Relaties
alle pijlers
net getrouwd en nu niet meer gelukkig
vrijdag 6 juni 2008 om 15:11
Lieve lezers,graag wil ik ook een stukje plaatsen omdat ik een beetje gek word van wat ik moet en wat advies nodig heb.Ik ben na een roerig tijd mijn vriend tegen gekomen.Die bracht me rust en stabiliteit.Heerlijk op dat moment.De sex was toen al niet echt top maar dacht dat ik dat wel kon veranderen.Verder waren we gelukkig en voelde goed.Hij vroeg mij ten huwelijk en heb wel ja gezegt(na 4 jaar bij elkaar) en dacht al die maanden dat het spanning was en kreeg het erg benauwd bij de gedachte "getrouwd".Zware gesprekken volgende en huilbuien.Toch door gezet en nu na een jaar voel ik me nog ellendiger! En heel ongelukkig.Ik heb het gevoel me eigen Ik kwijt te zijn.Hij werkt veel en ik sinds kort ook 5/6 dagen in de week.Het huishouden komt op mij neer en hij is vaak 4 avonden leuke dingen doen.Die ene dag dat ik dan vrij heb zorg ik dat voor de rest van de week het huishouden klaar heb.ppfff.
We drijven steeds verder uit elkaar en ik weet gewoon niet meer of ik nu echt nog van hem hou om met hem verder te gaan.Vrijen is al helemaal uit den boze en ik vind hem ook niet echt meer aantrekkelijk.Ik weet niet hoe het komt.
Het huwelijk zou toch leuk moeten zijn? Nu wil hij ook graag kinderen maar gaat alleen maar meer werken en wil door de weeks weinig voor laten.Dus ik werk dan 5/6 dagen in de week en het huishouden en een kind! dat red ik niet.Ik kan niet minder werken ivm het koophuis.
Door het te kort aan aandacht gaan je ogen wel weer open en heb ik iemand anders ontmoet.Ik ben nu dus verliefd en hij ook.
Beide in een relatie en weten niet goed wat we er mee aan moeten.Het klikt op veel fronten en het vrijen is ook super!
Hoe erg ook.
We hebben het er wel over gehad van hoe nu verder maar het is moeilijk.
Ik kan niet echt hoggte van hem krijgen,..dan wil hij alles.Samen wonen enz.Dan zegt ie weer dat ik niet voor hem bij me man weg moet gaan.Ik snap het niet echt.
Het heeft tijd nodig begrijp ik wel en je neemt niet zomaar een keus maar hoe weet ik bij hem ook dat het echt is?
Graag jullie advies.
We drijven steeds verder uit elkaar en ik weet gewoon niet meer of ik nu echt nog van hem hou om met hem verder te gaan.Vrijen is al helemaal uit den boze en ik vind hem ook niet echt meer aantrekkelijk.Ik weet niet hoe het komt.
Het huwelijk zou toch leuk moeten zijn? Nu wil hij ook graag kinderen maar gaat alleen maar meer werken en wil door de weeks weinig voor laten.Dus ik werk dan 5/6 dagen in de week en het huishouden en een kind! dat red ik niet.Ik kan niet minder werken ivm het koophuis.
Door het te kort aan aandacht gaan je ogen wel weer open en heb ik iemand anders ontmoet.Ik ben nu dus verliefd en hij ook.
Beide in een relatie en weten niet goed wat we er mee aan moeten.Het klikt op veel fronten en het vrijen is ook super!
Hoe erg ook.
We hebben het er wel over gehad van hoe nu verder maar het is moeilijk.
Ik kan niet echt hoggte van hem krijgen,..dan wil hij alles.Samen wonen enz.Dan zegt ie weer dat ik niet voor hem bij me man weg moet gaan.Ik snap het niet echt.
Het heeft tijd nodig begrijp ik wel en je neemt niet zomaar een keus maar hoe weet ik bij hem ook dat het echt is?
Graag jullie advies.
vrijdag 6 juni 2008 om 15:14
vrijdag 6 juni 2008 om 15:15
vrijdag 6 juni 2008 om 15:19
Ach Noa, als haar man 4 avonden per week de hort op is heeft zij toch alle tijd voor haar minnaar?
