Relaties
alle pijlers
niet wel niet wel....en nu wil ik niet!
zaterdag 9 februari 2008 om 23:40
Hallo,
Net ook al een topic geopend over mijn relatie maar heb eigenlijk nog wat waar ik mee zit dus nog maar eentje...
Ik heb een jaar nu een hele leuke relatie, zijn al een jaar samen bijna en ik wil eigenlijk wel samenwonen aangezien we al 7 maanden bij elkaar op een kamertje van 22m2 wonen. Eerst bij hem, nu bij mij.
Zijn kamer is bijna klaar maar hij heeft er niet echt haast bij aangezien die al 3 maanden bijna klaar is.
En ondertussen blijft hij gewoon hier bij mij. wat voor mij geen probleem is want ik ben overdag toch aan het werk, maar voor hem vervelend is als je het mij vraagt, altijd ergens anders zijn...
Maar hij wilde eerst met mij samenwonen, wilde toen ineens absoluut niet meer, toen wilde hij een eigen kamer ergens anders, maar nu zit hij er maar niet, en wil ik graag samenwonen, maar heeft hij ineens haast om naar zijn nieuwe kamer te gaan. Geen probleem, hoor van vrienden die ongeveer dezelfde leeftijd hebben dat het overal fout gaat zodra ze gaan samenwonen...
Dus ik ben eigenlijk wel genezen...
En vind het heerlijk soms lekker even alleen te zijn en een paar dagen elkaar niet te zien...Had dat nooit van mezelf verwacht en vind het vreselijk als ik hem 3 dagen niet zal zien, maar als het dan eenmaal zo is vind ik het heerlijk, lekker alleen in MIJN kamerje aanrommelen...Kijken wat IK wil, enz..
Begint HIJ ineens serieus over samenwonen/kopen van een huis...
Niet in de stad, maar vlakbij de stad, wat goedkoop wonen is...
Verward me eigenlijk, want weet niet of ik het nog wel wil, wat raar is omdat ik ZO graag wilde gaan samenwonen tot 2 weken geleden..Was er ongelovelijk verdrietig over dat hij het niet wilde, moest er zo van huilen...
En nu eigenlijk stom, maar net alsof ik alleen maar wilde dat hij het WIL in plaats van dat ik het wil en hij niet...
wat te doen?!
Net ook al een topic geopend over mijn relatie maar heb eigenlijk nog wat waar ik mee zit dus nog maar eentje...
Ik heb een jaar nu een hele leuke relatie, zijn al een jaar samen bijna en ik wil eigenlijk wel samenwonen aangezien we al 7 maanden bij elkaar op een kamertje van 22m2 wonen. Eerst bij hem, nu bij mij.
Zijn kamer is bijna klaar maar hij heeft er niet echt haast bij aangezien die al 3 maanden bijna klaar is.
En ondertussen blijft hij gewoon hier bij mij. wat voor mij geen probleem is want ik ben overdag toch aan het werk, maar voor hem vervelend is als je het mij vraagt, altijd ergens anders zijn...
Maar hij wilde eerst met mij samenwonen, wilde toen ineens absoluut niet meer, toen wilde hij een eigen kamer ergens anders, maar nu zit hij er maar niet, en wil ik graag samenwonen, maar heeft hij ineens haast om naar zijn nieuwe kamer te gaan. Geen probleem, hoor van vrienden die ongeveer dezelfde leeftijd hebben dat het overal fout gaat zodra ze gaan samenwonen...
Dus ik ben eigenlijk wel genezen...
En vind het heerlijk soms lekker even alleen te zijn en een paar dagen elkaar niet te zien...Had dat nooit van mezelf verwacht en vind het vreselijk als ik hem 3 dagen niet zal zien, maar als het dan eenmaal zo is vind ik het heerlijk, lekker alleen in MIJN kamerje aanrommelen...Kijken wat IK wil, enz..
Begint HIJ ineens serieus over samenwonen/kopen van een huis...
Niet in de stad, maar vlakbij de stad, wat goedkoop wonen is...
Verward me eigenlijk, want weet niet of ik het nog wel wil, wat raar is omdat ik ZO graag wilde gaan samenwonen tot 2 weken geleden..Was er ongelovelijk verdrietig over dat hij het niet wilde, moest er zo van huilen...
