Relaties
alle pijlers
Onveilig gehecht topic
dinsdag 20 september 2022 11:20
Het leek me fijn om een praat topic te openen over onveilige hechting.
Er zijn een aantal hechtingsstijlen. Deze hechtingsstijlen bepalen op welke manier je intimiteit in liefdesrelaties waarneemt en erop reageert.
Veilige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind sensitief en responsief heeft gereageerd. Hierdoor
Ontwikkelt het kind een basisvertrouwen.
Angstige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind onvoorspelbaar is, omdat zij op cruciale momenten niet
aanwezig waren bij of onvoorspelbaar reageerden.
In je latere leven betekent het dat je weliswaar hunkert naar intimiteit, maar dat je tegelijkertijd ook vaak piekert over je relatie en het vermogen van je partner om jouw liefde te beantwoorden.
Vermijdende hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind vaak afwijzend, zakelijk of weinig sensitief heeft
Wie vermijdend gehecht is, ervaart intimiteit als het verlies van zijn onafhankelijkheid en gaat nabijheid zo veel mogelijk uit de weg. Ben je vermijdend gehecht dan laat je de ander, ook in een liefdesrelatie, nooit echt dichtbij komen.
Angstig vermijdende hechting (gedesorganiseerde hechting):
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind inconsequent en onvoorspelbaarhandeld, maar er is vaak
ook sprake van een trauma of andere ingrijpende gebeurtenis.
Maar een heel klein percentage van alle mensen is angstig vermijdend gehecht. Zij wíllen zich wel graag emotioneel binden maar durven het niet als puntje bij paaltje komt. Deze mensen hebben last van bindingsangst.
Er zijn een aantal hechtingsstijlen. Deze hechtingsstijlen bepalen op welke manier je intimiteit in liefdesrelaties waarneemt en erop reageert.
Veilige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind sensitief en responsief heeft gereageerd. Hierdoor
Ontwikkelt het kind een basisvertrouwen.
Angstige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind onvoorspelbaar is, omdat zij op cruciale momenten niet
aanwezig waren bij of onvoorspelbaar reageerden.
In je latere leven betekent het dat je weliswaar hunkert naar intimiteit, maar dat je tegelijkertijd ook vaak piekert over je relatie en het vermogen van je partner om jouw liefde te beantwoorden.
Vermijdende hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind vaak afwijzend, zakelijk of weinig sensitief heeft
Wie vermijdend gehecht is, ervaart intimiteit als het verlies van zijn onafhankelijkheid en gaat nabijheid zo veel mogelijk uit de weg. Ben je vermijdend gehecht dan laat je de ander, ook in een liefdesrelatie, nooit echt dichtbij komen.
Angstig vermijdende hechting (gedesorganiseerde hechting):
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind inconsequent en onvoorspelbaarhandeld, maar er is vaak
ook sprake van een trauma of andere ingrijpende gebeurtenis.
Maar een heel klein percentage van alle mensen is angstig vermijdend gehecht. Zij wíllen zich wel graag emotioneel binden maar durven het niet als puntje bij paaltje komt. Deze mensen hebben last van bindingsangst.
peanutbutterjelly wijzigde dit bericht op 20-09-2022 18:32
77.59% gewijzigd
dinsdag 20 september 2022 13:56
Ik ben ook onveilig gehecht. Gelukkig heb ik nu een relatie die me niet triggert. Ik heb ook wel anders meegemaakt. Ik weet nu dat ik met de juiste persoon een goede partner kan zijn, de problemen die ik ondervind houd ik zo veel mogelijk bij mezelf.
Buiten mijn relatie heb ik er meer last van. Daar waar mijn partner begripvol en liefdevol is, haken anderen al snel af. En in mijn angst om niet aardig gevonden te worden, (pleaser) vinden mensen me nietszeggend. Ik vind het ook wel vermoeiend soms, die interacties, het op je hoede zijn. En ja, wat doe je met een angstig vermijdende hechtingsstijl, dan trek je je terug. Ik ga conflicten uit de weg en maak het daarmee juist erger (mensen lopen over je heen).
