Onderbuik gevoel volgen? Objectief advies nodig

Dag forumleden,

Ik lees al een tijdje anoniem mee. Maar sinds een aantal maanden heb ik behoefte aan advies op mijn eigen verhaal, nu is het toch echt tijd.

Mijn partner en ik zijn al bijna een jaar samen, vrij pril dus. We stormen door onze prille tijd heen, met ups en downs. Toch merk ik vrij giftig gedrag op, wat steeds toeneemt en ik maak me steeds meer zorgen. Ik zal een verknopt verhaal vertellen, zo onpartijdig mogelijk... Wat natuurlijk lastig is vanuit 1 kant.

Zo'n twee jaar geleden ontmoeten we elkaar en ik was niet echt geïnteresseerd. Toen ik in een relatiebreuk zat met mijn ex, raakte we aan de babbel en dit klikte vrijwel meteen. Het wakkerde een verliefdheid aan. Al snel spendeerde we veel tijd samen en was ik vaak bij hem (60+ min rijden). Toen ik een eigen woning kreeg, bleef dit routine. Al snel bleek dat hij niet graag moeite deed om mij te bezoeken, vanwege de omgeving. Wat ik enigsinds kan snappen, maar wel moeilijk vond. Uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd omdat dit veel teleurstelling teweegbracht en ik vond dat het niet waard.

Er begonnen rare dingen naar boven te komen. Zo heeft hij camera's in zijn woonkamer hangen, zogezegd voor inbrekers. Deze draaide ook wanneer ik er was. Ik heb daar de nodige ruzies over gemaakt omdat ik me ongemakkelijk voelde wanneer ik er was. Na veel over en weer geruzie doet hij ze uit wanneer ik er ben. Maar ook niet altijd, zogezegd vergeet hij dat wel eens. Ik merk daarbij dat de buiten camera altijd blijft draaien, wat ik wel begrijp. Maar als hij eerder dan mij slaapt en ik ga roken, merk ik dat hij sochtends de camera beelden bekijkt omdat hij weet hoelaat ik mijn laatste sigaret heb gerookt. Hier heb ik me reeds bij neergeled, alles went zegmaar. Het is niet gezond en ik ben me ervan bewust.

Hij is vrij jaloers aangelegd en heeft het veel over vreemdgaan en de verhalen die hij hoort om hem heen. Na enkele maanden merkte ik dat mijn jaloezie en wantrouwen ook begon toe te nemen. Ik merkte dat het piekeren en nadenken alleen maar toenam en ik veel dingen in twijfel begon te trekken.
Onderhand heb ik mijn mannelijke vrienden opgegeven uit liefde voor hem. Hijzelf heeft een beste vriendin waar hij lange tijd nog contact mee had gehad, waaronder ook seks etc ( buiten onze relatie ). Maar op de momenten dat zij er was werden er veel seksuele getinte opmerkingen naar elkaar gemaakt. Zoals " en kreeg je daar een natte spleet van? ". Ik werd ongemakkelijk van spanning tussen die twee en ik heb bijna geeist dat zij hun contact stop zouden zetten. Dit heb ik nog nooit gedaan in mijn leven, een vriendschap kom je niet tussen. Maar omdat ik zoveel heb opgegeven aan mensen waar ik niet eens een seksueel verleden mee had, kon ik dit moeilijk verkroppen.

De onzekerheden namen enkel maar toe. Hij trekt zich meerdere malen terug in een buiten verblijf in de tuin op het moment dat ik er ben en blijft daar soms een uur zitten, zogezegd om te blowen zodat de buren er geen last van hebben. Nu heb ik hem een aantal keer betrapt dat ie daar met zichzelf aan de gang is. Het maakt me onzeker, vooral omdat ik geen dame ben met een laag libido.
Vanavond barste mijn vertrouwen nog meer. Hij maakt wel eens filmpjes van 'de daad' als we dus bezig zijn. Hij beweert dat dit voor zichzelf is, wat ik ook geloof. Maar wanneer ik vraag om deze beelden van mij en hem aan mij door te sturen, wordt dit geweigerd. Onder het mom dat hij wel eens wat mee heeft gemaakt dat er beelden online zijn gegaan van hem, herkenbaar in beeld. Maar in mijn ogen niet logisch. Hij filmt vanuit zijn oogpunt, ik ben de enige herkenbaar. Nu twijfel ik enorm aan de reden van de weigering en word hij boos als ik vraag of de beelden online staan. Hij beschuldigt me dat ik de avond heb verpest omdat ik erover doordramde. Maar ik wil de filmpjes en mijn onderbuik gevoel werd alleen maar erger wanneer hij zo raar deed over het versturen van de filmpjes. Dit kwam omdat ik hem in normale toestant filmde en hij mij verplichtte het filmpje te verwijderen, waardoor ik begon over al die filmpjes die hij van mij had. Uiteindelijk eindigde hij de discussie met ' alles wordt verwijderd, ik niks, jij niks'.