En nu eigenlijk stom, maar net alsof ik alleen maar wilde dat hij het WIL in plaats van dat ik het wil en hij niet...
wat te doen?!
zaterdag 9 februari 2008 om 23:45
Niks doen Vanessa.
Gewoon op je zelf blijven wonen voorlopig. Jij bent nu nog niet klaar voor samenwonen want je vertrouwen heeft een knauw gekregen.
Je merkt het vanzelf als je er wel weer aan toe bent. Wie weet over een paar maanden, wie weet pas over een langere tijd maar het komt vanzelf een keer. Of niet. Maar in ieder geval nu niet, dat lijkt me duidelijk.
Gewoon op je zelf blijven wonen voorlopig. Jij bent nu nog niet klaar voor samenwonen want je vertrouwen heeft een knauw gekregen.
Je merkt het vanzelf als je er wel weer aan toe bent. Wie weet over een paar maanden, wie weet pas over een langere tijd maar het komt vanzelf een keer. Of niet. Maar in ieder geval nu niet, dat lijkt me duidelijk.
zaterdag 9 februari 2008 om 23:46
haha, ja ik woon dus op mezelf. Alleen woont mijn vriendje al een hele tijd onofficieel bij mij in...
En eigenlijk diep van binnen wil ik eerst nog heel graag tevreden en gelukkig met mezelf zijn en in balans...en soms lekker niks, lekker alleen zijn...
Alleen ik heb er zo op aangedrongen dat ik nu niet durf te zeggen dat ik niet meer wil!
En eigenlijk diep van binnen wil ik eerst nog heel graag tevreden en gelukkig met mezelf zijn en in balans...en soms lekker niks, lekker alleen zijn...
Alleen ik heb er zo op aangedrongen dat ik nu niet durf te zeggen dat ik niet meer wil!
zaterdag 9 februari 2008 om 23:48
Ik denk dat er wel wat in zit in wat je schrijft, dat je gewoon erg graag wilde weten of hij jou wil als partner om mee samen te wonen. Toen je dat bevestigd gekregen had was de drang er voor jou vanaf. Jullie zijn er duidelijk nog niet aan toe, aan een huis kopen en zo. Geeft niks toch? je kunt nog een heel groot deel van je leven samenwonen en alleen zijn is soms inderdaad zalig. Geniet lekker van je LAT relatie, dat samenwonen komt wel.
zaterdag 9 februari 2008 om 23:48
quote:eleonora schreef op 09 februari 2008 @ 23:45:
Niks doen Vanessa.
Gewoon op je zelf blijven wonen voorlopig. Jij bent nu nog niet klaar voor samenwonen want je vertrouwen heeft een knauw gekregen.
Je merkt het vanzelf als je er wel weer aan toe bent. Wie weet over een paar maanden, wie weet pas over een langere tijd maar het komt vanzelf een keer. Of niet. Maar in ieder geval nu niet, dat lijkt me duidelijk.Het probleem is dat ik noooit durf aan te geven wat IK wil. Bang om hem boos te maken of te kwetsen en bang dat hij me verlaat....Omdat ik mijn eigen mening heb. Cijfer mezelf vaak weg en eigenlijk wil ik daar graag van af, maar weet niet hoe zonder hem teleur te stellen. Want hij is ontzettend lief voor me meestal en wil hem echt niet kwijt ofzo. En wil hem ook niet dat gevoel geven!
Niks doen Vanessa.
Gewoon op je zelf blijven wonen voorlopig. Jij bent nu nog niet klaar voor samenwonen want je vertrouwen heeft een knauw gekregen.
