Relaties
alle pijlers
Onveilig gehecht topic
dinsdag 20 september 2022 11:20
Het leek me fijn om een praat topic te openen over onveilige hechting.
Er zijn een aantal hechtingsstijlen. Deze hechtingsstijlen bepalen op welke manier je intimiteit in liefdesrelaties waarneemt en erop reageert.
Veilige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind sensitief en responsief heeft gereageerd. Hierdoor
Ontwikkelt het kind een basisvertrouwen.
Angstige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind onvoorspelbaar is, omdat zij op cruciale momenten niet
aanwezig waren bij of onvoorspelbaar reageerden.
In je latere leven betekent het dat je weliswaar hunkert naar intimiteit, maar dat je tegelijkertijd ook vaak piekert over je relatie en het vermogen van je partner om jouw liefde te beantwoorden.
Vermijdende hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind vaak afwijzend, zakelijk of weinig sensitief heeft
Wie vermijdend gehecht is, ervaart intimiteit als het verlies van zijn onafhankelijkheid en gaat nabijheid zo veel mogelijk uit de weg. Ben je vermijdend gehecht dan laat je de ander, ook in een liefdesrelatie, nooit echt dichtbij komen.
Angstig vermijdende hechting (gedesorganiseerde hechting):
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind inconsequent en onvoorspelbaarhandeld, maar er is vaak
ook sprake van een trauma of andere ingrijpende gebeurtenis.
Maar een heel klein percentage van alle mensen is angstig vermijdend gehecht. Zij wíllen zich wel graag emotioneel binden maar durven het niet als puntje bij paaltje komt. Deze mensen hebben last van bindingsangst.
Er zijn een aantal hechtingsstijlen. Deze hechtingsstijlen bepalen op welke manier je intimiteit in liefdesrelaties waarneemt en erop reageert.
Veilige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind sensitief en responsief heeft gereageerd. Hierdoor
Ontwikkelt het kind een basisvertrouwen.
Angstige hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind onvoorspelbaar is, omdat zij op cruciale momenten niet
aanwezig waren bij of onvoorspelbaar reageerden.
In je latere leven betekent het dat je weliswaar hunkert naar intimiteit, maar dat je tegelijkertijd ook vaak piekert over je relatie en het vermogen van je partner om jouw liefde te beantwoorden.
Vermijdende hechting:
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind vaak afwijzend, zakelijk of weinig sensitief heeft
Wie vermijdend gehecht is, ervaart intimiteit als het verlies van zijn onafhankelijkheid en gaat nabijheid zo veel mogelijk uit de weg. Ben je vermijdend gehecht dan laat je de ander, ook in een liefdesrelatie, nooit echt dichtbij komen.
Angstig vermijdende hechting (gedesorganiseerde hechting):
Deze hechting ontstaat wanneer de verzorgende van het kind inconsequent en onvoorspelbaarhandeld, maar er is vaak
ook sprake van een trauma of andere ingrijpende gebeurtenis.
Maar een heel klein percentage van alle mensen is angstig vermijdend gehecht. Zij wíllen zich wel graag emotioneel binden maar durven het niet als puntje bij paaltje komt. Deze mensen hebben last van bindingsangst.
peanutbutterjelly wijzigde dit bericht op 20-09-2022 18:32
77.59% gewijzigd
donderdag 6 oktober 2022 15:10
Ik snap je heel goed! Het is doodvermoeiend vooral als jij wilt helen en verder wilt en positiviteit wilt. Ik kan niets met slachtofferrollen en mensen die aan me blijven trekken met heftige emotie uitbraken heel lastig.Avage schreef: ↑06-10-2022 12:12Wauw lavendel, herkenbaar voor mij allemaal. Ook zo'n jeugd gehad.
Soms leek het wel of ik continu banden aan het verbreken was met energiezuigers. Dat je echt een boeman lijkt.
Maar het lukt me eindelijk om mensen in mijn leven te laten en te houden, die niet een innerlijke leegte proberen op te vullen via mij en die daadwerkelijk vreugde, inspiratie en loyaliteit brengen in mijn leven. Die redelijk en consistent zijn en sorry kunnen zeggen. Het is goed om daar heel strikt in te zijn.
Ben ook gewend en in staat om alles zelf te doen en te regelen, zorgen voor een goed inkomen en de nodige financiële en technische kennis en skills zodat ik van niets en niemand afhankelijk ben.
Een relatie heb ik dan weer niet, maar ik mis het momenteel ook niet. Als ik een relatie wil zal het ook een goede moeten zijn met iemand die veilig gehecht is, voor minder wil ik het niet meer doen.
donderdag 6 oktober 2022 16:02
Wat een herkenbaar topic.
Ik ben zelf gedesorganiseerd gehecht en mijn man vermijdend. Gelukkig erkennen we wel allebei onze mankementen.
Ik ben al lang in therapie, eerst bij een therapeut die gespecialiseerd was in hechting en nu bij een therapeut die er op gericht is om nieuwe verbindingen in de hersenen aan te leggen (á la de laatste zomergast, Bessel vd Kolk).
Aan die hechtingstherapie heb ik veel gehad! Ik ben inmiddels meer dan 25 jaar getrouwd en kan dus een langdurige relatie aan.
Mijn man heeft schematherapie gehad en weet nu dat een van zijn schema's 'vermijding' is. Beetje jammer dat hij dat als een voldingen feit ziet maar ik ben wel heel blij met de erkenning dat het niet allemaal aan mij ligt.
We kunnen ons focussen op wat we missen bij elkaar maar we proberen het beiden te erkennen en dan te kijken naar wat we wél hebben samen.
Ik ben zelf gedesorganiseerd gehecht en mijn man vermijdend. Gelukkig erkennen we wel allebei onze mankementen.