Roos, ik zou je willen adviseren om je boeltje te pakken en eens tijdelijk ergens op jezelf te gaan zitten. Kinderen lijkt me inderdaad sowieso geen optie in deze situatie. Ik denk dat je even de contacten met beide heren op een laag pitje moet zetten en eerst eens bij jezelf proberen te komen. Heb je niet een vriendin/kennis ergens uit de buurt waar je even terecht kan. Of kun je niet wat vakantiedagen opnemen en ergens alleen even gaan zitten?
Volgens mij kom je er op deze manier, met alle drukte en verwarring, namelijk niet uit. Succes.
Roos, ik zou je willen adviseren om je boeltje te pakken en eens tijdelijk ergens op jezelf te gaan zitten. Kinderen lijkt me inderdaad sowieso geen optie in deze situatie. Ik denk dat je even de contacten met beide heren op een laag pitje moet zetten en eerst eens bij jezelf proberen te komen. Heb je niet een vriendin/kennis ergens uit de buurt waar je even terecht kan. Of kun je niet wat vakantiedagen opnemen en ergens alleen even gaan zitten?
Volgens mij kom je er op deze manier, met alle drukte en verwarring, namelijk niet uit. Succes.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 6 juni 2008 om 15:20
vrijdag 6 juni 2008 om 15:20
Waarom ga je niet scheiden als je zo ongelukkig bent in je huwelijk en er niks meer te redden valt? Vreemdgaan is geen oplossing, zorgt alleen maar voor meer problemen.
Begin in godsnaam niet aan kinderen. Wat voor voorbeeld geef je die met zo'n slecht huwelijk en zo'n ongelijke verdeling van zorg en werk?
Begin in godsnaam niet aan kinderen. Wat voor voorbeeld geef je die met zo'n slecht huwelijk en zo'n ongelijke verdeling van zorg en werk?
vrijdag 6 juni 2008 om 15:24
Waar haal je de tijd vandaan om buiten de deur te wippen rolbezemen ?
Wat dacht je van een flinke huilbui , boze bui , of gelijk direct dat hele goeie gesprek met je man waarin je zegt dat je het NU NIET MEER PIKT , dat er NU iets MOET veranderen omdat je anders ermee kapt .
O, zet tot die tijd die rolbezem , medewipper minnaar even in de koelkast ; dat vertoebelt je blik alleen maar .
En in het gunstigste geval vindt hij het zo erg dat je hem dumpt dat hij zijn relatie verbreekt , een roos plukt en een serenade onder je raam komt brengen met een knots van een verlovingsring in zijn broekzak .
Wat dacht je van een flinke huilbui , boze bui , of gelijk direct dat hele goeie gesprek met je man waarin je zegt dat je het NU NIET MEER PIKT , dat er NU iets MOET veranderen omdat je anders ermee kapt .
O, zet tot die tijd die rolbezem , medewipper minnaar even in de koelkast ; dat vertoebelt je blik alleen maar .
En in het gunstigste geval vindt hij het zo erg dat je hem dumpt dat hij zijn relatie verbreekt , een roos plukt en een serenade onder je raam komt brengen met een knots van een verlovingsring in zijn broekzak .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 6 juni 2008 om 15:27
Nee nee ik begin ook helemaal niet aan kinderen! Ik ben er helemaal niet aan toe.We hebben het er laatst wel over gehad omdat mijn man al ouder is en ja we geen jaren meer hebben.Eens praten hoe we er beide over denken.Heel anders dus.Maar wel een struikelblok.
Ik heb momenteel ook vakantie om even na alle hectiek op me werk bij te komen.Heb 7 dagen in de week gewerkt dus even opladen.
En over het weg zijn van mijn man..hij is vaak paar dagen weg en vaak laat thuis dus tja weet niet wat hij natuurlijk doet.Ik vertouw hem wel maar toch het kan.
Ik heb momenteel ook vakantie om even na alle hectiek op me werk bij te komen.Heb 7 dagen in de week gewerkt dus even opladen.
En over het weg zijn van mijn man..hij is vaak paar dagen weg en vaak laat thuis dus tja weet niet wat hij natuurlijk doet.Ik vertouw hem wel maar toch het kan.
vrijdag 6 juni 2008 om 16:15
quote:blijfgewoonbianca schreef op 06 juni 2008 @ 15:24:
Waar haal je de tijd vandaan om buiten de deur te wippen rolbezemen ?
