Net samenwonen en twijfels.. en nu?

Hey ladies,



Ik lees al een tijdje mee op het forum, maar heb nu zelf ook even een onderwerp waar ik zelf niet zo goed uitkom.. en waar ik graag jullie mening over wil!



Na een half jaartje om elkaar heen gedraaid te hebben, zijn mijn vriend en ik nu een jaar samen! We wonen nu sinds een maandje of 2 samen! En nu twijfel ik.. was het wel de juiste stap.. is hij het wel voor mij!



Mijn vriend heeft co-ouderschap over zijn dochtertje van bijna 5! Ik moet wel wennen aan dat veranderde leventje! Maar mijn band met haar is goed! Ik breng haar als ze bij ons is, in ieder geval 2 dagen per week naar school en haal ik haar op! Dat vind ik allemaal prima.. maar nu is mijn vriend steeds vaker 's avonds weg! Dan zit ik soms 4 avonden met haar alleen.. en de andere avonden is hij wel thuis, maar moet hij nog allerlei dingen doen of hang uitgeteld voor de tv! Ik snak soms gewoon naar een avondje samen iets leuks doen! Of gewoon met een wijntje op de bank! Maar het grootste punt waar ik moeite mee heb is het volgende.. 3 maanden geleden ben ik flauwgevallen en verkeerd terecht gekomen met een hersenschudding als gevolg! Ik moest de eerste dag en nacht om de 2 uur gewekt worden.. de volgende ochtend lag ik nog te slapen toen mijn vriend naar zijn werk ging.. maar heeft overdag niet even de moeite genomen om me te bellen hoe het met me ging! Of ik goed was wakker geworden.. Het gaf en geeft me een gevoel dat hij er niet echt voor me is.. Dat hij vooral bezig is met zijn werk en studie en ik er zomaar een beetje bijhang!



Is het een gevoel van wennen dat ik nu twijfel?

Dat is ook zo! Maar heb het er toch gewoon heel moeilijk mee! Mijn gevoel voor hem was en is niet weg! Hoewel mijn verstand weet dat dit de beste keuze was, zegt mijn gevoel me soms dat ik het liefste terug wil rennen.. en het terug goed wil maken!



Waarom is dit nu niet gewoon makkelijk!

waarom is het toch zo moeilijk! Het ging zo goed de afgelopen week! (met mijn gezondheid iets minder.. maar ja)



Maar gister had ik hem aan de telefoon.. en hij liep helemaal over! Wist niet hoe hij al zijn afspraken rond moest krijgen.. en hoewel het een bevestiging was van hetgeen ik al wist, deed het toch wel pijn.

Thnx Isa! Ik weet het ook wel. Maar zocht even een hart onder de riem.



Nu moet ik alleen nog een weg vinden in het feit dat ik het niet gezien heb voor we zijn gaan samenwonen.. Maar ook dat zal vast snel komen!