Relaties
alle pijlers
op het randje van aan en uit
dinsdag 15 juli 2008 om 11:11
Hallo Viva's
Ik zit met een probleem. Ik heb ongeveer 1,5 een relatie en we wonen meer dan een jaar samen. Alles was erg leuk en fijn tot ik zo'n twee maanden geleden "iets" begon te merken.. er was gewoon minder intimiteit en liefdevolle aandacht van zijn kant. Ik vond dit erg verwarrend en heb m er ook vaak genoeg naar gevraagd, maar volgens hem was er niks aan de hand.
Vorige week kwam ie ineens huilend thuis, hij dacht over uitmaken omdat het niet meer ging. Hij vind dat we niet genoeg leuke dingen samen en samen met vrienden doen en tegelijkertijd dat hij niet genoeg zich vrij kan voelen om zijn eigen dingen te doen zonder zich schuldig te voelen naar mij. We hebben gepraat en besloten het samen nog te proberen. Ik wil ook echt graag samen hier wat aan doen.
Het was afgelopen week weer best goed, we vonden het weer fijn met elkaar. Nou hebben we eergisteren weer een ruzietje gehad en nou is ie weer heel erg aan het twijfelen. Ik merk het aan hem en we zijn allebei hardstikke gestrest. Is dit nou normaal dat ie meteen weer zo twijfelt? en hoe doorbreken we dat stomme gevoel wat we hebben, hoe wordt het weer leuk.
Ik ben zo bang dat ik m kwijt ga raken, en het is zo zonde want we houden wel van elkaar.
Ik zit met een probleem. Ik heb ongeveer 1,5 een relatie en we wonen meer dan een jaar samen. Alles was erg leuk en fijn tot ik zo'n twee maanden geleden "iets" begon te merken.. er was gewoon minder intimiteit en liefdevolle aandacht van zijn kant. Ik vond dit erg verwarrend en heb m er ook vaak genoeg naar gevraagd, maar volgens hem was er niks aan de hand.
Vorige week kwam ie ineens huilend thuis, hij dacht over uitmaken omdat het niet meer ging. Hij vind dat we niet genoeg leuke dingen samen en samen met vrienden doen en tegelijkertijd dat hij niet genoeg zich vrij kan voelen om zijn eigen dingen te doen zonder zich schuldig te voelen naar mij. We hebben gepraat en besloten het samen nog te proberen. Ik wil ook echt graag samen hier wat aan doen.
Het was afgelopen week weer best goed, we vonden het weer fijn met elkaar. Nou hebben we eergisteren weer een ruzietje gehad en nou is ie weer heel erg aan het twijfelen. Ik merk het aan hem en we zijn allebei hardstikke gestrest. Is dit nou normaal dat ie meteen weer zo twijfelt? en hoe doorbreken we dat stomme gevoel wat we hebben, hoe wordt het weer leuk.
Ik ben zo bang dat ik m kwijt ga raken, en het is zo zonde want we houden wel van elkaar.
dinsdag 15 juli 2008 om 11:22
Misschien even een tijdje wat meer afstand nemen van elkaar? Hij zou bijvoorbeeld tijdelijk even ergens anders kunnen gaan wonen zodat hij de ruimte krijgt om goed na te denken. Het kan zijn dat hij er dan juist ook achter komt wat hij mist, jou dus! Nu worden jullie steeds met de ander geconfronteerd en door afstand te nemen kun je de situatie vaak veel realistischer bekijken.
Ik hoop voor je dat het allemaal goed komt!
Ik hoop voor je dat het allemaal goed komt!
dinsdag 15 juli 2008 om 14:40
Ik denk dat jullie nu veel te geforceerd bezig zijn.
Nu móet het leuk worden en nu móeten we er wat van maken.
Dat gaat zo niet werken ben ik bang.
Heeft iemand van jullie de mogelijkheid (tijdelijk) uit te wijken naar familie of vrienden? neem, net als wat beautifulmind zegt, wat afstand van elkaar en ga weer eens gewoon daten en 's avonds ieder zijn weg. Probeer elkaar weer te 'veroveren' en spannende afspraakjes plannen.
Ga op een vaste dag iets leuks doen samen en plan ook 2 (naar behoefte)vaste dagen in dat jullie allebei je eigen dingen doen.
Luister naar elkaar en probeer niet voor een ander te denken, vraag dan liever.
Een andere optie is samen op vakantie gaan, even zonder zorgen, geen stress uit je dagelijkse omgeving weer even helemaal tijd voor elkaar nemen.
Succes in ieder geval
Nu móet het leuk worden en nu móeten we er wat van maken.
Dat gaat zo niet werken ben ik bang.
Heeft iemand van jullie de mogelijkheid (tijdelijk) uit te wijken naar familie of vrienden? neem, net als wat beautifulmind zegt, wat afstand van elkaar en ga weer eens gewoon daten en 's avonds ieder zijn weg. Probeer elkaar weer te 'veroveren' en spannende afspraakjes plannen.