Je merkt het vanzelf als je er wel weer aan toe bent. Wie weet over een paar maanden, wie weet pas over een langere tijd maar het komt vanzelf een keer. Of niet. Maar in ieder geval nu niet, dat lijkt me duidelijk.Het probleem is dat ik noooit durf aan te geven wat IK wil. Bang om hem boos te maken of te kwetsen en bang dat hij me verlaat....Omdat ik mijn eigen mening heb. Cijfer mezelf vaak weg en eigenlijk wil ik daar graag van af, maar weet niet hoe zonder hem teleur te stellen. Want hij is ontzettend lief voor me meestal en wil hem echt niet kwijt ofzo. En wil hem ook niet dat gevoel geven!
zaterdag 9 februari 2008 om 23:50
quote:eleonora schreef op 09 februari 2008 @ 23:48:
Ik denk dat er wel wat in zit in wat je schrijft, dat je gewoon erg graag wilde weten of hij jou wil als partner om mee samen te wonen. Toen je dat bevestigd gekregen had was de drang er voor jou vanaf. Jullie zijn er duidelijk nog niet aan toe, aan een huis kopen en zo. Geeft niks toch? je kunt nog een heel groot deel van je leven samenwonen en alleen zijn is soms inderdaad zalig. Geniet lekker van je LAT relatie, dat samenwonen komt wel.
Ja denk dat ik het zag en zocht als bevestiging of hij wel echt voor mij ging en was heel erg teleurgesteld toen hij niet wilde. En nu wil hij wel en besef ik me dat dat ook niet gelukmakend is....Dat het tussen ons ook mis gaat als we het nu doen. Ook tegen hem gezegd en hij begreep dat ik wel inzag dat we het nu nog niet moesten doen, maar ineens begint hij er dagelijks over, en zie ik het niet meer zo zitten...
Raar toch
Ik denk dat er wel wat in zit in wat je schrijft, dat je gewoon erg graag wilde weten of hij jou wil als partner om mee samen te wonen. Toen je dat bevestigd gekregen had was de drang er voor jou vanaf. Jullie zijn er duidelijk nog niet aan toe, aan een huis kopen en zo. Geeft niks toch? je kunt nog een heel groot deel van je leven samenwonen en alleen zijn is soms inderdaad zalig. Geniet lekker van je LAT relatie, dat samenwonen komt wel.
Ja denk dat ik het zag en zocht als bevestiging of hij wel echt voor mij ging en was heel erg teleurgesteld toen hij niet wilde. En nu wil hij wel en besef ik me dat dat ook niet gelukmakend is....Dat het tussen ons ook mis gaat als we het nu doen. Ook tegen hem gezegd en hij begreep dat ik wel inzag dat we het nu nog niet moesten doen, maar ineens begint hij er dagelijks over, en zie ik het niet meer zo zitten...
Raar toch
zaterdag 9 februari 2008 om 23:51
Dat snap ik best lieve meid maar samenwonen, écht officieel alles samen is een hele stap en ik denk dat het belangrijk is als je nu een keer echt eerlijk bent. Dat je nog niet toe bent aan het samenwonen wil niet zeggen dat je niet van je vriend houdt. Ik denk dat je hem dat best duidelijk kunt maken hoewel hij het misschien lastig vindt omdat jij er eerst nogal op aandrong. Maar goed, ook jij kunt van gedachten veranderen en dat moet hij begrijpen aangezien hij het zelf ook allemaal niet zo zeker wist wat dat samenwonen betrof.
zaterdag 9 februari 2008 om 23:53
quote:eleonora schreef op 09 februari 2008 @ 23:51:
Dat snap ik best lieve meid maar samenwonen, écht officieel alles samen is een hele stap en ik denk dat het belangrijk is als je nu een keer echt eerlijk bent. Dat je nog niet toe bent aan het samenwonen wil niet zeggen dat je niet van je vriend houdt. Ik denk dat je hem dat best duidelijk kunt maken hoewel hij het misschien lastig vindt omdat jij er eerst nogal op aandrong. Maar goed, ook jij kunt van gedachten veranderen en dat moet hij begrijpen aangezien hij het zelf ook allemaal niet zo zeker wist wat dat samenwonen betrof.Precies, eigenlijk precies hetzelfde. Toen wilde hij ineens niet meer. En dat is het vervelende....Ik weet hoeveel pijn mij dat onbewust heeft gedaan en wil hem niet ook op zo´n manier pijn daarmee doen...