Ik ben al lang in therapie, eerst bij een therapeut die gespecialiseerd was in hechting en nu bij een therapeut die er op gericht is om nieuwe verbindingen in de hersenen aan te leggen (á la de laatste zomergast, Bessel vd Kolk).
Aan die hechtingstherapie heb ik veel gehad! Ik ben inmiddels meer dan 25 jaar getrouwd en kan dus een langdurige relatie aan.
Mijn man heeft schematherapie gehad en weet nu dat een van zijn schema's 'vermijding' is. Beetje jammer dat hij dat als een voldingen feit ziet maar ik ben wel heel blij met de erkenning dat het niet allemaal aan mij ligt.
We kunnen ons focussen op wat we missen bij elkaar maar we proberen het beiden te erkennen en dan te kijken naar wat we wél hebben samen.
donderdag 6 oktober 2022 17:06
Dank je wel Agave.
Ik krijg vaak een beetje jeuk van reacties als 'daar zou ik geen zin in hebben/ is het wel een leuke man, je kunt ook weg hè' enz.
Nee mijn man is niet perfect en ik mis het een en ander, maar ik ben ook niet de geweldigste partner. We zijn allebei beschadigd en hebben allebei bij tijden verdriet om wat er niet is maar er is ook een hoop wel, zeker gezien van waar we komen.
Ik krijg vaak een beetje jeuk van reacties als 'daar zou ik geen zin in hebben/ is het wel een leuke man, je kunt ook weg hè' enz.
Nee mijn man is niet perfect en ik mis het een en ander, maar ik ben ook niet de geweldigste partner. We zijn allebei beschadigd en hebben allebei bij tijden verdriet om wat er niet is maar er is ook een hoop wel, zeker gezien van waar we komen.
donderdag 13 oktober 2022 22:26
Hebben jullie broers of zussen? En hebben jullie een idee of zij met dezelfde problemen rond onveilige hechting worstelen?
Ik ben er voor mezelf nu veel mee bezig, waarom toch een vergelijkbare jeugd, mij zo anders gevormd heeft dan mijn zussen. We verschillen van karakter, en van band met onze ouders, dus daarin zit het hem waarschijnlijk. Maar toch vind ik het lastig de vinger er op te leggen.
Ik ben er voor mezelf nu veel mee bezig, waarom toch een vergelijkbare jeugd, mij zo anders gevormd heeft dan mijn zussen. We verschillen van karakter, en van band met onze ouders, dus daarin zit het hem waarschijnlijk. Maar toch vind ik het lastig de vinger er op te leggen.
vrijdag 14 oktober 2022 18:04
Dat is een bekend fenomeen. Kan verschillende oorzaken hebben en wat ik begreep speelt je positie in het gezin - het hoeveelste kind je bent - vaak ook een niet onbelangrijke rol.stokbootje schreef: ↑13-10-2022 22:26Hebben jullie broers of zussen? En hebben jullie een idee of zij met dezelfde problemen rond onveilige hechting worstelen?
Ik ben er voor mezelf nu veel mee bezig, waarom toch een vergelijkbare jeugd, mij zo anders gevormd heeft dan mijn zussen. We verschillen van karakter, en van band met onze ouders, dus daarin zit het hem waarschijnlijk. Maar toch vind ik het lastig de vinger er op te leggen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
vrijdag 14 oktober 2022 23:33
Ja die heb ik. Ik zie bij mijn broer ook dat hij vermijdend gehecht is, alleen uit hij daar meer boosheid over dan ik. Uiteraard lijken onze ouders daar niets van te snappenstokbootje schreef: ↑13-10-2022 22:26Hebben jullie broers of zussen? En hebben jullie een idee of zij met dezelfde problemen rond onveilige hechting worstelen?
Ik ben er voor mezelf nu veel mee bezig, waarom toch een vergelijkbare jeugd, mij zo anders gevormd heeft dan mijn zussen. We verschillen van karakter, en van band met onze ouders, dus daarin zit het hem waarschijnlijk. Maar toch vind ik het lastig de vinger er op te leggen.
maandag 24 oktober 2022 18:01
Hoi
Wat een goed topic zeg! En wat een eerlijke verhalen.
Ik ben op zoek naar tips voor daten met iemand die vermijdend gehecht is.
Ik ben zelf grotendeels veilig gehecht, soms voel ik wel wat vermijdende en angstige trekken maar m'n veilige kant kan die overrulen.
Ik date nu zo'n 4 maanden en hele leuke man. Vanaf begin is hij open over zijn achtergrond. Hij heeft veel gelezen, oa de boeken die genoemd zijn. En hij herkent zich sterk in de vermijdende hechtingstijl.
We hebben in 4 maanden in rustig tempo contact opgebouwd, doen leuke dingen, spreken elkaar dagelijks wel over de app en zien elkaar 2 a 3x in de week en slapen dan ook bij elkaar. So far so good.
Het voelt alsof we closer worden, alsof we verdiepen.
Het onderwerp 'hoe gaan we samen' houden we op de agenda. Ik wil rekening houden met zijn tempo, ik weet dat ik sneller kan gaan omdat ik me niet snel klem voel zitten ik verdraag afstand en eigen tijd hebben ook. (tot op zekere hoogte...)
En toch schrik ik altijd een beetje als het onderwerp besproken wordt. Ik krijg het gevoel alsof we steady en goed gaan, maar hij omschrijft onrust in zichzelf. Altijd ergens bezig met de omgeving (Aka is er iets 'beters'). Ik toon begrip maar uit ook m'n onrust (is dat eigenlijk goed om te doen?) als in, dat ik dan het gevoel krijg altijd de leukste te moeten zijn, geen fouten mag maken, want dan is ie 'weg'. Ik leg uit hoe ik kijk naar ons contact, dat ik ook niet weet hoe het gaat lopen maar dat ik me nu focus op hem zodat ik die verbinding aan kan gaan.