Ik word snel emotioneel wanneer ik merk dat ik ergens niet bij hoor, niet serieus genomen word, er niet toe lijk te doen. Dat is dus best dubbel, t.o.v. wat ik hierboven schrijf. De behoefte is er wel degelijk, dat maakt het wel pijnlijk. Ik ben al mijn hele leven bezig om mijn gebrek aan eigenwaarde te repareren. Inzicht heb ik inmiddels ruimschoots, maar ben niet bij machte om die kennis om te zetten...
Buiten mijn relatie heb ik er meer last van. Daar waar mijn partner begripvol en liefdevol is, haken anderen al snel af. En in mijn angst om niet aardig gevonden te worden, (pleaser) vinden mensen me nietszeggend. Ik vind het ook wel vermoeiend soms, die interacties, het op je hoede zijn. En ja, wat doe je met een angstig vermijdende hechtingsstijl, dan trek je je terug. Ik ga conflicten uit de weg en maak het daarmee juist erger (mensen lopen over je heen).
Ik word snel emotioneel wanneer ik merk dat ik ergens niet bij hoor, niet serieus genomen word, er niet toe lijk te doen. Dat is dus best dubbel, t.o.v. wat ik hierboven schrijf. De behoefte is er wel degelijk, dat maakt het wel pijnlijk. Ik ben al mijn hele leven bezig om mijn gebrek aan eigenwaarde te repareren. Inzicht heb ik inmiddels ruimschoots, maar ben niet bij machte om die kennis om te zetten...
dinsdag 20 september 2022 14:08
ik ben ook angstig en vermijdend. Ik heb er in tegenstelling tot vinnetje enkel last van in liefdesrelaties, ik vind de balans tussen samenzijn en vrijheid heel ingewikkeld.
In vriendschappen en familierelaties denk ik eigenlijk dat ik veilig ben. Ben ik overwegend niet conflictmijdend en pleasend, maar open en kan ik goed praten.
In vriendschappen en familierelaties denk ik eigenlijk dat ik veilig ben. Ben ik overwegend niet conflictmijdend en pleasend, maar open en kan ik goed praten.
dinsdag 20 september 2022 15:34
Of niet dan! Hoe uit het zich bij jou?Sjaantje37 schreef: ↑20-09-2022 11:31Ik ben onveilig gehecht en dat heeft zeker zijn weerslag op mijn relaties met wie dan ook.
dinsdag 20 september 2022 15:37
Of niet dan! Hoe uit het zich bij jou?Sjaantje37 schreef: ↑20-09-2022 11:31Ik ben onveilig gehecht en dat heeft zeker zijn weerslag op mijn relaties met wie dan ook.
dinsdag 20 september 2022 15:51
Moeilijk mensen kunnen vertrouwen. Het snel benauwd krijgen in een relatie
dinsdag 20 september 2022 18:22
Ik weet niet of ik het heb (nooit diagnose gesteld), maar denk wel dat ik vermijdend gehecht ben. In een soort laat-mij-maar-ik-los-het-zelf-wel-op-houding. Helpt niet dat ik zowel privé als op het werk vaak de sterkste schouders heb, waardoor iedereen op mij leunt en ik op niemand durf te leunen (en dat soms ook gewoon echt niet kan, omdat er niemand is die ik daar genoeg voor vertrouw).
dinsdag 20 september 2022 18:34
Ik was altijd zelf overtuigd dat ik geen vader of moeder complex had. Dat zijn denk ik wel de twee grootste invloeden op je ‘hechtingstijl’. Tòch betrap ik me misschien op een lichte moeder complex. Mijn moeder is er altijd gewoon geweest. Alleen begrijpen wij elkaar heel vaak gewoon niet. Dat zorgt/zorgde met name in mijn puberteit, voor enorm veel botsingen.
