6 mei 2009 om 13:29
Traincha, ook van mij een hele dikke (hopelijk aanvaard, want kan me nog herinneren tijdje geleden een aanvarinkje gehad te hebben met je op actueel, wat achteraf nergens over ging, ik was beetje te fel... )
Je zult het niet makkelijk hebben nu, maar ik vind dat je een hele moedige moeder hebt, het is niet niks om zo'n stap te zetten na zo'n lange tijd.
Wat je zoon betreft: hier ook een zoon met een autisme stoornis, nl. pdd-nos (nu 8, is gediagnosticeerd toen hij 6 was). Wanneer wordt jouw zoon 6?
Duidelijkheid is heel fijn, zeker omdat je dan ook gerichter hulp kunt vragen en krijgen.
Heel veel sterkte met alles meid.
Je zult het niet makkelijk hebben nu, maar ik vind dat je een hele moedige moeder hebt, het is niet niks om zo'n stap te zetten na zo'n lange tijd.
Wat je zoon betreft: hier ook een zoon met een autisme stoornis, nl. pdd-nos (nu 8, is gediagnosticeerd toen hij 6 was). Wanneer wordt jouw zoon 6?
Duidelijkheid is heel fijn, zeker omdat je dan ook gerichter hulp kunt vragen en krijgen.
Heel veel sterkte met alles meid.
woensdag 6 mei 2009 om 13:32
Ghe Liv, ja dat weet ik nog. Je hoeft je niet te verontschuldigen hoor. Soms loopt het nou eenmaal zo in discussies en ik kan in het verkondigen van mijn mening soms behoorlijk zwart/wit zijn. Da's het mooie van dit forum vind ik zelf. Er is hier ruimte voor pittige discussies maar ook om steun te zoeken.
woensdag 6 mei 2009 om 13:33
quote:Liv schreef op 06 mei 2009 @ 13:29:
Wat je zoon betreft: hier ook een zoon met een autisme stoornis, nl. pdd-nos (nu 8, is gediagnosticeerd toen hij 6 was). Wanneer wordt jouw zoon 6?
Duidelijkheid is heel fijn, zeker omdat je dan ook gerichter hulp kunt vragen en krijgen.
Heel veel sterkte met alles meid.Hij wordt in maart volgend jaar 6. We beginnen volgend jaar ook pas met sociale vaardigheidstrainingen. Ben nog wel wat huiverig voor de school, maar de school heeft aangegeven over voldoende kennis en kunde te beschikken om kinderen met AAS te begeleiden en zoon vindt het ook fijn op school. Dus ik laat het eerst maar even voor wat het is.
Wat je zoon betreft: hier ook een zoon met een autisme stoornis, nl. pdd-nos (nu 8, is gediagnosticeerd toen hij 6 was). Wanneer wordt jouw zoon 6?
Duidelijkheid is heel fijn, zeker omdat je dan ook gerichter hulp kunt vragen en krijgen.
Heel veel sterkte met alles meid.Hij wordt in maart volgend jaar 6. We beginnen volgend jaar ook pas met sociale vaardigheidstrainingen. Ben nog wel wat huiverig voor de school, maar de school heeft aangegeven over voldoende kennis en kunde te beschikken om kinderen met AAS te begeleiden en zoon vindt het ook fijn op school. Dus ik laat het eerst maar even voor wat het is.
woensdag 6 mei 2009 om 13:33
Traincha,
Al die dingen die nu gebeuren, veel om tegelijk op je dak te krijgen!
Maar wie weet wat hier allemaal voor goeds uit voortkomt? Een gelukkigere moeder. Een vader die door de scheiding wel de wake up call krijgt dat het niet goed met hem gaat, je zoon die goede begeleiding gaat krijgen.
Ik snap dat je heel bezorgd bent over je vader. Maar uiteindelijk is het zijn leven, zijn keuzes en zijn huwelijk. Jij als kind bent niet verantwoordelijk voor de daden van je ouders. Niet voor dat hij drinkt én ook niet voor het feit dat je moeder 40 jaar is gebleven. dat hebben ze zelf gedaan.
Al die dingen die nu gebeuren, veel om tegelijk op je dak te krijgen!
