Relaties
alle pijlers
Niet verliefd durven worden
woensdag 23 september 2009 om 18:27
Het was lang geleden dat ik me echt verliefd voelde.
Dacht zelfs dat ik het niet meer zou meemaken.
In de afgelopen jaren ben ik wel eens een man tegengekomen die ik dan leuker vond dan andere mannen maar het echte verliefde gevoel, dat ontbrak.
En vaak zocht ik ook naar een reden of een aanleiding, die zich dan ook wel redelijk snel altijd aandiende als ‘afknapper’, waarna ik eigenlijk weer opgelucht was, dat het weer over was.
Maar nu. Een week of anderhalf geleden.
Ik zag hem, en ik wist het.
Dit is iemand waarop ik verliefd kan worden zoals ik in jaren niet geweest ben.
Ergens in mijn achterhoofd wist ik (ik heb zo nu en dan zijn naam horen vallen) van zijn bestaan af. Heb vorig jaar een mailcontact met hem gehad over een conflict, waar hij mijn sympathie al verdiende door de manier waarop dit werd opgelost.
Maar nu ik hem dan in levende lijve zag, en sprak, wat een man!
Ik heb me aan hem voorgesteld, en dat was de enige keer dat ik hem rechtstreeks aan heb durven kijken. De rest van de tijd was er steeds ‘toevallig’ oogcontact, d.w.z. ik kon af en toe niet laten naar hem te kijken, en het leek wel of hij dat steeds voelde.
Maar wat ik al zei, dit is iemand waarop ik zo verliefd zou kunnen worden, dat ik me er compleet in verlies. Ik sta het mezelf namelijk niet toe, omdat ik me niet kan voorstellen dat degene waar het omgaat hetzelfde voor mij zou kunnen voelen.
Ik heb eerder de neiging om ‘genoegen te nemen’ met wie er ooit iets voor mij voelt. Hier heb ik in zoverre van geleerd dat ik dat nóóit meer zal doen, dus daarom was ik de mannen zat de laatste jaren.
Ik had het idee dat er ooit nog iemand zou komen die ik écht zou zien zitten, waarbij ik het gevoel zou hebben dat ik zo bij hem zou aansluiten, dat ik het gevoel heb dat ik hem herken bij de eerste aanblik, dat had ik dus totaal uitgesloten. Let wel: dat is hoe ik die ontmoeting zie….
En dan laat ik dat gevoel even in de week, even sudderen, geniet er toch een beetje van, spannend ook, en denk ik hoe ik eventuele volgende ontmoetingen zou kunnen bewerkstelligen en dan kijk ik naar boer zoekt vrouw en dan zie ik daar al die vrouwen die een klik voelen maar die door ’haar’ boer toch mooi afgeserveerd worden. Helemaal geen klik dus.
En dan denk ik bij mezelf: ik lijk wel gek ook.
Deze ongebonden man zit vast niet op mij te wachten. Die kiest wel iemand uit de ongetwijfeld andere gegadigden
En die andere zelf in mij zegt: als ik zo denk, gebeurt er nooit wat. Wat heb ik te verliezen? En wat belangrijker, wat heb ik te winnen?
Dacht zelfs dat ik het niet meer zou meemaken.
In de afgelopen jaren ben ik wel eens een man tegengekomen die ik dan leuker vond dan andere mannen maar het echte verliefde gevoel, dat ontbrak.
En vaak zocht ik ook naar een reden of een aanleiding, die zich dan ook wel redelijk snel altijd aandiende als ‘afknapper’, waarna ik eigenlijk weer opgelucht was, dat het weer over was.
Maar nu. Een week of anderhalf geleden.
Ik zag hem, en ik wist het.
Dit is iemand waarop ik verliefd kan worden zoals ik in jaren niet geweest ben.
Ergens in mijn achterhoofd wist ik (ik heb zo nu en dan zijn naam horen vallen) van zijn bestaan af. Heb vorig jaar een mailcontact met hem gehad over een conflict, waar hij mijn sympathie al verdiende door de manier waarop dit werd opgelost.
Maar nu ik hem dan in levende lijve zag, en sprak, wat een man!
Ik heb me aan hem voorgesteld, en dat was de enige keer dat ik hem rechtstreeks aan heb durven kijken. De rest van de tijd was er steeds ‘toevallig’ oogcontact, d.w.z. ik kon af en toe niet laten naar hem te kijken, en het leek wel of hij dat steeds voelde.