Wat dacht je van een flinke huilbui , boze bui , of gelijk direct dat hele goeie gesprek met je man waarin je zegt dat je het NU NIET MEER PIKT , dat er NU iets MOET veranderen omdat je anders ermee kapt .
O, zet tot die tijd die rolbezem , medewipper minnaar even in de koelkast ; dat vertoebelt je blik alleen maar .
En in het gunstigste geval vindt hij het zo erg dat je hem dumpt dat hij zijn relatie verbreekt , een roos plukt en een serenade onder je raam komt brengen met een knots van een verlovingsring in zijn broekzak .
Wat een gaaf woord! rol-be-ze-men.
@TO: Probeer erachter te komen wat je wilt. In plaats van constructief bezig te zijn (met betrekking tot de relatie met je "officiële" partner), ben je aan het "vluchten". Is geen oplossing, denk ik. Ook niet als je zou besluiten er een punt achter te zetten.
Waar haal je de tijd vandaan om buiten de deur te wippen rolbezemen ?
Wat dacht je van een flinke huilbui , boze bui , of gelijk direct dat hele goeie gesprek met je man waarin je zegt dat je het NU NIET MEER PIKT , dat er NU iets MOET veranderen omdat je anders ermee kapt .
O, zet tot die tijd die rolbezem , medewipper minnaar even in de koelkast ; dat vertoebelt je blik alleen maar .
En in het gunstigste geval vindt hij het zo erg dat je hem dumpt dat hij zijn relatie verbreekt , een roos plukt en een serenade onder je raam komt brengen met een knots van een verlovingsring in zijn broekzak .
Wat een gaaf woord! rol-be-ze-men.
@TO: Probeer erachter te komen wat je wilt. In plaats van constructief bezig te zijn (met betrekking tot de relatie met je "officiële" partner), ben je aan het "vluchten". Is geen oplossing, denk ik. Ook niet als je zou besluiten er een punt achter te zetten.
vrijdag 6 juni 2008 om 16:18
quote:roos32v schreef op 06 juni 2008 @ 15:27:
En over het weg zijn van mijn man..hij is vaak paar dagen weg en vaak laat thuis dus tja weet niet wat hij natuurlijk doet.Ik vertouw hem wel maar toch het kan.
Dit zeg je alleen maar omdat je zelf vreemdgaat.
Maar inderdaad, het kan...
Vind het behoorlijk respectloos naar je man toe dat je de problemen die jij ondervindt in jullie huwelijk niet bespreekt met hem (kan hij er ook niets aan veranderen) en met een andere kerel het bed in duikt.
En over het weg zijn van mijn man..hij is vaak paar dagen weg en vaak laat thuis dus tja weet niet wat hij natuurlijk doet.Ik vertouw hem wel maar toch het kan.
Dit zeg je alleen maar omdat je zelf vreemdgaat.
Maar inderdaad, het kan...
Vind het behoorlijk respectloos naar je man toe dat je de problemen die jij ondervindt in jullie huwelijk niet bespreekt met hem (kan hij er ook niets aan veranderen) en met een andere kerel het bed in duikt.
vrijdag 6 juni 2008 om 16:21
vrijdag 6 juni 2008 om 16:24
Als je het niet meer ziet zitten met je man ( je wilt eigenlijk niet meer met hem vrijen, want je vindt hem niet meer aantrekkelijk, jullie praten niet, want veel werken, veel van huis, nergens tijd voor) heeft hij er mi wel recht op om dat te weten.
Ga eerst voor jezelf na of je wilt scheiden en zonder hem verder wil ipv dat je gelijk een relatie wilt met die andere man.
Eerst voor jezelf kiezen, tijdje alleen zijn en alles op de rit krijgen en als die minnaar echt de man van je dromen is, dan is hij er over een jaar (of wat voor tijdsbestek dan ook), nog nog wel.
Kies niet voor hem, maar voor jezelf, wat er daarna op je pad komt zie je vanzelf!
Eerst maar eens met je man praten lijkt me.
Ga eerst voor jezelf na of je wilt scheiden en zonder hem verder wil ipv dat je gelijk een relatie wilt met die andere man.