Maar wie weet wat hier allemaal voor goeds uit voortkomt? Een gelukkigere moeder. Een vader die door de scheiding wel de wake up call krijgt dat het niet goed met hem gaat, je zoon die goede begeleiding gaat krijgen.
Ik snap dat je heel bezorgd bent over je vader. Maar uiteindelijk is het zijn leven, zijn keuzes en zijn huwelijk. Jij als kind bent niet verantwoordelijk voor de daden van je ouders. Niet voor dat hij drinkt én ook niet voor het feit dat je moeder 40 jaar is gebleven. dat hebben ze zelf gedaan.
woensdag 6 mei 2009 om 13:41
Dametje, dat realiseer ik me nu ook. Ik weet zo'n beetje een half jaar dat hij alcoholist is en vorige week pas heb ik hem hiermee durven confronteren. En ik zag er als een berg tegenop. Uiteindelijk is het me meegevallen in die zin dat ik heel rustig mijn verhaal kon doen en niet emotioneel werd. En ik ben nu zover dat ik denk dat we nu echt ons best hebben gedaan. Wij als ons gezin, maar iedereen die zich zorgen heeft gemaakt. Mijn vader heeft zo'n beetje alle ooms en tantes bij zich gehad (want ja: een drankprobleem kan je op een bepaald moment niet meer verborgen houden) wij hebben ons zegje gedaan. Hij luistert niet. Dan moet ie maar voelen. Het is verrekte moeilijk maar het is niet anders.
woensdag 6 mei 2009 om 13:43
quote:eleonora schreef op 06 mei 2009 @ 13:23:
[...]
Verstandig meid......Ja, dat denk ik ook. Hij is gewoon niet meer voor rede vatbaar. Mijn broertje woonde nog thuis, maar hij is bij een vriend ingetrokken. Hij kon het gehak van mijn vader niet meer aan. Wat ik van mijn moeder heb begrepen is, dat het van de week geescaleerd is tussen mij en mijn broertje en dat mijn broertje daarop een vriend heeft gebeld waar hij tijdelijk terecht kon.
[...]
Verstandig meid......Ja, dat denk ik ook. Hij is gewoon niet meer voor rede vatbaar. Mijn broertje woonde nog thuis, maar hij is bij een vriend ingetrokken. Hij kon het gehak van mijn vader niet meer aan. Wat ik van mijn moeder heb begrepen is, dat het van de week geescaleerd is tussen mij en mijn broertje en dat mijn broertje daarop een vriend heeft gebeld waar hij tijdelijk terecht kon.
woensdag 6 mei 2009 om 14:03
woensdag 6 mei 2009 om 14:08
quote:traincha2 schreef op 06 mei 2009 @ 13:33:
[...]
Hij wordt in maart volgend jaar 6. We beginnen volgend jaar ook pas met sociale vaardigheidstrainingen. Ben nog wel wat huiverig voor de school, maar de school heeft aangegeven over voldoende kennis en kunde te beschikken om kinderen met AAS te begeleiden en zoon vindt het ook fijn op school. Dus ik laat het eerst maar even voor wat het is.
Oh, dat duurt nog even dus (tenminste, ik neem aan dat hij dan dus getest wordt?).
Wel heel fijn dat de school zo goed bevalt, dat scheelt enorm (gedoe met school kan zwaar zijn, gelukkig heb je dat er niet ook nog bij).
[...]
Hij wordt in maart volgend jaar 6. We beginnen volgend jaar ook pas met sociale vaardigheidstrainingen. Ben nog wel wat huiverig voor de school, maar de school heeft aangegeven over voldoende kennis en kunde te beschikken om kinderen met AAS te begeleiden en zoon vindt het ook fijn op school. Dus ik laat het eerst maar even voor wat het is.
Oh, dat duurt nog even dus (tenminste, ik neem aan dat hij dan dus getest wordt?).
Wel heel fijn dat de school zo goed bevalt, dat scheelt enorm (gedoe met school kan zwaar zijn, gelukkig heb je dat er niet ook nog bij).
woensdag 6 mei 2009 om 14:16
quote:eleonora schreef op 06 mei 2009 @ 14:03:
Is je vader erg veranderd de afgelopen jaren? Oorzaak drank of zijn er andere dingen aan de hand nog?
