Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 1 juni 2008 om 13:31
quote:LillyRose schreef op 01 juni 2008 @ 00:26:
Pom, Ik zou niet zo heel goed weten wat ik bij hem moet. Ik kwakkel wel al lang. Maar wat kan hij daar aan veranderen? Hij zal dan denk ik ook wel zoiets zeggen van.. griepje gata wel over. Denk je ergens aan? En daarbij komt nog eens dat ik een hekel heb aan alles wat met dokters ziekenhuizen en praktijken heeft te maken. Bah.. En het moet wel een keer overgaan..
Wat je bij hem moet? Gewoon eens je bloed laten onderzoeken bijv.? Gewoon eens met je huisarts praten over het overgeven? Gewoon eens bespreken met je huisarts dat je altijd moe bent?
Lily, ik heb welgeteld 1 posting van je gelezen dat het goed met je ging. Dat was toen je veel te veel op had met je verjaardag. Voor de rest is het allemaal kommer en kwel.
Maakt voor mij verder niet uit hoor, ik heb er geen last van, maar jij geeft aan mij niet echt de indruk van een gelukkige 20-jarige meid.
Verder ben ik het roerend eens met Dubio.
Op een bepaald moment moet je weer het roer in eigen hand gaan nemen Lily, koers gaan bepalen in je leven. Allereerst je gezondheid. Even checken of je wel of niet zwanger bent en dan op verder onderzoek uitgaan.
Heeft je vriendje al zijn intake gehad?
Pom, Ik zou niet zo heel goed weten wat ik bij hem moet. Ik kwakkel wel al lang. Maar wat kan hij daar aan veranderen? Hij zal dan denk ik ook wel zoiets zeggen van.. griepje gata wel over. Denk je ergens aan? En daarbij komt nog eens dat ik een hekel heb aan alles wat met dokters ziekenhuizen en praktijken heeft te maken. Bah.. En het moet wel een keer overgaan..
Wat je bij hem moet? Gewoon eens je bloed laten onderzoeken bijv.? Gewoon eens met je huisarts praten over het overgeven? Gewoon eens bespreken met je huisarts dat je altijd moe bent?
Lily, ik heb welgeteld 1 posting van je gelezen dat het goed met je ging. Dat was toen je veel te veel op had met je verjaardag. Voor de rest is het allemaal kommer en kwel.
Maakt voor mij verder niet uit hoor, ik heb er geen last van, maar jij geeft aan mij niet echt de indruk van een gelukkige 20-jarige meid.
Verder ben ik het roerend eens met Dubio.
Op een bepaald moment moet je weer het roer in eigen hand gaan nemen Lily, koers gaan bepalen in je leven. Allereerst je gezondheid. Even checken of je wel of niet zwanger bent en dan op verder onderzoek uitgaan.
Heeft je vriendje al zijn intake gehad?
zondag 1 juni 2008 om 20:37
quote:eleonora schreef op 01 juni 2008 @ 05:07:
Zonnepitje, ik heb je posting antwoord aan Elfje, goed gelezen maar ik had nog niet de puf om te reageren. Dat gevoel, dat de liefde op is, dat herken ik zo. Op een gegeven moment is ál dat krediet op. Opperdepop.
Persoonlijk denk ik dat therapie daartegen inderdaad niet gaat helpen maar misschien zit ik er in jouw geval wel helemaal naast. Ik denk dat je van geen gevoel niet meer wél gevoel kunt maken. Daarbij denk ik dat relatietherapie een beetje een soort lapmiddel wordt als het al zo ver is gekomen met een relatie als bij die van jou en je man. Het zit natuurlijk, hoe je het ook wendt of keert, al lang niet goed en misschien heeft het, achteraf gezien wel nooit echt helemaal goed gezeten, omdat er geen gelijkwaardigheid was. Therapie is mooi en een goed idee als er nog passie is, als de wil er is om sowieso samen door te gaan en van daaruit te zoeken naar een manier om beter te communiceren. Therapie is niet in staat om iets wat vanuit de basis scheefgegroeid is recht te breien.
Ik wil je niet kwetsen lieve schat, ik wil alleen realistisch zijn. Therapie is geen wondermiddel wil ik maar zeggen en zeker geen strohalm waar je je aan vast moet gaan houden. Daarbij is het een lang proces als je er helemaal induikt. En met een lang proces bedoel ik jaren. De therapie is een aanzet tot iets wat je verder thuis zelf af moet maken en het duurt echt een hele tijd voordat zoiets werkelijk onderdeel uitmaakt van je leven.
Échte, daadwerkelijke veranderingen zijn moeilijk te bewerkstelligen omdat je als stel met de beste bedoelingen in therapie kunt gaan maar naar die therapie neem je gewoon je oude, vertrouwde zelf mee, als je begrijpt wat ik bedoel. Je moet het doen met jouw karakter en jouw kijk op het leven en met dat van hem, er zal niet veel veranderen aan jullie. Misschien en hopelijk iets aan de manier waarop jullie communiceren maar of je daarmee ook je relatie redt, als er al zoveel stuk is en scheefgegroeid is, is natuurlijk maar de vraag.
In ieder geval, ik herken je gevoel, jij bent degene met de touwtjes in handen maar je wordt er niet blij van. Ik grinnik hardop als ik dit typ. Een beetje schamper, dat wel. Ik snap zo goed wat je bedoelt. Ik heb jarenlang met mijn vuisten in mijn zakken over straat gezworven als ik mijn honden uitliet en dan mijmerde ik over wat ik allemaal 'niet eerlijk' vond bij ons thuis, hoe scheef het zat, hoe graag ik het anders wilde, wat er allemaal moest veranderen, hoe we wél gelukkig zouden kunnen worden, als hij maar dit en als hij maar dat....
En dan kom je er achter dat de sleutel tot de oplossing al die tijd in je zak heeft gezeten!