Dat snap ik best lieve meid maar samenwonen, écht officieel alles samen is een hele stap en ik denk dat het belangrijk is als je nu een keer echt eerlijk bent. Dat je nog niet toe bent aan het samenwonen wil niet zeggen dat je niet van je vriend houdt. Ik denk dat je hem dat best duidelijk kunt maken hoewel hij het misschien lastig vindt omdat jij er eerst nogal op aandrong. Maar goed, ook jij kunt van gedachten veranderen en dat moet hij begrijpen aangezien hij het zelf ook allemaal niet zo zeker wist wat dat samenwonen betrof.Precies, eigenlijk precies hetzelfde. Toen wilde hij ineens niet meer. En dat is het vervelende....Ik weet hoeveel pijn mij dat onbewust heeft gedaan en wil hem niet ook op zo´n manier pijn daarmee doen...
zondag 10 februari 2008 om 10:38
quote:En eigenlijk diep van binnen wil ik eerst nog heel graag tevreden en gelukkig met mezelf zijn en in balans...en soms lekker niks, lekker alleen zijn...
Wees trouw aan jezelf......... dit is duidelijk genoeg.
Samenwonen is een heel grote stap! Ik wou dat ik dit bovenste ook eerst had gedaan, maar ik ben destijds nog keurig vanuit huis getrouwd heel lang geleden (dat ging dus ook mis).
Wees trouw aan jezelf......... dit is duidelijk genoeg.
Samenwonen is een heel grote stap! Ik wou dat ik dit bovenste ook eerst had gedaan, maar ik ben destijds nog keurig vanuit huis getrouwd heel lang geleden (dat ging dus ook mis).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 10 februari 2008 om 11:19
quote:vanessa1985 schreef op 09 februari 2008 @ 23:40:
Had dat nooit van mezelf verwacht en vind het vreselijk als ik hem 3 dagen niet zal zien, maar als het dan eenmaal zo is vind ik het heerlijk, lekker alleen in MIJN kamerje aanrommelen...Kijken wat IK wil, enz..
Begint HIJ ineens serieus over samenwonen/kopen van een huis...
Niet in de stad, maar vlakbij de stad, wat goedkoop wonen is...
Als ik je verhaal lees vallen me deze twee zinnen op. Uit de eerste zin maak ik op dat jij op dit moment liever niet wil samenwonen, je wil tijd en ruimte voor jezelf. Je bent er op dit moment blijkbaar niet klaar voor om te gaan samenwonen. Je durft hem dit alleen niet te vertellen, omdat je hem niet wilt kwetsen. In mijn ogen kwets je hem dan juist, omdat je niet eerlijk durft te vertellen wat JIJ wilt, wat JIJ belangrijk vindt. In een relatie hoor je elkaars mening en gevoel te respecteren, en die kans geef je hem nu niet. (Of misschien geeft hij jou de ruimte niet, maar dan moet die er komen).
Het andere wat me opviel is dat je over goedkoop wonen begint. Hij wil wel samenwonen, maar alleen goedkoop. Daar is natuurlijk niks mis mee, zolang je maar zeker weet dat hij niet alleen met je wil samenwonen OMDAT dat goedkoper is. Dit zeg ik ook omdat hij nu steeds bij jou is, betaal je misschien veel of alles voor hem als hij bij jou is? Ik weet dat wat ik zeg niet leuk is om te horen, en misschien is het ook wel niet waar, maar daar kan alleen jij achterkomen.
Succes meis! Laat je niet leven, maar leef je eigen leven.
Had dat nooit van mezelf verwacht en vind het vreselijk als ik hem 3 dagen niet zal zien, maar als het dan eenmaal zo is vind ik het heerlijk, lekker alleen in MIJN kamerje aanrommelen...Kijken wat IK wil, enz..
Begint HIJ ineens serieus over samenwonen/kopen van een huis...
Niet in de stad, maar vlakbij de stad, wat goedkoop wonen is...
Als ik je verhaal lees vallen me deze twee zinnen op. Uit de eerste zin maak ik op dat jij op dit moment liever niet wil samenwonen, je wil tijd en ruimte voor jezelf. Je bent er op dit moment blijkbaar niet klaar voor om te gaan samenwonen. Je durft hem dit alleen niet te vertellen, omdat je hem niet wilt kwetsen. In mijn ogen kwets je hem dan juist, omdat je niet eerlijk durft te vertellen wat JIJ wilt, wat JIJ belangrijk vindt. In een relatie hoor je elkaars mening en gevoel te respecteren, en die kans geef je hem nu niet. (Of misschien geeft hij jou de ruimte niet, maar dan moet die er komen).