Ik hecht me in de begin fase, wel op een heel gezonde manier. Alleen zodra de relatie een jaar verder is, merk ik dat ik te afhankelijk ben van de liefde van mijn partner. In mijn perceptie heeft deze hechtingstijl vaak ruzies opgeleverd wegens onbegrip. En waar ik in het begin, veel meer mijn eigen leven leidde. Ga ik later steeds meer mijn leven indelen om zoveel mogelijk tijd, met mijn partner te kunnen spenderen.
Dat duidt voor mij op een ‘angstige hechting’.
Ik hecht me in de begin fase, wel op een heel gezonde manier. Alleen zodra de relatie een jaar verder is, merk ik dat ik te afhankelijk ben van de liefde van mijn partner. In mijn perceptie heeft deze hechtingstijl vaak ruzies opgeleverd wegens onbegrip. En waar ik in het begin, veel meer mijn eigen leven leidde. Ga ik later steeds meer mijn leven indelen om zoveel mogelijk tijd, met mijn partner te kunnen spenderen.
Dat duidt voor mij op een ‘angstige hechting’.
dinsdag 20 september 2022 18:44
Lief, dank je welPeanutbutterJelly schreef: ↑20-09-2022 18:33Heb mijn eerste post wat aangepast. In het kort uitgelegd wat het inhoudt.
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 21 september 2022 11:31
Wat fijn dat je nu een relatie hebt met iemand die je niet triggert. Hoe verliep jullie fase voordat jullie een relatie kregen?vivinnetje schreef: ↑20-09-2022 13:56Ik ben ook onveilig gehecht. Gelukkig heb ik nu een relatie die me niet triggert. Ik heb ook wel anders meegemaakt. Ik weet nu dat ik met de juiste persoon een goede partner kan zijn, de problemen die ik ondervind houd ik zo veel mogelijk bij mezelf.
Buiten mijn relatie heb ik er meer last van. Daar waar mijn partner begripvol en liefdevol is, haken anderen al snel af. En in mijn angst om niet aardig gevonden te worden, (pleaser) vinden mensen me nietszeggend. Ik vind het ook wel vermoeiend soms, die interacties, het op je hoede zijn. En ja, wat doe je met een angstig vermijdende hechtingsstijl, dan trek je je terug. Ik ga conflicten uit de weg en maak het daarmee juist erger (mensen lopen over je heen).
Ik word snel emotioneel wanneer ik merk dat ik ergens niet bij hoor, niet serieus genomen word, er niet toe lijk te doen. Dat is dus best dubbel, t.o.v. wat ik hierboven schrijf. De behoefte is er wel degelijk, dat maakt het wel pijnlijk. Ik ben al mijn hele leven bezig om mijn gebrek aan eigenwaarde te repareren. Inzicht heb ik inmiddels ruimschoots, maar ben niet bij machte om die kennis om te zetten...
Ik heb er een handje van om de verkeerde aan te trekken. Nu date ik met iemand waarbij ik nog geen rode vlaggen signaleer en dat is dan ook weer niet goed. Pfff.
En verder herkenbaar!
Ik voel me snel afgewezen door vriendinnen. Zij hebben een druk leven en ik betrek het heel erg op mezelf. 'Ik ben niet leuk genoeg om af te spreken in het weekend.' etc. Of als ik word afgezegd, ook al is het met een geldige reden. Het doet pijn.
Ik word ook emotioneel als ik voel dat ik er niet echt bij hoor. Ik studeer nu weer en had dat soms met mijn oude studieteam. Anderzijds wou ik er ook niet bijhoren, want het waren niet echt mijn soort mensen.
Ik ben sowieso sfeergevoelig
En hier net zo. Gebrek aan eigenwaarde. Weet waar het vandaan komt, heb zoveel gelezen. Alleen voel me weggezakt in een moeras.
Ik start volgende week met schematherapie.
woensdag 21 september 2022 11:35
Heb je nu een relatie?winkje87 schreef: ↑20-09-2022 14:08ik ben ook angstig en vermijdend. Ik heb er in tegenstelling tot vinnetje enkel last van in liefdesrelaties, ik vind de balans tussen samenzijn en vrijheid heel ingewikkeld.