Ga op een vaste dag iets leuks doen samen en plan ook 2 (naar behoefte)vaste dagen in dat jullie allebei je eigen dingen doen.
Luister naar elkaar en probeer niet voor een ander te denken, vraag dan liever.
Een andere optie is samen op vakantie gaan, even zonder zorgen, geen stress uit je dagelijkse omgeving weer even helemaal tijd voor elkaar nemen.
Succes in ieder geval
dinsdag 15 juli 2008 om 15:08
Nog even een paar vraagjes om een wat duidelijker beeld te krijgen: hoe oud zijn jullie, hebben jullie met ex-en samengewoond, op kamers gewoond of rechtstreeks bij ouders vandaan?
Waarom voelt je vriend zich schuldig ten opzichte van jou als hij iets voor zichzelf wil doen? Ofwel, wat voor argument geeft hij jou?
Zijn vrienden, zijn die single misschien, dat hij zich buitengesloten voelt en eigenlijk wel mee zou willen doen?
Werken of studeren jullie?
Hoe gaat het met het huishouden samen en wat voor leuke dingen wil je vriend samen met jou gaan doen?
Sorry zoveel vragen, maar schept een beeld en kun je vaak zien waar het weleens kan knellen.
Waarom voelt je vriend zich schuldig ten opzichte van jou als hij iets voor zichzelf wil doen? Ofwel, wat voor argument geeft hij jou?
Zijn vrienden, zijn die single misschien, dat hij zich buitengesloten voelt en eigenlijk wel mee zou willen doen?
Werken of studeren jullie?
Hoe gaat het met het huishouden samen en wat voor leuke dingen wil je vriend samen met jou gaan doen?
Sorry zoveel vragen, maar schept een beeld en kun je vaak zien waar het weleens kan knellen.
dinsdag 15 juli 2008 om 18:53
ik probeer eigenlijk zelf juist niet geforceerd leuk te doen, ik wil praten, dingen oplossen. maar hij wil dat het gewoon in 1x weer allemaal heel leuk is. het was ook fijn de afgelopen week, maar 1 minder leuk gesprek en alles is weer onzeker.
bedankt voor jullie reacties tot nu toe. even wat afstand nemen is denk ik wel een goed idee, we blijven nou te veel in alle spanning en negatieve sfeer hangen.
en miesteph, om even antwoord te geven op al je vragen:
- hij is 28 ik 24
- ik heb hiervoor alleen gewoond, hij ook en hij heeft een aantal jaar geleden met zn ex samengewoond.
- ik ben wel wat te claimerig geweest, hij vond het daardoor moeilijk om veel voor zich zelf te doen terwijl hij daar juist veel behoefte aan heeft. maar ik laat hem daar nu echt los in, dat was 1 van de dingen die echt anders moest
- zijn vrienden zijn juist niet single.. allemaal stelletjes, sommigen ook al getrouwd.
- we werken allebei
- huishouden gaat redelijk, hij deed eerst wat minder dan ik maar dat is inmiddels anders.
- hij wil graag meer met mij dingen met zn vrienden doen, hij wil dat ik wat meer onderdeel van zijn vriendengroep ben.. dat we dat meer kunnen delen.
de laatste tijd is voor ons allebei niet echt leuk geweest.. we zijn ons allebei steeds minder blij gaan voelen in deze relatie. als ie nou eerder had gepraat, maar hij dacht dat het niet opgelost kon worden. dat denkt ie nou wel.. dat het kan, maar we blijven ons gespannen er over voelen.
bedankt voor jullie reacties tot nu toe. even wat afstand nemen is denk ik wel een goed idee, we blijven nou te veel in alle spanning en negatieve sfeer hangen.
en miesteph, om even antwoord te geven op al je vragen:
- hij is 28 ik 24
- ik heb hiervoor alleen gewoond, hij ook en hij heeft een aantal jaar geleden met zn ex samengewoond.
- ik ben wel wat te claimerig geweest, hij vond het daardoor moeilijk om veel voor zich zelf te doen terwijl hij daar juist veel behoefte aan heeft. maar ik laat hem daar nu echt los in, dat was 1 van de dingen die echt anders moest
- zijn vrienden zijn juist niet single.. allemaal stelletjes, sommigen ook al getrouwd.
- we werken allebei
- huishouden gaat redelijk, hij deed eerst wat minder dan ik maar dat is inmiddels anders.
- hij wil graag meer met mij dingen met zn vrienden doen, hij wil dat ik wat meer onderdeel van zijn vriendengroep ben.. dat we dat meer kunnen delen.
de laatste tijd is voor ons allebei niet echt leuk geweest.. we zijn ons allebei steeds minder blij gaan voelen in deze relatie. als ie nou eerder had gepraat, maar hij dacht dat het niet opgelost kon worden. dat denkt ie nou wel.. dat het kan, maar we blijven ons gespannen er over voelen.
dinsdag 15 juli 2008 om 19:22
Je verwoord zelf al dat julli in de spanning en negatieve sfeer blijven 'hangen'.