Het andere wat me opviel is dat je over goedkoop wonen begint. Hij wil wel samenwonen, maar alleen goedkoop. Daar is natuurlijk niks mis mee, zolang je maar zeker weet dat hij niet alleen met je wil samenwonen OMDAT dat goedkoper is. Dit zeg ik ook omdat hij nu steeds bij jou is, betaal je misschien veel of alles voor hem als hij bij jou is? Ik weet dat wat ik zeg niet leuk is om te horen, en misschien is het ook wel niet waar, maar daar kan alleen jij achterkomen.
Succes meis! Laat je niet leven, maar leef je eigen leven.
zondag 10 februari 2008 om 13:41
[Het probleem is dat ik noooit durf aan te geven wat IK wil. Bang om hem boos te maken of te kwetsen en bang dat hij me verlaat....Omdat ik mijn eigen mening heb. Cijfer mezelf vaak weg en eigenlijk wil ik daar graag van af, maar weet niet hoe zonder hem teleur te stellen. Want hij is ontzettend lief voor me meestal en wil hem echt niet kwijt ofzo. En wil hem ook niet dat gevoel geven![/quote]
Dat lijkt me toch een veel groter probleem dan het samenwonen, en een dat je zelf moet oplossen. Want je relatie wordt ontzettend ongelijkwaardig als jij altijd op je tenen moet lopen en leuk en lief moet zijn en nooit mag zeggen wat je echt vind ( van jezelf). Als jij bij je vriend niet jezelf durft te zijn, snap ik heel goed dat je blij bent als ie er niet is, want dan kan je masker af en je kostuum uit. Ik denk dat zolang jij niet jezelf dufrft te zijn in deze relatie, je zeker niet moet gaan samenwonen. Hij is vast heel lief voor je enzo, maar ook hij wil graag verkering met een echt mens en niet met iemand die een toneelstukje opvoert.
Voor jezelf is het ook doodvermoeiend en je wordt er niet gelukkig van.
Waarom ben jij niet goed genoeg voor hem zoals je echt bent? Waarom zou ie weggaan als jij een keer boos of chagerijnig bent? Hou jij minder van hem als hij een keer en mindere bui heeft?
Liefde die zo voorwaardelijk is dat ie over is als je een keer ruzie maakt is geen echte liefde.
Dat lijkt me toch een veel groter probleem dan het samenwonen, en een dat je zelf moet oplossen. Want je relatie wordt ontzettend ongelijkwaardig als jij altijd op je tenen moet lopen en leuk en lief moet zijn en nooit mag zeggen wat je echt vind ( van jezelf). Als jij bij je vriend niet jezelf durft te zijn, snap ik heel goed dat je blij bent als ie er niet is, want dan kan je masker af en je kostuum uit. Ik denk dat zolang jij niet jezelf dufrft te zijn in deze relatie, je zeker niet moet gaan samenwonen. Hij is vast heel lief voor je enzo, maar ook hij wil graag verkering met een echt mens en niet met iemand die een toneelstukje opvoert.
Voor jezelf is het ook doodvermoeiend en je wordt er niet gelukkig van.
Waarom ben jij niet goed genoeg voor hem zoals je echt bent? Waarom zou ie weggaan als jij een keer boos of chagerijnig bent? Hou jij minder van hem als hij een keer en mindere bui heeft?
Liefde die zo voorwaardelijk is dat ie over is als je een keer ruzie maakt is geen echte liefde.
zondag 10 februari 2008 om 13:58
ik ben het helemaal eens met kreng, het belangrijkste is dat jij jezelf durft te zijn en als hij daar niet mee om kan gaan, houdt hij niet van je zoals jij verdient. Leer eerst om blij te zijn met jezelf, om jezelf te zijn. Samenwonen kan altijd nog...
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 13 februari 2008 om 10:14
Gister ook weer een ontzettende ruzie gehad. Ik weet niet of het gevoel terecht is maar ik voel me heel erg ondergewaardeerd door hem. Vaak krijg ik het gevoel dat hij mij niet accepteerd om wie ik ben, maar eerlijk praten heeft hij nooit zoveel zin en tijd voor, want hij is moe, hij wil slapen....
MAAR IK DAN?!
Dan wil ik heel graag PRATEN! Maar zegt hij ik ben er toch, kom gewoon tegen me aanliggen....