In vriendschappen en familierelaties denk ik eigenlijk dat ik veilig ben. Ben ik overwegend niet conflictmijdend en pleasend, maar open en kan ik goed praten.
En wat jij zegt. Open en goed praten lukt mij ook. Ik tref het met vriendinnen die net zoals ik dingen hebben meegemaakt. Dan is er toch wat meer begrip.
Alleen als ik word afgezegd, dat gevoel. Voelt echt zo naar. Terug naar de kind pijn: het alleen voelen.
woensdag 21 september 2022 11:37
Men vertrouwd jou dus wel om op e leunen.. En dat iedereen op jou leunt lijkt me ook zwaar.LauraRoar schreef: ↑20-09-2022 18:22Ik weet niet of ik het heb (nooit diagnose gesteld), maar denk wel dat ik vermijdend gehecht ben. In een soort laat-mij-maar-ik-los-het-zelf-wel-op-houding. Helpt niet dat ik zowel privé als op het werk vaak de sterkste schouders heb, waardoor iedereen op mij leunt en ik op niemand durf te leunen (en dat soms ook gewoon echt niet kan, omdat er niemand is die ik daar genoeg voor vertrouw).
En wat vertrouw jij dan niet in andere mensen?
woensdag 21 september 2022 12:37
Nog even een aanvulling: een gedesorganiseerde gehechtheidsstijl kun je ontwikkelen (hoeft niet) als degene waar je door verzorgd wordt ook de bron is van pijn angst of stress. Dus als je ouder waar je troost en zorg van nodig hebt en soms krijgt, ook degene is die mishandelt, verwaarloost, misbruikt of op een andere manier voor pijn zorgt. Zeer verwarrend dus voor een kind.
woensdag 21 september 2022 15:50
In mijn hoofd gaan andere mensen altijd weg of zijn ze gewoon onbeschikbaar. Ik laat niemand toe. Ik heb echt een klotejaar achter de rug door een hele heftige gebeurtenis die veel impact heeft gehad, maar heb er eigenlijk met niemand over gepraat. Niet met mijn man, niet met vriendinnen, niet met collega’s. Ik hoor ook wel eens van anderen dat ze mij niet kunnen lezen. Of dat ze er niet naar vragen omdat ze denken: die redt zich wel. Wat vaak ook zo is. Maar ik ben daardoor ook eenzaam, terwijl ik omringd ben door mensen.PeanutbutterJelly schreef: ↑21-09-2022 11:37Men vertrouwd jou dus wel om op e leunen.. En dat iedereen op jou leunt lijkt me ook zwaar.
En wat vertrouw jij dan niet in andere mensen?
Heeft er vooral mee te maken dat ik altijd voor mijn psychisch instabiele moeder heb gezorgd, in plaats van andersom. En een vader die dat wel makkelijk vond, want dan hoefde hij het niet te doen.
Ik heb in het verleden bijvoorbeeld meerdere relaties gehad, waarbij het me eigenlijk niet zoveel deed toen het uitging. Ik was heel even verdrietig en snel daarna wel opgelucht dat ik mijn leven weer terug had.
Wat dat betreft is het een wonder dat ik alweer 10+ jaar samen ben met mijn man en dat we kinderen hebben. Ik vind de moederrol heel fijn. Maar ik heb wel een paar uur per week voor mezelf nodig en toen mijn man laatst zei dat ik zo goed voor iedereen zorgde, flapte ik er wel uit: “Maar wie zorgt er dan eigenlijk voor mij?” Want eerlijk is eerlijk: we zijn een goed team en hebben het heel erg leuk samen (ik vind hem echt de liefste en knapste die er is), maar we kennen niet elkaars diepste zielenroerselen en praten nooit over gevoelens. Ik weet niet of we in staat zouden zijn om samen enorm onheil of groot verdriet te verwerken.