In mijn geval dan he, in mijn leven bedoel ik, niet in het algemeen. Toen ik uiteindelijk aangaf dat ik er genoeg van had en nu echt, was hij als was in mijn handen, ik mocht het zeggen, moest hij het uitmaken met zijn (ongelooflijk maar waar) minnares? Ik hoefde maar een kik te geven en hij zou haar dumpen. Maar ik zei dat dat niet nodig was.....Ík! Die jarenlang kapot ging aan zijn ontrouw! Die minnares kwam mij uit-ste-kend uit. Die arme vrouw is mijn redding geweest. Nee hoor, hou jij je liefje maar, ik hoef jou niet meer, niet met en niet zonder die minnares van je. Ik ga met je naar bed omdat ik bang voor je ben en om wraak te nemen op al die jaren dat ik zelf belazerd ben maar je hebt alleen mijn lijf nog maar, en niet meer mijn geest....
Ok, hij stalkte me nog anderhalf jaar daarna maar dat besef, dat wéten dat hij afhankelijk was van mij en ik niet van hem, daar ben ik heel sterk van geworden. Ík was de sterkste bij ons thuis! Ík was degene die de sleutel in haar zak had, niet hij! Het was ondanks alle ellende, alle financiële malaise, al zijn pesterijen en zijn getraineer een verukkelijk gevoel.
Onze hele relatie was een wedstrijd geweest en ik was er met een opgeheven hoofd uit vandaan gewandeld, ook al was ik gebroken. Ík had gewonnen en hij had verloren want waar hij altijd al bang voor was gebeurde, hij wérd crimineel zonder mij, hij raakte zijn vrienden kwijt en in de shit en hij heeft nu een heel nederig beroep en een vrouw die hij vanaf dag één van zijn relatie met haar besodemietert heeft. Met mij is het alleen maar beter gegaan en dat gaat het ondanks de fysieke ongemakken nog steeds.
Zonnepit, meid, ik ontsprui een beetje maar ik wil je alleen maar zeggen dat ik je vreugdeloosheid over je macht herken en ik ook begrijp dat je wil kijken of er nog iets moois te maken is van de relatie waar je inzit. En als jij dat wil dan hoop ik dat voor je maar ik weet dat jij het ook zelf kan want ik kan het ook zelf en als ik het kan, dan kan jij het ook hartje......
En dan zit ik gewoon sentimenteel te worden om 05.07 uur in de morgen. Ik ga maar eens naar bed denk ik
Liefs meid en blijf posten, ik denk met je mee. (f)
Lieve Leo, wat ontzettend lief dat je op dat onchristelijke tijdstip met zoveel pijn in je lijf zo'n mooi bericht voor me hebt gepost!!
je hebt gewoon helemaal gelijk. Ik zie eigenlijk niets in therapie omdat het eigenlijk nooit goed heeft gezeten. Omdat ik nooit goed met hem heb kunnen praten, omdat hij mij vanaf het begin (afgezien van de 3 eerste verliefdheidsmaanden) vaak verkeerd begreep en zich aangevallen voelt en mij terechtwijst. Hij zit gewoon op een andere golflengte, ik verdien beter en meer. Hij is de mindere. Het respect wat ik jaren van hem verlangde ben ik gaandeweg ook voor hem kwijtgeraakt. En weet je, ik voel zijn angst als hij me aanhaalt en ik niet reageer. Ik die altijd wilde knuffelen...ik wil het niet meer. 's Avonds in bed hoop ik dat hij zich afzijdig houd want dan hoef ik hem niet af te wijzen. Ik heb nooit dat gevoel gehad tot 2 maanden geleden.
Opperdepop is het inderdaad Leo. En inderdaad, je begrijpt me helemaal. Dit is ook een klotegevoel hoor, vooral omdat ik het niet met hem kan bespreken.. Zei hij maar eens dat hij van me houdt, bang is om me kwijt te raken, nee hoor, niks. En deze afstand tussen ons, het gebrek aan diepgang, die zitten me dwars. Gelukkig heb ik veel aan mijn vriendinnen...
Tja, maar hoe kan ik het aanpakken zonder dat hij teveel uit zijn dak gaat. Ik heb geen idee hoe hij reageert, want ik wil wel samen met hem de kinderen blijven opvoeden, want dat kan hij goed Bovendien heeft hij buiten ons bijna niemand en vind ik het ergens wel zielig voor hem..
Nou ja, dank voor je reactie in ieder geval, ik merk dat door hier te posten ik stappen neem en dat voelt meestal toch wel goed. Soms vind ik het doodeng..
Leo, ik hoop dat je toch nog wat hebt kunnen slapen vanmorgen...
Liefs,
Z
Zonnepitje, ik heb je posting antwoord aan Elfje, goed gelezen maar ik had nog niet de puf om te reageren. Dat gevoel, dat de liefde op is, dat herken ik zo. Op een gegeven moment is ál dat krediet op. Opperdepop.
Persoonlijk denk ik dat therapie daartegen inderdaad niet gaat helpen maar misschien zit ik er in jouw geval wel helemaal naast. Ik denk dat je van geen gevoel niet meer wél gevoel kunt maken. Daarbij denk ik dat relatietherapie een beetje een soort lapmiddel wordt als het al zo ver is gekomen met een relatie als bij die van jou en je man. Het zit natuurlijk, hoe je het ook wendt of keert, al lang niet goed en misschien heeft het, achteraf gezien wel nooit echt helemaal goed gezeten, omdat er geen gelijkwaardigheid was. Therapie is mooi en een goed idee als er nog passie is, als de wil er is om sowieso samen door te gaan en van daaruit te zoeken naar een manier om beter te communiceren. Therapie is niet in staat om iets wat vanuit de basis scheefgegroeid is recht te breien.
Ik wil je niet kwetsen lieve schat, ik wil alleen realistisch zijn. Therapie is geen wondermiddel wil ik maar zeggen en zeker geen strohalm waar je je aan vast moet gaan houden. Daarbij is het een lang proces als je er helemaal induikt. En met een lang proces bedoel ik jaren. De therapie is een aanzet tot iets wat je verder thuis zelf af moet maken en het duurt echt een hele tijd voordat zoiets werkelijk onderdeel uitmaakt van je leven.
Échte, daadwerkelijke veranderingen zijn moeilijk te bewerkstelligen omdat je als stel met de beste bedoelingen in therapie kunt gaan maar naar die therapie neem je gewoon je oude, vertrouwde zelf mee, als je begrijpt wat ik bedoel. Je moet het doen met jouw karakter en jouw kijk op het leven en met dat van hem, er zal niet veel veranderen aan jullie. Misschien en hopelijk iets aan de manier waarop jullie communiceren maar of je daarmee ook je relatie redt, als er al zoveel stuk is en scheefgegroeid is, is natuurlijk maar de vraag.
