Relaties
alle pijlers
Nederlandse vrouw en Koerdische-Turkse vriend, 2
zondag 11 februari 2007 23:47
vrijdag 16 februari 2007 12:23
Ladies, hoe gaat het hier?
Met mij en lief alles oke. Hij gaat volgende maand weer proberen visum aan te vragen, dus ja we kunnen daar weer naar uit kijken. En duimen dat het deze keer goed gaat.... en anders dan nog geen planning gemaakt voor wanneer we elkaar weer gaan zien.
Cadi en Kjong gaat dat ooit wennen, het elkaar zolang niet zien?:(
Met mij en lief alles oke. Hij gaat volgende maand weer proberen visum aan te vragen, dus ja we kunnen daar weer naar uit kijken. En duimen dat het deze keer goed gaat.... en anders dan nog geen planning gemaakt voor wanneer we elkaar weer gaan zien.
Cadi en Kjong gaat dat ooit wennen, het elkaar zolang niet zien?:(
vrijdag 16 februari 2007 12:29
Wat lijkt me dat trouwens afschuwelijk zeg, zo'n liefde op afstand.
Mijn schoonzus is getrouwd met een Griek.
Maar dat heeft ook erg veel voeten in de aarde gehad. :(
Gelukkig zijn ze nu al weer heel wat jaartjes bij elkaar (in NL) en alles koek en ei. Hij heeft een leuke baan in de media-branche.....en voelt zich hier prima. Ze gaan 4 keer per jaar naar Athene met de kids.:R
Mijn schoonzus is getrouwd met een Griek.
Maar dat heeft ook erg veel voeten in de aarde gehad. :(
Gelukkig zijn ze nu al weer heel wat jaartjes bij elkaar (in NL) en alles koek en ei. Hij heeft een leuke baan in de media-branche.....en voelt zich hier prima. Ze gaan 4 keer per jaar naar Athene met de kids.:R
zondag 18 februari 2007 13:36
Hallo! Daar ben ik weer, na lange afwezigheid.
Een heel verhaal te vertellen, maar ik moet het even van de daken schreeuwen:
WE HEBBEN DE VISA'S!!! ALLE 3 IN EEN KEER!!!
Dit moet heel frustrerend zijn voor de dames die al zo lang wachten, ik had het zelf ook niet verwacht. Maar 2 dagen na de aanvraag op het consulaat waren de paspoorten met visa's al netjes opgestuurd.
Ik zal bij het begin beginnen.
3 weken geleden ben ik voor 'de eerste pas' gegaan voor mijn trouwjurk. Dat voelde heel bijzonder, om echt míjn jurk aan te hebben, en met speldjes het model te zien groeien. Over twee weken ga ik weer, en dan moet het geheel voor 90% klaar zijn.
Diezelfde avond gingen Serkan en ik naar zijn stad aan de Zwarte Zee; 15 uur in de bus.
Daar aangekomen zijn we de feestzaal gaan bekijken, eten en drinken besproken, hotels waar mijn familie gaat verblijven bekeken, naar de band geluisterd en besproken en het hoe-en-wat besproken. In twee dagen tijd hebben we dus een bruiloft voor 200 gasten geregeld. Ongekend in NL, maar in TR problem yok!
Daarna hebben we ons met 5 personen+koffers in een klein Getz-je gepropt en zijn naar Istanbul gereden. Daar bij S-broer verbleven: met 9 man in een klein appartement, slapen op de bedbank in de huiskamer, in de rij voor de normale wc (want ik ga toch echt niet boven dat in de vloer hangen!) en 'snachts niet voor 2 uur naar bed kunnen omdat het hele gezelschap in de huiskamer om half 1 'snachts nog een rondje fruit uitdeelt. Voor mij was het werken, kei-hard werken. Ik moet immers wel aan hun verwachtingen van ideale importschoondochter voldoen. En ach, ik zie ze maar zo weinig in een jaar, dan wil ik best de schijn ophouden dat mijn levensvisie is om af te wassen, op te ruimen, opspringen zodra iemand z'n laatste slokje thee op heeft om weer nieuwe in te schenken, eten te koken en dit vervolgens aan mijn man-to-be te serveren. Als ok ik nooit anders heb gedaan, terwijl ons dagelijks leven op alles behalve dat lijkt. Maar dat hoeven zij niet te weten. Thank God dat we ver weg van de familie wonen, hoe fantastisch lief ze ook zijn. Heel gek dat dat zo dubbel is; heel leuk voor een week, maar écht niet voor elke dag. Dan zou ik een doorgedraaide Mien Dobbelsteen worden!