Gelukkig zit ik nu in therapie
En we gaan ook binnenkort in relatietherapie, omdat ik echt wil dat dit slaagt en we niet van elkaar afdrijven (is nog niet gebeurd, maar we moeten emotioneel beter voor elkaar zorgen dan we nu doen)
donderdag 22 september 2022 22:31
Ik heb gelezen wat jullie allemaal geschreven hebben, fijn dat jullie zo open zijn. Is de hechtingsstijl bij jullie door iemand vastgesteld?
Ik twijfel soms of ik er iets mee moet, maar voel me dan al snel een aansteller omdat ik eigenlijk een jeugd zonder hele schokkende dingen heb gehad, heb alleen een tik gehad van de scheiding van mijn ouders en hun emotionele houding. Maar dat lijkt me weer zo iets gangbaars, niet bijzonder genoeg eigenlijk.
Maar tegelijkertijd herken ik wel het een en ander als ik lees over onveilige hechting. Ik wil heel sterk onafhankelijk zijn, zowel richting mijn partner als richting vrienden en collega's. Is vaak een sterk punt, maar het zit me ook regelmatig wel in de weg. De basis achter dat onafhankelijk zijn is deels dat ik gewoon graag mijn eigen weg ga zonder bemoeienis, maar ook omdat ik ergens een overtuiging heb dat iedereen ieder moment kan weggaan/wegvallen. Hoewel uiteindelijk ik meestal degene ben die weggaat, ik ben al vaak verhuisd, in binnen en buitenland, en start vaak nieuwe projecten.
Ik twijfel soms of ik er iets mee moet, maar voel me dan al snel een aansteller omdat ik eigenlijk een jeugd zonder hele schokkende dingen heb gehad, heb alleen een tik gehad van de scheiding van mijn ouders en hun emotionele houding. Maar dat lijkt me weer zo iets gangbaars, niet bijzonder genoeg eigenlijk.
Maar tegelijkertijd herken ik wel het een en ander als ik lees over onveilige hechting. Ik wil heel sterk onafhankelijk zijn, zowel richting mijn partner als richting vrienden en collega's. Is vaak een sterk punt, maar het zit me ook regelmatig wel in de weg. De basis achter dat onafhankelijk zijn is deels dat ik gewoon graag mijn eigen weg ga zonder bemoeienis, maar ook omdat ik ergens een overtuiging heb dat iedereen ieder moment kan weggaan/wegvallen. Hoewel uiteindelijk ik meestal degene ben die weggaat, ik ben al vaak verhuisd, in binnen en buitenland, en start vaak nieuwe projecten.
donderdag 22 september 2022 22:58
Ik herken dingen van Winkje en LauraRoar, heb ik volgens mij ook wel eens eerder geconstateerd (met Winkje ook wel geschreven in een ander topic, ook onder andere nick - iets kouds, haha.
Ik denk dat ik niet zo geschikt ben voor relaties. Met verliefd-zijn lijkt het in mijn systeem niet goed te gaan. Ik heb nu al een paar jaar een rustige relatie - na wat strubbelingen in het begin omdat hij ook onveilig gehecht is en we vanuit onze mechanismen op elkaars knoppen aan het drukken waren. Ik probeer mijn 'thrill' op andere plekken en manieren te halen, die behoefte is gelukkig kleiner geworden, dus op zich is het momenteel allemaal wel aardig te doen. Maar ik herken de worsteling zeer. Mijn angst lijkt vooral te zijn dat ik mezelf en daarmee mijn bestaansrecht verlies als ik 'te diep' in een relatie stap. Dat gevoel heb ik bijvoorbeeld als ik denk aan intrekken bij mijn vriend en zijn kinderen. Ik kan prima met zijn kinderen, maar de gedachte om in andermans huis en gezin te gaan wonen zonder nog een eigen plek(je) jaagt me zoveel angst en weerstand aan dat ik diep van binnen denk dat ik er dan net zo goed meteen een einde aan kan maken (mijn leven, niet de relatie). Zelfdestructieve elementen heb ik dus ook, ook al zijn ze in het algemeen goed te beheersen door te accepteren dat bepaalde gedachten en gevoelens er af en toe zijn. En dus door te luisteren naar die diepe weerstand en te blijven latten. Therapie heeft trouwens op dat gebied ook wel behoorlijk wat schade aangericht. Ik zal niet ontkennen dat ik vermijdende trekken had en toen ik jong was nog veel sterker, maar dat dat en weerstand zonder omhaal iets werd waar kennelijk dwars doorheen te beuken, zonder te kijken waar het vandaan zou kunnen komen - ik verkeerde destijds nog in de overtuiging dat mijn jeugd normaal was en dat het allemaal aan mij lag en in mijn beleving hebben therapeuten destijds dat gewoon overgenomen - heeft me oom behoorlijk geschaad, in zekere zin gehertraumatiseerd. Desondanks denk ik dat ik moeilijk kan zijn in de omgang met mensen nabij en ze me inderdaad niet altijd kunnen lezen. Ik kan open zijn, maar dieper liggende emoties delen is iets wat me niet goed lukt. Ik heb daar geen bewuste gedachten bij zoals dat iemand toch niet blijft, het lukt me gewoon niet goed.
