Relaties
alle pijlers
Not-yet-happy-to-be-single
dinsdag 16 maart 2010 om 00:10
Lieve allemaal!!
Ik zoek ook even dit forum op om mijn hart te luchten!....Pffff, wat een klote tijd is dit zeg.
4,5 jaar een relatie. Loopt al een aantal maanden niet goed, vreemdgaan (van beide kanten), enorme vechtpartijen.... En toch kwamen we steeds weer bij elkaar omdat we zoveel van elkaar hielden (of was ik het die dat te graag wilde?).
Dus ook kwamen er twijfels van mijn kant. Heb nooit het gevoel gehad dat hij mij op de eerste plek zette.
Totdat hij 4 weken geleden opeens vanuit het niets de knoop doorhakte. Zijn besluit stond vast en er was geen gesprek meer, niets.
Het was dus een behoorlijk instabiele relatie, waarbij het iedere keer ging om weer goed maken, en die periodes waren de mooiste! We hebben de meest mooie gesprekken gehad en allebei vlinders in onze buik. Dus niet puur alleen het goed met elkaar hebben, maar ook een totale relatie-boost.
De laatste maanden voelde ik me leeggezogen, door mijn werk en door hem. Terwijl ik in die tijd juist zijn steun nodig had! Maar hij hing bij mij werkloos te zijn en ik vond alles maar goed, want hij kookte en deed het huishouden, uit zichzelf.
Toch mis ik hem ontzettend en wil hem graag weer terug. Terwijl ik natuurlijk ergens ook wel weet dat dat misschien niet de beste oplossing is. We denken wel allebei precies hetzelfde over een relatie, maar blijkbaar zijn wij samen niet in staat om dat te laten werken.
Nog nooit is hij zo standvast met zijn besluit geweest en daar schrik ik behoorlijk van! Hij lijkt wel een totaal ander persoon, wie nu aan een ' nieuw ' leven gaat beginnen en daar totaal anders in staat.
Ik weet niet zo goed wat ik moet nu.... heb hem de afgelopen week behoorlijk gestalkd, waar ik nu spijt van heb.
Overal om me heen zie ik alleen maar verliefde stelletjes, vriendinnen van me die al jaren een vriend hebben en ga zo maar door.... Ik heb het idee dat ik nooit meer iemand zal vinden zoals hij. Het voelde al die tijd alsof hij de liefde van mijn leven was, en daar heb ik bijna continu voor geknokt.
En nu kapt hij daar z'o makkelijk mee....?
(maar hij wil wel vrienden blijven...)
Sorry voor mijn lange verhaal, maar heb echt even de behoefte om er met wat 'lot' genoten over te kletsen!
Moet ik nog hoop houden?
x Vinx
Ik zoek ook even dit forum op om mijn hart te luchten!....Pffff, wat een klote tijd is dit zeg.
4,5 jaar een relatie. Loopt al een aantal maanden niet goed, vreemdgaan (van beide kanten), enorme vechtpartijen.... En toch kwamen we steeds weer bij elkaar omdat we zoveel van elkaar hielden (of was ik het die dat te graag wilde?).
Dus ook kwamen er twijfels van mijn kant. Heb nooit het gevoel gehad dat hij mij op de eerste plek zette.
Totdat hij 4 weken geleden opeens vanuit het niets de knoop doorhakte. Zijn besluit stond vast en er was geen gesprek meer, niets.
Het was dus een behoorlijk instabiele relatie, waarbij het iedere keer ging om weer goed maken, en die periodes waren de mooiste! We hebben de meest mooie gesprekken gehad en allebei vlinders in onze buik. Dus niet puur alleen het goed met elkaar hebben, maar ook een totale relatie-boost.
De laatste maanden voelde ik me leeggezogen, door mijn werk en door hem. Terwijl ik in die tijd juist zijn steun nodig had! Maar hij hing bij mij werkloos te zijn en ik vond alles maar goed, want hij kookte en deed het huishouden, uit zichzelf.
Toch mis ik hem ontzettend en wil hem graag weer terug. Terwijl ik natuurlijk ergens ook wel weet dat dat misschien niet de beste oplossing is. We denken wel allebei precies hetzelfde over een relatie, maar blijkbaar zijn wij samen niet in staat om dat te laten werken.
Nog nooit is hij zo standvast met zijn besluit geweest en daar schrik ik behoorlijk van! Hij lijkt wel een totaal ander persoon, wie nu aan een ' nieuw ' leven gaat beginnen en daar totaal anders in staat.
Ik weet niet zo goed wat ik moet nu.... heb hem de afgelopen week behoorlijk gestalkd, waar ik nu spijt van heb.
Overal om me heen zie ik alleen maar verliefde stelletjes, vriendinnen van me die al jaren een vriend hebben en ga zo maar door.... Ik heb het idee dat ik nooit meer iemand zal vinden zoals hij. Het voelde al die tijd alsof hij de liefde van mijn leven was, en daar heb ik bijna continu voor geknokt.
En nu kapt hij daar z'o makkelijk mee....?
(maar hij wil wel vrienden blijven...)
Sorry voor mijn lange verhaal, maar heb echt even de behoefte om er met wat 'lot' genoten over te kletsen!