Vervolgens, de dag des oordeels: naar het Consulaat in Istanbul. We hadden een pak papier bij ons, dat wil je niet weten. Ze vragen de meest uiteenlopende papieren, allemaal originelen en om dat bij elkaar te krijgen was een enorm karwei. Maargoed, ik mocht de ambassade ook binnen, en heb in de 10 minuutjes dat het gesprekje duurde (daar mocht ik niet bij zijn) heb ik ongeveer 10 sigaretten gerookt. Toen S, ma en broer weer tevoorschijn kwamen sprong ik op 'en, en, en, en?!?!?!' Na twee dagen zouden we de uitslag krijgen, we konden bellen. Ik vroeg het gesprek nog eens uit te spellen, zodat ik precies wist wat er in die kostbare minuten was gezegd. Na twee dagen keken we op internet of de paspoorten al waren opgestuurd per ups. En de volgende ochtend kregen we telefoon dat de paspoorten al waren ontvangen door S-zus. Wij waren nog steeds in Istanbul en hoorden dus over de telefoon dat er inderdaad 'een papiertje met foto' in de paspoorten zat. Nou, je wil niet weten hoe ik door het huis heb lopen springen en schreeuwen! Ik sprong iedereen om de nek en kraamde allerlei kreten uit! Alle spanning van de afgelopen weken, maanden kwam eindelijk tot ontlading. We gaan met z'n allen naar Nederland!
Ik ben zo blij, maar als ik eventjes relativeer, voel ik me bijna schuldig dat ik 'zomaar' 3 visums tegelijk krijg voor 'slechts' een bruiloft, terwijl jullie met zwangere buik en 'vaderloze' kinderen zitten! Waarom is het zo oneerlijk? Ik kan me voorstellen dat jullie even inwendig vloeken, maar probeer ook vast te houden aan de hoop: Het is echt uitzonderlijk dat ze zomaar 3! visums tegelijk voor directe familieleden afgeven. Als ze dát al doen, dan moeten jullie toch ook een goede kans maken..? Hou hoop!!
De rest van de week hebben we geshopt. Serkan heeft zijn complete trouwkostuum gekocht, met schoenen, overhemd, etc. onder het kritisch oog van S-zus en mijzelf. Gelukkig heeft Serkan van zichzelf een erg goede kledingsmaak, maar ik wilde toch met eigen ogen zien dat hij iets goeds zou uitkiezen. De foto's zullen immers in de huiskamers van alle familie komen te hangen...en dan moeten we er wel goed opstaan!
Ik heb ook m'n trouwschoenen gekocht en een mooi ondergoedsetje. Dat laaste heeft Serkan natuurlijk níet gezien. Nog niet...
Vorige weekend ben ik naar Nederland gevlogen voor een 3daagse cursus van mijn nieuwe baan. Een Nederlands meubelbedrijf voor hospitality furniture. Het wordt mijn taak om hotels, restaurants, bars, kantoren, ziekenhuizen en conferentiezalen in Turkije van meubels te gaan voorzien.
Het moederbedrijf is Nederlands, maar na 12 vestigingen in Europa ga ik nu nummer 13 opzetten in Turkije.
Om een idee te geven: in Nederland zijn alle McDonalds', Van der Valk hotels, La Place restaurants, Bakker Barts, DeliFrance filialen en vele andere horecabedrijven zijn door dit bedrijf ingericht.
Nu moet ik dus gaan netwerken in Turkije om dit ook hier te gaan bewerkstelligen.
De laaste twee dagen in Nederland heb ik nog de laatste dingen voor de NLbruiloft geregeld voor de receptie, de fotograaf en het bruidsboeket.
Gisteravond ben ik weer thuis gekomen. Eindelijk. Rust.
Bijna 3 weken van huis, en constant 24/7 bij anderen te gast en met vele mensen in een huis. En van hot naar her reizen. Bus, trein, auto, vliegtuig en de benenwagen: ik heb ze allemaal gehad. En nu zit ik thuis achter m'n computer met de kat op schoot, het zonnetje buiten schijnt en m'n huis moet nodig schoongemaakt worden.