Ik denk dat ik niet zo geschikt ben voor relaties. Met verliefd-zijn lijkt het in mijn systeem niet goed te gaan. Ik heb nu al een paar jaar een rustige relatie - na wat strubbelingen in het begin omdat hij ook onveilig gehecht is en we vanuit onze mechanismen op elkaars knoppen aan het drukken waren. Ik probeer mijn 'thrill' op andere plekken en manieren te halen, die behoefte is gelukkig kleiner geworden, dus op zich is het momenteel allemaal wel aardig te doen. Maar ik herken de worsteling zeer. Mijn angst lijkt vooral te zijn dat ik mezelf en daarmee mijn bestaansrecht verlies als ik 'te diep' in een relatie stap. Dat gevoel heb ik bijvoorbeeld als ik denk aan intrekken bij mijn vriend en zijn kinderen. Ik kan prima met zijn kinderen, maar de gedachte om in andermans huis en gezin te gaan wonen zonder nog een eigen plek(je) jaagt me zoveel angst en weerstand aan dat ik diep van binnen denk dat ik er dan net zo goed meteen een einde aan kan maken (mijn leven, niet de relatie). Zelfdestructieve elementen heb ik dus ook, ook al zijn ze in het algemeen goed te beheersen door te accepteren dat bepaalde gedachten en gevoelens er af en toe zijn. En dus door te luisteren naar die diepe weerstand en te blijven latten. Therapie heeft trouwens op dat gebied ook wel behoorlijk wat schade aangericht. Ik zal niet ontkennen dat ik vermijdende trekken had en toen ik jong was nog veel sterker, maar dat dat en weerstand zonder omhaal iets werd waar kennelijk dwars doorheen te beuken, zonder te kijken waar het vandaan zou kunnen komen - ik verkeerde destijds nog in de overtuiging dat mijn jeugd normaal was en dat het allemaal aan mij lag en in mijn beleving hebben therapeuten destijds dat gewoon overgenomen - heeft me oom behoorlijk geschaad, in zekere zin gehertraumatiseerd. Desondanks denk ik dat ik moeilijk kan zijn in de omgang met mensen nabij en ze me inderdaad niet altijd kunnen lezen. Ik kan open zijn, maar dieper liggende emoties delen is iets wat me niet goed lukt. Ik heb daar geen bewuste gedachten bij zoals dat iemand toch niet blijft, het lukt me gewoon niet goed.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 23 september 2022 11:40
Ik ben wel veilig gehecht als in mijn ouders en familie. Maar ik ben wel erg gepest vroeger, waardoor ik weer val in een andere hechtingsvorm.