In ieder geval, ik herken je gevoel, jij bent degene met de touwtjes in handen maar je wordt er niet blij van. Ik grinnik hardop als ik dit typ. Een beetje schamper, dat wel. Ik snap zo goed wat je bedoelt. Ik heb jarenlang met mijn vuisten in mijn zakken over straat gezworven als ik mijn honden uitliet en dan mijmerde ik over wat ik allemaal 'niet eerlijk' vond bij ons thuis, hoe scheef het zat, hoe graag ik het anders wilde, wat er allemaal moest veranderen, hoe we wél gelukkig zouden kunnen worden, als hij maar dit en als hij maar dat....
En dan kom je er achter dat de sleutel tot de oplossing al die tijd in je zak heeft gezeten!
In mijn geval dan he, in mijn leven bedoel ik, niet in het algemeen. Toen ik uiteindelijk aangaf dat ik er genoeg van had en nu echt, was hij als was in mijn handen, ik mocht het zeggen, moest hij het uitmaken met zijn (ongelooflijk maar waar) minnares? Ik hoefde maar een kik te geven en hij zou haar dumpen. Maar ik zei dat dat niet nodig was.....Ík! Die jarenlang kapot ging aan zijn ontrouw! Die minnares kwam mij uit-ste-kend uit. Die arme vrouw is mijn redding geweest. Nee hoor, hou jij je liefje maar, ik hoef jou niet meer, niet met en niet zonder die minnares van je. Ik ga met je naar bed omdat ik bang voor je ben en om wraak te nemen op al die jaren dat ik zelf belazerd ben maar je hebt alleen mijn lijf nog maar, en niet meer mijn geest....
Ok, hij stalkte me nog anderhalf jaar daarna maar dat besef, dat wéten dat hij afhankelijk was van mij en ik niet van hem, daar ben ik heel sterk van geworden. Ík was de sterkste bij ons thuis! Ík was degene die de sleutel in haar zak had, niet hij! Het was ondanks alle ellende, alle financiële malaise, al zijn pesterijen en zijn getraineer een verukkelijk gevoel.
Onze hele relatie was een wedstrijd geweest en ik was er met een opgeheven hoofd uit vandaan gewandeld, ook al was ik gebroken. Ík had gewonnen en hij had verloren want waar hij altijd al bang voor was gebeurde, hij wérd crimineel zonder mij, hij raakte zijn vrienden kwijt en in de shit en hij heeft nu een heel nederig beroep en een vrouw die hij vanaf dag één van zijn relatie met haar besodemietert heeft. Met mij is het alleen maar beter gegaan en dat gaat het ondanks de fysieke ongemakken nog steeds.
Zonnepit, meid, ik ontsprui een beetje maar ik wil je alleen maar zeggen dat ik je vreugdeloosheid over je macht herken en ik ook begrijp dat je wil kijken of er nog iets moois te maken is van de relatie waar je inzit. En als jij dat wil dan hoop ik dat voor je maar ik weet dat jij het ook zelf kan want ik kan het ook zelf en als ik het kan, dan kan jij het ook hartje......
En dan zit ik gewoon sentimenteel te worden om 05.07 uur in de morgen. Ik ga maar eens naar bed denk ik
Liefs meid en blijf posten, ik denk met je mee. (f)
Lieve Leo, wat ontzettend lief dat je op dat onchristelijke tijdstip met zoveel pijn in je lijf zo'n mooi bericht voor me hebt gepost!!
je hebt gewoon helemaal gelijk. Ik zie eigenlijk niets in therapie omdat het eigenlijk nooit goed heeft gezeten. Omdat ik nooit goed met hem heb kunnen praten, omdat hij mij vanaf het begin (afgezien van de 3 eerste verliefdheidsmaanden) vaak verkeerd begreep en zich aangevallen voelt en mij terechtwijst. Hij zit gewoon op een andere golflengte, ik verdien beter en meer. Hij is de mindere. Het respect wat ik jaren van hem verlangde ben ik gaandeweg ook voor hem kwijtgeraakt. En weet je, ik voel zijn angst als hij me aanhaalt en ik niet reageer. Ik die altijd wilde knuffelen...ik wil het niet meer. 's Avonds in bed hoop ik dat hij zich afzijdig houd want dan hoef ik hem niet af te wijzen. Ik heb nooit dat gevoel gehad tot 2 maanden geleden.
Opperdepop is het inderdaad Leo. En inderdaad, je begrijpt me helemaal. Dit is ook een klotegevoel hoor, vooral omdat ik het niet met hem kan bespreken.. Zei hij maar eens dat hij van me houdt, bang is om me kwijt te raken, nee hoor, niks. En deze afstand tussen ons, het gebrek aan diepgang, die zitten me dwars. Gelukkig heb ik veel aan mijn vriendinnen...
Tja, maar hoe kan ik het aanpakken zonder dat hij teveel uit zijn dak gaat. Ik heb geen idee hoe hij reageert, want ik wil wel samen met hem de kinderen blijven opvoeden, want dat kan hij goed Bovendien heeft hij buiten ons bijna niemand en vind ik het ergens wel zielig voor hem..
Nou ja, dank voor je reactie in ieder geval, ik merk dat door hier te posten ik stappen neem en dat voelt meestal toch wel goed. Soms vind ik het doodeng..
Leo, ik hoop dat je toch nog wat hebt kunnen slapen vanmorgen...
Liefs,
Z
zondag 1 juni 2008 om 21:07
Lief Zonnepitteke,
Ik ben blij dat je mijn bericht zo goed oppakt, dat je je niet aangevallen voelt door mijn directheid.
Gisteren ging het bij een ander topic ook over therapie en of dat zou helpen. Ik ken zelf stellen waarbij dat werkte, zelfs nadat een vriend van mij bijvoorbeeld zijn vrouw drie jaar lang heeft begrogen met een collega van hem. Die mensen hadden, ondanks dat hun relatie in heel zwaar weer zat, nog zóveel passie voor elkaar. Ze wilden werkelijk niets liever dan samen doorgaan en uit de put klauteren waar ze in waren geraakt.