Misschien zitten we teveel op elkaars lip?
Ik wil namelijk dat hij moeite voor mij weer doet, dat ik merk dat hij met mij wil afspreken omdat hij mij wil zien, niet omdat zijn spullen nou toevallig bij mij staan...
Begrijpen jullie een beetje mijn gevoel?
Want als ik dit tegen mijn vriendje zeg, en dan ga ik maar door, zeur misschien ook wel te lang door, zegt ie dat er niks aan de hand is en dat ik niet moet zeuren, OF word hij ontzettend agrressief en kwaad....niet naar mij toe, maar met dingen gooien enz.
Hij doet dan gewoon vaak kleine, vernederende dingetjes.....
Weet het niet meer, wil zo graag een leuke relatie zoals we die altijd hadden...
Maar ik zie steeds meer dingetjes die ik niet leuk vind, en die wil ik graag veranderen door erover te praten, maar het is alsof hij er niet voor open staat...
MAAR IK DAN?!
Dan wil ik heel graag PRATEN! Maar zegt hij ik ben er toch, kom gewoon tegen me aanliggen....
Misschien zitten we teveel op elkaars lip?
Ik wil namelijk dat hij moeite voor mij weer doet, dat ik merk dat hij met mij wil afspreken omdat hij mij wil zien, niet omdat zijn spullen nou toevallig bij mij staan...
Begrijpen jullie een beetje mijn gevoel?
Want als ik dit tegen mijn vriendje zeg, en dan ga ik maar door, zeur misschien ook wel te lang door, zegt ie dat er niks aan de hand is en dat ik niet moet zeuren, OF word hij ontzettend agrressief en kwaad....niet naar mij toe, maar met dingen gooien enz.
Hij doet dan gewoon vaak kleine, vernederende dingetjes.....
Weet het niet meer, wil zo graag een leuke relatie zoals we die altijd hadden...
Maar ik zie steeds meer dingetjes die ik niet leuk vind, en die wil ik graag veranderen door erover te praten, maar het is alsof hij er niet voor open staat...
woensdag 13 februari 2008 om 10:26
Tja, gezien je laatste posting denk ik niet dat je he moet afvragen of je wel of niet wilt samenwonen, maar of je wel of niet samen verder wilt.
Aan de andere kant is het ws wel zo dat samen op een klein kamertje wonen de problemen wel erg vergroot.
Het lijkt me dan ook slim dat jullie een volwassen gesprek voeren en samen besluiten dat het voor samenwonen nog veel te vroeg is en dat hij op korte termijn naar zn eigen kamer vertrekt. (en waarom zoveel haast? jullie zijn nog jong en hebben pas 7mnd een relatie). Dan kunnen jullie op een wat relaxtere manier elkaar leren kennen en zien of jullie inderdaad de juiste persoon zijn voor elkaar.
Aan de andere kant is het ws wel zo dat samen op een klein kamertje wonen de problemen wel erg vergroot.
Het lijkt me dan ook slim dat jullie een volwassen gesprek voeren en samen besluiten dat het voor samenwonen nog veel te vroeg is en dat hij op korte termijn naar zn eigen kamer vertrekt. (en waarom zoveel haast? jullie zijn nog jong en hebben pas 7mnd een relatie). Dan kunnen jullie op een wat relaxtere manier elkaar leren kennen en zien of jullie inderdaad de juiste persoon zijn voor elkaar.
woensdag 13 februari 2008 om 13:08
Als jij altijd maar inschikkelijk bent geweest en niks hebt gezegd tegen hem om de lieve vrede te bewaren, dan zal het voor hem ook wel even wennen zijn als je dat inens niet meer doet.
En idd als hij moe is en wil gaan slapen is het nit he handigsste tijdstip. kun je niet gewoon een afspraak met hem maken en plannen voor praten? dus gewoon vanavond tegen hem zeggen : vrijdagavond om 19.30 wil ik met je praten over "ons".
En idd als hij moe is en wil gaan slapen is het nit he handigsste tijdstip. kun je niet gewoon een afspraak met hem maken en plannen voor praten? dus gewoon vanavond tegen hem zeggen : vrijdagavond om 19.30 wil ik met je praten over "ons".