Maar wat ik al zei, dit is iemand waarop ik zo verliefd zou kunnen worden, dat ik me er compleet in verlies. Ik sta het mezelf namelijk niet toe, omdat ik me niet kan voorstellen dat degene waar het omgaat hetzelfde voor mij zou kunnen voelen.
Ik heb eerder de neiging om ‘genoegen te nemen’ met wie er ooit iets voor mij voelt. Hier heb ik in zoverre van geleerd dat ik dat nóóit meer zal doen, dus daarom was ik de mannen zat de laatste jaren.
Ik had het idee dat er ooit nog iemand zou komen die ik écht zou zien zitten, waarbij ik het gevoel zou hebben dat ik zo bij hem zou aansluiten, dat ik het gevoel heb dat ik hem herken bij de eerste aanblik, dat had ik dus totaal uitgesloten. Let wel: dat is hoe ik die ontmoeting zie….
En dan laat ik dat gevoel even in de week, even sudderen, geniet er toch een beetje van, spannend ook, en denk ik hoe ik eventuele volgende ontmoetingen zou kunnen bewerkstelligen en dan kijk ik naar boer zoekt vrouw en dan zie ik daar al die vrouwen die een klik voelen maar die door ’haar’ boer toch mooi afgeserveerd worden. Helemaal geen klik dus.
En dan denk ik bij mezelf: ik lijk wel gek ook.
Deze ongebonden man zit vast niet op mij te wachten. Die kiest wel iemand uit de ongetwijfeld andere gegadigden
En die andere zelf in mij zegt: als ik zo denk, gebeurt er nooit wat. Wat heb ik te verliezen? En wat belangrijker, wat heb ik te winnen?
woensdag 23 september 2009 om 18:37
Waarom zou iemand niet verliefd op je kunnen worden? Waarom zou jij het niet waard zijn??
Zoals je zelf al zegt, wat heb je te verliezen? En mocht je een blauwtje lopen, wat dan? Een ramp?
Misschien zou je eens voorzichtig kunnen mailen, zo van: goh, ik vond het leuk je te zien, heb je misschien zin om eens samen af te spreken?
Succes, enne... Geniet ervan!
Zoals je zelf al zegt, wat heb je te verliezen? En mocht je een blauwtje lopen, wat dan? Een ramp?
Misschien zou je eens voorzichtig kunnen mailen, zo van: goh, ik vond het leuk je te zien, heb je misschien zin om eens samen af te spreken?
Succes, enne... Geniet ervan!
woensdag 23 september 2009 om 18:45
quote:Perel schreef op 23 september 2009 @ 18:27:
Maar wat ik al zei, dit is iemand waarop ik zo verliefd zou kunnen worden, dat ik me er compleet in verlies. Ik sta het mezelf namelijk niet toe, omdat ik me niet kan voorstellen dat degene waar het omgaat hetzelfde voor mij zou kunnen voelen.
Ik heb eerder de neiging om ‘genoegen te nemen’ met wie er ooit iets voor mij voelt. Hier heb ik in zoverre van geleerd dat ik dat nóóit meer zal doen, dus daarom was ik de mannen zat de laatste jaren.
Ik had het idee dat er ooit nog iemand zou komen die ik écht zou zien zitten, waarbij ik het gevoel zou hebben dat ik zo bij hem zou aansluiten, dat ik het gevoel heb dat ik hem herken bij de eerste aanblik, dat had ik dus totaal uitgesloten. Let wel: dat is hoe ik die ontmoeting zie….
En dan laat ik dat gevoel even in de week, even sudderen, geniet er toch een beetje van, spannend ook, en denk ik hoe ik eventuele volgende ontmoetingen zou kunnen bewerkstelligen en dan kijk ik naar boer zoekt vrouw en dan zie ik daar al die vrouwen die een klik voelen maar die door ’haar’ boer toch mooi afgeserveerd worden. Helemaal geen klik dus.
En dan denk ik bij mezelf: ik lijk wel gek ook.
Deze ongebonden man zit vast niet op mij te wachten. Die kiest wel iemand uit de ongetwijfeld andere gegadigden
En die andere zelf in mij zegt: als ik zo denk, gebeurt er nooit wat. Wat heb ik te verliezen? En wat belangrijker, wat heb ik te winnen?
Ik weet niet wat jij voor erge dingen in de liefde hebt meegemaakt.. maar uit je bericht komt duidelijk naar voren dat jij heel onzeker bent (geworden).