Al de dingen bij elkaar baren me zorgen. Ik hou zoveel van hem en ik leef in een realiteit dat ik hem niet wil verliezen.
Zijn jaloezie komt door het bedrog van zijn ex, 2 jaar lang. Daardoor verwacht hij van mij dat ik altijd laat weten waar ik ben en of ik ben aangekomen op een bestemming. Uit respect doe ik dit vaak netjes. Wanneer ik dit vergeet kan dit een grote ruzie opleveren.
Ik wil hem niet onzeker maken of bang, maar dit vreet me op. Mijn onderbuikgevoel speelt vaker op de laatste tijd, het maakt me onzeker en eenzaam.

Ik heb hem al betrapt op leugens. Waaronder dat hij seks met me had toen ik sliep. Ik werd halverwege wakker en besloot te doen alsof ik sliep. Hij ontkent dit tot de dag van vandaag. Ook toen heeft hij opnames gemaakt, ik ben bang dat ik daarom de filmpjes niet mag zien. Ik ben bang dat deze opnames ergens op het internet staan, zonder dat ik dit weet. En misschien wel meer gebeurtenissen. Ook wanneer hij werd betrapt in het buitenverblijf, uiteindelijk heeft hij toegegeven dat hij pornofilmpjes zat te kijken. Ik twijfel enorm of hij een seksverslaving heeft met een afwijkende voorkeur. Of misschien haal ik dingen in mijn hoofd die totaal niet stroken met de werkelijkheid. Ik word gek van de twijfel en de onderbuikgevoelens.

Meerdere mensen hebben me wel gewaarschuwd, echter zijn dit mensen die hem niet goed kennen en die enkel zijn claimerige gedrag hebben gezien. Ik weet niet of ik daarop kan bouwen.
Er is veel frictie en ik merk dat hij vaak bozig en geïrriteerd is en ik heb het gevoel dat dit door mij komt. Na veel gesprekken is zijn kritiek tegenover mij wel afgenomen. Ik doe veel voor die man en kreeg daar weinig waardering voor. Dat maakte me vaak verdrietig en ik heb daar over gepraat, dit is wel aangeslaan. Daardoor merk ik dat hij in dingen wel wil veranderen om deze relatie te laten werken.

Maar ik ben bang dat hij een dubbelleven lijdt en ik de man niet echt ken, zoals hij zich voordoet. Ik heb al op het punt gestaan om bij hem weg te gaan en toen stond hij ineens voor me deur. Iets wat hij niet snel zou doen, daaruit besloot ik dit nog een kans te geven. Maar ik ben bang dat ik in een val zit dat mij enkel maar meer opslurbt. Hij is dominant en vrij eogistisch (naar eigen zeggen), heeft veel kritiek op alles en iedereen. Ik vraag me echt af waar die woede vandaan komt en of ik hem ooit gelukkig kan maken, of hij mij. Ik zou zo graag zien dat dit werkt en ik zou zo graag advies willen hoe ik dit moet aanpakken. Ik merk dat ik de laatste tijd ook niet makkelijk ben, ik merk dat ik jaloers begin te worden en dingen begin te overdenken. Ik merk dat ik mezelf een beetje aan het kwijtraken ben. Ik merk dat er wil is naar verandering, van beide kanten, maar de werkelijke vraag is.... Is dit niet te giftig om aan te werken?

Dit is nog een verknopt verhaal van alles wat er is gebeurd. Vragen mag altijd. Indien mensen dit verhaal herkennen, dan hoor ik dit graag

Yep schreef: ↑

29-12-2022 15:50

Zijn ze goed in he, die foute mannen, hun partner een enorm schuldgevoel aanpraten... Bah bah..

Ga niet met hem in gesprek, TO, niet via de app en niet telefonisch. Je wil rust, weet je nog? En hij zou dat toch respecteren? (not...).
Maak plannen met je ouders, je siblings, vriendinnen, collega's, kennissen of je buren voor oudejaarsavond.