Je verhaal is herkenbaar voor mij, al woonden wij toen niet samen. Hij sprak na weken zijn twijfels uit, die ik dus allang had 'gevoeld.' Gevolg daarvan was dat ik (en hij waarschijnlijk ook) op mijn tenen ging lopen. Het leuk voor hem maken, altijd vrolijk, altijd aantrekkelijk. Maar helaas ook altijd op mijn hoede.
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar mijn ex liep er onder andere juist tegenaan dat ik niet meer het zelfstandige, sterke meisje leek te zijn als in het begin. Toen het na maanden twijfels toch uitging en ik mijn eigen leven weer oppakte, is het na een aantal weken weer goed gekomen, omdat ik me toen juist weer 'sterk' en 'onafhankelijk' ging gedragen. Het is trouwens 10 maanden daarna alsnog uitgegaan, maar goed.
In de weken dat het uit was kon ik veel beter naar onze relatie kijken dan toen ik nog middenin de situatie zat. Daarom lijkt afstand nemen me ook een goed advies. Dan kan je voor jezelf ook beter op een rijtje zetten wat jullie nu hebben en waar jij heen wil. Wat kan je hem bieden en andersom? Wie was je toen jullie iets kregen, wie ben je nu? En hij?
Het belangrijkste is dat je er achter komt wat jíj wil. Wat jij hem wil bieden, wil geven en hoe jij jezelf kan zijn in je relatie.
Want dat is wat ik heb geleerd in de twijfelperiodes van mijn ex. Natuurlijk moet je je aanpassen in een relatie, maar je moet daarin nooit over je eigen grenzen gaan. Bedenk je daarom steeds wat jij wil. Blijf dicht bij jezelf.
En als hij het echt wil oplossen, zal hij moeten praten en aan moeten geven wat voor hem de reden zijn voor zijn twijfels. Pas als je dat echt weet, kan jij voor jezelf beslissen wat jij daarmee wil en kan je samen praten over hoe en wat.
Je geeft bvb aan dat hij graag wil dat jullie meer samen met vrienden doen. Je kan voor jezelf nagaan waarom dit nu niet zo is, of jij dit ook wil en hoe je dat kan gaan doen.
Vaak is het wel zo, dat zulke "kleine" dingen staan voor iets groters. Ik hoop dat je daar achter kunt komen, dat je vriend eerlijk durft te zijn.
Soms helpt het trouwens ook met een goede vriendin ofzo te praten, mensen die dicht bij je staan kunnen je een heel verhelderend beeld geven soms.
Je verhaal is herkenbaar voor mij, al woonden wij toen niet samen. Hij sprak na weken zijn twijfels uit, die ik dus allang had 'gevoeld.' Gevolg daarvan was dat ik (en hij waarschijnlijk ook) op mijn tenen ging lopen. Het leuk voor hem maken, altijd vrolijk, altijd aantrekkelijk. Maar helaas ook altijd op mijn hoede.
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar mijn ex liep er onder andere juist tegenaan dat ik niet meer het zelfstandige, sterke meisje leek te zijn als in het begin. Toen het na maanden twijfels toch uitging en ik mijn eigen leven weer oppakte, is het na een aantal weken weer goed gekomen, omdat ik me toen juist weer 'sterk' en 'onafhankelijk' ging gedragen. Het is trouwens 10 maanden daarna alsnog uitgegaan, maar goed.
In de weken dat het uit was kon ik veel beter naar onze relatie kijken dan toen ik nog middenin de situatie zat. Daarom lijkt afstand nemen me ook een goed advies. Dan kan je voor jezelf ook beter op een rijtje zetten wat jullie nu hebben en waar jij heen wil. Wat kan je hem bieden en andersom? Wie was je toen jullie iets kregen, wie ben je nu? En hij?
Het belangrijkste is dat je er achter komt wat jíj wil. Wat jij hem wil bieden, wil geven en hoe jij jezelf kan zijn in je relatie.
Want dat is wat ik heb geleerd in de twijfelperiodes van mijn ex. Natuurlijk moet je je aanpassen in een relatie, maar je moet daarin nooit over je eigen grenzen gaan. Bedenk je daarom steeds wat jij wil. Blijf dicht bij jezelf.
En als hij het echt wil oplossen, zal hij moeten praten en aan moeten geven wat voor hem de reden zijn voor zijn twijfels. Pas als je dat echt weet, kan jij voor jezelf beslissen wat jij daarmee wil en kan je samen praten over hoe en wat.
Je geeft bvb aan dat hij graag wil dat jullie meer samen met vrienden doen. Je kan voor jezelf nagaan waarom dit nu niet zo is, of jij dit ook wil en hoe je dat kan gaan doen.
Vaak is het wel zo, dat zulke "kleine" dingen staan voor iets groters. Ik hoop dat je daar achter kunt komen, dat je vriend eerlijk durft te zijn.
Soms helpt het trouwens ook met een goede vriendin ofzo te praten, mensen die dicht bij je staan kunnen je een heel verhelderend beeld geven soms.