Als je het er niet over wil hebben begrijpelijk hoor, ik vraag me gewoon af of je vader van een lieve man veranderd is in de man die hij nu is of dat hij altijd moeilijk en dominant is geweest.....Volgens mijn moeder is hij altijd al zo geweest alleen wordt dat nu nog versterkt door de drank. Ik weet ook niet beter dan dat mijn vader altijd veel dronk. Maar nu is het heel veel.
Is je vader erg veranderd de afgelopen jaren? Oorzaak drank of zijn er andere dingen aan de hand nog?
Als je het er niet over wil hebben begrijpelijk hoor, ik vraag me gewoon af of je vader van een lieve man veranderd is in de man die hij nu is of dat hij altijd moeilijk en dominant is geweest.....Volgens mijn moeder is hij altijd al zo geweest alleen wordt dat nu nog versterkt door de drank. Ik weet ook niet beter dan dat mijn vader altijd veel dronk. Maar nu is het heel veel.
woensdag 6 mei 2009 om 15:01
Wat een zorgen zul je hebben Trainch. Weet even niet goed wat ik moet zeggen. Jij bent mamma van je zoon en daar zou nu je grootste zorg naar uit moeten gaan. Ondanks dat je je ook grote zorgen maakt om je ouders, denk ik dat je voor hen niet zo heel veel kan doen. Je moeder neemt een dapper besluit en dat toont dat ze sterk is. Zij gaat het wel redden. Je vader heeft besloten ondanks verschillende waarschuwingen en gesprekken, zijn eigen weg te blijven gaan.
Nou ja, als je eens een schouder ofzo nodig hebt; count me in.
Nou ja, als je eens een schouder ofzo nodig hebt; count me in.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 6 mei 2009 om 15:19
Bedankt Poez. Je bent lief. Het komt ook ineens allemaal tegelijk en ja, mijn zoon staat ook op nummer 1 (samen met mijn dochter dan ) , maar weet je: met hem gaat het eigelijk best wel goed nu. Mijn man en ik hebben van de orthopedagoog de bevestiging gekregen dat wij het als ouders goed doen. Dat bleek uit de testen die we moesten doen. Hij voelt zich lekker in zijn vel bij ons en is thuis vrolijk en gezellig. Ik heb zijn juf gevraagd hoe hij het op school vindt: hij vindt het leuk op school. De juf heeft ook gezegd, en dat geloof ik ook wel, dat ze een goeie structuur bieden en heel erg vasthouden aan vaste gewoontes en om hem nu van school te halen en hem naar een kleinere school te doen gaat me nu te ver. Komt ie weer in een andere omgeving moet ie weer wennen enzo. Dus voor nu is het wat dat betreft wel ok. Ik weet natuurlijk niet wat de toekomst gaat brengen voor wat betreft zoon, maar we zijn er vroeg bij en kunnen nu al starten met goeie begeleiding en mijn vader tsja......wie niet horen wil moet maar voelen zei hij altijd.....
woensdag 6 mei 2009 om 16:13
Hé Traincha
Ik heb destijds ook op je "mijn vader is een alcoholist" topic gereageerd. Mijn vader was het ook, en ook mijn ouders zijn na een lang huwelijk gescheiden (in het jaar dat ze 30 jaar getrouwd zouden zijn).
Nu was het alcoholisme niet het punt waarom mijn moeder weg wilde (dat was een opnieuw vreemdgaan van mijn vader), maar het hing er allemaal wel mee samen.
Ook hier bestond al langer het vermoeden van Korsakov, oa door slechte eetgewoontes, dingen/afspraken vergeten en gewoon rare acties.
Broer en ik zeiden bij de scheiding tegen elkaar: papa leeft niet lang meer. En dat is waarheid geworden. Ten tijde van de scheiding van mijn ouders had ie al een andere vrouw bezwangerd, met haar heeft hij een nieuw gezin gevormd waar een jaar later nog een kind bijkwam. Toen zijn kinderen 0,5 en 1,5 waren is hij overleden. Ironisch genoeg 2 weken nadat ik bevallen ben van mijn eerste kind.