Hoewel ik er echt een hard hoofd in had, zag ik ze weer naar elkaar toegroeien. Het kostte veel moeite en het heeft een paar jaar geduurd maar het lukte ze wel en beetje bij beetje ging dat pijnlijke verleden een minder grote rol spelen.
Dus ik heb gezíen, met eigen ogen, dat het kan. Maar dan moet er wel een basis zijn, een fundament en ik ben bang dat dat er bij jou niet is. Dat was mijn punt en jij bevestigt dat.
Lieve meid, ik ken je man niet, ik zou dus ook niet weten hoe hij gaat reageren maar ik wil je op je hart drukken voorzichtig te zijn. Ik weet niet hoe bang jij bent voor je man maar ik zou geen risico nemen, vooral omdat je man zo'n binnevetter is. Je hebt geen idee hoe hij dit op gaat pakken waarschijnlijk. Betrek je dierbaarsten er bij. Bespreek een strategie met ze, zorg dat je niet alleen bent met hem of dat je mensen in de buurt hebt in ieder geval. Het kan allemaal erg meevallen maar neem het zekere voor het onzekere. Dat wil ik je adviseren.
Blijf posten als je dat wil, je bent met veel tegelijk bezig en posten kan je helpen de boel op een rijtje te houden.
Liefs,
Leo
(f)
Ik ben blij dat je mijn bericht zo goed oppakt, dat je je niet aangevallen voelt door mijn directheid.
Gisteren ging het bij een ander topic ook over therapie en of dat zou helpen. Ik ken zelf stellen waarbij dat werkte, zelfs nadat een vriend van mij bijvoorbeeld zijn vrouw drie jaar lang heeft begrogen met een collega van hem. Die mensen hadden, ondanks dat hun relatie in heel zwaar weer zat, nog zóveel passie voor elkaar. Ze wilden werkelijk niets liever dan samen doorgaan en uit de put klauteren waar ze in waren geraakt.
Hoewel ik er echt een hard hoofd in had, zag ik ze weer naar elkaar toegroeien. Het kostte veel moeite en het heeft een paar jaar geduurd maar het lukte ze wel en beetje bij beetje ging dat pijnlijke verleden een minder grote rol spelen.
Dus ik heb gezíen, met eigen ogen, dat het kan. Maar dan moet er wel een basis zijn, een fundament en ik ben bang dat dat er bij jou niet is. Dat was mijn punt en jij bevestigt dat.
Lieve meid, ik ken je man niet, ik zou dus ook niet weten hoe hij gaat reageren maar ik wil je op je hart drukken voorzichtig te zijn. Ik weet niet hoe bang jij bent voor je man maar ik zou geen risico nemen, vooral omdat je man zo'n binnevetter is. Je hebt geen idee hoe hij dit op gaat pakken waarschijnlijk. Betrek je dierbaarsten er bij. Bespreek een strategie met ze, zorg dat je niet alleen bent met hem of dat je mensen in de buurt hebt in ieder geval. Het kan allemaal erg meevallen maar neem het zekere voor het onzekere. Dat wil ik je adviseren.
Blijf posten als je dat wil, je bent met veel tegelijk bezig en posten kan je helpen de boel op een rijtje te houden.
Liefs,
Leo
(f)
maandag 2 juni 2008 om 00:08
Lieve Leo, ik hoop dat ik morgen geen berichtje van jou hier lees. Ik wens je een goede, ongestoorde nachtrust.
Perel, ik begrijp je helemaal, je emmertje is vol. Dan kan er niks meer bij. Laat het maar eens lekker overlopen en laat de boel de boel, voor zover dat gaat. Lees hier maar en vergeet het meteen weer en schrijf wat je kwijt wil, als je daar zin in hebt. Niks hoeft
Iseootje van me, zet hem op, je hebt het zoooooo goed gedaan het afgelopen jaar! Nog éventjes volhouden en je haalt de eindstreep. De voorlopige dan. Ik zet de champagne vast koud
Ik heb een lekker dagje gehad. Een lange wandeling gemaakt met een vriendin. Moeilijke momenten blijf ik houden, maar ik ga er verbazend bewust mee om. Ik trek mezelf steeds weer terug in het heden als ik dreig verdrietig te worden. Het is fijn te merken dat andere mensen dit óók niet begrijpen en kwaad worden om zo veel onrecht.
Morgen staat er wat moeilijks op het programma, iets waarin zakelijk en emotioneel noodzakelijkerwijs vermengd worden en daar maak ik me zorgen over.
En om met Cruyff te spreken: elk nadeel heb ze voordeel. Mijn ex wil onder druk van de situatie opeens onderhandelen. Ik laat me geen valse hoop meer aanpraten, dus benader het zakelijk. Ik heb dit immers al een paar keer meegemaakt en ben telkens teleurgesteld. Nu zijn de omstandigheden echter anders en is er eigenlijk geen andere optie dan dat we het samen eens worden over de scheiding. Hij stelt zich weer helemaal afhankelijk van mij op, wat mij erg irriteert. Ik ga hem dus duidelijk met zijn neus op de feiten drukken. Wie weet, misschien is dit wel de schop onder zijn kont die hij nodig heeft. Héél misschien.
Slaap lekker allemaal,
dubio
Perel, ik begrijp je helemaal, je emmertje is vol. Dan kan er niks meer bij. Laat het maar eens lekker overlopen en laat de boel de boel, voor zover dat gaat. Lees hier maar en vergeet het meteen weer en schrijf wat je kwijt wil, als je daar zin in hebt. Niks hoeft
Iseootje van me, zet hem op, je hebt het zoooooo goed gedaan het afgelopen jaar! Nog éventjes volhouden en je haalt de eindstreep. De voorlopige dan. Ik zet de champagne vast koud
Ik heb een lekker dagje gehad. Een lange wandeling gemaakt met een vriendin. Moeilijke momenten blijf ik houden, maar ik ga er verbazend bewust mee om. Ik trek mezelf steeds weer terug in het heden als ik dreig verdrietig te worden. Het is fijn te merken dat andere mensen dit óók niet begrijpen en kwaad worden om zo veel onrecht.