In dit soort gesprekken voel ik ook zijn onzekerheid, hij is voorzichtig met het delen van zijn binnenwereld want is dan bang dat ik weg ga (klinkt dan dus ook wat angstig gehecht?)
Al met al, ik doe wat ik denk dat goed is, maar zou heel graag willen weten wat vermijdend gehechte mensen (en of angstig) als prettig ervaren.
Ergens durf ik dit wel aan te gaan, of is dat dom?
Liefs honingbijtje.
Wat een goed topic zeg! En wat een eerlijke verhalen.
Ik ben op zoek naar tips voor daten met iemand die vermijdend gehecht is.
Ik ben zelf grotendeels veilig gehecht, soms voel ik wel wat vermijdende en angstige trekken maar m'n veilige kant kan die overrulen.
Ik date nu zo'n 4 maanden en hele leuke man. Vanaf begin is hij open over zijn achtergrond. Hij heeft veel gelezen, oa de boeken die genoemd zijn. En hij herkent zich sterk in de vermijdende hechtingstijl.
We hebben in 4 maanden in rustig tempo contact opgebouwd, doen leuke dingen, spreken elkaar dagelijks wel over de app en zien elkaar 2 a 3x in de week en slapen dan ook bij elkaar. So far so good.
Het voelt alsof we closer worden, alsof we verdiepen.
Het onderwerp 'hoe gaan we samen' houden we op de agenda. Ik wil rekening houden met zijn tempo, ik weet dat ik sneller kan gaan omdat ik me niet snel klem voel zitten ik verdraag afstand en eigen tijd hebben ook. (tot op zekere hoogte...)
En toch schrik ik altijd een beetje als het onderwerp besproken wordt. Ik krijg het gevoel alsof we steady en goed gaan, maar hij omschrijft onrust in zichzelf. Altijd ergens bezig met de omgeving (Aka is er iets 'beters'). Ik toon begrip maar uit ook m'n onrust (is dat eigenlijk goed om te doen?) als in, dat ik dan het gevoel krijg altijd de leukste te moeten zijn, geen fouten mag maken, want dan is ie 'weg'. Ik leg uit hoe ik kijk naar ons contact, dat ik ook niet weet hoe het gaat lopen maar dat ik me nu focus op hem zodat ik die verbinding aan kan gaan.
In dit soort gesprekken voel ik ook zijn onzekerheid, hij is voorzichtig met het delen van zijn binnenwereld want is dan bang dat ik weg ga (klinkt dan dus ook wat angstig gehecht?)
Al met al, ik doe wat ik denk dat goed is, maar zou heel graag willen weten wat vermijdend gehechte mensen (en of angstig) als prettig ervaren.
Ergens durf ik dit wel aan te gaan, of is dat dom?
Liefs honingbijtje.
maandag 24 oktober 2022 20:15
Moeilijke dingen zijn dat hè!
Ik zou het zelf niet willen, een partner die eigenlijk altijd zijn ogen open heeft om te kijken of hij iets beters tegenkomt. Hij staat dan dus met 1 been in de relatie en 1 been erbuiten. Voor mij zou dat niet genoeg zijn en daarnaast zou ik het niet fijn vinden om altijd bang te zijn dat ik niet goed genoeg ben. Eigenlijk bén je niet goed genoeg want hij kijkt altijd verder.
Dat is niet mijn idee van een veilige relatie.
Mijn man is vermijdend gehecht in de zin dat hij zich niet goed kan geven, maar hij gaat wel helemaal voor mij en kijkt niet verder.
Mijn man zoekt nabijheid maar vindt het ook heel eng.
Ik heb zelf in therapie geleerd dat ik verbinding nodig heb. Met mijn man en ook met vriendinnen. Mijn man en ik zijn verbonden maar soms is dat een dun draadje en soms een dikke draad. Hoe dikker de draad, hoe fijner ik me voel.
Maar dat ik míjn behoefte. Als voor jou 'we hebben het fijn en gezellig en doen leuke dingen met elkaar' je belangrijkste behoefte is, dan heb jij minder moeite met je vriend.
Dit zijn wel dingen die belangrijk zijn om over na te denken voor je gaat trouwen/samen wonen. Vraag je af of je gelukkig blijft als hij niet verder ontwikkelt naar jou toe.
Ik zou het zelf niet willen, een partner die eigenlijk altijd zijn ogen open heeft om te kijken of hij iets beters tegenkomt. Hij staat dan dus met 1 been in de relatie en 1 been erbuiten. Voor mij zou dat niet genoeg zijn en daarnaast zou ik het niet fijn vinden om altijd bang te zijn dat ik niet goed genoeg ben. Eigenlijk bén je niet goed genoeg want hij kijkt altijd verder.
Dat is niet mijn idee van een veilige relatie.
Mijn man is vermijdend gehecht in de zin dat hij zich niet goed kan geven, maar hij gaat wel helemaal voor mij en kijkt niet verder.
Mijn man zoekt nabijheid maar vindt het ook heel eng.
Ik heb zelf in therapie geleerd dat ik verbinding nodig heb. Met mijn man en ook met vriendinnen. Mijn man en ik zijn verbonden maar soms is dat een dun draadje en soms een dikke draad. Hoe dikker de draad, hoe fijner ik me voel.
Maar dat ik míjn behoefte. Als voor jou 'we hebben het fijn en gezellig en doen leuke dingen met elkaar' je belangrijkste behoefte is, dan heb jij minder moeite met je vriend.