Wat ik wil zeggen; ik had, toen mijn ouders gingen scheiden, zelf nog niet "rompslomp" van een eigen gezin, en het kwam bij mij al hard binnen, ondanks dat het niet helemaal onverwachts kwam. Kan me niet eens een voorstelling maken van hoe het bij jou binnenkomt....
Ik vind jouw mama een supersterke vrouw! Zij komt er wel. Mijn moeder is inmiddels al een poos weer de vrouw die ze lang geleden was, ik wens dat ook voor jouw moeder
Sterkte de komende tijd Ook voor je moeder!
Ik heb destijds ook op je "mijn vader is een alcoholist" topic gereageerd. Mijn vader was het ook, en ook mijn ouders zijn na een lang huwelijk gescheiden (in het jaar dat ze 30 jaar getrouwd zouden zijn).
Nu was het alcoholisme niet het punt waarom mijn moeder weg wilde (dat was een opnieuw vreemdgaan van mijn vader), maar het hing er allemaal wel mee samen.
Ook hier bestond al langer het vermoeden van Korsakov, oa door slechte eetgewoontes, dingen/afspraken vergeten en gewoon rare acties.
Broer en ik zeiden bij de scheiding tegen elkaar: papa leeft niet lang meer. En dat is waarheid geworden. Ten tijde van de scheiding van mijn ouders had ie al een andere vrouw bezwangerd, met haar heeft hij een nieuw gezin gevormd waar een jaar later nog een kind bijkwam. Toen zijn kinderen 0,5 en 1,5 waren is hij overleden. Ironisch genoeg 2 weken nadat ik bevallen ben van mijn eerste kind.
Wat ik wil zeggen; ik had, toen mijn ouders gingen scheiden, zelf nog niet "rompslomp" van een eigen gezin, en het kwam bij mij al hard binnen, ondanks dat het niet helemaal onverwachts kwam. Kan me niet eens een voorstelling maken van hoe het bij jou binnenkomt....
Ik vind jouw mama een supersterke vrouw! Zij komt er wel. Mijn moeder is inmiddels al een poos weer de vrouw die ze lang geleden was, ik wens dat ook voor jouw moeder
Sterkte de komende tijd Ook voor je moeder!
woensdag 6 mei 2009 om 16:34
quote:traincha2 schreef op 06 mei 2009 @ 12:54:
[...]
Tuurlijk. Ik snap het heel goed zelfs. Alhoewel ik ook moet zeggen dat ik in de eerste instantie boos was. Maar ik weet natuurlijk de helft niet van wat er is gebeurd
Dat is inderdaad een probleem, Traincha. Ik ben zelf na 29 jaar gescheiden van een man zoals jouw vader (ongeveer) en hoewel mijn kinderen alle begrip hadden, omdat ze zelf ook last hadden (en soms nog hebben, als volwassenen) van het gedrag van hun vader, weten ze volgens mij nog geen honderdste van hoe hij mij behandeld heeft, welke lelijke dingen hij tegen me gezegd heeft, enz. Je mag je kinderen immers niet opzetten tegen hun vader, ik heb dat dus ook niet gedaan. Ik heb mijn hele huwelijk met die man geprobeerd zoveel mogelijk voor mijn kinderen te verbergen wat hij me aandeed. En ook tijdens en na de scheiding heb ik alleen wat vage dingen gezegd, zoals dat we niet bij elkaar pasten.
Heel moedig en integer van je moeder dat ze jullie ook niet alles vertelt!
en bovendien: mijn moeder is heel gemakkelijk in omgang en altijd al iemand geweest die conflictmijdend is. Dus als zij zegt dat het genoeg is, dan is het ook echt genoeg.Ik wens je verder ook veel sterkte met alles, het blijft altijd verdrietig als je ouders uit elkaar gaan.
[...]