Op dit moment start ik met schematherapie. Ik heb last van verlatingsangst/minder waardigheid. Ik merk nu na een jaar relatie (wat in het begin helemaal top ging), dat ik me nu wat afhankelijker op ga stellen (Ik probeer elke keer als we elkaar zien, helemaal tip top er uit te zien etc). Er zijn weleens wat triggers, en ik wil hier zo graag mee omgaan. Ik voel me héél snel afgewezen door m'n partner en kan dan erg emotioneel reageren (niet naar m'n partner toe, dit hou ik voor mezelf). Of als ik in gezelschap ben, en ik voor mijn gevoel er niet bij hoor.
Ik heb echt een super lieve partner en hoop zo dat deze therapie mij kan helpen. Afgelopen week pas voor het eerst bij hem kenbaar gemaakt wat er aan de hand is met me (althans op grote lijnen). Hij was erg lief en begripvol gelukkig.
Op dit moment start ik met schematherapie. Ik heb last van verlatingsangst/minder waardigheid. Ik merk nu na een jaar relatie (wat in het begin helemaal top ging), dat ik me nu wat afhankelijker op ga stellen (Ik probeer elke keer als we elkaar zien, helemaal tip top er uit te zien etc). Er zijn weleens wat triggers, en ik wil hier zo graag mee omgaan. Ik voel me héél snel afgewezen door m'n partner en kan dan erg emotioneel reageren (niet naar m'n partner toe, dit hou ik voor mezelf). Of als ik in gezelschap ben, en ik voor mijn gevoel er niet bij hoor.
Ik heb echt een super lieve partner en hoop zo dat deze therapie mij kan helpen. Afgelopen week pas voor het eerst bij hem kenbaar gemaakt wat er aan de hand is met me (althans op grote lijnen). Hij was erg lief en begripvol gelukkig.
vrijdag 23 september 2022 13:41
PeanutbutterJelly schreef: ↑21-09-2022 11:31Wat fijn dat je nu een relatie hebt met iemand die je niet triggert. Hoe verliep jullie fase voordat jullie een relatie kregen?
Ik heb er een handje van om de verkeerde aan te trekken. Nu date ik met iemand waarbij ik nog geen rode vlaggen signaleer en dat is dan ook weer niet goed. Pfff.
En verder herkenbaar!
Ik voel me snel afgewezen door vriendinnen. Zij hebben een druk leven en ik betrek het heel erg op mezelf. 'Ik ben niet leuk genoeg om af te spreken in het weekend.' etc. Of als ik word afgezegd, ook al is het met een geldige reden. Het doet pijn.
Ik word ook emotioneel als ik voel dat ik er niet echt bij hoor. Ik studeer nu weer en had dat soms met mijn oude studieteam. Anderzijds wou ik er ook niet bijhoren, want het waren niet echt mijn soort mensen.
Ik ben sowieso sfeergevoelig
En hier net zo. Gebrek aan eigenwaarde. Weet waar het vandaan komt, heb zoveel gelezen. Alleen voel me weggezakt in een moeras.
Ik start volgende week met schematherapie.
Ik heb mijn vriend leren kennen op een datingsite. Voordeel daarvan is, is dat je weet dat de ander ook op zoek is (hoewel, nu ik dit opschrijf bedenk ik me dat er ook een hoop op zitten met een dubbele agenda. Desondanks voelde het wel goed en oprecht, dat hielp mij wel om me wat zekerder van mezelf te kunnen opstellen. Maar eerlijk, ik heb daarvoor ook wel wat mismatches gehad. Heel veel eigenlijk. En dat waren van die eeuwig door zoekende types. Ik vind het niet moeilijk om open te zijn tijdens zo'n date. Eén-op-één is voor mij heel prettig, onverdeelde aandacht. Iemand aanspreken op een feestje is echt een heel ander verhaal, zoiets durf ik niet. En als ik aangesproken word, voor ik me in zo'n setting ook ongemakkelijk.