Dit zijn wel dingen die belangrijk zijn om over na te denken voor je gaat trouwen/samen wonen. Vraag je af of je gelukkig blijft als hij niet verder ontwikkelt naar jou toe.
maandag 24 oktober 2022 22:53
dinsdag 25 oktober 2022 09:13
Hoi! Thanks voor de reacties.
Ben het met je eens zakdoek dat ik ook niet wil dat iemand steeds rondkijkt. Je gaat voor me of niet. Hij vertelt het ook niet als een soort van gegeven, alsof ik me daar maar mee heb te verhouden maar als iets waar hij last van heeft. Hij vraagt zich af of dat onrustige gevoel en soort van rondkijken een uiting is van zijn bindingsangst zodat het tussen ons niet 'te echt' wordt. Of is het een signaal dat we geen match zijn? Hij weet niet hoe hij dat gevoel moet labelen.. Ik natuurlijk ook niet. Ik breng het vaak naar het hier en nu. Hebben we het nu leuk? Niet te ver vooruit kijken want dat is denk ik voor iemand met bindingsangst moeilijk te overzien en beklemmend.
Maar ik wil m'n eigen grenzen natuurlijk ook in de gaten houden.
Voor nu is dit oke... Maar ik wil uiteindelijk wel verder vooruit kunnen kijken.
En idd canis Felis, het is misschien een alarmbel. Zeker als dit zo blijft. Deze gesprekken hebben we nu 3x gehad ofzo? Ik vraag er wel bewust naar... Omdat ik zijn binnenwereld wil snappen. En ik ook denk dat het best goed is om deze gesprekken te hebben. Je leert elkaar wel goed kennen.
Ben het met je eens zakdoek dat ik ook niet wil dat iemand steeds rondkijkt. Je gaat voor me of niet. Hij vertelt het ook niet als een soort van gegeven, alsof ik me daar maar mee heb te verhouden maar als iets waar hij last van heeft. Hij vraagt zich af of dat onrustige gevoel en soort van rondkijken een uiting is van zijn bindingsangst zodat het tussen ons niet 'te echt' wordt. Of is het een signaal dat we geen match zijn? Hij weet niet hoe hij dat gevoel moet labelen.. Ik natuurlijk ook niet. Ik breng het vaak naar het hier en nu. Hebben we het nu leuk? Niet te ver vooruit kijken want dat is denk ik voor iemand met bindingsangst moeilijk te overzien en beklemmend.
Maar ik wil m'n eigen grenzen natuurlijk ook in de gaten houden.
Voor nu is dit oke... Maar ik wil uiteindelijk wel verder vooruit kunnen kijken.
En idd canis Felis, het is misschien een alarmbel. Zeker als dit zo blijft. Deze gesprekken hebben we nu 3x gehad ofzo? Ik vraag er wel bewust naar... Omdat ik zijn binnenwereld wil snappen. En ik ook denk dat het best goed is om deze gesprekken te hebben. Je leert elkaar wel goed kennen.
dinsdag 25 oktober 2022 09:54
Honingbijtje, ik denk dat je moet uitkijken dat hij door zijn gedrag juist ook niet 'ongezond' gedrag in jou gaat triggeren. Want doordat hij steeds rond kijkt, krijg jij dus nu al de neiging perfect te willen zijn, hem maximaal liefde te tonen, want dan gaat hij misschien niet weg. Dat is dan weer in het vakje verlatingsangst, en zo kun je in een slechte dynamiek terechtkomen, waarbij je allebei niet het beste in elkaar naar boven haalt.
Ik denk dat ik je als tip zou willen geven om rustig voor jezelf na te denken wat je zoekt in een relatie, waar jouw grenzen liggen, en daarna ook die kennis over jezelf echt toe te passen. Dat het voor hem ook duidelijk is: dit is wat ik wil, en als je daar niet aan kan voldoen, passen we helaas toch niet bij elkaar. Dat kan super verdrietig zijn, maar in een eindeloze dans van aantrekken en afstoten zitten, is voor de lange termijn echt nog verdrietiger, en jij verdient het ook niet steeds op je tenen te moeten lopen of heel onzeker te worden (zeg ik als iemand die gedrag van je vriend neigt te vertonen).
Als jij je nu heel erg blijft aanpassen, wordt het niet duidelijk of jullie bij elkaar passen. Terwijl je daar beter nu achter kan komen, dan over 1, 3 of 10 jaar. En dat niet bij elkaar passen kan echt uit onvermogen, niet onwil voortkomen, maar het resultaat blijft hetzelfde.
Ik denk dat ik je als tip zou willen geven om rustig voor jezelf na te denken wat je zoekt in een relatie, waar jouw grenzen liggen, en daarna ook die kennis over jezelf echt toe te passen. Dat het voor hem ook duidelijk is: dit is wat ik wil, en als je daar niet aan kan voldoen, passen we helaas toch niet bij elkaar. Dat kan super verdrietig zijn, maar in een eindeloze dans van aantrekken en afstoten zitten, is voor de lange termijn echt nog verdrietiger, en jij verdient het ook niet steeds op je tenen te moeten lopen of heel onzeker te worden (zeg ik als iemand die gedrag van je vriend neigt te vertonen).
Als jij je nu heel erg blijft aanpassen, wordt het niet duidelijk of jullie bij elkaar passen. Terwijl je daar beter nu achter kan komen, dan over 1, 3 of 10 jaar. En dat niet bij elkaar passen kan echt uit onvermogen, niet onwil voortkomen, maar het resultaat blijft hetzelfde.
dinsdag 25 oktober 2022 19:44
Ah wat een lief bericht stokbootje, dank je!
Ik ben zeker alert op mijn eigen gedrag en dat ik dus trouw blijf aan mezelf. Ik denk dat het sowieso goed is als ik even scherp voor mezelf heb wat ik wil in een relatie, wat ik verwacht van de ander. Lastig is natuurlijk wel weer dat relaties geen afchecklijstjes zijn... Het gaat om de wisselwerking. Je groeit ook met elkaar.