Tuurlijk. Ik snap het heel goed zelfs. Alhoewel ik ook moet zeggen dat ik in de eerste instantie boos was. Maar ik weet natuurlijk de helft niet van wat er is gebeurd
Dat is inderdaad een probleem, Traincha. Ik ben zelf na 29 jaar gescheiden van een man zoals jouw vader (ongeveer) en hoewel mijn kinderen alle begrip hadden, omdat ze zelf ook last hadden (en soms nog hebben, als volwassenen) van het gedrag van hun vader, weten ze volgens mij nog geen honderdste van hoe hij mij behandeld heeft, welke lelijke dingen hij tegen me gezegd heeft, enz. Je mag je kinderen immers niet opzetten tegen hun vader, ik heb dat dus ook niet gedaan. Ik heb mijn hele huwelijk met die man geprobeerd zoveel mogelijk voor mijn kinderen te verbergen wat hij me aandeed. En ook tijdens en na de scheiding heb ik alleen wat vage dingen gezegd, zoals dat we niet bij elkaar pasten.
Heel moedig en integer van je moeder dat ze jullie ook niet alles vertelt!
en bovendien: mijn moeder is heel gemakkelijk in omgang en altijd al iemand geweest die conflictmijdend is. Dus als zij zegt dat het genoeg is, dan is het ook echt genoeg.Ik wens je verder ook veel sterkte met alles, het blijft altijd verdrietig als je ouders uit elkaar gaan.
woensdag 6 mei 2009 om 17:34
quote:Sarah Scott schreef op 06 mei 2009 @ 16:13:
Hé Traincha
Ik heb destijds ook op je "mijn vader is een alcoholist" topic gereageerd. Mijn vader was het ook, en ook mijn ouders zijn na een lang huwelijk gescheiden (in het jaar dat ze 30 jaar getrouwd zouden zijn).
Nu was het alcoholisme niet het punt waarom mijn moeder weg wilde (dat was een opnieuw vreemdgaan van mijn vader), maar het hing er allemaal wel mee samen.
Ook hier bestond al langer het vermoeden van Korsakov, oa door slechte eetgewoontes, dingen/afspraken vergeten en gewoon rare acties.
Broer en ik zeiden bij de scheiding tegen elkaar: papa leeft niet lang meer. En dat is waarheid geworden. Ten tijde van de scheiding van mijn ouders had ie al een andere vrouw bezwangerd, met haar heeft hij een nieuw gezin gevormd waar een jaar later nog een kind bijkwam. Toen zijn kinderen 0,5 en 1,5 waren is hij overleden. Ironisch genoeg 2 weken nadat ik bevallen ben van mijn eerste kind.
Wat ik wil zeggen; ik had, toen mijn ouders gingen scheiden, zelf nog niet "rompslomp" van een eigen gezin, en het kwam bij mij al hard binnen, ondanks dat het niet helemaal onverwachts kwam. Kan me niet eens een voorstelling maken van hoe het bij jou binnenkomt....
Ik vind jouw mama een supersterke vrouw! Zij komt er wel. Mijn moeder is inmiddels al een poos weer de vrouw die ze lang geleden was, ik wens dat ook voor jouw moeder
Sterkte de komende tijd Ook voor je moeder!Sarah, ik dacht dat het alcoholisme van mijn vader voor mijn moeder de reden was om te gaan scheiden maar het is voor haar echt de druppel geweest. Ik dacht in de eerste instantie dat zij die beslissing in een opwelling nam, maar naar ik haar nu beluister heeft ze die beslissing juist heel weloverwogen genomen. Kennelijk is ze al door een soort van proces gegaan en wat jij nu schetst over je vader dat hij niet lang meer te leven zou hebben, daar ben ik dus nu ook bang voor. Maar wat zeg je tegen iemand die niks van een ander wil aannemen en vindt dat hij helemaal geen probleem heeft?
Hé Traincha
Ik heb destijds ook op je "mijn vader is een alcoholist" topic gereageerd. Mijn vader was het ook, en ook mijn ouders zijn na een lang huwelijk gescheiden (in het jaar dat ze 30 jaar getrouwd zouden zijn).
Nu was het alcoholisme niet het punt waarom mijn moeder weg wilde (dat was een opnieuw vreemdgaan van mijn vader), maar het hing er allemaal wel mee samen.