Je zegt: ''Maar wat ik al zei, dit is iemand waarop ik zo verliefd zou kunnen worden, dat ik me er compleet in verlies. Ik sta het mezelf namelijk niet toe, omdat ik me niet kan voorstellen dat degene waar het omgaat hetzelfde voor mij zou kunnen voelen."
Wat erg dat je zo denkt! Je haalt jezelf hiermee heel erg naar beneden! En daar komt bij dat je deze man eigenlijk helemaal niet goed kent, toch? Dan is het misschien liefde op het eerste gezicht, maar misschien valt zijn karakter uiteindelijk ontzettend tegen! Straal wat zekerheid uit, dat komt veel positiever over (vooral op hem )
Aantal vraagjes:
- Waar kom je hem tegen?
- Hoe vaak zie je hem?
- Je zegt dat je alleen oogcontact hebt; kun je ook een gesprek met hem aangaan dat niet direct op hoeft te vallen?
Je moet in contact met hem komen, want je vindt hem duidelijk leuk.
Jouw laatste zin:
"Wat heb ik te winnen?"
Daar zul je alleen achter komen als je hem leert kennen.......
Maar wat ik al zei, dit is iemand waarop ik zo verliefd zou kunnen worden, dat ik me er compleet in verlies. Ik sta het mezelf namelijk niet toe, omdat ik me niet kan voorstellen dat degene waar het omgaat hetzelfde voor mij zou kunnen voelen.
Ik heb eerder de neiging om ‘genoegen te nemen’ met wie er ooit iets voor mij voelt. Hier heb ik in zoverre van geleerd dat ik dat nóóit meer zal doen, dus daarom was ik de mannen zat de laatste jaren.
Ik had het idee dat er ooit nog iemand zou komen die ik écht zou zien zitten, waarbij ik het gevoel zou hebben dat ik zo bij hem zou aansluiten, dat ik het gevoel heb dat ik hem herken bij de eerste aanblik, dat had ik dus totaal uitgesloten. Let wel: dat is hoe ik die ontmoeting zie….
En dan laat ik dat gevoel even in de week, even sudderen, geniet er toch een beetje van, spannend ook, en denk ik hoe ik eventuele volgende ontmoetingen zou kunnen bewerkstelligen en dan kijk ik naar boer zoekt vrouw en dan zie ik daar al die vrouwen die een klik voelen maar die door ’haar’ boer toch mooi afgeserveerd worden. Helemaal geen klik dus.
En dan denk ik bij mezelf: ik lijk wel gek ook.
Deze ongebonden man zit vast niet op mij te wachten. Die kiest wel iemand uit de ongetwijfeld andere gegadigden
En die andere zelf in mij zegt: als ik zo denk, gebeurt er nooit wat. Wat heb ik te verliezen? En wat belangrijker, wat heb ik te winnen?
Ik weet niet wat jij voor erge dingen in de liefde hebt meegemaakt.. maar uit je bericht komt duidelijk naar voren dat jij heel onzeker bent (geworden).
Je zegt: ''Maar wat ik al zei, dit is iemand waarop ik zo verliefd zou kunnen worden, dat ik me er compleet in verlies. Ik sta het mezelf namelijk niet toe, omdat ik me niet kan voorstellen dat degene waar het omgaat hetzelfde voor mij zou kunnen voelen."
Wat erg dat je zo denkt! Je haalt jezelf hiermee heel erg naar beneden! En daar komt bij dat je deze man eigenlijk helemaal niet goed kent, toch? Dan is het misschien liefde op het eerste gezicht, maar misschien valt zijn karakter uiteindelijk ontzettend tegen! Straal wat zekerheid uit, dat komt veel positiever over (vooral op hem )
Aantal vraagjes:
- Waar kom je hem tegen?
- Hoe vaak zie je hem?
- Je zegt dat je alleen oogcontact hebt; kun je ook een gesprek met hem aangaan dat niet direct op hoeft te vallen?
Je moet in contact met hem komen, want je vindt hem duidelijk leuk.
Jouw laatste zin:
"Wat heb ik te winnen?"
Daar zul je alleen achter komen als je hem leert kennen.......
woensdag 23 september 2009 om 18:55
lieve Perel,
allereerst blij om te horen dat het nog bestaat. Dat je iemand tegen kan komen waar je meteen zooo weg van bent. Ik zie 100en mannen maar heb dat nooit. Dank je voor je hoop.