Misschien omschreef ik het niet goed, ik heb niet zozeer de neiging om 'perfect te zijn' als hij dat zegt. Wel dat dat het oproept en dat geef ik hem terug, met name dan dat dat onrealistisch is want ik ben niet perfect en ga dat ook nooit kunnen/willen zijn (wie wel?). Dit is hij ook met mij eens. Maar het gevoel zit er wel...
Dus ja, ik waak ervoor om niet op m'n tenen te gaan lopen...
Wat maakt dat jij het herkent? Wat doe je en waarom? Weet je waar het voor staat? Wat wordt er bij jou geraakt?
Ik ben zeker alert op mijn eigen gedrag en dat ik dus trouw blijf aan mezelf. Ik denk dat het sowieso goed is als ik even scherp voor mezelf heb wat ik wil in een relatie, wat ik verwacht van de ander. Lastig is natuurlijk wel weer dat relaties geen afchecklijstjes zijn... Het gaat om de wisselwerking. Je groeit ook met elkaar.
Misschien omschreef ik het niet goed, ik heb niet zozeer de neiging om 'perfect te zijn' als hij dat zegt. Wel dat dat het oproept en dat geef ik hem terug, met name dan dat dat onrealistisch is want ik ben niet perfect en ga dat ook nooit kunnen/willen zijn (wie wel?). Dit is hij ook met mij eens. Maar het gevoel zit er wel...
Dus ja, ik waak ervoor om niet op m'n tenen te gaan lopen...
Wat maakt dat jij het herkent? Wat doe je en waarom? Weet je waar het voor staat? Wat wordt er bij jou geraakt?
dinsdag 25 oktober 2022 23:11
Moh... Ga je nu niet een beetje projecteren? Ze(?) geeft jou een tip, mede gebaseerd op eigen ervaring maar ik zie nou niet echt een reden om deze nogal therapeutische vragen te stellen.Honingbijtje30 schreef: ↑25-10-2022 19:44Ah wat een lief bericht stokbootje, dank je!
Ik ben zeker alert op mijn eigen gedrag en dat ik dus trouw blijf aan mezelf. Ik denk dat het sowieso goed is als ik even scherp voor mezelf heb wat ik wil in een relatie, wat ik verwacht van de ander. Lastig is natuurlijk wel weer dat relaties geen afchecklijstjes zijn... Het gaat om de wisselwerking. Je groeit ook met elkaar.
Misschien omschreef ik het niet goed, ik heb niet zozeer de neiging om 'perfect te zijn' als hij dat zegt. Wel dat dat het oproept en dat geef ik hem terug, met name dan dat dat onrealistisch is want ik ben niet perfect en ga dat ook nooit kunnen/willen zijn (wie wel?). Dit is hij ook met mij eens. Maar het gevoel zit er wel...
Dus ja, ik waak ervoor om niet op m'n tenen te gaan lopen...
Wat maakt dat jij het herkent? Wat doe je en waarom? Weet je waar het voor staat? Wat wordt er bij jou geraakt?
Maar goed, dat is ook een beetje projectie, je vraagt het niet aan mij
Aanvulling n.a.v. mijn eerdere reactie en jouw antwoord daarop: als die drie gesprekken in vier maanden tijd vergezeld gingen van dot soort vragen, zie ik dat persoonlijk inderdaad als alarmbel
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 26 oktober 2022 15:27
Maybe is het een beetje te therapeutisch, stokbootje kan/mag/zal het gerust negeren als het zo is.
Misschien doe ik zijn alarmbellen wel rinkelen ipv hij die van mij, met al mijn vragen![😏]()
![😵]()
Anyhow, ik ben gewoon wat zoekende naar ervaringen van mensen die zich herkennen in een vorm van onveilige hechting als bindingsangst en of verlatingsangst.
Misschien doe ik zijn alarmbellen wel rinkelen ipv hij die van mij, met al mijn vragen
Anyhow, ik ben gewoon wat zoekende naar ervaringen van mensen die zich herkennen in een vorm van onveilige hechting als bindingsangst en of verlatingsangst.
woensdag 26 oktober 2022 19:06
Ik vind het altijd wat lastig om gevoelens in theorieën te verwoorden… Ik herken heel veel in de verschillende hechtingsvormen, maar in ook heel veel andere dingen. Waar begin je? Het ligt er ook maar net aan hoe gevoelig je bent, -wat iemand al noemde- je plek binnen het gezin, gebeurtenissen in je leven, maar ook andere theorieën, zoals het boek van Jonice Webb - “Ongekende gevoelens”, over allerlei verschillende vormen van emotionele verwaarlozing in je jeugd en de gevolgen daarvan. Verschillende van die vormen kunnen bij hele verschillend gehechte mensen voorkomen en daardoor hele verschillende gevolgen hebben, al naar gelang dan weer de rest van iemands persoonlijkheid, intelligentie, eigenschappen en leven. Dat alles heeft invloed op jezelf en allicht ook op je relaties.
Ik merk dat ik daar zelf zoekende in ben: waar begin je als je vastloopt? Bij welke theorie, bij welke therapie, bij welke oefeningen? In hoeverre helpen die theorieën überhaupt? Ja, theoretisch, het geeft veel inzicht, maar de praktijk dan? Hoe pas je het toe in je leven en dan dus weer: in welke volgorde?