Maar nu even niet.
Nu neem ik een bakkie oploskoffie, een sigaretje, en ik ga het forum even doorspitten. Op m'n gemakje. Wat heerlijk: rust!
Serkan is nu een week in Praag, alweer, hij reist ook heel wat af. Woensdag komt ie terug. Dan ben ik genoeg op krachten gekomen voor weer wat actie
Opiyorum, Let
Een heel verhaal te vertellen, maar ik moet het even van de daken schreeuwen:
WE HEBBEN DE VISA'S!!! ALLE 3 IN EEN KEER!!!
Dit moet heel frustrerend zijn voor de dames die al zo lang wachten, ik had het zelf ook niet verwacht. Maar 2 dagen na de aanvraag op het consulaat waren de paspoorten met visa's al netjes opgestuurd.
Ik zal bij het begin beginnen.
3 weken geleden ben ik voor 'de eerste pas' gegaan voor mijn trouwjurk. Dat voelde heel bijzonder, om echt míjn jurk aan te hebben, en met speldjes het model te zien groeien. Over twee weken ga ik weer, en dan moet het geheel voor 90% klaar zijn.
Diezelfde avond gingen Serkan en ik naar zijn stad aan de Zwarte Zee; 15 uur in de bus.
Daar aangekomen zijn we de feestzaal gaan bekijken, eten en drinken besproken, hotels waar mijn familie gaat verblijven bekeken, naar de band geluisterd en besproken en het hoe-en-wat besproken. In twee dagen tijd hebben we dus een bruiloft voor 200 gasten geregeld. Ongekend in NL, maar in TR problem yok!
Daarna hebben we ons met 5 personen+koffers in een klein Getz-je gepropt en zijn naar Istanbul gereden. Daar bij S-broer verbleven: met 9 man in een klein appartement, slapen op de bedbank in de huiskamer, in de rij voor de normale wc (want ik ga toch echt niet boven dat in de vloer hangen!) en 'snachts niet voor 2 uur naar bed kunnen omdat het hele gezelschap in de huiskamer om half 1 'snachts nog een rondje fruit uitdeelt. Voor mij was het werken, kei-hard werken. Ik moet immers wel aan hun verwachtingen van ideale importschoondochter voldoen. En ach, ik zie ze maar zo weinig in een jaar, dan wil ik best de schijn ophouden dat mijn levensvisie is om af te wassen, op te ruimen, opspringen zodra iemand z'n laatste slokje thee op heeft om weer nieuwe in te schenken, eten te koken en dit vervolgens aan mijn man-to-be te serveren. Als ok ik nooit anders heb gedaan, terwijl ons dagelijks leven op alles behalve dat lijkt. Maar dat hoeven zij niet te weten. Thank God dat we ver weg van de familie wonen, hoe fantastisch lief ze ook zijn. Heel gek dat dat zo dubbel is; heel leuk voor een week, maar écht niet voor elke dag. Dan zou ik een doorgedraaide Mien Dobbelsteen worden!
Vervolgens, de dag des oordeels: naar het Consulaat in Istanbul. We hadden een pak papier bij ons, dat wil je niet weten. Ze vragen de meest uiteenlopende papieren, allemaal originelen en om dat bij elkaar te krijgen was een enorm karwei. Maargoed, ik mocht de ambassade ook binnen, en heb in de 10 minuutjes dat het gesprekje duurde (daar mocht ik niet bij zijn) heb ik ongeveer 10 sigaretten gerookt. Toen S, ma en broer weer tevoorschijn kwamen sprong ik op 'en, en, en, en?!?!?!' Na twee dagen zouden we de uitslag krijgen, we konden bellen. Ik vroeg het gesprek nog eens uit te spellen, zodat ik precies wist wat er in die kostbare minuten was gezegd. Na twee dagen keken we op internet of de paspoorten al waren opgestuurd per ups. En de volgende ochtend kregen we telefoon dat de paspoorten al waren ontvangen door S-zus. Wij waren nog steeds in Istanbul en hoorden dus over de telefoon dat er inderdaad 'een papiertje met foto' in de paspoorten zat. Nou, je wil niet weten hoe ik door het huis heb lopen springen en schreeuwen! Ik sprong iedereen om de nek en kraamde allerlei kreten uit! Alle spanning van de afgelopen weken, maanden kwam eindelijk tot ontlading. We gaan met z'n allen naar Nederland!