Voor jou: het klinkt alsof je bent beschadigd in de liefde. Dat ben ik ook, ik heb gevoeld hoe het is om intens veel van iemand te houden en hoe het voelt als die persoon dan de deur dichtklapt. Letterlijk het gevoel van een gebroken hart. Maar ik weet ook dat ik dit heb overleefd. En ik ben ook nerveus voor een volgende relatie, maar als het me overkomt spring ik er toch weer voor de volle 100% in. Want mocht het toch weer fout gaan dan weet met mijn ervaring dat het veel pijn doet en verdriet maar dat ik ook deze keer het weer zou overleven.
En nu. Ga ervoor Perel! Sla jezelf over een paar weken niet voor de kop dat je deze man hebt laten lopen door de krassen die je in het verleden hebt opgelopen. Dat die krassen nu nog doorwerken in de nieuwe kans op iets heel moois.
Ogen dicht en springen.
Mocht het misgaan dan zijn wij er als forum om je weer op te vangen.
Mocht het goed gaan... graag ook updates
allereerst blij om te horen dat het nog bestaat. Dat je iemand tegen kan komen waar je meteen zooo weg van bent. Ik zie 100en mannen maar heb dat nooit. Dank je voor je hoop.
Voor jou: het klinkt alsof je bent beschadigd in de liefde. Dat ben ik ook, ik heb gevoeld hoe het is om intens veel van iemand te houden en hoe het voelt als die persoon dan de deur dichtklapt. Letterlijk het gevoel van een gebroken hart. Maar ik weet ook dat ik dit heb overleefd. En ik ben ook nerveus voor een volgende relatie, maar als het me overkomt spring ik er toch weer voor de volle 100% in. Want mocht het toch weer fout gaan dan weet met mijn ervaring dat het veel pijn doet en verdriet maar dat ik ook deze keer het weer zou overleven.
En nu. Ga ervoor Perel! Sla jezelf over een paar weken niet voor de kop dat je deze man hebt laten lopen door de krassen die je in het verleden hebt opgelopen. Dat die krassen nu nog doorwerken in de nieuwe kans op iets heel moois.
Ogen dicht en springen.
Mocht het misgaan dan zijn wij er als forum om je weer op te vangen.
Mocht het goed gaan... graag ook updates
woensdag 23 september 2009 om 18:55
Het is iemand die in de organisatie zit van een vereniging waar een van mijn kinderen lid van is. Ik heb hem nu ontmoet tijdens een informatiebijeenkomst over de gang van zaken in het komende jaar.
Ik doe soms wat vrijwilligerswerk voor de club, ik kan contact met hem opnemen als ik iets wil bespreken e.d., dus die mogelijkheid is er zeker.
Ik doe soms wat vrijwilligerswerk voor de club, ik kan contact met hem opnemen als ik iets wil bespreken e.d., dus die mogelijkheid is er zeker.
woensdag 23 september 2009 om 19:21
Weet je, Perel, je berichtje doet me zeer. Waarom zou je 'genoegen nemen met minder,' met de eerste de best hork die jou wel ziet zitten en die jij niet ziet zitten? Want dat komt er uit, als je jouw redenering doortrekt.
Durf je kwetsbaar op te stellen.
Jouw berichtje doet me ook zeer omdat ik zelf zo'n 'klik' had met iemand en diegene durft niet en heeft een heel scala aan 'verhalen' waarom hij liever vrijgezel wil blijven. Au. En toch vind ik hem bijzonder: hij is een goed en leuk en lief mens. Dus ik ben nu aan het uitzoeken waar we uiteindelijk uitkomen...
Durf je kwetsbaar op te stellen.
Jouw berichtje doet me ook zeer omdat ik zelf zo'n 'klik' had met iemand en diegene durft niet en heeft een heel scala aan 'verhalen' waarom hij liever vrijgezel wil blijven. Au. En toch vind ik hem bijzonder: hij is een goed en leuk en lief mens. Dus ik ben nu aan het uitzoeken waar we uiteindelijk uitkomen...
woensdag 23 september 2009 om 21:09
Gianna,
Het zo te zien staan doet mij ook pijn. Omdat het inderdaad zo gegaan is in het verleden.
Ik heb altijd gedacht dat liefde, geluk en succes wel haalbaar was voor anderen, en hoopte dat voor mezelf ook, om direct daar achter aan te denken: dat is voor jou niet weggelegd.
Ik ben de laatste jaren wel anders tegen de dingen aan gaan kijken, en dit is weer een stapje.