Eerst voor jezelf kiezen, tijdje alleen zijn en alles op de rit krijgen en als die minnaar echt de man van je dromen is, dan is hij er over een jaar (of wat voor tijdsbestek dan ook), nog nog wel.
Kies niet voor hem, maar voor jezelf, wat er daarna op je pad komt zie je vanzelf!
Eerst maar eens met je man praten lijkt me.
vrijdag 6 juni 2008 om 16:24
vrijdag 6 juni 2008 om 16:26
quote:roos32v schreef op 06 juni 2008 @ 15:11:
Lieve lezers,graag wil ik ook een stukje plaatsen omdat ik een beetje gek word van wat ik moet en wat advies nodig heb.Ik ben na een roerig tijd mijn vriend tegen gekomen.Die bracht me rust en stabiliteit.Heerlijk op dat moment.De sex was toen al niet echt top maar dacht dat ik dat wel kon veranderen.Verder waren we gelukkig en voelde goed.Hij vroeg mij ten huwelijk en heb wel ja gezegt(na 4 jaar bij elkaar) en dacht al die maanden dat het spanning was en kreeg het erg benauwd bij de gedachte "getrouwd".Zware gesprekken volgende en huilbuien.Toch door gezet en nu na een jaar voel ik me nog ellendiger! En heel ongelukkig.Ik heb het gevoel me eigen Ik kwijt te zijn.Hij werkt veel en ik sinds kort ook 5/6 dagen in de week.Het huishouden komt op mij neer en hij is vaak 4 avonden leuke dingen doen.Die ene dag dat ik dan vrij heb zorg ik dat voor de rest van de week het huishouden klaar heb.ppfff.
We drijven steeds verder uit elkaar en ik weet gewoon niet meer of ik nu echt nog van hem hou om met hem verder te gaan.Vrijen is al helemaal uit den boze en ik vind hem ook niet echt meer aantrekkelijk.Ik weet niet hoe het komt.
Het huwelijk zou toch leuk moeten zijn? Nu wil hij ook graag kinderen maar gaat alleen maar meer werken en wil door de weeks weinig voor laten.Dus ik werk dan 5/6 dagen in de week en het huishouden en een kind! dat red ik niet.Ik kan niet minder werken ivm het koophuis.
Door het te kort aan aandacht gaan je ogen wel weer open en heb ik iemand anders ontmoet.Ik ben nu dus verliefd en hij ook.
Beide in een relatie en weten niet goed wat we er mee aan moeten.Het klikt op veel fronten en het vrijen is ook super!
Hoe erg ook.
We hebben het er wel over gehad van hoe nu verder maar het is moeilijk.
Ik kan niet echt hoggte van hem krijgen,..dan wil hij alles.Samen wonen enz.Dan zegt ie weer dat ik niet voor hem bij me man weg moet gaan.Ik snap het niet echt.
Het heeft tijd nodig begrijp ik wel en je neemt niet zomaar een keus maar hoe weet ik bij hem ook dat het echt is?
Graag jullie advies.Ik quot maar alvast
Lieve lezers,graag wil ik ook een stukje plaatsen omdat ik een beetje gek word van wat ik moet en wat advies nodig heb.Ik ben na een roerig tijd mijn vriend tegen gekomen.Die bracht me rust en stabiliteit.Heerlijk op dat moment.De sex was toen al niet echt top maar dacht dat ik dat wel kon veranderen.Verder waren we gelukkig en voelde goed.Hij vroeg mij ten huwelijk en heb wel ja gezegt(na 4 jaar bij elkaar) en dacht al die maanden dat het spanning was en kreeg het erg benauwd bij de gedachte "getrouwd".Zware gesprekken volgende en huilbuien.Toch door gezet en nu na een jaar voel ik me nog ellendiger! En heel ongelukkig.Ik heb het gevoel me eigen Ik kwijt te zijn.Hij werkt veel en ik sinds kort ook 5/6 dagen in de week.Het huishouden komt op mij neer en hij is vaak 4 avonden leuke dingen doen.Die ene dag dat ik dan vrij heb zorg ik dat voor de rest van de week het huishouden klaar heb.ppfff.
We drijven steeds verder uit elkaar en ik weet gewoon niet meer of ik nu echt nog van hem hou om met hem verder te gaan.Vrijen is al helemaal uit den boze en ik vind hem ook niet echt meer aantrekkelijk.Ik weet niet hoe het komt.