Morgen staat er wat moeilijks op het programma, iets waarin zakelijk en emotioneel noodzakelijkerwijs vermengd worden en daar maak ik me zorgen over.
En om met Cruyff te spreken: elk nadeel heb ze voordeel. Mijn ex wil onder druk van de situatie opeens onderhandelen. Ik laat me geen valse hoop meer aanpraten, dus benader het zakelijk. Ik heb dit immers al een paar keer meegemaakt en ben telkens teleurgesteld. Nu zijn de omstandigheden echter anders en is er eigenlijk geen andere optie dan dat we het samen eens worden over de scheiding. Hij stelt zich weer helemaal afhankelijk van mij op, wat mij erg irriteert. Ik ga hem dus duidelijk met zijn neus op de feiten drukken. Wie weet, misschien is dit wel de schop onder zijn kont die hij nodig heeft. Héél misschien.
Slaap lekker allemaal,
dubio
Ga in therapie!
maandag 2 juni 2008 om 03:42
Lief van je Dú maar helaas, hier ben ik weer. Het begint te wennen zolangzamerhand. Ik ga het niet eens meer hébben over hoe ik me voel. Laten we zeggen dat kop bonken tegen muur en hopen dat dat helpt het dichtstbij komt.
Perel, ook ik wens jou herstel toe. Denk aan jezelf en lees als je zin hebt. Niks moet en hier posten al helemaal niet.
Iseolief, spannend hoor, zo'n jaar afsluiten. Veel werk ook. Ik hoop dat je je de laatste weken van het schooljaar daarop kunt concentreren en daarna fijn vakantie kunt gaan houden, dat heb je verdiend namelijk....
Dú, je hebt gelijk, wees voorzichtig met waar je op hoopt en zo, om teleurstellingen te voorkomen. Heel verstandig dat je er zo in staat. Ik ben blij dat je ondanks alles zo helder bent.
Elfje, ik hoop dat het bij jou een beetje gaat allemaal. Ik denk aan je hoor!
Rabobank, hoe is het met je?
Elmerveer, dank je wel voor je lieve knuffels...
Lemmy, ik heb gekeken naar je link, ik moest er van huilen.
Alle andere lieve meiden, hopelijk gaat het goed met jullie.
Perel, ook ik wens jou herstel toe. Denk aan jezelf en lees als je zin hebt. Niks moet en hier posten al helemaal niet.
Iseolief, spannend hoor, zo'n jaar afsluiten. Veel werk ook. Ik hoop dat je je de laatste weken van het schooljaar daarop kunt concentreren en daarna fijn vakantie kunt gaan houden, dat heb je verdiend namelijk....
Dú, je hebt gelijk, wees voorzichtig met waar je op hoopt en zo, om teleurstellingen te voorkomen. Heel verstandig dat je er zo in staat. Ik ben blij dat je ondanks alles zo helder bent.
Elfje, ik hoop dat het bij jou een beetje gaat allemaal. Ik denk aan je hoor!
Rabobank, hoe is het met je?
Elmerveer, dank je wel voor je lieve knuffels...
Lemmy, ik heb gekeken naar je link, ik moest er van huilen.
Alle andere lieve meiden, hopelijk gaat het goed met jullie.
maandag 2 juni 2008 om 09:44
Ach lieve Leo.... Ik blaas even een zacht kusje tegen je lijdende lijf in de hoop dat het wat liever voor je wordt.
Iseo, pas je een beetje op jezelf? Dit zijn echt geen werktijden meer hoor! Kun je niet proberen je meiske overdag ergens onder te brengen, zodat jij een paar uurtjes kan werken? Dit hou je niet lang vol. Het is niet lang meer tot de vakantie, maar je moet wel staande blijven (ook als de druk eenmaal wegvalt).
En dan kom je lekker bij mij langs, lalalalalala (haha, iedereen lekker jaloers maken).
Leo, jou wil ik écht een keer ontmoeten! Misschien in de zomervakantie? Hoe staat het met je bouwplannen, is de eerste spa al in de grond gegaan?
liefs,
dubio
Iseo, pas je een beetje op jezelf? Dit zijn echt geen werktijden meer hoor! Kun je niet proberen je meiske overdag ergens onder te brengen, zodat jij een paar uurtjes kan werken? Dit hou je niet lang vol. Het is niet lang meer tot de vakantie, maar je moet wel staande blijven (ook als de druk eenmaal wegvalt).
En dan kom je lekker bij mij langs, lalalalalala (haha, iedereen lekker jaloers maken).
Leo, jou wil ik écht een keer ontmoeten! Misschien in de zomervakantie? Hoe staat het met je bouwplannen, is de eerste spa al in de grond gegaan?
liefs,
dubio
Ga in therapie!
maandag 2 juni 2008 om 18:39
quote:dubiootje schreef op 01 juni 2008 @ 10:33:
Ha lieve Lilly
Haha Haii Dubio!
Nee hoor, ik heb geen bekentenis te doen En nee, ik snap niet dat je in bed er geen probleem van wil maken. Je weet wel dat jij uiteindelijk degene bent met het probleem als je zwanger bent. En dat jij ook degene bent met het kind als je dat laat komen. Wat voor man zet zijn partner onder druk om geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken? Want als jij voorstelt een condoom te gebruiken, dan heb je daar een reden voor, nl. dat je op dat moment niet op de pil kan vertrouwen. Met andere woorden, hij vindt het prima anticonceptiva te gebruiken, zolang hij er geen last van heeft. Neemt hij dan wel verantwoordelijkheid voor het voorkomen van een zwangerschap?
Nou half. Ik ben aan de pil en die moet opzich genoeg zijn. Enja hij houdt er niet van. Ja of dan is het eigenlijk weer nee. Het is wel zo dat ik het niet zomaar vraag of wil. Euh, ja lastige. Nou ja ik denk bij hem misschien ook wel een beetje in zijn hoofd zit dat ie graga een kindje wil, geen idee eigenlijkMaar als je het zo stelt als jou dan lijkt het wel zo ja dat ik er alleen om geef.