Ook hier bestond al langer het vermoeden van Korsakov, oa door slechte eetgewoontes, dingen/afspraken vergeten en gewoon rare acties.
Broer en ik zeiden bij de scheiding tegen elkaar: papa leeft niet lang meer. En dat is waarheid geworden. Ten tijde van de scheiding van mijn ouders had ie al een andere vrouw bezwangerd, met haar heeft hij een nieuw gezin gevormd waar een jaar later nog een kind bijkwam. Toen zijn kinderen 0,5 en 1,5 waren is hij overleden. Ironisch genoeg 2 weken nadat ik bevallen ben van mijn eerste kind.
Wat ik wil zeggen; ik had, toen mijn ouders gingen scheiden, zelf nog niet "rompslomp" van een eigen gezin, en het kwam bij mij al hard binnen, ondanks dat het niet helemaal onverwachts kwam. Kan me niet eens een voorstelling maken van hoe het bij jou binnenkomt....
Ik vind jouw mama een supersterke vrouw! Zij komt er wel. Mijn moeder is inmiddels al een poos weer de vrouw die ze lang geleden was, ik wens dat ook voor jouw moeder
Sterkte de komende tijd Ook voor je moeder!Sarah, ik dacht dat het alcoholisme van mijn vader voor mijn moeder de reden was om te gaan scheiden maar het is voor haar echt de druppel geweest. Ik dacht in de eerste instantie dat zij die beslissing in een opwelling nam, maar naar ik haar nu beluister heeft ze die beslissing juist heel weloverwogen genomen. Kennelijk is ze al door een soort van proces gegaan en wat jij nu schetst over je vader dat hij niet lang meer te leven zou hebben, daar ben ik dus nu ook bang voor. Maar wat zeg je tegen iemand die niks van een ander wil aannemen en vindt dat hij helemaal geen probleem heeft?
woensdag 6 mei 2009 om 17:37
quote:Reiger100 schreef op 06 mei 2009 @ 16:34:
[...]
Ik wens je verder ook veel sterkte met alles, het blijft altijd verdrietig als je ouders uit elkaar gaan.Thx reiger. Ze heeft het tegenover mijn man toegegeven dat we de helft nog niet eens weten van wat er gezegd en gebeurd is. Mijn vader is ook een lastpak. Dat geef ik grif toe. En door de drank wordt dat alleen nog maar meer versterkt.
[...]
Ik wens je verder ook veel sterkte met alles, het blijft altijd verdrietig als je ouders uit elkaar gaan.Thx reiger. Ze heeft het tegenover mijn man toegegeven dat we de helft nog niet eens weten van wat er gezegd en gebeurd is. Mijn vader is ook een lastpak. Dat geef ik grif toe. En door de drank wordt dat alleen nog maar meer versterkt.
woensdag 6 mei 2009 om 21:01
quote:traincha2 schreef op 06 mei 2009 @ 11:45:
Ik had aan het begin van het jaar gekscherend geroepen dat 2009 een rampjaar zou worden. En nu lijkt het erop dat die voorspelling uit gaat komen. In ons leven dan. Eerst mijn ontslag. Mijn vader die alcoholist is, een zoontje waarbij de kans groot is dat hij of PDD NOS heeft of het syndroom van Asperger. Hij is nog te jong (5) om een definitieve diagnose te stellen, maar we moesten er ons op voorbereiden dat hij wel een AAS heeft. En dan nu....mijn moeder. Ze wil scheiden. Na bijna 40 jaar huwelijk. Ik weet niet wat ik moet denken. Ik snap het ergens wel. Het is genoeg zo. Mijn vader is altijd al dominant geweest. Niet dat hij ons sloeg, maar hij was altijd heel stellig in zijn mening. Alles wat hij zei en deed was goed, alles wat een ander deed niet. Mijn moeder moest altijd overal alleen naar toe. Hij wilde nooit mee naar tentoonstellingen of theaters en dan nu zijn drankmisbruik. Er is een grens bereikt. Mijn moeder wilde altijd de lieve vrede bewaren, maar ze geeft nu toe dat dat haar grote fout is geweest. Na 40 jaar is ze tot inkeer gekomen. Ze gaat nu tijdelijk bij een tante in huis wonen, want zij kan niet meer met hem onder 1 dak wonen. Hij vertoont agressieve neigingen. Ik vraag me steeds af hoe het zover heeft kunnen komen maar kan geen antwoord verzinnen. Het is heel raar om je eigen familie ineens zo uit elkaar te zien vallen.