Het huwelijk zou toch leuk moeten zijn? Nu wil hij ook graag kinderen maar gaat alleen maar meer werken en wil door de weeks weinig voor laten.Dus ik werk dan 5/6 dagen in de week en het huishouden en een kind! dat red ik niet.Ik kan niet minder werken ivm het koophuis.
Door het te kort aan aandacht gaan je ogen wel weer open en heb ik iemand anders ontmoet.Ik ben nu dus verliefd en hij ook.
Beide in een relatie en weten niet goed wat we er mee aan moeten.Het klikt op veel fronten en het vrijen is ook super!
Hoe erg ook.
We hebben het er wel over gehad van hoe nu verder maar het is moeilijk.
Ik kan niet echt hoggte van hem krijgen,..dan wil hij alles.Samen wonen enz.Dan zegt ie weer dat ik niet voor hem bij me man weg moet gaan.Ik snap het niet echt.
Het heeft tijd nodig begrijp ik wel en je neemt niet zomaar een keus maar hoe weet ik bij hem ook dat het echt is?
Graag jullie advies.Ik quot maar alvast
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 6 juni 2008 om 16:37
Ik vind dat je ook heel erg doet alsof het je allemaal overkomt, alsof je er zelf niets over te zeggen had. Je had al twijfels over je huwelijk, maar bent toch getrouwd en nu voel je je nog ellendiger schrijf je. Je had destijds ook je huwelijk uit kunnen stellen, maar goed, het is nu te laat daarvoor. Minder werken is geen optie omdat je anders de hypotheek niet kunt ophoesten. Je komt steeds over alsof je geen enkele invloed op je eigen leven hebt. Je zou ook goedkoper kunnen gaan wonen. Ik zeg: je bent verantwoordelijk voor je eigen leven en als jij daar niet gelukkig mee bent, doe er dan iets aan (en niet in de vorm zoals je nu bezig bent). Je hebt voor dat huwelijk gekozen, dus probeer er iets van te maken, opgeven kan altijd nog.
Cum non tum age
vrijdag 6 juni 2008 om 17:08
Verbeter de wereld...
Als je niet happy bent, kappen met de situatie. Je moet beginnen met bepalen wat jij zelf wilt. Daarna heb je 2 opties: of je geeft je man en jullie huwelijk nog een kans, of je gooit de handdoek in de ring en gaat alleen verder. Je minnaar zou in beide opties geen rol moeten spelen. Indien je gaat voor optie 2, misschien komt hij dan wel weer een keer om de hoek kijken. Maar hij moet geen overwegingsfactor in je beslissing zijn. De bal ligt bij jou en ik zou er maar een trap tegenaan geven want in deze situatie wordt niemand gelukkiger.
Als je niet happy bent, kappen met de situatie. Je moet beginnen met bepalen wat jij zelf wilt. Daarna heb je 2 opties: of je geeft je man en jullie huwelijk nog een kans, of je gooit de handdoek in de ring en gaat alleen verder. Je minnaar zou in beide opties geen rol moeten spelen. Indien je gaat voor optie 2, misschien komt hij dan wel weer een keer om de hoek kijken. Maar hij moet geen overwegingsfactor in je beslissing zijn. De bal ligt bij jou en ik zou er maar een trap tegenaan geven want in deze situatie wordt niemand gelukkiger.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 6 juni 2008 om 17:27
O ja, je schrijft 'het huwelijk zou toch leuk moeten zijn?'.
Wie zegt dat? Het huwelijk is niet altijd leuk, in ieder geval niet vanzelf. Het is niet zo dat je bij je trouwboekje een zakje instant geluk krijgt voor de komende 50 jaar hoor. Moet je helemaal zelf voor zorgen.
En ik vind het eigenlijk nogal bizar dat je dit zo laat gebeuren. Het lijkt erop dat je zit af te wachten tot het eindelijk eens leuk en gezellig wordt, maar je doet er zelf niets aan. In plaats van met je man te bespreken dat je je het toch wat anders had voorgesteld ga je met een andere kerel naar bed. Wat sowieso een garantie is voor nóg meer problemen in je huwelijk.