Mag ik vragen waarom je zo'n hekel hebt aan artsen en ziekenhuizen? Is dat recent wegens het geweld van M. of had je dat al eerder? Waarom denk je dat de dokter zegt dat het een griepje is dat vanzelf overgaat? Als je een tijdje die klachten hebt, is het toch geen griepje meer. Trouwens, griepje is niet eens een medische diagnose maar alleen volkstaal, dus hij zou toch iets anders moeten constateren en zo niet, je doorsturen voor nader onderzoek.
Ik vind artsen sowieso niet leuk! Ze stellen zoveel vragen en al. En misscien is het ook wel een beetje door wat er is voorgevallen tussen mij en M. Ze kijken je aan met zo'n bepaalde blik. En stellen áltijd dubbele vragen, vragen áltijd of M even wil weggaan. Ik mag ze niet. Kunnen zij misschien niets aan doen. Maar toch ik vind ze naar. Ik heb dus gewoon een beetje een hekel aan mensen met witte jassen zogezegd. En ga er liever niet heen dan wél. Ze doen gewoon zo vaag ik kan het niet uitleggen maar zoals ze naar me kijken. Nee ik vind ze niets. Enja, misschien moet ik dan wel heen. Maarja, dat iets wat ik niet in hen mag houd me gewoon tegen.
Nog een vraag Lilly. Waarom reageer je nooit inhoudelijk op onze berichten over onszelf?
Ik ben bang wat doms te zeggen. Of iets wat nergens op slaat. Jullie schrijven hier zulke mooie dingen en dingen waar zoveel steun uitstraald en liefde. Ik ben gewoon bang dat ik alles verkeerd breng naar jullie toe. En dat één van jullie mssn dan wl boos word. Ik weet het niet. Soms dan typ ik hele verhalen. Maar dan toch haal ik het weg. Jullie hebben ook al zoveel meer ervaring, zijn ouder en ook wijzer.. Ik ben bang dat jullie er niets aan hebben wanneer ik wél reageer. Of er niets van snappen.
Je avatar, staat die symbool voor jouw relatie? Ik krijg er de koude rillingen van...
Hoe dat zo dan Dubio? Rillingen? Hij staat niet echt voor mijn relatie. Maar op zich lijkt het wel wat op ons. Omdat hij ook een best wel grote Tattoo op zn arm heeft.
liefs,
dubio
Ha lieve Lilly
Haha Haii Dubio!
Nee hoor, ik heb geen bekentenis te doen En nee, ik snap niet dat je in bed er geen probleem van wil maken. Je weet wel dat jij uiteindelijk degene bent met het probleem als je zwanger bent. En dat jij ook degene bent met het kind als je dat laat komen. Wat voor man zet zijn partner onder druk om geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken? Want als jij voorstelt een condoom te gebruiken, dan heb je daar een reden voor, nl. dat je op dat moment niet op de pil kan vertrouwen. Met andere woorden, hij vindt het prima anticonceptiva te gebruiken, zolang hij er geen last van heeft. Neemt hij dan wel verantwoordelijkheid voor het voorkomen van een zwangerschap?
Nou half. Ik ben aan de pil en die moet opzich genoeg zijn. Enja hij houdt er niet van. Ja of dan is het eigenlijk weer nee. Het is wel zo dat ik het niet zomaar vraag of wil. Euh, ja lastige. Nou ja ik denk bij hem misschien ook wel een beetje in zijn hoofd zit dat ie graga een kindje wil, geen idee eigenlijkMaar als je het zo stelt als jou dan lijkt het wel zo ja dat ik er alleen om geef.
Mag ik vragen waarom je zo'n hekel hebt aan artsen en ziekenhuizen? Is dat recent wegens het geweld van M. of had je dat al eerder? Waarom denk je dat de dokter zegt dat het een griepje is dat vanzelf overgaat? Als je een tijdje die klachten hebt, is het toch geen griepje meer. Trouwens, griepje is niet eens een medische diagnose maar alleen volkstaal, dus hij zou toch iets anders moeten constateren en zo niet, je doorsturen voor nader onderzoek.
Ik vind artsen sowieso niet leuk! Ze stellen zoveel vragen en al. En misscien is het ook wel een beetje door wat er is voorgevallen tussen mij en M. Ze kijken je aan met zo'n bepaalde blik. En stellen áltijd dubbele vragen, vragen áltijd of M even wil weggaan. Ik mag ze niet. Kunnen zij misschien niets aan doen. Maar toch ik vind ze naar. Ik heb dus gewoon een beetje een hekel aan mensen met witte jassen zogezegd. En ga er liever niet heen dan wél. Ze doen gewoon zo vaag ik kan het niet uitleggen maar zoals ze naar me kijken. Nee ik vind ze niets. Enja, misschien moet ik dan wel heen. Maarja, dat iets wat ik niet in hen mag houd me gewoon tegen.
Nog een vraag Lilly. Waarom reageer je nooit inhoudelijk op onze berichten over onszelf?
Ik ben bang wat doms te zeggen. Of iets wat nergens op slaat. Jullie schrijven hier zulke mooie dingen en dingen waar zoveel steun uitstraald en liefde. Ik ben gewoon bang dat ik alles verkeerd breng naar jullie toe. En dat één van jullie mssn dan wl boos word. Ik weet het niet. Soms dan typ ik hele verhalen. Maar dan toch haal ik het weg. Jullie hebben ook al zoveel meer ervaring, zijn ouder en ook wijzer.. Ik ben bang dat jullie er niets aan hebben wanneer ik wél reageer. Of er niets van snappen.
Je avatar, staat die symbool voor jouw relatie? Ik krijg er de koude rillingen van...
Hoe dat zo dan Dubio? Rillingen? Hij staat niet echt voor mijn relatie. Maar op zich lijkt het wel wat op ons. Omdat hij ook een best wel grote Tattoo op zn arm heeft.
liefs,
dubio
maandag 2 juni 2008 om 18:43
quote:Iseo schreef op 02 juni 2008 @ 03:50:
Hoi Leo
Het is weer nachtwerk voor school, overdag kom ik met een kleintje nergens aan toe.Hmm dat snap ik wel! Ik maak er al nachtwerk van nu die laatste weken. Moet ook voor elk vak minstens 1 verslag en vaak meer met extra opdrachten omdat ik zoveel heb gemist inleveren. En ik heb niet eens een kleintje!