Gianna, hoeveel invloed heb jij dan in jouw situatie? Heb je wel een relatie met diegene (gehad)?
Het zo te zien staan doet mij ook pijn. Omdat het inderdaad zo gegaan is in het verleden.
Ik heb altijd gedacht dat liefde, geluk en succes wel haalbaar was voor anderen, en hoopte dat voor mezelf ook, om direct daar achter aan te denken: dat is voor jou niet weggelegd.
Ik ben de laatste jaren wel anders tegen de dingen aan gaan kijken, en dit is weer een stapje.
Gianna, hoeveel invloed heb jij dan in jouw situatie? Heb je wel een relatie met diegene (gehad)?
woensdag 23 september 2009 om 23:57
Ik heb veel met mezelf 'gepraat' de laatste twee maanden, want sindsdien speelt dit. Ik probeer te genieten van wat ik krijg: vriendschap en liefde en van mijn eigen geluk en plezier uit te gaan en niets van hem te verwachten. Ik hoef niks, heb ik besloten: het geluk ligt in mezelf. En ik stel me kwetsbaar op: ik heb hem gezegd dat ik hem lekker toch leuk blijf vinden, hoe eng hij het ook vindt. (Hij waarschuwt me nl. de hele tijd ivm zijn vrijgezelle 'kroeglevensstijl') Ik kan hem niet veranderen. Ik kan alleen mezelf zijn en 'bij mezelf blijven.' En ik ga niet achter hem aanlopen, maar ook niet uitdagen of flirten met anderen. Hij is en blijft een goede vriend, die me erg dierbaar is. Maar meer zit er niet in, wat hem betreft. Dus dat is op dit moment zo en dat accepteer ik.
Ik ga dus ook niet flirten en genoegen nemen met de eerste de beste hork. Geïnteresseerde mannen genoeg, ook vanavond weer in de kroeg. Heb ik niet nodig voor mijn bevestiging, maar ik vind die aandacht wel aandoenlijk en ik heb een gezellige praatavond met hen hoor. Aandacht en lol vindt iedereen leuk.
Als ik jou was, zou ik ook gewoon met droomman in contact zien te komen, zijdelings 'per ongeluk.' Maar het begint allemaal met jezelf leuk en de moeite waard vinden. Dan is de ander een aanvulling, niet iemand waar je je hele levensbevestiging uit hoeft te halen. Jij bent de moeite waard. Die ander heb je niet nodig, die kan er hoogstens 'bij komen.'
Dat zijn mijn levensfilosofieën die ik mezelf zo ongeveer vertel. En ze werken niet onaardig Krijgen en genieten in plaats van willen hebben en nemen. Geven, ook, belangeloos.
Ik ga dus ook niet flirten en genoegen nemen met de eerste de beste hork. Geïnteresseerde mannen genoeg, ook vanavond weer in de kroeg. Heb ik niet nodig voor mijn bevestiging, maar ik vind die aandacht wel aandoenlijk en ik heb een gezellige praatavond met hen hoor. Aandacht en lol vindt iedereen leuk.
Als ik jou was, zou ik ook gewoon met droomman in contact zien te komen, zijdelings 'per ongeluk.' Maar het begint allemaal met jezelf leuk en de moeite waard vinden. Dan is de ander een aanvulling, niet iemand waar je je hele levensbevestiging uit hoeft te halen. Jij bent de moeite waard. Die ander heb je niet nodig, die kan er hoogstens 'bij komen.'
Dat zijn mijn levensfilosofieën die ik mezelf zo ongeveer vertel. En ze werken niet onaardig Krijgen en genieten in plaats van willen hebben en nemen. Geven, ook, belangeloos.
donderdag 24 september 2009 om 00:01
Ik vind verliefd zijn ook niet zo'n aangename emotie. Tenminste niet op mijn leeftijd. Ik houd ervan dingen onder controle te hebben, heb net een zeer onaangename scheiding en ontrouw van man voor een groot deel verwerkt en dan komen er weer allerlei vlinders en chemische processen die mij tot een 'nervous wreck' kunnen maken. Aaaaargh! Daar gaat mijn waardigheid! Aan de andere kant geniet ik er wel van hoor: ik loop echt te stralen, eet amper enz enz. Maar ik ga hem niet achterna lopen (heb hem nu ook alweer een hele week niet gezien bijvoorbeeld en dat kan nog best een tijdje duren).
donderdag 24 september 2009 om 22:51