Je bent geen slachtoffer van de situatie, volgens mij denk je dat zelf wel. Je hebt je eigen leven in de hand, en als jij niet blij bent met je werk, taakverdeling, huwelijk of man dan is het aan jou om daar iets aan de toen. Kom op zeg, kom eens in actie en dóe wat. Ga naar je baas, regel dat je minder kunt werken, zorg voor een goed gesprek met je man, dump die minnaar, bekijk hoe je wél wilt dat je leven eruit ziet en dóe er wat aan. Zo wordt het alleen maar erger.
Wie zegt dat? Het huwelijk is niet altijd leuk, in ieder geval niet vanzelf. Het is niet zo dat je bij je trouwboekje een zakje instant geluk krijgt voor de komende 50 jaar hoor. Moet je helemaal zelf voor zorgen.
En ik vind het eigenlijk nogal bizar dat je dit zo laat gebeuren. Het lijkt erop dat je zit af te wachten tot het eindelijk eens leuk en gezellig wordt, maar je doet er zelf niets aan. In plaats van met je man te bespreken dat je je het toch wat anders had voorgesteld ga je met een andere kerel naar bed. Wat sowieso een garantie is voor nóg meer problemen in je huwelijk.
Je bent geen slachtoffer van de situatie, volgens mij denk je dat zelf wel. Je hebt je eigen leven in de hand, en als jij niet blij bent met je werk, taakverdeling, huwelijk of man dan is het aan jou om daar iets aan de toen. Kom op zeg, kom eens in actie en dóe wat. Ga naar je baas, regel dat je minder kunt werken, zorg voor een goed gesprek met je man, dump die minnaar, bekijk hoe je wél wilt dat je leven eruit ziet en dóe er wat aan. Zo wordt het alleen maar erger.
vrijdag 6 juni 2008 om 17:30
Ook ik wil even reageren.....
Ik heb een beetje het gevoel dat je de "slechte" relatie die je hebt met je man als excuus hebt om vreemd te mogen gaan.
Je mist de spanning denk ik in je relatie, iets dat veel meer mensen hebben. Men vergeet vaak dat de vlinders op den duur worden vervangen door andere gevoelens.
En dan denkt men....help het is niet goed meer in mijn relatie.
Dus.......
Ik denk dat je heel goed met je eigen man moet gaan praten en je per direct je sexvriendjeminaar moet dumpen.
Dit lost nl. helemaal niets op.
Ook als je met hem verder zal gaan kom je op hetzelfde punt als waar je nu met je man zit......en wat doe je dan?
Weer naar een ander?
Denk niet dat dat dus een oplossing is.
Plan eens een weekendje samen weg en ga lekker met elkaar eten en praat praat praat. Ga samen weer eens helemaal uit je bol op muziek of ga lekker gekke dingen doen.
Wedden dat je dan weer een heel ander beeld krijgt van je man.
Je voelt dan af en toe weer een vlindertje in je buik en bent trots, trots omdat ie van jou is!
Een relatie is nu eenmaal niet iets vanzelfsprekends helaas....je moet er elke seconde hard aan werken.
Ik wens je heel veel succes!
Leolieke
Ik heb een beetje het gevoel dat je de "slechte" relatie die je hebt met je man als excuus hebt om vreemd te mogen gaan.
Je mist de spanning denk ik in je relatie, iets dat veel meer mensen hebben. Men vergeet vaak dat de vlinders op den duur worden vervangen door andere gevoelens.
En dan denkt men....help het is niet goed meer in mijn relatie.
Dus.......
Ik denk dat je heel goed met je eigen man moet gaan praten en je per direct je sexvriendjeminaar moet dumpen.
Dit lost nl. helemaal niets op.
Ook als je met hem verder zal gaan kom je op hetzelfde punt als waar je nu met je man zit......en wat doe je dan?
Weer naar een ander?
Denk niet dat dat dus een oplossing is.
Plan eens een weekendje samen weg en ga lekker met elkaar eten en praat praat praat. Ga samen weer eens helemaal uit je bol op muziek of ga lekker gekke dingen doen.
Wedden dat je dan weer een heel ander beeld krijgt van je man.
Je voelt dan af en toe weer een vlindertje in je buik en bent trots, trots omdat ie van jou is!
Een relatie is nu eenmaal niet iets vanzelfsprekends helaas....je moet er elke seconde hard aan werken.
Ik wens je heel veel succes!
Leolieke