Moet ik nog hoop houden?
x Vinx
dinsdag 16 maart 2010 om 00:33
Vinx, het klinkt als 'n erg vermoeiende relatie. Jij wilt hoop houden. Begrijpelijk. Loslaten is moeilijk. Alleen zijn en je alleen voelen kan klote zijn. Ik kan alleen zeggen what doesn't kill you makes you stronger. Laat de hoop varen en (cliché) richt je op jezelf. Het slijt maar je zult hier even doorheen moeten. Sterkte.
dinsdag 16 maart 2010 om 00:39
Even realistisch en cru:
- Jullie gingen beide vreemd.
- Jullie hadden een knipperlicht relatie.
- Jullie vechtten.
- Jij twijfelde.
- Hij was werkloos en hing heel de dag maar een beetje rond.
- Hij dumpte je zonder opgaaf van reden.
- Jij stalkt hem.
Meisje, lees nou even terug wat je zelf gepost hebt. Dit is toch geen gezonde functionele relatie? Dit is toch geen relatie waarin je kinderen wilt krijgen?
Ik denk dat je de hoop moet laten varen. Hij heeft ingezien dat dit geen gezonde situatie is, en door hem te stalken versterk je dat beeld alleen maar. Hou de eer aan jezelf en ga verder, hoe moeilijk dat ook is. Sterkte...
- Jullie gingen beide vreemd.
- Jullie hadden een knipperlicht relatie.
- Jullie vechtten.
- Jij twijfelde.
- Hij was werkloos en hing heel de dag maar een beetje rond.
- Hij dumpte je zonder opgaaf van reden.
- Jij stalkt hem.
Meisje, lees nou even terug wat je zelf gepost hebt. Dit is toch geen gezonde functionele relatie? Dit is toch geen relatie waarin je kinderen wilt krijgen?
Ik denk dat je de hoop moet laten varen. Hij heeft ingezien dat dit geen gezonde situatie is, en door hem te stalken versterk je dat beeld alleen maar. Hou de eer aan jezelf en ga verder, hoe moeilijk dat ook is. Sterkte...
dinsdag 16 maart 2010 om 00:39
dinsdag 16 maart 2010 om 00:50
Vinx, net als jij heb ik 4,5 jaar in een soortgelijke relatie gezeten. Dat is inmiddels jaren geleden, heb sinds andere serieuze relaties gehad, maar niets haalt het bij hem. Belachelijk, maar ik heb nog steeds hoop dat ooit op 'n dag.... Gelukkig heb ik voldoende realiteitszin om te bedenken dat die relatie alleen mooi was op de momenten dat het echt werkte en helaas is dat niet voldoende basis voor 'n gezonde relatie. Wij waren elkaars verslaving. Adviezen en tips om pijn te verzachten of hem doen te vergeten heb ik niet. Wel kan ik zeggen dat ik trots ben dat ik hem uiteindelijk los heb kunnen laten en dat ik er sterker door geworden ben. Ik hoop voor jou hetzelfde.
dinsdag 16 maart 2010 om 01:01
Noah, ik had zelf ook al wel langer door dat wij geen gezonde relatie hadden, maar omdat die mooie momenten zo ontzettend intens waren, woog mijn liefde voor hem altijd zwaarder. Ik als ik inderdaad naar je lijstje kijk, dan zie ik ook wel dat dat absoluut beter kan!
Notebook, daar ben ik dus bang voor. Dat ik over misschien 10 jaar nog steeds hoop dat we weer bij elkaar komen. Ik kan me ook totaal niet indenken dat er iemand is waarvan ik meer kan houden dan van hem.
Is het mogelijk om op vriendschappelijk voet nog verder te gaan? Niet direct...maar over een tijd? Want ik heb absoluut een hekel aan ruzie die nergens over gaat, maar puur alleen is ontstaan door géén contact.
Notebook, daar ben ik dus bang voor. Dat ik over misschien 10 jaar nog steeds hoop dat we weer bij elkaar komen. Ik kan me ook totaal niet indenken dat er iemand is waarvan ik meer kan houden dan van hem.
Is het mogelijk om op vriendschappelijk voet nog verder te gaan? Niet direct...maar over een tijd? Want ik heb absoluut een hekel aan ruzie die nergens over gaat, maar puur alleen is ontstaan door géén contact.
dinsdag 16 maart 2010 om 01:15
Wij hebben het geprobeerd, soms ging het goed en konden we als vrienden met elkaar uit eten gaan, maar uiteindelijk hebben we afstand van elkaar moeten doen. We wilden dan toch weer teveel van elkaar en dat was vanwege de instabiliteit niet mogelijk. Nu leven we bijna 3000 kilometer van elkaar vandaan en we hebben geen enkel contact. Dat je bang bent dat je over 10 jaar nog zo over hem denkt mag geen reden zijn om in deze destructieve situatie te blijven hangen. Echt, er komen andere mensen en dingen voor in de plaats. Die zullen je geluk, voldoening, zelfrespect en rust bieden.
dinsdag 16 maart 2010 om 01:41
Ik voel me nu behoorlijk 'the untouchable' op dat gebied.