Lastig. In die zin heb je ook geen moer aan mijn bijdrage…
Wat je kunt doen met de therapeutische vragen aan je vriend, is hem vragen wat hij daarvan vindt: of hij het prettig vindt om zo aan het denken te worden gezet, de diepte in te gaan, of dat het zijn alarmbellen aanslingert en hij het liefst wegrent. Of iets daartussenin natuurlijk
Ik merk dat ik daar zelf zoekende in ben: waar begin je als je vastloopt? Bij welke theorie, bij welke therapie, bij welke oefeningen? In hoeverre helpen die theorieën überhaupt? Ja, theoretisch, het geeft veel inzicht, maar de praktijk dan? Hoe pas je het toe in je leven en dan dus weer: in welke volgorde?
Lastig. In die zin heb je ook geen moer aan mijn bijdrage…
Wat je kunt doen met de therapeutische vragen aan je vriend, is hem vragen wat hij daarvan vindt: of hij het prettig vindt om zo aan het denken te worden gezet, de diepte in te gaan, of dat het zijn alarmbellen aanslingert en hij het liefst wegrent. Of iets daartussenin natuurlijk
woensdag 26 oktober 2022 22:31
Qua theorieën merk ik wel dat er bepaalde universele principes achter zitten. Dus dat het niet zo veel uitmaakt welke invalshoek je kiest.
Om te groeien als mens komt het er altijd op neer dat je vanuit een ander perspectief naar jezelf leert kijken, je blinde vlekken en automatismen gaat herkennen en leren daarin bewustere keuzes te maken over hoe je met jezelf, je gevoelens en met anderen omgaat. Van impuls-reactiemachine naar bewust handelen.
Waarbij trauma en onverwerkte gevoelens soms nog moeten integreren in je bewustzijn, om er meer vat op te krijgen. Iets wat zonder hulp bijna niet lukt (omdat deze zich buiten je bewustzijn bevinden).
Qua oorzaken en achtergronden is het niet altijd relevant om te weten wat precies wat is, of je zelf een gevoeligheid/afwijking hebt of dat je schade hebt opgelopen door je ervaringen, of beiden, daar kom je toch niet precies achter. Wat mij betreft niet zo relevant.
Ik vind zelf hechtingstheorie prettig omdat het simpel uit te leggen is en omdat het niet de nadruk legt op individuele afwijkingen, wat een groeiperspectief biedt en iemand kan laten inzien dat het één altijd een logisch gevolg is van iets anders simpelweg door hoe een mens universeel in elkaar zit.
Om te groeien als mens komt het er altijd op neer dat je vanuit een ander perspectief naar jezelf leert kijken, je blinde vlekken en automatismen gaat herkennen en leren daarin bewustere keuzes te maken over hoe je met jezelf, je gevoelens en met anderen omgaat. Van impuls-reactiemachine naar bewust handelen.
Waarbij trauma en onverwerkte gevoelens soms nog moeten integreren in je bewustzijn, om er meer vat op te krijgen. Iets wat zonder hulp bijna niet lukt (omdat deze zich buiten je bewustzijn bevinden).
Qua oorzaken en achtergronden is het niet altijd relevant om te weten wat precies wat is, of je zelf een gevoeligheid/afwijking hebt of dat je schade hebt opgelopen door je ervaringen, of beiden, daar kom je toch niet precies achter. Wat mij betreft niet zo relevant.
Ik vind zelf hechtingstheorie prettig omdat het simpel uit te leggen is en omdat het niet de nadruk legt op individuele afwijkingen, wat een groeiperspectief biedt en iemand kan laten inzien dat het één altijd een logisch gevolg is van iets anders simpelweg door hoe een mens universeel in elkaar zit.
vrijdag 28 oktober 2022 08:41
Wat fijn om hier veel herkenning in te lezen. Ik voel me hier vaak alleen in, ondanks dat ik een partner heb die erg open is en een prater (en verder geen hechtingsproblemen heeft). Misschien helpt het om hier te schrijven.
Zelf heb ik angstige hechting en ook 2 jaar therapie gehad om voor mezelf uit te pluizen wat ik allemaal voel en waar het vandaan komt. Ouders die zelf problematiek hadden/hebben en als kind veel verantwoordelijkheid gevoeld voor hun emoties. Therapie heeft me vooral geholpen om mijn eigenwaarde omhoog te halen en patronen te begrijpen en te herkennen. Dat heeft voor een gedeelte geholpen.
Mijn trigger is vriendschap (een deels pestverleden helpt ook niet), waarvan met name mijn beste vriendin. Ze is iemand die erg in zichzelf kan keren soms, heel erg met ups en downs (veel contact versus niks laten weten). En ook iemand die zelf niet zoveel initieert (laten we thee drinken/afspreken/borrelen), dit komt bijna altijd van mij. Deze combinatie is lastig voor mij en ik merk dat ik er (te) vaak verdrietig van word. Dit ligt deels bij mij. Maar ik vind het soms lastig: in hoeverre ligt het bij mij? Veel gedachtes als “Kennelijk ben ik niet belangrijk/leuk genoeg om mee af te spreken” of “Als ik niks laat weten, spreek ik haar niet/nauwelijks”. Ik voel me dan erg slachtofferig/zeikerig maar tegelijkertijd voel ik me ook “kwaad” (nee, dit verdien ik niet). Ik worstel er erg mee. Waar ligt nou de gezonde grens zeg maar?
Hebben jullie dit ook enkel met bepaalde vlakken? Bijv. alleen relaties en niet met vriendschappen, of andersom?
Zelf heb ik angstige hechting en ook 2 jaar therapie gehad om voor mezelf uit te pluizen wat ik allemaal voel en waar het vandaan komt. Ouders die zelf problematiek hadden/hebben en als kind veel verantwoordelijkheid gevoeld voor hun emoties. Therapie heeft me vooral geholpen om mijn eigenwaarde omhoog te halen en patronen te begrijpen en te herkennen. Dat heeft voor een gedeelte geholpen.