Ik ben zo blij, maar als ik eventjes relativeer, voel ik me bijna schuldig dat ik 'zomaar' 3 visums tegelijk krijg voor 'slechts' een bruiloft, terwijl jullie met zwangere buik en 'vaderloze' kinderen zitten! Waarom is het zo oneerlijk? Ik kan me voorstellen dat jullie even inwendig vloeken, maar probeer ook vast te houden aan de hoop: Het is echt uitzonderlijk dat ze zomaar 3! visums tegelijk voor directe familieleden afgeven. Als ze dát al doen, dan moeten jullie toch ook een goede kans maken..? Hou hoop!!
De rest van de week hebben we geshopt. Serkan heeft zijn complete trouwkostuum gekocht, met schoenen, overhemd, etc. onder het kritisch oog van S-zus en mijzelf. Gelukkig heeft Serkan van zichzelf een erg goede kledingsmaak, maar ik wilde toch met eigen ogen zien dat hij iets goeds zou uitkiezen. De foto's zullen immers in de huiskamers van alle familie komen te hangen...en dan moeten we er wel goed opstaan!
Ik heb ook m'n trouwschoenen gekocht en een mooi ondergoedsetje. Dat laaste heeft Serkan natuurlijk níet gezien. Nog niet...
Vorige weekend ben ik naar Nederland gevlogen voor een 3daagse cursus van mijn nieuwe baan. Een Nederlands meubelbedrijf voor hospitality furniture. Het wordt mijn taak om hotels, restaurants, bars, kantoren, ziekenhuizen en conferentiezalen in Turkije van meubels te gaan voorzien.
Het moederbedrijf is Nederlands, maar na 12 vestigingen in Europa ga ik nu nummer 13 opzetten in Turkije.
Om een idee te geven: in Nederland zijn alle McDonalds', Van der Valk hotels, La Place restaurants, Bakker Barts, DeliFrance filialen en vele andere horecabedrijven zijn door dit bedrijf ingericht.
Nu moet ik dus gaan netwerken in Turkije om dit ook hier te gaan bewerkstelligen.
De laaste twee dagen in Nederland heb ik nog de laatste dingen voor de NLbruiloft geregeld voor de receptie, de fotograaf en het bruidsboeket.
Gisteravond ben ik weer thuis gekomen. Eindelijk. Rust.
Bijna 3 weken van huis, en constant 24/7 bij anderen te gast en met vele mensen in een huis. En van hot naar her reizen. Bus, trein, auto, vliegtuig en de benenwagen: ik heb ze allemaal gehad. En nu zit ik thuis achter m'n computer met de kat op schoot, het zonnetje buiten schijnt en m'n huis moet nodig schoongemaakt worden.
Maar nu even niet.
Nu neem ik een bakkie oploskoffie, een sigaretje, en ik ga het forum even doorspitten. Op m'n gemakje. Wat heerlijk: rust!
Serkan is nu een week in Praag, alweer, hij reist ook heel wat af. Woensdag komt ie terug. Dan ben ik genoeg op krachten gekomen voor weer wat actie
Opiyorum, Let
zondag 18 februari 2007 14:02
Ik zie dat er een paar nieuwe dames zich hebben aangemeld:
HOS GELDINIZ!
@Ciao: Ik begrijp dat je het verschil tussen Koerden en Turken duidelijk wilt maken. Mijn vriend is 'gewoon' Turks, maar de contacten die ik heb met de mensen hier zijn heel gemelleerd. In Alanya zijn enorm veel Koerden, en ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit het onderscheid bewust heb gemaakt. In Nederland wil iemand immers ook niet in een hokje geduwd worden, dus ik zie iedereen als mensen, en niet als Koerd, Turk, Armeen, etc. Maar dat is mijn persoonlijke visie, natuurlijk is het een ander verhaal als je de verschillende bevolkingsgroepen op politiek/geschiedkundig niveau onder de loep gaat nemen. Maar daar voor zitten wij niet op dit topic. Wij hebben het hier over onze persoonlijke ervaringen, en de meesten van ons zitten ook regelmatig op de Maatschappij-pijler bij de verschillende Moslim-related topics om onze mening over dergelijke zaken te geven.
Als je met ons wil meepraten over relaties, ervaringen, of gewoon kletsen: wees welkom!