Poeh heftig om mee te moeten maken lijkt me.
Ik vind het eerlijk gezegd wel stoer van je moeder
Ik had aan het begin van het jaar gekscherend geroepen dat 2009 een rampjaar zou worden. En nu lijkt het erop dat die voorspelling uit gaat komen. In ons leven dan. Eerst mijn ontslag. Mijn vader die alcoholist is, een zoontje waarbij de kans groot is dat hij of PDD NOS heeft of het syndroom van Asperger. Hij is nog te jong (5) om een definitieve diagnose te stellen, maar we moesten er ons op voorbereiden dat hij wel een AAS heeft. En dan nu....mijn moeder. Ze wil scheiden. Na bijna 40 jaar huwelijk. Ik weet niet wat ik moet denken. Ik snap het ergens wel. Het is genoeg zo. Mijn vader is altijd al dominant geweest. Niet dat hij ons sloeg, maar hij was altijd heel stellig in zijn mening. Alles wat hij zei en deed was goed, alles wat een ander deed niet. Mijn moeder moest altijd overal alleen naar toe. Hij wilde nooit mee naar tentoonstellingen of theaters en dan nu zijn drankmisbruik. Er is een grens bereikt. Mijn moeder wilde altijd de lieve vrede bewaren, maar ze geeft nu toe dat dat haar grote fout is geweest. Na 40 jaar is ze tot inkeer gekomen. Ze gaat nu tijdelijk bij een tante in huis wonen, want zij kan niet meer met hem onder 1 dak wonen. Hij vertoont agressieve neigingen. Ik vraag me steeds af hoe het zover heeft kunnen komen maar kan geen antwoord verzinnen. Het is heel raar om je eigen familie ineens zo uit elkaar te zien vallen.
Poeh heftig om mee te moeten maken lijkt me.
Ik vind het eerlijk gezegd wel stoer van je moeder
woensdag 6 mei 2009 om 21:16
Hoi Traincha, wat heftig zeg. Ik weet nog van je baan! En ook Muizelientje krijgt binnenkort een diagnose in het AAS, vermoedelijk ook PDD-NOS. Dat doet wel effe wat met je. En dan dit! Heftig, maar ook inderdaad stoer van je moeder, zoals Star zegt. Raar stoer, dat dan weer wel. Mijn ouders gingen na 23 jaar uit elkaar en hoewel ik dat ook een zegen vond voor mijn moeder, is het wel 'raar'. De meestgestelde vraag waarom mensen dan na zoveel jaar uit elkaar gaan, een vraag die bij 40 ongetwijfeld nog veel vaker zal vallen.
Ik las laatst iets wijs van Poezewoez. Die zei dat haar ex zich letterlijk moest loskoppelen van haar. Poez, sorry, als ik het niet goed zeg, maar de insteek was dat haar ex met een rigoreuze daad (scheiden) de 'verbinding' moest verbreken. Hoewel Poez' verhaal heel anders is, zijn die woorden blijven hangen. Ik herken het in mijn ex, ik herken het in mijn vader. Alleen, toen de 'ontkoppeling' bijna compleet was, wilden zij terug en dat wilden mijn moeder en ik niet. Ik denk dat je moeder het echt na zoveel jaar helemaal zat was, en nu dus rigoreus opstapt. Of ergens is er recent echt een keertje die welbekende druppel geweest. Maar het blijft raar, ouders die echt na tig jaar uit elkaar gaan.