Mijn trigger is vriendschap (een deels pestverleden helpt ook niet), waarvan met name mijn beste vriendin. Ze is iemand die erg in zichzelf kan keren soms, heel erg met ups en downs (veel contact versus niks laten weten). En ook iemand die zelf niet zoveel initieert (laten we thee drinken/afspreken/borrelen), dit komt bijna altijd van mij. Deze combinatie is lastig voor mij en ik merk dat ik er (te) vaak verdrietig van word. Dit ligt deels bij mij. Maar ik vind het soms lastig: in hoeverre ligt het bij mij? Veel gedachtes als “Kennelijk ben ik niet belangrijk/leuk genoeg om mee af te spreken” of “Als ik niks laat weten, spreek ik haar niet/nauwelijks”. Ik voel me dan erg slachtofferig/zeikerig maar tegelijkertijd voel ik me ook “kwaad” (nee, dit verdien ik niet). Ik worstel er erg mee. Waar ligt nou de gezonde grens zeg maar?
Hebben jullie dit ook enkel met bepaalde vlakken? Bijv. alleen relaties en niet met vriendschappen, of andersom?
En nu?
zaterdag 29 oktober 2022 07:47
Ha Whups,
Ja dat herken ik wel. Ik heb een paar innige vriendschappen en verder een hoop kennissen waarmee ik leuke dingen doe, maar waar ik verder niks van verwacht.
En ik hanteer daar ook wel harde lijnen in. Dus als ik iets heftigs meemaak en iemand laat nauwelijks tot niks van zich horen, dan ben ik er ook helemaal klaar mee. Ik heb twee jaar terug iets heel naars meegemaakt en van twee vriendinnen weinig tot niks gehoord. Dus inmiddels heb ik ze ook gewoon van al mijn sociale media gegooid en afgeschreven. Als het nu categorie “kennis” was geweest, dan had ik het prima kunnen hebben. Maar in dit geval vond ik het echt niet te verteren dat het zo stil bleef.
Overigens las ik laatst dat 70 procent van de vriendschappen niet langer dan 7 jaar duurt, dus dat zet voor mij ook wel een en ander in perspectief.
Ja dat herken ik wel. Ik heb een paar innige vriendschappen en verder een hoop kennissen waarmee ik leuke dingen doe, maar waar ik verder niks van verwacht.
En ik hanteer daar ook wel harde lijnen in. Dus als ik iets heftigs meemaak en iemand laat nauwelijks tot niks van zich horen, dan ben ik er ook helemaal klaar mee. Ik heb twee jaar terug iets heel naars meegemaakt en van twee vriendinnen weinig tot niks gehoord. Dus inmiddels heb ik ze ook gewoon van al mijn sociale media gegooid en afgeschreven. Als het nu categorie “kennis” was geweest, dan had ik het prima kunnen hebben. Maar in dit geval vond ik het echt niet te verteren dat het zo stil bleef.
Overigens las ik laatst dat 70 procent van de vriendschappen niet langer dan 7 jaar duurt, dus dat zet voor mij ook wel een en ander in perspectief.
zaterdag 29 oktober 2022 19:04
Dat over de nieuwe verbindingen? Hoe gaat dat in zijn werk? Wat voor therapie volg je dan precies?zakdoek schreef: ↑06-10-2022 16:02Wat een herkenbaar topic.
Ik ben zelf gedesorganiseerd gehecht en mijn man vermijdend. Gelukkig erkennen we wel allebei onze mankementen.
Ik ben al lang in therapie, eerst bij een therapeut die gespecialiseerd was in hechting en nu bij een therapeut die er op gericht is om nieuwe verbindingen in de hersenen aan te leggen (á la de laatste zomergast, Bessel vd Kolk).
Aan die hechtingstherapie heb ik veel gehad! Ik ben inmiddels meer dan 25 jaar getrouwd en kan dus een langdurige relatie aan.
Mijn man heeft schematherapie gehad en weet nu dat een van zijn schema's 'vermijding' is. Beetje jammer dat hij dat als een voldingen feit ziet maar ik ben wel heel blij met de erkenning dat het niet allemaal aan mij ligt.
We kunnen ons focussen op wat we missen bij elkaar maar we proberen het beiden te erkennen en dan te kijken naar wat we wél hebben samen.
zaterdag 29 oktober 2022 19:09
Een oudere broer. Waar ik geen band mee heb. We zijn dag en nacht. Ik heb al jaren geen contact meer met hem. Hij is voor mij echt een energiezuiger.stokbootje schreef: ↑13-10-2022 22:26Hebben jullie broers of zussen? En hebben jullie een idee of zij met dezelfde problemen rond onveilige hechting worstelen?
Ik ben er voor mezelf nu veel mee bezig, waarom toch een vergelijkbare jeugd, mij zo anders gevormd heeft dan mijn zussen. We verschillen van karakter, en van band met onze ouders, dus daarin zit het hem waarschijnlijk. Maar toch vind ik het lastig de vinger er op te leggen.
Toen ik nog wel een soort van contact met hem had, zat hij wel in een relatie. Allemaal verschillende types.
Maar heb me er nooit in verdiept.
Ik weet dat mijn ouders uit disfunctionele gezinnen komen.
Ik zit nu in therapie, in een groep en veel hebben broers of zussen. Bij de een hoor je dat de broer of zus ook met hechting zit. Bij de ander niet.
zondag 30 oktober 2022 02:33
Op de een of andere manier kan ik alleen maar “wauw” denken als ik je post lees… Er zijn stukken waar ik op wil reageren, maar ik weet niet goed hoe. Ik laat het nog wat langer op me inwerken, lijkt me beter. Maar ik wilde ook niet langer niet reageren, want dan is het net of het me niets doet en dat is juist zo ver van de werkelijkheid. Vandaar deze tussenreactie, of hoe je het ook noemen wilt…Avage schreef: ↑26-10-2022 22:31Qua theorieën merk ik wel dat er bepaalde universele principes achter zitten. Dus dat het niet zo veel uitmaakt welke invalshoek je kiest.