@Fiefje: Ook welkom, leuk dat je even 'komt spieken'! Mijn vriend komt ook gewoon uit Turkije, maar dat is inmiddels bekend. Wil je wat meer over jezelf vertellen?
@Zamirah: Wat klink je heerlijk verliefd! Hoe lang zijn jullie bij al elkaar?
@Kjong: Wat heerlijk dat jouw reis dichtbij komt, eindelijk kan Kman je buik echt voelen. Geniet er van (lekker loos advies natuurlijk doe je dat)!! Nog nieuws over miniK? Knap hoor, als je het al die tijd vol kan houden om niet te vragen of zoeken naar het geslacht. Ik weet niet of ik me zou kunnen beheersen.
@Cadi: Dus ik kan Mw. Cadi en Mw. Kjong op de gastenlijst zetten? :P
Alle anderen waar ik nu even niet op reageer: Sorry, maar m'n vingers zijn stijf van het typen!
Nu toch maar dat koppie oploskoffie pakken...
HOS GELDINIZ!
@Ciao: Ik begrijp dat je het verschil tussen Koerden en Turken duidelijk wilt maken. Mijn vriend is 'gewoon' Turks, maar de contacten die ik heb met de mensen hier zijn heel gemelleerd. In Alanya zijn enorm veel Koerden, en ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit het onderscheid bewust heb gemaakt. In Nederland wil iemand immers ook niet in een hokje geduwd worden, dus ik zie iedereen als mensen, en niet als Koerd, Turk, Armeen, etc. Maar dat is mijn persoonlijke visie, natuurlijk is het een ander verhaal als je de verschillende bevolkingsgroepen op politiek/geschiedkundig niveau onder de loep gaat nemen. Maar daar voor zitten wij niet op dit topic. Wij hebben het hier over onze persoonlijke ervaringen, en de meesten van ons zitten ook regelmatig op de Maatschappij-pijler bij de verschillende Moslim-related topics om onze mening over dergelijke zaken te geven.
Als je met ons wil meepraten over relaties, ervaringen, of gewoon kletsen: wees welkom!
@Fiefje: Ook welkom, leuk dat je even 'komt spieken'! Mijn vriend komt ook gewoon uit Turkije, maar dat is inmiddels bekend. Wil je wat meer over jezelf vertellen?
@Zamirah: Wat klink je heerlijk verliefd! Hoe lang zijn jullie bij al elkaar?
@Kjong: Wat heerlijk dat jouw reis dichtbij komt, eindelijk kan Kman je buik echt voelen. Geniet er van (lekker loos advies natuurlijk doe je dat)!! Nog nieuws over miniK? Knap hoor, als je het al die tijd vol kan houden om niet te vragen of zoeken naar het geslacht. Ik weet niet of ik me zou kunnen beheersen.
@Cadi: Dus ik kan Mw. Cadi en Mw. Kjong op de gastenlijst zetten? :P
Alle anderen waar ik nu even niet op reageer: Sorry, maar m'n vingers zijn stijf van het typen!
Nu toch maar dat koppie oploskoffie pakken...
zondag 18 februari 2007 15:17
zondag 18 februari 2007 18:39
Hey Letje, wat een leuk verhaal.
Het enthousiasme spat er van af!
En ik ben blij voor je dat alles zo voorspoedig gaat, dat heb je ook wel nodig, denk ik, als je liefde zo ver weg woont.
Mijn schatje woont gewoon in NL, dus weet gevoelsmatig niet zo goed wat het betekent, wanneer je zoveel bergen moet overklimmen, om je liefde om je heen te weten.:R
Het enthousiasme spat er van af!
En ik ben blij voor je dat alles zo voorspoedig gaat, dat heb je ook wel nodig, denk ik, als je liefde zo ver weg woont.
Mijn schatje woont gewoon in NL, dus weet gevoelsmatig niet zo goed wat het betekent, wanneer je zoveel bergen moet overklimmen, om je liefde om je heen te weten.:R
zondag 18 februari 2007 21:32
@Zamirah, mijn liefde is gelukkig niet zo ver weg: ik woon namelijk ook in Turkije! Lees het eerste deel van het NL-TR topic maar eens door, daar vertel ik daarover. Ikzelf ben gewoon Nederlandse, maar ben voor de liefde naar Turkije verhuisd, 4 jaar geleden.