Het valt me steeds vaker op dat het 'gedoe' komt van extern. En omdat ik weinig tot geen mensen om me heen heb, altijd zijn vrienden. Ik doe niet moeilijk als hij iets met ze wil doen (hoewel ik het soms wel veel vindt, want verschillende vriendengroepen), maar soms word ik erin meegetrokken. Bijvoorbeeld een trouwerij ofzo, waarbij iedereen verwacht dat je als partner mee komt. Ik hoor daar niet bij, maar het 'hoort' dan zo. Er spelen altijd dingen op de achtergrond, ook tussen de 'vrouwen van', lijntjes en bondjes, idem dito in de familiegroepsapp waar ik uit ben gestapt... ik kan daar slecht tegen en houd me er liever ver van. Maar daar wordt natuurlijk wel iets van gevonden, wat dan weer botst met het pleasende stuk... en laat ik eerlijk zijn. Ik baal er ook gewoon van dat ik niet gewoon normaal met anderen om kan gaan zonder al die gevoeligheid. Dat dubbele herken ik erg!
Hopelijk ga je iets hebben aan de schematherapie. Sowieso is het al bijzonder om hulp te kunnen krijgen op het moment!
vrijdag 23 september 2022 14:31
Ik ben ook angstig vermijdend gehecht. Dit door opgroeien met een ouder met een alcoholprobleem. Ik merk dat ik er zowel in relaties als in vriendschappen last van heb. Gelukkig heb ik wel een paar hele lieve vrienden om me heen, die me accepteren zoals ik ben. Ik heb alleen nog nooit een echte gezonde relatie weten op te bouwen met iemand. De wil is er wel, maar ik blijf steeds de verkeerde mannen aantrekken die me op de verkeerde manier triggeren. Veel ervaring ook met aantrekken en afstoten en knipperlichten. Op dit moment ben ik bezig met traumatherapie en schematherapie.
maandag 26 september 2022 17:16
Hoe oud was je toen je ouders uit elkaar gingen?stokbootje schreef: ↑22-09-2022 22:31Ik heb gelezen wat jullie allemaal geschreven hebben, fijn dat jullie zo open zijn. Is de hechtingsstijl bij jullie door iemand vastgesteld?
Ik twijfel soms of ik er iets mee moet, maar voel me dan al snel een aansteller omdat ik eigenlijk een jeugd zonder hele schokkende dingen heb gehad, heb alleen een tik gehad van de scheiding van mijn ouders en hun emotionele houding. Maar dat lijkt me weer zo iets gangbaars, niet bijzonder genoeg eigenlijk.
Maar tegelijkertijd herken ik wel het een en ander als ik lees over onveilige hechting. Ik wil heel sterk onafhankelijk zijn, zowel richting mijn partner als richting vrienden en collega's. Is vaak een sterk punt, maar het zit me ook regelmatig wel in de weg. De basis achter dat onafhankelijk zijn is deels dat ik gewoon graag mijn eigen weg ga zonder bemoeienis, maar ook omdat ik ergens een overtuiging heb dat iedereen ieder moment kan weggaan/wegvallen. Hoewel uiteindelijk ik meestal degene ben die weggaat, ik ben al vaak verhuisd, in binnen en buitenland, en start vaak nieuwe projecten.
Een vriend van mij zijn ouders gingen uit elkaar toen hij 20 was. Nou.. Die mochten al wel uit elkaar toen hij net geboren was.. Onder het mom van: we blijven bij elkaar voor de kinderen pakt altijd verkeerd uit. Een kind voelt dat wel.
Bij bij is de diagnose vastgesteld. Na 16 jaar allerlei diagnoses gehad te hebben kreeg ik traumatische hechting bijna 3 jaar geleden als diagnose.. Ik zocht toen weer hulp voor mijn twee andere diagnoses en ben met gesprekken en vragenlijsten gediagnosticeerd. Alles viel op zijn plek. Een andere diagnose die ik daarvoor al had, staat ook nog, alleen is dit een symptoom van mijn hechtingsstoornis. Ik ben toen afgewezen door deze instelling en nu, 2 jaar later, begin ik eindelijk met schematherapie. Ben de afgelopen 2 jaar van het kastje naar de muur gestuurd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