Hoop dat je het haalt!
Hoi Leo
Het is weer nachtwerk voor school, overdag kom ik met een kleintje nergens aan toe.Hmm dat snap ik wel! Ik maak er al nachtwerk van nu die laatste weken. Moet ook voor elk vak minstens 1 verslag en vaak meer met extra opdrachten omdat ik zoveel heb gemist inleveren. En ik heb niet eens een kleintje!
Hoop dat je het haalt!
dinsdag 3 juni 2008 om 09:11
Aaargh, even mijn frustraties kwijt. De ochtend begon niet zo best. Irritaties over en weer. Ik hield me wel in maar toen hij iets onterechts tegen onze dochter zei: hij bezeerde haar per ongeluk maar gaf haar de schuld omdat ze ineens achter hem stond, ze is 2! Ik trooste haar en zei toen dat hij dat beter niet had kunnen zeggen (vroeger zou ik dit ingeslikt hebben!). Toen werd-ie pissig. Hij ergerde zich al de hele ochtend aan mij omdat ik zo zat te vitten op de kinderen. Ik vroeg hoezo, en dat ik zelf dat idee niet had. En toen was het dat ik altijd alles goed doe en hij altijd fout. Ik ben toen weggegaan naar mijn werk. Volgens mij heeft hij prima door dat ik minder lief tegen hem ben, maar in plaats van dat te benoemen naar mij, doet-ie dit. Hij kan het gewoon niet, ik weet het wel. Maar ik wil niet mijn leven delen met iemadn met wie ik niet kan praten.
Grrr, boos ben ik. Het is dat we nog op vakantie gaan....maar daarna...
Ben het zat.
Zo, dit lucht op!
Lilly,
Ik schrik er best van dat je bang bent van artsen. Zij doen hun werk, zij moeten huiselijk geweld signaleren. En als er niks aan de hand zou zijn bij jou zou je je daar niet zo druk om maken. Artsen zijn je vijanden niet, ze zijn hulpverleners, ze zijn er om te helpen!
En ookal ben je jong, je mag er zijn net als iedereen hier. Ook ik vind soms dat mijn berichten wat duf zijn vergeleken met de prachtige epistels van sommige anderen. Maar ja, het is een openbaar forum en iedereen mag zijn/haar verhaal doen hier. Boevndien reageert iedereen heel lief hier op elkaar dus schroom niet om alles neer te pennen hier wat je hart je ingeeft. Het helpt echt.
Herfst, hoe gaat het met je?
Elf en met jou?
Leo, beetje geslapen vannacht?
Dubio, hoe is het nu?
En Mamz (f)
Grrr, boos ben ik. Het is dat we nog op vakantie gaan....maar daarna...
Ben het zat.
Zo, dit lucht op!
Lilly,
Ik schrik er best van dat je bang bent van artsen. Zij doen hun werk, zij moeten huiselijk geweld signaleren. En als er niks aan de hand zou zijn bij jou zou je je daar niet zo druk om maken. Artsen zijn je vijanden niet, ze zijn hulpverleners, ze zijn er om te helpen!
En ookal ben je jong, je mag er zijn net als iedereen hier. Ook ik vind soms dat mijn berichten wat duf zijn vergeleken met de prachtige epistels van sommige anderen. Maar ja, het is een openbaar forum en iedereen mag zijn/haar verhaal doen hier. Boevndien reageert iedereen heel lief hier op elkaar dus schroom niet om alles neer te pennen hier wat je hart je ingeeft. Het helpt echt.
Herfst, hoe gaat het met je?
Elf en met jou?
Leo, beetje geslapen vannacht?
Dubio, hoe is het nu?
En Mamz (f)
dinsdag 3 juni 2008 om 09:13
quote:dubiootje schreef op 03 juni 2008 @ 08:30:
Goeiemorgen Leo, goed geslapen vannacht?
Dag lieverd van me, ik heb gisteren een groot deel van de dag in bed doorgebracht en vannacht redelijk geslapen. Ik heb mezelf maar gewoon onder de medicatie gehouden en nu is het allemaal te doen. Moet ook wel want ik moet zometeen autorijden. Vannacht wel wakker gelegen maar dat was meer omdat ik het al een beetje gewend was geworden weer om 's nachts om een uur of 3 klaarwakker te zijn. Het viel dus - zeker in vergelijking met de afgelopen dagen - heel erg mee vannacht!
Jullie zijn heel lief dat jullie er zo naar vragen. Dat helpt écht!
(f) (f) (f) (f) (f)
Goeiemorgen Leo, goed geslapen vannacht?
Dag lieverd van me, ik heb gisteren een groot deel van de dag in bed doorgebracht en vannacht redelijk geslapen. Ik heb mezelf maar gewoon onder de medicatie gehouden en nu is het allemaal te doen. Moet ook wel want ik moet zometeen autorijden. Vannacht wel wakker gelegen maar dat was meer omdat ik het al een beetje gewend was geworden weer om 's nachts om een uur of 3 klaarwakker te zijn. Het viel dus - zeker in vergelijking met de afgelopen dagen - heel erg mee vannacht!
Jullie zijn heel lief dat jullie er zo naar vragen. Dat helpt écht!
(f) (f) (f) (f) (f)
dinsdag 3 juni 2008 om 09:16
Zonnepitteke,
Je leeft duidelijk toe naar het moment om definitief je spullen te pakken. Ik herken dat! Nog dit en dan is het voorbij. Voor mij was dat de kerst en oud en nieuw.
Mijn vriendin Alessi zegt het nog weleens als we herinneringen ophalen, dat ze wist dat het menens was toen ik tegen haar zei; geniet er maar van, van dit oud en nieuw feest want volgend jaar woon ik hier niet meer!
Ik wist het gewoon zeker. Het was klaar.
Jij stevent daar ook op af en dat gaat je kracht geven. Echt.
Je leeft duidelijk toe naar het moment om definitief je spullen te pakken. Ik herken dat! Nog dit en dan is het voorbij. Voor mij was dat de kerst en oud en nieuw.