Sterkte & knuf,
Ik las laatst iets wijs van Poezewoez. Die zei dat haar ex zich letterlijk moest loskoppelen van haar. Poez, sorry, als ik het niet goed zeg, maar de insteek was dat haar ex met een rigoreuze daad (scheiden) de 'verbinding' moest verbreken. Hoewel Poez' verhaal heel anders is, zijn die woorden blijven hangen. Ik herken het in mijn ex, ik herken het in mijn vader. Alleen, toen de 'ontkoppeling' bijna compleet was, wilden zij terug en dat wilden mijn moeder en ik niet. Ik denk dat je moeder het echt na zoveel jaar helemaal zat was, en nu dus rigoreus opstapt. Of ergens is er recent echt een keertje die welbekende druppel geweest. Maar het blijft raar, ouders die echt na tig jaar uit elkaar gaan.
Sterkte & knuf,
woensdag 6 mei 2009 om 23:01
[quote]Muis66 schreef op 06 mei 2009 @ 21:16:
Hoi Traincha, wat heftig zeg. Ik weet nog van je baan! En ook Muizelientje krijgt binnenkort een diagnose in het AAS, vermoedelijk ook PDD-NOS. Dat doet wel effe wat met je. En dan dit! Heftig, maar ook inderdaad stoer van je moeder, zoals Star zegt. Raar stoer, dat dan weer wel. Mijn ouders gingen na 23 jaar uit elkaar en hoewel ik dat ook een zegen vond voor mijn moeder, is het wel 'raar'. De meestgestelde vraag waarom mensen dan na zoveel jaar uit elkaar gaan, een vraag die bij 40 ongetwijfeld nog veel vaker zal vallen.
Mijn ouders zijn net na 41 jaar huwelijk uit elkaar gegaan, één van beiden had iemand anders leren kennen. (Tot mijn ergernis zijn ze niet in staat om op een volwassen en verstandige manier uit elkaar te gaan, dus alles wordt echt uit elkaar gehaald met alle advocaten/adviseurs etc erbij. Kinderachtig gedrag ook vaak).
"Na zoveel jaar", ik weet niet of je je blind moet staren op zo'n getal, mensen blijven misschien uit gewoonte, of veiligheid of afhankelijkheid "hangen" in een huwelijk. Of blijven "voor de kinderen" bij elkaar. Dus is een relatief hoog getal dan heel anders dan een stel dat na vijf jaar huwelijk uit elkaar gaat? De redenen waarom een huwelijk wordt ontbonden na tig jaar zullen m.i. niet zoveel verschillen van scheidingen na 3 of 5 jaar. Het is vooral verbazing/nieuwsgierigheid van anderen die groter wordt naarmate mensen langer getrouwd zijn geweest.
Hoi Traincha, wat heftig zeg. Ik weet nog van je baan! En ook Muizelientje krijgt binnenkort een diagnose in het AAS, vermoedelijk ook PDD-NOS. Dat doet wel effe wat met je. En dan dit! Heftig, maar ook inderdaad stoer van je moeder, zoals Star zegt. Raar stoer, dat dan weer wel. Mijn ouders gingen na 23 jaar uit elkaar en hoewel ik dat ook een zegen vond voor mijn moeder, is het wel 'raar'. De meestgestelde vraag waarom mensen dan na zoveel jaar uit elkaar gaan, een vraag die bij 40 ongetwijfeld nog veel vaker zal vallen.
Mijn ouders zijn net na 41 jaar huwelijk uit elkaar gegaan, één van beiden had iemand anders leren kennen. (Tot mijn ergernis zijn ze niet in staat om op een volwassen en verstandige manier uit elkaar te gaan, dus alles wordt echt uit elkaar gehaald met alle advocaten/adviseurs etc erbij. Kinderachtig gedrag ook vaak).
"Na zoveel jaar", ik weet niet of je je blind moet staren op zo'n getal, mensen blijven misschien uit gewoonte, of veiligheid of afhankelijkheid "hangen" in een huwelijk. Of blijven "voor de kinderen" bij elkaar. Dus is een relatief hoog getal dan heel anders dan een stel dat na vijf jaar huwelijk uit elkaar gaat? De redenen waarom een huwelijk wordt ontbonden na tig jaar zullen m.i. niet zoveel verschillen van scheidingen na 3 of 5 jaar. Het is vooral verbazing/nieuwsgierigheid van anderen die groter wordt naarmate mensen langer getrouwd zijn geweest.