Hoe is eigenlijk het contact met je ouders? Kun je bij hen terecht?
Of leven je ouders niet meer, TO?
En ben je enig kind of heb je nog broers of zussen?

En denk aan die bingokaart.
Zo voorspelbaar allemaal zijn, jou terug proberen te harken ('groomen').

Ben ook benieuwd of hij het nog over de filmpjes heeft gehad, of je die nu wel mag zien, want die vraag van mij heb je nog niet beantwoord..

Helaas zijn mijn ouders best op leeftijd en gaat het lichamelijk niet goed. Dus ik wil ze niet hiermee lastig vallen.
Broers en zussen spreek ik niet meer echt.

Hij heeft het er wel over gehad. Ik mocht ze altijd al zien zei hij. Maarja, nu kan het niet meer want hij heeft ze verwijderd.

Yep schreef: ↑

29-12-2022 16:04

En jij gelooft dat???

Nee dat geloof ik niet.

samarinde schreef: ↑

29-12-2022 18:31

Ja, dat laatste is een goeie: wat maakte hem nou leuk, lief, bijzonder, een onmisbare toevoeging aan jouw leven?

Wat ik zelf heel raar en onbegrijpelijk vond toen ik nog in de klauwen van zo’n soort man zat, was het intense gevoel van leegte dat me overspoelde als ik hem níet zag. Het rare was namelijk dat híj leeg was, een hol vat dat weinig zinnigs te melden had, en toch voelde ík me zo leeg en nutteloos. Ik had vaak het idee (en dat schreef jij eerder ook al, Vento) dat zijn persoonlijkheid - en dus ook zijn leegheid - op mij oversloeg, alsof het besmettelijk was. Ik kon nooit verklaren waarom ik me in zijn afwezigheid zo intens apathisch voelde, want als ik hem wél zag, was hij meestal gemeen, manipulatief, ongrijpbaar en zelfs sadistisch. Ik voelde instinctief dat hij mij wilde breken. En toch was er dus die onverklaarbare heimwee, die leegte.

Ik weet nog steeds niet hoe dat kwam (misschien door wat wel de ‘verslaving’ wordt genoemd, de adrenalinekick die hoort bij het gevecht dat je steeds moet leveren?) maar ik denk dat je het misschien zal herkennen en dan is het iets om over na te denken: wat mis je nou precies? Kun je dat verwoorden? Ik kon dat niet, er was feitelijk niets aardigs over die man te zeggen, maar het gevoel van leegte was er niet minder om. Ik verwarde dat met… nee, niet met liefde, maar wel met iets positiefs, of spannends. Dat was het niet. Het was juist heel destructief. Hij gaf me niks. Nul. Hij zaagde alleen maar aan de poten van mijn zelfvertrouwen. Maar op het moment zelf was het gevoel van leegte, gemis, verlangen gewoon te sterk om helder na te kunnen denken.

Dus: wat maakte hem zo de moeite waard?

Wauw... Dit is echt herkenbaar.
Ik kan de vraag niet beantwoorden.
Ik vecht nog altijd met mezelf om hem los te laten. Het slaat nergens op.

Grumpywoman schreef: ↑

29-12-2022 18:34

To, een aantal mensen hier geven aan dat ze vermoeden dat je hem toch een kans wilt geven.

Dat lees ik juist niet in jouw posts. Je bent moe, beetje murw, emotioneel. Volgens mij ben je het helemaal zat, dat gezeur van je ex. Klopt dat? Of zit ik ernaast, en zou je toch terug willen naar hem?

Zoja, waarom? En zonee, waarom niet?

Ik vecht echt met mezelf de afgelopen week. Die twijfel is nog altijd aanwezig. Het is bizar. Tot nu toe ben ik wel bij mijn standpunt gebleven maar merk vaak dat ik op het randje zit met toegeven. Dat is denk ik de reden dat ik hem niet blokkeer. Dan staat ie niet voor me deur... En ontwijk ik nu de moeilijke situatie dat ik er weer voor ga vallen. Mensen zullen zeggen dat ik nu de slachtoffer uithang... Maar het is oprecht hoe het er nu voorstaat.
Mijn hoofd gaat alle kanten nog altijd oo. Het huilen is minder... De hartkloppingen ook... Ik begin me er stilletjes bij neer te leggen dat het voorbij is... Maar toch betrap ik me meerdere malen per dag op die extreme twijfel en gemis... Ik probeer zo min mogelijk te reageren etc.

Mijn hoofd is een chaos. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet twijfel.