Mijn vriendin Alessi zegt het nog weleens als we herinneringen ophalen, dat ze wist dat het menens was toen ik tegen haar zei; geniet er maar van, van dit oud en nieuw feest want volgend jaar woon ik hier niet meer!
Ik wist het gewoon zeker. Het was klaar.
Jij stevent daar ook op af en dat gaat je kracht geven. Echt.
dinsdag 3 juni 2008 om 09:48
Het is het principe van de mini besluiten. Iedere keer wanneer er iets gebeurt of juist niet, dan neem je een besluit. Op een bepaald moment heb je er zoveel genomen, dat je in staat bent ineens de stekker eruit te trekken. Eigenlijk is er dan geen weg meer terug.
Veel sterkte Pitteke, het zal zwaar zijn voor je nu.
Leo, knuf van mij. Het heeft hier vannacht nog heel hard geregend inclusief onweer.
Lily, nu ga je weer aan een aantal dingen totaal voorbij. Heeft het nog wel zin om je (goede) adviezen te geven? Die van die zwangerschapstest is zo'n gekke nog niet. Ook de redenen waarom een bezoek aan de huisarts niet zo vekeerd is bijv.
Of wil je graag in het kringetje blijven zitten dat je zo moe bent, moet overgeven, signalen geeft van niet gelukkig zijn, maar zegt het wel te zijn etcetc? Fine by me.
Veel sterkte Pitteke, het zal zwaar zijn voor je nu.
Leo, knuf van mij. Het heeft hier vannacht nog heel hard geregend inclusief onweer.
Lily, nu ga je weer aan een aantal dingen totaal voorbij. Heeft het nog wel zin om je (goede) adviezen te geven? Die van die zwangerschapstest is zo'n gekke nog niet. Ook de redenen waarom een bezoek aan de huisarts niet zo vekeerd is bijv.
Of wil je graag in het kringetje blijven zitten dat je zo moe bent, moet overgeven, signalen geeft van niet gelukkig zijn, maar zegt het wel te zijn etcetc? Fine by me.
dinsdag 3 juni 2008 om 10:31
Goeiemorgen Pom en Leo,
Ja, het is eigenlijk best klaar nu. Vind het wel heel raar om me zo te voelen, heb nog nooit een relatie verbroken, was altijd degene die verlaten werd. Dus herken dit ook niet bij mezelf.
Leo, je vroeg of ik bang ben. Weet je, ik ben heel lang wel bang geweest voor zijn reacties. Nu niet meer. Voel me sterk. Maar goed, ik ben wel bevreesd dat hij het me moeilijk gaat maken. Dat we tegenover elkaar komen te staan. Daar zie ik wel als een berg tegenop. Maar je hebt wel gelijk Leo, om uit voorzorg maatregelen te nemen. Maar wat raad je me dan precies aan?
Ja, het is eigenlijk best klaar nu. Vind het wel heel raar om me zo te voelen, heb nog nooit een relatie verbroken, was altijd degene die verlaten werd. Dus herken dit ook niet bij mezelf.
Leo, je vroeg of ik bang ben. Weet je, ik ben heel lang wel bang geweest voor zijn reacties. Nu niet meer. Voel me sterk. Maar goed, ik ben wel bevreesd dat hij het me moeilijk gaat maken. Dat we tegenover elkaar komen te staan. Daar zie ik wel als een berg tegenop. Maar je hebt wel gelijk Leo, om uit voorzorg maatregelen te nemen. Maar wat raad je me dan precies aan?
dinsdag 3 juni 2008 om 11:29
dinsdag 3 juni 2008 om 11:35
quote:zonnepitje2 schreef op 03 juni 2008 @ 10:31:
Maar je hebt wel gelijk Leo, om uit voorzorg maatregelen te nemen. Maar wat raad je me dan precies aan?
Zorg er in ieder geval voor dat er mensen zijn die weten wanneer jij hem gaat vertellen dat het voorbij is. Dan is welliswaar het spontane er af maar met dit soort dingen kun je maar beter geen risico nemen. Zorg er ook voor dat je die avond in ieder geval ergens kan slapen. Je moet er niet vanuit gaan dat je man wel weg zal gaan. Dat is heel vaak namelijk niet zo. Als het uit de hand loopt (als in ruzie) dan is het belangrijk dat je weet dat je ergens terecht kunt met de kinderen.
Ik zou er zelf zelfs voor zorgen dat de kinderen niet thuis zijn maar dat zou overdreven kunnen zijn. Met mijn ex had ik dat risico niet genomen, laat ik het zo zeggen. Ik ken jouw man natuurlijk niet, dus dat kan een overbodige maatregel zijn in jouw geval.
In ieder geval dus mensen op de hoogte brengen van wat er aan de hand is en wat je van plan bent. Dat geeft je rust mocht hij erg boos worden bijvoorbeeld. Misschien reageert hij voorbeeldig en heel kalm maar gewoon, just in case, zou ik dat regelen.
Maar je hebt wel gelijk Leo, om uit voorzorg maatregelen te nemen. Maar wat raad je me dan precies aan?
Zorg er in ieder geval voor dat er mensen zijn die weten wanneer jij hem gaat vertellen dat het voorbij is. Dan is welliswaar het spontane er af maar met dit soort dingen kun je maar beter geen risico nemen. Zorg er ook voor dat je die avond in ieder geval ergens kan slapen. Je moet er niet vanuit gaan dat je man wel weg zal gaan. Dat is heel vaak namelijk niet zo. Als het uit de hand loopt (als in ruzie) dan is het belangrijk dat je weet dat je ergens terecht kunt met de kinderen.
Ik zou er zelf zelfs voor zorgen dat de kinderen niet thuis zijn maar dat zou overdreven kunnen zijn. Met mijn ex had ik dat risico niet genomen, laat ik het zo zeggen. Ik ken jouw man natuurlijk niet, dus dat kan een overbodige maatregel zijn in jouw geval.
In ieder geval dus mensen op de hoogte brengen van wat er aan de hand is en wat je van plan bent. Dat geeft je rust mocht hij erg boos worden bijvoorbeeld. Misschien reageert hij voorbeeldig en heel kalm maar gewoon, just in case, zou ik dat regelen.