Hebben jullie wel eens 'last' van cultuurverschillen, of niet, aangezien hij in NL is geboren en getogen?
Hebben jullie wel eens 'last' van cultuurverschillen, of niet, aangezien hij in NL is geboren en getogen?
maandag 19 februari 2007 09:13
Letje, wat fijn dat alles nu geregeld is en naar wens gaat. En ook heel leuk dat de 3 visa's zijn geregeld!
Het is zeker ongelofelijk dat dat is gebeurd, 3 stuks en in één keer. Maar wel heel fijn en een zorg minder voor jullie.
Zouden ze misschien een uitzondering gemaakt hebben ivm huwelijk?
Maar ja er is toch geen peil te trekken op dat gebeuren.
Kjong, wanneer vertrek jij? Volgende week ergens dacht ik? Heel gaaf. Hoelang heb je hem al niet gezien dan?
Ik heb mijn lief nu al 5 weken niet meer gezien....en ja das niet leuk. Zag hem gister op de cam weer na een maand (we hebben wel contact via tel en sms enzo) maar het zien dat deed me weer wat hoor!
Het is zeker ongelofelijk dat dat is gebeurd, 3 stuks en in één keer. Maar wel heel fijn en een zorg minder voor jullie.
Zouden ze misschien een uitzondering gemaakt hebben ivm huwelijk?
Maar ja er is toch geen peil te trekken op dat gebeuren.
Kjong, wanneer vertrek jij? Volgende week ergens dacht ik? Heel gaaf. Hoelang heb je hem al niet gezien dan?
Ik heb mijn lief nu al 5 weken niet meer gezien....en ja das niet leuk. Zag hem gister op de cam weer na een maand (we hebben wel contact via tel en sms enzo) maar het zien dat deed me weer wat hoor!
maandag 19 februari 2007 09:20
Ik vertrek zaterdag. En als er iemand mee wil, dan graag. :D
Gisteren kwamen een groep vriendinnen langs met allemaal een tas (of 2) babyspul, maxicosy's en wiegjes etc onder de arm.
Nu kan ik de helft naar Turkije verschepen, maar dat ga ik niet redden. Ten eerste het sjouw gedeelte, ten tweede het aantal kilo's.
Ik ben nu 24 weken zwanger. Heb hem nu exact 5 maanden niet gezien.
Let, het klinkt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk!
Gisteren kwamen een groep vriendinnen langs met allemaal een tas (of 2) babyspul, maxicosy's en wiegjes etc onder de arm.
Nu kan ik de helft naar Turkije verschepen, maar dat ga ik niet redden. Ten eerste het sjouw gedeelte, ten tweede het aantal kilo's.
Ik ben nu 24 weken zwanger. Heb hem nu exact 5 maanden niet gezien.
Let, het klinkt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk!
maandag 19 februari 2007 16:17
Kjong jij gaat naar Bodrum natuurlijk...... aah als ik het eerder had geweten had ik aan je kunnen vragen of je iets voor me kon meenemen voor lief (papieren)....Maar dat heb ik maar opgestuurd, maar wat duurt dat gvd lang zeg met de post pfft....Had dik twee weken geleden een pakket met papieren op de post gedaan, is het er nog steeds niet. Ja wellicht op het postkantoor tussen de zooi post die vriendlief vandaag daar zag maar ze hadden geen tijd (!!) om het uit te zoeken!
Maar ik heb eigenlijk nog 1 document wat die kant op zou moeten, zou je dat voor me kunnen meenemen? Dat ie het bij jou in Bodrum komt ophalen?
Mail je me via Viva Angels?
Dan stuur ik het op. Mijn dank zou heel groot zijn!!
Shania
Maar ik heb eigenlijk nog 1 document wat die kant op zou moeten, zou je dat voor me kunnen meenemen? Dat ie het bij jou in Bodrum komt ophalen?
Mail je me via Viva Angels?
Dan stuur ik het op. Mijn dank zou heel groot zijn!!
Shania
maandag 19 februari 2007 17:36
Sjaan...met alle liefde.... maar... ik ga niet naar Bodrum. Ik ga naar Izmir. En daarna gaat Kman waarschijnlijk terug naar Istanbul, of door naar Ankara.
Je vent moet gewoon vragen offie achter de balie mag, zelf zoeken. Maar als het er niet ligt komt dat omdat de douane laks is.