Om te groeien als mens komt het er altijd op neer dat je vanuit een ander perspectief naar jezelf leert kijken, je blinde vlekken en automatismen gaat herkennen en leren daarin bewustere keuzes te maken over hoe je met jezelf, je gevoelens en met anderen omgaat. Van impuls-reactiemachine naar bewust handelen.
Waarbij trauma en onverwerkte gevoelens soms nog moeten integreren in je bewustzijn, om er meer vat op te krijgen. Iets wat zonder hulp bijna niet lukt (omdat deze zich buiten je bewustzijn bevinden).
Qua oorzaken en achtergronden is het niet altijd relevant om te weten wat precies wat is, of je zelf een gevoeligheid/afwijking hebt of dat je schade hebt opgelopen door je ervaringen, of beiden, daar kom je toch niet precies achter. Wat mij betreft niet zo relevant.
Ik vind zelf hechtingstheorie prettig omdat het simpel uit te leggen is en omdat het niet de nadruk legt op individuele afwijkingen, wat een groeiperspectief biedt en iemand kan laten inzien dat het één altijd een logisch gevolg is van iets anders simpelweg door hoe een mens universeel in elkaar zit.
Dank je!
zondag 30 oktober 2022 12:53
LauraRoar, heel herkenbaar! Zeker ook die harde lijnen. Ik kan dan ook erg rigoureus zijn; beetje alles of niets soms. Als ik dan eenmaal echt klaar ben, dan is het ook klaar. Wel vind ik het lastig waar die grens ongeveer ligt: dus in hoeverre laat ik me leiden door bepaalde hechtingsproblemen en in hoeverre mag je ook echt wel bepaalde dingen verwachten in een vriendschap? Die balans ben ik momenteel heel erg aan het zoeken in bepaalde vriendschappen.
En nu?
zondag 22 januari 2023 15:33
Moet even van me af typen.
Ik ben sinds kort aan het daten met iemand, die op zoek is naar iets serieus. Ik dacht; leuk, een stabiele vent. Tevreden met zijn baan. Heeft kids. Veel dezelfde interesses.
Alleen ik ben nu op slot aan het gaan en voel me niet goed genoeg ofzo. Na de vorige keer is uitgesproken dat we elkaar weer zouden zien, alleen er komt weinig initiatief uit hem. Net zoals appen. Ik vermoed dat ie nu zijn kids heeft. Alleen ik kan hier gewoon niet tegen. Ik merk zo dat ik verbinding zoek en dat ik die tegelijkertijd ook nooit echt kan vinden. Ik kan het niet helemaal uitleggen.
Ik wil gewoon kappen met dat oppervlakkige daten. Ben er nu zo klaar mee.. Als ik in zo'n situatie zit denk ik dat ik vooral altijd alleen blijf, want ik ben het niet waard om van te houden. Maar ik wil wel zo graag met iemand zijn, ik die verbinding. Die eenzaamheid die ik voel doet pijn.
Ik ben sinds kort aan het daten met iemand, die op zoek is naar iets serieus. Ik dacht; leuk, een stabiele vent. Tevreden met zijn baan. Heeft kids. Veel dezelfde interesses.
Alleen ik ben nu op slot aan het gaan en voel me niet goed genoeg ofzo. Na de vorige keer is uitgesproken dat we elkaar weer zouden zien, alleen er komt weinig initiatief uit hem. Net zoals appen. Ik vermoed dat ie nu zijn kids heeft. Alleen ik kan hier gewoon niet tegen. Ik merk zo dat ik verbinding zoek en dat ik die tegelijkertijd ook nooit echt kan vinden. Ik kan het niet helemaal uitleggen.
Ik wil gewoon kappen met dat oppervlakkige daten. Ben er nu zo klaar mee.. Als ik in zo'n situatie zit denk ik dat ik vooral altijd alleen blijf, want ik ben het niet waard om van te houden. Maar ik wil wel zo graag met iemand zijn, ik die verbinding. Die eenzaamheid die ik voel doet pijn.
zondag 22 januari 2023 19:14
K vind dit topic pas net, maar wat een gerkenning.
Peanutbutterjelly, wat ik zou doen is al die gedachten en gevoelens delen met hem. Niet om hem de 'schuld' te geven. Maar om je open te stellen en de verbinding proberen te zoeken. In een gezonde relatie kan hij daar naar luisteren zonder dat het op zijn knoppen drukt. En kan hij er voor je zijn.
Dit is allemaal leuke theorie, ik weet het wel, maar mijn eigen liefdesleven is soms ook een zootje.
Ik ben gedesorganiseerd gehecht en heb een relatie met een man die vermijdend gehecht is. Het helpt ontzettend dat we het allebei weten en erkennen. Toch kunnen we bij tijd en wijle zo op elkaars knoppen drukken.
Peanutbutterjelly, wat ik zou doen is al die gedachten en gevoelens delen met hem. Niet om hem de 'schuld' te geven. Maar om je open te stellen en de verbinding proberen te zoeken. In een gezonde relatie kan hij daar naar luisteren zonder dat het op zijn knoppen drukt. En kan hij er voor je zijn.
Dit is allemaal leuke theorie, ik weet het wel, maar mijn eigen liefdesleven is soms ook een zootje.
Ik ben gedesorganiseerd gehecht en heb een relatie met een man die vermijdend gehecht is. Het helpt ontzettend dat we het allebei weten en erkennen. Toch kunnen we bij tijd en wijle zo op elkaars knoppen drukken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