De laatste keer dat ik een pakket opstuurde heeft het bijna 3 weken geduurd voor het aankwam op het postkantoor. En er zat ook nog een rekening/boete bij van de douane. Hij kreeg het pakket niet mee, moest €20 betalen. Waarvoor weet niemand. Douanes wil is wet.
Je vent moet gewoon vragen offie achter de balie mag, zelf zoeken. Maar als het er niet ligt komt dat omdat de douane laks is.
De laatste keer dat ik een pakket opstuurde heeft het bijna 3 weken geduurd voor het aankwam op het postkantoor. En er zat ook nog een rekening/boete bij van de douane. Hij kreeg het pakket niet mee, moest €20 betalen. Waarvoor weet niemand. Douanes wil is wet.
maandag 19 februari 2007 17:44
Hoi Letje
Ik benzelf een halfbloed (Indonesie) en ik moet zeggen dat de Turkse cultuur veel raakvlakken met die van mij heeft. Dus we snappen elkaar vaak goed. Maar soms ook helemaal niet. Ik ben ook half NL, maar hij niet hoewel ook wel weer wel, want hij is hier geboren en opgegroeid...snap je het nog..?
En ik ben niet Islamitisch, en hij wel van origine.
Dus dat is geven en nemen.
Waar woon je precies? Mmm..wat geweldig dat je die stap hebt gezet.
Ik benzelf een halfbloed (Indonesie) en ik moet zeggen dat de Turkse cultuur veel raakvlakken met die van mij heeft. Dus we snappen elkaar vaak goed. Maar soms ook helemaal niet. Ik ben ook half NL, maar hij niet hoewel ook wel weer wel, want hij is hier geboren en opgegroeid...snap je het nog..?
En ik ben niet Islamitisch, en hij wel van origine.
Dus dat is geven en nemen.
Waar woon je precies? Mmm..wat geweldig dat je die stap hebt gezet.
vrijdag 23 februari 2007 13:33
@Zamirah: Klopt, mijn vriend komt uit het noorden van Turkije, een stad zo'n 250km van Istanbul vandaan. Sinds 10 jaar woont hij in Alanya en we hebben elkaar in 2001 leren kennen, in 2003 ben ik naar Turkije verhuisd voor hem. Als je het leuk vind om meer te lezen, kun je deel 1 van dit topic er nog even bijpakken. Anders val ik in herhaling als ik alles weer ga schrijven (ik schrijf nogal veel:P). Op de eerste pagina's van deel 1 kun je meer hoe-het-zo-gekomen-is-verhalen lezen over de schrijfsters van dit topic.
Leuk dat er een paar nieuwe dames zijn komen kijken.
@Fiefje: op het andere topic over het opvoeden van kinderen met moslim/niet-moslim ouders heb ik je een aantal vragen gesteld; we kunnen ook op dit topic verder praten daarover omdat het een beetje off-topic wordt op dat andere topic. Ik zie het wel!
Liefs van Let
Leuk dat er een paar nieuwe dames zijn komen kijken.
@Fiefje: op het andere topic over het opvoeden van kinderen met moslim/niet-moslim ouders heb ik je een aantal vragen gesteld; we kunnen ook op dit topic verder praten daarover omdat het een beetje off-topic wordt op dat andere topic. Ik zie het wel!
Liefs van Let
woensdag 28 februari 2007 14:13
hai, ik ben salena, ik lees al een tijdje mee maar nu reageer ik toch maar uit verveling. Ik ben nu zo'n 3.5 jaar met een turkse jongen waarvan 2.5 jaar getrouwd. Ik ken dus ook al die probleempjes waar jullie mee zitten en vooral het missen als je niet bij elkaar bent. Maar gelukkig is dat voor mij voorbij want ik woon nu sinds bijna 2 jaar in Turkije, in Alanya. Eigenlijk zouden we dus in nl gaan wonen maar hij kreeg ook maar geen visum en dus ben ik maar naar Turkije verhuist, wat ik dus helemaaaal niet erg vind. Alleen zijn we nu helaas sinds 2 maanden soort van uit elkaar, we wonen niet meer samen maar zijn nu een beetje aan het daten.Is ook best leuk zo maar ik was toch liever nog gewoon getrouwd geweest. In ieder geval blijf ik wel lekker hier in Turkije wonen. groetjes..
